รักร้ายๆ..ลูกชายมาเฟีย 15

15
“สัญญาสัมปทานรังนกอีแอ่น ในพื้นที่ เกาะเหลาเหลียง ต.เกาะสุกร อ.ปะเหลียน จำนวน 9 เกาะ และในพื้นที่ อ.กันตัง และ อ.สิเกา จำนวน 6 เกาะ จะสิ้นสุดสัญญาในวันที่ 30 กันยายนนี้ ทางคณะกรรมการรังนกจังหวัด จึงได้ยกร่างสัญญาขึ้นมาใหม่ และจะเปิดซองประมูลราคาในวันที่ 24 ก.ค. ณ.ห้องประชุม ชั้น 5 ศาลากลางจังหวัดตรัง”


“แต่หลังจากที่ นายพชร จากธรรมมลกรุ๊ป บริษัทสัมปทานรังนกรายใหญ่ ได้เดินทางเข้ายื่นหนังสือต่อ นายโสรส ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง เพื่อขอให้พิจารณา แก้ไขข้อบังคับ หลักเกณฑ์ การประมูลเงินอากรนกอีแอ่น เนื่องจากเห็นว่า วันที่มีการประมูลกระชั้นชิด มีเงื่อนไขหลักเกณฑ์หลายประการ ไม่เหมาะสม ไม่ชอบธรรม ขัดต่อกฎหมายหลายประการ และขัดต่อระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี …”


“บริษัทจึงขอเสนอให้ทางคณะกรรมการได้มีการพิจารณา ทบทวน และแก้ไขหลักเกณฑ์ ที่ไม่ถูกต้องและไม่เหมาะสมนี้ เพื่อเปิดกว้างให้มีการแข่งขันกันอย่างแท้จริง ซึ่งการเปิดประมูลตามเวลาที่กำหนด เป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับบุคคลใดบุคคลหนึ่งเท่านั้น โดยรัฐจะเป็นฝ่ายเสียหาย ตามที่ได้เสนอข่าวไปแล้วนั้น”


“ข่าวคืบหน้าล่าสุดนายโสรส ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ในฐานะประธานคณะกรรมการพิจารณาจัดเก็บอากรรังนกอีแอ่น จ.ตรังกล่าวว่า หลังได้รับหนังสือ ของธรรมมล กรุ๊ป แล้ว และเพื่อให้การยื่นซองประมูลสัมปทานรังนกในครั้งนี้เป็นไปด้วยบริสุทธิ์ เกิดความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย รวมทั้งให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อรัฐและชาวตรัง จึงได้ชะลอการประกาศประมูลเงินอากรรังนกอีแอ่นไว้ก่อน เนื่องจากเห็นว่าคณะกรรมการยังมีเวลาเพียงพอในการพิจารณาเรื่องนี้อย่างรอบคอบ และป้องกันปัญหาวุ่นวายจากการดำเนินงานจนอาจทำให้รัฐและชาวจังหวัดตรังได้รับความเสียหาย”


“พร้อมกันนั้น ก็ได้มอบหมายให้ นายปกรณ์ ปลัดจังหวัดตรัง ในฐานะกรรมการและเลขานุการของคณะกรรมการ ไปประสานงานกับ นายวสุ อัยการจังหวัด เพื่อทบทวนระเบียบกฎหมายเกี่ยวกับการเปิดประมูลเงินอากรรังนกอีแอ่นอีกครั้งหนึ่ง การประมูลครั้งนี้จะต้องสะอาด โปร่งใส และสามารถตรวจสอบได้ โดยเฉพาะในวันประมูล ตนจะเสนอต่อคณะกรรมการเพื่อให้ตัวแทนสื่อมวลชนใน จ.ตรัง เข้ามาร่วมเป็นสักขีพยาน และร่วมกันติดตามการดำเนินงานในการประมูลครั้งนี้ด้วย”


ผมปิดหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าที่เพิ่งอ่านจบ พับวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนหยิบกาแฟรสเข้มขึ้นจิบ ข่าวที่น้องได้ยื่นหนังสือต่อผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นข่าวใหญ่ในวงการธุรกิจ บทบาทของ พชร จากธรรมมลกรุ๊ปกำลังเป็นที่จับตาอย่างมาก มั่นใจได้ว่าเพราะเรื่องนี้คงทำให้น้องไปขัดแข้งขัดขาใครเข้าบ้างแล้วไม่มากก็น้อย..โดยเฉพาะฝ่ายที่เสียประโยชน์

“ในเมื่อฟลุ๊คเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องเราก็ต้องแก้ไข ธรรมดารัฐเองก็ได้รับค่าธรรมเนียมจากอากรรังนกน้อยอยู่แล้ว หากมีการฮั๊วประมูลกันอีกประเทศเราก็คงแย่นะฮะ..”


“ถ้าหากคนมีเงินเอาแต่กอบโกยเบียดเบียนประเทศชาติอยู่แบบนี้ ต่อไปเราก็คงจะไม่มีอะไรให้ได้ชื่นชม...ความสุขคงไม่มีอีกต่อไปหรอกฮะ”


ผมอดดีใจกับคำของน้องไม่ได้ น้องกล้าหาญมากกว่าที่ผมคิดอีกนะ ผู้บริหารรุ่นใหม่กับแนวคิดห่วงใยธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ไม่หวังกอบโกยแต่หวังให้ยั่งยืน น้องไม่ได้อ่อนแอเลยแม้สักนิด


ความจริงผมก็ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องรังนกอีแอ่นนี้เลย มันดูห่างไกลกับการรับรู้ของบอดี้การ์ดดิบๆอย่างผมมาก ผมรู้แค่ว่าจะหาทางคุ้มกันน้องอย่างไร มีใครบ้างที่อยู่ในวงการนี้ สืบประวัติทุกคนที่น่าสงสัย ผมรับรู้แค่เพียงว่า...คนที่ผมรักต้องปลอดภัย...แค่นั้น


“รังนก ก็คือส่วนที่ทำมาจากน้ำลายของนกอีแอ่น ซึ่งปล่อยออกมาแล้วแข็งตัวมีรูปร่างคล้ายกับรังนก น้ำลายของนกแอ่นที่ออกมาครั้งแรกนี้ จะมีสีขาวบริสุทธิ์ ซึ่งเรียกกันว่า รังนกขาว จัดได้ว่าเป็นรังนกที่มีคุณภาพดีที่สุด รังนกแอ่นกินรังถือเป็นสินค้าที่ราคาแพงมากและหาได้ยาก จนได้รับฉายาว่า คาร์เวียร์แห่งโลกตะวันออก หรือ ทองคำขาวจากท้องทะเล... White gold...จึงเป็นชื่อแบรนด์รังนกตัวใหม่ที่ฟลุ๊คเพิ่งคิดสูตรขึ้นไงฮะ”


“ความจริงมันเป็นศัพท์ที่ทางฝั่งโลกตะวันตกหยอกเย้าถึงความงมงายในเรื่องอาหารสุดวิเศษของชาวตะวันออกอย่างพวกเรามากกว่านะฮะ แต่ถึงอย่างไรแล้วก็ได้มีการศึกษาถึงคุณค่าทางอาหารของรังนกกันอย่างกว้างขวาง ผลสรุปที่ออกมาก็ทำให้เชื่อมั่นได้ว่ารังนกแท้มีคุณค่าและประโยชน์เหมาะแก่การบริโภคเป็นอาหารเสริมสุขภาพหรือที่เรียกว่าอาหารฟังก์ชั่น”


“พี่ก็รู้ใช่ไหมว่าฟลุ๊คเป็นภูมิแพ้มาตั้งแต่เกิดนะ ฟลุ๊คก็เลยได้ทานรังนกมาตั้งแต่เด็กแล้วนะฮะเพราะป๊าเชื่อว่า ช่วยบำรุงปอดและรักษาโรคทางเดินหายใจได้ ซึ่งก็น่าจะมีส่วนจริงอยู่มากเพราะว่ารังนกนับว่าเป็นอาหารเข้ายาที่ใช้ในราชวงศ์จีนมาตั้ง1,000กว่าปีแล้ว”



“พอโตขึ้นก็เลยได้ค้นคว้าหาข้อมูลจากที่ต่างๆที่เกี่ยวข้องกับรังนก ฟลุ๊คเคยค้นประวัติตำรายา มีเครื่องยาจีนสำหรับบำรุงปอด ชื่อ รังนกเก๋ากี้ หรือเก๋ากี้เอี้ยงออ พี่เคยได้ยินไหมฮะ นั่นก็มีส่วนผสมของรังนก 5 กรัม เก๋ากี้ 10 กรัม น้ำตาลกรวด 50 กรัม ให้ทานทุกเช้าเย็น ครั้งละหนึ่งถ้วย มีสรรพคุณ ช่วยบำรุงปอด ตับ และไต เสริมประสิทธิภาพบำรุงปอดได้ดีมากยิ่งขึ้น เหมาะสำหรับผู้ที่ปอดอ่อนแอ ไอแห้ง หรือหลอดลมอักเสบเรื้อรัง มีอาการร้อนขึ้นในตอนบ่าย ร่างกายอ่อนแอ เหงื่อออกผิดปกติขณะหลับ ผู้ป่วยวัณโรคในระยะพักฟื้น”


“ปัจจุบันมีการทำวิจัยจากหลายสถาบันทำให้พบว่า ไกลโคโปรตีนในรังนกช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันให้กับร่างกาย โดยจะไปช่วยเพิ่มการทำงานของเซลเม็ดเลือดขาว ที่ชื่อ Monocyte ซึ่งทำหน้าที่ช่วยปกป้องร่างกายจากเชื้อโรคต่างๆและรังนกยังเป็นอาหารที่ปลอดภัย และมีประสิทธิผลในการป้องกันการติดเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ได้ด้วย”

