|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รักร้ายๆ..ลูกชายมาเฟีย 12
12
...ผมกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ....
...การรับรู้บางเบาเหลือเกิน...
ผมยืนมองตัวเองอยู่นาน ยืนดูหยดเลือดที่หยดติ๋งๆลงในขวดแก้วสองใบที่ต่อจากอกขวาของผม หยดเลือดในขวดหนึ่งหยดลงมาไม่ขาดสายราวกับก๊อกน้ำที่ปิดไม่สนิท แต่อีกขวดหนึ่งกลับนิ่งสนิทไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย
สีหน้าของผมซีดเซียวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อุปกรณ์เครื่องมือทางการแพทย์ที่รายล้อมตัวผมพากันส่งเสียงเซ็งแซ่ พยาบาลสาวหน้าตาน่ารักรีบวิ่งมาที่เตียงของผม กลุ่มตัวเลขบนเครื่องมือติดตามการทำงานของหัวใจของผมเริ่มกระพริบและเปลี่ยนแปลงไปพร้อมๆกับอาการเจ็บแปลบที่เริ่มก่อตัวขึ้นในอกของผมอย่างช้าๆผมพยายามสูดหายใจให้ลึกขึ้น แต่อาการเจ็บนั้นก็ยังไม่หาย ตอนนี้เหมือนการหายใจของผมจะเริ่มลำบากมากขึ้นทั้งๆที่ผมยังใส่ท่อช่วยหายใจอยู่แท้ๆ
อ่ะ!เหมือนผมกำลังจะจมน้ำ
ผมพยายามแหวกว่าย ตะกายให้พ้นจากน้ำที่กำลังปริ่มศีรษะ ผมทะลึ่งพรวดขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างสุดแรงแต่เหมือนร่างถูกอะไรบางอย่างดึงรั้งไว้ให้จมดิ่งลงสู่ก้นทะเลลึก แวบหนึ่งของความคิด ผมนึกถึงหน้าของน้อง ใบหน้าสวยยิ้มแย้มแจ่มใส เต็มไปด้วยความสุข ในวันที่เราเปิดใจให้แก่กันวนเวียนอยู่ในความคิดคำนึงของผม อยากเห็นใบหน้างามแย้มยิ้มอยู่เสมอ ไม่อยากให้แววตาเศร้าต้องหมองไปอีก...ด้วยเรื่องของผม
..อ่ะ!..ฟลุ๊ค..พี่เจ็บเหลือเกิน...
ความดันโลหิตลดต่ำลงเรื่อยๆ ปริมาณออกซิเจนในเลือดก็อยู่ในเกณฑ์ที่ต่ำมากค่ะ
ตามคุณหมอพงศ์เทพด่วน
...เหมือนผมกำลังจะขาดใจ..
มันอึดอัด เจ็บปวดและแสนจะทรมาน การต่อสู้เพื่อรักษาลมหายใจอันน้อยนิดไว้ช่างยากเย็นเหลือเกิน ผมแสนจะอ่อนล้า อยากจะปล่อยวางและทิ้งร่างนี้ให้จมดิ่งลงสู้ก้นทะเลลึกเหลือเกิน..
...พี่ไม่ไหวแล้วฟลุ๊ค..พี่เหนื่อยเหลือเกิน
..พี่ฮะ..อย่าทิ้งฟลุ๊คนะฮะ..
...อย่าหนีฟลุ๊คไปไหนอีกนะฮะพี่..พี่โอ..
..สัญญาแล้วนะฮะ...
..ฟลุ๊ครักพี่นะฮะ..พี่โอ..
..อ่ะ!ฟลุ๊ค..
