ศาลคนกระดาษ 

สืออู่ เขียน  ธันวาตุลาคม แปล 

สำนักพิมพ์ everY  ในเครือแจ่มใส 

พิมพ์ครั้งที่ 1 กุมภาพันธ์ 2564 

269 บาท  262 หน้า 

#yaoi #boyslove #BL #นิยายวาย #นิยายแปล #แปลจีน #ศาลคนกระดาษ #สืออู่ #everY #รีวิวนิยาย #ออโอ

*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย
 

หลังปก 

เมื่อคนตายยังคงวนเวียนอยู่กับคนเป็น เหมือนอย่างที่น้องสาวของ ‘กู้ไหวเจิน’ ตามหลอกหลอนเขาทั้งในความฝันและความเป็นจริง ใครก็ช่วยเขาไม่ได้ แม้แต่ครอบครัวยังเห็นคนตายดีกว่าคนเป็น 

แต่ในความอับจนยังไม่ไร้สิ้นหนทาง เมื่อความบังเอิญ หรือ ‘บางสิ่ง’ ชักนำให้เขาได้เยื้องย่างเข้าไปในสถานที่ลึกลับอันเต็มไปด้วยข้อกังขา ซึ่งมอบความปลอดภัยอย่างที่เขาไม่เคยสัมผัสได้จากที่ไหน แม้แต่บ้านของตัวเอง 

ทว่าต่อให้หยุดยั้งการคุกคามของวิญญาณน้องสาวได้สำเร็จ แต่ใช่ว่าวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับเขา... จะมีเพียงดวงเดียว และมันกำลังทวงคำสัญญาที่เขาต้องตอบแทนในฐานะเครื่องบูชายัญ! 

คุยกันหลังอ่าน 

ชุดเดียวกับหนิงอันคอมมิวนิตี้ฯ ค่ะ พระเอกเรื่องนี้คือสือหมิง คนตัดกระดาษที่เคยโผล่มาแล้วในเรื่องนั้นค่ะ 

โอจำหนิงอันไม่ค่อยได้แล้ว แต่อ่านไปเรื่อย ๆ ก็พอนึกออกคร่าว ๆ เรื่องมันก็จะมีส่วนที่เกี่ยวข้องกันอยู่บ้าง ถ้าอ่านหนิงอันมาก่อนได้จะดี  

กู้ไหวเจินโดนผีน้องสาวรังควาน ซึ่งน้องสาวคนนี้ของเขานี่ก็ฤทธิ์เดชร้ายแรงตั้งแต่สมัยยังเป็นคนแล้ว ทั้งเอาแต่ใจ ไม่ได้ดังใจก็อาละวาด พอเป็นผียิ่งแล้วใหญ่ ตามหลอกตามหลอนสารพัด เปิดเรื่องมาคือนางอยากได้มือถือรุ่นที่ออกใหม่ล่าสุด กู้ไหวเจินก็ไปซื้อให้วางไว้ที่แท่น แต่ยายน้องมาเข้าฝันบอกใช้ไม่ได้ (ยายน้องสาวบอก ฉันเป็นผี พี่ซื้อของคนให้จะใช้ได้หรือไง!) ตอนนั้นกู้ไหวเจินก็ไปงานเลี้ยงรุ่นพอดี เจอเพื่อนเก่า เพื่อนคนหนึ่งในนั้นก็แนะนำให้กู้ไหวเจินไปหาสือหมิงที่ศาลคนกระดาษ ให้สือหมิงช่วยทำมือถือให้ยายน้อง กู้ไหวเจินก็ไป ก็เจอสือหมิง พระเอกของเราเข้า สือหมิงก็ตัดกระดาษฉึบฉับทำเป็นมือถือให้กู้ไหวเจินเอาไปให้น้อง เรื่องราวก็ถึงจบลงไปได้ 

แต่วันดีคืนดี ยายผีน้องสาวก็แผลงฤทธิ์อีก อยากได้กระเป๋าแอร์เมสใบใหม่แบบเดียวกับที่เพื่อนใช้ กู้ไหวเจินก็บอกให้น้องรอ น้องไม่ยอมรอ อาละวาดไปหลอกหลอนเพื่อน เดือดร้อนกู้ไหวเจินต้องไปหาสือหมิงอีก สือหมิงก็ช่วยคลี่คลายปัญหาให้อีกรอบ 

