คลิกหาเพลงไปเรื่อยๆ แล้วเจอเพลงเก๋า ที่ขาโจ๋ประจำบ้านไว้ใช้ร้องออกงานประมาณหลายปีมาแล้ว งานที่ท่านร้องก็ตั้งแต่ งานที่มีผู้ใหญ่บานบาน ที่ทำเอามีนและพี่ชายเหมือนเจ๊ยุ้ย ญาติเยอะไปทุกหนเพราะนอกจากญาติแล้ว บรรดาญาติ ยังพ่วงญาติกับอีกหลายญาติมาอีกเพียบบางทีมีนก็ไม่ค่อยชอบงานรวมญาติ(ทางพ่อหรอก)มีนชอบรวมญาติทางแม่มากกว่า ซึ่งหมายถึงมีนเจอคุณตาที่รัก บรรยากาศเรียบง่ายสบายทโมน ได้ตามธรรมชาติของมีนผิดกับญาติฝั่งพ่อ ซึ่ง ศักดินาประมาณเกิดมาเป็นเจ้าขุน มูลนายเชื้อสาย.............อะไรไปโน่น ทั้งที่ แฮะๆ ครึ่งจีนแท้แท้ เลยเจ้าคร่า เหอเหอไม่ได้ว่า เชื้อสายตัวเองน่ะ ๕๕ เพราะมีนก็รู้ว่ามีนน่ะครึ่งจีน ครึ่งไทย ครึ่งแขก ครึ่งอะไรต่ออะไรเยอะแยะไล่ไม่ถูกหรอก งง เหมือนกัน ทำไมเยอะจริง แต่แค่เหนื่อยกับพวกเศรษฐีใหม่เหล่านั้นแม้จะญาติ แต่พาลเบื่อได้เช่นกันหล่ะมาเข้าเรื่องอันสุนทรีย์ดีกว่าพูดถึงญาติฝ่ายนั้นแล้วรู้สึกว่า ปากยื่นหน้าหงิกได้ทันทีเลยวุ้ย งานเลี้ยงโน่นนี่ของคุณนายแม่ของมีน และอีกหลายงานที่ร๊อกสะเดิ๊ด ของพี่ชายไม่สามารถตีฝ่าวงล้อมเข้าไปได้ แล้วคุณแม่เกิดอยากโชว์ลูกชายอันเป็นเหตุการณ์ปกติแต่ทว่า ลูกชายของแม่นั้น ร้องเพลงอื่นใดไม่เป็นเลย ยกเว้นไมโคร นูโว หินเหล็กไฟ สุรสีห์ อัสนี คาราบาว คาราวานแถมพี่ป้างให้อีกอ่ะก็จะได้แต่เพลงนี้หล่ะเจ้าค่ะ พี่ท่านเลยดัดดัดแปลงเนื้อเพลงไว้สำหรับท่านแม่เป็นการเฉพาะหน้า สังเกตว่าหน้าของท่านแม่จะอิ่มเอิบเบิกบานประมาณ ประเทศชาติเลย ๕๕๕ช่ายแระ มีนกำลังจะบอกว่านี่คือเพลงประจำ(การรอด)ตัว เพื่อให้ผ่านงานเลี้ยงต่างๆของท่านแม่ไปได้ ๕๕ แต่ร้องออกมาโหดสุด ออกร็อคสุดชีวิต เสียงท่านดุนะค่ะ เสียงดุเสียงใหญ่ ไว้วันหลังจะล่อเสือล่อจระเข้ แอบอัดเสียงมาโหลดขึ้นเวบแล้วแนบแถวนี้ให้ท่านขายหน้าไปห้าปีให้ฟังกัน คิคิ สงสัยหากวันใดวันหนึ่งเกิดครึ้มอกครึ้มใจเปิดมาบล็อกน้องสาว...แบบที่แต่ก่อนทำก็ไม่ค่อยสน เพราะบ่นว่ามันเขียนยาวแต่หนหน้าเกิดเปิดมาเจอะเสียงตัวเอง ได้ฮา กับมีเจ็บตัวกันบ้าง ๖๖๖ รับรองได้มีลบเวบบล็อกกันมั่งหล่ะเหอเหอ แต่เชื่อได้ หากแม่เปิดอ่านหน้านี้ต้องมีกริ๊งกร๊าง มาขอบใจลูกสาวกันบ้างหล่ะ แต่มีนว่าช่วงนี้แม่ไม่ค่อยได้อ่านเพราะไม่ค่อยได้คุยเรื่องในบล็อกเลย โทรทีไรก็เป็นแต่เรื่องอื่นๆวันนี้พอได้ยินเพลงนี้มีนก็หัวเราะเลยน่ะคะ เพราะนึกถึงพี่ชายขึ้นมา ไอ้หัวเราะตอนนี้ก็ได้อยู่น่ะคะ...แต่ตอนช่วงพี่ชายร้องก่อนไปชายแดน ช่วงอยู่กองทัพภาคที่ติดกับจังหวัดของพม่าแล้วกองพันของพี่ชาย เป็นศูนย์หน้าเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นและพี่มักได้เป็นคนไปซ่ะทุกครั้ง มีนยังจำทุกเหตุการณ์ชัดจำเหตุการณ์ที่ทางบ้านติดต่อพี่ไม่ได้ จำเหตุการณ์ที่ต้องนั่งอ่านแต่หนังสือพิมพ์ จำเหตุการณ์ที่รอให้พี่ชายติดต่อมาอย่างเดียวได้ว่า ความทรมานกับความเป็นห่วงมันกัดกินใจพวกเราแค่ไหน จนถึงกับเคยเอ่ยปากว่าพี่ ลาออกเหอะ บ่อยไปก่อนพี่ไปแบบนั้น บ้านเรามักมีล้อมวงเล็กๆเฉพาะพวกเรากันเองท่านจะร้องเพลงนี้กับกอดแม่เสมอ....