๓

คำว่า ‘เงื่อนไข’ ทำให้สองสาวต้องกลับมามองหน้ากัน

“เงื่อนไขอะไรล่ะ?” ไอศิกาเป็นฝ่ายถาม

ขณะที่กรวินเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

“ไม่ยากเลย ฉันแค่ต้องการ…” ชนิญญาบอกความประสงค์ของตนออกไป

สองคนฟังต้องสบตากันอีกครั้ง

เพื่อนหล่อนพยักพเยิด ก่อนโยนระเบิดมาที่สาวสวย

“โอเคไหมไอซ์?”

คงไม่ใช่พวกสต๊อกเกอร์โรคจิตหรอกนะ

นางเอกสาวต้องคิดหนัก ไม่คิดเลยว่า เงื่อนไขจะเกี่ยวข้องกับตนโดยตรง

“พี่รับปากก็ได้ แต่มีเงื่อนไขเหมือนกัน”

สาวร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะโดนมุกย้อนกลับ

“อะไรคะ?”

“น้องญาต้องเซ็นสัญญาทำงานกับบริษัทหนึ่งปี ในฐานะนักแสดงอาชีพ และอีกข้อคือ ถ้าน้องญาทำอะไรที่พี่รับไม่ได้ พี่มีสิทธิ์ที่จะเป็นฝ่ายยกเลิกข้อตกลงนี้ แต่น้องญาไม่มีสิทธิ์เป็นฝ่ายยกเลิกสัญญาก่อนในทุกกรณี”

ร้ายกาจ!

ชนิญญาครางในใจ จ้องตาอีกฝ่ายเขม็ง

“อะไรคือเงื่อนไขที่คุณรับไม่ได้?”

สาวงามเผลอยิ้มมุมปาก

“อย่างเช่น เธอเอาเรื่องส่วนตัวของพี่ไปขาย หรือเปิดเผยในที่สาธารณะโดยที่พี่ไม่ได้อนุญาต ไม่มีดาราคนไหนอยากได้สต๊อกเกอร์มาไว้ข้างตัวหรอกนะ”

โธ่เอ๊ยนึกว่าเรื่องอะไร

สาวหน้าคมหัวเราะร่วน

“ฉันไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น จนกระทั่งคุณบอกนี่แหละ” ร่างสูงแกล้งพูดกวนประสาท

คนสวยขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แปลว่าน้องญาตั้งใจจะทำแบบนั้น?”

“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันแค่อยากเรียนรู้จากคุณ ฉันอยากแสดงละครเก่ง เรื่องอื่นฉันไม่ได้สนใจหรอกนะ”

ที่แท้ก็แบบนี้

ดาราสาวเข้าใจจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนของอีกฝ่าย ก็สบายใจขึ้น

“แปลว่าน้องญายอมรับว่าพี่เก่ง พอที่จะเป็นอาจารย์ได้”

ได้ทีขี่แพะไล่เชียว

ชนิญญาไม่อยากจะยอมรับ แต่หล่อนก็เก่งมากจริงๆ ไม่เช่นนั้นจะได้เป็นนางเอกค้างฟ้าประดับวงการนานหลายปีได้อย่างไร จึงยักไหล่

“ก็คงจะประมาณนั้น”

“ถ้าน้องญาต้องการเรียนรู้จากแก ก็ไม่น่ามีปัญหาไม่ใช่เหรอ พาไปโรงถ่ายเลยก็ได้?” กรวินที่ฟังอยู่พูดแทรกขึ้น

ในบริษัท Prix มีครูสอนพื้นฐานการแสดงให้กับพวกเด็กใหม่ หรือถ้าดารารุ่นพี่คนไหนว่างจากงาน มักแวะเข้ามาแนะนำบ้าง แต่ไอศิกาไม่ค่อยมีเวลาว่าง งานรัดตัวเกือบตลอด แต่ในฐานะทายาทของหุ้นส่วนสำคัญ อย่างไรหล่อนก็ต้องหาเวลามาจนได้

