งามครับงาม...
ผมเคยไปนอนพักในเรือนไม้สักเก่าแก่ของเฮือนบุญมี แถวตรอกโบราณ กาดจีน ริมน้ำวัง งามสงบมากครับ

อ้ายสบายดีน่อ...

มายด์
หาซื้อยากจริง ๆครับ ผมเองก็มีปัญหา ต้องเข้าไปเอาที่ตัวจังหวัด ยี่สิบกว่าโล อำเภอเล็ก ๆ ไม่มีกรุงเทพฯธุรกิจขาย
บอกรับเขาก็อิดออดไม่ส่ง เพราะบ้านอยู่กลางทุ่งนอกเขตเทศบาล (หนังสือช้าอีกต่างหาก ก็ไปหาซื้อเองดีกว่า ก็เจอปัญหาเดียวกัน ร้านใหญ่ๆมี-แต่เล่มเดียวนะ ช้าอดอ่าน)
พอถึงวันอาทิตย์ก็เลยได้เล่นซ่อนหา-สนุกไปอีกแบบ
ขอบคุณครับที่ติดตามอ่าน สีในนี้สวยกว่าในหนังสือนะผมว่า..

ภู
งามก็งาม อ้ายสบายดี มาเถิงตะวา อิดหายเมื่อมาถึง(มางานตัดสินหนังสือน่ะแหละ)
ตอนขับรถเข้าเมืองกอก ปะขบวนรถทัวร์เป็นร้อยกัน นึกในใจว่า ต๋ายแล้วบ้านเมือง ก็โล่งใจ่ไป ภูสบายดีน้อ...

เป็นภาพสีน้ำรึเปล่าคะ..สวยจัง

รุ่งเรืองแล้วโรยรา...
ดูเหมือนเรือนไม้ชราจะบอกเล่า..

กวีนี่ ขีดเขียนอะไร ใดๆ ก็ดูสวยงามไปหมดเลยนะคะ
ชื่นชมค่ะ..ชื่นชม..

รุ่งเรืองแล้วโรยรา คนชราก็เคยบอกกล่าว....

บ้านเก่า ๆ ในเมืองเชียงใหม่ก็ยังหลงเหลืออยู่บ้างเจ้า เวลาขี่รถก๋ายก็ชอบเหลียวผ่อทุกครั้ง บ้านเก่า ๆ กลิ่นอายเก่า ๆ ความทรงจำเก่า ๆ
บ้านไม้มันจะมีกลิ่นเฉพาะตัว ชอบเจ้า นึกถึงบ้านเช่าปีกไม้ริมคลองชลฯ ของใครบางคนขึ้นมาทันที

แต่บ้านไม้ที่วาดมานั่นสีท่าจะมีผีอ่ะ..

"งามในร่องรอยกาลเวลา
ในดวงตาฝ้าของผู้เฒ่า
ในระเบียงร่มไม้ลายเงา
สลักเสลาเรือนไม้คร่ำชรา"

งามแต้ๆเลยอ้ายบ้านไม้เฮือนเก่า ยามน้อยเกยเห็น
หลังคาแป้นเกล็ดไม้อย่างอ้ายว่า ยังเกยคิดเลยว่า
กว่าจะเรียงกันเต็มหลังคา คงยากน่าดู แต่มันตึงงามแต้ๆหนา

ความเก่าแก่ชราบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของกาล
ตี้เฮาคงบ่ได้ไปหัน หยั่งในเรื่องทุ่งมหาราช อ่านแล้วจนเห็นภาพ ว่าป่าไม้มันนักขนาดไหน

ภาพตี้จ๋ำได้เกี่ยวกับไม้ ยามน้อยๆ คือไปเล่นกัน
บนท่อนซุงไม้สัก ตี้ช้างลากมา แล้วเอามาไว้ตี้โฮงไม้
ข้างกาดแม่ต๋ำเจ้า สมัยนั้นหนังกลางแปลง ก็มาฉายใกล้โองไม้ จนงัวแหม บ่าเดี่ยวก๋ายเป็นตัวกาดมุงหลังคาสีฟ้าไปแล้วเจ้า

ตะก่อนเปิ้นฮ้องโฮงเลื่อย อี้ยะ
แหะๆ ไปฮ้องเปิ้นโฮงไม้ คิคิคิ

แวะมาแอ่วหา
บ่ได้เข้ามาหลายวันเหมือนกัน
บ่ค่อยสบาย ไปหาหมอ อีกอย่างงานก็ยุ่งๆ
วันนี้วันหยุด ฝนตกตึงวัน..ไปเก็บเงาะที่สวน
แล้วก็ชงกาแฟ..นอนอ่านหนังสือ
ฝนตกพรำๆ...ง่อม..และกึ้ดเติงหา

