เรื่องน่ารักของพี่กับน้อง จากฟอร์เวิร์ดเมล์ค่ะ อ่านหลายครั้งแล้วก็ยังชอบ..เลยนำมาฝากกันค่ะ.... ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คนฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี แต่ละวัน พ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ ของฉันมีกัน ...เมื่อพ่อรู้เรื่อง พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพงโดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน "ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาด ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า "ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพ ก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ" พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้ แล้วพูดว่า "ผมขโมยเองครับ" ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย พ่อนั่งลงบนเก้าอี้ และด่าว่าน้องชายของฉัน "ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย" คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้ หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย กลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า "พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้ นะ มันผ่านไปแล้ว" ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้ ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ หลายปีผ่านไป แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8 ปี ส่วนฉันอายุ 11 ปี... เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน ม. ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า "ลูกเราทั้งคู่เรียนดี เรียนดีมากนะ" แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า "แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไร ในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน" ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า "ผมไม่ต้องการเรียนต่อ ผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว" พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่ "ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้ ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน พ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้" คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ ทั่วทั้งหมู่บ้าน เพื่อขอยืมเงิน ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า "ต้องให้น้องได้เรียนต่อ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไป ได้" แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้ ใครจะรู้ได้ ... วันต่อมาในตอนเช้ามืด น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน ขณะฉันกำลังหลับ "พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ... ผมจะไปหางานทำ แล้วจะส่งเงินมาให้พี่" ฉันนั่งอยู่บนเตียง อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า ... ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17 ปี ส่วนฉันอายุ 20 ปี ..... ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็นกรรมกรแบกหาม ที่ไซท์ก่อสร้าง ... ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3 วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า "มีชาวบ้านมาหาเธอ อยู่ข้างนอกแน่ะ" ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ ??? ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่ ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง ... ฉันถามเขาว่า "ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ" น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า "ก็ดูผมสิ สกปรกมอมแมมออกอย่างนี้ ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี" ฉันน้ำตานองหน้า ค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ"พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไงเธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม" น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ ... เขาติดกิ๊บให้ฉัน แล้วพูดว่า "ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง" ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี ... วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก ฉันสังเกตเห็นว่า หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า "แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ" แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า "แม่ไม่ได้จ้างหรอก น้องชายลูกต่างหาก วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ"ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด "เจ็บมากไหม" ฉันถาม "ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ มีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ และ..." น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด เพราะฉันหันหน้าหนีเขา น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง>ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี... หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน... แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง แต่เมื่อออกไปแล้ว ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป ... เขาบอกกับฉันว่า "พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะ ผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง" สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของครอบครัว เราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท ... แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้ เขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา วันหนึ่ง น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิล และตกลงมาเพราะโดนไฟดูด ... เขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล น้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา ... ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า "ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ หา!!! ถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆ อย่างนี้ ดูตัวเองซิ เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง" คำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียด ยังยืนยันความคิดเดิมของเขา "พี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ พี่เขยเพิ่งจะได้เป็นประธาน ส่วนผมมันการศึกษาต่ำ ถ้าผมได้เป็นผู้จัดการ คงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด" น้ำตาปริ่มดวงตาของฉัน รวมทั้งสามีของฉันด้วย ... ฉันบอกกับน้องว่า "แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่..." "ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ" น้องชายของฉันจับมือฉันไว้ ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 26 ปี ส่วนฉันอายุ 29 ปี... เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ 30 ปี เขาได้แต่งงานกับสาวชาวนาในหมู่บ้านเดียวกัน ในงานแต่งงาน ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า "ใครคือคนที่คุณรักและเคารพที่สุดในชีวิตนี้" น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล "พี่สาวของผมครับ" ... และเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้ "ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง 2 ชม. เพื่อเดินไปเรียน และเดินกลับบ้าน วันหนึ่งผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่ง และเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้างเดียวเดินเป็นระยะทางไกล เมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาว เธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ ... นับจากวันนั้น ผมสาบานกับตัวเอง ว่าตลอดชีวิตของผม ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดี และจะทำดีกับเธอ" เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว สายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก ..."ในโลกใบนี้ คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ" ในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้ น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง... จงรัก และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆ วันในชีวิตของคุณและเขา คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่สำหรับคนคนนั้น อาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง .....ไม่ว่าเขาคนนั้นจะ คือ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อน หรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม แล้วคุณล่ะคะ...มีเรื่องประทับใจระหว่างพี่น้องมาเล่าสู่กันฟังบ้างไหมคะ...   Create Date : 19 กันยายน 2548 71 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2548 22:15:18 น. Counter : 925 Pageviews. Share Tweet

โดย: P_ปรัชญา 19 กันยายน 2548 21:46:39 น.

