|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
จากบ้านไร่ปลายนา
เมื่อวาน...เป็นวันแสนสุขอีกวันหนึ่งของอิฉันค่ะ....
ได้ออกจากบ้านไร่ปลายนา มาเหยียบเมืองกรุง กลั๊ว กลัว แบบว่า กลัวคนกรุงเทพฯหลอกสาวบ้านนอกใสซื่ออย่างอิฉันไปขายจังค่ะ.....
หลังจากเข้าออฟฟิซ โผล่หน้าไปให้ เจ้านายและ เพื่อนฝูงที่ทำงานเห็นแล้ว หลังเที่ยงคือ เป็นการฝึกเคล็ดวิชานินจาค่ะ....
แวบหายจากออฟฟิซ ถนนหลังสวน ไปโผล่ที่ สยามสแควร์ อย่างรวดเร็วเพียงแค่อึดใจพระพุทธ จองตั๋วดู Paradise now คนเดียว เรียบร้อยแล้ว อิฉันก็ไปหาอาหารปากใส่กระเพราะ พร้อมอาหารตาใส่ดวงใจอันเหี่ยวแห้ง ณ ละแวกนั้น....
เห็นวัยรุ่นแถวๆสยาม..อิฉันดูเป็นคุณป้ายังไงไม่รู้ แต่ไม่สนค่ะ...อิฉันงามด้วยวัย แบบ มีมนต์ขลัง อบอุ่น และ เย้ายวน อย่างที่น้องนนท์ผุ้มีน้ำใจช่วยแบกหนังสือคอมเมนต์มาน่ะค่ะ
อิ่มปาก อิ่มตา อิ่มท้อง ได้เวลาฉาย Paradise now พอดี ความที่ไม่ได้ดูหนังตามโรงมานาน มันมืดซะก้าวพลาดเกือบตกบันไดแน่ะค่ะ
ทั้งโรงก็โหรงเหรงมาก...อิฉันนั่งนับรายหัวได้ประมาณ สิบสี่ สิบห้าหน่วย....มีคนหลับระหว่างหนังฉายด้วย
ชอบฉากสุดท้ายมาก...ดวงตาของตัวเอก ซาอิดน่ะค่ะ มันบ่งบอกถึงอะไรหลายๆอย่าง เหมือนคนที่สละแล้วซึ่งสิ่งต่างๆทั้งปวง แต่ก็ยังมีความเศร้าสลดต่อคำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้ เล่นเอาอิฉันอดนำมาคิดต่อว่า อะไรคือมรณสักขี Martyr อะไร คือ attentat แต่ทั้งนั้ทั้งนั้น ใช่ว่า อิฉันจะเห็นด้วยกับการก่อการร้าย แบบทำลายล้างชีวิตผุ้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นะคะ แต่เมื่อโลกไม่ฟังเสียงเรียกร้องของพวกเค้าในทุกวิถีทาง การพลีชีพ เพื่อหยุดความอยุติธรรมจึงต้องถูกงัดออกมาใช้
ความคิดและมุมมองของอิฉันต่อผู้ก่อการร้าย โดยการพลีชีพแบบนี้ ได้เปลี่ยนไปบ้าง จากแง่เดิมที่มองวา เค้าคือ อสุรกาย ไร้ชีวิจิตใจ โง่ ปล่อยให้คนอื่นมาหลอกใช้เอาได้มาเป็น โธ่...เค้าก็ยังเป็นมนุษย์ มีอารมณ์ ความรู้สึก ฉาก สะเทือนใจของอิฉัน คือ ตอนที่เพื่อน ซาอิด ส่งสาส์นถึงแม่ในการอัดวิดิโอ การออกปฏิบัติภารกิจว่า จะซื้อเครื่องกรองน้ำให้แม่ แล้วให้เหตุผลว่า ลืมบอกแม่เรื่องนี้ ทำให้อิฉันน้ำตาซึมเลยค่ะ.....
ภาพนี้แสดงความเป็นมนุษย์โดยไม่ต้องใช้คำพูดสวยๆหรูๆเลยค่ะ ว่าตัวเค้าเองก็ยังมีความรัก ความผูกพันธ์...
ขอบอกว่า จะต้องไปหาซื้อแผ่นมาเก็บไว้ดูอีก......
