CHANTHABURI :: ภารกิจเที่ยวหัวใจใหม่ ตอนย้อยรอยไปดูหมูดุดกัน

หลังจากที่ตอนที่แล้วพวกเราไปเดินสำรวจ ศูนย์เพาะพันธุ์สัตว์น้ำ กันมาแล้ว ตอนนี้จะพาเพื่อนๆ ไปเดินเท้าเยี่ยมชมโครงการในพระราชดำริกันต่อค่ะ พี่วิทยากรพาพวกเราไปทางลัด (ลัดจริงๆ) พวกเราเลยได้มีโอกาสได้เห็นระบบชลประทานน้ำเค็มแห่งแรกที่เค้าเอาไว้ใช้เลี้ยงกุ้งทะเลด้วยล่ะ

จากนั้นพี่วิทยากรก็พาพวกเราเข้าไปชมโครงการสะพานทางเดินศึกษาธรรมชาติป่าชายเลนอ่าวคุ้งกระเบน ระหว่างทางก็ได้เห็นบ่อเลี้ยงกุ้งด้วยล่ะ เพื่อนรู้ไหมว่าป่าชายเลนนั้นเกี่ยวพันกับเกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งอย่างไร คำตอบมีมาฝากกันค่ะ ป่าชายเลนนั้นเป็นตัวดูดใช้ธาตุอาหารที่เกิดจากการเลี้ยงกุ้งทะเล ซึ่งเป็นการบำบัดน้ำทางชีวภาพนั้นเอง ประโยชน์ก็จะทำให้เกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งทะเลได้เลี้ยงกุ้งทะเลอย่างยั่งยืนด้วยระบบนิเวศน์ทางธรรมชาติค่ะ เมื่อใดที่เกษตรกรเลี้ยงกุ้งด้วยวิธีธรรมชาติมากที่สุด พวกเราก็จะได้ทานกุ้งที่ปลอดสารพิษกันค๊า

พวกเราเดินเข้ามาตามสะพานไม้ที่มีความยาวถึง 1,790 เมตรที่ลดเลี้ยว เข้าไปในป่าชายเลน ที่นี่แหละเค้าเรียกว่า "พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติที่มีชีวิต" เป็นแห่งเรียนรู้ให้กับบุคคล นักเรียนและนักศึกษาได้เป็นอย่างดีทีเดียว เข้าใจความหมายที่บอกว่า "ความรู้ไม่มีเฉพาะในห้องเรียน"เลยล่ะ 

พวกเราเดินไปเรื่อยๆ ก็เจอกับหอดูนกแหละ สูงทีเดียวเสียดายที่เวลามีน้อยไปหน่อยก็เลยไม่ขึ้นไปดูด้านบน 

แต่วันนี้มีนักท่องเที่ยวมา ค่อนข้างเยอะร้องเพลงกันลั่นสนั่นป่าเลย ขึ้นไปบนหอดูนกก็คงไม่ได้เห็นหรอก

นี่แหละมาเที่ยวป่าก็ควรอย่าส่งเสียงดังกันนะคะ เพราะจะไปรบกวนสัตว์ที่เค้าอาศัยอยู่บริเวณนี้ค่ะ ขนาดคนยังรำคาญเล้ย .

แล้วสัตว์จะไปเหลือเหรอ แค่มันพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แค่นั้นเองแหละ 

บริเวณนี้แหละที่มีเรื่องเล่าว่า หลังจากหมูดุดหรือปลาพะยูน ได้หายไปจากอ่างคุ้งกระเบนตั้งแต่ช่วงปี 2533 จนเข้าปีที่ 16 แล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง เย็นวันอาทิตย์ที่ 23 เมษายน 2549 หมูดุดน้อยตัวหนึ่ง  ว่ายเข้ามากินหญ้าทะเลที่มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์บริเวณปากอ่าวคุ้งกระเบน ในช่วงเวลานั้นเป็นเวลาเดียวกันที่ชาวประมงวางอวนล้อมจับปลาหัวแข็งในอ่าวคุ้งกระเบนพอดี  ผู้คนแถบนี้จึงได้มีโอกาสเห็นและทักทายกับหมูดุดน้อยน้ำหนักถึง 200 กิโลกรัม ยาวประมาณ 2 เมตร จากนั้นมาก็ไม่มีใครเป็นหมูดุดน้อยตัวนี้อีกเลย

