I can't breathe - บทที่ ๑๒ (YURI)
๑๒ “ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ” ไอศิกากล่าวกับผู้ช่วยจำเป็นของตัวเอง หลังอีกฝ่ายขับรถมาถึงบ้านพักของนักแสดงหน้าใหม่ หากไม่ได้ชนิญญาไปเป็นเพื่อน สาวสวยอาจจะหมดเรี่ยวแรงมากกว่านี้ ด้วยไม่ค่อยชอบขับรถทางไกล ปกติเวลานั่งมักจะหลับไปเกือบตลอดทาง แต่วันนี้นางเอกสาวเลือกที่จะนั่งคุยกับคนขับรถอย่างไม่รู้จักเบื่อ “ไม่ต้องคิดมากหรอกคุณ วันนี้คุณก็สอนฉันตั้งเยอะแยะ” เธอตอบแบบไม่คิดอะไรมาก มองเป็นผลประโยชน์ต่างตอบแทน ไม่ได้มองว่าเป็นการเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ “แถมคุณยังเลี้ยงข้าวเย็นฉันด้วย ถือว่าเราเจ๊ากันแล้ว” มื้อเย็นหล่อนเลี้ยงชาบูอร่อยหนึ่งมื้อ ซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ นั่งทานไปคุยไป ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแสดง ซึ่งไอศิกาไม่ได้กั๊กความรู้เอาไว้ ยอมถ่ายทอดให้เป็นวิทยาทาน ...ทำให้ระยะห่างของทั้งคู่ลดลงมากโดยไม่รู้ตัว ขณะที่นั่งสั่งอาหารกันอยู่นั้น ซุปตาร์สาวบอกให้เธอสั่งกุ้งสดมาด้วย แต่ชนิญญาปฏิเสธ พร้อมบอกแบบไม่ใส่ใจว่า “ฉันรู้ว่าคุณแพ้กุ้ง ฉันขี้เกียจเอาคุณไปส่งโรงพยาบาล” ‘รู้ได้ไง?’ คนพี่คิดสงสัย ก่อนนึกออก ด้วยเคยมีครั้งหนึ่งที่เผลอทานกุ้งเข้าไปหลายคำ อาการแพ้ที่คิดว่าหายไปแล้วกลับกำเริบ สุดท้ายต้องไปนอนเล่นที่โรงหมอ กลายเป็นข่าวดัง ...แต่นั่นก็นานหลายปีแล้ว ไม่คิดว่ายังจะมีคนจำได้อีก “กูเกิ้ลเหรอคะ” “อาฮะ” เธอพยักหน้า ขณะเดียวกันก็นำของสดใส่ในหม้อที่กำลังเดือดพล่าน รอจนสุกก็บริการตักโน่นนี่ให้หล่อนอย่างใส่ใจ ทำให้ไอศิกาประทับใจไม่น้อย มีคนเคยบอกว่า... “การรับประทานอาหารด้วยกัน จะเห็นนิสัยของอีกฝ่ายได้มากขึ้น” “งั้นก็ได้ค่ะ” คนพี่ไม่คิดเรื่องมาก “ตั้งใจซ้อมนะคะ วันแสดงจริงพี่จะไปดูเจ้าชาย” “แน่นอนอยู่แล้ว” เธอพูดอย่างมั่นใจ เอื้อมมือเปิดประตู “ไปนะคะ” สาวงามออกจากด้านคนนั่ง เดินอ้อมหน้ารถเพื่อย้ายมาเป็นคนขับ แต่แล้วก็อดเหลียวมองตามแผ่นหลังบอบบางของสาวรหน้าคมไม่ได้ จนกระทั่งอีกฝ่ายเดินเข้าบ้านไป ผุดยิ้มกับตัวเอง เป็นคนนิสัยดีใช้ได้ทีเดียว แต่ไม่ทันที่จะก้าวขึ้นรถ รถอีกคันก็มาจอดเทียบใกล้ๆ จึงหันไปมอง มาทำอะไรตอนนี้? สาวสวยคิดสงสัย หลังเห็นกรวินมาปรากฏตัวอย่างเร่งร้อน จึงร้องถามออกไป “มีอะไรหรือเปล่า?” “ก็มีน่ะสิ” เพื่อนหล่อนตอบ “แกนั่นแหละตัวต้นเหตุ” คนถูกกล่าวหาทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก จับต้นชนปลายไม่ถูกว่า ตนไปก่อเรื่องอะไร “ฉัน?” “เออสิ” กรวินพูดเสียงหงุดหงิด “แสงแขจะเล่นงานชนิญญา” “อะไรนะ!” ทั้งคู่จึงรีบก้าวขายาวๆ เข้าไปในบ้านตรงหน้า โดยหวังว่าจะไปถึงก่อนสงครามโลกครั้งใหม่จะอุบัติขึ้น “แกถือดียังไงไปยุ่งกับพี่ไอซ์ของฉัน!” นางซินตวาดใส่เจ้าชาย แทบจะทันทีที่อีกฝ่ายเข้าไปในห้องรับแขก ของเธอ? ชนิญญาไม่สบอารมณ์กับคำแสดงความเป็นเจ้าของนี้ จึงเลือกที่จะนิ่ง การนิ่งของเธอยิ่งทำให้อีกฝ่ายโมโหหนักกว่าเก่า “ฉันถามแกอยู่นะ!” สาวร่างสูงหรี่ตาเล็กน้อย แล้วอธิบาย “ฉันไม่ได้ยุ่ง ฉันไปช่วยงานต่างหาก” มีหรือที่นางซินจะฟัง หลังความหึงหวงพุ่งทะลุเกินร้อยไปแล้ว “ไม่ต้องมาโกหก อย่างแกจะไปช่วยอะไรพี่ไอซ์ได้!” ตะเบ็งเสียงลั่นห้องรับแขก ชนาภากับปัทมายืนมองการปะทะของพระเอกนางเอก ด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง เอาใจช่วยคนละฝ่าย ทำไมพี่ไก่มาช้าจัง? เพื่อนเธอมองประตูอย่างกระสับกระส่าย หลังแอบส่งข้อความไปบอกผู้จัดการดารา เพื่อให้รีบมาเป็นกรรมการห้ามศึกครั้งนี้ ก่อนที่เรื่องจะบานปลายใหญ่โต ไม่อยากเห็นชนิญญาต้องออกจากบริษัทซ้ำรอยนภัส “ฉันไม่ได้โกหก” ร่างสูงพูดเสียงดังบ้าง เริ่มมีน้ำโห หลังอีกฝ่ายกล่าวหาแบบไร้เหตุผล ไม่รับฟังอะไรเลย ประสาทหรือเปล่าเนี่ย? “ปากดีนักนะแก!” แสงแขสิ้นความอดทน ย่างสามขุมเข้าไปตรงหน้าชนิญญา ที่มีความสูงมากกว่าตนเกือบสิบเซนติเมตร แต่ความโมโหทำให้เห็นอีกฝ่ายตัวเท่ามด ง้างมือสูงแล้วตวัดตบหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง ผัวะ! เสียงฝ่ามือกระทบหน้าดังลั่น เธอหน้าหันไปตามแรงตบ เจ็บชาสะท้านไปทั้งหน้า เซแทบหัวคะมำ เจ็บนะเฟ้ย! ชนิญญากัดฟันกรอด หันขวับไปมองผู้ทำร้ายตนด้วยสายตาดุดัน ก้าวเท้าเข้าไปหมายจะเอาคืน เธอไม่คิดทำร้ายใครก่อน แต่ไม่คิดที่จะเป็นนางเอกเจ้าน้ำตา ปล่อยให้คนอื่นมาทำร้ายตนแบบไร้เหตุผล คู่กรณีมายืนประจันหน้ากัน ในระยะมือเอื้อมถึง แสงแขจ้องตาเขม็งเหมือนท้าทายเธอ “แน่จริงก็เข้ามาสิ” นางซินพูดลอยหน้าลอยตา “ไม่ต้องท้า” เธอพูดสวน ขยับตัวจะไปจัดเต็มอีกฝ่ายบ้าง แต่ชนิญญาไม่ทันลงไม้ลงมือ กรรมการห้ามทัพก็เข้ามาถึง “หยุดนะ!” กรวินร้องห้าม พรวดพราดเข้ามาพร้อมกับนางเอกสาว มาทันเห็นจังหวะที่สาวร่างสูงถูกทำร้ายพอดี จึงรู้สึกผิดที่มาถึงช้า ช้าแค่ก้าวเดียวเท่านั้น คู่วิวาทชะงักหันไปมองบุคคลที่มาโดยไม่ได้นัดหมาย จึงสงบศึกลงชั่วคราว พี่ไก่ พี่ไอซ์...แย่แล้ว! แสงแขรีบแปลงร่างจากนางยักษ์ กลับมาเป็นเด็กขี้อ้อน แทบจะทันทีที่เห็นไอศิกา ตรงรี่ไปคล้องแขนหล่อน แล้วพูดฟ้องทันที “พี่ไอซ์คะ มันรังแกแขก่อน” บางเรื่องลงมือก่อนได้เปรียบ...