ปกหลัง... ‘มุจลินทร์’เป็นไม้เถาที่เลื้อยเปะปะที่สุดในบ้านบุปผา ด้วยไลฟ์สไตล์ที่ลุยๆ และด้วยงานที่ชีพจรลงเท้าทำให้เธอต้องตะลุยไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำในขณะที่ ‘สร้อยสุมาลี’พี่สาวคนโตกลับสง่างามสมกุลสตรีราวกับเจ้าหญิงและ ‘หิรัญญิการ์’น้องคนเล็กก็อ่อนหวานละมุนละไมแม้กระทั่งเรื่องความรัก มุจลินทร์ก็ยังมีคนรักที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทมากกว่าจะรักกันหวานชื่น...แต่เธอเองก็พอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่ จนกระทั่งเมื่อโชคชะตาเริ่มพัดพา ‘ณยศ’เข้ามาสู่รั้วบ้านบุปผาแห่งนี้

อดีตที่เคยถูกซ่อนเร้นไว้ภายใต้เถาไม้แห่งรั้วบ้านบุปผาเริ่มแย้มพรายออกมาและทำท่าว่าจะหวนซ้ำรอยเดิม มุจลินทร์จึงจำเป็นต้องสืบค้นอดีตของตัวเธอเองและทุกคนที่เกี่ยวข้องเพื่อแสวงหาความจริงว่าเคยเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในอดีตและป้องกันไม่ให้เรื่อง ร้ายแรงเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอก่อนจะสายเกินไป... ก่อนจะมีใครถูกดอกไม้ดอกงามล่อลวงมาติดกับ จนต้องตกเป็นเหยื่อของพิษบุปผาอีกครา

อ่านจบ...บ้านบุปผา...บ้านที่มีผู้หญิงที่ล้วนแต่มีชื่อเป็นดอกไม้ทั้งนั้นไล่มาตั้งแต่แม่ใหญ่ ‘สร้อยระย้า’ แม่เล็ก‘ผกากรอง’ พี่สาวคนโตของบ้านลูกแม่ใหญ่‘สร้อยสุมาลี’ ตามลำดับมาด้วยลูกสาวของแม่เล็ก‘มุจลินทร์’ และ ‘หิรัญญิการ์’ เพราะแม่เล็กของมุจลินทร์และหิรัญญิการ์ป่วยด้วยอาการทางจิตทั้งคู่เลยอยู่ในความดูแลของแม่ใหญ่ซึ่งก็คือป้าตั้งแต่เด็กๆ บ้านที่ร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้นานาพรรณทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ พืชสมุนไพร

มุจลินทร์เคยคิดว่าทุกเรื่องราวในชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดีอยู่แล้ว...แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...เริ่มตั้งแต่ที่‘ณยศ’ เข้ามา... เธอได้แต่สงสัยว่าทำไมณยศถึงได้เอาแต่มองเธอไม่วางตาและคุยกับเธอมากกว่าพี่ลีหญิงสาวที่แอบพึงพอใจณยศอยู่...ทุกอย่างยังคงดำเนินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงวันที่มุจลินทร์ได้รู้ว่าคนรักหักหลังเธอ... รักกับคนที่ใกล้ชิดเธอที่สุด

พอพระเอกรู้ว่านางเอกเป็นโสดแล้วเท่านั้นแหละ... งานฟิน งานจิ้นงานจิกหมอนต้องมาค่ะ 555 โถๆ พ่อคุณรุกเร็วมากแต่ก็มีเหตุผลรองรับที่น่าเห็นใจ ก็แอบรักเค้ามาตั้งหลายปีนี่เนอะ...

“เมีย!” ... “คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไงฉันไม่ใช่เมียคุณ!”

“ปกติคุณตื่นมาบนเตียงกับผู้ชายในสภาพนี้บ่อยหรือไง”

“นี่คุณ!!!”

“ผมรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น”

“เราไม่ได้มีอะไรกันเสียหน่อย!”

