ความเบาหวิวและเพ้อฝันอันรื่นรมย์ของชีวิต ๓ เมฆขาว เงาคราม ความรัก
ความเบาหวิวและเพ้อฝันอันรื่นรมย์ของชีวิต(๓)
เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม เห็นเงาของเมฆรึเปล่า ภูเขาสีครามที่ทอดเงา เห็นความรักฉันบ้างไหม ฤดูฝนจะเปลี่ยนเนื้อเพลงของหนูเจี๊ยบเสมอ เงาเมฆบนภูเขานั้นชัดเจนกว่าเงาเมฆเหนือท้องทะเลคุณว่าไหม ชุดใหม่SONGS FROM THE SEA เธอชวนแจ็ค จอห์นสัน คนโปรดของฉันมาเที่ยวด้วย พร้อมกับเจสัน มราช ไอ้หนุ่มกีต้าร์ที่ชิงพื้นที่บนเสื้อยืดชายหาดไปครองเกือบหมด แต่ฉันไม่ทราบว่าคราวนี้หนูเจี๊ยบไปแต่งเพลงทะเลไหนมัลดิฟส์หรือบาหลี ที่แรกฉันคงไม่มีปัญญาตามไปค่าที่พักแพงเหลือ ถ้าบาหลีคงพอไหว
แต่พอตัดใจไปทะเลคราใด ภูเขาก็ต้องทำท่างอน ถอนสะอื้น รั้งใจฉันไปกอดไว้แน่นทุกที ฉันจะไปบาหลี ฉันจะไปบาหลี สิ้นเดือนก็กลับแล้ว ฝากบ้านทุ่งดาวและภูเขาไว้ที หรือใครจะมีแก่ใจมาค้างเรือนเป็นเพื่อนดาวและเหล่าตุ๊กแก มดปลวก แสนโรม้านซ์ ก็ยินดี
ส่วนบทกวีเบาหวิว และไม่ได้เรื่อง ยังจะทะยอยลงไปให้อ่านไม่เอาเรื่องไปเรื่อยๆ นึกๆก็น่าขำนะ แต่ก่อนอยู่เหย้าริมยม อายมาก มีหนังสือไปขอถ่าย สัมภาษณ์ ก็ไม่ยอมให้เขาถ่ายภาพบ้านเลย กลัวจะปิดจินตนาการคนอ่านเรื่องชุดบ้านไร่ปลายแคว ที่กำลังเขียนลงสยามรัฐ (ตอนนั้น) ปัจจุบันกลับเปลี่ยนไป นึกครึ้มใจ จะให้เธอดูภาพตูบน้อยเสียให้เบื่อ ห้องครัวแล้วก็ห้องน้ำเลยดีไหม เธอจะได้นึกภาพออกเสียทีว่า จริงแล้วฉันอยู่อย่างเจียมตัวเจียมใจแค่ไหน
บทเตือนสติ
แบกเป้ เร่ร่อนไป พาหัวใจพเนจร เหนื่อยนักก็หยุดพักผ่อน นอนสบตากับดวงดาว รับรู้โลกเป็นเช่นนั้น บางคืนนอนฝันบางวันเหน็บหนาว ร้อนเย็นเปลี่ยนเป็นฝนพราว ปรับห้องหัวใจ อุ่นได้พอดี
อ่านหนังสือหมดห้องสมุด ยังโง่ไม่สุดสักที เดินทางหมื่นร้อยพันลี้ คงไม่มีความหมายอะไร รู้เขา รู้เรา รู้โลกย์ สุขโศกไม่พรั่นหวั่นไหว หลงทางเพียรด้นค้นไป หัวใจเราอย่าหลงทาง
๒๕/๕/๔๗ ริมน้ำลาง ปางมะผ้า แม่ฮ่องสอน
แรสายรุ้ง รุ่งเรืองไรที่ปลายฟ้า ขีดขุนเขาคั่นขวางหน้าไม่เห็นหน
สวยสายรุ้ง สูงขุนเขา เร้าใจคน ให้ดั้นด้นปีนป่าย คว้าสายรุ้ง
๒๕/๕/๔๗ เมืองพร้าว-ไชยปราการ
บ้านน่าเบื่อ
อนิจจา ฉันมีเพียงระเบียงเล็ก-เล็กไว้ ให้ชมดาว แต่เธอจะยึดครองเอาบ้านทั้งหลัง ฉันคงให้ไม่ได้
มิได้หวงแต่ห่วงใย ไม่มีใครเคยอยู่ได้ ฉันรู้ดี
(ไม่วันที่ปีเดือน น่าจะปีเดียวกับบทข้างบน)
เพลงฝน
ฝนคร่ำครวญกับหลังคาอยู่ทั้งคืน จนเช้าชื่น ยังไม่ซา น้ำตาฝน ดั่งขอรัก ขอหัวใจ ใครบางคน ทั้ง-ทั้งรู้เขาไม่สน ยังทนขอ
คือความจริงฝนบรรเลงเพลงบทเก่า บางครั้งเหงาบางครั้งงาม ตามใจหนอ สำคัญว่า ลำพังอยู่ หรือคู่คลอ ฝนจะพ้อ ฝนจะฝัน เช่นนั้นแล
คือวามแวว แว่วหวาน ของวานนี้ คือดนตรี แสนอ้อยส้อย ซ่อนรอยแผล คือดวงตา รักร่ำร้อง ณ ช่องแกล คือบทเพลง คนพ่ายแพ้ และคนฝัน
เพียงลำพัง นั่งรำพึง ถึงเพลงฝน ใครบางคน เพลงความหลัง ยังมุ่งมั่น แม้เขาสูง พายุกล้า จะฝ่าฟัน ฝนคืนนี้ มีเพียงฉัน นั่งฟังเพลง
๒๙ พ.ค.๔๗ไปเขียนรูปกันกลุ่มใหญ่ ติดฝนอยู่ที่รีสอร์ทเพื่อน ริมลำลาง ปางมะผ้า ร่วมเจ็ดวัน ทางลื่นชัน รถพันโซ่ขึ้นไม่ได้ ต้องรอแดดส่องดินแห้ง
Create Date : 12 กรกฎาคม 2552 |
|
35 comments |
Last Update : 18 กรกฎาคม 2552 21:55:50 น. |
Counter : 2210 Pageviews. |
|
|
|
+---------------------------+
ก๊อก ก๊อก
(เคาะเฉย ๆ )
ขอนั่งเล่นในบ้านดิน ดูรูปเพลิน ๆ
ชอบ ชอบ และชอบค่ะ มีชอบทุกมุม
และที่ชอบพิเศษ ชุด "เพลงฝน" ได้บรรยากาศที่สดใสดีค่ะ
(มีแอบฟังเพลงเพลิน ๆ ที่บล๊อกตัวเอง หุ หุ)