ช่วงนี้เขียนบล็อกนี้เหมือนเลยตามเลยน่ะคะ
ตั้งแต่ฟังเพลงแล้วนึกถึงแม่ นึกถึงพ่อเรื่อยลงมา
เลยเขียนบล็อกแล้ว มีแต่เพลงเก่ามาประกอบ
จนโดนแซวว่าบล็อกเริ่มดูขลังๆ มีนก็ว่าอย่างนั้น
แต่คงยังไม่ต้องถึงกับว่า หาลายไทยมาประกอบมั้งคะ ^^
ถ้าอย่างนั้นกลัวจะขลังอีกอย่าง แบบขังใจพี่ไว้ไม่ให้ไปไหนโฮะๆๆ มุขอะไรเนี่ย ดูอันตรายคล้ายจะโดนทำร้าย
แต่เช้าเลย ๕๕


หากพี่นึกออกมีนเคยเล่าไว้ว่า ตอนเด็กๆ
มีนฟังเพลงนี้แล้ว กลัว... แบบนอนหลับยังฝัน
ตื่นมายังตามหลอน แต่ตอนนั้นจะไม่ได้หรอกน่ะคะ
ว่าใครร้อง ความที่เด็กแล้วถูกจับให้รำ ให้แสดงอะไร
ต้องกลับมาทำท่ารำ ตลกๆ ซึ่งเวลานึกไปถึงช่วงนี้
ก็จะขำได้ตลอดมา พ่อมักจะเรียกเพลงนี้ว่า
บุษบามินตรา แต่ส่วนใหญ่ไม่พ้นเรียกว่า
บุษมีนไม่กินปลา เพราะมีนไม่ชอบกินปลา
แล้วหาเรื่องอ้างไปถึง ราศีตัวเองว่าเป็นราศีที่มี
ปลาเป็นสัญลักษณ์มีนไม่กินตัวเอง อะไรไปโน่น
แต่จริงๆ มีนกะล่อนต่างหาก ^^


แปลกที่เมื่อโตขึ้นเพลงเก่าเหล่านี้ยิ่งฟังยิ่งเพราะ
มีนเองอาจเปลี่ยนแปลงแค่หาคนร้องเพลงเก่า
ที่เสียงร้องแบบชอบฟัง บางทีแม่ยังบ่นว่า
ร้องได้ไม่เหมือนคนเก่า แต่แปลกที่คุณยาย
หรือคุณตากับฟังไปกับมีนได้ยิ้มๆ ไม่ติ
แต่บอกว่า เด็กรุ่นหลังก็เอามาร้องได้เพราะ


เพลงเหล่านี้มีคุณสมบัติในตัวเองที่ทำให้
เราใจเย็นลงไป ยิ่งนั่งนิ่งๆ ยิ่งนึกถึงความหมายของเพลง
ได้เรื่อยๆ และยิ้มๆด้วยซ้ำไป


เพลงบางเพลงที่อยู่ใน ความหมายใกล้เคียงกับเรา
หรือมีความหลังบางเรื่องกับเราแบบเพลงนี้
ยังทำหน้าที่ได้ดีในด้านทำให้เราอมยิ้มเมื่อได้ฟัง


ยิ่งมานั่งตรึกตรองหาความหมายในเนื้อเพลง
ยิ่งรู้ว่า เป็นเพลงที่สวยงามทั้งเนื้อร้องและทำนอง
ที่สำคัญคนร้องก็เป็นคนที่ทำให้มีนหยุด
และหันมาฟังเพลงรุ่นเก่าเหล่านั้นต่อเนื่อง
ได้อีกหลายสิบเพลง

Create Date : 04 ตุลาคม 2548
Last Update : 4 ตุลาคม 2548 8:08:34 น.		15 comments
Counter : 528 Pageviews.
Share Tweet