I can't breathe - บทที่ ๘ (YURI)
๘ หลังกลับจากโรงละคร พอทานอาหารค่ำเสร็จ ชนิญญาก็ซ้อมกับหน้ากระจกใหญ่ในห้องพักต่อวันละหลายชั่วโมง เพื่อให้การสวมบทบาทเป็นเจ้าชายแสนเสน่ห์นั้นออกมาดูสมจริงที่สุด แม้ว่าจะดูขัดเขินบ้างในช่วงแรก แต่เธอก็พยายามอย่างที่สุด หญิงสาวไม่คิดที่จะถอดใจยอมแพ้ตั้งแต่ในมุ้ง ส่วนหนึ่งมาจากอยากวัดรอยเท้าของไอศิกา เพื่อที่จะเข้าใกล้อีกฝ่ายมากขึ้นอีกนิดก็ยังดี ฉันต้องทำได้สิ ต้องทำได้แน่ ย้ำกับตัวเองในกระจกแบบนั้น และแล้ววันคัดเลือกตัวแสดงก็มาถึง กรวินพูดให้กำลังใจกับดาราหน้าใหม่ภายใต้การดูแลของตนทั้งสี่คน “พี่เชื่อว่าทุกคนมีความสามารถ ดังนั้นวันนี้มีฝีมือเท่าไหร่ งัดออกมาใช้ให้เต็มที่ แสดงให้ทุกคนตะลึงกันไปเลย เข้าใจไหม?” “เข้าใจค่ะ” / “ค่ะ” สี่สาวตอบอย่างพร้อมเพรียง แสงแขแสดงความเชื่อมั่นในตัวเองมากที่สุด รองลงไปคือปัทมา ขณะที่ชนิญญากับชนาภามีสีหน้าเรียบเฉย “วันนี้พี่ศจีกับพี่ไอซ์จะแวะไปดูการคัดตัวของพวกเราด้วยนะ ตั้งใจทำให้เต็มที่ล่ะ” กรวินกล่าวต่อ พี่ไอซ์มาดูด้วย แสงแขยิ้มกว้าง ไม่ได้ดีใจที่ได้เจอน้าสาว แต่ดีใจที่จะได้โชว์ออฟต่อหน้าซุปตาร์คนสวยมากกว่า “จริงเหรอคะ ดีใจจัง” ทว่าคนที่เหลือไม่ได้ยินดีกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ รู้สึกประหม่าหนักกว่าเก่า แค่นี้ก็ตื่นเต้นจะแย่ แบบนี้จะไหวไหม! ปัทมาที่ทำเป็นเก่ง เริ่มขวัญผวา ตายแน่ฉัน! ชนาภาถอนใจเฮือก คุณมาดู...แบบนี้ฉันยิ่งหน้าแตกไม่ได้ สาวร่างสูงคิดแบบนั้น รู้สึกกดดันมากขึ้นกว่าเดิม จนเผลอเม้มริมฝีปากอย่างลืมตัว “เอาล่ะ ไปขึ้นรถได้แล้ว วันนี้เราควรจะไปเร็วหน่อย” ผู้จัดการดาราบอกกับสมาชิกของตน ทุกคนพยักหน้า ไม่กี่นาทีต่อมารถตู้ก็ล้อหมุน “วันนี้เราจะคัดตัวละครกัน เชื่อว่าทุกคนคงมีบทที่อยากเล่นอยู่ในใจแล้ว” ปกรณ์เจ้าของโรงละครเวทีกล่าวกับนักแสดง ที่นั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาสี่สิบกว่าชีวิต สมาชิกส่วนใหญ่จะมีประสบการณ์การเล่นละครที่นี่มาแล้ว เว้นแต่พวกชนิญญาเท่านั้น ที่ถือว่าเป็นมือใหม่แกะกล่อง ดูตั้งใจกันมาก...เยี่ยม! เขากวาดตามองหน้าหนุ่มสาวที่ดูกระเหี้ยนกระหือรือ แล้วยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนพูดต่ออย่างชัดถ้อยชัดคำ “บทสำคัญที่เราจะคัดในวันนี้มี ซินเดอเรลล่า เจ้าชาย แม่เลี้ยง พี่สาวสองคนของนางซิน ถ้าใครตกรอบก็จะไปเป็นตัวประกอบแทน ซึ่งผมจะเลือกอีกทีวันหลัง วันนี้ผมจะเป็นกรรมการเพียงคนเดียว คำตัดสินของผมถือเป็นเอกฉันท์ เข้าใจนะ” “เข้าใจค่ะ” / “เข้าใจครับ” นักแสดงทุกคนตอบรับอย่างแข็งขัน “เอาล่ะทุกคนแยกไปนั่งตามกลุ่มเลยนะ ซินเดอเรลล่าไปอยู่กับเจี๊ยบ แม่เลี้ยงไปอยู่กับเกด เจ้าชายไปอยู่กับพงษ์...