เปิด OR ด่วน มี Massive hemothorax (การที่มีเลือดออกมาทาง ท่อระบายที่ต่อจากอก 1,500 ซีซี ในครั้งเดียว หรือ 200 ซีซี ติดกัน 3 ชั่วโมง)ถ้าความดันในช่องอกยังไม่ลด อาจต้องทำopen thoracotomy(ผ่าตัดเปิดช่องอก) เพื่อที่จะเข้าไปดูจุดที่เลือดออก และ stop bleed
ให้เตรียมเลือดกรุ๊ปโอสำรองไว้ด้วย คงต้องใช้อยู่มากเลย
ผมถูกพาเข้าห้องผ่าตัดอีกครั้งอย่างรีบด่วน เพราะมีจุดเลือดที่ยังปิดไม่สนิทอยู่ภายในทำให้เลือดออกในช่องอกเพิ่มมากขึ้น มีแรงดันในอกเพิ่มมากขึ้นจนเบียดเมดิแอสตินัมและอาจเกิดอันตรายได้หากไม่ได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที
กว่า5ชั่วโมงที่ผมต้องต่อสู้กับความเป็นความตายอยู่ในห้องผ่าตัด หมอพงศ์เทพ ทีมแพทย์และพยาบาลระดมกำลังกันช่วยให้ผมรอดจากภาวะวิกฤตได้อีกครั้ง ผมเห็นพ่อ นายหัว น้องไอซ์และคุณต้นมีสีหน้าสดชื่น เมื่อทราบว่าผมพ้นขีดอันตรายแล้ว เมย์โผกอดคุณหมอพงศ์เทพเมื่อการผ่าตัดแล้วเสร็จ นั่นทำให้ผมรู้ว่าเมย์กับหมอคือคนสำคัญของกันและกัน
อ่ะ!พี่โอ
ผมสะดุ้งเฮือก ใจเต้นระรัว เหนื่อยกับการวิ่งตามพี่..อา..นี่ผมฝันไปหรือ ..เหมือนจริงมาก...มากจนทำให้ผมอดกลัวไม่ได้..กลัวว่าพี่จะทิ้งผมไปจริงๆ
ฟลุ๊ค เป็นอะไรครับ
เสียงกัสดังอยู่ใกล้ๆ มือเรียวเกลี่ยปอยผมที่ชื้นเหงื่อของผมออกอย่างแผ่วเบา กัสยิ้มอ่อนโยนให้ จับมือของผมไว้แน่น
ฝัน..ผมฝัน..กัส..ผมกลัว
ฮึก..พี่โอ..ฮือ
ไม่มีอะไรแล้วครับ พี่โอปลอดภัยแล้ว หมอห้ามเลือดจนหยุดสนิทดีแล้วนะครับ
อะไรนะ!กัส! คุณว่าอะไรนะพี่โอเป็นอะไร!
ผมเขย่าตัวกัสอย่างแรง พลาสเตอร์ปิดแผลที่ข้อพับแขนซ้ายของกัสย้ำชัดคำพูดเมื่อครู่..เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ผมนอนหลับอยู่
พี่โอเป็นอะไรทำไมผมไม่รู้..ทำไมไม่มีใครบอกผม..กัส!.ฮือ
กำปั้นของผมรัวที่อกกัสอย่างไม่ยั้ง ผมเสียใจ น้อยใจเหลือเกิน ระหว่างที่ผมหลับแต่พี่ต้องเผชิญกับความเป็นความตายอยู่ในห้องผ่าตัด ผมระดมทุบอกกัสอย่างไม่วางมือ สะอื้นอย่างหนักจนคุณครูของผมต้องรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น
ฟลุ๊ค!ตั้งสติหน่อยสิ ฟังผมก่อน
ไม่ฟัง!ปล่อยผมนะ ผมจะไปหาพี่โอ ปล่อยสิ บอกว่าให้ปล่อยกัส ปล่อยเดี๋ยวนี้! อ่ะ!
ผมถูกรวบตัวและถูกกดลงบนเตียง แต่กว่ากัสจะทำให้ผมสงบลงได้ เราก็หอบกันไปทั้งคู่
ฮือ..อ...อ ทำไมคุณไม่บอกผม ปล่อยให้ผมรู้เป็นคนสุดท้ายได้ยังไง ฮือ..อ...อ.
