รักร้ายๆ..ลูกชายมาเฟีย 10

10.

ตอนแรกที่เห็นเด็กดื้อนอนหลับอยู่ที่โถงในห้องนั่งเล่นผมตั้งใจจะแค่เพียงยืนมองอยู่เฉยๆ ใบหน้าสวยกระจ่างท่ามกลางโคมไฟสีนวล ...ใบหน้านี้...ที่ผมอยากจะให้มีแต่เพียงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเท่านั้น และเพราะใบหน้าที่สวยงามด้วยเครื่องหน้านี้ที่หมดจดและลงตัวที่สุดนั้นชวนให้ใจสั่นไหวแบบนี้ไง ....ทั้งๆที่ผมพยายามตัดใจตีตัวออกห่างมาเกือบ10ปี แต่ผมตอนนี้กลับแพ้ใจตัวเอง ผมเอื้อมมือลูบแก้มใสที่ระเรื่อสีตามธรรมชาตินี้อย่างแผ่วเบาเพราะกลัวน้องจะตื่น แต่ผมดันอดใจไม่อยู่ ทำให้ต้องแตะปากลงไปลิ้มรสหวานของปากแดงอิ่มที่เผยอน้อยๆนั้นจนได้

พอไอ้ตัวดีตื่น ปากที่เคยสงบคำกับผมมาหลายอาทิตย์ก็เปลี่ยนเป็นเราะร้ายเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อาจเพราะ..เป็นผม ...คนที่อยู่ตรงนี้คือผม ..ไม่ใช่นายกัส..ชิส์..

ยอมรับครับว่าโกรธจนพลุ่งพล่านทั้งๆที่ตลอดบ่ายผมต้องข่มอารมณ์กรุ่นไว้อย่างยากลำบาก ต้องทำเป็นเคร่งขรึมเมินเฉยต่อภาพบาดตาระหว่างน้องกับกัส เฉไฉออกไปเดินเล่นในสวนเพื่อให้คลายอารมณ์หึงหวง ไม่อยากจะบอกว่าผมเตะต้นกล้วยที่อยู่ท้ายสวนนั้นหักไปหลายต้นเลย

“ไม่ต้องมายุ่ง!...เกลียดจริงๆเลยเชียว”

คำร้ายที่ออกจากปากงามทิ่มแทงจิตใจผมจนขาดสติ ...ใช่สิ!พี่ไม่ใช่นายกัสนี่...หึ!..ความโกรธโจนทะยานขึ้นอย่างที่สุด ผมรวบร่างบางนั้นมากอดไว้แน่น ตั้งใจจะทำให้คนปากร้ายได้รู้ว่าอย่ามาอวดดีกับพี่แบบนี้

“อ๊ะ!ปล่อยนะไอ้พี่บ้า...ปล่อย!...บอกให้ปล่อยไงเล่า ฮื่ย!!!”

ดิ้นไปเถอะครับถึงอย่างไรผมก็ไม่ปล่อยง่ายๆหรอก อยากรู้เหมือนกันว่าคนในอ้อมกอดผมนี้จะทำอะไรได้

“ไม่ปล่อย!จะทำไม!..เพราะเป็นพี่ถึงแตะต้องตัวไม่ได้ใช่ไหม... แต่กับนายกัสนั่นกลับไม่เคยห้าม!ยอมถึงขนาดลูบหน้าลูบตากันได้เลยทีเดียว... อ่ะ..แล้วนี่...ลูบ.บ.บ...ไปถึงไหนๆกันบ้างแล้วล่ะหึ!”

ตั้งใจตอบโต้ให้คนหน้าหวานเจ็บจี๊ดในใจเล่น ก็อยากมาว่าผมก่อนทำไม..พี่ก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะฟลุ๊ค

“อ๊ะ!หยาบคาย...ไอ้บ้า...ไอ้พี่บ้า!!”

คนหน้าหวานพยายามจะทำให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการนี้ ผมว่าถ้าน้องดิ้นจนหลุดมาได้ผมคงถูกตบไปหลายทีแน่ๆแต่ตอนนี้น้องทำได้แค่เพียงกรีดร้องดิ้นหนีและพยายามผลักใสผมออกจากอกให้มากที่สุด เราอยู่แนบชิดกันมากจนรู้ถึงสัมผัสอุ่นๆจากลมหายใจที่รินรดกัน

ผมตั้งใจสูดดมความหอมที่ซอกคอขาวอันแสนยั่วยวนนี้ ความหอมจากกลิ่นกายคนตรงหน้าทำให้ผมกอดรัดน้องแนบแน่นขึ้นไปอีก ไม่อยากปล่อยร่างนี้ออกจากอ้อมกอดง่ายๆ ผมอยากกอดน้องไว้ทั้งคืนมากกว่า

“ฮื่ย!!..พี่โอปล่อยฟลุ๊คนะ ...ฟลุ๊ค..อึด...อัด..อ่ะปล่อยสิ...อื้ย..ย..ย.”

