ปกหลัง...เมื่อสาวสวย แสนเลิศเลอเพอร์เฟกต์อย่างเธอยอมละทิ้งความเชิดหยิ่งทั้งปวงเพื่อแลกรักแท้จากหนุ่มใหญ่รุ่นน้าที่แสนร้ายกาจ...รักแท้ที่ไม่มีอยู่จริงก็กลับเป็นจริง ได้!

ใช่ - ไม่ใช่ - อะไรก็ได้- ขอโทษ

สี่คำนี้ไม่เคยอยู่ในสารบบผู้หญิงพร้อมพรั่งทุกสิ่งและแสนเอาแต่ใจอย่างญาณัจฉรา

ทว่าบัดนี้ กลับถูกเจ้าตัวขุดมาใช้กับทุกสถานการณ์โดยเฉพาะกับ อัครพล วิชาญตัณณ์ หนุ่มใหญ่ผู้หล่อเหลาและร้ายกาจต่อเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย

พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำว้าสองหวี!

เพื่อผู้ชายคนนี้คนที่แก่กว่าเธอถึง ๑๕ ปี เป็นทั้งน้าชายแท้ๆ ของแฟนเธอเอง

เป็นทั้งอดีตลูกศิษย์ของแม่เธอและยังเป็นเลขาฯ ของพ่อเธอ

ซ้ำยังคลุกคลีกับเธอแต่เล็กจนเธอหลงรักเขามาตั้งแต่เด็ก

ญาณัจฉรายอมทุกอย่างค่ะ!

ไม่ว่าจะต้องกล้ำกลืนฝืนทนที่ตนต้องกลายเป็นเบี้ยล่าง...ถูกเขาเอาเปรียบทุกทางโต้งๆแค่ไหนตาม!

‘เพื่อรักแท้ที่ไม่มีอยู่จริงให้กลับเป็นจริงได้...’มนตร์รักฉบับสาวสวย เลิศ เชิด หงอ ว่าไว้!

อ่านจบ...นางเอกวีนัส...สาวสวยบ้านรวยแบบรวยมากกกก ไม่แปลกถ้าเธอจะสวย จะเลิศ จะเชิดและหยิ่ง...เพราะนางมีดีให้เชิดค่ะ นอกจากสวยยังเก่งอีกด้วยเป็นดีไซเนอร์ระดับมือรางวัลเชียวนะ... แต่นางกลับหลงรักน้าพลหรืออัครพลน้าชายของแฟน(ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาล...เอาเป็นว่านางเอกเจอกับพระเอกตั้งแต่นางยังเรียนอนุบาลส่วนพระเอกอยู่มหาวิทยาลัยโน่นนนน)แต่ติดว่าน้าพลนั้นมีครอบครัวแล้ว...นางไม่เคยคิดเข้าไปแทรกได้แต่เก็บความรักไว้ในใจและระบายลงในไดอารี่ที่เขียนตั้งแต่อายุสิบสองตอนที่รู้ตัวว่าเริ่มรักน้าพลนั่นแหละ...เมื่อเป็นคนรักไม่ได้หวังเพียงได้อยู่ใกล้ก็ยังดี...เลยยอมตกลงเป็นแฟนเพื่อนสนิทที่ตามจีบมาตั้งแต่เด็ก...

พระเอก...น้าพล...หนุ่มใหญ่วัยสามสิบแปดที่เพิ่งตกพุ่มม่ายหมาดๆ หลังจากหย่าขาดจากอดีตภรรยาทิ้งไว้เพียงลูกสาววัยสิบสามปีและวัยขวบเศษให้เขาเลี้ยงดูเขาผู้ปฏิเสธคนไม่ค่อยจะเป็นจะทำยังไงได้เมื่อน้องนัสหลานสาวนอกไส้พอรู้ว่าน้าพลโสดก็บอกเลิกกับหลานชายแล้วมาคุกเข่าไม่สิ...นางร้องไห้และเอาหัวโขกพื้นเพื่อให้เขารับรักต่างหาก...น้าพลผู้ทนเห็นน้ำตาหลานไม่ได้ปฏิเสธก็ไม่ได้อีก เลยตัดสินใจยื่นเงื่อนไข...หากน้องนัสทำได้ตามนั้น...เขาจะยอมเป็นแฟนด้วยหวังในใจว่าไม่เกินเดือนน้องนัสทนไม่ได้แน่นอน...

