|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
รักหรือ...คือ ความเพียร ตอนหนึ่งค้า
มีหลายเสียงถามไถ่มาหลังไมค์ ว่า อิฉันเจอกับผู้พันอย่างไร และ ใช้กลวิธีชนิดไหน จึงจิกเค้ามาครอบครองได้....
เอาละ...เร่เข้ามา ฤกษ์งามยามดีมาถึงแล้ว จะเล่าให้ฟัง...
เตรียมเสื่อสาด ที่นอนหมอนมุ้ง แส้ปัดยุง ผ้าเช็ดหน้า ยาดม ยาอม ยาหม่อง แล้วก็ตามมาเลย....
อะไรนะคะ...อ๋อ ที่ให้เตรียมเสื่อ เตรียมสาด ที่นอนฯลฯ อะไรพวกนี้มาด้วยเนี่ย เพราะเรื่องมันยาวค่ะ ฟังไปเคลิ้มไป จะได้มีที่ทางให้เอนหลัง...
อะไรอีกล่ะ วุ๊ย จะซักไซ้ไล่เลียง อะไรกันนักกันหนา แส้ปัดยุงกับยาดมเนี่ย ของจำเป็นเลยค่ะ เพราะเรื่องที่จะเล่า มันออกจะน้ำเน่าหน่อยๆ เผื่อยุงกัด ก็ปัดๆมันไป เดี๋ยวเป็นไข้เลือดออกจะมาโทษอิฉัน ว่าทำให้เสียเงินไปให้หมอจิ้ม(ยา)เข้า ส่วนผ้าเช็ดหน้า ที่ให้เตรียมก็เผื่อฟังแล้ว ตาร้อนผ่าว จะได้มีผ้าซับดับไฟ ไม่ต้องใช้ชายเสื้อให้มันอุจาด
จากที่ติดตามเป็นแฟนบล๊อกกันมานาน ก็พอจะรู้นะคะ( ใครไม่รู้ อิฉันแปะโป้งจริงๆนะคะ) ว่าอิฉันเป็นเกเก้ที่ชอบเล่นกีฬา (แบบว่า ชอบใช้กีฬาเป็นสื่อ สมัยสาวๆ ชอบนักบอลก็เชียร์บอลล์มันทุกนัด ) จนได้ขานักบอลล์กระแทกลิ้นปี่มาหนึ่งขา....
ฉนั้น...นางเอกตามท้องเรื่อง ( คือ อิฉันเอง ) จึงถูกกำหนดโดยคนเขียนบท ( คือ อิฉันเองอีกน่ะแหละ) ว่าจะต้องเจอกับพระเอก( รับบทโดยผู้พัน ) ที่สโมสรทหารสัญญาบัตร ซึ่งในนี้ มีสนามเทนนิส โต๊ะบิลเลียด และ ห้องยิม เท่านั้น มิได้เอิกเกริกหรูหรา มีสระว่ายน้ำ มีฯลฯ แต่อย่างใด
วันแรกที่เจอกันนั้น...อิฉันเดินนวยนาดออกจากบ้านไปสนามเทนนิสที่อยู่ไม่ไกลนัก แค่ สองกิโล เดินเก็บผู้ชาย เอ๊ย เดินเก็บดอกไม้ไปเรื่อยๆ ไม่ทันเหนื่อยก็ถึง....
