รถไฟไทยวิ่งในเมือง วันหยุดพักผ่อนเราจะไม่พูดเรื่องการเมืองมากนัก แต่จะนำเสนอในเรื่องของสังคมความเป็นอยู่ และผู้คนในประเทศแห่งนี้ บังเอิญเพื่อนเราคนหนึ่งพาเรานั่งรถไฟเดินทางในเมือง ถือว่าเป็นการเปิดหูเปิดตาคนเมืองอย่างเราๆ มาก ความรู้สึกของเราคือ มันมีแบบนี้ในกรุงเทพมหานครด้วยหรือ? ถ้าพูดถึงรถไฟ หลายๆ คนน่าจะนึกถึงการเดินทางข้ามจังหวัด ซึ่งค่าโดยสารไม่สูงนัก แต่อาจไม่ค่อยตรงเวลา และแอร์หนาวมาก แต่หลายๆ คนอาจไม่เคยนั่งรถไฟในเมือง ความเห็นเรามันดีมากเลย แต่ก็นั่นแหละ ดีมากในแง่ของเวลาเดินทางเท่านั้น แต่เรื่องอื่นนั้น ยังต้องปรับปรุงอีกมาก เรามากันที่สถานีตลาดพลูคุณฟังไม่ผิดหรอก สถานีตลาดพลูแล้วสถานีรถไฟอยู่ตรงไหน ก็อยู่ตรงหน้านี้ไง ดูแทบไม่ออกเลยว่าเป็นสถานีรถไฟ ถ้าไม่มีเสาธง คงแทบจะไม่มีจุดสังเกตเลย ส่วนรอบๆ ก็เป็นระเบียบมาก ตามแบบไทยๆ เมื่อเข้ามา นี่และความเจริญ มีตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ สามารถสแกน QR Code ได้ถือว่าทันสมัยเลยล่ะ แม้จะมีตู้เดียวก็ตามแต่คนไม่ยาวนะ แต่คนส่วนใหญ่ก็ชอบที่จะไปซื้อกับเจ้าหน้าที่มากกว่า ส่วนหนึ่งเพราะสามารถสอบถามเจ้าหน้าที่ได้ด้วย ภายในสถานีเป็นเก้าอี้ไม้แบบเก่า มีตารางการเดินรถให้เห็นอย่างชัดเจน เมื่อขึ้นมาบนรถ สิ่งที่เราพบ...... มันก็มีพวกเรื้อนๆ แบบนี้เหมือนกัน ประเทศไทยเรายังคงต้องพัฒนาอีกมาก เข้าไปเตือนแม่งชักสีหน้าไม่พอใจ ไอ้ห่า จริงๆ มันไม่ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว สันดาน บรรยากาศในตู้โดยสาร คนไม่เยอะเท่าไหร่ ก็มีบ้างที่คนทิ้งขยะไว้ เรามองว่าการเดินทางลักษณะนี้มันโอเคในระดับหนึ่ง คือ ค่อนข้างรวดเร็ว เพราะไม่ติดอะไรเลย จะมีก็แค่จอดตามสถานีที่กำหนด ที่สำคัญราคาถูกมาก แต่ข้อเสียยังมีอีกมาก ซึ่งเรามองว่าหากปรับปรุงได้ บ้านเมืองเราจะพัฒนาไปได้อีกมาก 1. จุดสังเกตของสถานี ถ้าไม่เคยมาที่นี่ก่อน แทบจะไม่ทราบเลยว่าที่นี่คือ สถานีรถไฟ มันดูกลืนกับบ้านเรือน และตึกบริเวณรอบๆ เกินไป ไม่เพียงแค่สถานีย่อย แม้แต่ตามต่างจังหวัดของประเทศไทย สถานีรถไฟหลายแห่งก็มีสภาพไม่ต่างกัน 2. สถานีชานต่ำ ถือเป็นจุดอ่อนอย่างมากของรถไฟไทยที่ทำสถานีชานต่ำ การเดินขึ้นรถไฟลำบากมาก ถ้าคุณเป็นผู้หญิงตัวเล็กใส่กระโปงสั้นบอกได้เลยว่าลำบากมาก เรายังไม่พูดถึงเด็กอนุบาล-ประถมต้นที่ขึ้นด้วยตัวเอง แทบจะไม่ได้เลย 3. ความแม่นยำของเวลา จากประสบการณ์และการพูดคุย บางครั้งมีการเหลื่อมของเวลาประมาณ 2-3 นาที ต้องระวังในจุดนี้ให้มาก เพราะถ้าพลาดแล้วคุณตกรถไฟทันที จริงๆ มันไม่ควรเกิดเหตุการณืแบบนี้ เวลาเดินทางมันควรจะแม่นยำ 4. ความมีวินัยของคน ข้อนี้ลำบากในการแก้ไขสุดๆ เพราะเป็นเรื่องของคน คนที่นั่งรถไฟในเมือง เข้าใจว่าเป็นผู้ที่มีรายได้น้อย แต่ผู้ที่มีรายได้น้อยไม่จำเป็นต้องเป็นพวกคนที่มีมารยาทชั้นต่ำนี่คุณ คุณควรรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควร แต่จากที่พบเจอและการพูดคุย เรื่องที่เราเจอถือเป็นเรื่องปกติที่ไม่ควรปกติ แต่มันเกิดขึ้นอย่างปกติ ข้อเสียที่เห็นได้ชัดของไทย ไม่ว่าจะเป็นขนส่งสาธารณะอะไรก็คือความโสโครกนี่แหละ เราได้แต่ยิ้มกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศแห่งนี้ ประเทศเรายังคงต้องพัฒนาต่อไป แต่มันจะพัฒนาไปในทิศทางไหนนั้น เรายังมองไม่เห็นทิศทางจะนำพาไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองได้เลย ประเทศไทยเรานี้มีรถไฟเป็นอันดับต้นๆ ของเอเชีย แต่ผ่านเวลามามากว่าร้อยปีแล้ว รถไฟของไทยเรายังไปไม่ถึงไหนเลย ซ้ำร้ายกลายเป็นแค่ที่ทิ้งซากขยะของประเทศอื่นอีก ถ้าการเมืองดี มีการใส่ใจชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนมากกว่านี้ เราจะได้เห็นรถไฟและการบริการที่มีคุณภาพมากกว่านี้ ไม่ต้องแปลกใจที่เด็กๆ มันอยากย้ายประเทศ น่าเสียดายโอกาสของประเทศนี้จริงๆ To voter บล็อกนี้เป็นบล็อก Political Blog โปรดเลือก Political Blog เพื่อเป้าหมาย Skyfall Political Blog   Create Date : 16 เมษายน 2567 7 comments Last Update : 16 เมษายน 2567 15:23:32 น. Counter : 267 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณThe Kop Civil, คุณtoor36, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณกะว่าก๋า, คุณดอยสะเก็ด, คุณtanjira, คุณnonnoiGiwGiw, คุณจันทราน็อคเทิร์น

เรื่องความมีวินัยบ้านเรานี่แก้ยากจริง ๆ โดยเฉพาะการทิ้งขยะ ผมอยากให้มีรถไฟความเร็วสูง เชื่อมต่อไปทุกภาคเลย รอใช้บริการเลย หรือรถไฟฟ้า ตามหัวเมืองใหญ่ ๆ ก็ได้   โดย: The Kop Civil 16 เมษายน 2567 15:29:44 น.

สายนี้ผมเคยนั่ง ตอนที่ได้นั่งครั้งแรกทึ่งเหมือนกัน มันไปได้หลายที่มากกว่าที่คิด เรื่องเวลาเคยมีครั้งนึงรถมาก่อนเวลาครับ มาก่อน 2 นาที ดีที่ตอนนั้นเดินใกล้ถึงสถานีแล้ว ผมนี่สับเลย วิ่งเต็มกำลัง เพราะเวลาจอดมันจอดรับผู้โดยสารแค่แปบเดียวเอง ผมนึกถึงญี่ปุ่นนะ ญี่ปุ่นก็ใช้รถไฟเยอะ ทั้งบนดินใต้ดิน ความเร็วสูง มันเข้าถึงได้เยอะจริงๆ แถมกะเวลาได้แบบค่อนข้างแม่น เรื่องคนก็อย่างที่เห็นแหละครับ มันมีพวกเรื้อนๆ อยู่ ประเทศนี้มันแบบนี้แหละ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 เมษายน 2567 16:04:41 น.

