แค่เพลงฟเดียว ทำให้เราย้อนรำลึกนึกคิดอะไรได้มากมายเชียวนะคะ
บ้างฟังแล้วยิ้ม เพราะคิดถึงแล้วมีความสุข
บ้างนั่งซึม นั่งเหม่อ เพราะอดีตมันปวดร้าว



แต่วันนี้ ได้ฟังทัดทานแล้ว อยากทัดทานพี่กี้จังค่ะ ไปแต่งเพลงขึ้นเวทีกับพีทีวีซะแระ

ระยะนี้คิดถึงความหลังบ่อยจังเลยนะคะ

คุณคงมีความทรงจำมากมายทีเดียว

แวะมาทักทายวันที่อากาศสดใส

ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ

กลางวันนี้ทานอาหารคนสวย

อิ อิ ทานส้มตำน่ะค่ะ

มีคนหลวมตัวมาเป็นเจ้าภาพ

wad d ka kun ryo, the past is our teacher,it won't b hurt us if we don't let it hurt us.

i'm around not far away, but lots of problem abt my work na,i miss bloggang too.thanx 4 lunch,i'm very hungry right now.

เพลง ..

เพลงไทย
ที่ใคร ๆ ชอบบอกว่า
"น้ำเน่า"

แต่เนื้อหาเพลงบางเพลง
โดนใจ
ทำให้หลายคนเสียน้ำตามาแล้ว

หวังว่า เธอคนนั้น
คงจะเข้ามาอ่านนะคะ
ช่วยลุ้นค่ะ เผื่อจะมีรีเทิร์น

คิดถึงใครสักคน(หรือมากกว่านั้น) เหมือนกันเมื่อฟังเพลงนี้..

เหอๆๆ น่องเป๋นคนหลายเมือง (แต่บ่ได้หลายใจ๋เน้อ) อิๆๆ บ่บอก จุ๊ฮื่องง..

จากว่าโดนแบนloginอ่ะคะเข้ามาอัพบล็อกไม่ได้เลย

เศร้าน่าดูเลย เซ็งๆๆๆๆๆ

คุณเรียว ส่งการบ้านจนได้นะ
รูปล่างวาดเองเหรอคะ ลายเส้นสวยดีนะ
ดูแล้วคิดถึงยาสมัยก่อน "ยาบวดหาย" ไม่รู้คุณเรียวเคยได้ยินอ๊ะเป่า

มุกฟังแล้วคิดถึงพ่อค่ะคุณเรียว
พ่อจากไปแล้ว...พ่อชอบเสียงของอริสมันต์
(ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะคะ)

จำได้ดี...ตอนนั้นที่บ้านเพิ่งมีเครื่องเล่นซีดี
ซื้อมาราคาแพงมากๆ ไม่ถุกเหมือนสมัยนี้
และซีดีชุดแรกที่พ่อไปซื้อ ก็คือ ของอริสต์มัน
สมัยนั้นต้องไปซื้อที่ร้านแมงป่อง มาบุญครอง เท่านั้น
ราคา 480 บาท มีไม่กี่เพลง
และต้องเป็นศิลปินที่ดังๆ เท่านั้นจึงจะได้ทำซีดี


น้ำตาไหลอ้ะ.........
อ่อนไหวๆๆๆๆๆๆๆๆ

.
.
.
.
อิ อิ...อินนิดหน่อย

-ที่บอกว่ากลับมา หมายถึงกลับมาที่บล็อคไงคะคุณเรียว
งง ไหมเอ่ย...คือเขียนใบลาไว้สองสามวันน่ะค่ะ
ลาไปกำจัดปลวก...

-ส่วนเรื่องเรน ถ้าไม่ใช่บัตรฟรี ก็ไม่มีทางไปหรอกค่ะ แพงจริงๆ แหละ
และเห็นด้วยกับที่คุณเรียวบอกไว้
มันสวนทางกันจริงๆ

กุกกัก ๆ ๆ


เสียงแป้งหอมมารื้อบ้านคุนเรียวยามวิกาลอีกเรี้ยวววว

T_T ขอให้เจอคนที่รอ นะคะ

กี่ปีก็รอได้ ถ้ายังระลึกถึง

คิดถึงเธอมากมาย
เธอมิวายคิดถึงอีกคน
ฝากดาวบนฟ้าช่วยดล
ใช้เวทย์มนต์ช่วยบันดาล




เป็นกำลังใจอยู่ที่เดิม

T_T


:*_*:


- -
^