ทั้งเศร้าและสวยงามเหลือเกินค่ะ   โดย: อ้อแอ้เอง 19 กันยายน 2548 21:50:28 น.

ชอบจังค่ะเลเต น้ำตาซึม แต่ชอบมากๆ ไม่ค่อยได้แวะมาหา เพราะช่วงนี้ยุ่งๆน่ะค่ะ กำลังจะไปนอนละค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: Black Tulip 19 กันยายน 2548 23:11:38 น.

เป็นอะไรที่อ่านแล้วประทับใจนะค่ะ   โดย: JewNid 20 กันยายน 2548 0:28:49 น.

ซาบซึ้งและตื้นตันใจ ในความรักและความกตัญญู ที่น้องชายมีต่อพี่สาวมากค่ะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 20 กันยายน 2548 1:13:52 น.

หวัดดีคับคุณเลเต้ อ่านแล้วซึ้งจิงๆ   โดย: 5150_b IP: 58.8.244.212 20 กันยายน 2548 7:00:51 น.

คุณ P_ปรัชญา กำลังซึ้งหรือเปล่าคะนี่.... ใช่แล้วค่ะ...คุฮ้อแอ้เอง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่งดงามและสะเทือนใจด้วยนะคะ...   โดย: สเลเต 20 กันยายน 2548 7:20:16 น.

เคยได้รับมาเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วก็ยังซึ้งอยู่เลยค่ะ สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณเลเต ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 20 กันยายน 2548 7:41:41 น.

จุ๊บคะ.....เลเตอ่านเรื่องนี้ที่ไรแล้วน้ำตาไหลทุกครั้งเลยค่ะ......สำหรับเลตเองนั้น...ก็มีพี่ชายที่รักเช่นกัน....เป็นพี่ชายที่สนิทกันมาก....ตอนที่ครอบครัวเราสูญเสียแม่ไปนั้น...เลเตยังเล็กมาก...พี่ชายแสนรักคนนี้ก็คอยดูแลน้องสาวตลอด...แต่งตัวให้น้องไปโรงเรียน...ถักผมเปียให้น้อง...ปักอักษรย่อโรงเรียนให้....เล่านิทานให้น้องฟัง.....วาดตุ๊กตาให้น้องสาวเล่น ครั้นเมื่อเติบโต...พี่ชายแสนรักคนนี้ก็ยังเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับน้องสาวในการดำรงชีวิต...ให้น้องสาวคนนี้มีการเติบโตทางความคิด หยัดยืนอยู่ในสังคมได้อย่างมั่นคง........แต่วันนี้พี่ชายแสนรักคนนั้นจากเลเตไปแล้วค่ะ......เหลือเพียงรอยจำอันงดงามตลอดไป....   โดย: สเลเต 20 กันยายน 2548 7:42:01 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ...คุณ JewNid เรื่องราวดีดีมักทำให้เรารู้สึกประทับใจได้เสมอนะคะ.... ป้าติ๋วขา...เลเตว่าพี่น้องคู่นี้ต้องรักกันมากเลยนะคะ...เป็นพี่น้องที่น่ารักมากเลยค่ะ...... คุณห้า....อย่าร้องไห้สิคะ...เดี๋ยวเลเตก็ร้องตามไปด้วยหรอกค่ะ...... สวัสดีตอนเช้าค่ะ...คุณโบว์ เรื่องราวดีดีอย่างนี้....นอกจากทำให้ซาบซึ้งแล้ว....ยังรุ้สึกได้เลยนะคะว่า...ความรักคือความงดงามอย่างหาที่เปรียบมิได้.....   โดย: สเลเต 20 กันยายน 2548 7:48:56 น.

เคยได้รับเมล์นี้มาเหมือนกัน อ่านแล้วซาบซึ้งมากจริงๆเนอะเพื่อนบ้านแสนอ่อนหวาน คิ คิ   โดย: เงือกลม 20 กันยายน 2548 8:44:54 น.