ผมเห็นคุณกำลังหลับสบาย ฟลุ๊คคุณต้องพักผ่อนบ้างนะ
พี่โอไม่เป็นอะไรแล้ว พี่โอปลอดภัยแล้วนะครับ
แต่ถ้าพี่โอเป็นอะไรไป ผมจะไม่ยกโทษให้คุณเลยกัส..ฮือ.อ..อ.
คุณครูของผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ กัสคลายมือที่กดไหล่ผมไว้ดึงให้ผมลุกนั่ง มือเรียวเช็ดน้ำตาให้ผมก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
ไปล้างหน้าล้างตาซะ เดี๋ยวผมจะพาไปเยี่ยมพี่โอ
ผมเห็นพี่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ที่เตียงเดิม ใบหน้าคมคายซีดเผือดจนผมใจกระตุกไหว ...เจ็บมากไหมฮะพี่...ฟลุ๊ค อยากรับความเจ็บนี้แทนพี่เหลือเกิน..ฮือ..อ...อ..พี่โอ...อย่าเป็นอะไรไปอีกนะฮะ..ถ้าพี่หายดีแล้ว..ฟลุ๊คจะไม่รบกวนพี่อีกแล้วฮะ..ฟลุ๊คสัญญา
จากนั้นอีก1อาทิตย์พี่ก็ถูกย้ายออกมาอยู่ห้องพิเศษได้แล้ว แต่อุปกรณ์ต่างๆก็ตามพี่มาด้วย ..ผมดีใจ..อย่างน้อยผมก็จะได้เฝ้าพี่อย่างใกล้ชิด แม้ผมจะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการมองดูพี่ตลอด24ชั่วโมงก็ตาม แต่นั้นมันก็ทำให้ผมมีความสุขมาก
หลังจากการผ่าตัดครั้งที่สองล่วงเข้าวันที่14แล้ว อาการทั่วไปของพี่ดีขึ้นจนคุณหมอถอดท่อช่วยหายใจออกแล้ว พี่สามารถหายใจได้เองแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าพี่จะตื่นขึ้นมาเสียที พี่นอนหลับสบายอยู่บนเตียง เพียงแค่ตาคมคู่นี้ยังไม่ยอมเปิดออกเท่านั้น
พี่ฮะ..ลืมตาสิฮะ..ฟลุ๊คอยู่ตรงนี้ไง
ผมลูบใบหน้าคมคายของพี่อย่างแผ่วเบา ไม่อายที่จะประทับริมฝีปากลงบนแก้มที่สากด้วยไรหนวดของพี่อย่างแสนรักในทุกค่ำคืน
พี่โอ..ตื่นเสียทีสิฮะ..ไม่รักฟลุ๊คแล้วหรือ...พี่โอ
ผมอยู่เฝ้าพี่ทุกคืนแม้ว่าลุงอารักษ์จะจัดพยาบาลพิเศษมาดูแลพี่อย่างใกล้ชิดแล้วก็ตาม แต่ผมก็ยังอยากอยู่กับพี่ ผมอยากจะเป็นคนแรกที่พี่ลืมตามาเห็น ทุกเช้าคุณพยาบาลจะมาปลุกผมที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงพี่ให้ไปนอนที่เตียงเล็กก่อนจะจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่
เช้าวันนี้คุณพยาบาลเตรียมเช็ดตัวให้พี่อย่างเคย เธอเตรียมอุปกรณ์สำหรับโกนหนวดมาด้วย เป็นใบมีดโกน ที่ด้ามเป็นพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งได้เลย ผมจึงขอที่จะทำให้พี่เองหลังจากที่เธอเช็ดตัวพี่เรียบร้อยแล้ว
ผมบรรจงป้ายครีมโกนหนวด ลงบนแก้ม รอบริมฝีปากและคางของพี่ ทิ้งไว้สักครู่เพื่อทำให้หนวดอ่อนนุ่มและลื่น จะทำให้การโกนหนวดไม่ทำลายเซลล์ผิวหน้า และช่วยให้โกนได้ง่ายขึ้น ผมจรดใบมีดและเริ่มโกนบริเวณแก้มทั้งสองข้างก่อน เพราะเคยทำให้ตัวเองอยู่บ่อยๆเลยทำให้การโกนหนวดให้พี่ไม่ยากเกินไปสำหรับผมนัก ระหว่างที่โกนหนวดผมล้างใบมีดด้วยน้ำอุ่นบ่อยๆเพื่อป้องกันการติดเชื้อ เมื่อเสร็จการโกนที่แก้มทั้งสองข้างแล้วจึงโกนบริเวณริมฝีปากและคางเป็นตำแหน่งสุดท้าย
ผมใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเย็นเช็ดหน้าให้พี่เพื่อกระชับรูขุมขน พลิกใบหน้าคมคายเอียงซ้าย ขวาเพื่อสำรวจดูความเรียบร้อย แล้วจึงตบอาฟเตอร์เชฟโลชั่นของ BVLGARI เพื่อสมานรอยแผลที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่าให้ด้วย กลิ่นหอมของ Bvlgari Aqua ทำให้ผมสดชื่นและคิดว่าพี่ก็คงคิดถึงกลิ่นนี้เหมือนกัน
เรียบร้อยแล้วฮะรูปหล่อ
ผมยิ้มให้ใบหน้าคมคายที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองมากไป ผมเห็นว่าพี่ยิ้มตอบผมกลับมาแล้ว
ยิ้มแบบนี้ก็ตื่นเสียทีสิฮะคนขี้เซา
ป๊าและพี่ไอซ์แวะเวียนนำเสื้อผ้าและของใช้มาผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนให้ผมอยู่เรื่อยๆ ป้าพิศอาสาจะมาเปลี่ยนเพื่อเฝ้าพี่โอแทนผมในบางวันเพื่อจะให้ผมกลับไปนอนสบายที่บ้านแต่ผมปฏิเสธ ป้าพิศก็เลยได้แต่ทำอาหารที่ผมและพี่ชอบใส่หม้อตุ๋นมาให้บ่อยๆ ผมอยากให้พี่ตื่นมาทานอาหารฝีมือป้าพิศด้วยกันเร็วๆ ผมตักไก่มะระตุ๋นยาจีนเข้าปากพร้อมด้วยหยาดน้ำตา
ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พี่ถูกให้ยาและอาหารมื้อค่ำเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ผมบอกให้คุณพยาบาลไปพักได้ดึกนี้ผมจะดูแลพี่เอง ผมจับมือพี่แนบแก้มของผมไว้ ตอนนี้พี่มีเพียงสายน้ำเกลือและสายยางให้อาหารติดร่างไว้เท่านั้น ท่อระบายลมและเลือดจากช่องอกถูกถอดไปตั้งแต่เมื่อวานเช้าแล้ว สีหน้าของพี่ดูดีขึ้นมาก พี่เหมือนคนที่นอนหลับอยู่เฉยๆ พี่ไม่ได้ป่วยอะไรเลย ปากบางๆของพี่มีสีระเรื่อตามธรรมชาติ ผมจุมพิตที่แก้มซ้ายขวาของพี่เบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกพี่ด้วยประโยคเดิมๆเหมือนทุกๆคืน
พี่ฮะตื่นเสียทีสิฮะ..พี่โอ..ไม่รักฟลุ๊คและหรือ
ฟลุ๊ครักพี่นะฮะ
ผมนั่งจ้องหน้าพี่และจับมือพี่ไว้แบบนี้ทุกๆคืน ฟุบหลับไปจนกระทั้งรุ่งเช้า คุณพยาบาลจะเข้ามาปลุกผมให้ลุกไปนอนที่เตียงเล็กๆ เธอกั้นม่านและดูแลความสะอาดร่างกายให้พี่อยู่นาน ผมเคลิ้มหลับไปอีกครั้งเพราะความอ่อนล้ามานาน ทุกคืนผมต้องสะดุ้งตื่นกลางดึกสงัดเพราะกังวลว่าพี่อาจตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใคร ..แต่ผมก็พบเพียงใบหน้าคมคายที่ยังคงหลับตาพริ้มหายใจเบาสม่ำเสมออย่างทุกคืน
ผมหลับไปนานจนเมื่อรู้สึกว่ามีสัมผัสอุ่นนุ่มที่หน้าผาก ..ผมรีบลืมตาขึ้น ..เพราะคิดว่าพี่..แต่...