แต่ไม่ใช่กับกรณีนี้ ด้วยหล่อนเห็นทุกอย่างกับตา คิดว่าคนอื่นโง่รึคะ ซุปตาร์สาวคิดว่าในใจ เหลือบตามองคนขี้ฟ้องแวบหนึ่ง ก่อนมองไปทางชนิญญาที่ยืนกอดอกเป็นรูปปั้น ไม่พูดอะไรเลยสักคำ จึงอดสงสารไม่ได้ ผู้จัดการดารานึกคันปาก จึงพูดขึ้น “แน่ใจเหรอคะว่าน้องญาลงมือก่อน?” กรวินมองไปยังชนาภากับปัทมา แล้วปล่อยคำถามใส่พยานทั้งสองคน “ว่าไงคะ?” พวกแสงแขทำท่าอึกอัก ลังเลที่จะพูดปดออกไป แม้ว่าใจหนึ่งอยากจะประจบเอาใจแสงแข แต่อีกใจก็กลัวว่า ผู้ใหญ่จะเห็นเหตุการณ์ หากโป้ปดตนจะพลอยซวยไปด้วย ชนาภาไม่คิดนิ่งเฉย ปล่อยให้คนดีต้องถูกรังแกต่อหน้าต่อตา แม้ว่าแสงแขจะเป็นหลานสาวของผู้จัดการใหญ่ของบริษัทก็ตาม ถ้าต้องทำงานกับคนไม่ดี ย้ายค่ายออกไปทำกับที่อื่นก็ได้ “ญาไม่ได้ลงมือค่ะ แขตบญาก่อน” เลือกที่จะพูดตามตรง แก แกทรยศฉัน! แสงแขคิดเข็ดเคี้ยวฟัน นึกคาดโทษชนาภาในใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใจกล้าเข้าข้างคนอื่น ด้วยปกติอีกฝ่ายจะดูหงอกับตน ไม่กล้าหืออือ มีปากมีเสียง เป็นเด็กที่มีความกล้าดี กรวินนึกชม สถานการณ์วันนี้ทำให้เห็นอุปนิสัยของเด็กทั้งสี่ ว่าแท้จริงเป็นอย่างไร “ทำไมแขถึงตบน้องญาล่ะคะ?” ไอศิกาที่เงียบมาตั้งแต่ต้นถามบ้าง อยากรู้ต้นสายปลายเหตุของความขัดแย้งครั้งนี้ คงไม่เกี่ยวกับฉันหรอกนะ นางเอกสาวแอบหวัง แต่นาทีต่อมาก็ต้องผิดหวัง “เป็นเพราะคลิปของพี่ไอซ์ค่ะ” ชนาภาเล่า “คลิปอะไรคะ?” หล่อนซักต่อ “นั่นสิ” เพื่อนหล่อนก็อยากรู้เหมือนกัน ชนาภาจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นแบบย่อๆ ที่แท้ก็พิษรักแรงหึง เวรกรรม! กรวินคิดแบบนั้น มองไปที่เพื่อนรักของตน ซึ่งเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายในครั้งนี้ “ว่าไง?” นี่มันเรื่องไม่เป็นเรื่องชัดๆ ไอศิกาถอนใจเบาๆ แกะมือแสงแขที่เกาะตนอยู่ออก “วันนี้พี่ไปถ่ายแบบชุดแต่งงานที่พัทยา แต่พี่อังผู้จัดการส่วนตัวพี่ไม่ว่าง พี่เลยขอให้น้องญาไปเป็นเพื่อน ช่วยขับรถให้ ในคลิปเป็นช่วงที่พี่กับน้องญากำลังซ้อมบทละครซินเดอเรลล่ากัน เรื่องก็มีแค่นี้” สาวสวยอธิบายเสียงเรียบ “เป็นเรื่องเข้าใจผิดสินะ” กรวินสรุป คนที่เหลือคิดไม่ต่างกัน ขณะที่สาวร้ายสบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ที่คนในหัวใจไม่ได้มีอะไรพิเศษกับชนิญญา แค่เป็นผู้ช่วยสินะ ค่อยยังชั่วหน่อย แต่แสงแขโล่งใจได้ไม่นาน “ตามนั้นค่ะ” นางเอกสาวยักไหล่ ปรายตาจ้องแสงแขด้วยสายตาหวานดุดันกว่าปกติ “พี่ว่าตอนนี้แขควรขอโทษน้องญานะคะ แล้วปรับความเข้าใจกัน” หล่อนไม่ได้ขอร้อง แต่เป็นประโยคคำสั่ง บ้าเอ้ย! ทำไมฉันต้องขอโทษเด็กกำพร้านั่นด้วย แสงแขกำหมัดข้างตัวแน่น