นักแสดงเป็นอาชีพที่เรียนรู้กันได้ ไม่ได้อาศัยพรสวรรค์หรือแค่หน้าตา แต่ต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างหนัก หากคิดว่าเข้าปุ๊บจะมาดังแบบดอกไม้ไฟ ก็อาจจะไม่ยาก

แต่ถ้าต้องการจะอยู่เป็นตำนานประดับวงการเป็นคนละเรื่อง

ซึ่งเพื่อนหล่อนมองว่า ไอศิกามีความสามารถสูงพอที่จะอยู่ในวงการนี้ในฐานะนางเอกได้อีกระยะ จากนั้นก็ต้องขยับไปเป็นนางเอกที่มีลูก แม่ของนางเอก และสุดท้ายเป็นญาติผู้ใหญ่ของนางเอก ตามอายุที่เพิ่มขึ้น เมืองไทยไม่ค่อยมีนางเอกวัยสามสิบปลายๆ มากนัก ผิดกับต่างประเทศ ที่เน้นฝีมือในการแสดงมากกว่ารูปลักษณ์สวยงามภายนอก จึงไม่แปลกที่จะมีนางเอกอายุเยอะ

...แต่ซุปตาร์สาวจะยอมรับบทอื่น นอกจากนางเอกหรือไม่นั้น กรวินยังไม่แน่ใจ น่าจะขึ้นอยู่กับบทบาทในเรื่องนั้นด้วย ว่าดึงดูดความสนใจของไอศิกาได้หรือไม่?

“จะมีปัญหาหรือเปล่า ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวฉันนะ ขึ้นอยู่กับน้องญามากกว่า” สาวสวยโยนลูกกลับไปที่คู่สนทนา

“ถ้าคุณไม่มีปัญหา ฉันก็ไม่มีปัญหาค่ะ” สาวร่างสูงพูดเสียงราบเรียบ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

พูดแบบนี้มันท้าทายกันนะคะ

น้อยครั้งที่ไอศิกาจะรู้สึกแปลกๆ กับเด็กที่อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี ไม่ได้ถึงกับกดดันมากมาย

...แต่เหมือนถูกกวักมือเรียก ให้ไปเล่นเกมด้วยกัน

“ถ้าน้องญาแน่ใจ งั้นพี่โอเคค่ะ”

เธอหันไปบอกกับเพื่อนหล่อน

“คุณไก่เป็นพยานด้วยนะคะ ว่าคุณไอซ์รับปากฉันแล้ว”

“ค่ะ” กรวินยิ้ม ในใจคิดลิงโลดที่ภารกิจลุล่วง

เยส!

“ว่าแต่ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ?” ชนิญญาถาม ไม่เคยรู้ว่าต้องทำอะไรบ้างก่อนเข้าวงการบันเทิง

“สิ่งแรกเลยคือ ต้องแวะไปเซ็นสัญญาที่บริษัทก่อนค่ะ” เพื่อนของหล่อนตอบคำถามนี้ ด้วยนี่เป็นงานของตน

“แล้วไงต่อคะ?”

“เก็บเสื้อผ้าย้ายไปอยู่บ้านที่บริษัทจัดให้ค่ะ...” ผู้จัดการดาราพูดยาวเหยียด ตามด้วยหน้าที่คร่าวๆ ของนักแสดงหน้าใหม่ ที่ต้องมีตารางฝึกซ้อมแน่นเอี้ยด รวมถึงค่าตอบแทนที่จะได้ในรูปเงินเดือนประจำ และค่าเปอร์เซ็นต์ของแต่ละงาน

“ค่ะ”

สาวหน้าคมพยักหน้าเป็นระยะ เรื่องพวกนี้ส่วนใหญ่รู้มาบ้างตอนที่เรียนการแสดง ตั้งใจฟังจนกระทั่งอีกฝ่ายพูดจบ

