Blog เอาแต่ใจ ของ Lekhatuazon
|
|||||||||||||
Taiwan-dering : ไหว้พระเพื่อเป็นสิริมงคลที่วัดหลงซาน Temple of Mountain Dragon มาต่อกันค่ะ เมื่อลงจากรถ พวกเราก็เอ๋ออยู่ตั้งนาน โรงแรมอยู่ตรงไหนหว่า จนไปเห็นป้ายชื่อเล็กของโรงแรม Royal Castle หรือภาษาจีนกลางอ่านว่า เฉินตู ฟ่านเตี้ยน (ฟ่านเตี้ยน แปลว่าโรงแรมค่ะ) ชื่อตามถนนที่ตั้งอยู่เลย  เหอๆๆๆ ก็รีบลากกระเป๋าเข้าไปเช็คอิน เราได้คนละชั้น เขาบอกว่าเต็ม เราก็เอ๊ะได้ไง เราจองมา 2 ห้อง แถมรีเควสท์ไว้ด้วย แต่ก็ต้องยอม เพราะห้องมันเต็มจริงๆ ฉะนั้นเวลาจองโรงแรม ก็อย่าลืมเน้นๆ นะคะว่า ถ้าต้องการห้องติดกัน อะไรอย่างนี้ แบบว่าเลขาแป่วมาก เพราะจองให้นายมามากมาย งานโรงแรมก็เคยทำ ทำไมครั้งนี้มาพลาดก็ไม่รู้  พอเข้าห้องพักนิดหน่อย เข้าห้องน้ำ ก็ต้องรีบออกไปบริษัททัวร์ที่ตกลงกันไว้ว่าจะไปจ่ายเงินกันที่นั่น ก็ถามทางจากพนักงานโรงแรมไป คนนี้ใช้ได้ ชื่อ แอน น่ารักดี เป็นคนเดียวในโรงแรมนี้ ที่พูดจากันรู้เรื่อง เหอๆๆๆๆ แล้วเราก็รีบไปขึ้น MRT ไปตามที่เขาบอก พอขึ้นมา ก็หลงตั้งนาน เดินมาไกล จนต้องพึ่งโทรศัพท์ งานนี้กลับมาเลขาฯ ค่าโทรศัพท์บานค่ะ บิลยังไม่มาเลย เหอๆๆๆๆๆ แล้วก็เจอบริษัท เอดิสัน แทรเวลจนได้ มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งมาทักว่ามาจากเมืองไทยเหรอ แล้วเขาก็พูดว่า สวัสดี แล้วก็เล่าว่าไปเมืองไทยมาปีที่แล้ว รักในหลวงของเราด้วย แม้ว่าฟังๆ แล้วตานี่ สะตอเบอรี่ แต่ก็ยังภูมิใจที่เขารู้จักในหลวงอันเป็นที่รักยิ่งของเราค่ะ เหอๆๆๆ  When we got off the bus, first we couldn't find the hotel till one of my friend see the small English name tag of the hotel. It's in front of us. Then we pulled our baggages to check-in but no connecting rooms and no rooms in the same floor then we had to stay separated floor. Afterthat we got to hurry to pay local tour fee since we promised the company to pay when we arrived Taipei. ค่ารถใต้ดินไป NT$25 เราตกลงไว้ว่า ต่างคนต่างไปจ่ายบัตรเครดิตของตัวเองค่ะ เพราะเงินมากอยู่ จะจ่ายคนเดียวก็ไม่ไหว ต่างคนต่างจ่าย บัตรใครบัตรมันดีที่สุดค่ะ  พอจ่ายเสร็จ เราก็ไม่ไหวแล้ว ไกลเหลือเกินจากสถานี MRT ก็เลยนั่งแท็กซี่กัน หาร 4 ก็จ่ายคนไม่กี่ตังค์ แล้วก็รีบขึ้น MRT กลับมาที่ซีเหมิน เพราะมีน้องที่มาเรียนที่นี่รอเอาของให้อยู่ค่ะ แล้วน้องเขาก็พาไปกินห่าน กะหมี่ แต่ดันลืมถ่ายรูปห่านมาเสียได้อ่ะ  แต่ก่อนเข้าร้านห่าน ก็แวะซื้อน้ำมะนาว ไข่กบ เหอๆๆๆ อยากรู้ต้องตามมาดูค่ะ น้องเขาบอกว่าหย่อยค่ะ  ค่าน้ำแก้วละ NT$30 Noodle with goose meat, it's very delicious, gonna try it when u there.  