แต่การกลับมาของพะยูนถือว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดา แต่เป็นสิ่งที่ชี้วัดว่า ระบบนิเวศทางทะเลในอ่าวคุ้งกระเบนที่เคยเสื่อมโทรมลงอย่างมากนั้น ได้ฟื้นคืนสู่ความอุดมสมบูรณ์อีกครั้ง โดยเฉพาะระบบนิเวศของหญ้าทะเลอาหารหลักของพะยูน  ซึ่งหากเราช่วยกันรักษาความสมดุลของทรัพยากรธรรมชาติชายฝั่งแห่งนี้ให้อยู่อย่างยั่งยืน เราก็คงได้มีโอกาสทักทายกับเจ้าหมูดุดน้อยอีกแน่นอนค่ะ

เพื่อนรู้ไหมว่า หมูดุดหรือพะยูน เนี่ยกินหญ้าทะเลวันละกี่กิโลกรัม คำตอบคือ 30 กิโลกรัมเลยทีเดียว ถ้าฝูงหนึ่งมีสัก 6 ตัว ก็กินวันละ 180 กิโลกรัม ดังนั้นเราต้องมีหญ้าทะเลเยอะมากๆ อ่ะ เพื่อให้พวกมันได้กลับมาเยี่ยมเยียนเรา มิน่าล่ะหมูดุดน้อยหลุดมาตัวเดียว ถ้ามันอยู่สัก 10 วัน มันต้องกินหญ้าทะเลถึง 300 กิโลกรัมเลยทีเดียวอ่ะ

ต้นโกงกางที่เห็นอยู่นี่อ่ะ มันขยายพันธุ์ด้วยวิธีธรรมชาติ พอต้นมันใหญ่ฝักก็จะร่วงลงสู่พื้น ปักลงบนชายเลนพอดี แล้วต้นมันก็จะโตขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่เห็นในรูปนี่แหละ ปลูกง่ายแต่ก็ทำลายได้ง่ายเช่นกัน เพราะในอดีตคนนิยมนำไม้โกงกางมาทำถ่านค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีแล้วล่ะ เพราะเค้าห้ามตัดไม้โกงกาง เอาล่ะมาวันนี้ก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับป่าชายเลน มิน่าล่ะทำไมที่นี่ถึงเป็นป่าที่คงความสมบูรณ์ไว้อันดับต้นๆ ของเมืองไทยเลยทีเดียว ต้องขอบคุณพี่ๆ ในศูนย์อนุรักษ์แห่งนี้ ที่เข้ามามีบทบาทสำคัญในการพลิกฟื้นผืนป่าให้กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง

ทางทีมงานร้อยแปดพันเก้าก็ได้มอบของที่ระลึกให้กับท่านวิทยากร เพื่อนำไปใช้ให้เป็นประโยชน์แก่ศูนย์อนุรักษ์แห่งนี้ต่อไปค่ะ  หากใครได้มีโอกาสผ่านมาเมืองจันทบุรีลองมาแวะที่อ่าวคุ้งกระเบนดูนะคะ แล้วจะรัก "พระราชา" พระองค์นี้มากยิ่งขึ้น เพราะโครงการของพ่อสอนให้เราได้เรียนรู้และอยู่กับธรรมชาติอย่างเข้าใจ แล้วธรรมชาติจะไม่ทำร้ายเราค่ะ .. วันนี้มีสาระกันหน่อยตอนหน้าจะพาไปชิวๆ ณ ฟาร์มปูนิมค๊า

Photo and Story By
Patthanid C.
www.patthanid.bloggang.com
Facebook : Patthanid FC

Create Date : 10 กรกฎาคม 2555		1 comments
Last Update : 21 กันยายน 2557 2:24:35 น.
Counter : 2256 Pageviews.
Share Tweet