“คนที่จะมาเป็นแฟนน้าต้องเป็นผู้หญิงเรียบร้อยแบบแม่บ้านแม่เรือนทำอาหารเก่ง ไม่เที่ยวเตร่ กลับบ้านก่อนตะวันตกดิน ไม่ดื่มของมึนเมา แต่งกายมิดชิดไม่เปิดเนื้อหนัง ขยัน ซื่อสัตย์ ประหยัด อดทน ธรรมะธัมโม สงบปากสงบคำ ไม่ขี้หึงขี้ระแวง ไม่เรื่องมาก ที่สำสคัญต้องไม่ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของน้าพูดง่ายๆว่าอยู่ในกรอบที่ขีดให้นี่แหละตัวตนของน้าในมุมที่น้อยคนจะรู้ถ้ารับเงื่อนไขไม่ได้ก็ล้มเลิกไปเหมือนที่น้าจุ๋มขอหย่าไปนั่นไง น้องนัสยังไม่ต้องรีบตอบตอนนี้ก็ได้ เพราะมันทำยาก”

“นัสทำได้ทุกอย่างค่ะ!”... แน่ใจเหรอ??? อาหารก็ทำไม่เป็นเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนเกือบทุกคืน เสื้อผ้ากระโปรงก็ผ่าหน้าผ่าหลังเต็มตู้แถมยังช็อปเก่งมาก 555

จากสาวสวยเลิศต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองขนานใหญ่เพราะคำว่ารักคำเดียวเลย...ตอนอ่านสงสารนางเอกปนสมน้ำหน้านิดๆนะแบบบางทีนางก็เยอะไป ทุ่มเทมากจนไม่เป็นตัวของตัวเอง หงอทุกอย่างแล้วไง...ทีนี้ก็มานั่งเศร้าเอง เพราะพระเอกทำท่าว่าไม่แคร์สักนิดแต่นางก็ยังสู้ไม่ถอย แต่นางก็มีข้อดีอยู่อย่างตรงที่นางรักเด็กๆด้วยใจจริงนางไม่ได้เอาแต่รักน้าพลเท่านั้น นางเผื่อแผ่ความรักไปยังลูกๆด้วยนางรักน้องแก้วตา และน้องแก้วใจและพร้อมที่จะดูแลจริงๆ ตรงจุดนี้นางน่ารักมากกกกก

ส่วนพระเอก...อ่านไปก็แอบบ่นพระเอกใจร้ายไป...ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าพระเอกต้องการสั่งสอนนางเอกนั่นแหละแต่บางฉากก็ดูจะใจร้ายกับนางเอกไปหน่อย ...ทีนี้เป็นไง...ตกหลุมที่ตัวเองขุดเอาไว้โครมเบ้อเร่อ...กลายเป็นหลงรักนางเอกเข้าจริงๆกว่าจะฝ่าด่านว่าที่แม่ยาย(ที่เป็นทั้งอาจารย์และเพื่อนสนิทกับพี่สาว)ได้...ก็เล่นเอาแก่ลงไปเยอะ555

คู่รอง...แฟนเก่าและเพื่อนสนิทของนางเอก(หนุ่มหงอกะสาวห้าว) อันนี้มาสายฮาใช่มั้ยคะ... ดูง้องแง้งไปนิด แต่ก็น่ารักดีค่ะ

ตัวละครอื่นๆ อย่างพี่อ๊อดแอดที่คาดว่าจะเป็นพระเอกเรื่องถัดไป หล่อ เลิศ เชิด หง่าว...ก็ชวนสงสัยซะจริงๆว่าอะไรจะติดใจแรงงานต่างด้าวบ้านนางเอกนักหนา...และอีกคนที่ดูจะแสบสันต์ไม่แพ้นางเอกเลยก็คือน้องแก้วตา...ที่โตมาคงสวยน่าดูมีแววนิดๆว่าพี่กนกน่าจะหันมาเคี้ยวหญ้าอ่อนหลังพลาดจากน้องนัสไป(อยากอ่านคู่นี้มากๆค่ะ----เผื่อคนเขียนจะผ่านมาเจอ)

ก็ชอบนะคะสำหรับเรื่องนี้...หลายๆอย่างสอนได้ดีค่ะรักใครให้รักอย่างมีสติ...รักได้แต่อย่าหลง จนไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง