Zettai Kareshi / Absolute Boyfriend แฟนที่เพอร์เฟคที่สุดในโลก

ราคาหนึ่งร้อยล้านเยน กับ แฟนหุ่นยนต์สุดเพอร์เฟค ???

ถ้ามีคนถามแบบนี้ เราอาจจะลังเลก็ได้ แฟนสุดเพอร์เฟคใครๆจะไม่อยากได้จริงมั้ย แต่เค้าเป็นหุ่นยนต์นะ!!

อ่าาา แต่เค้าเพอร์เฟคนะ ทำได้ทุกอย่าง รู้ใจเราไปหมด ... แต่ว่านะ จริงๆแล้วก็อยากได้ชีวิตแบบปกติอยู่นะ

สรุป พระเอกเรื่องนี้เหมาะสำหรับให้เช่าค่ะ



เรื่องนี้คงเป็นเรื่องสุดท้ายของ Hiro Mizushima ที่เราจะได้ดู ...(เพราะดู Tokyo dogs อันเป็นซีรีย์เรื่องสุดท้ายของเค้าไปก่อนหน้าแล้วนั่นเอง 55) (ตอนแรกก็คิดอย่างนั้นเพราะรีวิวนี้เขียนไว้นานเป็นชาติแล้ว แต่ตอนนี้เค้ากลับมารับงานละครแล้วค่ะ)


พอคิดๆว่า Hiro ออกจากวงการไปแล้ว เราจะไม่ได้เห็นเค้าในซีรีย์อีกแล้วนะ ก็คิดถึงขึ้นมา คิดถึงบัทเลอร์สุดหล่อในเมย์จัง คิดถึงหัวหน้าหอในฮานะคิมิ คิดถึงนักสืบอารมณ์ดีใน Tokyo dogs
สาเหตุที่ Hiro ออกจากวงการ ก็คือการออกไปดูแลอายากะ ภรรยา Ayaka ที่เป็นอดีตนักร้องสาวที่เป็นไทรอยด์ทำให้ต้องลาวงการไปเช่นกัน ต่อไปคงเห็น Hiro ทำงานเขียนอย่างจริงๆจังๆมากขึ้น คิดแล้วก็รู้สึกแปลกๆเนอะ บัทเลอร์ในเมย์จังคนนั้นแต่งงานแล้วนะ มันให้ความรู้สึกแบบ คาดไม่ถึง
แต่พูดก็พูด ถือเป็นผู้ขายเพอร์เฟคได้เนอะ หน้าตาก็ดี นิสัยก็ดี แถมรักภรรยาม้ากมากขนาดนี้ น่าอิจฉาอายากะจริงๆ
อ้อ เพลงปิดในเรื่องนี้ Okaeri เนี่ย ก็ร้องโดยอายากะด้วยนะ





Zettai Kareshi หรือ Absolute Boyfriend
วันนึงก็ได้รับพัสดุบรรจุชายหนุ่มสุดเพอร์เฟค ตรงสเปคสุดๆจากบริษัทหุ่นยนต์มาเป็นแฟน โอ้โห เนื้อเรื่องน่าสนใจนะ



พอเห็นวิธีการเปิดเครื่องด้วยจูบ คิดถึง Chobit เลย ...นี่คงเป็น Chobit ภาคผู้ชายแล้วก็ไม่แรงเท่าสินะ


ตอนแรกที่เลือกเรื่องนี่เพราะพระรองชัดๆ แต่ดูไปดูมา พระเอกนี่น่ารักสุดๆ ทุ่มเท่จริงๆ ...อดคิดไม่ได้ว่าในตอนที่สอง ถ้าเกิดว่านางเอกไม่ซื้อไนโตะไว้ล่ะก็ พระรองก็คงจีบนางเอกอย่างมีความสุข

ไนโตะ เป็นพระเอกประเภทที่ใสซื่อน่ารัก ให้ทำอะไรก็ทำ ไม่แปลกหรอก เพราะเป็นหุ่นยนต์นี่นะ จริงๆพระเอกคนนี้ทำให้นึกถึง Momo ใน Kimi wa Petto (ได้ไงไม่รู้) ตัวละครบุคลิกแบบนี้มักจะขายได้ เพราะมักจะทำอะไรเปิ่นๆน่ารักๆแบบที่ตัวละครแบบอื่นไม่ทำกัน เช่น แบบซาอิจาก Hikaru หรือ Miho จาก กูมิโฮ (เปรียบเทียบได้ไกลมาก 555) เราชอบวิธีการกระพริบตาของโมโคคุงมากกกกก หุ่นย้นต์หุ่นยนต์
พระเอกน่ารักช่างคิดช่างเอาใจใส่มาก แบบเช่นไปซื้อหนังสือทำพาสทรี แล้วเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมา เราก็อดสงสารไม่ได้ แบบถ้าเกิดเป็นอย่างนี้ต่อไป ไนโตะอาจจะกลายเป็นคนขึ้นมาจริงๆก็ได้ แล้วก็ตอนที่เริ่มมีความรู้สึกนึกคิดเอง พยายามเอาใจริโกะ แต่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไงเนี่ย ทั้งน่ารัก ทั้งน่าสงสาร ไม่ว่าจะทำยังไงไนโตะก็จะไปทิ้งริโกะไป แบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไงเนอะ ถ้าในชีวิตจริงมีคนที่อยู่เคียงข้างเราตลอดเวลาอย่างนี้คงรู้สึกดี


ตอนที่มีหุ่นยนต์หัวใหม่มาแข่งกันจีบ แล้วไม่ยอมช่วยริโกะเพราะคิดว่ามีความเสี่ยงสูงแล้วไนโตะเข้ามาช่วย เราชอบมากเลย นึกถึง I Robot เลย พอถึงตอนนั้น ไนโตะก็กลายเป็นคนสำคัญของริโกะไปซะแล้ว พอไนโตะเริ่มพังที่เป็นไข้ แต่ก็อดทนไว้ น้ำตาเราก็เริ่มปริ่มล่ะ 555 จนพอถึงฉากที่โครนอส เฮเว่นมาเอาตัวไนโตะไป น้ำตาพรากเลยค่ะ เราเตรียมใจมาก่อนแล้วว่ามันเศร้าชัวร์ แต่พอถึงเวลาก็อดร้องไห้ไม่ได้อยู่ดี ยิ่งตอนจบมีการทำให้วางใจนึกว่าจบแฮปปี้อีกนะ ฉากดูวิดีโอตอนสุดท้ายนึกถึง The Letter เลย แต่ว่าอันนี้เราแอบร้องไห้มากกว่านิดนึง



นามิกิริซังนี่ เหมือนพ่อของไนโตะเลยเนอะ เค้าคงรักไนโตะมาก
อีกคนนึงก็คือ เจ้าของร้าน เราชอบเธอนะ เหมือนเธอเป็นคนสอนอะไรๆให้ไนโตะ ดูเป็นผู้ใหญ่ แล้วก็ใจดี


โซชิ
พระรองเรื่องนี้ก็มีบุคลิกที่น่าสนใจนะคะ เรียกได้ว่า บุคลิกแบบนี้ก็อาจจะเป็นพระเอกได้เลย แบบมีเรื่องราว มีที่มาที่ไป สังเกตว่า Hiro มักจะได้รับบทแบบกรุ้มกริ่มนิดๆแบบนี้บ่อยๆ เราชอบเค้าตอนไม่มีหนวดมีเคราแบบนี้มากกว่าใน Tokyo Dog เยอะเลย ถึงบุคลิกจะคล้ายๆกันก็ตาม
เฮ้อออ...ถ้าไม่มีพระเอก พระรองคงไปได้ดีกับนางเอกแบบไม่ต้องสงสัย แล้วเขาก็จริงจังกับเธอด้วยสิเนอะ ชอบตอนที่วิ่งเต้นหาบริษัทรับชูครีมไปขายด้วยกันมากเลย รู้สึกแบบเค้าเป็นผู้ชายที่อบอุ่น แล้วก็จริงๆแล้วเป็นคนพึ่งพาได้นะ เวลาอยู่ใกล้แล้วมีความสุข แบบความอบอุ่นมันอบอวลน่ะ แบบพึ่งพาได้ จะปกป้องเรา(โหยย พูดการ์ตูนผู้หญิง 55)
สงสารพระรองมากกในหลายๆฉาก แบบตอนที่นางเอกไปหาไนโตะที่ช่วยออกมาจากไฟน่ะ มันแบบ...เฮิร์ทแทน ต้องนั่งรออยู่คนเดียว ยิ่งแบบเรื่องดำเนินไป ถึงริโกะจะเริ่มชอบโซชิขึ้นมาบ้างแต่พอถึงเวลาที่ไนต์มีความรู้สึกขึ้นมาจริงๆ โซชิก็กลายเป็นเหมือนกับตัวสำรองไปเลย ยิ่งดูในภาค SP ยิ่งตอกย้ำ