ไม่รู้สึกสักนิดเลยว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด ด้วยที่ผ่านมา ตนมักเป็นฝ่ายถูกเสมอ ตามประสาลูกรักที่พ่อแม่ตามใจ คำขอโทษหลุดปากแทบจะนับครั้งได้ “จำเป็นเหรอคะ?” เด็กคนนี้หยิ่งผยองเกินไป ไม่ไหวเลย “แขไม่ควรทำแบบนี้กับเพื่อนร่วมงาน ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร แขก็ไม่ควรทำร้ายคนอื่น ถึงจะมองเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าน้องญาไปแจ้งความ แขก็มีความผิดนะคะ” สาวสวยยกกฎหมายขึ้นมาข่มขู่ “แล้วพี่ก็จะเป็นพยานให้น้องญาด้วย” “พี่ไอซ์!” แสงแขเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างแตกตื่น ไม่คิดว่าซุปตาร์คนสวยจะเข้าข้างชนิญญา แทนที่จะเป็นตน “พี่กับพี่ไก่เห็นเหตุการณ์ตอนนั้นพอดีค่ะ” หล่อนบอกเสียงเย็น จ้องเด็กรุ่นน้องแบบไม่พอใจ “แขจะขอโทษดีๆ หรือจะให้เรื่องใหญ่กว่านี้ เลือกเอานะคะ” ไอศิกาไม่ชอบคนโกหก เพราะคนโกหกไว้ใจไม่ได้ เชื่อถือไม่ได้ เมื่อโกหกครั้งที่หนึ่งก็จะมีครั้งต่อไปตามมา จากนิสัยมักง่ายก็จะกลายเป็นสันดาน ที่หยั่งรากลึกจนยากจะแก้ไข ...โจรใหญ่ก็เริ่มต้นด้วยการทำผิดเล็กๆ น้อยๆ ก่อนทั้งนั้น สายตากดดันของไอศิกา กรวิน และชนาภาสร้างความอึดอัดใจให้กับนางซินมาก สุดท้ายแสงแขได้แต่ทำตามแบบไม่เต็มใจ “ขอโทษก็ได้” น้ำเสียงไม่ได้แสดงความจริงใจออกมาเลยแม้แต่น้อย “พูดดีๆ สิคะ” หล่อนเตือน พี่ไอซ์อ่ะ! แสงแขคิดครวญครางในใจ แต่ไม่อยากเสียคะแนนความเอ็นดูไปมากกว่านี้ จึงพูดเสียงนิ่มนวลกว่าเดิม “ขอโทษค่ะ” ฝีมือแค่นี้คิดจะเป็นนางเอก กระจอกไปหรือเปล่า? เธอคิดดูแคลนการแสดงของนางซินคนนี้เสียเหลือเกิน แต่ไม่มีอารมณ์ที่จะหาเรื่อง จึงพยักหน้า “อือ” “โอเค จบแค่นี้นะ” กรวินเอ่ยออกมาเพื่อสงบศึก ก่อนพูดเตือนคู่กรณี เผื่อมีใครอยากแก้แค้น “ถ้ามีเรื่องอีกครั้ง พี่จะรายงานพี่ศจี รับรองว่าจะโดนหักเงินเดือน หรือไม่ก็แบนไม่ให้รับงานเป็นเดือน” โหดไปนะ! นักแสดงหน้าใหม่เหงื่อตก โดยเฉพาะแสงแขกับปัทมา ที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่า บทลงโทษของบริษัท Prix จะเข้มงวดขนาดนี้ ผู้จัดการดารามองคู่กรณี เพื่อขอคำตอบ “ค่ะ” ชนิญญาตอบอย่างเร็ว ไม่ได้อยากคิดจะมีปัญหาอะไรกับใคร แต่ถ้าแหยมมาก่อน...