จบเรื่องความประทับใจของอิฉันต่อหนังเรื่องนี้นะคะ เดี๋ยวจะเป็นการรีวิว ขยายความขี้เท่อของอิฉันไปซะ....
ตอนนี้...มาตามอิฉันไปช๊อปปิ้งดีกว่าค่ะ ถึงจะสะเทือนใจยังไง เรื่องนี้ย่อมไม่พลาดแน่นอนค่ะ....ของชอบนี่คะ
ได้ของที่อยุ่ในรายการต้องซื้อมาหลายอย่าง...และนอกรายการก็หลายอย่างอีกเช่นกันค่ะ
และแล้ว...ปฏิบัติการการปล่อยพญาครุฑ และ ปีกแห่งหนี้บนบัตรพลาสติกของอิฉันก็โดนคั่นจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์จากนางงามรุ่นพี่ มิสส์ จิ้มจุ่ม หนุ่มหล่อ ไกด์สาวพราวเสน่ห์ ที่อิฉันเคารพนับถือ....แต่ไม่รัก ด้วย มิอาจจะผัดไทยร่วมตะหลิวกับเจ๊แกได้....
แม้ข้าวของจะพะรุงพะรัง แสงบนฟ้าอ่อนโรยแรง แต่สาวบ้านนาอย่างอิฉันยังหลงแสง สีและเสียง ไม่อยากกลับไปสู่กลิ่นโคลนสาบควายง่ายๆ....
เออ... ไม่ได้เจอเจ๊เค้ามานานแล้ว...ไปเมาท์กันหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ
ความที่นิวาสถานของเจ๊แกอยู่ไกลมาก อิฉันจึงต้องหอบชะลอมพะรุงพะรัง ขึ้นรถไฟฟ้า ลงรถไฟใต้ดิน ต่อรถแมงกะไซค์ โอียกว่าจะถึง ความงามจากที่เคยพอดูได้ กลายเป้นดูไม่จืดไปทีเดียวเจียวค่ะ.........
คอนโดใหม่เจ๊แกสวยเริดมาก...สองห้องนอน ห้องนั่งเล่นก็น่ารัก เงียบสงบ อยู่ริมน้ำ ยามเปิดหน้าต่าง จึงเห็นต้นไม้เขียวชะอุ่ม ชุมชนแออัดอยู่ลิบๆเพียงแค่ข้ามคลองก็ถึงแล้ว และ กลิ่นหอมหวนบ่งบอกความเป็นกรุงเทพจากธารน้ำเน่า....
แต่ก็น่าอยู่ค่ะ....แม้ราคาจะสูงเกินไปนิดสำหรับสาวน้อยนักทำนา(บนหลังคน) อย่างอิฉัน
คงเห็นอิฉันอึ้งๆกับมูลค่า เจ๊เธอเมตตา อรรถาธิบายต่อว่า การอยู่คอนโดเหมาะกับสาวเปลี่ยวที่มีอาชีพอย่างเราๆ ซึ่งต้องเดินทางกันปีละ 366 วัน โอเค เงินจำนวนนี้ซื้อบ้านอยู่ได้สบาย แต่ที่ไหนล่ะ คลองหลวง รังสิต ซึ่งก็ไกลจากตัวเมืองออกไปอีก ทั้งขโมย ขโจรก็ชุมหรือเกิน แถุมขโมยอย่างฉลาดซะด้วย
ว่าแล้ว....เจ๊เธอก็ยกเรื่องของไกด์รุ่นพี่นางหนึ่งทีอิฉันเองก็รู้จักเป็นอย่างดีมาเป็นอุทาหรณ์ กฤษณาสอนน้องคำฉันท์
ด้วยว่า โปรแกรมที่ อาซ้อนางนี้ต้องทำนั้น กินเวลารอนแรมถึงสองอาทิตย์ ดังนั้น ชีจึงต้องปิดล๊อกบ้านอย่างดี หน้าต่างประตูทั้งหน้าและหลัง ลงกลอนซ้ำลงยันต์ ลากกระเป๋าใบใหญ่ยักษ์ออกจากบ้านตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเลยทีเดียว
จนวันเวลาล่วงเลยไปสิบห้าวัน ไวเหมือนโกหก ชีกลับมาถึงบ้านด้วยอาการกระหายน้ำสุดๆ ( ถ้าไม่เมาท์เมามันส์กับแขก ก็คงด่าจนคอแห้งเป็นผุยผง)
แหมะกระเป๋าหน้าประตู ตรงรี่เข้าหาตู้เย็นอย่างหมายมาด แต่เอ๊ะ ทำไมมันว่างเปล่า หรือใครเอาผ้าคลุมล่องหนของแฮร์รี่ พอร์ตเตอร์มาคลุม ชีลงทุนคลำๆ มือลูบ ก็ได้สัมผัสเพียงอากาศ ลงทุนควานหากับพื้นเหมือนตู้เย็นใบใหญ่ยักษ์หดตัวเหลือเท่าก้านไม้ขีด ก่อนจะออกเดินสำรวจทั่วบ้านว่าทำไมมันโล่งๆ เคยวางทีวีไส้ตรงนี้ โต๊ะกินข้าวหรูเริดอยู่ตรงนั้น.....