ส่วนมิกะ เพื่อนนางเอกนี่ บุคลิกน่ารังเกียจจริงๆ ขออย่ามาอยู่ใกล้เลยในชีวิตจริง แต่ซีนระหว่างพระเอกกับเพื่อนนางเอกนี่ก็ขำๆดี ประมาณว่ายั่วไม่ขึ้นซะที แอบสมน้ำหน้ายัยนี่ทุกครั้ง แต่เธอก็สวยนะ หน้าใส จมูกมีเอกลักษณ์ดี บอกตามจริงเราก็แอบอึ้งนิดนึงที่พระเอกเปลี่ยนได้ด้วยแค่จูบเดียว เข้าใจนะว่าจูบมันอาจจะเป็นรีสตาร์ทอะไรแบบนี้ด้วย (นี่ก็เหมือนโชบิทอีก แต่โชบิทคงจะรีสตาร์ทกันบ่อยๆไม่ได้ ฮี่ๆๆ) แต่เอาเถอะ ถ้ามันจะรีบูทยากแบบโชบิทก็ดีไปอีกแบบ

ถ้าแค่จูบเดียวนายก็ลืมหมดแบบนี้ ชั้นจะซื้อนายมาทำปลาทูรึไง ห้ะ!!!

อืมมมม แต่ถ้ามันเป็นแบบนั้นไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าคนอย่างมิกะจะรักไนโตะได้มั้ย อาจจะไปกันด้วยดีก็ได้ ฉากไฟไหม้ที่ร้านอาหารแล้วนั่งคอยนี่...เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ลืมไปแล้ว แต่ยังไงนี่มันซีนพระเอกนางเอกชัดๆ! แต่พอมันเป็นแบบนั้นกับเพื่อนนางเอกแล้ว มันก็เหมือนจะเตือนเราที่ดูอยู่ไปด้วยว่า ทั้งหมดที่ทำมามันเป็นแค่โปรแกรมนะ ซึ่งพอคิดแบบนั้นมันก็ไม่ยุติธรรมกับพระรองเอาซะเลย


ส่วนริโกะ (แหมม จะไม่พูดถึงก็ไม่ได้เนอะ เธอเป็นนางเอกนี่นา) เอาจริงๆแล้วเราก็เข้าใจเธอนะ แต่เห็นแล้วมันเจ็บใจแทนพระเอก พระรองน่ะ!!!



พอมาถึงภาค SP ดูไปแรกๆนี่หงุดหงิดเอาการอยู่ค่ะ คิดทันทีเลยว่าจะสร้างภาค SP ขึ้นมาเพื่ออะไร จะเอาไนโตะกลับคืนมาทำไม แต่ความรู้สึกของริโกะต่อไนโตะทั้งๆที่ผ่านไปสามปีก็ไม่แตกต่างกันเลยถึงแม้จะหมั้นกับโซชิแล้ว พอดู SP จนจบ ก็เลยรู้สึกว่า ภาค SP คงจะสร้างขึ้นมาเพื่อเคลียร์ความรู้สึกของไนโตะในใจของริโกะมากกว่า เพราะการจากไปครั้งนี้คือการจากไปจริงๆที่จะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว แล้วมันก็ยิ่งตอกย้ำความจริงเรื่องที่ไนโตะเป็นหุ่นยนต์แล้วก็เสริมเหตุผลให้กับการอยู่กับโซชิสมเหตุสมผลขึ้น

แต่สองตอนหลังกับภาค SP นี่ เราน้ำตาคลอตลอดเลย ตื่นมาตอนเช้าตาแอบบวม...นอนไม่หลับด้วย มัวแต่คิดฟุ้งซ่าน

Create Date : 05 ตุลาคม 2555 Last Update : 5 ตุลาคม 2555 17:54:45 น. Counter : 5166 Pageviews.		0 comments
Share Tweet