... ขนาดผมเป็นผู้ชาย... ผมยังน้ำตาซึมเลยนะครับ...   โดย: โด่ง (kirdchuchuen ) 20 กันยายน 2548 9:20:51 น.

สวัสดีค่ะน้องเลเต ซึ้งมาก แอบร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งค่ะ แอบคิดว่าตัวเองคือพี่สาวคนนั้นค่ะ   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.11.10.101 20 กันยายน 2548 9:58:32 น.

เข้ามาอ่านซึ้งมากมาก   โดย: Zantha 20 กันยายน 2548 11:04:50 น.

อ่านแล้วทั้งประทับใจ ซาบซึ้งและตื้นตันเลยค่ะ ปล. ชอบภาพฝนตกในกรอบรูปจังเลย   โดย: ลำพูริมน้ำ 20 กันยายน 2548 11:29:32 น.

น้ำตาซึมเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่เก็บสิ่งดีๆไว้ให้ รูปนั้นเป็นถนนในมช.หรือเปล่าคะ   โดย: shadow-of-art (shadow-of-art ) 20 กันยายน 2548 11:40:28 น.

นั่นสิคะ...คุณเงือกลม..เพื่อนบ้านที่แก่หวาน....(แปลว่าขม) เลเตเองอ่านทีไรก็ซาบซึ้งทุกทีเลยค่ะ อย่าว่าแต่คุณโด่งเลยค่ะ...เลเตว่าหลายคนเค้าก็เป็นเหมือนเช่นคุณโด่งนะคะ...ถ้าได้อ่านเรื่องนี้.... พี่อู้ขา.....เรื่องราวดีดีแบบนี้นำมาทั้งความสุขใจและสะเทิอนใจไปพร้อมๆกันเลยนะคะ.... สวัสดีคุณ..คุณตี๋น้อย...แอบน้ำตาซึมด้วยหรือเปล่าคะนี่.... ขอบคุณค่ะ...คุณลำพูริมน้ำ ดูภาพแล้ว...เข้ากับบรรยากาศตอนนี้เลยนะคะ สวัสดีค่ะคุณshadow-of-art อืมมมมมม...เพิ่งสังเกตค่ะว่า เหมือนถนนในมช.จริงๆด้วย....   โดย: สเลเต 20 กันยายน 2548 12:42:40 น.

หวัดดีครับ.. อ่านแล้วได้คิด ก็พอจะเข้าใจถึงความผูกพันระหว่างพี่กับน้อง..สายเลือดเดียวกันนะครับ แต่คง "เข้าไม่ถึง"..อย่างแท้จริง..เพราะไร้พี่ไร้น้อง...อ่ะครับ   โดย: กุมภีน 20 กันยายน 2548 14:09:51 น.

อ่านหลายครั้งแล้วเหมือนกันครับ เข้าไปตอบเรื่อง "เอื้องขยุกขยุย" แล้วเขียนถึง อ. เอกชัย อ๊อดอำไพ เสียดายนะครับ จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ ก็ยังไม่มีศิลปิน ที่วาดภาพกล้วยไม้เชิงวิทยาศาสตร์อย่างนั้นอีกเลยบ   โดย: เสือจุ่น IP: 61.90.14.177 20 กันยายน 2548 18:11:47 น.

หวัดดีตอนเช้าคับคุณเลเต้ แต่อ่านแล้วก้งงหน่อยนึงนะ แล้วเขาไม่พูดถึงพระคุณของคุณพ่อคุณแม่บ้างเลยเหรอ (ไม่ได้ป่วนนะ แบบ งง จิงๆ )   โดย: ห้าพลังซูเปอร์คลาสสิคอภิมหาอมตะนิรันกาล IP: 58.8.243.225 21 กันยายน 2548 7:34:07 น.

สวัสดีค่ะโหอ่านแล้วร้องให้เลยค่ะน้ำตาไหลเลยอ่ะค่ะซึ้งมากๆๆๆๆๆค่ะ   โดย: oryzaja 21 กันยายน 2548 10:14:45 น.

หวัดDตอนเช้าวันพุธค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ have a nice day นะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 21 กันยายน 2548 10:35:51 น.