ส่วนชามนี้เป็นหมี่เหลืองเส้นโตค่ะ มะได้ชิม ชอบเส้นหมี่มากกว่า  หมี่ชามละ NT$50 ห่านอีก NT$300 (แล้วแต่สั่งค่ะว่าเท่าไร) แล้วเราก็เดินเล่นซีเหมินติงกันสักพัก น้องก็แนะนำร้านซีดี แล้วก็ไก่ทอดสีฟ้า แต่เดินหาเท่าไรก็ไม่เจอ เหอๆๆๆ สักพักก็กลับโรงแรม เก็บของก่อนที่จะไปวัดหลงซานกัน แบบว่าโรงแรมเราอยู่ใกล้ซีเหมินค่ะ เดินประมาณ 10 นาทีคนไทยก็ถึงแล้ว  แต่เดินเห็นทั่นจิ๊เป็นพรีเซ็นเตอร์พอนเดอริง เลยกดชัตเตอร์มาฝากนู๋แชค่ะ   มีผังการไหว้ด้วย เดินขึ้นเดินลง วนไปวนมา หาจุดไม่เจอตามหมายเลขค่ะ โก๊ะจริงๆ ก็หมายเลข 1 มันอยู่ข้างบน มีคนมาบอก เราเลยหายโก๊ะไปเลยค่ะ เหอๆๆๆ   วานชาวบ้านถ่ายรูปให้ แต่ดันเบลอ เหอๆๆๆ  ค่าธูป NT$10 พอไหว้วัดนี้เสร็จก็รีบไปวัดหลงซานกัน เพราะไม่แน่ใจว่าวัดปิดกี่โมง จำได้แต่ว่า ไปกลางคืนสวยอ่ะ  ขึ้น MRT ไปลงสถานีวัดหลงซานเลยค่ะ ค่ารถ NT$20 ค่ารถไฟใต้ดินขั้นต่ำเขา 20 เหรียญค่ะ ถึงแล้ววัดหลงซาน     จะถ่ายย้อนไฟสปอตไลท์ทะไมก็มะรู้ ภาพเลยเบลอๆ เลย เหอๆๆๆ  ร้านขายเครื่องรางค่ะ มีน้องคนนึงพูดภาษาอังกฤษได้ ก็เลยถามๆ ความหมายของเครื่องรางแต่ละอัน ก็ซื้อกันตามอัธยาศัยค่ะ    พอออกมาก็เห็นตลาดกลางคืน หรือ เยว่ซื่อ ชื่อตลาดว่า ฮวาซื่อ ค่ะ ก็เลยลองไปเดินดูว่าเป็นไงบ้างค่ะ ขายสารพัดอย่างเลยค่ะ ของกิน ของใช้ เสื้อผ้า โทรศัพท์มือถือ ของเล่น หรือแม้แต่เกมตู้     มีขนมบ้านเราไปขายด้วยอ่ะ   เดินๆ ไปเริ่มเจอเซ็กส์ช้อปหลายร้าน แล้วก็เริ่มไม่มีไร ก็เลยลองวนดูอีกด้าน แล้วก็เจอแต่ร้านขายของแบบพระไม้ เจ้าแม่กวนอิมแกะสลัก แล้วก็มานึกได้ เออมันใกล้วัดนี่หว่า ก็ต้องมีของพวกนี้ขายเหมือนบ้านเราแถวๆ วัดบวรฯ นั่นแหละ เหอๆๆๆ แต่ของไหว้จีนสวยดี แต่มะอยากแบกกลับ เหอๆๆๆ มาไหว้ลาตรงหน้าวัด เจอลานหน้าวัดเขาทำพื้นเป็น 12 ราศี แต่ถ่ายมาแค่ 3 เพราะกลุ่มที่ไป ก็ราศีกันตามนี้แหละ    เดินได้สักพัก ก็กลับไปโรงแรมกัน เดินหาของกินเล่นแถวๆ ซีเหมินติง ของกินเยอะแยะเลยอ่ะ ระหว่างลงบันไดรถใต้ดิน ที่นี่เขาต้องชิดขวา เพื่อให้คนที่รีบเดินเลนซ้าย ไม่เหมือนบ้านเราเล้ยยย ยืนมันขวางคลองเข้าไป ไม่คิดว่า ชาวบ้านคนอื่น เขาอาจมีธุระด่วน ต้องรีบไปบ้างเลยอ่ะ ยืนกันหน้าตาเฉยด้วย (จะบ่นทำไมเนี่ย ยัยเลขาฯ)  ป้ายทางออกบนพื้น (เวง ก็ถ่ายมาเนอะยัยนี่)    ขากลับจะแลกแบงก์ไว้หยอดตู้ซื้อตั๋ว เพราะตู้รับแบงก์แค่ 100 แล้วเงินไต้หวัน แบงก์ใบเล็กสุดก็คือแบงก์ร้อยค่ะ แล้วก็ลงมาเป็น เหรียญ 50 เหรียญ 10 แล้วก็ 5 แล้วก็ 1 ค่ะ เหอๆๆ เป็นเหรียญๆ ดูไร้ค่ามาก แต่ตั้ง 50 แน่ะ กร๊ากกกก เลยมะอยากเก็บกลับ งกค่ะ อ้อ แล้วก็เจอคนไทย เขามาถามเป็นอังกฤษก่อนว่ามีไรให้ช่วยไหม เราถามเรื่องบัตร แต่เธอเป็นคนไทยที่ทำงานที่โน่น เธอก็ถามว่าอยู่กี่วัน พอเห็นว่าเราอยู่ 8-9 วัน เลยแนะนำให้ใช้บัตร Easy Card ซื้อขั้นต่ำ 500 ได้ 400 มัดจำบัตร 100 พอวันสุดท้ายได้คืน (คือว่าเธอถามให้หมดค่ะ ตอนแรกเธอก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่า