นิดนึงพอ

มีนบอกใครบางคนก่อนออกไปนอกบ้านวันนี้ว่า
กลับมาไวคงได้ไปแหย่ ไปหยอก
และคงได้นั่งทำทุกที่ที่เคยได้ทำไว้
ให้ใครคนนั้นอ่านเสมอในวันหยุดแบบนี้ของมีน


แต่โชคชะตาเป็นงี้เสมอ แหะๆ แค่จะบอกว่า เพิ่งถึงบ้านค่ะ
อีกคนคงทำตาโตและพร้อมคำถามว่า ไปไหนมาล่ะแม่คุณ
คุยเรื่องงานค่ะ อันนี้เป็นงานใหม่ที่รับพ่วงมาจากงานเก่าเสร็จ
เหอเหอ รับรับไปเหอะน่ะ เพราะพี่ชายมีนว่าเอาน่ามีน
คนกันเอง อือ ฮึ คนกันเอง ที่ไม่เกรงใจกันเล้ย หนก่อน
ก็ว่าคนกันเอง หนนี้ก็ว่าคนกันเอง ๕๕ แต่มีนไม่ลำบากใจหรอกค่ะ
ทำได้ก็ทำให้ เพราะหากอันไหนทำไม่ไหว มีนก็จะบอกว่า
หากอยากให้ทำก็ช้า ช้าแบบช้ามาก รอไม่ไหวก็ไปข้างหน้าก่อน

วันนี้ท่านพี่ของมีนไปด้วยตั้งแต่เช้าจรดค่ำมืดแบบนี้
สองวันแล้วที่กลับบ้านได้ดึกราวนี้ หากอธิบายรูปการณ์ของ
ตัวเองตอนนี้คงได้แต่บอกว่า ง่วงมาก ง่วงจริง
แต่แวะมาทิ้งตัวหนังสือไว้ในแบบที่ใครบางคนบอกว่า
ตุนไว้ก่อนได้คงดี หนนี้คงไม่สัญญาว่าจะทำให้ครบทุกบล็อก
แต่จะพยายามในทุกทุกวันต่อไป แต่พรุ่งนี้เช้าคงไม่ทันค่ะ
มีนไปทำงานไกล คงต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืดมากมาก
มีนเชื่ออยู่อย่างว่า...ในความไม่ว่างและเว้นไปบ้างบางวัน
อีกคนจะเข้าใจมีน แม้วันก่อนเป็นวันอาทิตย์มีนยังลืมวันได้
หน้าตาเฉยๆ ด้วยความไม่ชินว่าวันอาทิตย์ทำงาน ไงงั้นเลย
มานึกได้ว่าอ้าว ผ่านวันอาทิตย์ไปแล้วก็ตอนที่ถึงวันอังคารนี่เอง แหะๆ

คงต้องไปนอนแล้วหล่ะค่ะ ตาจะปิด ส่วนยายจะเปิดไหม
มีนว่าคงไม่เปิด ค่ำมืดป่านนี้แล้วยายคงไม่เปิดบ้าน ๕๕๕
ไปดีกว่า ฝันดีน่ะคะ หากตื่นเช้ามาอ่านก็ขอให้ทำงานด้วยความสนุกสนาน

Create Date : 31 มกราคม 2549		3 comments
Last Update : 31 มกราคม 2549 22:37:37 น.
Counter : 440 Pageviews.
Share Tweet