“เข้าใจแล้วค่ะ” ชนิญญาตอบ

“น้องญาสะดวกวันไหนคะ?” กรวินถาม ก่อนอธิบายต่อ “คือวันนั้นต้องให้พี่ศจีบอสใหญ่ สัมภาษณ์ด้วยน่ะค่ะ”

แม้ว่าการคัดเด็กใหม่จะเป็นหน้าที่ของเพื่อนหล่อน แต่อย่างไรก็ต้องเรียนให้เจ้านายทราบ ซึ่งคาดว่าศจีเองก็คงอยากเจอเธอด้วย จึงรวบรัดเอาไว้ในขั้นตอนเดียว

เธอนิ่งคิด

“วันจันทร์เก้าโมงเช้า ดีไหมคะ?”

“ตกลงตามนั้นค่ะ”

“ว่าแต่น้องญาได้เรียนครูใหญ่หรือยังคะ?” ไอศิกาถามขึ้นบ้าง ไม่อยากจะมีปัญหากับญาติผู้ใหญ่ของอีกฝ่าย

...ไม่ใช่ทุกคนจะเห็นดีเห็นงามกับอาชีพเต้นกินรำกิน โดยเฉพาะพวกที่มีหัวอนุรักษ์นิยม

“อ๋อ เรียนแล้วค่ะ คุณป้าอนุญาต” สาวหน้าคมตอบยิ้ม

เมื่อวานเย็น เธอได้ปรึกษาคุณปราณีในเรื่องเข้าวงการบันเทิง ซึ่งญาติผู้ใหญ่ก็รับฟังและเห็นด้วย ที่จะให้หลานสาวออกไปเรียนรู้ในโลกกว้าง หลังมีโอกาสมาเคาะประตูถึงบ้าน ซึ่งเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

หญิงอาวุโสเตือนให้เธอระมัดระวังเรื่องการวางตัว ด้วยวงการบันเทิงหากทำอะไรพลาดแม้แต่นิดเดียว ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงยับเยิน แต่จะมีปัญหาตามมายาวเหยียดเป็นหางว่าว รวมถึงไม่ให้หยิ่งยโสถือตัว ร่างสูงเข้าใจความหวังดีของอีกฝ่าย จึงรับคำเป็นมั่นเหมาะ

เธอตั้งใจว่าจะคุยเรื่องนี้หลังงานแสดงละครเวที แต่ไม่ทันที่จะติดต่อไปหากรวิน อีกฝ่ายก็มาถามเสียก่อน

...ประหยัดตังค์ค่าโทรศัพท์ไปได้หลายบาท

พูดไม่ทันขาดคำ ปราณีเดินมาร่วมวงสนทนาพร้อมกับลูกสาวอินทิรา

“สวัสดีค่ะครู” ไอศิกาที่เห็นครูใหญ่ก่อน จึงรีบยกมือไหว้

กรวินรีบยกมือไหว้ตาม

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีทั้งสองคน ครูมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า?” ปราณีถามเสียงนุ่ม

“ไม่ค่ะ ไก่เพิ่งชวนน้องญาไปร่วมงานด้วยกันอีกรอบ ครั้งนี้สำเร็จค่ะ” เพื่อนหล่อนรีบพูดไม่ต่างจากรายงานผู้ใหญ่ “ครูคงเห็นด้วยใช่ไหมคะ?”

“ค่ะ ครูไม่มีปัญหา” หญิงสูงวัยผู้ใหญ่ยินดี กวาดตามองแขกทั้งสองคน “ถ้าอย่างไรก็ฝากหลานสาวด้วยนะคะ ถ้าเห็นอะไรไม่ควรก็ตักเตือน อย่าปล่อยผ่านไป ยายญายังเด็กอยู่มาก ครูไม่อยากให้ยายญาเหลิงค่ะ”

“ค่ะครู” กรวินรับคำ การรับผิดชอบเด็กใหม่เป็นหน้าที่ของตนอยู่แล้ว

ปราณีมองไปทางดาราสาวสวย

“ยายญาชอบดูละครของคุณไอซ์มากนะคะ คุณไอซ์เป็นไอดอลของยายญา คงอยากจะเจริญตามรอยคุณน่ะค่ะ”

ไอดอล?