แวะมาเยี่ยมและมาขอบคุณที่ให้กำลังใจครับพี่ ตอนนี้หมาๆทั้งหมดอ้วนท้วนสมบูรณ์แข็งแรง และได้รับการดูแลอย่างดี จากแม่ของผมและผมครับ ตอนนี้เริ่มมีคนมาขอดูๆหมาและจะขอไปเลี้ยงบ้างละครับ แต่ก็ไม่ค่อยห่วง ถ้าเค้าไม่เอาไปเลี้ยง ที่บ้านผมก็จะช่วยๆกันเลี้ยงเองครับ ไม่อยากปล่อยเค้าไปตามยถากรรม สงสารครับพี่   โดย: พ่อน้องโจ 21 กันยายน 2548 12:11:22 น.

อ่านมาหลายรอบเหมือนกันจ้ะ ก็ซึ้งอะนะ แต่ว่าอยากติพี่สาวที่สำนึกเธอช้ามากเลยเอาแต่พูดอะ   โดย: อินทรีทองคำ 21 กันยายน 2548 20:24:53 น.

หวัดดีตอนเช้าคับคุณเลเต้ ชอบเพลงนี่จิงๆเลย   โดย: โหงวห้าพลัง หัวหน้าแก็งค์ท่าเรือ ไม่อยากเดือดร้อนจ่ายมาสะดีๆ IP: 58.8.243.85 22 กันยายน 2548 6:41:13 น.

หุหุหุ.... หัวเดียวกระเทียมลีบจริงๆนะคะ...คุณกุมภีณ....ไม่เหงาเหรอคะเป็นลูกคนเดียวนะ.... ใช่ค่ะ...คุณเสือจุ่น จำได้ว่าช่วงที่ได้ไปถ่ายสารคดีเรื่องราวของคุณเอกชัยนั้น....สนุกมาก เพราะคุณเอกชัยเป็นคนน่ารัก...มีวิญญาณของความเป็นครูอย่างแท้จริง เคยบอกกับคุณเอกชัยว่า...จะไปเรียนการวาดภาพทางวิทยาศาสตร์กับคุณเอกชัยด้วย....คุณเอกชัยก็รับปากว่าจะสอนให้...ยังไม่ทันไร...คุณเอกชัยก็จากไป...น่าเสียดายมากเลยค่ะ...เพราะทุกวันนี้จะหาใครที่วาดภาพทางวิทยาศาสตร์ได้เฉกเดียวกับคุณเอกชัยนั้น....ยังไม่มีเลย.... แหม.... คุณห้าพลังซูเปอร์คลาสิค อภิมหาอมตะนิรันกาล ...เค้าอยากเน้นให้เห็นความรักระหว่างพี่กับน้องค่ะ...ใครจะไปรู้ล่ะคะว่า...เค้าอาจมีเวอร์ชั่นอื่นที่พูดถึงพ่อกะแม่ก็ได้.....คุณห้านี่ละก้อ....   โดย: สเลเต 22 กันยายน 2548 12:02:20 น.

สวัสดีครับคุณสเลเต บล็อกผมยังไม่เข้าที่เข้าทาง เดี๋ยวค่อยๆเรียนรู้ไป ตอนนี้ผมเลยเก็บเรื่องราวประทับใจของเพื่อนๆที่มี่อยู่ในมือมาทยอยให้อ่านไปก่อน อีกหน่อยผมอาจจะปรับปรุงเป็นไดอะรี่หรืออะไรที่ผมเขียนทุกวันนะครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจ   โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย ) 22 กันยายน 2548 12:20:47 น.

หวัดDค่ะ แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณสำหรับ comment นะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 22 กันยายน 2548 13:50:39 น.

ค่ะ...สวัสดีเช่นกันค่ะ...คุณพ่อพเยีย...จะรออ่านบันทึกจากพ่อถึงพเยียค่ะ.... ขอบคุณคุณทูน่าค่ะเช่นกันนะคะที่แวะมาทักทาย...มีความสุขกับวันทำงานนะคะ....   โดย: สเลเต 22 กันยายน 2548 14:12:42 น.

เพื่อนบ้านแก้ตัวหนังสือโรคCVS แล้วครับ ลองเข้าไปอ่านอีกทีนะ..อยากให้อ่านน่ะ   โดย: เงือกลม 22 กันยายน 2548 14:16:20 น.

ซึ้งเฉยเลย..ฮิฮิ   โดย: ทิชชูนิดนิด 22 กันยายน 2548 15:01:06 น.

หวัดดีตอนเช้าๆคับ ออ.. เข้าใจแล้วคับ เรื่องที่ไม่เอ่ยถึงคุณพ่อคุณแม่   โดย: ก้ตอนแรกไม่เข้าใจนี่ IP: 58.8.243.197 23 กันยายน 2548 7:12:55 น.

