บอกแล้วคิดมากเด๋วผอม....

เดี๋ยวนี้ทำจนบางครั้งกลายเป็นค่านิยมที่ผิดๆ ค่ะ

ทำผิดจนกลายเป็นสังคมรับได้ก็เยอะ




...

นั่นน่ะสิ คุณ blueberry ยิ่งเรื่องเจอเด็กที่พยายามทำตัวเป็นคนอื่น เอาเรื่องเอารูปเอางานของคนอื่นมาเขียนเลยทั้ง blog เรื่องของคนอื่นทั้งนั้นน่ะ เจอแบบนี้รำเพยก็อึ้งว่าทำไมถึงต้องอยากเป็นคนอื่นขนาดนั้น

พอจับผิดได้ก็พาลพะโลบอกว่าไม่ได้ทำ ไม่รู้เรื่อง ปิด blog หนีไปพร้อมกับบอกว่าพี่ๆไม่เห็นใจ รุมด่ากัน เอ้อ นะ กลายเป็นเราผิดที่ไปจับผิดเค้าได้อีก เวรกรรมจริงๆ

หรือค่านิยมมันจะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

ปล. คุณ blueberry รำเพยพยายามเข้าไปที่ blog ของคุณหลายรอบแล้วค่ะ เข้าไม่ได้เลยอะ โหลดทิ้งไว้ครึ่งชมก็ยังไม่มาเลย ใส่รูปใส่คำสั่งไว้เยอะรึเปล่าคะ เพราะว่าคอมรำเพยถ้าเจอรูปกระพริบๆหรือ คำสั่งจาวาเยอะๆ บางทีมันโหลดไม่มาเอาเลย บ้าใบ้ไปเลยน่ะ

อยากเข้าไปเขียน แต่เข้าไม่ได้สักที

แวะเยี่ยมคับ ยิ่งอ่านแล้วก็ยิ่งน่าเห็นใจ(ตัวเอง)คับ

ส่วนเพลงผมก้อลองเข้าไปฟังกันได้คับ ที่ blog มีให้ฟัง(ควรใช้ asdl ในการฟัง)

ถ้าใครเห็นศิลปินคนใดออกเพลงทำนองนี้ ก้อพึงคิดไว้เลยว่าเป็นเพลงผมเองอ่ะ...

โอ้... มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอคะ? นาวตกข่าวอ่ะ

เรื่องแบบนี้คงไม่ได้เป็นที่ค่านิยมมั้งคะ แต่เป็นที่จิตสำนึกมากกว่า

นาวว่ามันจะมี 2 แบบนะคะ คือจงใจก๊อปปี้งานคนอื่น เพราะความสามารถตัวเองไม่ถึง ไอเดียไม่มี แต่อยากได้ผลงานดีๆแบบเค้า ก็ก๊อปปี้เอา ง่ายดี แบบนี้เรียกว่า "เห็นแก่ตัว"

กับอีกแบบคือ ไปเอางานเค้ามาเผยแพร่ ไม่ได้ตั้งใจจะก๊อปปี้หรอก แต่ไม่เห็นความสำคัญของการให้เครดิต ไม่ได้คำนึงว่าคนที่ผลิตงานเค้าต้องใช้สมองมากมายขนาดไหน แบบนี้เรียกว่า"มักง่าย"

ตอนนี้ประเทศไทยรณรงค์เรื่องทรัพย์สินทางปัญญากันมากขึ้น มีการเคลื่อนไหวหลายอย่าง (รวมไปถึงการที่ประเทศไทยกำลังจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกของ PCT) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นยังไม่เห็นผลมากนัก อย่างในกรณีสิทธิบัตร คนทียื่นจดสิทธิบัตรในประเทศไทยเป็นชาวต่างชาติมากกว่า 70%... ไม่ใช่เพราะว่าคนไทยไม่เก่ง แต่คนไทยอีกจำนวนมากยังไม่เห็นความสำคัญของการคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญานะคะ

แต่การปลูกจิตสำนึกเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาอีกสักระยะ ซึ่งหวังว่าจะเห็นผลในเร็ววันนะคะ

สาธู๊......