“ได้!ปล่อยก็ได้...แต่ปล่อยในห้องนอนนะ!..มานี่มา..”


ผมลากน้องเข้ามาที่ห้องนอนของน้องเองนั่นแหล่ะครับ เข้ามาในห้องได้แล้วผมก็กดล็อคประตูไว้ทันที ทั้งลากทั้งจูงฉุดคนดื้อมาที่เตียงพร้อมกับเหวี่ยงร่างน้องลงไป...มันนุ่มครับ... คงไม่เจ็บมากนักหรอกน่าแต่ผมเป็นห่วงเข่าที่กระแทกพื้นเมื่อครู่มากกว่า

“ไอ้พี่โอบ้า!ออกไปเลยนะฟลุ๊คไม่เล่นกับพี่แล้ว...ฟลุ๊คจะนอน”

น้องนั่งหน้าบึ้ง หายใจหอบ เม้มปากแน่น โกรธละสิ หึ!..โกรธเป็นคนเดียวหรือไง!

“ใครว่าพี่เล่น!..หือ..อยากเล่นหรือ..เล่นก็ได้นะ แบบนี้ไง”

ผมคว้าน้องได้ก็กอดไว้แน่น เราล้มลงบนเตียงด้วยกัน น้องได้แต่กรีดร้องและพยายามถีบผมอย่างแรงแต่มีหรือคนที่ผ่านการฝึกวิชาต่อสู้แบบประชิดตัวและได้ยูโดสายดำแบบผมจะถูกทำร้ายได้ง่ายๆ ผมทับขาน้องไว้ด้วยขาแข็งแรงของผม แค่กดที่ไหล่ลงไปตรงๆคนหน้าหวานก็ดิ้นไม่หลุดแล้วครับ

“ไงล่ะคนเก่ง...เห็นฝึกกันมาเกือบเดือนได้แค่นี้หรือ..หึๆๆ”

“คุณครูสอนไหมว่าถ้าถูก...กอด...แบบนี้จะแก้ไขยังไง”

ผมรวบเอวน้องให้แนบชิดแล้วทาบทับไว้ด้วยน้ำหนักตัวทั้งหมดของผม ตอนนี้หน้าเราแทบจะชนกันอยู่แล้วครับ

“แอร๊ยยย...ปล่อยนะไอ้พี่บ้า!..ไม่เคยเรียนแบบนี้!....”

“อ่ะหรือ...แล้วอย่างนี้ล่ะ...ถ้าโดน..น..น..หอมแก้มแบบนี้ล่ะ!...จะแก้ยังไง”

ผมวางจมูกโด่งลงบนแก้มป่องของคนหน้าหวานที่ตอนนี้หน้างอง้ำและทำตาโตใส่ ผมหอมไปเสียหลายฟอดจนเจ้าตัวก็คงตกใจ ปากจิ้มลิ้มเม้มนิดก่อนจะส่งเสียงออกมาได้อีก

“อ่ะ!..อะ...ไอ้พี่...ปะปล่อยซี๊...แบบนี้มันมีที่ไหนอ่ะ”

“หึๆๆ...แล้วอย่างนี้ล่ะ...ถ้าถูกทำแบบนี้..คุณครูให้ทำยังไง”

ผมประกบปากบางกับปากของน้องทันที แตะลิ้นร้อนกับริมฝีปากอิ่มขบเม้มดูดดึงริมฝีปากนั้นอย่างเมามัน คนหน้าหวานตกใจเผยอปากออก ผมฉกฉวยโอกาสทองแทรกลิ้นร้อนเข้าสู่โพรงปาก ตวัดลิ้นรวบรัดลิ้นเรียวที่พยายามหลีกหนี ดูดดุนฉุดให้ลิ้มรสความหวานจากผม


น้องพยายามหันหน้าหนีแต่ฝ่ามือของผมประคองให้รับจูบจากผมต่ออย่างไม่รู้จบ ผมจูบน้องอยู่นานบดเบียดริมฝีปากระหว่างกันจนรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด ก่อนจะผละจาก ถอยออกมาจ้องหน้าคนหน้าหวานที่ตอนนี้ผมเห็นแววตาที่ ตกใจ สับสน ไม่แน่ใจปนเปกันอยู่ในดวงตาสวยคู่นั้น