“แม้บางคนอาจจะเถียงว่ารังนกราคาแพงมากเมื่อเทียบกับสารอาหารที่จะได้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าในรังนกมีโปรตีนและกรดอะมิโนที่จำเป็นหลายอย่างซึ่งล้วนแต่มีประโยชน์ทางโภชนาการ ซึ่งก็เป็นอาหารฟังก์ชั่นสำหรับผู้รักสุขภาพได้เลือกบริโภค”


เรื่องราวต่างๆที่ผมไม่เคยรู้ถูกถ่ายทอดออกมาจากปากแดงอิ่มด้วยน้ำเสียงไพเราะหวานหู น้องเล่าให้ผมฟังช้าๆ ในอิริยาบทสบายๆของหนุ่มน้อยหน้าหวานในชุดเสื้อยืดสีเขียวอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีขาวที่กำลังเอนตัวอิงกับอกผมอย่างสบาย ขณะที่มือเรียวสวยก็เปิดดูแฟ้มข้อมูลในปีที่ผ่านๆมาไปพร้อมกัน ข้อมูลต่างๆนี้น้องมีส่วนช่วยนายหัวในการจัดการอยู่บ้างแม้ว่าจะไม่ทั้งหมดก็ตาม ผมลูบผมของน้องเล่น โอบกอดคนที่แสนรักไว้แนบอก หอมแก้มที่ดูเรียวลงไปมากนั้นอย่างแรงไปหลายฟอดจนน้องต้องปล่อยหัวเราะคิกคักออกมา


ตั้งแต่งานเปิดตัวผู้บริหารคนใหม่ของธรรมมลกรุ๊ปเราก็ไม่มีเวลาสบายๆอยู่ด้วยกันแบบนี้เลย วันนี้ถือว่าเป็นวันว่างเพราะน้องอยู่ที่บ้านทั้งวัน ก่อนที่งานประมูลสัมปทานจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า คาดว่าเราคงต้องเผชิญกับเรื่องน่ากลัวอยู่ไม่น้อย


ผมสืบทราบมาว่าในการประมูลครั้งนี้มีผู้เข้าร่วมประมูลรายใหญ่อยู่เพียง 3 รายเท่านั้นคือ บริษัทโชติช่วงชัชวาลย์ ซึ่งเป็นกลุ่มนักธุรกิจรุ่นใหม่ในแถบภาคใต้รวมตัวกันแต่ไม่น่าจะมีอะไรมากนักเพราะธุรกิจส่วนใหญ่ของกลุ่มนี้จะมุ่งไปในเรื่องรีสอร์ทและสถานตากอากาศมากกว่า


อีกรายคือ จึงรุ่งเรืองทรัพย์สกุล กลุ่มนี้เป็นกลุ่มนักธุรกิจจากภูเก็ตซึ่งก็คือนายดิว ลูกชายนายกเทศมนตรี คนที่ผมไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดและกลุ่มสุดท้าย คือธรรมมลกรุ๊ปของเรา จากการคาดการณ์ของหลายๆฝ่ายต่างลงความเห็นว่ากลุ่มจึงรุ่งเรืองทรัพย์สกุล และธรรมมลกรุ๊ปดูจะเป็นคู่แข่งขันที่สำคัญเพราะเป็นรายใหญ่ที่ครองสัมปทานรังนกแถบภาคใต้ได้มากที่สุด


“พี่ฮะ...หากงานประมูลครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี ฟลุ๊คว่าจะเข้าไปที่ตรังบ่อยหน่อยนะฮะ เพราะรู้สึกว่าเรื่องการอภิบาลลูกนกของเรายังไม่ค่อยดีนัก มีลูกนกตายจากการเก็บรังนกในครั้งหลังๆมากเหลือเกิน เกรงว่าหากปล่อยไว้อย่างนี้จะทำให้การจัดเก็บรังนกในปีต่อๆไปมีปัญหาได้ ..อืม..ม..มเราอาจจะต้องไปอยู่ที่โน่นสักระยะหนึ่งเลยนะฮะ”


ผมวางคางลงบนผมนุ่มนิ่มปล่อยเสียงคราง อืม...ออกมาเบาๆ น้องดูโตขึ้นมาก การต้องเข้ามารับผิดชอบงาน การต้องดูแลกิจการส่วนใหญ่ของธรรมมลกรุ๊ปอย่างเต็มตัวทำให้น้องเป็นผู้ใหญ่ขึ้น นอกจากน้องจะต้องรับผิดชอบอะไรๆมากมายแล้วความเป็นส่วนตัวของผมกับน้องก็ดูเหมือนจะน้อยลงไปทุกที..เฮ้อ...ผมอดคิดถึงไอ้เด็กดื้อคนเดิมของผมไม่ได้เลยจริงๆ...ผมอยากฟังน้องร้องเพลงและเล่นเปียโนอย่างแต่ก่อน อยากให้คนหน้าหวานมีรอยยิ้มแจ่มใส ไม่ใช่สีหน้าที่ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ … รอยหยักที่หว่างคิ้วเริ่มชัดขึ้นไปทุกทีแล้วนะ


“อืม..ม..มฟลุ๊คว่าฟลุ๊คไปทำงานต่อดีกว่า...พี่โอจะนอนต่อก็ได้นะฮะ..”


“อ้าว...แล้วอาหารเช้าล่ะ”


“ฟลุ๊คขอกาแฟเข้มๆอีกสักถ้วยก็พอแล้วฮะ”


น้องยิ้มน้อยๆก่อนปากอิ่มจะจรดลงที่แก้มของผมอย่างแผ่วเบา ผมไม่อาจเอ่ยทักท้วงอะไรได้...ก็เลยปล่อยให้น้องเดินห่างและออกจากห้องนอนผมไปในที่สุด นี่คืองานสำคัญที่น้องต้องรับผิดชอบ หุ้นส่วนและพนักงานอีกหลายพันชีวิตในมือน้องกำลังรอการพิสูจน์ฝีมือผู้บริหารคนใหม่คนนี้ ผมว่า ณ.จุดนี้น้องคงเครียดอยู่มาก..


การที่นายหัววางมือและให้น้องมาสานงานต่อ ทำให้ความเชื่อถือในตัวผู้บริหารอายุน้อยจัดคนนี้อาจดูน้อยลงไปมากซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา ยิ่งตลาดหุ้นไทยอ่อนไหวไปเสียกับทุกการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ด้วยแล้ว น้องกำลังต่อสู้กับความท้าทายสิ่งใหม่ในชีวิต...นี่คือโลกของความจริง ไม่ใช่โลกมายาเพ้อฝันที่หอมหวานของนักดนตรีหนุ่มน้อยอีกต่อไปแล้ว


ผมลุกจากที่นอนบ้างรีบเข้าห้องน้ำ ในเมื่อน้องยังคงทำงานอย่างไม่คิดจะพัก ผมซึ่งเป็นบอดี้การ์ดก็สมควรจะต้องทำบางอย่างที่จะทำให้คนที่ผมรักได้วางใจกับการไปทำงานที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ความจริงผมสืบเรื่องนายดิวและครอบครัวมาได้มากโข


เป็นครอบครัวคหบดีคนสำคัญของเมืองภูเก็ตมาตั้งแต่สมัยปู่ย่าตาทวด มือสะอาด แต่ไม่น่าจะมาด่างพร้อยด้วยน้ำมือรุ่นหลานลูกชายคนโตของนายกเทศมนตรี เพราะการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด และการพนันที่ดูแล้วคงจะถอนตัวลำบากเสียแล้ว เพราะทุกวันศุกร์นายดิวและกลุ่มเพื่อนจะข้ามไปมาเลเซียเพื่อไปที่ Casino de Genting Highlandsแหล่งสูบเงินจากนักพนันคนไทย



วันประมูลสัมปทานรังนกที่จังหวัดตรังคึกคักมากเพราะตั้งแต่ธรรมมลกรุ๊ปยื่นหนังสือค้านการประมูลให้กับผู้ว่าราชการจังหวัดทำให้ทั้งผู้สื่อข่าวท้องถิ่นและข่าวธุรกิจให้ความสนใจการประมูลครั้งนี้อย่างมากถึงกับต้องมีการถ่ายทอดสดการประมูลเพื่อความโปร่งใสกันเลยทีเดียว


“อืม..ม..จะเข้าไปเดี๋ยวนี้แล้ว...รับทราบ...เคลียร์”


ผมกับน้องเดินทางมาถึงสถานที่จัดประมูลเมื่อใกล้เวลาเปิดซอง เพราะไม่อยากให้เป็นที่สนใจมากเกินไปแต่ความเป็นนักธุรกิจหนุ่มน้อยหน้าตาดีที่ทุกวงการจับตา ทำให้น้องไม่คลาดสายตาของนักข่าวและปาปารัซซี่ไปได้ ทั้งๆที่ทีมงานพยายามกระจายกำลังเพื่อกันผู้สื่อข่าวไว้แล้วก็ตามแต่ก็ยังไม่วายจะต้องถูกสัมภาษณ์ในหลายๆเรื่อง รวมทั้งเรื่องที่เป็นตัวเก็งในการประมูลครั้งสำคัญนี้ด้วย


“คุณฟลุ๊คคะ การประมูลวันนี้มั่นใจมากน้อยแค่ไหนคะ”


“อืม...ไว้รอดูตอนเปิดซองนะครับ...ขอไม่ตอบนะครับ...ขอบคุณครับ”


“แล้วคิดว่า White gold จะตีตลาดกลุ่มอาหารเสริมสุขภาพที่มีอยู่เดิมได้ไหมครับ”


“จริงๆอาหารเสริมสุขภาพรังนกของธรรมมลกรุ๊ปก็ติดตลาดอยู่แล้วนะครับ ผมเพียงแต่คิดค้นและปรุงรังนกสูตรใหม่ขึ้นโดยเพิ่มส่วนผสมที่คัดสรรว่าดีที่สุดเข้าไปเพื่อให้ White gold เป็นสุดยอดอาหารเสริมสุขภาพที่เหมาะกับทุกเพศทุกวัย หากชอบและติดใจรสชาติของ White goldก็ช่วยสนับสนุนกันด้วยนะครับ”