เอ่อออ เรื่องของแต่ละคนฮะมีดีและเลวปะปนกันไป อยู่ที่ว่าเจ้าของจริงๆจะออกมาพิทักษ์สิทธิ์ของตัวเองแค่ไหน

ทุกวันนี้ที่พวกงักง่ายและพวกเห็นแก่ตัว(เอามาจากคนข้างบน) มันมีกันมากมายเพราะเจ้าของจริงๆไม่อยากเอาเรื่อง หรือไม่ก้อเจอนิสัยที่เล๊ว-เลว แบบว่าบีบน้ำตาหาว่าโดนกลั่นแกล้งนั่นหละฮะ

อยากจริง-จริ๊ง ให้เจ้าของตัวจริงเอาเรื่องขึ้นมาบ้าง คนพวกนี้จะได้ลดๆลงไปหน่อย

มีสิน้องนาว

สำหรับพี่นะ ถ้าใครทำผิดแล้วกล้ายอมรับผิด เรื่องก็จบ ไม่ว่าและไม่เอ่ยถึง

แต่พวกที่ขโมยงานคนอื่นไปขาย หรือว่าเอางานคนอื่นมาใช้แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ พอโดนจับได้ก็ปิดเวปหนีเนี่ย พี่ว่าน่ารังเกียจมากกว่าน่ะ เพราะว่านอกจากไม่มีความภูมิใจในตัวเอง ต้องปลอมตัวเป็นคนอื่น แล้วยังไม่มีความกล้าอีก ผิดแล้วไม่กล้ารับผิด แต่ว่าวิ่งหนีไปเลย

เรื่องนี้มีจริง แต่ที่ยังไม่เอามาโพสต์ให้ดูเพราะให้เวลาเค้าก่อน ที่ผานมามันวันหยุดนิ ให้เวลาเค้าสักวัน แต่ยืนยันว่ามีน่ะ เรื่องแบบนี้พี่ไม่เขียนเล่นหรอกนาว

การลอกไม่ใช่สิ่งปกติค่ะ
การหลอกลวงก็ไม่ใช่สิ่งปกติ
เพียงแต่ว่ามันทำได้ง่าย และบางคนก็มักง่ายมั้งคะ

ไม่รู้ว่าจะตอบอะไร เพราะเห็นด้วยทุกอย่างเลย
ทั้งในเนื้อหา ทั้งในที่ตอบ

เห็นด้วยทุกประการเลยค่ะ

นอกจากเรื่องนี้แล้วก็มีหลายอย่าง


อย่างเรื่อง "รักเดียวใจเดียว" นี่ก็กลายเป็นของประหลาด หายากไปแล้ว


สงสัยเราจะแก่ไปแล้วจริงๆ

เห็นด้วยกับเรื่องพวกนี้นะค่ะ หลายๆ เรื่องบ้านเราเมืองเราเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือซึ่งก็น่าเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน

หลายอย่างที่เป็นเรื่องผิดแต่คนกลับเห็นเป็นเรื่องชอบเพราะมักง่าย อยากได้อยากมี อยากให้คนอื่นดูดีถึงกับต้องทำสิ่งผิดเพื่อต้องการแลกแค่ความต้องการผิดๆ นั้นให้กับตัวเอง แบบนี้คิดว่าสังคมคนเห็นแก่ตัวมากขึ้นนะค่ะ

เมื่อกี้ไปอ่านในบล๊อกคุณแดร็กคิวล่า มาเหมือนกันเลยตามมาบล๊อกนี้ .. เห็นด้วยทุกอย่างเลยคับ ...

คือจริง ๆ แล้วมันน่าจะเป็นสามัญสำนึกส่วนบุคคลที่พึงมี .. ว่าอย่างน้อยเราไม่ได้คิดเองก็น่าจะให้เครดิตเค้าบ้าง หรืออย่างน้อยบอกก่อนแล้วถึงค่อยเอามา ส่วนจะบอกในที่สาธารณะรึป่าวว่าเอามาจากไหนก็เป็นอีกเรื่องนึง แต่ที่แน่ ๆ ไม่ควร "แอบอ้าง" ว่าเป็นของตัวเอง .. เพื่ออะไรอ่ะคับ หาความภูมิใจยังไม่เจอเลย ...