มันก็อีกเรื่องหนึ่ง “เอ่อ ค่ะ” แสงแขตอบเสียงเบา ไม่กล้าสบตากับไอศิกานัก “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัว” ซุปตาร์สาวบอกเสียงเรียบ มองไปยังชนิญญา “พี่ขอคุยด้วยหน่อย” เธอพยักหน้า แล้วเดินตามหล่อนออกไป ทันทีที่ทั้งคู่พ้นประตู แสงแขโวยวายกับผู้จัดการดารา อิจฉาที่ร่างสูงได้รับความสนใจจากนางเอกสาวเหนือกว่าตน “พี่ไก่คะ ดูสิ!” “ไม่มีอะไรหรอก แขคิดมากไปเอง” กรวินพูดอย่างอ่อนใจ “ถ้าแขเกเรคนอื่นแบบนี้ พี่ไอซ์ยิ่งไม่มีทางสนใจ แขก็น่าจะรู้นะ ว่าพี่ไอซ์เป็นคนแบบไหน พี่ง่วงแล้ว ขอกลับไปนอนก่อนนะ” คำพูดของอีกฝ่ายทำให้นางซินเงียบกริบ จะหันไปเล่นงานชนาภา อีกฝ่ายก็รู้แกวเดินหนีเข้าห้องนอนไปก่อน ส่วนปัทมาทำทีเป็นอ่านหนังสือ เมื่อไม่มีใครสนใจ จึงเดินกระทืบเท้าเข้าห้องไป ผู้จัดการดาราเดินออกนอกบ้านพักอย่างเซ็งๆ โล่งใจที่ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น ยกเว้นแต่ความรู้สึกของหลายคนที่อาจจะไม่เหมือนเดิม หวังว่าน้องญาคงไม่เอาเรื่องนี้ไปคิดมาก แอบกังวลว่า นี่จะเป็นชนวนให้เกิดความบาดหมางมากขึ้นในอนาคต ระหว่างชนิญญากับแสงแข เมื่อไม่ถูกกันเรื่องหนึ่ง มักมีแนวโน้มที่จะขัดแย้งเรื่องอื่นได้ง่าย ประหนึ่งศรศิลป์ไม่กินกัน หรืออีกนัยก็เป็นศัตรูแต่ชาติปางก่อน แต่ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร ก็ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย เป็นคนเนื้อหอมก็วุ่นวายแบบนี้สินะ เฮ้อ! อดที่จะคิดแบบนั้นไม่ได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอศิกาเป็นต้นเหตุให้นักแสดงหน้าใหม่ทะเลาะกัน เพื่อแย่งความสนใจของหล่อน และเชื่อว่านี่คงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย จนกว่าหล่อนจะมีคนรักเป็นตัวเป็นตน ซึ่งกรวินมั่นใจว่า คงไม่ใช่เร็วๆ นี้ เมื่อก้าวเท้าพ้นบ้าน เห็นหล่อนยืนคุยกับชนิญญา กรวินเลือกที่จะยืนเงียบๆ ไม่เข้าไปแทรกบทสนทนาระหว่างทั้งคู่ ...ลางสังหรณ์บางอย่างของผู้จัดการสาวเริ่มทำงาน “พี่ขอโทษ” ไอศิกาพูดขึ้น ขณะยืนอยู่ใกล้กับรถยนต์ของตน ชนิญญาเลิกคิ้วเรียวขึ้น ยืนกอดอกเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย “คุณไม่ได้ทำอะไรผิด มาขอโทษฉันทำไม” “พี่เป็นต้นเหตุให้น้องญาต้องเจ็บตัว” “ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก” เธอปฏิเสธ หยุดนิดนึงแล้วพูดต่อ “เว้นแต่คุณจะเป็นอะไรกับแสงแข” หืม? ซุปตาร์สาวกลอกตาไปมา แล้วย้อนถาม “แล้วคิดว่าเป็นอะไรล่ะคะ?” “ไม่รู้สิ” สาวหน้าคมยักไหล่ “เห็นวันๆ แขพูดถึงแต่คุณ ฉันก็เลยคิดว่า คุณกับแขเป็น…” เธอพูดไม่จบประโยค แต่อีกฝ่ายเดาความคิดได้ จึงพูดต่อ “คนรัก” “ประมาณนั้น” “แล้วคิดว่าใช่ไหมคะ?” ไอศิกาถามตรงๆ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ฉันไม่ได้เฝ้าพวกคุณ ไม่ได้เป็นสต๊อกเกอร์ที่อยู่ใต้เตียงคุณ” สาวร่างสูงพูดหน้าตาย กวนจริงๆ สาวสวยหลุดขำ กับคำอธิบายที่เห็นภาพชัดเจน “แล้วอยากได้คำตอบแบบไหน?” ชนิญญาจ้องสายตาคู่สวยหวาน เผลอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนตัดสินใจถามออกไป “ฉันขอความจริงได้ไหม?” น้ำเสียงแผ่วเบากว่าปกติ ถ้าเป็นไปได้ ร่างสูงอยากรู้ทุกเรื่องของหล่อน แต่มันจะเป็นการละลาบละล้วงเกินไป...