“จะมีไหมล่ะ ตอนนี้ได้เลยนะ ผมพร้อม”เป็นพระเอกที่มีความพร้อมมาก พร้อมเสมอ และพร้อมตลอดเวลา 555

มีฉากชวนจิ้นกันไปแล้ว...ก็ต้องสลับมาที่ปมของเรื่องกันบ้าง...เริ่มจากที่มุจลินทร์ได้ยินคนพูดถึงครอบครัวของเธอในอดีตพูดถึงแม่ใหญ่ และแม่เล็ก...รวมทั้งปมการเสียชีวิตของศักดาลุงเขยของเธอ...หากได้ยินเพียงแค่ครั้งเดียวเธอก็อาจจะปล่อยผ่านไป แต่การได้ยินจากบุคคลอื่นด้วยทำให้มุจลินทร์เริ่มที่จะสืบเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีตทำไมแม่เธอถึงกลายเป็นอย่างนั้น ทำไมป้าถึงไม่เคยพูดถึงลุงเขยให้ได้ยินเลยสักคำและทำไมทั้งๆที่ลุงเขยของเธอเคยรักกับแม่มาก่อนแต่ต้องแต่งงานกับป้า...ท่ามกลางการสืบอย่างลับๆแบบยังจับต้นชนปลายไม่ได้สักอย่างมันก็แทรกด้วยเรื่องราวที่เข้ามาเพื่อพิสูจน์รักแท้ของณยศและมุจลินทร์ไม่ว่าจะเรื่องว่าที่แม่สามีไม่ค่อยปลื้ม พี่สาวที่ยังคงชอบณยศอยู่ สาวอื่นๆที่หวังจะคอยจ้องงับพระเอกอีกล่ะ...เรื่องแค่นี้ยังไม่ทำให้เหนื่อยเท่ากับที่ต้องคอยรับมือความหื่นของพระเอกเลยนะตอดเล็กตอดน้อย หยอดได้เป็นหยอดตลอด...เป็นนางเอกนี่เหนื่อยจริงๆค่ะ

“ผมก็เป็นคนอบอุ่นนะรับประกันถ้าอยู่กับผมคุณจะไม่ต้องการผ้าห่มอีกเลย...ชุดนอนก็อาจไม่จำเป็นด้วย”

เนื้อเรื่องสลับฉากเคร่งเครียด กับชวนวาบหวิวเป็นระยะ พอนางเอกเธอได้เบาะแสมาหน่อยนึงเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เริ่มเครียด...คุณณยศก็มาทำให้หายเครียดจนบางทีแทบจะลืมไปเลย พระเอกน่ารักค่ะ ให้กำลังใจดี แต่อยู่ใกล้แล้วเปลืองตัวน่าดู555 แล้วจุดพีคก็มาอยู่ตรงที่...นางเอกได้รับสารพิษจากอาหาร...อาหารจานที่แม่เธอจะต้องกินแต่เธอดันกินแทน...ใครกันคิดจะวางยา...ในเมื่อบ้านบุปผาแทบจะไม่เปิดให้ใครเข้ามาได้เลย...มุจลินทร์เริ่มมองทุกคนอย่างระแวง แม่ใหญ่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรสร้อยสุมาลีลูกสาวก็ได้รับถ่ายทอดความรู้มาจากแม่และแม้แต่หิรัญญิการ์น้องสาวของเธอที่เป็นพยาบาลก็มีความรู้เรื่องพืชสมุนไพรเป็นอย่างดี...แล้วใครกันล่ะที่ทำ มันเกี่ยวเนื่องกับความลับในอดีตที่ไม่มีใครอยากรื้อฟื้นด้วยหรือไม่ หรือจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันกับการที่เธอเป็นแฟนกับณยศ...สมุนไพรหากใช้ในปริมาณที่พอเหมาะก็เป็นยามีคุณอนันต์แต่หากใช้ผิดสัดส่วนก็กลายเป็นพิษมีโทษมหันต์ได้เช่นกัน

สรุปสั้นๆ เรื่องนี้อ่านสนุกค่ะ สืบสวนก็มีปมน่าสนใจและเฉลยได้แบบน่าทึ่งเกินคาด ความหวานนี่มาเกินพิกัด... มีฉากเรียกเลือดลมตลอด

คำเตือน : ถ้าไม่อยากหัวใจวายก่อนวัยอันควรควรอยู่ให้ห่างจากไวน์ ห้องประชุม และอ่างอาบน้ำนะจ๊ะ!!!