ก็เงี้ยแหล่ะคับ .. สมัยนี้อยากเด่นอยากดัง เอาผลงานคนอื่นมาทำเป็นของตัวเอง .. ทำแล้วดัง แต่ถามหน่อยเถอะคับ ไอ่ลึก ๆ แล้วเนี่ย .. ภูมิใจกับมันมากหรอ .. พอวันนึงถูกเปิดเผย ก็ตีโพยตีพาย ทำไมไม่เห็นใจกันบ้างอย่างโน้นอย่างนี้ คิดสิ คิดสิคับ ก่อนทำ ทำไมไม่คิด ...

ส่วนตัวเป็นคนอย่างทำอะไรถ้าไปก๊อบของ ๆ ใครมาค่อนข้างจะบอก แต่ถ้าไม่แน่ใจ ก็จะไม่ได้ใส่ชื่อ หรือให้ credit เค้า เพราะไม่แน่ใจ .. แต่ถ้ามีโอกาสได้บอกต่อ ๆ กันไป จะเป็นคนที่ค่อนข้างออกตัวก่อนว่า ไม่ใช่ของเราคิดเองนะ .. เอามาอีกที .. แต่ก็มีมาดัดแปลงเล็กน้อย ... เฮ้อออ ...

เอางี้ดีป่ะคับ เรา สร้างเมืองประชากรนักลอกขึ้นมาเพื่อคนประมาณนี้โดยเฉพาะ คัดเฉพาะเหล่ามารสะหมองเข้ามาอยู่ในเมืองนี้ และก็ไม่ต้องให้เค้าทำอะไร นอกจากลอกอย่างเดียวเลย และเราก็เก็บข้อมูลจากตัวอย่างประชากร เพื่อทำการวิจัยของเราเพื่อศึกษาบางเรื่องเกี่ยวการพัฒนาเมืองที่แวดล้อมไปด้วยประชากรนักลอกระดับมารสะหมองเหล่านี้ ข้อมูลการวิจัยนี่ก็ใช้ประชากรนักลอกนี่แหละครับเก็บกันเอง นักวิจัยก็เป็นประชากรพวกนี้แหละครับ วิเคราะห์ข้อมูลที่ลอกๆ กันมา ผมเชื่อว่า อาจจะเกิดวิชา สถิติแนวใหม่ ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงแนวความคิดของนักสถิติยุคใหม่โดยสิ้นเชิงก็ได้ เพราะต้องตะลึงและแทบไม่เชื่ออย่างแน่นอนว่า มันมีหลักการทางสังคมเข้ามาเอี่ยวเมื่อศึกษาพัฒนาการทางสมองของประชากรในเมืองนี้ ที่มีการเติบโตอย่างไม่มีนัยสำคัญ เมื่อเปรียบเทียบกับข้อมูลที่มีนัยสำคัญและมีความสัมพันธ์กันอย่างเป็นระบบที่ซับซ้อนกับวัฒนทำการคิดของพวกเค้าเหล่านี้ แสดงให้เห็นถึง วิวัฒนาเกินของมนุษยชาติที่ผ่าเหล่าได้อย่างแนบเนียนและกระจายตัวได้อย่างลอยนวล นี่ไม่ต้องคิดไปถึง ดุนบันชีรายจ่ายของประชากรทั้งหมดในเมืองนี้ที่ต้องลงทุนไปเพื่อการศึกษาในการพัฒนาเมืองนะครับมันสมเหตุสมผลอย่างไร้ที่ติ เรื่องอื่นยิ่งไม่ต้องห่วง ทีมเศรษฐกิจในเมืองนี้ พวกท่านไม่มีเรื่องให้หนักใจอะไรเลย เพราะข้อมูลเรื่องอื่นที่ศึกษา ล้วนแน่นและเอียดพร้อมชี้แจง และโปร่งทะลุ และ นี่ยังไม่รวม นักวิชาเกินชั้นนำในเมืองนี้ที่พยายามหาแนวทางแก้ไขปัญหา ร่วมกับทีมนักกรรมเมืองระดับแนวหน้าของเมืองนี้ที่ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว แม่นยำและทันเวลา อนาคดเมืองสดสัย? จนน่าเป็นห่วงแน่ๆ
*ข้อคิดเห็นนี่ก็ลอกเค้ามาอีกทีนึงครับ จบมาแบบลอกๆ ซากดถูกชัวร์ๆ ต้นฉบับลอกมาจากนอกเมืองเชียวนะครับ ข้อมูลอ้างอิงได้ครับจากสถาบันนักลอกแห่งเมืองประชากรคนลอก* //www.copytocopy.aซี.t เอ๊ช