ส่วนพี่สาวสองคนไปอยู่ทางขวามือสุด ผมจะเริ่มคัดจากบทซินเดอเรลล่าก่อน” นักแสดงแยกย้ายไปเลือกนั่งตามกลุ่มที่ต้องการแสดง มีห้าคนที่นั่งเฉยไม่ร่วมเข้าแข่งขันในครั้งนี้ พร้อมจะเป็นตัวประกอบ เกือบทุกคนมีสีหน้าตื่นเต้น บทนางเอกมีผู้ต้องการแสดงห้าคน แต่บทที่มีผู้ประสงค์อยากแสดงมากที่สุด...คือบทแม่เลี้ยงใจร้าย โดยมีชนาภาเป็นหนึ่งในนั้น โหย! ทำไมคนลงเยอะแบบนี้ จะรอดไหมฉัน? เพื่อนเธอเริ่มเหงื่อตก หลังเห็นจำนวนคู่แข่งที่สูงเกินคาด “สู้ๆ นะนาว” ชนิญญาให้กำลังใจเพื่อน ที่นั่งอยู่แถวใกล้กัน “ญาก็เต็มที่ล่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยเชียร์บ้าง หลังเห็นจำนวนผู้ลงแข่งขันบทเจ้าชาย มีสามคน คือ ชนิญญา จุลพงษ์ตัวเก็งอันดับหนึ่ง กับพี่ผู้ชายอีกคน ซึ่งถือว่าน้อยผิดคาด “อยู่แล้ว” สาวร่างสูงผงกหัว ชนิญญามองตรงไปที่ปกรณ์ หายใจเข้าลึกๆ แล้วพ่นลมออกปากเบาๆ เพื่อลดความกดดันในตัวเอง ตามวิธีที่เคยใช้ได้ผลก่อนขึ้นแสดงละคร นักแสดงหลายคนหันมองมาทางชนิญญาอย่างประหลาดใจ ที่เห็นสาวร่างสูงลงแข่งขันชิงบทเจ้าชาย ...ทั้งที่ควรเป็นบทของผู้ชาย “ครูครับบทเจ้าชาย ผู้หญิงลงสมัครได้ด้วยเหรอครับ?” หนึ่งในนักแสดงของโรงละครคันปากถามขึ้น หืม? ปกรณ์มองไปทางชนิญญา ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังลูกชายของตน ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนหันกลับมาตอบคำถาม “ได้สิไม่มีปัญหา บทซินเดอเรลล่าผู้ชายก็ลงสมัครได้ ถ้าคิดว่าเล่นไหวนะ” ผู้มีอำนาจสูงสุดในโรงละครกล่าวอนุญาตเสียงเรียบ ชายสูงวัยเปิดกว้างในเรื่องความคิด ไม่ยึดติดกับเพศสภาพ โดยมองว่าการเล่นละครต้องมีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ยึดติดกับกรอบเก่าๆ คร่ำครึมากจนเกินไป ...การแสดงละครควรเน้นที่ฝีมือเป็นสำคัญ ไม่ใช่เน้นที่หน้าตาสวยหล่อแบบในปัจจุบัน ฝีมือการแสดงแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ ไม่รู้ว่าผู้กำกับเลือกมาแสดงได้อย่างไร ไม่คิดว่าจะมีคนเจริญรอยตามไอซ์ น่าสนุกจริงๆ ปกรณ์คิดแบบนั้น นานๆ ทีจึงจะมีพวกกบฏกล้าแหกคอก แบบนางเอกสาวชื่อดังคนนั้น เสียงฮือฮาซุบซิบดังขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย “งั้นจุ๊บขอลงแข่งบทซินเดอเรลล่าด้วยแล้วกัน” ผู้หญิงประเภทสองที่นั่งเฉยในตอนแรกลุกจากเก้าอี้ ไปรวมกลุ่มกับผู้ท้าชิงบทนางเอกทันที เขาอยากเล่นบทนี้เหมือนกัน ...