ทันทีที่ก้าวขึ้นบันไดสโมสร นังโก๊ะตี๋ (เรียกหล่อนไปงั้นแหละค่ะ แบบต้องกดๆหน่อย ทั้งๆที่นังนี่ เธอสวยนะ มีดีกรี นางสาว งามดี ศรีกรุงเก่าเป็นการันตี เชียวนะคะ ) แคชเชียร์ประจำที่นี่และ เป็นนางหนอง ประจำตัวอิฉันรีบแล่นถลามาทูลรายงานด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ดีอกดีใจล้นพ้น จนเหมือนนังเกเก้เสียสติ
" เจ๊จ๋า...มีทหารย้ายมาใหม่คนนึง หล่อม๊าก มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด" ว่าแล้วหล่อนก็ทำตาลอย ซึ่งจริงๆหล่อนคงอยากให้ตัวลอย เหมือนนางเอกหนังอินเดีย แต่ติดที่ระบบสูญญากาศในตัวหล่อนซึ่งถูกอุดตันด้วยไขมันถ่วงเอาไว้
ตอนแรก อิฉันฟังแล้วก็เฉยๆ เพราะเห็นมาหลายทีแล้ว ที่หล่อนชมว่า หล่อมาก พออิฉันไปสืบความทีไร พบแต่งบปิ้งแก่ไฟ จนไหม้เกรียมเสียทุกที มิใช่ห่อหมก นึ่งใหม่ แม่ช้อย ไม่ต้องรำกรรรรูก้จะกินทีนั้น
"เออ..เก็บเอาไว้ให้ชั้นกินด้วยแล้วกัน" "แหมเจี มีใหม่ๆมา เจีก็จะกินทุกทีเลย " เอ๊ะ ก็ชั้นแก่แล้วนี่ยะ ต้องให้ชั้นกินก่อนซิ" "ก็เพราะเจ๊แก่แล้วอ้ะดิ กินมาตั้งแต่สาวยันแก่ ยังไม่เบื่ออีกเหรอ ใจคอจะไม่เหลือเผื่อให้น้องนุ่งมั่งไง "
แหม ปากอย่างนี้ น่าฟ้อนเล็บใส่มันไหมคะ นังโก๊ะตี๋เนี่ย....
กิจวัตรประจำเมื่อมาถึงสโมสร ที่อิฉันปฏิบัติเสมอมา โดยมิได้ละเว้นเลย คือ แวะถกเรื่องห่อหมกกับนังโก๊ะตี๋ ก่อนจะเข้าไปเก็บดอกไม้ในห้องน้ำ...
แล้วไอ้ทางเดินเข้าห้องน้ำเนี่ย มันต้องผ่านห้องยิมก่อน....ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดถึงอะไร มีคนรู้จักส่งยิ้มทักทายสองสามคน ก็โบกไม้โบกมือตามเรื่อง แต่ตอนเดินออกมานี่ซิคะ มันเป็นความเคยชินที่อิฉันจะต้องกวาดเกย์ดาร์เข้าไปในนั้น เป็นครั้งคราว เพื่ออัพเดต การใช้งาน
ซึ่งทุกคราวก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะส่วนใหญ่ ยิมที่นี่ไมค่อยมีห่อหมกเจ้าอร่อย หรือ ถ้าจะมีก็เป็นห่อหมกปลาสวาย ที่ไขมันเยอะๆน่ะค่ะ กินไม่ได้ เด๋วคลอเรสเตอรอลถามหา
แต่คราวนี้ เกย์ดาร์ ส่งสัญญาณต๊อดๆๆๆๆ เตือนถึงสิ่งผิดปกติ
อื้ออออออ หือออออออ ใครวะ....ขาสวยชะมัด
นึกถึงขาผู้ชาย มีขนเป็นไรๆลู่แนบกล้ามเนื้อ ควรแก่การเอามือพรมจารีลูบไล้เป็นที่ยิ่ง ท่าทางเจ้าของขาจะสูงใหญ่ เพราะยาว และ เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ซึ่งชวนแก่การจินตนาการถึงสิ่งปกปิดยิ่งนัก.... อย่าคิดลึกนะ...ต๊ายตาย คิดไปแล้วเหรอ น่าตีจังเลย ที่ปกปิดอยู่ตอนนั้น คือ ใบหน้าค่ะ เพราะโดนบังด้วยผนังอยู่ เห็นแค่ครึ่งท่อนล่าง อิฉันก็ใจง่ายหลงรักเค้าซะแล้ว
โชคดีที่มีเหตุให้ได้เข้าไปยลโฉมเจ้าของขา เพราะพอดี หันไปเจอ พี่ทหารที่รู้จักกัน (คนนี้ห่อหมกปลาสวาย ไขมันเยอะ ถึงจะเป็นพ่อม่ายก็ไม่แนะนำให้เพื่อนๆ เพราะค้างนึ่งมานาน) เลยเสแสร้งเข้าไปทักทาย
แต่สายตา อิฉันไม่ได้อยู่ที่หน้าพี่เค้าให้กลับไปฝันร้ายหรอกค่ะ มองหาแต่เจ้าของขาคู่นั้น อิฉันก็แปลกคนที่เกย์ดาร์ของอิฉันจะเริ่มต้นสำรวจจากส่วนล่างไปหาส่วนบน ค่อยส่องไล่ขึ้นจากปลายขา คะแนนขนหน้าแข้งนั้น เต็มสิบเอาไปเลยสิบสอง ว้ายยย นุ่งกางเกงกีฬาแบบทหาร รัดๆหน่อย เอาไปอีก สิบสามแล้วกัน....