เป็นแค่ผู้ช่วยชั่วคราว คงไม่มีสิทธิ์มากมายขนาดนั้น ที่แท้ก็อยากรู้ แต่ฟอร์มจัดเกิน เด็กอะไร! ซุปตาร์สาวคิดต่อว่าแบบไม่จริงจัง มุมปากยกยิ้มบางเบา “เรื่องไหนคะ? เรื่องที่พี่เป็นอะไรกับแข หรือเรื่องที่พี่มีคนรักหรือยัง?” หล่อนแกล้งโยนคำถาม เหมือนจะหยั่งเชิงผู้หญิงตรงหน้า ว่าสนใจเรื่องของตนขนาดไหน “ฉันเป็นคนโลภมาก ขอทั้งสองข้อเลยได้ไหมคะ?” “ไม่ลองถามอากู๋ดูล่ะคะ อาจจะมีคำตอบ” หล่อนพูดเอาขำ ถ้ามีก็ดีสิ ฉันจะได้ไม่ต้องปวดหัวแบบนี้ ชนิญญาคิดแบบนั้น นับตั้งแต่วันที่เธอเจอกับหล่อน หัวใจที่เคยมั่นคงก็อ่อนแอหวั่นไหว สมองที่เคยมีสมาธิมั่นคงกับการแสดงละคร มักจะมีภาพหล่อนแวบเข้ามาในหัวบ่อยๆ เคยกระทั่งคิดฝันถึงอีกฝ่าย และแอบไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นไอศิกาสนิทสนมกับแสงแขต่อหน้าต่อตา สาวร่างสูงไม่แน่ใจว่า ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไร จนกระทั่งวันนี้ การเห็นเจ้าบ่าวจูบหน้าผากมนของเจ้าสาวแสนสวย ถึงแม้ว่าจะเป็นการแสดง แต่เธอเจ็บหน่วงที่หัวใจ ราวกับคนอกหัก จึงมั่นใจว่า หัวใจของตัวเองรักหล่อนเข้าเสียแล้ว ...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ความรักนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ...หรือรักได้อย่างไร? ...รู้แต่ว่ารัก และเลือกที่จะรักต่อไปอย่างไม่ลังเล รู้ทั้งรู้ว่า ความเป็นไปได้ที่จะสมหวังนั้นต่ำมาก...ถึงต่ำที่สุด ซุปตาร์สาวมีตัวเลือกมากมาย ทั้งยังเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติเหนือกว่าตนเป็นร้อยเท่าพันเท่า ที่อยากจะอยู่เคียงคู่เจ้าหล่อน แต่ชนิญญาเลือกที่จะไปต่อ ไปทั้งที่ความหวังริบหรี่ ขอเพียงได้เจอหล่อนบ้าง แค่นี้ก็มีความสุขพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะเห็นใจ เปิดโอกาสให้ตนได้สนิทสนมกับไอศิกาตามลำพังแบบวันนี้ ถึงจะเป็นแค่ผู้ช่วยจำเป็น ...แต่เหตุการณ์ประทับใจในวันนี้ เธอจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด “ไม่ได้เหรอคะ?” คนน้องไม่คิดจะปล่อยโอกาสตรงหน้าหลุดลอยไป “อยากรู้มากขนาดนั้น?” ไอศิกาเอียงคอจ้องเธอ ชนิญญาชะงักไปเล็กน้อย แล้วพยักหน้า ไม่คิดจะซ่อนความรู้สึกเอาไว้ภายในอีก ...