หล่อนทำหน้าประหลาดใจ เอียงหน้าชำเลืองมองชนิญญาแวบหนึ่ง อีกฝ่ายกำลังทำหน้างอนิดๆ รีบเบือนหน้าหนี ไม่ยอมสบตาด้วย ทันสังเกตใบหูเล็กออกสีแดง

ขี้อายสินะ

ชนิญญาคิดขำในใจ หันกลับมาสนทนากับผู้ใหญ่

“งั้นเหรอคะ ได้ยินแบบนี้แล้วไอซ์รู้สึกดีใจจัง”

“แล้วญาต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างคะ?” อินทิราถามบ้างอย่างสนอกสนใจ

กรวินจึงต้องอธิบายอีกรอบ พร้อมกับบอกภารกิจที่ชนิญญาจะต้องทำในอนาคตอันใกล้

...การแสดงละครเวที

ขณะที่พวกผู้ใหญ่กำลังคุยกัน กิ่งฟ้าแอบเดินมาสะกิดแขนของเพื่อนรัก

“ญา” เรียกเสียงเบาไม่ต่างจากกระซิบ

เธอหันมองอีกคนอย่างสงสัย

“อะไรเหรอ?”

“ฉันอยากได้ลายเซ็นคุณไอซ์”

ถ้าไม่เตือน ฉันคงลืมไปแล้ว

ร่างสูงเหลือบมองไปทางไอศิกา ที่กำลังตั้งใจฟังบทสนทนา เธอคิดว่าคงไม่งามที่จะขัดจังหวะตอนผู้ใหญ่กำลังคุยกัน จึงตอบเพื่อนไปว่า

“รอแป๊บนะ”

“อือ”

กิ่งฟ้ารับคำยิ้ม พร้อมกับส่งสมุดบันทึกกับปากกาใส่มือเพื่อน

ให้ตายสิ!

ชนิญญาได้แต่คิดอ่อนใจ กับความคลั่งดาราขึ้นสมองของเพื่อน แต่ไม่พูดอะไรออกมา

การแสดงออกของทั้งสองคน ไม่รอดพ้นสายตาคู่สวยหวานของนางเอกสาว แต่หล่อนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

จะขอลายเซ็นฉันสินะ

เป็นเรื่องปกติที่จะมีเหล่าแฟนๆ มาขอลายเซ็นเป็นที่ระลึก ทำให้ไอศิการู้สึกภูมิใจในอาชีพของตนไม่น้อย หญิงสาวจึงตั้งใจสวมบทบาทอย่างเต็มที่ในทุกการแสดง เพื่อมิให้ผู้ชมต้องผิดหวัง

คำชื่นชมเป็นอะไรที่ไม่ต่างจากน้ำทิพย์ชโลมใจ สำหรับคนในวงการบันเทิง แม้จะเป็นความประทับใจช่วงสั้นๆ แต่เป็นความทรงจำที่งดงาม

ปราณีกับอินทุอรซักถามกรวินหลายข้อ ตามประสาผู้ใหญ่ที่ห่วงลูกหลาน ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบได้อย่างชัดเจน รวมถึงให้เบอร์โทรศัพท์ติดต่อไว้ ทั้งหมดคุยกันอยู่หลายนาที

“ถ้ามีอะไรครูกับครูอิน โทรติดต่อไก่ได้ตลอดนะคะ” กรวินพูดยิ้มอย่างเป็นกันเอง

“ขอบคุณค่ะคุณไก่” ปราณีกล่าวอย่างซาบซึ้ง “ถ้าอย่างไรครูขอตัวไปดู ทางโน้นก่อนนะคะ เชิญพวกคุณตามสบาย”

“ค่ะ” / “ขอบคุณค่ะ”

ไอศิกากับกรวินพูดพร้อมกัน

หลังครูใหญ่กับอินทิราเดินคล้อยหลังไปทักทายเด็กคนอื่น เห็นสองเพื่อนสนิทเตรียมที่จะกลับ ชนิญญารีบพูดขึ้น

“คุณไอซ์คะ”

เจ้าของชื่อหันสบตาคนเรียก

“คะ?”

“ขอลายเซ็นให้เพื่อนฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

ว่าแล้วเชียว!

“ไม่มีปัญหาค่ะ มาค่ะ” หล่อนแบมือขอสมุดกับปากกา แล้วมองไปทางกิ่งฟ้าด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วถามขึ้น “น้องชื่ออะไรคะ?”

“กิ่งฟ้าค่ะ ชื่อเล่นชื่อ กิ่ง” เพื่อนเธอตอบเสียงแผ่ว เขินอายหลังเผชิญหน้ากับนางเอกสาวในดวงใจของตนตัวเป็นๆ

สะ สวยจริงๆ สวยกว่าในจอเป็นสิบเท่าร้อยเท่า ได้คุยกับคุณไอซ์ตัวเป็นๆ คืนนี้ฉันจะนอนหลับไหม?

หัวใจของกิ่งฟ้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“เป็นชื่อที่เพราะมากค่ะ” สาวงามเอ่ยชมพร้อมยิ้มสวย ก่อนเปิดสมุดเลือกหน้าแรก แล้วลงลายมือชื่ออย่างชำนาญ จากนั้นส่งคืนให้กับเจ้าของ พร้อมหาเรื่องชวนคุยกับอีกฝ่าย “น้องกิ่งเป็นเพื่อนกับน้องญามานานหรือยังคะ?”

“ตะ ตั้งแต่มัธยมต้นค่ะ”

“แล้วน้องเรียนการแสดงด้วยหรือเปล่า?”

“ไม่ค่ะ กิ่งเรียนบัญชีค่ะ”

“ดีค่ะ ขอให้น้องกิ่งได้งานที่ถูกใจนะคะ” หล่อนอวยพรแฟนคลับของตน พร้อมส่งยิ้มสวยที่ทำให้กิ่งฟ้าเขินหนักกว่าเดิม

โอ๊ย! ผู้หญิงอะไรยิ้มสวยชะมัด มองแล้วหัวใจจะละลาย

เพื่อนเธอคิดแบบนั้น

“พี่กลับก่อนนะคะ ไว้มีโอกาสค่อยคุยกัน”

“ค่ะ” กิ่งฟ้าคิดเสียดาย แต่ไม่อยากรั้งอีกคนไว้

“นี่คุณไอซ์” กรวินเรียกชื่อเพื่อนเบาๆ

“อะไร?” นางเอกดังหันไปถาม

“ฉันว่าเรายังกลับไม่ได้ว่ะ”

“ทำไมล่ะ?”

“แฟนคลับแกยาวเลย”

“หืม?”

ไอศิกาส่งเสียงแปลกใจ แต่พอหันไปเห็นเด็กๆ และผู้ใหญ่เกือบครึ่งร้อยคนยืนต่อแถว ในมือถือสมุดกับปากกา ก็ต้องอึ้งชะงัก

แม่เจ้า!

“เข้าแถวเรียงหนึ่ง ห้ามแซงกันนะ” ชนิญญาทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลได้อย่างดี เดินตรวจแถวพร้อมพูดไปด้วยเป็นระยะ ประกอบกับเหล่าเด็กที่นี่มีระเบียบวินัยสูง หากแซงคิวจะถูกลงโทษ จึงไม่มีใครกล้าทำผิด

ไม่เหมือนกับโลกกว้างภายนอกรั้วสถานที่แห่งนี้ ซึ่งมีสารพัดวิธีในการคดโกงตั้งแต่เรื่องจิ๊บจ้อย โกงตั้งแต่เงินทอน เงินบริจาค ค่าหัวคิว ระดับตำบลไปจนถึงระดับประเทศ ทำให้การแซงคิวแบบนี้กลายเป็นเรื่องจิ๊บๆ ไปเลย

แบบนี้อนาคตประเทศของเรา คงเจริญก้าวหน้าไปไกลมาก ไกลจริงๆ ...ไกลไม่พ้นคลอง

“ถ้าเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ยังกล้าตุกติก เรื่องใหญ่ไม่ต้องพูดถึง นิสัยฝึกได้ สันดานเปลี่ยนยาก” ปราณีชอบพูดย้ำในเรื่องนี้ ไม่อยากให้เด็กนักเรียนของตัวเองต้องกลายเป็นคนชั่วของสังคม

“ใครไม่มีกระดาษปากกา ยกมือนะ เดี๋ยวพี่หาให้”

“ขอหนูด้วยค่ะพี่ญา” / “หนูด้วย” หลายเสียงรีบร้องบอก

“แป๊บนึง” ชนิญญาบอก เดินไปขออุปกรณ์จากกิ่งฟ้า เพื่อเอามาแจกคนที่ไม่มี

“ท่าทางผู้ช่วยคนใหม่ของแก จะมีประสบการณ์ในการทำงานมาเยอะนะ” กรวินพูดกระเซ้าเพื่อน

“เก่งเกิน” หล่อนประชดตอบเสียงเบา

ไอศิกาหันไปยิ้มหวานกับหัวแถว ซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงชื่อมด ลูกน้องคนสนิทของชนิญญา พร้อมยื่นมือออกไปรับเครื่องเขียนของอีกฝ่าย แล้วเริ่มทำหน้าที่บุคคลสาธารณะด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า

“น้องชื่ออะไรคะ?”

“ชื่อมดค่ะ” เด็กตัวน้อยตอบ “ขอสองชื่อได้ไหมคะ อีกแผ่นให้พี่ชายค่ะ”

“อ๋อ ได้สิ”

หลังแจกกระดาษปากกาเสร็จ ชนิญญาเดินกลับมายังข้างกายกิ่งฟ้า ที่ยังยืนมองไอศิกาอยู่ห่างๆ

“เป็นไงตัวจริง?”

“สวยกว่าในทีวีมาก ก.ไก่ล้านตัว” เพื่อนเธอตอบ

อาการหนักนะเนี่ย

เธอได้แต่ส่ายหัวอย่างเซ็งสุดขีด ก่อนปล่อยให้เหล่าแฟนคลับได้ชื่นชมหล่อนอย่างมีความสุข

อีกไม่กี่วันแล้วสินะ

สาวหน้าคมหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อคิดถึงอนาคตของตัวเอง ที่จะก้าวเข้าสู่วงการเดียวกับซุปตาร์คนสวยตรงหน้า เธอไม่เชื่อว่า ถนนสายนี้จะสวยงามและโรยด้วยกลีบกุหลาบ

เป็นไงเป็นกัน!

OoXoO

ในที่สุดน้องญาก็ตกลงไปทำงานที่ Prix บทต่อไปจะเปิดตัวนางร้ายของเรื่องค่ะ 

ไรท์เปิดพรีออเดอร์หนังสือ 2 เรื่องนะคะ Women in White กับ No Romance ใครอยากเก็บไว้อ่านเป็นเล่ม ก็จองได้ค่ะ

...สั่งจองสองเล่ม ได้ราคาพิเศษถึง 8 ธันวาคม 2564 นะคะ

ขอบคุณทุกหัวใจ ทุกคอมเม้นท์ และทุกโดเนตนะคะ

นาง ^^

OoXoO

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2564
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2564 16:36:56 น.		0 comments
Counter : 654 Pageviews.
Share Tweet