สวัสดีค่ะ เลเต มีเรื่องดีๆมาอีกเช่นเคย   โดย: ป้ามด 23 กันยายน 2548 7:38:38 น.

มาทักทายคุณสเลเตจ้า ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล๊อคอะจะ   โดย: อินทรีทองคำ 23 กันยายน 2548 8:37:40 น.

เข้าไปอ่านอีกรอบแล้วค่ะ...เพื่อนบ้าน...มีสาระเพียบเลย.... สวัสดียามเช้าค่ะ...คุณทิชชู่นิดนิด วันนี้ไม่ยักจะมีของกินมาฝากเนาะ.... หุหุหุ....คุณห้า....ความรู้สึกช้าพอๆกะพี่สาวของน้องชายเลยนะ...อิอิอิ... คุณห้า...ไปเช็คหลังไมค์หน่อยจิคะ... ป้ามดขา....สวัสดียามใกล้จะสายแล้วค่ะ...ช่วงนี้เนทอืดมาก...บางทีเลเตเข้าบล็อกป้ามดไม่ได้เลยค่ะ....   โดย: สเลเต 23 กันยายน 2548 8:59:56 น.

ตี๋น้ิอย แวะมาทักทายในวันศุกร์ครับ   โดย: Zantha 23 กันยายน 2548 9:31:23 น.

เข้ามาสวัสดีเที่ยงวันศุกร์ ค่ะ คิดถึงน้องเลเตค่ะ แต่กำลังวุ่นวายอยู่กะ การช่วยน้องหมาเลยไม่ได้โทรหาเลยค่ะ   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.11.10.47 23 กันยายน 2548 12:00:24 น.

แวะมาทักทายตอนเที่ยงวันศุกร์ค่ะ   โดย: ทูน่าค่ะ 23 กันยายน 2548 12:15:56 น.

เพิ่งงเห็นคุณอินทรีทองคำ ค่ะ อย่าน้อยใจนะคะ...อิอิอิอิ ขอบคุณค่ะ.....คุณตี๋น้อย อ้าววววววว...พี่อู้ไปช่วยหมาที่ไหนอีกแล้วเหรอคะ...เลเตก็คิดถึงพี่อู้ค่ะ...กะว่าจะโทรหาพี่อู้เหมือนกันแต่ไม่แน่ใจว่าพี่อู้จะสะดวกหรือเปล่า เลยไม่กล้ารบกวนค่ะ.... สวัสดีวันศุกร์ตอนเย็นนะคะ....คุณทูน่าค่ะ   โดย: สเลเต 23 กันยายน 2548 16:28:11 น.

สวัสดีวันศุกร์ยามเย็นครับ บ้านใกล้เรือนเคียง   โดย: เงือกลม 23 กันยายน 2548 16:42:10 น.

เข้ามาส่งน้องเลเตเข้านอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้ ขอตัวไปทำธุระ ให้น้องหมาที่กำลังหาบ้านก่อนนะคะ ฝากไว้ในบ้านน้องเลเตได้ไม๊คะ นู๋น้อยโกลเด้น เพศเมีย อายุ 6 เดือนกำลังหาบ้านค่ะเจ้าของไม่สามารถดุแลได้ด้วยเหตุผลคุณพ่อป่วย ใครสนใจน้องเลเตช่วยแจ้งพี่หน่อยนะจ๊ะ ขอบคุณค่ะ   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.11.10.47 23 กันยายน 2548 19:35:07 น.

เรื่องนี้เคยอ่านมาแล้วค่ะ อ่านกี่ครั้งก็ตื้นตันนะ .... ยังคิดถึงดอกไม้สวยๆ ของบล็อกนี้เสมอค่ะ ... ชอบภาพประกอบจังค่ะ สวยมาก ...   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 23 กันยายน 2548 20:33:53 น.

คุณเงือกลม...เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง แวะมาทักทายวันศุกร์ตอนเย็น...อิอิ...เลเตกะว่าจะตอบคำทักทายวันเสาร์หน้าซะแล้ว...อิอิอิ พี่อู้ขา....สงสารเจ้าตัวเล็กจังเลย..... นี่ถ้าเลเตไม่ติดปัญหาว่าต้องออกต่างจังหวัดบ่อย...เลเตคงรับมาอยู่ด้วยแล้วค่ะ... งั้นเลเตบอกกล่าวกับทุกคนที่สนใจเลยนะคะ....ใครอยากอุปการะเจ้าตัวน้อยละก็...แจ้งให้เลเตทราบด้วยค่ะ.... ดีใจนะคะ...ที่คุณ: ตะกร้าหวายสีขาว ยังระลึกถึงดอกไม้ที่นำมาฝากกัน..เดี๋ยวอีกสองสามวัน...ไว้วันไหนอากาศปลอดโปร่ง...จะไปเก็บภาพดอกไม้มาฝากกันอีกค่ะ...   โดย: สเลเต 23 กันยายน 2548 21:15:38 น.

