|
อยู่ติดที่
นานทิ้งช่วงจากเช้ามากค่ะกว่าจะได้มานั่งนิ่งๆ ตรงนี้ แม้ว่าช่วงนี้จะเหมือนที่มีนได้บอกไปว่า................................. มีนอยู่ติดที่...............เพราะอาการของตัวเองบังคับไว้
วิธีการมาทำงานในช่วงแรกๆนี้ ผู้บังคับจิตใจประจำที่ทำงาน ส่งรถไปรับตอนเช้าและส่งกลับบ้านตอนเย็น ใครหลายคนโอ๋เกินกว่าเหตุ จนต้องบอกว่า หายแล้ววววววววววววววว
มีนรู้สึกเกรงใจเพราะคิดเสมอว่า การมาทำงานหรือกลับบ้านของมีน มันไม่ได้เป็นงานนี่นะ แต่เจ๊เธอก็บอกว่า นี่หล่ะงาน เราต้องดูแลกันสิ อืมมม งั้นปล่อยให้เจ๊แกดูแลมีนต่อไปก่อน เพราะยอมรับว่าช่วงนี้ยังไม่ใจกล้า ดูแลตัวเองเวลาขับรถเท่าไหร่ เพราะแค่นั่งรถมองข้างทางก็ยังแปลกๆใจตัวเอง
ไว้ขี่จักรยานได้แบบเดิมเมื่อไหร่จะรับตัวเองกลับมาดูแล แฮ่......
ก่อนมีนมาเขียนบล็อกวันนี้ยังได้กลับไป อ่านแล้วอ่านอีกกับข้อเขียนให้กำลังใจจากคนอีกด้าน คำบางคำ ประโยคบางประโยคที่มีนรู้ว่าตั้งใจมาเขียนให้ อาจเพราะห่วงใยกับเมล์ กับอาการป่วย ที่สำคัญคล้ายกับว่าช่วงนี้มีนจะมองหาพี่ไม่ค่อยพบ เพราะอะไรบางอย่างที่น่าขัดใจ(อีกแระ)
ยินดีที่เวลาอยากโวยแล้วอีกข้างนั่งอยู่ด้วยกัน ๕๕ จะได้รับได้ ไม่ให้มีนง๊องแง๊งไปคนเดียว เรื่องราวช่วงนี้ของเรา ก็ไม่แปลกไปจากหลายช่วงที่ผ่านมาหรอก เพราะจะมีการติดต่อที่พอสะดวกหน่อยก็ต้องมีอะไรเสมอ มีนจึงเหมือนยอมรับได้แระ ว่ามักจะเป็นงี้ตลอด อาจจะบ่นจนอีกคนบอกว่า คนอะไรงอแงชะมัด ที่สำคัญท่านย้อนว่า แล้วเวลาพี่อยู่นิ่งๆ เราล่ะไปไหน ก็น่านน่ะสิ เห็นป่ะ แล้วเวลามีนอยู่นิ่งๆ พี่ละไปไหน หุหุ มันเป็นเรื่องปกติระหว่างเรา ที่มีนไม่ทราบจะขำหรือทำหน้าเบี้ยวดี แต่ไม่เป็นไร เพราะมีนทราบว่า ตัวหนังสือทุกตัวบล็อกทุกหน้าและไดอารี่ทุกที่ของมีน พี่ไม่เคยละเลยจะแวะเข้าไปอ่านหรือยิ้มให้มีนเสมอมา ขอบคุณสำหรับเมื่อวานที่ทำเอามีนอมยิ้มได้จนถึงป่านนี้
ไม่ค่อยอยากเขียนแล้วจบแบบนี้หรอก เพราะจะคิดถึงเกินกว่าเหตุ ;'(
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2549 10:16:43 น. |
Counter : 382 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ดา ดา 17 กุมภาพันธ์ 2549 10:02:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ผมเองมา IP: 58.9.140.168 18 กุมภาพันธ์ 2549 8:24:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|