ผมจูบน้องซ้ำอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นจูบที่อ่อนโยนและอ่อนหวาน ร่างบางที่สั่นน้อยๆนั้นหยุดดิ้นรนแล้วมือของผมปลดกระดุมเสื้อนอนของน้องออกทีละเม็ดอย่างช้าๆจนปัดมันตกไปที่ข้างเตียง ก่อนจะค่อยวาดฝ่ามือร้อนลงบนอกขาวที่เนียนนุ่ม น้องสะดุ้งเมื่อผมสะกิดที่เม็ดทับทิมน้อยๆนั้นเล่น ผมผละจากปากอิ่มนั้นมาอย่างอ้อยอิ่ง ซุกซบกับซอกคอขาวค่อยจูบประทับที่ลาดไหล่โค้งมน จนมาละเลียดเลียลิ้มชิมเม็ดทับทิมน้อยอย่างหยอกเย้า เท่านี้คนใต้ร่างก็เกร็งตัวแอ่นหลังขึ้นปล่อยเสียงครางเบาอย่างน่าฟัง นัยน์ตาสวยคลอน้ำใสนิดๆนั้นช่างยั่วเย้าอารมณ์รัญจวนของผมเหลือเกิน


“อ่ะ..อา..พี่..อ่ะ..


“พี่..อะโอ..ย่ะ..อย่า...”


ผมครอบครองดูดดุนเม็ดทับทิมนั้นอย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ปากบางเคลื่อนสลับแลบเลียซ้ายขวาดูดดุนและฝากรอยรักตีตราจองบอกความเป็นเจ้าของไว้ที่อกซ้าย... คนๆนี้..ของผม..


“อ่ะ..อา..ไงครับ...แล้วคุณครูบอกไหม...ว่า...ต่อจากนี้..จะมีอะไรเกิดขึ้น”


“อื้อ..อ....อ..ไม่..ไม่เคย..ไม่เคยบอก”


น้องเกร็งตัวบิดเร่าอยู่ใต้ร่าง เมื่อผมลากลิ้นร้อนผ่านจากอกขาวสู่หน้าท้องแบนราบ หยุดหยอกเย้ากับร่องสะดือสวยน่ารักนั้นอยู่นานสองนาน ฝ่ามืออุ่นกอบกุมส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้าบางของกางเกงนอน ผมอยากครอบครองน้องให้ถึงที่สุด


“อ๊ะ!!พี่..อ่ะ..ไม่นะ...พี่โอฮะ..อย่า..อย่าแกล้งฟลุ๊ค..บะ..แบบ..บ..บ.นี้”


“ฟะ..ฟลุ๊ค..ไม่เล่น..นะ...อืม..ม..ม...”


เสียงหวานๆขาดเป็นห้วงด้วยว่าเสียวซ่านกับการกระทำของผม ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มไม่กล้าสบตาคมกล้าของผม การหายใจที่หอบเร็วแรงและร่างที่เกร็งน้อยๆทุกครั้งที่ผมชักนำ ทำให้ผมอดใจไม่อยู่แล้วครับ ฝ่ามือเรียวพยายามดันไหล่ผมออกจิกเล็บลงที่บ่าอย่างแรง ทำให้ผมหยุดชะงัก


“อ่ะ!..ซี๊ด”


“พี่โอ...ฮึก..ฟลุ๊ค..ฟลุ๊คไม่เล่นแบบนี้นะ...ไม่เล่นนะ...ฮึก..อย่าแกล้งฟลุ๊ค”


“ใครว่าพี่แกล้งเล่น...พี่เอาจริงต่างหาก..นี่ยังไม่รู้อีกหรือ”


“ฮือ...อ..อ.อ.. ไม่นะ... แบบนี้ต้อง...คน..ที่รักกัน...เขาทำกัน..ฮึก..อย่ามาล้อฟลุ๊คเล่นนะ... ฮือ. . อ..อ..”


“ก็พี่รักฟลุ๊คไง..แล้วทำได้ไหมครับ”


“อ่ะ!ไอ้พี่บ้า..ยังจะมาพูดเล่นอีก...ปล่อยเลยด้วย..ไม่เอาแล้วฮือ..อ..อ.อ..”


“พี่โอเกลียดฟลุ๊ค..ปล่อยนะ..ฮือ..อ...อ..”


“เอ๊า!!ก็บอกว่ารักอยู่นี่ไง..ยังจะว่าเกลียดอยู่ได้”


“ฮือ..อ...อ...ไอ้พี่บ้า!..รักตั้งแต่เมื่อไหร่ ฟลุ๊คไม่เห็นรู้เลย.อือ..ฮือ..อ...อ”


“ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วครับ..และเพิ่งมาแน่ใจจริงๆก็ตอนที่พี่จบสามพราน”


“ฮือ..อ...อ.ตั้งเกือบสิบปี..ไอ้พี่บ้า!มัวทำอะไรอยู่..ฮือ..อ..อ..อ..บ้าๆๆๆ!!!”