ประเด็นหลัก ๆ ของเรื่องนี้คือความลับของครอบครัวกู้ไหวเจิน ว่าทำไมแม่ถึงรักน้องสาว ตามใจน้องมาก ๆ (ตั้งแต่ยังเป็นคน จนเป็นผีแล้วก็ยังเข้าข้าง) แต่แม่เย็นชาจนถึงเกลียดกู้ไหวเจิน กู้ไหวเจินสงสัยจนถึงไม่อยากคิดแล้วว่าเขาอาจจะไม่ใช่ลูกของแม่ แต่ก็เหมือนทำอะไรไม่ได้ เหมือนอารมณ์มันเจ็บ จนผิดหวัง แล้วก็เฉยชาไปแล้ว อยากทำอะไรก็ทำให้ อยากให้ช่วยก็จะพยายามช่วยเท่าที่ทำได้ จนกู้ไหวเจินเจอสือหมิงที่ศาลคนกระดาษ (ที่ที่สือหมิงอยู่+ทำงาน) กู้ไหวเจินก็รู้สึกดีกับสือหมิงมาก ถึงสือหมิงจะไม่ค่อยพูด แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธเขา รวมถึงต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นเสมอ กู้ไหวเจินรู้สึกว่าที่นี่ต่างหากที่จะเป็นบ้านของเขา 

นอกจากสือหมิงทำกระดาษพวกของที่ผีน้องสาวอยากได้แล้ว สือหมิงยังให้ตุ๊กตากระดาษรวมถึงเครื่องรางไปปกป้องกู้ไหวเจินด้วย กู้ไหวเจินก็ดีใจมากเลย แถมยังรักและห่วงตุ๊กตากระดาษตัวนั้นมาก (เหมือนในจิบิ) 

จนเรื่องราวผ่านไปเรื่อย ๆ ในที่สุดทุกอย่างก็บีบเข้ามาให้กู้ไหวเจินต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ถูกซ่อนเร้นปกปิดไหวของตัวเอง  

สำหรับเรื่องนี้ โอชอบปมของกู้ไหวเจิน ช่วยท้ายพีกมากเลย พอเรื่องราวเฉลยออกมาแล้วรู้สึกประทับใจาก คือโอไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาแนวนี้ เลยซึ้งรวมถึงประทับใจ แต่เรื่องความสัมพันธ์ของพระนาย ยังไม่ค่อยกินใจโอนัก โอชอบตัวพระเอกสือหมิง แต่นิสัยของกู้ไหวเจินยังไม่ค่อยโดดเด่นสำหรับโอ และโมเมนต์พระนายยังน้อยไปนิด (แต่ก็มีนะ แนวอบอุ่น ๆ ) 

โดยรวมชอบ ใครเคยอ่านหนิงอันฯ เรื่องนี้ยังคงสไตล์เดียวกัน บทพระนายจะไม่เน้นมาก ไม่หวานมากแต่ใช้ความเข้าใจกันเป็นหลัก ตัวละครจะค่อนข้างโต มีความคิดความอ่าน ฉากผีค่อนข้างน่ากลัวเหมือนกัน (ปกหลอกตาอีกแล้ว) ถ้าอ่านเรื่องนี้ก็จะรู้ว่าอีกคู่ในอีกเล่มจะเอ่ยถึงใคร อยากอ่านแฮะ แต่แวะไปอ่านรีวิวมา เขาว่าพระเอกค่าตัวน้อย จริงเหรอคะ ฮ่า ๆ 

สรุปสำหรับเรื่องนี้ เน้นปมที่ถูกซ่อนเร้น (โอชอบปมของเรื่องนี้มากกว่าหนิงอันฯ) ความสัมพันธ์จะใช้ความเข้าใจ รู้ว่าชอบก็ไม่พูดเยอะ จะทำเลย (โอชอบโมเมนต์พระนายขอหนิงอันฯ มากกว่า) เรื่องนี้ก็จะมีลักษณะของความโบราณในศาลคนกระดาษ (ที่เป็นสถานที่เชื่อมระหว่างโลกของคนกับโลกวิญญาณ) มีของต้องสาป มีผี มีวัดวาอาราม ศาลเจ้า โอว่าเรื่องนี้จะมีกลิ่นอายความขลังความเก่าและลึกลับดี (หนิงอันฯ จะทันสมัยเพราะฉากอยู่ในอพาร์ทเมนต์ของมหา’ลัยเนอะ) 

โดยรวมชอบค่ะ 3.5 ดาว สือหมิงเป็นพระเอกสายเปย์ เปย์วัตถุโบราณเอาไว้คุ้มครองน่ะนะ ฮ่า ๆ มีฉากเร้าใจ (?) เขียนยันต์ เอ๊ย วาดตาทำตุ๊กตากันผีให้นายเอก  

ส่วนภาษาแปล ส่วนตัวว่าตอนอ่านหนิงอันฯ อ่านลื่นกว่านี้นะ แต่เรื่องนี้ก็จัดว่าอ่านได้ 

กระดาษปกมันจะมีลาย ๆ นะ ดูดีทีเดียว ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับการที่พระเอกเป็นคนตัดกระดาษเลยเลือกระดาษให้พิเศษด้วยหรือเปล่า ส่วนคนที่จับจูงตุ๊กตากระดาษคุ้มภัยนั้นคือกู้ไหวเจินเองค่ะ






 

รูปเล่ม คลิก
อีบุ๊ก