พี่เลเตคะ.... ดาวก็เคยได้รับเมลล์อันนี้เหมือนกันค่ะ... จาก...พี่ชายค่ะเพราะดาวไม่มีน้องชาย... แล้ววันนี้..ก็ได้มาอ่านจากพี่เลเตอีก.... นึกรักพี่ชายขึ้นมาอีกโขเลยล่ะค่ะ... ความรักนี่มันสวยงามซะจริงนะคะ.....   โดย: ไข่ดาว IP: 203.151.140.115 24 กันยายน 2548 0:22:10 น.

ความรักที่แสนจะงดงาม พี่น้ำตาซึมแล้วจ๊ะเลเต   โดย: ป้าแจ๋วค่ะ IP: 61.91.134.60 24 กันยายน 2548 8:48:53 น.

สวัสดีค่ะ...น้องดาว พี่เลเตเองก็มีพี่ชายตั้ง3คน พี่ชายของพี่เลเตก็เป็นพี่ชายที่น่ารักทั้งสามคนเลยค่ะ....ความรักงดงามเสมอนะคะน้องดาว... ป้าแจ๋วขา.... เลเตอ่านทีไรน้ำตาซึมทุกครั้งเลยค่ะ.... มันงดงามและสะเทือนใจนะคะ...   โดย: สเลเต 24 กันยายน 2548 11:43:03 น.

โดย: อินทรีทองคำ 24 กันยายน 2548 12:08:13 น.

อ่านกี่ครั้งก็ประทับใจค่ะ ความรักระหว่างพี่กับน้อง ของฉันนั้นมีมากมาย จนบรรยายไม่หมด รู้แต่ว่าฉันโชคดีที่สุดแล้ว ที่มีทั้งพี่สาวที่เสียสละเพื่อน้องๆ ทั้งน้องสาวที่รักพี่อย่างฉัน ความห่วงใยเราทั้งสี่พี่น้อง มีให้กันตลอดมาแม้จะอยู่ไกลแต่หัวใจใกล้กันค่ะ   โดย: prncess IP: 61.91.219.23 24 กันยายน 2548 12:37:24 น.

อ่านแล้วอดน้ำตาไหลไม่ได้เลย ภาพในคอมเม้นท์น่ารักจังเลยจ๊ะ   โดย: ดา ดา 24 กันยายน 2548 13:03:13 น.

เลเตคะ จุ๊บได้รับของที่เลเตส่งมาให้แล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ พรุ่งนี้ จะเอาไปปลูกที่บ้านต่างจังหวัดค่ะ คุณแม่ต้องชอบแน่ๆเลยค่ะ ดีใจและขอบคุณมากๆเลยค่ะ   โดย: Black Tulip 24 กันยายน 2548 13:07:42 น.

หวัดดีคับคุณเลเต้ บ่ายๆ เวลาสบายๆ นะคับ นั่งจิบชาอ่านอาไรเล่นเพลินๆ คับ   โดย: 5150_b 24 กันยายน 2548 14:50:14 น.

แหะๆ สวัสดีครับ อิอิ   โดย: ตะเกียงลาน 24 กันยายน 2548 17:11:23 น.

สวัสดีค่ะมาอ่านอีกรอบมาอ่านทีไรน้ำตาซึมทุกทีเลยคะ   โดย: oryzaja 24 กันยายน 2548 17:51:02 น.