เห็นด้วยกับคุณหนูรำเพยครับ

>สำหรับพี่นะ ถ้าใครทำผิดแล้วกล้ายอมรับผิด เรื่องก็จบ ไม่ว่าและไม่เอ่ยถึง

พี่รำเพยยังไม่เจอพวกแบบ...
พอมีใครจับได้ว่าผิดที ก็ออกมายอมรับผิดที

เจอแล้วนู๋เองง่ะ เจอแล้ว แบบตอนแรกไม่ได้ให้ดูว่ามีหลักฐานเธอก็ไหลๆๆๆๆ พอรู้ว่ามีหลักฐานก็ออกมางอแงๆๆ มี๊ เจอแล้ว

เหมือนผู้ต้องหาโดนตำรวจสอบปากคำเลยแหละ ตอนแรกก็ไม่จริง ไม่ได้ทำ ไม่รู้ไม่ชี้ เอารูปวงจรปิดให้ดู ตัวเองไล่ยิงคนทีละคนๆ แล้วก็นั่งจิบกาแฟก่อนหนีออกไป ไอ้ที่พูดๆมาว่าไม่จริงไม่รู้ไม่ได้ทำเนี่ย ยอมรับกันหมด เค้าเรียกว่ายอมจำนนด้วยหลักฐานไง

แบบนี้เค้าเรียกความโกงฝังจนเกิดเป็นสัน... แก้ไม่หายหรอก

ยังมีเรื่องที่แย่ๆ กว่านี้อีกเยอะคะ

จริงค่ะ สังคมแย่ลง ค่านิยมเปลี่ยนไป
บางเรื่องเห็นชัดๆว่าผิด ก็เบี่ยงเบนให้กลายเป็นถูก บางทีก็เป็นประเภท พวกมากลากไป
คนที่อยากจะทำอะไรให้ถูกต้องก็กลายเป็นคนโง่ไป สู้เขาไม่ได้ค่ะ

ปิดบล็อกไปแระเหรอคะ น้องถาปัดจุฬาคนนั้น แฮ่ะๆ อ่านแล้วขำๆดีนะ

เราปลอมเป็นเด็กถาปัดลาดกะบังมั่งดีก่า


โอยย..ยังยุ่งไม่พอนะเรา ...เฮ้อ

ทำมาแทบตาย... สุดท้ายโดนคนอื่นเอางานที่เราทำไปทำให้ตัวเองก้าวหน้า... แต่เรากลับย่ำต๊อกต๋อยอยู่กับที่...

เจอมาบ่อยแล้วครับ... กำลังคิดอยู่เลยว่า..คนไทยคนไหนไม่เคยเจอแบบนี้บ้าง..

มันเป็นเรื่องที่เกิดจนเป็นปกติแล้วมังคะคุณ star_hunt แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะยอมรับให้มันเป็นปกติ

เพราะว่าถ้าสังคมมีพื้นฐานอยู่ที่ความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้อีกหน่อยลูกหลานเราก็จะเหลือแต่ความเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักคำว่าพอ มันอันตรายนะนั่น

เรื่องนี้ที่รำเพยสนใจน่ะ ไม่ใช่ว่ารำเพยเป็นคนดีมีศีลธรรมอะไรหนักหนาหรอก แต่ค่อนข้างเป็นห่วงเพราะว่ามองเห็นว่าถ้าทั้งสังคมยอมรับการขโมยว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วละก็ อีกหน่อยคนที่คิดจะผลิตอะไรออกมาก็จะมีน้อยลง เหลือแต่คนที่คอยจ้องจะขโมยเท่านั้น สังคมมันจะค่อยๆถอยหลังลงคลองน่ะสิคะ

เคยเจอแต่เอาเรื่องที่เราเขียนในหนังสือไปลงเวปแล้วบอกว่าเขียนเอง - -' อายุเด็กคนนั้นแค่สิบสามเองค่ะ เซ็งมาก พอเมล์ไปต่อว่าเขาก็บอกว่าไม่รู้ว่าจะเจอ...กรรม

