ปกหลัง...การเติบโตมาโดยไม่มีพ่อนั้นไม่ได้เป็นปัญหาชีวิตที่ใหญ่โตนักสำหรับรสรมัยโดยเฉพาะเมื่อเธอพบเพื่อนที่ดีจากความบังเอิญในการเข้าหาพ่อซึ่งไม่เคยรู้ว่ามีลูกสาวอย่างเธออยู่เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าการปล่อยให้เรื่องนี้เป็นความลับตลอดไปน่าจะดีที่สุดสำหรับทุกคน...จนกระทั่งเพื่อนของเธอเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ!

ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อเพื่อนทำให้รสรมัยต้องทบทวนเรื่องของพ่ออีกครั้ง และตัดสินใจพยายามเข้าหาพ่อทุกวิถีทางเพราะพ่อของเธอคือคนหนึ่งที่สามารถให้ความกระจ่างกับการเสียชีวิตของเพื่อนเธอได้ติดอยู่เรื่องเดียว พี่ชายของเพื่อนเธอ... ‘ภราเดช’ ที่มองการพยายามเข้าหาพ่อของรสรมัยไปในแง่ร้ายเหลือเกินเขาทั้งกดดันเธอด้วยเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว และเรื่องหัวใจ...ทำเอารสรมัยสับสนไปหมด

นี่เธอควรจะเกลียดภราเดชให้มากเท่าที่หวั่นไหวไปกับความเซ็กซี่เหลือร้ายของเขาดีไหมนะ!

อ่านจบ...รสรมัยสาวน้อยวัยสิบแปดปีมุ่งหน้าเข้าเมืองกรุงเพื่อตามหาพ่อหลังจากที่แม่เสียชิวิตลง...เธอไม่ได้ต้องการมาถามหาความรับผิดชอบจากพ่อที่ไม่เคยรู้ว่ามีเธออยู่บนโลกใบนี้เธอแค่ต้องการอยากรู้จักพ่อเท่านั้น...แต่การที่พยายามจะเข้าไปทำความรู้จักกับพ่อทำให้รสรมัยถูกมองในแง่ร้ายว่าต้องการเป็นเมียน้อยของพ่อตัวเองไปซะงั้น...และคนที่มองในแง่นั้นคือภราเดช...น้องเมีย(ใหม่)ที่อยู่ร่วมบ้านกันกับพ่อของเธอ...

ภราเดช...นักธุรกิจเขี้ยวลากดินเป็นน้องชายของภัทรนันท์ เป็นพี่ชายของภริดาและภัทรมน... ผู้ชายปากร้าย มองเด็กสาวอย่างรสรมัยในแง่ร้ายตลอดเพราะเขาปักใจเชื่อว่าการที่รสรมัยเข้ามาสนิทสนมกับภัทรมนเพราะมีอะไรแอบแฝงแน่นอน...

เรื่องราวดำเนินต่อไปจนกระทั่งเพื่อนที่ดีที่สุดของรสรมัยเสียชีวิตลง...ตอนแรกเธอก็ถอยห่างออกจากครอบครัวนั้นและไม่ได้ติดต่อใดๆอีก...จนกระทั่ง...เกิดพบเบาะแสบางอย่างที่ทำให้ฉุกใจคิดว่าบางที...การตายของเพื่อนเธออาจจะเป็นการฆาตกรรม...ทำให้รสรมัยต้องกลับมาอีกครั้ง...กลับมาครั้งนี้...เธอจะกล้าบอกความจริงกับพ่อของเธอมั้ยว่าเธอคือลูก...เธอจะทำยังไงกับภราเดชที่คอยจ้องจะเขี่ยเธอให้พ้นหนทางรักของพี่สาว...และเธอจะทำยังไงที่จะคลี่คลายความสงสัยในเรื่องการตายนั้นได้...

เรื่องนี้สืบสวนเล็กๆค่ะแต่เน้นไปที่ประเด็นความสัมพันธ์ระหว่างรสรมัยกับพ่อ กับภราเดชและกับภัทรมน...ชอบบทสนทนาระหว่างนางเอกกับเพื่อนมาก น่ารักดีค่ะ ภัทรมนเป็นเพื่อนที่น่ารักจริงใจ และตั้งใจที่จะผลักดันความฝันของรสรมัยให้สำเร็จให้ได้...สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างรสรมัยกับพ่อ...ขอชื่นชมนางเอกมากเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัวค่ะ ไม่ได้เรียกร้องอะไรและพร้อมที่จะเข้าใจพ่อด้วย...ทั้งที่เธอเกือบจะไม่ได้เกิดมาก็เพราะพ่อแท้ๆ...พ่อนางเอกโชคดีมากที่ได้ลูกอย่างรสรมัย...

สำหรับพระเอก...ปากร้ายใจร้ายสุดๆ บีบนางเอกทุกวิถีทางเพื่อปกป้องครอบครัวของพี่สาวเพราะเข้าใจผิดมาซะครึ่งค่อนเรื่อง...ถึงขนาดเสนอให้นางเอกมาเป็นเมียเก็บตัวเองแทนแถมคอนโดแถมรถ และเงินเดือนอีกด้วย (แหม...ป๋ามากกกกก) โดนนางเอกด่ากลับสิคะงานนี้ 555จนความจริงระเบิดโพละ...นั่นแหละ...ถึงคราวทีมนางเอกได้สะใจกันมั่ง... คุณพี่โดนกีดกันขัดขวางทุกวิถีทาง(เช่นกัน)จากว่าที่พ่อตา...ที่หวงลูกสาว(ที่เพิ่งจะเคยมี)อย่างหนัก...แอบสมน้ำหน้าเล็กๆแต่ตอนที่พระเอกนางเอกเค้าอยู่ด้วยกัน เค้ารักกันน่ารักดีค่ะคือแทบลืมไปเลยว่านางเอกอายุแค่ 20 อาจจะเพราะนางต้องรับผิดชอบดูแลตัวเองแต่เด็กทำงานส่งเสียตัวเองเลยทำให้เป็นผู้ใหญ่กว่าวัยแต่ก็เหมาะกับพระเอกวัยสามสิบนิดๆดีนะคะ555

ปล...ชอบอาชิพนางเอกที่ก่อนจะมาเขียนนิยายคือทำคิ้วค่ะ...เป็นอาชีพที่แปลกดีสำหรับนางเอกนิยาย

ปลล...คุณเด็ด...แกจะเด็ดสมชื่อมั้ย?ไม่รู้...มีแต่รมัยที่ได้พิสูจน์เท่านั้นค่ะ 555

“หายโกรธแล้วก็ไปเล่นเกมกันเถอะ”

“เกมอะไร”

“เกมพิศวาส”

“คุณได้ยิน!?”

“ผมได้ยินชัดเต็มสองหูเลยคิดรูปแบบเกมมาตลอดทางจนกลับถึงบ้าน...”

“คุณเด็ด!”

“เติม ‘มาก’ ให้ด้วยสิ”

“ไม่...”

“คุณยอมเติมให้ผมแน่ๆเชื่อเถอะ”