CHANTHABURI :: ภารกิจเที่ยวหัวใจใหม่ ตอนเหยี่ยวแดงกับวิถีชุมชนคนเมืองขลุง

ตอนที่แล้ว จขบ. พาไปดู  ฟาร์มปูนิ่ม กันมาแล้วตอนนี้ก็บ่ายสามแล้วล่ะมั้ง โปรแกรมต่อไปของพวกเราคือเข้าที่พัก ณ อำเภอขลุง จขบ. เนี่ยเคยได้มีโอกาสมาขลุงแล้วใช้เส้นทางทางรถ ทางเข้างี้สุดยอดเลยเหอะ เป็นหลุมเป็นบ่อขับรถหลบกันจนไม่รู้จะหลบไปทางไหน สมาชิกทริปนั้นบ่นกันอุบว่าพามาเที่ยวโลกพระจันทร์หรือไงเนีย แต่มาคราวนี้น้องไกด์คนสวยบอกว่า "ไปทางเรือค่ะ" รู้สึกโล่งใจเชียว น่าจะดีกว่ารถเนอะ  ไปค่ะไปลงเรือกัน

โฮมสเตย์แห่งนี้มีชื่อว่า "ขาหยั่งโฮมสเตย์" ชื่อเรียกยากเนอะ จากที่ถามข้อมูลคุณลุงที่ดูแลโฮมสเตย์แห่งนี้ เค้าเล่าให้ จขบ.ฟังว่าที่นี่เจ้าของเป็นคนระยอง มาเที่ยวที่นี่แล้วติดใจก็เลยมาซื้อที่ทำโฮมสเตย์โดยให้ป้าอ่อน (ผู้จัดการพื้นที่น่านน้ำทางทะเลอำเภอขลุง) เป็นผู้ดูแลโฮมสเตย์แห่งนี้ให้ โดยที่นี่แบ่งเป็นสองโซนคือโซนพัดลมและโซนห้องแอร์ คณะเราได้พักห้องแอร์เพราะเป็นห้องใหญ่ ตามไปดูด้านในกันเลยค่ะ

 ภายในห้องก็เป็นที่นอนเรียงกันยาวเชียวนอนได้ประมาณแปดคนเลยล่ะ  มีผ้าห่มให้พร้อมสะอาดด้วยค่ะไม่มีฝุ่นเลยอ่ะ สิ่งอำนวนความสะดวกก็มี
 เครื่องปรับอากาศ ทีวี ส่วนห้องอาบน้ำอยู่ด้านหลัง

 บริเวณด้านหลังก็สามารถนั่งชิวๆ ได้ด้วยมองไปก็เห็นโฮมสเตย์ที่อยู่ข้างๆ ด้วยล่ะ เสียงงี้ดังเชียว จขบ. ถามคุณลุงที่นี่ทำไมเสียงดังจังค่ะ แกตอบว่า "คนที่นี่เค้าไม่ค่อยมีออกไปไหน ดังนั้นความบันเทิงเพียงสิ่งเดียวของที่นี่นั่นคือการร้องคาราโอเกะ"

 โฮมสเตย์ที่นี่เลยชอบกลุ่มนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบในเสียงเพลงที่นี่เค้า  มีตู้คาราโอเกะให้หยอดเหรียญร้องกันได้ทั้งคืนเลยเหอะ ดังนั้นจึงไม่
 ต้องแปลกใจว่าทำไมมาที่นี่ถึงมีแต่เสียงเพลงดังตลอด

 ระหว่างที่รอโปรแกรมต่อไป จขบ. ก็มานั่งชิวๆ ด้านหลังตอนนี้น้ำทะเล ลงอยู่ มองเห็นปลาตีน (ตัวใหญ่มาก) เดินกันเต็มไปหมด เผลอแป๊บ  เดียวเท่านั้นล่ะ น้ำมาเต็มเลย โฮมสเตย์เราเลยเป็นโฮมสเตย์กลางน้ำไปเลยค่ะ

สักพักน้องไกด์คนสวยก็เดินมาพร้อมกับมะม่วงน้ำปลาหวาน (อร่อยเหอะ) ให้พวกเราได้ทานเล่นกันเพลินๆ ระหว่างรอเรือเพื่อเข้าสู่โปรแกรมถัดไป นั่นคือไปดูเหยี่ยวแดงกันค่ะ จำได้ว่าหลายปีก่อน จขบ. มาที่นี่ไม่เห็นมีใครพูดถึงเหยี่ยวแดงกันเลย ทำไมอยู่ๆ ถึงมีฝูงเหยี่ยวแฮะ เอาล่ะได้เวลาไปดูเหยี่ยวแดงกันพอดีไปลงเรือกันเลยค่ะ

เรือที่ไปดูเหยี่ยวแดงเป็นเรือลำใหญ่บรรจุคนได้ประมาณเกือบยี่สิบห้าคนเห็นจะได้ ก็ค่อยๆ ล่องมาเรื่อยๆ ทำให้พวกเราได้เห็นวิถีชีวิตชาวบ้านริ่มฝั่งแม่น้ำของอำเภอขลุงกัน ลมเย็นๆ พัดเบาๆ บรรยากาศดีมาก ต้องขอบคุณชาวบ้านที่ยังคงอนุรักษ์ป่าชายเลนไว้ เมื่อมีป่าก็มีความอุดมสมบูรณ์สัตว์น้อยใหญ่ก็เข้ามาอาศัย รวมไปถึงฝูงเหยี่ยวแดงที่พวกเรากำลังจะไปดูด้วย เอาล่ะได้เวลาขึ้นฝั่งแล้ว