อุ๊ย ต๊ายตาย แผงอกกว้าง น่ากลิ้งเกลือกเล่น พุงป่องนิดๆน่าเล่นดีดแตงโม ยามออดอ้อนออเซาะ เอาไปอีก สองส่วนรวมกัน แล้วเต็มยี่สิบ เจ๊คัน( คันนะคะ อย่าอ่านผิดไม่ใช่ดัน เจ๊ดันนั้น เป็นน้าสาวของเจ๊คันค่ะ) ให้ยี่สิบห้าค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พอเห็นหน้าเท่านั้นแหละ อาการอยากสลบให้เค้ามาประคองแบบนางเอกหนังผี (เห็นขวัญอ่อนให้พระเอก กินตับเอาทุกที เวลาผีโผล่น่ะค่ะ)
แต่เผอิญไม่ใช่เลยได้แต่จ้องแบบ ปอบมองเหยื่อน่ะค่ะ ( ตาผู้พันแสนซื่อนอนยกเวจอยู่แบบไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นทั้งปวง)
หน้าถูกใจอิฉันมากค่ะ สันกรามออกเหลี่ยม ชนิดที่คงขบเคี้ยวอิฉันเป็นของหวาน ได้แหลกทั้งตัวในคำเดียว ตอซังข้าว ที่โดนชาวนาเผาไม่หมด น่ากลิ้งใบหน้าเล่นชะมัด จมูกหรือก็แค่ที่ราบสูงโคราช ไม่โด่งขึ้นขนาดภูชี้ฟ้า แต่ อิฉันชอบ แบบนี้แหละ อิฉันใช้ปากดึงเล่น กลายสภาพจากภูกระดึงเป็นเอเวอร์เรสต์มานักต่อนักแล้ว... ยังไม่เห็นดวงตา เพราะเค้าหลับหูหลับตายกน้ำหนักอยู่ แต่เห็นหน้าผาก เถิกๆ ที่น่าเล่นดีดแตงโมเหมือนกัน
สรุปว่า ทั้งตัว คะแนน เต็มร้อย ตาผู้พัน เอาไป แบบให้คะแนนมากไม่ได้เด๋วเหลิง เอาไป สองร้อยก็พอเนอะ เดินตัวลอยออกมาเลยค่ะ แวะถามนังคัทลียา ณ สโมสร ว่าเขาผู้ที่ทำให้อิฉันตกหลุมรักเป็นใครหนอ....
