Bloggang.com : รำเพย : เรื่องบ่นของคนแก่

เรื่องบ่นของคนแก่

เคยอ่านเจอในห้องลุมพินี มีคนบ่นว่าคุยกับย่ายายตัวเองไม่รู้เรื่อง เพราะว่าย่ายายหูตึง เอาแต่ใจ พอพูดดังก็น้อยใจว่าตะโกนว่า พูดค่อยก็บ่นว่าไม่เห็นใจคนแก่ เอาใจคนแก่ไม่ถูกสักที ลูกหลานมาเขียนบ่นไว้ บอกว่าจะทำยังไงให้ย่ายายเข้าใจ จะทำยังไงให้ย่ายายไม่เอาแต่ใจ ให้ปรับตัวตามสมัยบ้าง ให้รับรู้เรื่องสมัยใหม่บ้าง อ่านเจอคนเขียนแบบนี้ทีไร รำเพยก็ให้อยากเอามือไปตบกะโหลกคนเขียน คิดเข้าไปได้ เอาตัวเป็นจุดศุนย์กลางแล้วจะให้ผู้ใหญ่อายุเจ็ดสิบแปดสิบทำตามที่ตัวเองคิด มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน

ปู่ย่าตายายของเรา ไม่ใช่ว่าท่านจะอยากหูตึง อยากพูดจาไม่รู้เรื่องเมื่อไหร่กัน เพียงแต่ว่าสังขารมันเสื่อมลง ประสาทหูที่รับเสียงก็รับเสียงได้ไม่ครบช่วง บางคนเสียงสูงๆก็จะรับไม่ได้ พอหลานสาวหรือลูกสาวมาพูดด้วยก็จะไม่ได้ยิน เพราะว่าตัวเนื้อเสียงนั้น เสียงสูง พอไม่ได้ยิน ก็ให้ลูกหลานพูดใหม่ ลูกหลานไม่เข้าใจคิดว่าตัวเองพูดเบาไปเลยทำให้ไม่ได้ยิน ก็ยิ่งตะโกน ตะโกนไปเสียงก็ยิ่งสูงขึ้น ทำให้ผู้ใหญ่ยิ่งฟังไม่ออก เห็นแต่อากัปกิริยาเหมือนตะคอก ก็พาลน้อยใจบ่นว่าลูกหลานตะคอก ไปๆมาๆ ลูกหลานก็หงุดหงิด เพราะว่าเหมือนกับว่าทำอย่างไรก็ไม่ถูกใจ

บางครั้ง ย่ายายก็ต้องการเพียงแค่ได้ออกไปพบปะพูดคุยกับเพื่อนของย่ายายบ้าง คุยกันเรื่องเก่าๆ อยากออกนอกบ้านไปเจอเพื่อนวัยเดียวกัน ลูกหลานกลับเห็นเป็นภาระที่จะต้องพาคนแก่ไปข้างนอก ต้องไปรับไปส่ง แล้วก็ไม่เห็นคนแก่จะทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันเลย ไปบ้านเพื่อนแล้วก็นั่งคุยบ้าง นั่งเล่นไพ่กันบ้าง คุยกันแต่เรื่องเก่าๆ ไม่เห็นคุยกันเรื่องปัญหาสังคมหรือความเป็นไปในปัจจุบันบ้าง ไม่ทันสมัยเอาเสียเลย ...หารู้ไม่ว่าความสุขของผู้ใหญ่นั้น ไม่ได้อยู่ที่การต้องวิ่งให้ทันโลก เรื่องวิ่งให้ทันโลกมันเรื่องของคนที่ยังไม่รู้จักโลก ยังต้องพยายามวิ่งไล่จับมัน ส่วนผู้ใหญ่นั้น เกิดมานาน เห็นแล้วว่าความสุขถ้ามัวแต่จะวิ่งตามไล่มัน มันก็ไม่ได้เจอสักที แต่เมื่อไหร่ที่เราหยุดอยู่กับที่ และหาความสุขกับเวลาปัจจุบันเราก็จะได้พบมันได้

เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เพราะว่ารำเพยแก่ชราภาพจึงเข้าใจ แต่เป็นเพราะว่าคุยกับยายบ่อยๆ จึงมักมองอะไรจากความคิดคนแก่บ้างเป็นบางครั้ง อ่านกระทู้แล้วเห็นเด็กๆบ่นว่าปู่ย่าตายายแล้วก็เศร้าใจ ท่านจะอยู่กับเราได้อีกสักกี่ปีกัน มามัวแต่นั่งทะเลาะ หรืองอน บ่นว่ากันไปทำไม ไม่มีประโยชน์ ลองพยายามเข้าใจคนแก่จากมุมมองของคนแก่บ้างเถอะค่ะ เพราะสักวันนึง เราเองนั่นแหละก็จะต้องแก่เหมือนกัน

Create Date : 18 สิงหาคม 2548

Last Update : 18 สิงหาคม 2548 1:20:51 น.

20 comments

Counter : 1048 Pageviews.

อืมเข้าใจ คนแก่มากขึ้นครับ ขอบคุณมาก

โดย: สายัณห์ ตะวันเพลิง

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:1:03:47 น.

สวัสดีครับพี่ สบายดีมั้ยครับ

โดย: showtimes (showtimes fall in love

) วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:1:07:33 น.

อ่านหัวข้อกระทู้นึกว่าพี่เพยบ่น ฮี่ๆๆ คนแก่หลายคนน่ารักนะ

โดย: {P}a{T}t{Y}

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:1:57:44 น.