สวัสดีอีกครั้งค่ะ.....คุณอินทรีทองคำ ดีใจกับครอบครัวที่แสนอบอุ่นของคุณprncessนะคะ....ความรักระหว่างพี่น้องนี่....ทำให้ครอบครัวเป็นสุขนะคะ.... ดีใจจังเลยค่ะย่าขา...วันนี้ย่าขาแวะมาทักทายเลเตได้...ขอบคุณค่ะ.... เลเตยังกังวลอยู่เลยค่ะว่า...จุ๊บจะได้ของที่เลเตส่งไปให้หรือเปล่า..เพราะว่าเพื่อนในห้องต้นไม้คนหนึ่งเค้าไม่ได้รีบทั้งๆที่เลเตส่งไปวันเดียวกับที่ส่งให้จุ๊บ...แล้วเลเตจะหาเมล็ดพันธุ์อื่นๆส่งไปให้อีกนะคะ...คุณแม่จุ๊บคงชอบแน่เลยค่ะ...จุ๊บอยากได้อะไรเป็นพิเศษบ้างล่ะคะ...บอกมาเลยค่ะ..เราเพื่อนกัน..ไม่ต้องเกรงใจกันนะคะ...เลเตชอบอแจกเมล็ดพันธุ์ค่ะ...อิอิ หวัดดีค่ะ...คุณห้า...เลเตก็ชอบทานชาค่ะ แต่ต้องเป็นชาสมุนไพรหรือชาดอกไม้ ผลไม้นะคะ....หอมชื่นใจ.... คุณตะเกียงลานมาคราวนี้...เลเตไม่มีอะไรให้ขโมยนะคะ...เอ...หรือจะขโมยผีเสื้อดีคะ...อิอิ สวัสดีอีกครั้งค่ะ...คุณ oryzaja เรื่องนี้อ่านทีไรก็น้ำตาซึมหรือร่วงได้ง่ายๆทุกครั้งเลยค่ะ....   โดย: สเลเต 24 กันยายน 2548 18:59:27 น.

แวะมาทักทายรอบค่ำ แต่ไม่เห็นผีเสื้อบินซักตัวเลยเลเตจ๋า   โดย: ป้ามด 24 กันยายน 2548 19:47:10 น.

เคยอ่านแล้ว แต่ก็ยังอ่านซ้ำกับบางประโยคที่ซาบซึ้งใจค่ะ ชอบภาพฝนตกจังค่ะ   โดย: jan_tanoshii 24 กันยายน 2548 21:38:02 น.

หวัดDตอนดึกวันเสาร์ค่ะ ขอบคุณสำหรับ comment นะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 24 กันยายน 2548 22:24:48 น.

มาเยี่ยมครับพี่ สบายดีนะครับ วันนี้เป้นวันแรกที่ได้ออกนอกบ้านบ้าง แปลกดีครับ เหมือนนักท่องเที่ยวเลย ทั้งๆที่ผมอยู่ที่นี่มาตลอด แต่ไม่ค่อยออกไปดูโลกภายนอก เลยงงๆครับ   โดย: พ่อน้องโจ 24 กันยายน 2548 23:38:31 น.

เอ๋.....ป้ามดขา ตอนที่เลเตตอบป้ามดอยู่ตอนนี้ ผีเสื้อที่เลเตไปขอจากป้ามดมา บินกันว่อนเลยค่ะ.... ขอบคุณค่ะ...คุณjan_tanoshii ภาพบรรยากาศฝนตก.... มักทำให้เรารู้สึกอะไรๆได้มากมายเลยนะคะ.. มาสวัสดีคุณทูน่าค่ะ...ในเช้าวันอาทิตย์ค่ะ พี่สบายดีค่ะอิศวร์... รับรู้ข่าวร้ายๆจากทางสามจ.ว.ภาคใต้แล้ว ใจคอไม่ดีเลยค่ะ...ได้แต่ขอพรพระให้คุ้มครองพี่น้องชาวไทยทุกคนที่อาศัยอยู่แถบนั้น...อิศวร์เองก็ต้องระมัดระวังตัวด้วยนะคะ...คุณพระรักษาค่ะ...   โดย: สเลเต 25 กันยายน 2548 7:59:21 น.

มาเยี่ยมครับ..คุณพี่ แหมๆ...หัวเดียวกระเทียมลีบ..อย่าตอกย้ำผมอย่างนั้นสิครับ..ก็เหงาพอประมาณนะครับ.. อีกอย่างตอนนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่อยากทำเช่น ต้องเดินทางไปไหนไกลๆ..นานๆ..อย่างจะไปเรียนต่อ..ก็ไม่ค่อยสบายใจครับ..ห่วง.... คงสบายดีนะครับ..   โดย: กุมภีน 25 กันยายน 2548 9:31:38 น.