เป็นไงไอ้ลูกชาย ..ซูบไปโขเลยนะ
ป๊าฮะ ผมชูแขนอ้อนให้ป๊ากอดผมอีกครั้ง ป๊ากอดผมอยู่นาน หอมที่ผมของผมอยู่หลายฟอดก่อนผมจะยอมลุกขึ้นนั่ง
ไปที่บริษัทกับป๊านะฟลุ๊ค ป๊าจะได้เตรียมงานแถลงข่าวเรื่องเปลี่ยนตำแหน่งผู้บริหารใหม่เสียที
แต่ป๊า...คือฟลุ๊ค
ผมหันไปมองหน้าพี่ ผมไม่อยากห่างจากพี่แม้แต่วินาทีเดียว ตั้งแต่พี่ออกมาอยู่ที่ห้องพิเศษผมไม่เคยห่างจากพี่เลย จะมีก็แค่เมื่อครั้งที่ผมทัดทานพี่ไอซ์และพี่ต้นที่รบเร้าให้ผมไปทานอาหารด้วยกันไม่ไหว ผมก็เลยขอแค่ทานในโรงอาหารของโรงพยาบาลนี้เท่านั้น เพียงครึ่งชั่วโมงที่ต้องนั่งอยู่อย่างนั้นผมก็เหมือนแทบจะขาดใจเสียให้ได้..ผมกลัวพี่ตื่นมาแล้วจะไม่เห็นใคร..และผมกลัวว่าพี่จะไม่ได้เห็นผมเป็นคนแรก...และผมกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปอีกโดยที่ผมไม่รู้...
ป๊าฮะ.....ฟลุ๊คไปไม่ได้
ฟลุ๊คอยากรอให้พี่ตื่นก่อน..ป๊ารอพี่ก่อนได้ไหมฮะ...ให้พี่ตื่นก่อนนะฮะ
ถึงแม้ว่าฟลุ๊คจะรับงานจากป๊าแต่ฟลุ๊คคงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรได้หรอกฮะ
ฟลุ๊คขอโทษนะฮะ
ป๊าลูบศีรษะของผมอย่างเข้าใจ ยิ้มที่ทำให้ผมอุ่นในใจยังไม่เคยจางหายไปจากป๊าของผมเลย ป๊ากอดผมและพยักหน้าอย่างเข้าใจ ป๊าไปที่บริษัทโดยมีนิกกี้และจ่าหมานคอยอารักษ์ขาอย่างเข้มงวด ระหว่างนี้พี่ไอซ์ก็มีทีมบอดี้การ์ดจากทางพี่ต้นดูแลไม่ห่างเช่นกัน
สำหรับผมกับพี่เราอยู่ในโรงพยาบาลที่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจผลัดเปลี่ยนมาคอยดูแลอยู่ที่นอกห้องอย่างสม่ำเสมอเพราะคดีนี้ถือว่าเป็นการกระทำอุกอาจมากที่เปิดฉากยิงถล่มกันกลางเมืองอย่างนี้ พี่พลแวะมาดูแลและคุยกับผมบ้างเมื่อมีโอกาส สลับกับพี่เมย์ที่คอยซื้อขนมมาฝากผมบ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้ทาน ผมเลยแบ่งให้พี่พยาบาลไปเสียทุกครั้ง
ผ่านไปอีกเกือบอาทิตย์ พี่ก็ยังคงหลับอยู่ สีหน้าของพี่สดชื่นเหลือเกิน แต่ใจผมกับห่อเหี่ยวลงทุกวัน ผมหันไปมองหน้าคมคายที่หลับสบายอยู่บนเตียง อดรำพึงรำพันออกมาไม่ได้