สวัสดีค่ะพี่ปอน, คุณภู และทุกท่าน

สบายดีกันนะคะ.. ที่กระบี่ฝนตกติดกันมาสองวันแล้ว .. ชอบคำนี้จัง.. "รุ่งเรืองแล้วโรยรา เหมือนไม้ชราจะบอกเล่า"

แหะ แหะ บ่อยครั้ง จนนับไม่ถูก เวลาเขียนอะไรไม่ออกแล้วสีน้ำฟ้าจะหยิบหนังสือพี่ปอนเท่าที่จะมีอยู่มาอ่านเอาความ เอาคำ แล้วนำมาเขียนกลอนต่ออีกทอดหนึ่ง วันนี้ได้สนทนากันตรง ๆ ก็ขออนุญาตกันอีกครั้งนะคะ ส่วนใหญ่ถ้านำไปทั้งประโยคก็อ้างที่มาค่ะ บางทีแอบหยิบเพียงคำเล็ก ๆ ก็จะไม่หมายเหตุไว้ในบทกลอน แต่จะบอกเล่าที่มาของกลอนไว้ข้างท้ายนะคะ

พอหาฮู้ว่า..เด่นชัย
เป๋นย่านใหญ่ของพวกค้าขายบ้านเก่า
เพราะตะก่อน..มีแต่พวกตัดไม้เจ้า

สวัสดีครับ...
คนลำปางแต๊ๆหนา แต่บ่ะเกยหันความงาม ของเฮือนไม้เหล่านี้...
เข้าเวียงเมื่อได กะหันแต่ ถังแก๊สยักษ์สองลูกนั่น(ระเบิดเวลา).....
รุ่งเรืองแล้วโรยรา.... สรรพสิ่ง ไม่มีใดที่จีรังและยั่งยืน

อ้อ....ขอตอบแม่น้องนิก แทน จขบ.ละกันนะครับว่า....
"ป้อก้าไม้เฮือนเก่าตี้เด่นไจ๋... ตะก่อนกะคือ พวกป้อเลี้ยงตัดไม้นั่นแหละ.. จนไม้มันหมด บ่มีหื้อตัด กะเลยหันมาหาซื้อไม้เฮือนเก่ามาเป็นวัตถุดิบ แตน"

สวัสดีตอนตีหนึ่งครับทุกคน
หวังใจว่าคงมีคนหนึ่งล่ะที่ตื่นอยู่เช่นแม่น้องนิก (ครอกฟี้..)

ก้อนหินริมทาง
ชื่นชมดีกว่าเกลียดชังแน่ แต่ก็เขินนะ เข้ามาชมซึ่ง ๆ หน้าอย่างนี้ ขอนั่งพับเพียบบนพื้นดินได้ไหม ไม่อยากอยู่บนหิ้ง
(มันเหงาและฝุ่นจับหนะ ไม่ใช่อะไร)

กากีซ่าส์ ขี้กั๋วผีเน้อ..
บ้านไม้ปีกฮิมบึงนั้นของไผน้อ คุ้นๆ

กวิสรา หายหน้าไปแอ่วโรงเลื่อยนี่ลอ นึกว่าไปไหน
เกยหันอยู่นาวับแว่บ หลังตี้ว่าทาสีฟ่า
กวีแกว๋นตางบน คนอ่านใจ่บ่าดีเน้อ...
ฟั่งลุกไปแยงแว่นเร้วบ่าค้าน
(เอ เฮาอู้กั๋นจะอี้ คนไทเปิ้นอ่านบ่าฮู้เรื่อง เปิ้นจะว่า หมู่เฮานี้ภาคนิยม ภาษาต่างประเทศ เฮาเปลี่ยนพ่องบ๋อ -เอากำขมุ ดีก่อ กะว่ากำเงี้ยว)

บอนหวาน อู้กำเมืองได้ตวย (เอ้า น้องกวิสรา แป๋ล ลอ)
เป็นกำลังใจให้หายไว ๆนะจ๊ะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
(หัวใจอย่าอ่อนแอแปรเปลี่ยนตาม ขอให้มองโลกแง่งาม-กว่าหนามทุเรียนไว้ จะหายเร็วในไม่ช้าจ้ะ)

สีน้ำฟ้า กระบี่ของหนู (อุบ ขอโทษ) หนูบอกว่าอยู่กระบี่ หนะตรงไหน ในตัวเมือง เกาะลันตา คลองท่อมฯลฯ
เราไปบ่อย เผื่อได้เจ๊อะกัน...
เรื่องบทกวี หยิบนิดหน่อย บ่อยครั้งก็เยอะนา..(หึ หึ)
พูดเล่นหนะ ไม่ว่าหรอก ยิ่งดีใจที่เป็นแรงดันใจใครได้ ขออย่างเดียวห้าหยิบสิบ หยิบร้อยพันหมื่น...)