น้องยกมือไหว้ขอบคุณนักข่าวที่รุมล้อมสัมภาษณ์แล้วรีบเข้าห้องประมูลไปพร้อมกับผมที่ส่งสัญญาณให้จ่าหมานและนิกกี้อยู่เคลียร์นักข่าวที่ด้านนอก


การประมูลจบลงและเป็นไปตามความคาดหมาย ธรรมมลกรุ๊ปคือผู้ที่ได้รับสัมปทานการประมูลรังนกอีแอ่นในครั้งนี้ เสียงปรบมือเกรียวกราวพร้อมกับบรรดาผู้ที่เข้าร่วมประมูลเดินมาแสดงความยินดีกับน้อง ในจำนวนนั้นผมเห็นนายกเทศมนตรีเมืองภูเก็ตและนายดิว รวมอยู่ด้วย นายดิวกระชับมือกับน้องพร้อมกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้คนหน้าหวานของผมหน้าเจื่อนไปทันที


ผมรีบเข้าประกบตัวน้อง นายดิวรีบปล่อยมือคนของผมทันทีเช่นกัน ผมแอบกระซิบถามแต่น้องส่ายหน้าและเม้มปากแน่น ยิ้มน้อยๆออกมาเมื่อนักข่าวขอถ่ายรูป แต่ผมรู้ว่ามันเป็นยิ้มที่ฝืนอยู่มาก

...นายดิวพูดอะไรกับน้องนะ..




“คิดถึงเหลือเกิน อีฟของพี่ หวังว่าเราจะได้พบกันอีก...เร็วๆนี้นะครับ”


แค่เห็นหน้าไอ้พี่ดิวก็ทำให้ผมกระอักกระอ่วนมากพออยู่แล้ว ยิ่งสิ่งที่มันกระซิบบอกกับผมยิ่งทำให้ผมชาไปทั้งตัว อดกลัวขึ้นมาไม่ได้ ความรู้สึกทรมานครั้งเมื่อโดนวางยาทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนพี่โอก้าวเข้ามาประชิดตัวเมื่อเห็นว่าผมผิดปกติไป พี่ดิวจึงได้ปล่อยมือและผละจาก


ผมไม่อยากให้มีเรื่องอะไรมากไปกว่านี้แม้ว่าผมจะกลัวอยู่มากก็ตาม อีกทั้งเรากำลังอยู่ต่อหน้ากล้องโทรทัศน์ที่ถ่ายทอดสดการประมูลไปทั่วประเทศด้วยแล้ว เมื่อพี่กระซิบถามผมจึงแค่เพียงบอกไปว่า


“ปะ...เปล่าฮะ ...ไม่มีอะไร”


สีหน้าพี่ดูก็รู้ว่าไม่เชื่อคำพูดผม แต่พอผมยิ้มออกไปพี่ก็ได้แต่พยักหน้าและรีบพาผมกลับธรรมมลทันทีที่การเซ็นต์สัญญาแล้วเสร็จ ผมเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ เครื่องบินกำลังพาเรากลับบ้าน อาณาจักรธรรมมลที่รุ่งโรจน์และยิ่งใหญ่กระจ่างอยู่ในความคิด...ตอนนี้ธรรมมลอยู่ในมือผมแล้ว... แต่ทว่า...ผมจะรักษาความยิ่งใหญ่ที่ป๊าสั่งสมมาไว้ได้นานแค่ไหนกันนะ


ผมกำลังคิดว่าผมอ่อนแอมากเกินไปหรือเปล่า แค่การข่มขู่กลายๆนั้นก็ทำให้ผมกลัวจนเกือบจะรนราน


...ใช่...ผมอ่อนแอเกินไปจริงๆ


…ไม่สมกับเป็นลูกชายคนเดียวที่ป๊าวางใจมอบสิ่งสำคัญที่สร้างมาทั้งชีวิตให้ผมดูแล...


...ไม่สมกับเป็นลูกชายของป๊า...ที่ใครๆก็กล่าวขวัญว่าคือมาเฟียทางการค้าที่ยิ่งใหญ่


...ไม่สมกับการที่พี่ต้องทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ...ปกป้องคนที่อ่อนแอและขี้ขลาดอย่างผม


...พชร...


...เพชร...อัญมณีที่มีค่า ...แร่ที่แข็งแกร่งที่สุด และอีกหลายความหมายทั้ง... สมบูรณ์แบบ...และกล้าหาญ


...ผม...


...ไม่คู่ควรกับการเป็นเพชรเลยจริงๆ...