ใฝ่ฝันอยากเป็นนางเอกสักครั้ง และนี่ก็คือโอกาสนั้น เพิ่มอีกหนึ่ง...แต่ก็แค่นั้น แสงแขขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรมากมาย มั่นใจมากว่าตัวเองจะสามารถชิงบทนี้มาได้ จึงไม่ได้ห่วงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ในใจคิดกระวนกระวายถึงสาวสวยที่ยังมาไม่ปรากฎตัวมากกว่า ทำไมพี่ไอซ์ยังไม่มาอีก? ปกรณ์พยักหน้าอนุญาต กวาดตามองนักแสดงทั้งหมด “มีใครจะเปลี่ยนใจอีกไหม?” เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก เจ้าของโรงละครเวทีจึงบอกให้ผู้สมัครบทซินเดอเรลล่าขึ้นไปบนเวที เพื่อเตรียมแสดงฝีมือ “ซินเดอเรลล่าคนแรก เริ่มได้!” “โทษทีที่มาช้า รถติดไปหน่อย” ศจีที่เพิ่งมาถึงโรงละครพร้อมกับไอศิกา กล่าวกับกรวินที่ออกมายืนรอใกล้ทางเข้า “เริ่มคัดตัวหรือยัง?” “แขเพิ่งแสดงจบไปค่ะ” เพื่อนหล่อนตอบ หลังอีกฝ่ายมาถึงการแสดงซินเดอเรลล่าเพิ่งจบคนสุดท้ายไป “เป็นไงบ้าง?” “ไก่ว่าแขแสดงดีนะคะ แต่ต้องดูว่าลุงกรจะว่าอย่างไร” “เหรอ” ศจีโล่งใจที่หลานสาวตัวเองดูจะมีความหวัง “เข้าไปข้างในก่อนเถอะ” ไอศิกาพูดบ้าง “อือ” ทั้งสามเลือกนั่งอยู่แถวหลังๆ เพื่อไม่ไปรบกวนสมาธิของคนอื่น เป็นช่วงที่ปกรณ์กำลังจะตัดสินผู้เหมาะสมกับบทนางเอกพอดี “บอกตรงๆ ว่าพวกคุณเล่นได้ดีกว่าที่ผมคิดไว้ เป็นอะไรที่เลือกยากมาก” ชายสูงวัยกล่าวอย่างลำบากใจ “เอาเป็นว่าผมขอเลือกเอาไว้ก่อนสองคน คือ เจี๊ยบ กับแสงแข” “เย้!” / “เยส!” เสียงโห่ร้องหลายเสียงตะโกนดังออกมาแบบไม่ได้นัดหมาย ตามด้วยเสียงปรบมือ สองคนนี้แสดงได้เยี่ยมยอดมาก เรียกว่าได้ใจผู้ชมกันไปเลยทีเดียว “แขได้ด้วย ดีจัง” ศจีพูดอย่างยินดีที่หลานสาวของตัวเองทำได้สำเร็จ แม้นี่จะเป็นเพียงก้าวแรกก็ตาม “ค่ะ” ไอศิกายิ้มออกมา “รอดแล้วฉัน” กรวินพูดพึมพำอย่างโล่งอก ดีใจที่ดาราหน้าใหม่ของตนในรอบนี้แจ้งเกิดได้สำเร็จ “ต่อไปบทเจ้าชาย เตรียมตัวให้พร้อมนะ!” ปกรณ์พูดต่อ “พงษ์คนแรก เขต แล้วก็ญาคนสุดท้าย” “ครับ” / “ค่ะ” คนถูกเรียกชื่อขานรับ รีบเดินขึ้นไปเตรียมตัวข้างเวทีทันที จุลพงษ์เป็นคนแรกแสดงได้ดีมากในฐานะตัวเก็ง ชายหนุ่มชื่อเขตแสดงเป็นคนต่อมาดูธรรมดามาก เขาพูดตะกุกตะกักหลายครั้ง เข้าใจว่าคงตื่นเต้น ...