อ้าว แม่น้องนิก แอบเล่าขวัญ สูมาเต๊อะ นึกว่าหลับแล้ววว
เพิ่งฮู้ว่าเป็นคนเมียงเหมียนกั๋น (เอ กาว่าเมืองข้าวจ้าว..)

เซียนกีต้าร์
คนลำปางหนา เหมือนคนเจียงฮายก๊ะ
ยินดีจ๊าดนักได้ฮู้จักกั๋น สงสัยเป็นนายห้างป่าไม้
แต่จะได ผ่อโตยฮูป ก๋ายเป็นจอมยุทธ ไร้กีต้าร์
ถามแต้ เฮาเกยปะกั๋นก่อ อ้ายอยู่ลำปางหลายปี๋
อ้ายฅอบขนาด วัดงาม ๆ ตึงนั้น....

สวัสดีตอนตีหนึ่งกว่า ๆ ด้วยคน.. แฮ่ม "เหมือนมีคนกึ้ดเติงหา"

แป่ว..!!!!

อิอิ.. เราก็ภาษาต่างด้าวเป็นเหมือนกันเจ้า..

สีน้ำฟ้าอยู่ในตั๋วเมือง จังหวัดกระบี่.. ถ้าอ้ายปอนมาหมั่น..แสดงว่าจะต้องฮู้จักร้านก๋วยเตี๋ยวลูกจิ้นปล๋า.. วาสนา.. สีน้ำฟ้าจะอยู่ข้างร้านเลย

เปิดร้านอินเตอร์เน็ตหน้อย ๆ + ฮับออกแบบเว็บไซต์ผ่อง จะอั้นก่ะ.. อาชีพพิเศษกว่านั้นก็..เล่นเน็ต..

เอาน่ะ.. ถ้ามาแอ่วกระบี่ โทรมาผ้องก็ได้นะเจ้า.. เบอร์ตี้ร้าน.. เสริชกำว่า พีพีออนไลน์ ก็ปะ..เจ้า..

อู้บ่จ้าง
ฟังอย่างเดียว
คนเหนือสัมพันธ์เหนียวแน่นจริงๆเจ้า

สีน้ำฟ้า
บ้านแต้อยู่ตางใด ไปอยู่ทะเลเห่ลมฟ้าคลื่นดื่นดึก
คืนตะวาอ้ายครอกฟี้ก่อน สูมาตวย

อ้ายโดม
อู้บ่จ้าง ก็ฟังฮู้เรื่อง คนเมืองบ่มีภาคนิยมเน้อ
กะลังทำต.ฉ.บ.แว่บๆก่อนดีกว่า ล่าช้ากว่าเปิ้น เดียวจะโดนเขี่ยออก แอ่นแอ้นนน

แม่น้องนิกคนเด่นชัยก่ะเจ้าอ้าย
บ่ค่อยฮู้เรื่องฮู้ราวกับบ้านตั๋วเก่าเท่าใด
เพราะหอบลูกจู๋งผัวไปอยู่ต่างแดน
แต่ก่ยังมักน้ำพริกน้ำปู่ แคบหมู จิ้มข้าวนึ่ง
เมืองนอกมีน้ำปู๋ขายตวยหนาอ้าย

มาอ่านบล๊อกอ้าย ถึงได้ฮู้ว่าบ้านตั๋วเก่า
ยังมีพวกค้าไม้เก่าอยู่ นึกว่าป่าหมดเมือง
แล้วเปิ้นจะเลิกทำมาห๋ากิ๋นกับไม้ไปแล้ว
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป แต่คนก่บ่เกยเปลี่ยนเนาะ

ยินดีที่ได้ฮู้จักอ้ายเน่อเจ้า หันคุณโดมกับพี่หนอนฯ
เปิ้นอู้ถึงอ้ายไว้ในบล๊อกหมั่นขนาด พออ้ายมีบล๊อก
เลยตวยมาอ่าน

อ้ายปอน.. อ้ายโดม (ขออนุญาตสนิทสนม) แม่น้องนิก.. และทุกท่าน

อิอิ.. ไล่หลังอ้ายปอนมาแฮ๋มแล้ว

สีน้ำฟ้าเป๋นคนเจียงฮายเจ้า.. อู้ถึงลำปาง..เกยไปเตื่อเดียวหนา.. เดินแอ่วต๋ำหมู่กาดฮั่น..เกือกปอสึกลอ..