ของนิดนี่กลับชอบคุยกับคนแก่อ่ะค่ะเพราะได้ความรู้ฟังเรื่องเก่าๆ แล้วมันได้บรรยากาศเรื่องราวเก่าๆ ฟังแล้วมันเคลิบเคลิ้ม ชอบจังค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:4:09:08 น.

สักวันเราก็ต้องเป็นแบบนั้นค่ะ ^^

...

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie

) วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:7:16:14 น.

อิอิ "ไม่ใช่เพราะว่ารำเพยแก่ชราภาพจึงเข้าใจ"

ดักทางแซวหมดเลยอ่า

คิดถึงค่ะ

ปล. ดีๆ น้า แล้วเจอกันค่ะ

โดย: น้องสาว IP: 64.161.201.85 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:7:33:18 น.

เห็นด้วยค่ะ เขาในวันนี้คือตัวเราในวันหน้า
การดูแลเอาใจใส่ท่าน
นั่นเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ควรปฏิบัติค่ะ

โดย: mda IP: 203.159.0.10 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:10:12:52 น.

โดย: กึ่งยิงกึ่งผ่าน

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:10:16:39 น.

เห็นด้วยอย่างยิ่งค้าบ

โดย: เกือก (เกือกซ่าสีชมพู

) วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:11:32:30 น.

คุณตากะคุณยาย เสียไปแล้วค่ะ ทุกวันนี้ยังคิดถึงอยู่เลยค่ะ..เสียดายท่านจากไปไว จากไปตอนเรายังถือว่าเด็กอยู่ ถ้าท่านยังอยู่ตอนนี้ ตอนที่เราพอจะทำอะไรหลายๆ อย่างให้ท่านได้มากกว่าตอนนั้น ก็คงจะดีมากๆ เลยค่ะ

เห็นคนเฒ่าคนแก่แล้วรู้สึกสงสารมากๆ ค่ะ

โดย: goddess_piggy

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:14:44:15 น.

เกิดทันเห็นคุณปู่คนเดียว แต่ท่านก็เสียไปก่อนจำความได้ซะอีก
เพราะงั้น....อิจฉาคนที่ยังมีญาติผู้ใหญ่ที่สุด

โดย: แมวน้อยในลังส้ม IP: 220.236.28.142 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:14:55:07 น.

สวัสดีครับ...

แวะมาอ่านด้วยครับ...

ถ้าเราคอยดูแลและเอาใจท่านบ้าง...

ท่านก็จะมีกำลังใจอยากจะอยู่กับเรานานๆนะครับ...

โดย: **mp5**

วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:15:24:13 น.

เเวะมาอ่านค่ะ

โดย: redpiano IP: 61.90.107.9 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:18:28:05 น.

ง่า คิดถึงป้าจังเยยยยย
ทำไงดีๆๆๆ

โดย: โนเกีย IP: 203.82.183.147 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:21:07:29 น.

อยากกินอาหารฝรั่งฝีมือคุณป้าอีกค่ะ ว่างๆแวะมาทำให้ทานหน่อยนะคะ

โดย: หลานแด้ IP: 203.82.183.147 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:21:13:18 น.

อ่านแล้วน้ำตาจะไหลเลยค่ะ(เวอร์ไปมั้ย) เคยเป็นค่ะพูดกับย่าเบาๆย่าก็ไม่ได้ยินพอตะโกนย่าก็หาว่าตะคอก แต่ตอนนี้ย่าเสียไปแล้ว พึ่งได้มาอ่านที่พี่รำเพยเขียนไว้ก็ทำอะไรไม่ทันแล้วค่ะ แค่อยากบอกว่า อยากย้อนเวลากลับไปขอโทษมากๆเลยค่ะ แต่โดยรวมแล้วก็ไม่ได้ตะคอกย่าบ่อยๆนะคะ เป็นแค่บางเวลาที่โมโหค่ะ จริงๆอย่างที่ใครเคยบอกไว้เลยค่ะ โกรธคือโง่โมโหคือบ้า รู้สึกตัวเองเลวๆยังไงไม่รู้ค่ะ

โดย: anne IP: 202.57.174.229 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:8:17:50 น.

แวะมา...... ฟังความในใจค่ะ

คนแก่อย่างป้าก็มองเห็นอีกแบบนะคะ

คนแก่หลายคนก็เหลือรับค่ะ ... สงสารลูกหลานที่ต้องเครียดกับชีวิตประจำวัน

แล้วยังต้องมาเจอความเครียดกว่า..ที่บ้าน

ค่านิยมให้ดูแลคนแก่ก็ห่างหายไปพักใหญ่
ใส่ใจเด็กๆมาก .. จนมากเกิน
ถ้าสังคมโดยรวมช่วยสร้างความสำคัญ
อาจจะอดทนได้มากขึ้น
คนแก่ก็จะได้รับข้อมูลเตรียมตัวแก่อย่างไรไม่ให้ลูกหลานเป็นทุกข์ค่ะ

โดย: ximmmmmไทยคลินิค IP: 202.129.34.34 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:13:16:22 น.

... นุชแวะเข้ามาอ่านข้อความดี ๆ ค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะคุณรำเพย นุชเองก็ชอบคุยกะคุณยายค่ะ ถึงแม้ว่าจะอยู่คนละบ้านกันค่ะ ...

โดย: Vannessa

วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:14:26:44 น.

สุขสันต์วันสาร์ทจีนคับ

โดย: ตี๋น้อยคับ

วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:19:51:26 น.

ถึงยายจะขี้บ่นแต่ผมรักยายมากที่สุดเลยคร้าบ

โดย: กระเบื้องแตก IP: 118.173.35.89 วันที่: 20 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:52:17 น.