แต่ที่แย่กว่านั้นคือ หนังสือที่ขายดีๆตอนนี้ส่วนมากถูกเด็กมัธยมเอาไปซีร้อกขายเพื่อนในราคาที่ถูกกว่าซื้อหนังสือเป็นเล่มๆ (ยืมกันอ่านยังจะดีซะกว่า)

เห็นใจเด็กนะที่ยังขอเงินพ่อแม่ซื้อของอยู่ แต่นิสัยแบบนี้มันจะติดตัวไปจนโตน่ะสิ...เฮ้อ อยากชมว่ารู้จักหาเงิน แต่ว่าจะต่างอะไรกับการขโมยของเขากินล่ะเนาะคุณรำเพย

มานั่งนึกๆดูก็คิดว่าที่รำเพยค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องนี้ก็เพราะว่าเกิดมาในวงการนักเขียนละมัง เห็นยายกับตาเขียนหนังสือมาตั้งแต่เรารู้เรื่อง นั่งเล่นบ้านยาย ยายเขียนหนังสือ เรานั่งอ่านหนังสือขลุกอยู่กับกองหนังสือ มันก็น่าอยู่หรอกที่ทำให้รำเพยเห็นค่าของสมองและความคิดของคนที่กลั่นกรองผ่านตัวหนังสือออกมา

อย่างที่บอกว่าเด็กเอาหนังสือที่เขียนไปลงแล้วบอกว่าเขียนเองน่ะ ที่จริงโทษเด็กก็ไม่ถูกสักทีเดียว ต้องโทษพ่อแม่ว่าไม่รู้จักสั่งสอนลูก

ชอบสอนลูกให้เป็นขอทาน พิลึกแท้

หวัดดีคับคุณรำเพย

แวะมาทักทายด้วยคนนะ

แหะๆ เรื่องก๊อป เค้าไม่กล้าออกความเห็นอะ เพราะเข้าตัว แป่วๆ

แต่ตอนนี้ก็ลดๆ ลงบ้างอะนะ คิดว่างั้น

จริง ๆ ก็มีมานานและครับ มีทุกวงการ แต่ว่าปัจจุบันโลกมันแคบลง สื่อมากขึ้น ก็เลยตรวจจับได้มากขึ้น

สำหรับ plagiarism นี่วงการศึกษากำลังให้ความสำคัญมากครับ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ database เดี๋ยวนี้แทบจะ online กันหมด จะเขียนบทความทางวิชาการที่ดีจริง ๆ ต้องอ้างอิง มีเลขยกกำลังจนจะกลายเป็นบทความทางคณิตศาสตร์ไปแล้ว ใครไม่อ้างก็มีปํญหา แถมเขียนบทความทีก็ยุ่งยาก ต้องอาศัยลูกล่อลูกชนน่าดู...

คนในเนตที่เป็นแบบนี้ก็แยะครับ แต่ก่อนเราไม่รู้ เดี๋ยวนี้เรารู้มากขึ้นครับ เลยรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไป จริง ๆ ก็เหมือนเดิม เพียงแต่เจ้าของสิทธิ์รู้จักโวยวายมากขึ้น ระบบตรวจสอบง่ายขึ้นเท่านั้นล่ะครับ...

คุณลองตอบคะ

ไอ้เรื่องการ copy งานคนอื่นน่ะ มันมีวิธีลอกแบบไม่น่าเกลียดคือถ้าเอามาทั้งอัน ก็เขียนไว้เลยว่าใครเขียนใครแต่งแล้วลงไว้เลยว่าไม่ได้คิดเองแต่ลอกมาให้อ่าน ลงบอกว่าใครคิดใครเขียนก็พอแล้วค่ะ

แต่ไอ้ที่เป็นปัญหาเนี่ย เพราะว่ามันมีบางคนไงคะที่ลอกงานเค้ามาแบบลอกมาทำเป็น blog ของตัวเองเลย แล้วก็ทำเป็นว่าตัวเองเล่าเองทั้งหมด ลงชื่อว่าเป็นสิ่งที่ตัวเองเขียนทั้งหมด พอโดนคนจับได้ก็ปิดบอร์ดหนีไป แถมยังว่าคนอื่นว่ามารุมด่าว่าเค้าอีก

