ปกหลัง...อยู่ๆก็มีเรื่องมาให้ปั่นป่วนหัวใจ เอ๊ย ปั่นป่วนเฉยๆ สิ เมื่อ ‘แสนดี’ คนนี้ต้องมาเผชิญกับเรื่องปวดหัวครั้งใหญ่ในชีวิต ก็ใครจะคิดล่ะคะว่าหลังปาร์ตี้ในคืนนั้นจบ ฉันกับเพื่อนสนิทอย่าง ‘ธาดา’ หนุ่มหล่อสุดฮอตประจำคณะวิศวะจะเผลอเปลี่ยนสถานะไปเป็นมากกว่าเพื่อนกันชั่ว คราวซึ่งเราจะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

แต่ก็นะ มันเกิดขึ้นแล้ว จากนี้ฉันคงต้องฝืนทำเป็นเหมือนไม่รู้สึกอะไรและมองเขาเป็นแค่เพื่อนต่อไป แม้ว่าเขาจะเริ่มทำดีกับฉันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และคนรอบข้างจะยังล้อว่าเราเป็นคู่จิ้นกันอยู่ก็เถอะ เอาเป็นว่าฉันจะขอทำลายความเชื่อที่ว่า ‘ผู้ชายเป็นเพื่อนสนิทกับผู้หญิงไม่ได้’ด้วยตัวเอง ถึงแม้จะฝืนความรู้สึกลึกๆแค่ไหนก็ตาม เฮ้อ สาวเท่อย่างฉันไม่ควรเปราะบางแบบนี้สิ

อ่านจบ...อ่านแล้วฟินกว่าที่คาดไว้ค่ะ 555

แสนดี...มีพี่สาวสี่คนคือแสนสวย แสนซน แสนรักแสนหวาน...เอ่อ บ้านนี้ตั้งชื่อลูกได้ดีมากๆเลยค่ะ นางเอกเป็นสาวห้าวๆลุยๆแนวเด็กวิดวะแหละค่ะ เพื่อนสนิทในกลุ่มก็เลยมีแต่ผู้ชายอย่าง พีท เก้า จูนและธาดาชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยเธอกลายเป็นคู่จิ้นกับธาดา แต่เป็นจิ้นแบบวายนะแถมมีสาวๆขอเบอร์ขอไลน์เพียบอีกตะหาก ดูแล้วนางเอกมีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันมาก

ส่วนธาดา...เพื่อนสนิทตั้งแต่ปีหนึ่งเป็นหนุ่มลูกครึ่งบุคลิกเย็นชาเงียบๆมีความจำเป็นด้านครอบครัวทำให้ต้องใช้ชิวิตเพียงลำพังและต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนสาวเพียบ...แต่จะหาใครสักกี่คนที่ยอมรับธาดาในแบบที่ธาดาเป็นได้ ไม่ว่าจะรอยสักการกินอาหารร้านข้างทางธรรมดา และการนั่งรถเมล์ไปไหนมาไหน(ก็เขาต้องประหยัดเงินนี่นา)

เพราะชอบพล็อตเรื่องแบบเพื่อนกันฉันรักเธออยู่แล้วเรื่องนี้เลยแอบให้คะแนนบวกไว้ก่อน 555 เปิดเรื่องมาแบบไม่แปลกใหม่เท่าไหร่นางเอกตื่นมาบนเตียงของพระเอกเพราะความเมาทั้งคู่...ความสัมพันธ์แบบเพื่อนเลยสั่นคลอนนิดๆแต่นางเอกเธอก็ยังยืนยันความคิดเดิมคือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและจะเป็นเพื่อนกันต่อไป

แต่ๆพระเอกนี่สิ...ที่เริ่มเป็นฝ่ายจับตามองคอยเทกแคร์อยู่เงียบๆ จนนางเอกก็หวั่นไหวเหมือนกันนะ(คนอ่านก็หวั่นไหวจ้า 555) ยิ่งฉากบนรถเมล์ ยิ่งอยากกรีดร้องงงง

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้พระนางจะเป็นวัยใสแต่ด้านพระเอกยังแอบมีดราม่า ตั้งแต่ต้องทำงานเลี้ยงตัวเองและไหนจะน้องสาวที่คิดกับเขาเกินพี่ชายอีกและสิ่งที่พระเอกทำได้ดีเลยคือศักดิ์ศรีค่ะชอบมากตอนที่แฟนเก่าพระเอกบอกว่าไม่ต้องทำงานหนักก็ได้ บ้านเธอรวย เธอสามารถช่วย support ได้ทุกอย่าง (แหม...นางทุ่มทุนสร้างจริงๆ)แต่พระเอกของเรา say no ค่ะขอยืนด้วยลำแข้งตัวเองเท่านั้น แต่ต่างจากนางเอกที่แม้จะมีฐานะดีกว่า มีรถขับ แต่ก็ยอมขึ้นรถเมล์กับพระเอกกินง่ายไม่เคยคิดดูถูกและนิสัยที่ค่อนข้างแมนๆเลยทำให้พระเอกอยู่กับนางเอกแล้วสบายใจกว่าคนอ่านก็ชอบค่ะ และอยากจะขึ้นไปยืนเบียดบนรถเมล์กับพระเอกบ้างไรบ้างเหมือนกัน

“แกรักฉันหรือเปล่า”

“เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วนี่”

“ไม่ดีหรอก...”... “เพื่อนกันน่ะจับมือก็แปลกหอมแก้มก็ไม่ได้ จูบยิ่งไม่ได้ใหญ่”

“ทะลึ่ง!”

“พูดจริงๆ”....“ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับแกแล้วทำอะไรไม่ได้เวลาที่มีผู้ชายมาเกาะแกะแก และฉันก็ไม่อยากเป็นเพื่อนแกแล้วบอกผู้หญิงที่เข้าหาฉันไม่ได้ว่า..ฉันมีแฟนแล้ว”

เอาเป็นว่าเรื่องนี้ฟินเบาๆ จิ้นเพลินๆ กับรักวัยใสที่พระนางเค้ามีความเป็นตัวของตัวเองสูงและมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ ถึงแม้จะยังพูดกันแบบฉันๆแกๆเพราะเป็นเพื่อนกันแต่ความหวานไม่น้อยเลยค่ะ