ชีเริ่มสับสน วิ่งถลาเข้าห้องโน้นออกห้องนี้ ทุกอย่างแปรสภาพเป็นอากาศธาตุ เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที กว่าจะรู้ตัวว่า โดนยกเค้าแม้ กกน ก้ไม่เหลือ โดยมิได้เชิญลูกนายก มาที่บ้าน
กรี๊ดเสียงสนั่นหวั่นไหว....จนคุณป้าแหน่ข้างบ้าน ( ย่อมาจากสะระแหน่ พันธ์เดียวกับสาระแน)โผล่หน้าออกมาดู ก่อนจะอุทานผสานเสียงไปกับซ้อแก
"อ้าววววววววว ไหนแม่หนูเค้าบอกว่า ขายบ้านได้แล้วไงคะ เนี่ย เค้าเพิ่งมาขนของให้หนูไปไม่ถึงสามวันแล้ว ป้ายังมาช่วยหยิบๆจับๆอยู่เลย"
ได้ผล ซ้อเงียบทันที หันขวับไป
"ไหนว่าไงนะป้าแหน่...แม่เม่อที่ไหน แม่ชั้นไปเผาถ่านตั้งโกฐปีแล้ว แม่ที่ไหนโผล่มาอีก "
ซ้อถึงบางอ้อ หลังจากที่ป้าแหน่สาธยายว่า หลังจากที่ซ้อออกจากบ้านไป วันรุ่งขึ้น ก็มีคนเอาป้ายประกาศขายมาติดไว้หน้าบ้าน แล้วหลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน มีหญิงวัยกลางคน พร้อมบริวาร ประกอบด้วยหนุ่มฉกรรจ์ และรถหกล้อหนึ่งคัน ยายคุณแม่ตัวปลอม ทำทีเป็นบ่นกับบริวาร เมื่อเห็นป้าแหน่ด้อมๆมองๆอยู่แถวรั้ว ทำนองว่า เนี่ย ดูซิ ลูกชายชั้น โตเท่าไหร่ก็ไม่พ้นอกแม่ ย้ายไปย้ายมาให้แม่ต้องลำบากมาช่วยเก็บของ ขนของ บลา บลา บลาฯลฯ
ก่อนจะเข้ามาคุยกับป้าแหน่เสียงอ่อนเสียงหวาน มีการยกสมบัติลูกชายอุปโลกน์บางชิ้นให้ดูต่างหน้าเสียด้วย ซ้อฟังจบแล้วเกือบเป็นลม หลังจากแจ้งความแล้ว กลับมาก็ต้องมาล้างผลิตภัณฑ์ที่คนร้ายทิ้งเอาไว้เป็นประจักษ์พยานในโถส้วม เหลืองอร่ามไปหมด....