สวัสดีค่ะน้องเลเต วันนี้พี่ทำงานค่ะ เมื่อวานพานู๋เบนโตะไปว่ายน้ำเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อสะโพก เค้าสนุกมาก ใจกล้าด้วยค่ะ โดดน้ำทั้งๆที่ขาหลังยังไม่ค่อยมีแรงก้เลยหล่นต๋อมลงข้างๆขอบสระนั่นเอง ไม่ไปไหนเลย ตลกมาก เป็นตัวตลกประจำสระไปเลย   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.11.10.47 25 กันยายน 2548 10:17:44 น.

แวะกลับมาเยี่ยมคุณเลเตอีกครั้ง บล็อกนี้อบอุ่นจังเลยค่ะ ภาพในกล่องคอมเม้นท์ก็สวยมากๆ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 25 กันยายน 2548 11:46:47 น.

โดย: อินทรีทองคำ 25 กันยายน 2548 12:31:44 น.

แหมมมมม....คุณน้องกุมภีณ ที่ว่าจะไปเรียนต่อก็เป็นห่วงนะ.... ห่วงใครคะ...ห่วงคุณแม่หรือแม่คุณคะ.... (อิอิ...ล้อเล่นแรงไปหรือเปล่าคะนี่.....ถ้าแรงไปก็คิดว่า...โดนซ่อมจากพี่สถาบันเดียวกันเนอะ....) พี่อู้ขา...เบนโตะโชคดีมากเลยค่ะที่ได้เจอพี่อู้....เลเตภาวนาให้หนูเบนโตะได้มีผู้รับอุปการะเร็วๆเสียทีค่ะ...สงสารเบนโตะจังเลย ขอบคุณค่ะป้าติ๋วขา..... ป้าติ๋วเรียกเลเตว่าคุณเลเต...ฟังดูห่างเหินจังเลยค่ะ...ป.ล.ป้าติ๋วเช็คหลังไมค์ด้วยนะคะ.... อิอิ...คุณอินทรีทองคำยิ้มฟันขาวมาเชียว.... สวัสดีค่า...   โดย: สเลเต 25 กันยายน 2548 14:58:42 น.

มาส่งน้องเลเตเข้านอนค่ะ ส่งรูป น้องเบนโตะ ไปให้ดูแล้วนะคะ พรุ่งนี้คุยกันค่ะ   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.11.10.47 25 กันยายน 2548 20:45:53 น.

เข้ามารอคุณสเลเตจ้า   โดย: อินทรีทองคำ 26 กันยายน 2548 2:16:14 น.

ดีใจด้วยครับ กล้วยไม้เขากวางอ่อนบานแล้ว แล้วถ้าเลี้ยงร่มนิดชื้นหน่อย เขาจะออกดอกให้ชมทั้งปีเลยครับ หลายปีก็จะเป็นกอใหญ่ๆ สวยดีครับ   โดย: เสือจุ่น IP: 61.90.15.60 26 กันยายน 2548 9:14:03 น.

ขอบคุณค่ะ...พี่อู้... เดี๋ยวจะไปเปิดเมล์ค่ะ แล้วคุยกันนะคะ... คุณอิทรีทองคำมารอตั้งแต่เมื่อคืน อิอิ....ไปเที่ยวน่านกับเลเต...สนุกมั้ยคะ ต้องให้เค้าอยู่ในที่ร่มชื้นเหรอคะ.... งั้นวันนี้ต้องเก็บไปไว้ที่รำไรแล้วค่ะ อิอิ...เห็นมีดอก...เลยเอามาอยู่กลางแจ้งซะเลย....เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...ขอบคุณ...คุณเสือจุ่นค่ะ...   โดย: สเลเต 26 กันยายน 2548 9:35:00 น.

อ่ะนะคะ ตามใจคนขับดีแล้วค่ะ แต่บางทีหมอลำฟังเพลินๆก็ม่วนชื่นนะคะ มีความสุขมากๆค่ะคุณสเลเต   โดย: prncess 26 กันยายน 2548 9:37:50 น.

555คุณprncess คะ.... นั่นสิคะ....ดนตรีน่ะเป็นสากลค่ะ เพลงไหนๆก็ทำให้ใจเป็นสุขได้ทั้งนั้นค่ะ... สวัสดียามสายวันจันทร์นะคะ...   โดย: สเลเต 26 กันยายน 2548 11:10:52 น.

ฮึดๆๆๆ ฮือๆๆๆ จ้าบจึ๊งอ่ะ....   โดย: พี่หนูจ้า IP: 203.148.136.67 3 ตุลาคม 2548 13:23:44 น.