พี่โอ พี่ไม่อยากเห็นหน้าฟลุ๊คจริงๆใช่ไหม
เกลียดฟลุ๊คแล้วใช่ไหมพี่โอ
วันนี้กัสเข้ามาหาผมแต่เช้า เอาเพลงใหม่ที่แต่งไว้มาให้ผมช่วยดู ผมนั่งอ่านเนื้อเพลงเงียบๆก่อนจะขอแก้ไขปรับบางประโยคบ้าง แต่ก็เพียงเล็กน้อย ฟังเสียงดนตรีจากเฮดโฟนที่กัสสวมให้ และขอเสริมดนตรีบางชิ้นลงไปในบางท่อน กัสนำโน้ตบุคออกมาเปิดโปรแกรมใส่ข้อมูลที่ผมช่วยแก้ไขเมื่อครู่ลงไป เพลงนี้ก็ออกมาให้ฟังแล้ว ท่วงทำนองที่พลิ้วหวานจากกีตาร์คลาสสิคและเปียโน แม้จะไม่ใช่ดนตรีที่เล่นเองเป็นเพียงดนตรีสังเคราะห์จากคอมพิวเตอร์แต่ก็น่าฟัง
ใส่เสียงร้องลงไปอีกนิดก็น่าจะสมบูรณ์แล้วนะครับ
ผมอยากให้คุณร้องเพลงนี้จังเลยฟลุ๊ค..ผมอยากได้ยินเสียงคุณอีกครั้ง
ผมคลี่ยิ้มออกมา การได้ปล่อยใจไปกับท่วงทำนองที่ไพเราะของสิ่งที่จรรโลงใจทำให้ผมลืมเรื่องหมองเศร้าในใจลงไปได้ชั่วขณะ กัสขอร้องให้ผมออกไปพักเพื่อผ่อนคลายบ้าง การที่ผมอยู่แต่ในห้องนี้ทำให้ผิวที่ขาวของผมยิ่งขาวซีดขึ้นไปอีก
ตอนนี้คุณดูเหมือนพระเอกแวมไพร์ทไวไรท์แล้วนะครับ หน้าขาวปากแดงเชียว
ผมปล่อยหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกตามก็อดขำกับคำของกัสไม่ได้
ว่าไปนั่น หึๆ
จริงๆ คุณไปดูตัวเองในกระจกเลย ไปสิ
กัสดันหลังผมให้เข้าไปในห้องน้ำ ผมมองตัวเองในกระจก ผมที่เริ่มยาวจนคลุมต้นคอไว้เกือบหมด ส่วนด้านหน้าก็ยาวจนปรกตาจะมิดอยู่แล้ว ผมปาดบางส่วนไว้ด้านข้างอย่างลวกๆ หน้าดูเรียวขึ้นจริงๆอย่างที่พี่ไอซ์ก็บอกมาหลายอาทิตย์แล้ว ผมผอมลงไปบ้างอาจเพราะผมทานได้น้อยเหลือเกิน ในแต่ละวันแทบกลืนอะไรไม่ลง
เหมือนทอมไปทุกทีแล้วนะครับฟุ๊กกี้
กัสลูบผมที่ยาวของผมเล่น วางคางลงบนบ่าก่อนที่วงแขนแข็งแรงจะโอบกอดผมไว้จากด้านหลัง
ดูแลตัวเองบ้างนะครับ ทุกคนเป็นห่วงคุณนะฟลุ๊ค
ผมก็แค่..ดูโทรมไปนิด..ก็แค่นั้นเอง กัสยังคงกอดผมอยู่อย่างนั้น วงแขนกระชับแน่นขึ้นอีกเมื่อเห็นว่าผมเงยหน้ากระพริบตาถี่...ความอบอุ่นนี้ทำให้ผมเกือบปล่อยน้ำตา ผมจับแขนของกัสบีบเบาๆ ก่อนจะมองเงาตัวเองและกัสในกระจก ยิ้มจางๆออกมา
