Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2560
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
7 ตุลาคม 2560
 
All Blogs
 
O มิจฉาสมาคม .. O








วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

O คนเอย .. เพราะเผยทิฐิวิกฤติ
ทุจริตะรับรอง
เกลือกฉลระคนมุสะผยอง-
ผิวะพ้องก็ควรผลาญ
O คนเอย .. เพราะเผยมุหะจริต
ตละคิดก็คืบคลาน
ไขว่ขวายตะกายกิติพิศาล
จะตระการจะเกริกเกรียง
O ร่ำร้องคระลองอุดมกา-
รณะภาพะเพียบเพียง-
กังวานประสารชนะเผดียง
ตละเสียงจะสรรเสริญ
O อิ่มเอมเขษมะบริษัท
กิจะวัตระดำเนิน
วิญญาณะปานจะเหาะจะเหิน
ขณะเพลินเพราะเยินยอ
O ร้องร่ำกระหน่ำวุฒิพิศาล
ธิระฐานะทอดทอ
ร้อยคำเพราะคัมภิระพะนอ
พรรคะคลอวิภาษขรม
O ภิญโญสโมสระกวินทร์
กละตฤณะแนบตม
วิญญูเพราะรู้จะเสาะผสม
มุสะห่ม ฤ อาจเห็น
O เสกแสร้งแสดงสุขุมะพจน์
ทุรยศะเยียบเย็น
เขียนทรามประณามประทุษะเข็ญ
นยะเค้นก็อักโข
O เขียน .. เขื่องกระเดื่องคติพิจิตร
ขณะมิตระเพียบโม-
หันต์กรรมะทำประดุจะโส-
ธกะโอ่ .. บ่ เอียงอาย
O แปลกปลอม .. ประนอมพฤติพิกล
ทุพพละบรรยาย
หัวหู .. บ่ รู้ผิวะสหาย
กุธะผายจะแผดเผา
O ล้วนหล่มและสมมุติพิการ
ฤ จะทานจะบรรเทา
โถมทาบกระหนาบอัตะระเร้า
จิตะเขลา ฤ เท่าทัน
O ทางเธียระเพียรจะอภิปราย
และละม้ายจะเมามัน
ทางธรรมะพร่ำพิริยะสรร
อัศจรรยะบรรจง
O โอ้ .. ลวงทะลวงนิกระโสต
ขณะโฉดสยายวง
โอ้ .. กา ฤ ว่าผิวะจะหงส์
พิศะรงคะย่อมรู้ !





Create Date : 07 ตุลาคม 2560
Last Update : 7 ตุลาคม 2560 18:49:59 น. 0 comments
Counter : 696 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.