พอร้องมาถึงช่วงที่บอกว่า ท่านพี่เปลี่ยนเนื้อท่านจะร้องว่าออกศึกข้านึกแต่รบและรบจบศึกข้ารักแต่..แม่เท่านั้นหากรอดชีวากลับมาหากัน หวังให้แม่นั้นดูแลลูกชายเนี่ย..เนี่ย..เนี่ย ถึงตรงนี้ปุ๊ปคุณนายที่บ้านที่น้ำตาซึมซึมร้องไห้จ้าเลย ..เจ้าค่ะ มีนเองถึงซึมอยู่หลายหน จะร้องต่อเมื่อพี่ดึงไปกอดนั่นหล่ะแง๊กก แง๊กกก ไปทุกที แหะๆ ส่วนแฟนพี่ชายหรือสาวๆเหรอคะมักเข้าไม่ติด..ไม่ทราบเป็นไงน่ะ เข้าไม่ติดในเวลาที่เรามีงานเลี้ยงแบบนี้เสมอ.....อาจจะเพราะเขาคิดว่าพวกเราหวงพี่ใหญ่ของเราก็ได้มั้ง..แต่จริงๆ แม่ของมีนใจดีมาก อยู่ที่ว่าท่านพี่ต่างหาก แต่อย่ามาเอาเรื่องเอาราวกับมีนเลย มีนเป็นอารมณ์ไป ๕๕๕๕๕๕หวงหรือไม่หวงแล้วแต่อารมณ์ตอนนั้น คิคิช่วงนี้พี่ชายไม่ต้องเทียวไปเทียวมา เพื่อไปช่วยราชการอีกจังหวัดนึงแล้ว เพราะว่า กองทัพกำลังจัดอัตราใหม่อะไรสักอย่าง ชอบเล่าให้มีนฟัง แล้วมีนเองก็ฟังซ่ะเมื่อไหร่ ได้แต่ยินดีปรีดาที่ไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียวในช่วงวันธรรมดา แต่....แต่เหมือนเดิมเจ้าค่ะ ท่านพี่ยังทำงานมืดค่ำได้เหมือนเดิมเวลาคุยกันก็มักคุยเรื่องภาคใต้และความคิดของพี่บางทีหากเห็นมีนบ่นบ่นหรืออยากให้ภาคใต้สงบหรือมีนเสียใจแทนญาติของทหารที่ตาย และเป็นข่าวอยู่ทางใต้ตอนนี้ ก็เพราะมีนเข้าใจความรู้สึกพวกนั้นไม่อยากให้เรื่องทางใต้มันยืดเยื้อ ไม่ใช่แค่ห่วงว่าวันไหนพี่ชายมีนจะต้องไปบ้าง แต่เพราะเวลาคิดถึงใจพี่ใจน้อง ใจแม่ ใจพ่อที่ห่วงลูกชาย พี่ชาย อะไรไปนั้นแล้ว มีนเชื่อว่า ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าพวกเราจริงๆ เคยนึกว่าคนที่กระทำการต่างๆ เขาไม่มีญาติพี่น้องหรือไงน่ะ เหมือนกันน่ะเนี่ย เฮ่อเอาเถอะ แค่จะบอกว่าพี่ชายทำงานดึกเหมือนเดิมและแม้ช่วงนี้จะอยู่ใกล้กัน มีนก็ยังคงเป็นแบบเดิมคือกลับมาบ้านแล้วเงียบเหงาเฉาเป็นหมาแบบเดิม เคยงอนสะบัดมาหนหนึ่งว่า นี่พี่ แล้วพี่จะตามมาทำไมเนี่ย มาก็เหมือนไม่มา โดนดุเล้ย แหะๆ ว่า ไงไงก็อยู่ใกล้กันเอาใกล้กันไว้ก่อน นี่หากพี่ไม่มา เราน่ะไม่หนักกว่านี้เรอะขนาดพี่อยู่ด้วย ยังจ๋องตอนฝนตกเล้ยยยยย อ่าว ถามดีดีมีเย้ยกลับแหะๆ..ก็คนมันคิดถึงแม่เน่ะ เฮ่ออออออออออเอาหล่ะวันนี้เล่าเรื่องราวของพี่ชายให้ฟังไปก่อนโทษฐานที่รู้จักกัน ก็รู้จักยาวไปถึงพี่ชายคนดีของมีนด้วยแล้วกันก็บอกแล้วท่านดี ท่านเท่ห์ ท่านเก่ง ท่านเจ๋ง ท่านคือพี่ชายของมีน เย้.........................ยังไม่วางขายทอดตลาดไม่ต้องติดต่อมา แหะๆ Create Date : 22 กันยายน 2548 Last Update : 22 กันยายน 2548 20:50:27 น. 10 comments Counter : 675 Pageviews. ShareTweet
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วิญญาณแห่งนักรบไทย
ศึกนี้หรือศึกไหนหัวใจไม่เคยหวั่นเกรง
และความรักข้าก็คือ
ดวงใจเจ้าดวงนี้เอง
ใครหาญมาข่มเหง ข้าเองจะหยุดมัน
ออกศึกข้านึกแต่รบและรบ
จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น
หากรอดชีวิตกลับมาหากัน หวังให้เจ้านั้นดูแลหัวใจ
ชีพพลีมีเพื่อแผ่นดิน
ชีวาต้องมามลาย
ยังขอป้องปกไว้ด้วยสายโลหิตของเรา