ไผก็เต๊อะ.. ถ้าจะมาแอ่วจังหวัดกระบี่.. มีอะหยังฮื้อฮับใจ้ก็บอกได้นะเจ้า

คนเมือง คนไทย คนใต้ คนเหนือ.. บ่ว่ากั๋นนะเจ้า..เจิญ ๆ

เอากับเปิ้นพ่องลอ...ขออู้กำเมืองตวยคนเน้อ...

ขอยๆ บล็อคนี่บ่าเฮ้ย มีแต่แควนๆ ติดเต๋มบ้านเต๋มเมืองน่อง..

มานี่กั๋นหมด ปอบ่ไปหาเฮาพ่องน่อ

แม่น้องนิกมาอ้ายก่าสลบพอดี
ดีใจ๋เน้อ ที่ได้ฮู้จัก เป็นคนเด่นใจ๋นี้กา วันก่อนอ้ายก็ผ่านไป
ซื้อหมูยอพริกไทยดำ เปิ้นยะลำขนาด
เวลาเข้าเมืองกอก อ้ายชอบขับรถไปตางนั้น มันมีของมักหลาย และใกล้กว่าตางตาก อุดตะดิดก่อมีทุเรียน หลงลับแล ปีนี้ปะหลินลับแล ใคร่ต๋าย หอมนวลหอมนิ่มล้ำ
ใคร่จิมหลินสักกำก็จิมบ่ลง มันแปงแต้แปงว่า ได้ก่าเอาหลงลับแลมาฝากแม่แก่นหนึ่ง คนเฒ่าดีใจ๋ขนาด..บอกว่าของลำ หายาก บางปี๋มันก็บ่าออก (ป้ออ้ายเป๋นป้อก้าทุเรียนเคยไปอยู่ลับแล และต๋ายตี่ฮั้น-อ่านวัยฝันวันเยาว์ผ่อ ถ้าใคร่ฮู้...) .
อู้เรื่องกิ๋น เวลานี้เมืองนอกคงจะนอนหลับ เลยเวลาต้องฮ้องแล้ว บ่าดีกิ่นยามเดิ้ก ขี้ปุ๋มหลามเน้อ...

สีน้ำฟ้ามาเมื่อลูนแหมแล้ว
คนบ้านเดียวอ้ายกะนี่ ตะก่อน เป็นละอ่อน อ้ายอยู่เจียงฮาย ไปเฮียนปู้น บ้านอ้ายขึ้นกับเจียงฮายเน้อ
เวียงผายาวนี้มาเมื่อลูน เลยจ่ำใจเป็นคนผายาว ดีตี่ยังมีความผุกพันอยู่ ตอนเป็นละอ่อน เกยหิ้วผ้าป๊กโตยหลังแม่อุ้ย ไปงานวัดพระเจ้าต๋นหลวงกู้ปี๋ๆ....พอเป็นบ่าวแถ่ว ก็ไป
ติดใจ๋สาวผายาว (อิ อิ เป้นกะเป๋ารถเมล์ลืเทา ผะยาว-เจียงฮาย มันผ่านบ้านอ้าย นั่งไปโฮงเฮียนศิริมาตย์เทวี ตี้เมืองพาน นั่งกุ้เจ้า ๆ ก็เมาสาวรถเมล์ก่า...)
นั่นแหละ ฮ้องเพลง "โอ้ธารสวรรค์ กว๊านพะเยา ธารรักเราเคยพร่ำ ..ฯลฯ"ได้ถ้วยข้าวหมางานวัดเมืองพาน ก็เพราะเหตุนี้แล แฮงดันใจ๋มันแฮงเน้อ ไอ่น้อย...( ฮา ฮา..)

อู้แซวเรื่องผะยาว อี้น้องกวิสราได้ยินเข้า บ่าดีค้อนควักขี้หูขี้ต๋าเน้อ หายแส็บไปตวยบ่าวตางใด บ่ามาเฮือนอ้าย...

ภุ เจียงดาว
อู้กำต่างประเทศนี่ มันอิดมือบะเฮ้ย พิมพ์ยาก จะไปขอยเต๊อะ ไปผ่อคนอื่นเปิ้น เป็นร้อยๆ (แขก) อ้ายนี่มีก๋านนัก บ่าว่างมาฮับแขก คนก้เลยหายแส้บหายสอย ขอยอ้ายโดม
เปิ้นแกว่น แก่นกำจร ตี๋นบันไดปอบ่าแห้ง อิดแตน..
อู้แล้วก็ฮู้สึกผิด ประชาไท กะลังเปิดไปตะวา เอ็นดูตูบตั๋วเก่าขนาด กำเดียว กำเดียว อยู่อั้นแล้วววววว เซ็งบ่าเฮ้ยยยยยย.ภุ

ขอยบ้านอ้ายภูปู้น สาวหมแต้นา มีก้าสาวๆๆ คิคิคิ