|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เหมันต์ขยันอ่าน WWR 8
10-15.[ปีศาจความฝัน] อ่านหนังสือในดวงใจที่อยากแนะนำให้คนอื่นอ่าน
เฒ่าผจญทะเล
เอร์เนสต์ เฮมิงเวย์ เขียน / วิทย์ ศิวะศริยานนท์ แปล
พิมพ์ครั้งที่ 7 สิงหาคม 2545/ บริษัทสร้างสรรค์บุ๊คส์ จำกัด
จำนวน 101 หน้า
ราคา 35 บาท
ISBN974-341-167-4
ความเป็นมาที่ชอบมาก และยกให้เป็นหนังสือในดวงใจ ไม่ใช่เพราะว่าเป็นหนังสือที่มีรางวัลการันตี อย่าง โนเบล หรือพิวลิตเซอร์ แต่อย่างใด
แต่ด้วยความที่เคยอ่านในสมัยเด็ก เด็กบ้านนอกต่างจังหวัด ไกลปืนเที่ยง และยากจน ขาดแคลนปัจจัยอีกร้อยแปด.............
หนังสือเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ที่ขาดแคลน จำได้ว่าทั้งบ้านที่นอกเหนือจาก มานี มานะ ที่เป็นหนังสือเรียนแล้ว
จะมีหนังสือสำหรับเด็กอยู่ สองเล่ม คือ หนังสือการ์ตูน คือนินจาฮาโตริ ซึ่งก็ปราศจากปก บางหน้าหายไป จะให้อ่านต่อเนื่องแล้วก็ไม่ต้องพูดถึง
ไม่ว่าจะขาดหายอย่างไรจำได้ว่ายังอ่านด้วยความสนุกสนาน อ่านแล้วอ่านอีก ส่วนอีกเล่มก็ คือ "เฒ่าทะเล" ของนักเขียนที่ จำได้ว่าอ่านว่า ( เออ-เนส)
เพิ่งมาสังเกต จากเล่มนี้ที่แปลโดย คุณวิทย์ ว่าชื่อ "เฒ่าทะเล" นั้นแปล โดย "สายธาร"รูปเล่มไม่ได้สะสวยอย่างนี้ ในตอนนั้น ปกสีขาวดำ
ในเวลานั้นจำได้ว่าตัวเองน่าจะได้หนังสือมาจากพี่สาวซึ่งเรียนมัธยมปลาย ขณะที่ตัวเองอายุซัก 10-11 ขวบ
อ่านแบบเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็ยังอ่านอีกหลายครั้ง จนจำได้ขึ้นใจว่า.... สุดท้ายปลามาร์ลินตัวนั้นกลับเหลือแต่กระดูก เมื่อวันที่ชายชรากลับเข้าฝั่งได้......
ในวัยเด็กสะเทือนใจจนร้องไห้เมื่อถึงตอนจบของหนังสือ........
เรื่องราวตอนแรกเริ่มจาก
แกเป็นชายชราที่ใช้เรือเล็กจับปลาอยู่ตามลำพังในบริเวณกัลฟ์สตรีมและในขณะนั้นแกตกปลาไม่ไดสักตัวเดียวเป็นเวลาแปดสิบสี่วันแล้ว
ในระยะสี่สิบวันแรกเด็กหนุ่มคนหนึ่งได้มาช่วยแก แต่หลังจากที่มาช่วยอยู่ถึงสี่สิบวันโดยไม่ได้ปลาสักตัวเดียว
พ่อแม่ของเด็กก็บอกกับเด็กว่า ตาแก่ "ซาเลา" คือเป็นคนที่ต้องอาถรรพณ์เสียแน่แล้ว...
และสั่งให้ลูกชายไปช่วยเรือลำปลาอีกลำหนึ่งซึ่งได้ปลาตัวงามๆ ถึงสามตัวภายในสัปดาห์แรก....
