- กลบท ก้านต่อดอก - -๐ ความว่างอย่างที่มี ๐- ๑. เสียงเอียดอัดครัดเคร่งเพลงไม้ไผ่ ริกลมไหวหวีดหวิวปลิวเรื่อยเฉื่อย อาบอารมณ์พรมพร่างอย่างเนือยเนือย ไหลรินเรื่อยล้นหลั่งดั่งธารา ๒. ห้วงแห่งฝันบรรโลมโถมลู่จู่ โกรกกราวกรูผ่านพุ่งมุ่งคว้าหา หยิบจับได้เพียงฝันนั้นมายา คือย่อหน้าฝากไว้ให้ชีวี ๓. ปล่อยจิตลิ่วปลิวคว้างอย่างทอดยอด ในอ้อมกอดเป็นไปในที่นี่ เคล้าคลอทุกข์สุขบ้างอย่างปรีดี วินาทีเคลื่อนผ่านม่านบางบาง ๔. เมื่อความหมายพรายผลิพินิจจิต โค้งความคิดขอบขัณฑ์อันกว้างขวาง ข้ามเขตข่ายรายรุ้งรุ่งรางชาง ในความว่างกลับพบประกายพราย ๕. เพราะไม่มีจึงมีที่ว่างว่าง เพราะไม่มีสิ่งร้างมลายหาย เพราะไม่มีจึงเพิ่มเติมง่ายดาย มากประเมินเกินคล้ายประมาณการ ๖. พลิ้วใบไผ่ร่อนเคว้งเพลงอ้อยสร้อย ลมเรื่อยร้อยร่อนรับขับขานผ่าน ความเวิ้งว่างยังอยู่คู่กาลนาน ทุกวันวานพร้อมรับ.. กับเพิ่มเติม ๚ะ๛ - Black Sword - (มยุรธุชบูรพา) ขอบคุณภาพต้นแบบจาก Internet ๐--------------------๐
- กลบท ก้านต่อดอก -
-๐ ความว่างอย่างที่มี ๐-
๑. เสียงเอียดอัดครัดเคร่งเพลงไม้ไผ่
ริกลมไหวหวีดหวิวปลิวเรื่อยเฉื่อย
อาบอารมณ์พรมพร่างอย่างเนือยเนือย
ไหลรินเรื่อยล้นหลั่งดั่งธารา
๒. ห้วงแห่งฝันบรรโลมโถมลู่จู่
โกรกกราวกรูผ่านพุ่งมุ่งคว้าหา
หยิบจับได้เพียงฝันนั้นมายา
คือย่อหน้าฝากไว้ให้ชีวี
๓. ปล่อยจิตลิ่วปลิวคว้างอย่างทอดยอด
ในอ้อมกอดเป็นไปในที่นี่
เคล้าคลอทุกข์สุขบ้างอย่างปรีดี
วินาทีเคลื่อนผ่านม่านบางบาง
๔. เมื่อความหมายพรายผลิพินิจจิต
โค้งความคิดขอบขัณฑ์อันกว้างขวาง
ข้ามเขตข่ายรายรุ้งรุ่งรางชาง
ในความว่างกลับพบประกายพราย
๕. เพราะไม่มีจึงมีที่ว่างว่าง
เพราะไม่มีสิ่งร้างมลายหาย
เพราะไม่มีจึงเพิ่มเติมง่ายดาย
มากประเมินเกินคล้ายประมาณการ
๖. พลิ้วใบไผ่ร่อนเคว้งเพลงอ้อยสร้อย
ลมเรื่อยร้อยร่อนรับขับขานผ่าน
ความเวิ้งว่างยังอยู่คู่กาลนาน
ทุกวันวานพร้อมรับ.. กับเพิ่มเติม ๚ะ๛
- Black Sword -
(มยุรธุชบูรพา)
ขอบคุณภาพต้นแบบจาก Internet
๐--------------------๐
อ้างอิง : กลบทนี้มีปรากฏที่มาทั้งในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
โดย หลวงศรีปรีชา (เซ่ง)
จากตำรากลบท ศิริวิบุลกิตติ์ หน้า ๒๘ ลำดับที่ ๑๘
๑ ครั้นรุ่งรางสว่างรัศมีศรี...............พระภูมีลี่เดินเนินป่าหา
ซึ่งผลไม้ใกล้กลาดดาษป่ามา...........กัลยาเสวยเชยสมชม
ถึงเนินวิบูลย์บรรพ์อันกว้างขวาง........พระพานางย่างเดินเนินพนมสม
เหนบรรณศาลาสุดอุดมชม...............น่านิยมชื่นจิตรพิสมัยใน
เป็นอาศรมอิสิงทิ้งขว้างร้าง..............ดูสำอางเอี่ยมอาสน์กวาดใหม่ใหม่
บริกขารตั้งเรียงเคียงไว้ใน...............เธอเข้าไปนั่งหน้าอาศรมชม
จึ่งปลดเปลื้องเครื่องทรงภูษาหา........นุ่งผ้าคากรองเอี่ยมเทียมพรหมสม
ห่มหนังเสือเหลือดีนิยมชม...............อุดมดั่งจันทร์บันเทิงเริง
เธอจึ่งบวชยวดยิ่งมิ่งนาฏสวสดิ์..........เป็นดาบสนีอาจเอี่ยมเอิงเถลิง
สงัดเจียมเสงี่ยมจิตรระเริงเลิง...........สองบันเทิงสร้างสมชมฌานนาน
พระศิริมดีเทวีศรี............................มีวาทีตอบอรรถพัจมานสาร
เจ้าน้อมกรอ่อนกราบภูบาลกราน.......ขอปฏิญาณต่อองค์ทรงธรรม์พลัน
ว่าข้าบาทนาฏน้องปองกายหมาย.......จะบากบ่ายเข้าในไพรวันสัณฑ์
เที่ยวเก็บผลไม้สุกทุกพรรณอัน.........อภิวันท์ประนิบัติภัสดามา
จนชีพลับดับล่วงดวงจิตรสนิท...........สงบจิตรแจ้งอรรถสัจจาหา
พระองค์จงสุขีทิวารา......................อยู่วัสสมาอาศรมชมฌาณนาน
อย่าลำบากยากใจไปป่าหา...............ข้าเอกาจรในไพรสาณฑ์หาร
พระจอมภพขอปฏิญาณการ.............ยอดยุพมาลย์เอกีลีลาคลา
หน้า ๒๙
เที่ยวเสาะแสวงผลไม้ได้มากหลาก....แล้วบ่ายบากกลับมาศาลาหา
เจ้าต้มตั้งตักอุทกธารา....................จัดแจ้งหาฟืนไฟใจสมชม
ประนิบัติปัดกวาดมาดจิตรสนิท..........ต่อบพิตรฤๅษีนิยมสม
มิให้เคืองฝ่าธุลีภิรมย์ชม..................สุดนิยมพิสมัยใจปรีดี ฯ
๑-----------------------๑