ถ้าลอกแล้วเขียน citation หรือมี reference บอกไว้ว่าไปหาอ่านต่อได้ที่ไหน หรือเอามาจากไหน แบบนั้นไม่มีใครว่าค่ะ แต่ลอกมาแล้วมั่วว่าเป็นงานตัวเองเนี่ยน่ะ รับบ่ได้เด้อ

เรื่องแบบนี้....เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้แล้วเหรอเนี่ย...สังคมไทย.....น่าเป็นห่วงนะคะ....
เมื่อไหร่....การยอมรับในสิ่งดี ๆ จะมีมากขึ้นนะคะ.....เดี๋ยวนี้....เริ่มหมดสมรรถภาพทางปัญญากันแล้วเหรอเนี่ย.....
เห็นใจคคนที่ถูกCopy นะคะ.....คนที่จงใจ Coopy ก็น่าละอายใจบ้าง.....
คน...หนอ...คน.....

อืม..เรื่องอย่างเงี้ยนะ..ยังไงล่ะ..เราว่ามันเป็นกันมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ..อย่างลอกการบ้านอ่ะ..มันก้อเป็นตัวส่งเสริมให้เด็กมันคิดว่าไม่ผิดใช่ป่ะ..พัฒนามาเป็นลอกรายงาน..วิทยานิพนธ์...สารพัดที่จะทำอ่ะค่ะ..แล้วดูผู้ใหญ่สมัยนี้ดิ..ลูกน้องคิดแทบตาย หัวหน้าไปเสนอแล้วก้อเอาเครดิตไปซะงั้น... ผู้ใหญ่ที่ควรจะเป็นตัวอย่างที่ดียังเป็นซะอย่างนี้..แล้วเด็กมันจะเอาตัวอย่างดีๆที่ไหนดูคะ...ยิ่งสมัยนี้ไม่เห็นจะสนใจเรื่องสิทธิ์กันเท่าไหร่...อย่างการแต่งเพลงของคุณแดร็กคิวล่าคุงอ่ะค่ะ...เค้าไม่สนหรอกว่าคุณแต่งรึเปล่า..เค้าสนแค่เพลงที่เอามาให้น่ะ มันทำเงินรึเปล่าเท่านั้นเอง
คนที่เค้าทำผิดแต่ได้รับการสนับสนุนเต็มที่ซะขนาดนี้น่ะ..คงเลิกยากอ่ะค่ะ..แล้วก้อคาดว่ามันยังคงมีต่อไป และต่อไปอีกนานนนเลยล่ะ
อยากให้เค้าหันมาสนใจเรื่องนี้เหมือนกันนะ..แต่เราว่ายากแหละ..ยิ่งกว่างมเข็มในทะเลอีกเนี่ย แล้วถ้ามีแต่คนอย่างนี้..เมืองไทยไม่ต้องพัฒนากันพอดี ได้แต่ย่ำอยู่กับที่แล้วรอต่างชาติมาเทคโอเวอร์นั่นแหละ

กำลังพิจารณาข้อเขียนของคุณรำเพยค่ะ

อ่านแล้วก็เห็นด้วยกับพี่รำเพยนะคะ ว่าทำไมสมัยนี้เค้าเป็นอย่างนี้กันหมด

ตอนสมัยเรียนหนูบีเคยมีเพื่อนขอลอกข้อสอบค่ะ แล้วก็ไม่ให้ พอออกจากห้องสอบกลายเป็นโดนรุมเลย หาว่า"แค่นี้ทำงกไปได้ แค่ให้ลอกหน่อยเดียว" หลังจากนั้นก็เซ็งไปเลย ทำไมเรากลายเป็นคนผิดไปได้เนี่ย

ก๊า เพิ่งจะมีคนมาบอกเหมือนกัน ทำให้รู้ว่าโดนกับตัวเหมือนกันครับ แต่ว่า ไม่ได้ serious อะไร

รู้สึกแปลก ๆ (ไม่ได้ลอกชื่อเจ้าของ blog มานะครับ รู้สึกแปลก ๆ จริง ๆ)

ง่ะ.. เพิ่งได้มาอ่าน
ผมก็ copy code php / javascript จากคนอื่นใน net มาเยอะแยะเลยง่ะ.. แฮ่ะๆ
แถมเอามาดัดแปลงด้วย

แฮ่ะๆ แต่ว่าเป็น code / script ที่เค้าทำแจกกันนะ คงไม่ผิดมากมั้ง..