พอบรรยายปุ๊บ นังหนองของอิฉัน ร้อง อ๋อออออออออออออออ ก็นายทหารที่ย้ายมาใหม่ ที่หนูเล่าให้เจ๊ฟังเมื่อกี้นี้ไง
ต๊ายยยย เป็นครั้งแรกที่อิฉันเห็นว่า เกย์ดาร์หล่อนทำงานได้ผล
"อื๊อมมม ตั้งแต่รู้จักกันมา เกย์ดาร์ หล่อนเพิ่งจะเวิร์กกก็ครั้งนี้เอง นี่ ห้ามยุ่งนะยะ ชั้นใส่อโพสโตฟี่เอส เอาไว้แล้ว แล้วไปจัดการสืบชื่อเสียงเรียงนามมา ถ้าได้เรื่องชั้นจะอภัยโทษของครั้งที่แล้วให้ และ จะโหลดผู้ชายในเน็ตาให้ แต่ถ้าไม่ได้เรื่องชั้นจะให้น้าชั้นส่งหล่อนเข้าขังแดง"
เจ้าหล่อนจำต้องรับคำ เพราะคดีที่พาอิฉันไปนั่งซุ่มโป่งรอกินห่อหมกหลังค่าย จนยุงกัดตัวลายไปหมด แต่ที่ได้กิน คือ แห้วนกยกนาเมืองสุพรรณเลยค่ะ... สรุปว่า วันนั้น อิฉันตีเทนนิสแบบลอยๆ จนคู่ขาด่า และ เพราะความเป็นกุน-ละ-สาด-ตี ก็เลยไม่ได้ทำความรู้จักเค้า ได้แต่แอบมองแบบเขินๆ แบบอายๆ แบบ ไม่กล้าสบตา อิฉันเป็นคนขี้อายค่ะ
วันรุ่งขึ้น...นางหนองทำงานได้เร็วเกินคาด โทรมารายงานว่า อันผู้พันนั้นชื่อ......(เซ็นเซอร์ค่ะ) พักที่แฟลต คนเดียว (ท่าทางจะยัง)ไม่สังกัดพรรค อนุรักษ์นิยม แต่ไม่คอนเฟิร์มว่าเป็นสมาชิกพรรคลิเบอร์ตี้หรือเปล่า และ... ที่สำคัญเป็นลูกน้องที่ขึ้นตรงกับน้าชายอิฉันซะด้วย
โอ๊ยใจเต้น ระทึกตึกตัก ทำงานไปดูนาฬิกาไป ใกล้จะห้าโมงแล้ว หัวใจเต้นเหมือนพระตีกลองเพล (ใครเคยเป็นพระนวกะเหมือนอิฉัน คงเข้าใจความรู้สึกนี้ดีนะคะ )
แหม..ไปถึงสนามกีฬา จังหวะดีมาก ....เค้าเดินขึ้นมาพอดี อิฉันส่งยิ้มให้แบบอายๆและ ขัดเขิน มือไม้สั่นเกินความจำเป็น
พี่แกทำหน้า เหรอหรา หันซ้ายหันขวา ก่อนจะยิ้มตอบอิฉันแหยๆ ตามแบบผู้มีสัมพันธไมตรี ก่อนจะก้มหน้างุด รีบจ้ำไปทางห้องยิม เหมือนกำลังโดนปอบทั้งหมดทุกภาควิ่งเข้าใส่....
ทิ้งให้อิฉัน ชะเง้อชะแง้ คอยึดคอยาวเป็นยีราฟ ด้วยความอยากเป็นที่สุด....
ตอนนั้น อิฉันคิดแค่ว่า...คุณขา...อิฉันขอเถอะ จะไม่ลืมบุญคุณไปตลอดชีวิต ให้กราบเท้าก็ยอม จะให้โดนสาปแช่งไม่ให้กินห่อหมกตลอดกาล ยึดใบประกอบอาชีพกะเทยตลอดชีพก็ยอม
ตีเทนนิสแบบใจลอยอีกเช่นเคย วันนั้น เหมือนไปออกกำลังวิ่งเก็บลูกเทนนิสมากกว่าตีซะเป็นส่วนใหญ่ จนพี่ที่ตีด้วย ออกจะมีโทโสเล็กน้อย
"เป็นไรวะแก วันนี้ ตีเหมือนมือไม่มีเอ็น"