ผมนิ่งเงียบมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ใจลอยครุ่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย บางครั้งก็ทอดถอนใจออกมาบ้าง อากัปกิริยาของผมไม่รอดสายตาคมของพี่ไปได้ พี่เอนกายเข้ามาใกล้และกระซิบเบาๆด้วยความห่วงใย


“เหนื่อยหรือครับ หลับซะหน่อยไหม ถึงธรรมมลจะได้สดชื่นขึ้น”


“คิดว่าทางโน้นคงเตรียมต้อนรับพวกเราอยู่แล้วนะ”


ผมพยักหน้าน้อยๆ ตาโตสวยจับจ้องไปในดวงตาสีนิลของพี่ ที่ยังคงจ้องมองใบหน้าของผมอย่างไม่วางตาเช่นกัน ผมเห็นร่างตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น ดวงตาคู่ที่มั่นใจได้เสมอว่าจะไม่เผลอไปมองใครแน่นอน ... วูบหนึ่งผมหวนคิดถึงคำพูดของพี่ คำที่ทำให้ผมอุ่นในใจอย่างเหลือเกิน


“ฟลุ๊คคือเพชร คือสิ่งมีค่าที่สุดสำหรับพี่... ฟลุ๊คเป็นดั่งดวงใจของพี่...พี่พร้อมจะปกป้องดวงใจดวงนี้เสมอนะครับ”


มือเรียวยังคงกุมมือใหญ่ที่ลูบแก้มผมเมื่อครู่ไว้แน่น กระชับและดึงมาวางไว้แนบอกแล้วหลับตาลง เอนตัวพิงกับไหล่กว้างที่แสนจะอบอุ่นและปลอดภัยนั้น…อ้อมแขนแข็งแรงโอบกระชับให้ผมพิงอกพี่ได้ถนัดมากขึ้น...ผมปล่อยยิ้มออกมาได้รู้สึกผ่อนคลายได้อย่างน่าประหลาด


...เพราะความอบอุ่นที่แสนคุ้นเคยนี้..


..เพราะอ้อมแขนนี้...


...เพราะคนๆนี้..


...พี่โอ...


พี่ฮะ...ตอนนี้ฟลุ๊คอ่อนล้ามากเหลือเกิน...ขอฟลุ๊คพักเหนื่อยสักหน่อยนะฮะ...แล้วฟลุ๊คจะเป็นคนใหม่


พี่ฮะ.. ..ฟลุ๊คสัญญา...ฟลุ๊คจะต้องเข้มแข็งขึ้น


พี่ช่วยเป็นกำลังใจให้ฟลุ๊คด้วยนะฮะ




ผมต่อโทรศัพท์เมื่อค้นเจอชื่อ นภัทร รุ่นน้องที่ทิ้งเบอร์ไว้ให้เมื่องานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันสถาปนาสวนกุหลาบวิทยาลัยเมื่อปีที่แล้ว นภัทร เรียนจบสัตว์แพทย์และอยากหางานที่ไม่มีการผูกมัดใดๆเพราะความที่เป็นคนชอบการท่องเที่ยวและผจญภัยอยู่ไม่น้อย ผมเลยคิดว่าจะติดต่อให้มาช่วยดูแลศูนย์อภิบาลลูกนกอีแอ่นของผมที่จะดำเนินการในอีกไม่ถึงเดือนข้างหน้านี้


“ครับ..พี่ฟลุ๊คครับ...จำพี่ได้ไหม”


“อ่ะครับ...ดีใจจังที่พี่โทรมา วันก่อนเห็นข่าวพี่ทั้งในหนังสือพิมพ์และในทีวียังคิดเลยว่าแหมพี่เรารวยใหญ่แล้วนะ”


“หึๆ..ไม่หรอกครับ พอดีว่าพี่มีเรื่องอยากคุยกับเรา อืม..วันไหนดีล่ะ..เอาวันที่นภัทรสะดวกนะครับ เพราะพี่คงคุยยาว”


“ว่างครับวันนี้เลยก็ได้...ตอนนี้ผมลาออกจากงานประจำแล้วหล่ะ ก็เลยเตะฝุ่นไปวันๆ”


“อืม...งั้นสะดวกมาพบพี่ที่ไอลดาพาราไดซ์ไหม สัก6โมงเย็นนะครับ...ครับ...ตกลงตามนี้นะครับ สวัสดีครับ”


พอผมวางหูโทรศัพท์เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นทันที ผมเอ่ยอนุญาต หนุ่มหน้าใสตาเรียวเล็กก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัว

กัส!...


อ่ะ!..


ผมลืมไปเลยว่ากัสจะมาหาผมวันนี้ ก็คงจะมาแสดงความยินดีเรื่องที่ผมชนะการประมูลงานแรกในชีวิตนักธุรกิจของผม จริงๆผมว่าคงเพราะบารมีป๊ามากกว่าที่ทำให้ทุกคนหลีกทางให้ผม แต่พี่โอว่าไม่ใช่เพราะเท่าที่พี่สืบทั้งทางตรงและทางอ้อมแล้ว ธรรมมลของเราให้ราคาที่เหมาะสมและเป็นธรรมมากกว่าทำให้การประมูลครั้งนี้เราจึงได้รับสัมปทานมาอย่างเต็มภาคภูมิ


“สวัสดีครับกัส...ขอโทษนะผมมัวแต่ทำงานเพลินจนลืมไปเลยว่าคุณจะเข้ามา”


กัสยิ้มกว้างจนลักยิ้มที่มุมปากบุ๋มน้อยๆ ตารีเรียวภายใต้กรอบแว่นสีดำส่องประกาย กัสจังของผมยังสดใสตามสไตล์หนุ่มนักดนตรีอารมณ์ศิลป์


“ยุ่งมากสินะครับ ผมมารบกวนรึเปล่าเนี่ย”


“ไม่หรอก อีกไม่ถึงชั่วโมงผมก็จะเลิกงานแล้ว... อืม...เย็นนี้ผมนัดรุ่นน้องทานอาหารที่ไอลดาด้วยจะได้ทานอาหารพร้อมหน้ากันเลย”


“ครับ”


“ตามสบายนะกัส..ดื่มอะไรไหมเดี๋ยวผมโทรบอกเลขา...กาแฟดำนะครับ”


กัสพยักหน้าน้อยๆ ผมโทรสั่งเลขาให้นำเครื่องดื่มมาให้ ส่วนผมไม่อยากอาหารเลย งานที่ยุ่งอยู่เต็มมือทำให้ผมทานน้อยมากเหลือเกินจนพี่ก็เตือนว่าผมหักโหมกับงานเกินไปหรือเปล่า ผมยอมรับนะฮะว่าผมเครียดกับทุกอย่างที่อยู่ในมือผม ผมกลัวว่าจะบริหารงานไม่ดี กลัวจะทำให้ป๊าและทุกคนผิดหวัง กลัวไปเสียทุกอย่างจริงๆ


กัสนั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่มุมรับแขกในห้องทำงาน ผมยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารในมือแล้วค้นหาข้อมูลข่าวสารบางอย่างทางอินเตอร์เนต พี่โอตามเข้ามาหลังจากกัสมาถึงเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

มือใหญ่โอบบ่าของผมไว้ พร้อมกับวางเอกสารเรื่องบ้านที่ผมให้พี่ช่วยเลือกว่าเราจะพักที่ไหนดีระหว่างที่เราไปอยู่ที่ตรังไว้บนโต๊ะ พี่ชำเลืองมองไปทางกัสนิดหนึ่ง คุณครูของผมเงยหน้าขึ้นสบตาคมกล้าของพี่อย่างจงใจ แม้ว่าสีหน้าของทั้งคู่จะแย้มยิ้ม แต่วูบหนึ่งผมสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ


ผมรีบเฉไฉชวนพี่ดูเอกสารบนโต๊ะ เพื่อทำลายบรรยากาศขมุกขมัวนั้นทันที

“อืม...เลือกได้แล้วใช่ไหมฮะ...เร็วดีจัง..”


พี่ยิ้มน้อยๆแล้วเปิดให้ผมดูรูปที่พี่ให้ทีมบอร์ดี้การ์ดไปถ่ายรูปบ้านและบริเวณโดยรอบรวมทั้งสถานที่สำคัญๆที่ผมควรรู้มาให้ดู


“เป็นบ้านเดี่ยว 2 ชั้นสไตล์ชิโนโปรตุเกส เนื้อที่โดยประมาณ 2 ไร่กว่า ในอำเภอหาดสำราญ อยู่ไม่ไกลจากชายทะเลเลย ที่นี่เป็นชุมชนเล็กๆมีประชากรไม่มากนัก อยู่ใกล้ปากแม่น้ำตรัง ชาวบ้านแถวนี้ยังคงมีวิถีชีวิตความเป็นอยู่แบบชาวประมงพื้นบ้าน มีทิวทัศน์หาดทรายชายฝั่งที่สวยงาม และใกล้ๆกันนั้นก็มีแหลมตะเสะ ที่สามารถเป็นแหล่งดูนกทะเลได้ในช่วงน้ำลงตลอดทั้งปี”


“ถึงจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวแต่พี่ว่าผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่าน การคุ้มกันก็น่าจะไม่ลำบากมากนัก แต่พี่คิดว่าเราจะไปมาระหว่างภูเก็ตกับที่นี่นะครับ ไม่อยากให้เราพักที่นี่นานเกินไปเพราะยังไงที่เกาะของเราก็ปลอดภัยที่สุด”



“ฮะแล้วแต่พี่โอเถอะ...ฟลุ๊คตามใจพี่โอทุกอย่าง”


ผมยิ้มให้พี่อย่างหวานที่สุด พี่ก็ยิ้มตอบผมอย่างอารมณ์ดี อยากให้พี่มีความสุขและสะดวกในการทำงาน ช่วงนี้ผมทำงานหนักมากจนบางครั้งผมก็ละเลยคนที่รักผมอย่างสุดชีวิตคนนี้ไป ผมอยากจะเอาใจพี่บ้าง อะไรที่พี่เห็นสมควรผมก็พยายามไม่ขัด จะว่าไปช่วงหลังเราไม่ค่อยทะเลาะกันเลย จะมีบ้างก็เรื่อง..กัส