เธออยากรู้ทุกเรื่องราวของไอศิกา ตรงไปตรงมาดี คิดชมในใจ อุปนิสัยนี้ถูกใจหล่อนมาก “คำตอบคือไม่ทั้งสองข้อ พอใจไหมคะ?” “พอใจค่ะ” สาวหน้าคมพยักหน้ายิ้ม ความดีใจทำให้เธอยิ้มกว้างเกินไปจนเจ็บแก้ม จึงทำหน้าบิดเบี้ยว แล้วยกมือกุมแก้มตัวเอง “โอ๊ย!” หล่อนก้าวเข้าไปใกล้ แล้วถามเสียงอ่อนโยน “เจ็บมากเหรอคะ?” “ไม่มากมั้ง ตบแรงแค่คอเกือบหลุดเอง” คนน้องพูดเล่นกึ่งประชด “นึกว่าเท้าช้างซะอีก” “กวนประสาท” ไอศิกายิ้มเอ็นดู “ขอพี่ดูหน่อยสิ” เสียงหวานๆ ทำให้ชนิญญาลดมือที่จับแก้มลง ปล่อยให้อีกฝ่ายดูแก้มช้ำนั้น ขึ้นเป็นรอยมือเลย คงเจ็บมากสินะ “เพี้ยง หายเร็วๆ นะคะ” เสียงไพเราะร่ายคาถาหนึ่งบท ใช้มือจับคางอีกฝ่าย เขย่งตัวขึ้นเล็กน้อย หอมแก้มที่แดงช้ำนั้นหนึ่งฟอด เฮ้ย! หัวใจเธอหล่นไปอยู่กับพื้น อ้าปากพะงาบ พร้อมยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองอย่างงงๆ หน้าร้อนวูบวาบ เลือดลมสูบฉีดอย่างแรง “คะ คุณ…” ซุปตาร์สาวยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ โบกมือให้ เดินไปขึ้นรถตัวเอง “พี่ไปก่อนนะคะ ตั้งใจซ้อมดีๆ ล่ะ” ชนิญญายืนเหม่อมองหัวใจลอยตามอีกฝ่ายไป จนกระทั่งรถเก๋งคันงามแล่นลับสายตา สุดยอด! ดีใจชะมัด! เธอยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังกับตัวเอง ความรู้สึกเจ็บแก้มหายไปเกือบหมด มีแต่ความยินดีปรีดาล้นหัวใจ เดินตัวปลิวเข้าบ้านไป กรวินที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดยืนมึนอยู่ตรงนั้น สมองที่ฉับไวกำลังประมวลหาผลลัพธ์อย่างหนัก ดูเหมือนว่าสิ่งที่เคยคิดเอาไว้จะมีความผิดพลาด ...ผิดพลาดอย่างมาก ไอซ์สนิทกับน้องญาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ผู้จัดการสาวคิดฉงนฉงาย หล่อนไม่ใช่พวกที่ชอบถึงเนื้อถึงตัวคนอื่น ถึงจะสนิทกันก็ตาม นอกจากเล่นตามบทละคร ซึ่งมีบทจูบบ้างหอมบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่กับหญิงสาวหน้าใหม่คนนี้...ดูนอกบทมาก อย่าบอกนะว่า ไอซ์กับน้องญาชอบกัน! คำตอบที่เป็นไปได้ผุดขึ้นมา กรวินยืนกุมขมับ ถ้าเป็นแบบนี้...ยุ่งแน่! OoxoO สำหรับเรื่องนี้จะอัพฟรีแค่นี้นะคะ เท่ากับใน Sample ใน MEB ส่วนตอนหน้าจะอัพแบบติดเหรียญ 1 ตอนเท่านั้น เป็นตอน NC แบบเบาๆ ใครอยากอ่านฉบับเต็มแนะนำซื้อ E-book นะคะ เรื่องนี้ใกล้จะติดโบว์แดงแล้ว ไรท์กำลังลุ้นอยู่ 5555 ขอบคุณสำหรับทุกโดเนท ทุกหัวใจ ทุกคอมเม้นท์ และทุกการติดตามค่ะ สำหรับเรื่องใหม่จะอัพเร็วๆ นี้ ฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 11 มกราคม 2565 |
| Last Update : 11 มกราคม 2565 17:16:48 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 589 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [