กาลครั้งหนึ่ง เช้านี้มีนตื่นเช้าปกติ เดินเล่นๆอยู่หน้าบ้าน เพราะหมอเขียนให้มีนหยุดสามวันก็กะหยุดสามวัน คล้ายๆ เอาใจหมอ แต่บางทีก็เหมือนเหนื่อยเองด้วย เลยปล่อยวาง งานที่ค้างๆ ไว้ ทำได้แค่รับโทรศัพท์บ้าง ในเวลาที่พวกนั้นคงหมดท่าจริงๆ แต่มีนรู้ว่าเจ้าใหม่ ตรองแล้วตรองอีกว่าจะโทรมาดีหรือไม่ ;') เจอพี่หมอ หรือลุงหมอ หรือน้าหมอดี ท่านว่าเช้านี้ตั้งใจผ่านมาดูว่าเราเป็นยังไง ปรากฏว่าคนไข้สนใจจักรยานของหมอ และให้น้องเอาจักรยานของตัวเองมาอวดอีก ปรากฏว่าคงสนใจมากกว่าอาการตัวเอง แต่ก็น่ะ ท่านก็คุยกับมีนเสียตั้งนานจนนึกออก ถึงติงว่า ถามเรื่องอาการเป็นไงบ้างเลยอุทรห์ไปว่าไม่เห็นหายเลย ยังมึนอยู่แม้ไม่แอะออกมาแบบเดิมๆ แต่มีนยังรู้สึกว่า เสียลักษณะการเคลื่อนไหวเร็วๆแบบมีนไป มีนไม่ค่อยมั่นใจเวลาเดินหรืออีกอย่างมีนคงจะกลัวเวียนหัวอีก ท่านตอบว่า มีนมีอาการคล้ายน้ำในหูไม่เท่ากัน เท่านั้น....เรื่องเราก็คุยกันยาวนานขึ้นอีก เพราะได้ยินชื่อโรคนี้จากคนอีกด้านแล้วผวา ว่าไมต้องนอนนานขนาดสามเดือนด้วย เหว๋อ แต่หมอท่านว่า มีนยังเด็กเกินกว่าจะคิดว่าเป็นโรคนี้ได้ แต่ก็ไม่ได้ประมาทอะไร ให้ยารักษาตามอาการอยู่ อีกอย่างก็ดูอาการด้วย ไม่แน่ว่าจะอยากให้มีนเข้าไป ตรวจอะไรเพิ่มอีก (อ้าว ! เฮ่ย) วงเล็บนั่นคิดในใจน่ะนะ ;') ท่านว่าพี่ชายมีนโทรมาถาม อาการบ่อยมาก พร้อมฝากให้ช่วยดูด้วย ว่าแล้ว ! ถึงได้ดูกันดิบดีแบบนี้อ่ะดิเนี่ย ท่านปลอบๆมีนเพราะเห็นมีนเกรงใจโรคน้ำในหูอะไรนั่นนักหนา ว่า ถึงมีนจะเป็นก็คงไม่นอนนานถึงสามเดือนนั่นหรอก แล้วหัวเราะกระจาย จนพุงกระเพื่อมเลย ลุงหมอน่ะลุงหมอ ท่านว่าหากมีไร ให้หนุ่มน้อยในบ้านขี่จักรยานไปตาม บางทีความที่มีนไม่สนใจใครเลยทำให้มีนไม่ทราบหรอกว่า ชุมชนแถวที่มีนอยู่นี่ นานับปการด้วยผู้ทรงคุณวุฒิ ด้านไหนเหรอ ก็ในด้านการช่วยชีวิตมีนในยามคับขันไง๊ แหะๆ เพราะในวันที่รถพยาบาลมารับเหล่าบรรดา ศรีภรรยาของรุ่นพี่ พี่ชายของมีนก็ยื่นหน้ามาทำตาโตเท่ามะนาว และขากลับจึงมีกระเช้าผลไม้ที่ช่วยชีวิตให้คนไม่มั่นใจตัวเอง ได้หม่ำ พุงบานไป พร้อมแวะมาเยี่ยมกันแบบไม่เคยเห็นหน้า ก็เป็นอันว่าได้เห็นได้สังเกต ได้ไหว้กันแบบมึนไปด้วยไหว้ไปด้วยแบบนั้น ว่าแต่ ใครที่คิดว่าป่วยแล้วมีนจะผอมหนักกว่าเดิม มีนว่าไม่นา เพราะมีนยังกินทุกอย่างอร่อยดีอยู่เสมออ่ะ เพียงแต่ เพียงแต่.............................มีนขี้เกียจกิน แล้วมีนก็ไม่ได้ผอมแข่งกับใครด้วย มีนไม่ผอมขนาดที่มายัดข้อหาไม่มีที่เก็บไส้ไว้ให้น่ะ......... สิบอกให่ เช้านี้มีนยังได้ตื่นมาเดินรอบบ้าน ยังได้มองเห็นดอกเข็มสีขาวที่หอมแรงมากมาก เปลี่ยนจาก ช่อห่างๆ กลายเป็นช่อเต็มและใหญ่มากจนกิ่งโน้มลงล่าง ยังได้มองดอกพุดที่ออกดอกน้อยลง จะด้วยอะไรก็ไม่ทราบน่ะ มีนยังยากมีเช้าสบายแบบนี้ ไม่อยากเป็นอะไรมากเกินกว่า ที่เป็นอยู่ ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องสุขภาพ ที่สำคัญ มีนอยากหายจากอาการมึนมึนที่เป็นอยู่ สัญญากับตัวเองเหมือนกัน หากงานมันทำให้เครียดและสุขภาพเสียไป มีนคงต้องตัดบางอย่างออกไปบ้าง แบบแม่และพี่ชายแนะนำ แม้บางหนมีนจะคิดว่า หากไม่ได้ทำตอนนี้ มีนจะมีโอกาสทำเมื่อไหร่ แต่เจอประโยคย้อนกลับประเภท สุดท้ายไม่มีโอกาสทำเลยน่ะลูกนั่น เลยทำให้นิ่งๆ ยิ้มๆ บางหน โรคภัยไข้เจ็บ ความเป็นความตาย มันกะไม่ได้จริงๆซิน่ะ ใครบางคนยกคำพูดท่านพุทธทาสมาให้มีนอ่านได้ แบบตัวเองก็ยิ้มยิ้ม ก็มันเรื่องจริงนี่น่ะ ร่างกายไม่ใช่ของเรา และเราไม่เคยสั่งได้ แม้เขาจะทำให้เราชินจนติดว่า เขาเป็นของเรา ก็ตามเหอะ ในวันหนึ่งแบบวันนี้ของมีนเขาทำให้มีนเห็นว่า เขาไม่ใช่ของมีนน่ะ อย่ามาใช้แรงงานเขามากเกินไป เพราะถึงเวลา เห็นหรือเปล่าว่า มีนสั่งให้เขาหายป่วย หายมึนหัว ไม่ได้เลย ;') ว่าแล้วก็ไปทานข้าวทานยาดีกว่าน่ะ จะได้หายป่วยเร็วๆ;') ขอให้คนอีกด้านหายป่วยไวไว เช่นกัน   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2549 4 comments Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2549 9:16:26 น. Counter : 344 Pageviews. Share Tweet

ฉันไม่คิดว่าฉันจะรู้ว่าคนเรานี้ เกิดมีความรักอย่างไรกัน ราวกับเป็นดั่งเช่นนิทาน เรื่องราวเล่าขานว่ากาลครั้งหนึ่งวันนั้น เริ่มจากคนสองคน ที่เดินเข้ามาสบตาต่อกัน สบตาประสานจิตใจ เกิดเป็นความหมายต่อกัน อยากอยู่ใกล้ชิดผูกพันกันเรื่อยไป เกิดเป็นความรัก ขึ้นในหัวใจ ฉันไม่คิดว่าฉันจะรู้ว่าใจของฉัน เกิดมีความรักเธอเมื่อใด รู้แต่เพียงว่าจำภาพเธอขึ้นใจ จดจำเธอไว้เมื่อกาลครั้งที่เจอกัน พบว่าลมหายใจเข้าออก ฉันมีเธอมีแต่เธอเท่านั้น หลับตาก็เห็นหน้าเธอ เร่งวันให้พบหน้ากัน อยากอยู่ใกล้ชิดผูกพันกันเรื่อยไป เกิดเป็นความรัก ให้เธอทั้งใจ หากเธอนั้นต้องการจะถาม ยากจะหาถ้อยคำอธิบาย มันเกิดขึ้นที่หัวใจ บอกเธอได้แค่นี้ เกิดเป็นความรัก ที่ในหัวใจ ไม่มีเหตุผล นี่คือหัวใจ นี่คือหัวใจ   โดย: เกเร อารมณ์ดี 12 กุมภาพันธ์ 2549 9:16:57 น.

มาอ่านครับ เพลงเพราะดี..แต่เสียงดังจัง (ผมเปิดลำโพงดังน่ะ)   โดย: ผมเอง IP: 58.9.67.129 12 กุมภาพันธ์ 2549 13:06:35 น.

:)   โดย: countrygirl IP: 61.90.241.203 12 กุมภาพันธ์ 2549 15:39:12 น.

เข้มแข็งดีมากๆเลยค่ะ   โดย: ผู้หญิง..อารมณ์ดี 13 กุมภาพันธ์ 2549 17:36:00 น.