คราวนี้ ชีขายบ้านจริงๆ หันกลับมาอยู่บนวิมานคอนโด ทำตัวเป็นสาวชั้นสูง ( อยู่ตั้งชั้น 11 แน่ะค่ะ ) เท้าไม่ติดดินดังเดิม.... . ฟังจบแล้ว อิฉันคิดถึงบ้านจับใจ ถึงจะเป็นบ้านนอก แต่ยังมีน้ำใจ เอื้ออารณืให้กัน อะไรผิดหูผิดตา ก็ช่วยกันดูช่วยกันแล ต่างกันลิบลับกับชีวิตในเมืองกรุงที่ตัวใครตัวมันเสียจริงๆ
เอ้อ...เริ่มต้นด้วยวันเบาๆ แต่ไหงลงท้ายด้วยวันมามากหว่า....จบตรงนี้แล้วกัน อู้งานมาตั้งกะเช้าแล้วเนี่ย ********************************************************** ปล.ขอบคุณ คุณ Grappa ( เจ้าเก่าของอิฉัน) ที่แนะนำหนังเรื่อง Paradise now ซึ่งเป็นการเปิดโลกทัศน์อันคับแคบของอิฉันเป็นยิ่งนัก พจนานุเกยวันนี้สองคำ ผัดไทย แปลว่า การที่เกเก้สองนาง สาวทั้งคู่ มีอะไรกันเอง ร่วมด้วยช่วยกัน โดยมิได้คิดพึ่งพิงเกย์คิง หรือ ผู้ชาย (นึกถึงด้ามตะหลิวตีกัน) ลูกนายกฯ แปลว่า การจิกผู้ชายมาที่บ้าน แล้วโดนยกเค้าจนหมดตัว ใช้ได้กับ เกเก้เท่านั้น ห้ามใช้กับชะนี และ ชายแท้
Create Date : 31 พฤษภาคม 2549 |
|
51 comments |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2549 16:22:50 น. |
Counter : 735 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เจ๊เอง IP: 203.155.247.104 31 พฤษภาคม 2549 16:31:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป. ป้า เร้าทุกกระบวนที่ (ห้ามผวน) (-=.Gay-E-Cha.=- ) 31 พฤษภาคม 2549 16:37:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูชล IP: 203.148.205.10 31 พฤษภาคม 2549 17:15:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Cymry 31 พฤษภาคม 2549 17:38:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 31 พฤษภาคม 2549 18:34:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tante Ta 31 พฤษภาคม 2549 19:33:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: paperwing IP: 58.8.23.31 31 พฤษภาคม 2549 21:04:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa 31 พฤษภาคม 2549 21:11:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: *ProuD* 31 พฤษภาคม 2549 22:23:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: ศรีสปันยา IP: 85.48.97.216 31 พฤษภาคม 2549 23:09:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: thienkam 31 พฤษภาคม 2549 23:48:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: mungkood 1 มิถุนายน 2549 8:31:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 1 มิถุนายน 2549 11:24:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: paemagic 1 มิถุนายน 2549 12:43:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 1 มิถุนายน 2549 13:21:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 1 มิถุนายน 2549 13:27:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 1 มิถุนายน 2549 17:34:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: อพันตรี IP: 210.86.186.157 1 มิถุนายน 2549 19:31:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 1 มิถุนายน 2549 20:58:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป. ป้า เร้าทุกกระบวนที่ (ห้ามผวน) (-=.Gay-E-Cha.=- ) 1 มิถุนายน 2549 23:53:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tinglish 2 มิถุนายน 2549 9:03:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly 2 มิถุนายน 2549 11:34:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: lonely sea (seenil ) 2 มิถุนายน 2549 11:44:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: paemagic 2 มิถุนายน 2549 22:07:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mutation 3 มิถุนายน 2549 0:17:42 น. |
|
|
|
|
|
|
ไม่มีไรค่ะ ชีวิตอิฉันคือการเดินทางค่ะ เดินทางมันหมดทุกสัดส่วนตั้งแต่สมอง หัวใจ และ ปลายเท้า ได้พบได้เห็นอะไรมากมายเท่าฝุ่นธุลีของสุริยจักรวาล ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ แล้วแต่เราจะเลือกอย่างไหน ขอให้ผุ้อ่านเรื่อง(ไร้)สาระของอิฉันมีความสุขนะคะ อาเมน
http://www.hanahouse.net/sozai/bg/bg8/tuyu25.gif
|
|
|
|
|
|
|
กลับถึงบ้านปุ๊บ เขียนบล็อคปั๊บ
มิน่า ถึงได้ว่างเว้นการสอนการบ้านผู้พัน
แม้จะสาละวนทั้งงานราชงานหลวง แต่ก็เขียนสนุก ได้ศัพทานุศัพท์ เป็นความรู้อีกตามเคย