ขอบคุณนะกัส
กัสคลายวงแขนออกเปลี่ยนมาจับไหล่ให้ผมหันมาจ้องตากับเขา คนหน้าใสนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยเบาๆ
ผมไปรอข้างนอกนะครับ
กัสปล่อยให้ผมล้างหน้าล้างตาดูแลตัวเองเสียใหม่ กลับออกมา ผมเห็นกัสก้มกระซิบอะไรบางอย่างกับคนหน้าคมที่นอนหลับสบายบนเตียง ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมแล้วเดินมาใกล้
ไปดื่มกาแฟกันนะครับ รับรองไม่เกิน 20 นาที ที่คอฟฟี่คอนเนอร์ในโรงพยาบาลนี่แหล่ะ มีบลูเบอรี่ชีสเค๊กที่อร่อยมากๆด้วย..นะครับ
ผมหันไปมองหน้าพี่ด้วยความลังเลอยู่นิด จนกัสรบเร้าอีกครั้งจึงพยักหน้าตกลง หนุ่มหน้าใสปล่อยหัวเราะเบาโอบบ่าผมพาออกจากห้องมา
ค่ำแล้วผมนั่งมองพี่เงียบๆที่เก้าอี้ข้างเตียงตัวเดิม นั่งในท่าเดิมๆ นี่ก็เกือบเดือนแล้วที่พี่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเสียที อยู่ๆผมก็กลัว..กลัวว่าพี่จะไม่ตื่นขึ้นมาจริงๆ...ผมกลัวการสูญเสีย
พี่โอ..ฮึก..พี่จะไม่ตื่นขึ้นมาจริงๆใช่ไหม
ฮือ..อ...อ..คนใจร้าย
เกลียดที่สุดเลย..ฮือ..อ..อ..
ผมซบหน้าลงกับมือของพี่ที่ยังอยู่ในมือผม ปล่อยสะอื้นออกมาอีกครั้ง รู้สึกเศร้าในใจเหลือเกิน ผมจะต้องรออีกนานแค่ไหน รอคนใจร้าย คนไม่รักษาสัญญาคนนี้อีกนานแค่ไหนกันนะ
เกลียดที่สุดเลย..ฮือ..อ...ไอ้พี่บ้า
ผมกอดพี่ที่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง น้ำตาผมไหลมากมายได้อย่างไรกันนะ พี่จะทิ้งฟลุ๊คไปจริงๆหรือ..พี่ฮะ..พี่โอ..
อยู่ๆก็มาทิ้งกันแบบนี้ ..ได้ไงอ่ะ..ไม่ยอมหรอกนะ..ฟลุ๊คไม่ยอม
ฮือ..อ.เกลียดจริงๆเลย...ไอ้พี่บ้า..เกลียดที่สุด..ฮือ.อ...อ
อ่ะ...แค่ก..แค่ก..
กะ...เกลียด..เกลียดพี่จริงๆหรือครับ
ฮือ..เกลียดที่สุด...
นี่ผมคงบ้าไปแล้ว! ผมได้ยินเสียงพี่..ไม่จริงหรอก..ผมกำลังหลอกตัวเองอยู่เหมือนทุกคืนทุกวัน...พี่ไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกแล้ว...ไม่มีแล้ว...
ฮึก..ฮือ..อ...อ...