ไม่รู้จะว่ายังไง ก้ได้แต่ขอโทษขอโพย พี่เค้าไปตามเรื่องที่ทำให้เค้าหมดสนุก
ขึ้นมาบนสโมสร นังโก๊ะตี๋ นั่งทำตาลอยอยู่
"เจ๊จ๋า..หนูชอบเค้าจังเลยอ้ะ เจ๊ เมื่อกี้เค้ายิ้มแบบพระเอกเจอนางเอกใส่หนูด้วย "
เฮ้อ โดนเสน่ห์ผู้พันกันเป็นแถว ไม่ได้การ อิฉันต้องลงมือเรียก บริษัท Hopeless (คู่สัญญากับ Hopewell )มาประเมินโครงการณ์ ทางด่วนลอยฟ้า อย่างเร่งด่วน ก่อนที่ จะ ม.ค.ป.ด
อิฉันต้องรีบตั้งพิธีกระชากวิญญาณเจ้าหล่อนจากความฝัน
"หยุดเลย ของชั้น ชั้นใส่อะโพสโตฟี่เอสไว้แล้วนะยะ หล่อน บอกแล้ว ไม่เข้าใจเหรอ" "แหมเจ๊ แต่หนูเห็นก่อนเจ๊นะ " หล่อนกระเง้ากระงอด แบบ น่าตบให้กลิ้งมากกว่าจะน่ารัก
"แต่ชั้นอาวุโสกว่า ย่อมต้องได้กินก่อน นี่เรียกน้องเณร มาคนดิ" น้องเณร คือ พลทหารน่ะค่ะ
"ว้าย เจ๊ แค่เห็นหน้า เจ๊คันถึงขนาดต้องหาเสาเตียงแก้ขัดเลยเหรอ"
" นังปากอเวจี จะให้น้องเณรเอา น้ำส้มไปให้เค้าย่ะ "
หล่อนทำท่าระริกระรี้ เสนอตัวขึ้นมาทันที
"เสียใจย่ะ ให้น้องเค้าเอาไปนั่นแหละดีแล้ว เค้าเห็นหน้าหล่อนจะพาลดื่มน้ำส้มฝีมือชั้นไม่ลง "
อันน้ำส้มที่ว่า เป้นส้มสายน้ำผึ้งคั้นสดกะมือ อิฉันเองเชียวนะคะ เสียดาย ไม่นึกว่าจะเจอ ไม่งั้นละก็ ตอนคั้น อิฉันคงยืมวิธีการของแม่อองตัวแนตต์ (เพื่อนไกด์ ชีวิตนังนี่ก็ไม่จืด ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟัง) ผู้ชอบเป่าคาถาใส่ขนมที่หล่อนซื้อแจกให้แขกชิมๆ "รักกู รักกู...." ( หยาบนิดนึงนะคะ ไม่งั้นคาถามันไม่ขลังน่ะค่ะ แต่ลืมถามว่า ต้องให้น้ำมนต์มหาเสน่ห์กระเซ็นลงไปด้วยหรือเปล่า )
จิ้มก้องขนาดนี้...ช่วงแรกๆนับแต่วันพบกันนี่ก็เกือบสามวันเข้าไปแล้วนะคะ ความสัมพันธ์ของเรายังไปไม่ถึงไหน เจียนๆจะขาดใจอยู่รอมร่อแล้วนะเนี่ย
"เฮ้อ...นังโก๊ะตี๋เอ๋ย สงสัยชั้นจะไปไม่ถึงดวงดาวแน่เลยว่ะ "
"แหม..เจ๊ ของอย่างนี้ต้องอดทน ท่องไว้ค่ะ ก.เกเก้ อดทน แต่ถ้าอดมากๆ จนทนไม่ไหวเนี่ย เจ๊พึงคิดเถอะ ว่า แม้เราไม่ได้ดาวดวงนี้ แต่สวยๆขนาดเจ๊ ยังมี อุกาบาต รออยู่นะคะ จงพอใจในสิ่งที่เราพึงจะมีได้"
น่าตบไหมคะ นังโก๊ะตี๋ แต่อิฉันไม่ใช่พวก "ยามไร้ เด็ดดอกหญ้า แซมผม พระเอย" ซะด้วย
เฮ้อ...นึกถึงความหลัง เมื่อไม่นานมานี้ แล้วอดชื่นชมตัวเองเสียมิได้ ว่า อะไรจะมีความอดทนสูงส่งเพียงนี้....