ตอนนี้ถึงคิวของชนิญญาแล้ว ใจเย็นไว้ชนิญญา เธอทำได้! เธอให้กำลังใจตัวเอง สายตาคู่คมกริบมองไปทางผู้ชม ก่อนถูกสะกดด้วยสายตาคู่สวยหวานของไอศิกาที่จ้องอยู่ก่อน คุณไอซ์! การได้เห็นซุปตาร์สาวมาดูด้วย ทำให้สาวร่างสูงมีกำลังใจขึ้นแบบไม่มีเหตุผล ก้าวเท้าออกตรงหน้าเวทีด้วยความมั่นใจ ชนิญญาเชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อย มุมปากมีรอยยักยิ้ม ยืนตัวตรงดูมีสง่าราศีสูงส่ง สายตาคมล้ำลึกอ่อนโยน ก้าวออกไปหน้าเวที พริบตานั้นเอง ร่างสูงได้กลายเป็นเจ้าชายแสนเสน่ห์ที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันถึง ท่าทางสง่างามประดุจหลุดออกมาจากเทพนิยาย “นี่เราจะต้องหาเจ้าสาวจริงๆ เหรอ” ชนิญญากล่าวเอื้อนเสียงทุ้มกว่าปกติ ตามบทบาทอย่างไม่ผิดเพี้ยน “พะยะค่ะเจ้าชาย” ทหารคนสนิทตอบอย่างนอบน้อม แล้วพูดต่อ “พระราชารับสั่งให้พวกกระหม่อมตามหาผู้หญิง ที่สวมรองเท้าแก้วคู่นี้ได้ เพื่อให้อภิเษกกับเจ้าชาย” เจ้าชายหนุ่มรูปงามถอนหายใจเบาๆ ไม่รู้จะหาวิธีปฏิเสธคำสั่งของพระราชบิดาได้อย่างไร “งั้นก็ไปกันเถอะ” เจ้าชายโบกมือไล่คนสนิท แล้วยื่นเอามือไพล่หลัง สีหน้าฉายแววกังวลชัด “น้องญาเก่งมากเลยอ่ะ” กรวินเอ่ยปากชมเปาะ ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะเล่นได้ถึงบทบาทขนาดนี้ แบบนี้มีหวังผ่านแน่ “นั่นสิ” ศจีเห็นพ้อง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นฝีมือการแสดงของเด็กหน้าใหม่ จึงอดประหลาดใจไม่ได้ เก่งแบบนี้นี่เอง มิน่าไอซ์กับไก่ถึงชมนักหนา “ค่ะ” ไอศิกาขานรับเบาๆ หล่อนแทบไม่ได้ละสายตาไปจากเจ้าชายบนเวทีเลย ตั้งแต่อีกฝ่ายเริ่มแสดง ...ทว่าในใจไม่ถึงกับโล่งโปร่งสบาย แสดงได้ดี แต่จะดีพอหรือเปล่า? ซุปตาร์สาวไม่มั่นใจนัก ด้วยบทบาทที่จุลพงษ์แสดงออกมาก่อนหน้านั้น เป็นเจ้าชายผู้สง่างาม ดูแข็งแกร่ง ไม่ต่างจากในต้นฉบับ ผิดกับเจ้าชายคนนี้ ที่ดูมีเสน่ห์กระชากใจสาว การตีความการแสดงต่างกันคนละขั้ว มีแบบเป็นของตนเอง ...ไม่มีอะไรผิด สุดท้ายต้องขึ้นอยู่กับดุลพินิจของปกรณ์แล้ว ว่าจะถูกใจการแสดงของคนไหนมากกว่า? ไอศิกาค่อนข้างเชื่อมั่นว่า เขาจะไม่ตัดสินลำเอียงเข้าข้างลูกชายอย่างไร้เหตุผล แค่แนะนำไม่กี่คำ ก็ทำได้ถึงขนาดนี้ เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ สาวสวยประทับใจชนิญญามากขึ้น ที่ดูจะมีไหวพริบในเรื่องการแสดงมากเอาการ เห็นแววเจริญก้าวหน้าในอาชีพซุปตาร์เลยทีเดียว ผิดกับแสงแขที่ชอบเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล ไม่ค่อยเปิดใจรับฟังคำแนะนำคนอื่น ช่วงหลังพัฒนาการในการแสดงจึงไม่ถึงกับก้าวหน้าเร็วนัก เมื่ออีกฝ่ายไม่อยากฟัง สาวสวยจึงไม่พูดมาก ปล่อยผ่านไปแบบไม่ใส่ใจ ไม่เดือดร้อนกับเรื่องคนอื่น ...