เด็กหนุ่มรู้สึกสงสารชายแก่เต็มทีที่พาเรืออันว่างเปล่ากลับเข้าฝั่งวันแล้ววันเล่า
จึงเข้าไปกุลีกุจอช่วยแบกม้วนสายเบ็ด ตะขอ ฉมวกและใบเรือที่ม้วนเข้ากับเสาใบ
ใบเรือนั้นเก่าคร่ำคร่า มีรอยปะด้วยเศษผ้าถุงแป้ง และเมื่อม้วนเข้าจึงมีลักษณะเหมือนธงแห่งความปราชัยตลอดกาล...
ชายชราผู้นี้รูปร่างผอมกงโก้ เนื้อต้นคอย่นเป็นรอยลึก แก้มทั้งสองข้างเป็นจุดๆ สีน้ำตาลไหม้
เกิดจากโรคผิวหนังชนิดหนึ่งซึ่งมีสมุฏฐานมาจากแสงแดดอันร้อนแรงในทะเลแถบอากาศร้อน
มือก็มีแต่แผลเป็น เป็นรอยลึกยู่ยี่ เกิดจากรอยเชือกเบ็ดเมื่อลากปลาตัวหนักๆ
แต่เเผลเป็นเหล่านี้เป็นแผลเก่าๆ ทั้งนั้น เปรียบได้กับรอยกร่อนในทะเลทรายที่ปราศจากปลา.....
อวัยวะทุกส่วนในกายของแกล้วนแต่ส่อความชรา เว้นแต่ดวงตาเท่านั้นที่มีสีเดียวกับทะเล
และเป็นดวงตาที่แจ่มใสร่าเริงและเต็มไปด้วยประกายแห่งความไม่ย่นย่อ
"ลุงซันติอาโก" เด็กหนุ่มเอ่ยขณะที่ทั้งสองคนเดินขึ้นมาจากชายหาดที่ลากเรือขึ้นมาไว้
"ทีนี้ฉันมาช่วยลุงได้อีกล่ะ ไปช่วยเขาได้สตางค์มาบ้างแล้ว"
เนื่องจากชายชราเป็นครูสอนวิธีจับปลาให้ เด็กหนุ่มจึงรักใคร่และติดแกมาก
"ไม่ดีหรอก เจ้าไปช่วยเรือที่เขามีโชคมีลาภน่ะดีแล้ว อยู่กับเขาต่อไปเถอะ"
จากนั้นชายชราก็ออกเรือเพียงลำพัง อยู่กลางทะเลเว้งฟ้ากว้างใหญ่เพียงอุปกรณ์ไม่กี่อย่าง
เช้ามืดยันค่ำก็ยังว่างเปล่าปราศจากปลา
แต่ในที่สุด โชคก็เข้าข้างเมื่อชายชราได้ปลามาร์ลินตัวโต ยาวถึง 18 ฟุต
ด้วยขนาดลำเรือและอุปกรณ์ในการจับปลาที่จำกัด ด้วยพละกำลังของปลาตัวยักษ์
ลากลำเรือของชายแก่ออกไปห่างจากชายฝั่งไปทุกที
รวมทั้งต้องผจญกับฝุงฉลามที่เข้ามาแย่งเนื้อปลาจนหมด
ชายชรากลับเข้าฝั่งด้วยสภาพที่ย่ำแย่.....
ปล.ต้องอ่านกันเองค่ะ แนะนำค่ะ กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสะเทือนใจชนิดน้ำตามไหลด้วยความสงสาร ลุงซันติอาโกค่ะ
| Create Date : 12 มกราคม 2553 |
|
9 comments |
| Last Update : 12 มกราคม 2553 6:20:44 น. |
| Counter : 720 Pageviews. |
|
 |
|
|
| | |
โดย: หอมกร  12 มกราคม 2553 10:53:16 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ซซ 12 มกราคม 2553 12:02:36 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: แม่ไก่ 12 มกราคม 2553 17:17:55 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: คนขับช้า IP: 180.210.216.68 20 มกราคม 2553 0:16:23 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: BeCoffee 26 มกราคม 2553 23:31:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
วันอังคารแว้วว อีกแป๊ปเดียวก็จะได้หยุดแล้วเนอะ ^^