ดังนั้น...อิฉันขอตังไปชื่นชมความอดทนของตัวเองก่อนนะคะ แล้วจะมาเล่าตอนสองให้ฟังในเร็ววันนี้ อิอิอิ บ๊าย บายค่ะ ********************************
พจนานุเกยไม่ประจำวัน
จิก ( v ) แปลว่า ออกไปล่าผู้ชาย ตระเวณหา หรือ นั่งเฉยๆส่งสายตาเชิญชวนก็ได้
นางหนอง ( n ) แปลว่า คนสนิท ที่มีเอาไว้สาระแนเรื่องของชาวบ้าน และ เรื่องของเราพอเพลิดเพลินผ่อนคลายไปวันๆๆ
งบปิ้ง ( n ) แปลว่า ดูไม่น่ากินเท่าห่อหมก
ฟ้อนเล็บ ( v ) แปลว่า อาการที่นังกอ หมั่นไส้กัน แล้วเกิดการต่อสู้ หรือ ทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน
เก็บดอกไม้ ( v ) แปลว่า ไปฉี่ ไปเข้าห้องน้ำ ใช้ได้ ทั้งเกเก้ และ ชะนี
ปอบ ( v ) แปลว่า แสดงอาการหื่นกระหายออกมา จนเป็นที่น่าสมเพช แก่ผู้ได้พบเห็น
จิ้มก้อง( v ) แปลว่า อาการปรนเปรอผู้ชาย ทั้งของกิน ของใช้ หรือ ตัวเรา หากเขาต้องการ
Create Date : 13 มิถุนายน 2549 |
|
59 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2549 16:49:39 น. |
Counter : 324 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: thienkam 13 มิถุนายน 2549 16:30:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 13 มิถุนายน 2549 16:35:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) 13 มิถุนายน 2549 16:49:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) 13 มิถุนายน 2549 16:55:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: paemagic 13 มิถุนายน 2549 17:32:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tante Ta 13 มิถุนายน 2549 17:50:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mutation 13 มิถุนายน 2549 19:54:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: AM IP: 210.4.147.41 14 มิถุนายน 2549 8:20:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 14 มิถุนายน 2549 9:40:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: mungkood 14 มิถุนายน 2549 12:43:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: lonely sea (seenil ) 14 มิถุนายน 2549 16:09:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: vecchio IP: 61.47.112.20 14 มิถุนายน 2549 17:53:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: สะเทื้อน 14 มิถุนายน 2549 18:02:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูดีค่ะ IP: 193.242.192.9 14 มิถุนายน 2549 20:23:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: P.Ta 14 มิถุนายน 2549 23:09:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะโป๊ว IP: 124.121.147.121 15 มิถุนายน 2549 8:38:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa 15 มิถุนายน 2549 8:56:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: PANDIN 15 มิถุนายน 2549 18:07:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 15 มิถุนายน 2549 21:06:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly IP: 203.150.99.217 16 มิถุนายน 2549 12:35:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: zmen 16 มิถุนายน 2549 13:20:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: lonely sea (seenil ) 16 มิถุนายน 2549 14:23:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 16 มิถุนายน 2549 20:05:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: paemagic 17 มิถุนายน 2549 0:06:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: madkitty IP: 58.10.170.86 17 มิถุนายน 2549 2:08:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด IP: 124.120.47.150 17 มิถุนายน 2549 2:35:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 17 มิถุนายน 2549 21:16:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa 18 มิถุนายน 2549 10:43:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: little-joe มะได้ล๊อกอิน IP: 203.151.46.131 18 มิถุนายน 2549 12:17:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly 18 มิถุนายน 2549 18:55:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: เก็ตก้านกล้วย (คุณย่า ) 19 มิถุนายน 2549 6:12:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: P.Ta 19 มิถุนายน 2549 8:37:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 20 มิถุนายน 2549 6:06:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly 20 มิถุนายน 2549 11:35:05 น. |
|
|
|
|
|
|
ไม่มีไรค่ะ ชีวิตอิฉันคือการเดินทางค่ะ เดินทางมันหมดทุกสัดส่วนตั้งแต่สมอง หัวใจ และ ปลายเท้า ได้พบได้เห็นอะไรมากมายเท่าฝุ่นธุลีของสุริยจักรวาล ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ แล้วแต่เราจะเลือกอย่างไหน ขอให้ผุ้อ่านเรื่อง(ไร้)สาระของอิฉันมีความสุขนะคะ อาเมน
http://www.hanahouse.net/sozai/bg/bg8/tuyu25.gif
|
|
|
|
|
|
|