อนาคตใคร อนาคตมัน เมื่อเจ้าชายทั้งสามคนแสดงจบ ปกรณ์ที่ต้องเลือกก็ต้องทำหน้าลำบากใจอีกครา คิดไม่ถึงเลยว่า เด็กของศจีรอบนี้จะมีฝีมือดีเกินคาด เจ้าของโรงละครถอนใจเบาๆ ก่อนหน้านี้ชายสูงวัยมองการซ้อมของนักแสดงหน้าใหม่ ที่ถูกส่งตัวมา ดูๆ ก็ไม่มีอะไรพิเศษ นอกจากแสงแข ที่ฉายแววนางเอกค่อนข้างชัด ใบหน้ารูปไข่สวยหวาน ติดตรงรูปร่างค่อนข้างเล็ก แต่กับชนิญญา ปกรณ์แทบไม่ใส่ใจ ตอนซ้อมก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเข้าตา หลังอีกคนมีรูปร่างค่อนข้างสูงโปร่ง แม้จะมีใบหน้าสวยคม หากเข้าวงการบันเทิงคงไม่เหมาะกับบทนางเอกแสนสวย น่าจะเหมาะกับนางเอกสายบู๊ คงไม่ค่อยจะสอดคล้องกับเรื่องซินเดอเรลล่าสักเท่าใด ปกรณ์คาดไม่ถึงว่าชนิญญาจะเลือกบทเจ้าชาย แถมยังแสดงได้ดึงดูดน่าสนใจมากกว่าเจ้าชายของจุลพงษ์เสียอีก ...จึงเกิดอาการรักพี่เสียดายน้องขึ้นมา เอาไงดี? กรรมการถอนใจ มองสองตัวเก็งไปมาอย่างลังเล ไม่สนใจชายหนุ่มที่ชื่อเขต หลังชายหนุ่มแสดงไม่เข้าตาเอาเสียเลย สาวร่างสูงยืนกุมมือตัวเองแน่น ลุ้นใจระทึกอยู่บนเวที โดยมีจุลพงษ์และเขตยืนอยู่ด้วย ได้ที ขอให้ได้ทีเถอะ! ชนิญญาคิดลุ้นแบบนั้น สองมือเริ่มเย็นเฉียบ สายตาของหลายคนที่นั่งชมอยู่นึกเอาใจช่วย “คิดว่าใครได้?” “ฉันว่าพี่พงษ์” “ญาก็เล่นดีนะ” ฯลฯ กองเชียร์เริ่มแสดงความเห็นขัดแย้งกัน ไอศิกานั่งเม้มปากแน่น มองไปทางเด็กหน้าใหม่อย่างเอาใจช่วย ไม่ต่างจากศจีกับกรวิน “น้องญา น้องญา...” เพื่อนหล่อนส่งเสียงเชียร์เบาๆ อยากให้เด็กใหม่ของตัวเองได้ใจจะขาด “สำหรับบทพระเอก ผมขอเลือก...” ปกรณ์ตัดสินใจเลือก ซุปตาร์สาวบีบมือตัวเองอย่างลืมตัว ลุ้นใจระทึก คิดเชียร์เด็กใหม่จอมกวนคนนั้น ขอให้ได้ทีเถอะ... OoXoO มาลุ้นกันค่ะว่าน้องญาจะได้เป็นเจ้าชายหรือเปล่า? ตอนนี้พี่ไอซ์เห็นแววน้องญามากขึ้น เทใจเชียร์แบบเอียงๆ แล้ว ต้องมาดูต่อว่าทั้งคู่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปในแบบใด เรื่องนี้ไม่หวานจัด แต่อาจจะขมบ้างไรบ้าง อย่าโกรธไรท์นะคะ (ส่งสายตาปริบๆ ออดอ้อน) เรื่องนี้ไรท์เขียนจบแล้วค่ะหัวฟูมาก ตอนนี้กำลังไล่แก้คำผิด และปรับปรุงแก้ไขตามที่คุณพี่บอกอแนะนำมา เขียนเพลินมากจำนวนหน้า 430 กว่าแล้ว เป็นอีกเล่มที่ยาวจริงยาวจัง 5555 ส่วนเล่มนี้จะคลอดเมื่อไหร่โปรดติดตามต่อไป อยากทราบข่าวคืบหน้า ติดตามได้ที่เพจนิ้วนางค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกโดเนท ทุกหัวใจ ทุกคอมเม้นท์ และทุกการติดตามค่ะ สิ่งเหล่านี้ทำให้ไรท์มีพลังที่จะเขียนงานต่อไปค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 16 ธันวาคม 2564 |
| Last Update : 16 ธันวาคม 2564 19:40:03 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 602 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