 ฝูงเหยี่ยวแดงเยอะมากอ่ะ ต้องบอกตามตรง จขบ.คิดมาในใจคงมีไม่กี่ตัว  เพราะสังเกตุจากเหยี่ยวแดงบินกันอยู่ไม่กี่ตัวตลอดเส้นทางที่มาที่นี่  แต่พอมาถึงสถานที่จริง มีเรือชาวบ้านเค้าคอยให้อาหารพวกเหยี่ยว เหยี่ยวเลยมากันเต็มเลยตรงบริเวณนี้

 เป็นภาพที่ จขบ. ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยล่ะว่าจะมีฝูงเหยี่ยวเยอะขนาดนี้  แต่ต้องขออภัยที่กล้อง จขบ. ถ่ายได้ชัดสุดก็แค่เท่าที่เห็นนี่แหละค่ะ ดูไกลๆ เหมือนเหยียวจะตัวไม่ใหญ่แฮะ ที่ไหนได้พอโฉบมาใกล้ๆ ตัวใหญ่ เหมือนกันนะเนี่ย

 พี่ไกด์ที่เป็นชาวบ้านเล่าให้ฟังว่า มันจะมาแบบนี้ทุกวันแหละ ที่นี่มีที่สำหรับ ดูเหยี่ยวอยู่สองที่ ที่นี่คิดค่าเข้าชมคนละ 40 บาท แต่อีกที่หนึ่ง 300-400 บาท นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ชอบมาดูที่นี่มากกว่าเพราะมีเยอะบ้างก็อยากได้เอาไปเลี้ยง

 จ้างชาวบ้านเค้าจับให้ ฟังอย่างนี้แล้วเศร้าใจเนอะ ถ้ามีนักท่องเที่ยวสักร้อยคนอยากได้เหยี่ยวกลับบ้านคนละหนึ่งตัว เหยี่ยวก็หายไปร้อยตัวแระ แล้วถ้ามันรู้ว่ามาที่นี่แล้วโดนจับ จขบ.ว่ามันคงไม่มาที่นี่อีกหรอก

 ดังนั้นอย่าอยากได้ในสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมาเลยค่ะ ให้ธรรมชาติเค้าได้ดูแลกันเองจะดีกว่า ทุกอย่างที่เราเห็นล้วนเป็นหนึ่งองค์ประกอบในวงจรชีวิต ต่างก็ต้องพึ่งพากัน แค่เพียงมองแบบนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว อย่ามีไว้ในครอบครองเลยค่ะ

หลังจากที่พวกเราชื่นชมกับความมหัศจรรย์ของฝูงเหยี่ยวกันเรียบร้อยแล้ว พี่ไกด์ก็พาพวกเรากลับมาเพื่อไปยังหมู่บ้านริมทะเล ระหว่างที่ล่องเรืออยู่นั้นพี่ไกด์เค้าก็ยกลอบดักปู ภูมิปัญญาชาวบ้านเข้าท่าทีเดียวให้พวกเราได้เห็นว่าเค้าวางลอบปูกันอย่างไร ขอบอกว่าเข้าแล้วออกไม่ได้เหอะ จากนั้นก็ไปชมวิถีชุมชนคนบางชันกันค่ะ

ฃ

ชุมชนที่นี่อยู่กันอย่างเรียบง่าย อาศัยทำประมงกันเป็นหลัก มีร้านค้าขายของชำเสร็จสรรพ ตกเย็นมาก็นั่งล้อมวงคุยกัน สังเกตุเสาบ้านแต่ละต้นของคนที่นี่สิ ของกินทั้งนั้นทุกบ้านจะมีหอยนารมเกาะอยู่ตรงเสาบ้าน เรียกว่าอยู่ที่นี่ไม่อดตายอ่ะ แงะหอยนางรมใต้ถุนบ้านกินได้สบายๆ เลย เห็นแบบนี้แต่ละบ้านเนี่ยรวยเหอะ รู้เปล่าว่าค่าน้ำมันเรือที่นี่เนี่ยลิตรละ 50 บาทเลยเหอะ จะไปไหนทีก็ต้องใช้เรือเท่านั้น ดังนั้นรวยเหอะจ่ายค่าน้ำมันแพงกว่าพวกเราเสียอีก อิอิ

บริเวณชุมชนบางชันมีโฮมสเตย์ด้วยล่ะ ส่วนบ้านกลางทะเลหลังนี้ไม่ให้เช่านะคะ เพราะเค้ามีเจ้าของเหอะ พี่ไกด์เล่าว่า มีฝรั่งมาซื้อบ้านหลังนี้ไว้ราคาหนึ่งแสนบาท โดยเค้าจะมาพักที่นี่ปีละครั้ง ดูจากสภาพบ้านแล้วเจ้าของบ้านต้องเป็นคนรักธรรมชาติมากๆ อ่ะ กลางทะเลเลยเหอะ ..

Photo and Story By
Patthanid C.
www.patthanid.bloggang.com
Facebook : Patthanid FC

Create Date : 12 กรกฎาคม 2555		9 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2556 22:45:37 น.
Counter : 2752 Pageviews.
Share Tweet