ฟะ..ฟลุ๊คครับ..มองพี่สิครับ
อ่ะ!..มือพี่ในมือผมขยับ ตาผมฝาดไปแล้ว ผมเงยหน้ามองพี่ ตาคมคู่นั้น กระพริบน้อยๆก่อนจะหรี่ปรือขึ้นมองผมแล้วหลับลงอีกครั้งเพราะว่าแสงจากโคมหัวเตียงที่ผมเปิดไว้ ปากบางๆนั้นยังขยับแย้มยิ้มจางๆ พี่ค่อยๆหันมามองผมช้าๆสายตาแบบนี้..พี่โอ...พี่ลืมตามองผมอยู่ เสียงแหบๆเอ่ยออกมาเบาๆ
ว่าไงครับ..เกลียดพี่แล้ว...จริงๆหรือครับ
ฮ่ะ!..พี่โอ..พี่โอฟื้นแล้ว..ฟลุ๊คไม่ได้ฝันใช่ไหม
ผมโผกอดคนที่นอนบนเตียงอย่างแรง น้ำตาไหลอาบแก้มแต่ผมมั่นใจว่าผมกำลังยิ้มอยู่ พี่ยกมือปาดน้ำตาให้ผมเบาๆ
คิดถึงเหลือเกินที่รักของพี่
ผมจูบพี่เบาๆที่แก้ม ก่อนจะซบกับอกกว้างๆนั้น
มาสายมากๆเลยนะฮะ..ถ้าช้ากว่านี้ฟลุ๊คจะทิ้งพี่แล้วนะฮะ
หึๆ..แต่พี่จะไม่ยอมให้ฟลุ๊คทิ้งพี่แน่นอน..พี่สัญญา
เบื่อคนรักษาสัญญาไม่ค่อยได้นี่เหลือเกินแล้วฮะ
ผมหัวเราะร่าเริงออกมาได้อย่างที่ไม่เคยเกิดมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา กดออดเรียกพยาบาลบอกให้ทราบว่าพี่ฟื้นแล้ว ผมโทรไปบอกลุงอารักษ์ ป๊า พี่ไอซ์และทุกๆคน วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุด ผมยังคงนั่งจับมือพี่ไว้แน่น ลูบแก้มของพี่อย่างสุดรัก ..ฟลุ๊คก็สัญญานะฮะว่าระหว่างเราจะไม่มีอะไรมาพรากเราจากกันอีกแน่นอน
ผมก้มประทับจูบที่ริมฝีปากบางนั้นอีกครั้ง กระซิบบอกคนที่หลับไปด้วยความเพลียตรงหน้าเบาๆว่า
ฟลุ๊ครักพี่มากนะฮะ..พี่โอ
++++++TBC++++++++
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2555 14:11:06 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 1175 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Lookwha IP: 58.10.84.205 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:05:55 น. |
|
|
|
| โดย: PP ชาวซุ่ม IP: 161.200.100.2 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:24:10 น. |
|
|
|
| โดย: sngg IP: 58.9.9.192 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:40:35 น. |
|
|
|
| โดย: JI IP: 58.10.235.247 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:42:50 น. |
|
|
|
| โดย: lovePK IP: 27.55.1.119 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:59:30 น. |
|
|
|
| โดย: lek^lek IP: 223.205.129.194 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:3:32:58 น. |
|
|
|
| โดย: TUM IP: 125.24.136.49 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:10:54:14 น. |
|
|
|
| โดย: พี่นิด^^ IP: 110.49.241.51 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:01:32 น. |
|
|
|
| โดย: wat IP: 27.130.117.139 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:26:36 น. |
|
|
|
| โดย: lunarcry25 IP: 202.12.73.1 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:35:52 น. |
|
|
|
| โดย: miyukik IP: 10.34.96.187, 110.49.236.151, 141.0.8.111 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:16:17 น. |
|
|
|
| โดย: sky_PK IP: 124.121.41.175 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:18:08 น. |
|
|
|
| โดย: january IP: 110.171.7.213 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:20:46 น. |
|
|
|
| โดย: JI IP: 125.24.22.225 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:12:26 น. |
|
|
|
| โดย: เดือน IP: 125.26.136.53 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:20:57:41 น. |
|
|
|
| โดย: เดือน IP: 125.26.136.53 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:20:57:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เพราะตอนที่แล้วจบไว้ได้น่ากลัวเหลือเกิน เศร้ามากๆๆ เสียน้ำตาด้วย TT^TT
ตอนนี้อ่านแล้วประทับใจกับความอดทนและการพยายามต่อสู้ที่จะกลับมาหาฟลุคของพี่โอ และความรักที่มีให้พี่ชายมากมายของฟลุค อ่านแล้วอินมาก~
แล้วในที่สุดพี่โอก็ฟื้นสักที เย้!!!
ขอบคุณสำหรับฟิคตอนนี้ค่ะ จะใจจดใจจ่อรอตอนต่อไปนะคะ ^______^