รู้สึกถึงคลื่นความร้อนเลย นั่งรถพัดลมนี่สุกแน่ๆ จ้า   โดย: หอมกร 16 เมษายน 2567 16:29:55 น.

โอ้ อ.เต๊ะ มีประสบการณ์ ขึ้นรถไฟครั้งแรก ก็ตอนไปเรียนที่ ลาดกระบัง นี่แหละครับ สมัยนั้น รถเมล์ก็น้อย รถตู้ก็ยังไม่มี สะดวดสุดก็ต้องนั่งรถไฟไปเรียน ออกจากบ้าน บางเขน ไปขึ้นสถานีมักกะสัน นั่งไม่เคยได้นั่ง วิ่งขึ้นได้ก็บุญแล้ว555 แล้วขากลับ นี่ ถ้ามาไม่ทันเวลารถไฟนี่ ชีวิตจะบัดซบมากเลย เพราะจะต้องนั่งเรือข้ามคลอง เดินไปออกถนน อ่อนนุช ต่อรถเมล์กลับอีกหลายทอด เพราะฉะนั้น ต้องวิ่ง สู้ฟัดตลอดเวลา ถ้าจะโดยสารรถไฟนะครับ 555 รถไฟเดี๋ยวนี้พัฒนา มีตู้ซื้อตั๋ว มีที่นั่งรอไฟเบอร์ขาเหล็ก แต่ อ.เต๊ะ ชอบที่นั่งรุ่นเก่าที่เป็นไม้ นั่ง 2ด้านนี่ คลาสสิคมาก การขึ้นลง รถไฟ ก็อันตรายไม่ใช่เล่นนะครับ เกิดอุบัติเหตูตลอด แถมยังมีคดี ฆ่าข่มขืนบนรถนอนด้วย ถ้าจำไม่ผิด แต่ที่จำได้มาตลอดคือ เค้าบอกว่า รถไฟขาดทุนตลอดชาติ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันนะครับ 555   โดย: multiple 16 เมษายน 2567 19:04:07 น.

สภาพรถไฟ ไม่ได้ดีไปกว่าสมัยผมนั่งรถไปไปลาดกระบังเลยครับ นี่ผ่านมา 30 ปี บรรยากาศบนชานชาลาและในรถไฟ ก็ดูจะไม่พัฒนาเลย 5555 ทั้งๆที่ระบบขนส่งโดยรถไฟนั้นสะดวก รวดเร็ว และขนคนได้เยอะมาก แต่ก็ไม่คิดจะพัฒนาอะไรเลย รถไฟยังต้องรับบริจาคจากญี่ปุ่นอยู่เลย   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2567 20:22:36 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2567 4:42:15 น.

สวัสดีค่ะ นี่ก็เพิ่งรู้นะคะว่ามีรถไฟในเมืองแบบนี้ คิดว่ามีแต่รถไฟฟ้าค่ะ ... การรถไฟไม่ได้ปรับปรุง(ห่า) อะไรเลยค่ะ ปรับปรุงอยู่แค่ภายในองค์กร และกินกันอยู่ในองค์กรนั่นแหละค่ะ หาผลประโยชน์เข้าตัวกันเสียส่วนใหญ่ ทำไมเรารู้ ก็มีหลานของแม่ค่ะ พี่เขาทำงานการรถไฟ ตำแหน่งใหญ่โตเลยค่ะ แต่ลาออกก่อนเกษียณอายุ เพราะถ้าไม่ออกอาจมีเรื่องราวค่ะ เหมือนมีคนใหญ่คนโต ต้องการที่ของการรถไฟ จะให้พี่เซ็นอนุมัติ สรุปว่าพี่เขาไม่เซ็นอนุมัติ แล้วชิงลาออกเลยค่ะ บ้านเราก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยก่อนกาลแล้วล่ะค่ะ มันเลยไม่พัฒนา ทั้งคนทั้งประเทศ   โดย: tanjira 17 เมษายน 2567 7:05:35 น.