“อืม..ม..หิวกันแล้วหรือยังฮะ ...งั้นเราไปที่ไอลดากันเถอะนะฮะ”



ผมรีบปิดทุกอย่างบนโต๊ะทำงาน วันนี้อยากเลิกงานเร็วสักวัน จะว่าไปก็แค่อีกไม่ถึง15นาทีผมก็กลายเป็นคนที่ออกจากบริษัทเป็นคนสุดท้ายแล้ว พี่โอบเอวพาผมเดินนำออกมาจากห้องทำงาน ผมรู้ว่าพี่ตั้งใจทำแบบนี้ต่อหน้ากัส...ผมยิ้มน้อยๆเกือบปล่อยหัวเราะออกมาขณะหันไปสบตาคมกล้าของพี่


...เฮ้อ..ปล่อยคนแก่ขี้หวงไปเถอะครับ ความจริงผมก็ไม่ได้ปิดบังอะไรหรอกและเวลานี้คนในที่ทำงานก็แทบไม่มีใครอยู่แล้ว ผมไม่ได้อายแต่บางครั้งพี่ก็หวงผมจนออกนอกหน้าไปหน่อย...และดูอาการจะมากเกินพอดีก็เฉพาะต่อหน้าคุณครูของผม...ก็แค่นั้น


พอมาถึงที่ไอลดาพี่ไอซ์ก็ออกมาต้อนรับ ผมเลยโยนให้พี่ไอซ์ดูแลกัสแทนผมเสียเลย ตอนนี้ผมอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนี่ฮะ พี่ตามผมมาที่ห้องด้วยแต่แทนที่คนหน้าคมจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้างก็เปล่า ผมก็เลยได้แต่ยิ้มๆอดนึกขำใบหน้าตึงๆนั้นอยู่ไม่น้อย


“โกรธอะไรฟลุ๊คหรือเปล่าฮะ”


ผมวางแขนลงที่บ่าแข็งแรงและโอบกอดพี่ไว้หลวมๆ บรรจงจรดปากลงไปบนปากบางที่กำลังเม้มน้อยๆนั้นดูดดึงริมฝีปากล่างอย่างยั่วเย้า ตั้งใจจะให้คนหน้าตึงตรงหน้าได้ผ่อนคลาย คงเพราะกลิ่นสะอาดจากกายผมหรือไรที่ทำให้พี่ฉวยโอกาสอุ้มผมมาวางบนเตียงและทาบทับร่างผมทันทีอย่างไม่ทันได้เตรียมใจ


“อ่ะ!พี่โอ.”


ดูสิฮะคนชอบแกล้ง!!

แทนที่พี่จะปล่อยเมื่อผมดันอกพี่ไว้ แต่พี่กลับกอดผมไว้อย่างนั้น ส่วนปากบางๆก็พรมจูบไปจนทั่วร่าง...บ้าน่า!!! สัมผัสจากพี่กระตุ้นอารมณ์ปรารถนาในกายผมเสียแล้ว


...อ่ะ...ไม่นะ..ไม่ใช่เวลานี้ ...


...อ่ะ..อา...ผม...อืม..ม..


“อื้อฮือ...ทนไหวไหมเนี่ย...หรือจะให้พี่ช่วยก่อน..ตอนนี้เลย”


“อื้ม..ม...ไม่...พี่ฮะ..อ่ะ..หยุด...เถอะเดี๋ยว...จะ...เลยเถิดไปใหญ่..นะฮะ..รอ...รอก่อนฮะ..อ่ะ..อา..”


ใบหูถูกขบเม้ม และเล็ม แลบเลียลงจนถึงติ่งหูนิ่ม..ขนลุกเกรียวเลยฮะ..ปากบางตั้งใจขบเม้มที่ซอกคอผม อย่างที่ผมรู้ว่ามันต้องเกิดร่องรอยบ้างแหล่ะ มันไม่เจ็บหรอกฮะออกจะจั๊กกี้มากกว่า จนผมต้องปล่อยหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่...


“อื้อ..ไอ้พี่บ้า!...อย่านะ!..อ๊า!!ฮ่าๆ”

ผมพยายามรวบรวมสติกลับมาจนได้ มือเรียวยกขึ้นดันอกกว้างนั้นแรงๆอีกครั้ง...คราวนี้พี่หยุดปฏิบัติการณ์ จริงๆ คนหน้าคมเงยหน้าทำตาเจ้าเล่ห์ พี่อมยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหู และแถมยังทิ้งประโยคที่ทำให้ผมหน้าแดงจัดมาจนบัดนี้ไว้ด้วย


“หยุดก็ได้...แต่คืนนี้พี่โอขอจัดเต็ม...นะครับคนดี”

+++++++++tbc++++++++++++++

Create Date : 22 มีนาคม 2555		20 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2555 8:23:38 น.
Counter : 1165 Pageviews.
Share Tweet