กำปั้นน้อยระดมทุบที่อกผม หยาดน้ำใสไหลรินจากตาสวยคู่นั้นอย่างกลั้นไม่อยู่ ผมจูบซับน้ำตาให้น้อง นี่ผมคงทำร้ายจิตใจน้องมากเลยใช่ไหม...ที่น้องร้องไห้มากขนาดนี้คงเพราะรังเกียจผม..บ้าจริงๆ ผมมันแย่มากเหลือเกิน


“ฟลุ๊คเกลียดพี่มากใช่ไหม”


“ฮื่อ... ถ้าเกลียดจะให้กอดอยู่อย่างนี้หรือไอ้พี่บ้า....ฮือ..อ...อ...คนใจร้าย”


“อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้อีก..ฮือ..อ...อ..เกลียดที่สุดเลย”


“ก็แบบนี้ไง..ปากก็ว่าไอ้พี่บ้า... เบื่อที่สุด..เกลียดที่สุด..ใครมันจะไปรู้ว่ารักเล่า”


“ฮื่อ..อ...ก็แล้วจะให้ทำไงเล่า..ก็คนมันกลัวนี่นา..ฮึก..กลัวบอก...ไปแล้วพี่...จะ...ฮึกเกลียด..ฟลุ๊ค..กลัวพี่ ฮึก...ไม่รักฟลุ๊ค”


“พี่ขอโทษนะครับที่พี่ไม่กล้าที่จะบอกฟลุ๊ค..พี่เองก็กลัวอย่างที่ฟลุ๊คกลัว...กลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่พี่หวัง..กลัวฟลุ๊คจะเกลียดพี่จริงๆอย่างที่ปากนี้บอก”


ผมจูบปากอิ่มที่แดงช้ำอีกครั้ง ครั้งนี้น้องตอบรับสัมผัสของผมอย่างเต็มใจ ลิ้นเรียวกอดรัดตอบสนองลิ้นร้อนของผม แลกเปลี่ยนลิ้มรสหวานของกันและกันอย่างยาวนาน ผมแลบลิ้นไล้เลียหยอกเย้ากลีบปากเล่นดูดดึงขบเม้มเบาๆ เปิดโอกาสให้น้องได้สูดอากาศเข้าปอดบ้าง มือหนาเชยคางและค่อยประทับจูบลงไปอีก


“ฟลุ๊คครับ..บอกว่ารักพี่สักครั้งได้ไหม...พี่อยากได้ยิน”


“อื้อ..อืมม..ม...มรัก..พี่..อ่ะ..ฟลุ๊ครักพี่ฮะ”


“ได้ยินไหม..ฟลุ๊ครักพี่โอ”


“ครับ...ชื่นใจที่สุดครับ..ที่รักของพี่”



มือเรียวของน้องลูบไล้ใบหน้าของผม ก่อนที่วงแขนอ่อนเรียวจะเลื่อนมาโอบรอบคอผมไว้ ร่างเปลือยเปล่าของเราแนบชิดกันอยู่ภายใต้ผ้าแพรผืนบาง สองร่างคลอเคลียแนบสนิทถ่ายทอดไออุ่นจากร่างที่สัมผัสกันและกันจนร้อนระอุ ผมสูดดมความหอมหวานจากร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดนี้อย่างโหยหา ปรนเปรอโน้มนำและชักพาให้เคลิบเคลิ้ม การสอดประสานหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับน้องเริ่มขึ้น เมื่อค้นพบว่าคนใต้ร่างพร้อมแล้วสำหรับผม


ร่างบางเกร็งรับสัมผัสอย่างเป็นธรรมชาติ ผมค่อยนำพาให้น้องร่วมทะยานสู่ห้วงหฤหรรษ์ด้วยกันครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงหวานกรีดร้องเมื่ออารมณ์กระสันเสียวทวีขึ้นอย่างไม่มีทางลดละ เรือนกายระริกไหวตอดรัดสนองตอบทุกสัมผัสอย่างดื่มด่ำจนหัวใจผมแทบจะระเบิด สปริงเตียงส่งเสียงเลื่อนลั่นตามการไหวคลอนที่โลดโผน ฟังดูน่าอายเหลือเกิน แต่ผมไม่อาจฉุดรั้งความปรารถนาที่แรงกล้านี้ไว้ได้


ในห้องนอนสีขาวครีมนั้น อบอวลไปด้วยความรักที่หอมหวาน บทเพลงรักถูกบรรเลงด้วยท่วงทำนองแผ่วพลิ้วและหวิวไหว ค่ำคืนที่ยาวนานถูกโอบล้อมด้วยรักที่เปิดเผย คำรักที่พร่ำพรรณนาบอกกล่าวให้กันและกันได้รับรู้ มากล้นจนแทบจะสำลักความสุข...

Create Date : 27 มกราคม 2555		11 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2555 7:59:22 น.
Counter : 1428 Pageviews.
Share Tweet