ถ้าใช้บัตรนี่อ่ะ จะได้ส่วนลดด้วย อย่าง 20 เหลือ 16 อะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ) เราก็เลยตัดสินใจซื้อกัน เพราะถึงแม้จะออกนอกเมือง 3 วัน แต่ก็อีก 5-6 วันที่ต้องอยู่ไทเป จะได้เดินทางสะดวก ยิ่งได้คืนด้วย เหอๆๆๆๆ ขอบคุณมากค่ะ คนใจดีในไทเป พอมาถึงซีเหมิน เราก็เดินหาของกินเล่นกัน เยอะแยะไปหมดค่ะ แต่ต้องระวังตำรวจมา พวกขายของจะลากหายไปหมด เจอมาแล้วก็ตัว แต่พอเขาหาย ก็ตกใจ ตายละ จ่ายตังค์ไปแล้ว แต่ก็มีอีกคนอยู่พอดี เขาให้รอก่อน แล้วเขาก็จะกลับมาเมือตำรวจไปแล้ว มาเรียกเราไปรับของ ไม่ได้หนีหายไปอย่างพ่อค้า แม่ค้าไทย เรื่องกระเป๋าสตางค์ก็ไว้ใจได้ค่ะ มะมีฉกเหมือนบ้านเรา สอดมือถือไว้ในช่องกระเป๋าด้านหน้า คว้าง่ายๆ ยังไม่หายเลยค่ะ เฮ้อออ เมื่อไรบ้านเราจะเป็นอย่างเขาบ้างหนอออออ ไส้กรอกเล็กๆ เหมือนไส้กรอกอีสานบ้านเรา หร่อยอ่ะ แต่อันใหญ่ไม่หร่อยเลย  ดูกันใกล้ๆ อีกนิด  แล้วพวกเราก็กลับโรงแรมไปกินของที่ซื้อเล็กซื้อน้อย แถมด้วยขนมปังไว้เผื่อพรุ่งนี้เช้าด้วย อ้ออีกเรื่องนึง ก่อนเข้าโรงแรมเราแวะมินิมาร์ท ซื้อน้ำ ซื้อนมไว้กินพรุ่งนี้เช้า เจ้าหน้าที่เขา ก็มาอธิบายว่า ถ้าซื้ออันนี้ลดอย่างนี้ อย่างนั้นด้วยค่ะ แม้ว่าภาษาจีน แม้เราจะเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจมาก แต่ก็รู้สึกดี ที่เขาไม่ได้ละเลย นักท่องเที่ยวอย่างเรา มีโปรฯ ก็แนะนำ ไม่ได้ปล่อยวางแบบเด็กขายของบ้านเรา ประมาณช่างมันดิ ไม่รู้ ก็ไม่ต้องรู้ จ๊ากกกกก เป็นคนไทยไหมเนี่ย เลขาฯ  ไว้จะกลับมาเล่าต่อนะคะ ตอนนี้เซ็งงาน เลยแว่บมาอัพบล็อคซะงั้น (นิสัยมะดี อย่าลอกเลียนแบบค่ะ) Remarks สีตัวอักษรอ่านยากไหมคะเนี่ย คือแบบว่า เป็นครั้งแรกที่ไปต่างบ้านต่างเมือง แล้วชอบทะเลบ้านเขาค่ะ มันสวยจิงๆ ก็เพราะมันคือมหาสมุทรค่ะ งามมากกกกกก  ไว้ดูในบล็อคต่อๆ ไปนะคะ ว่าสวยยังไง
ฮะๆ เม้นๆค่า
อัพทีละนิดเสียอัดถะรดในการอ่านหมด 555 ไปไม่มีบอกเลย แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก้อมีของฝาก...อิอิ ขอบคุงมากค่า ครั้งหน้าไปญี่ปุ่นกาน ^^ โดย: 013 IP: 124.121.102.145 วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:22:13:52 น.
โหหหหหหหหหหหหหหห ดูแล้วก็หนุกดีนะ ไม่ได้ประทับใจว่าหยีไปเที่ยวหรอกนะ ประทับใจว่าไส้กรอกทำไมมันใหญ๊ ใหญ่ แด๊ง แดง 555555555555555555555
 ลามกตามเคยกูโดย: เจ้ คนชั้นล่าง ข้างห้องคุณแวว IP: 203.146.21.70 วันที่: 28 ธันวาคม 2550 เวลา:13:54:15 น.
|
เลขาตัวซน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เลขาตัวซน ทำงานเป็นเลขาฯ บวกความซนอันมีมาแต่กำเนิด เป็นลูกสาวคนเล็ก แม้จะมีน้องชายหนึ่งหน่อ เลยค่อนข้างเอาแต่ใจ ออกจะใจร้อนตามป๊ะป๋า แต่ก็เป็นคนตรงและจริงใจนะ ที่สำคัญเป็นคนรักอิสระอย่างแรง อาจทำอะไรเหมือนเอาแต่ใจ ...แต่ไม่เคยไร้เหตุผล ในบางเรื่องอาจไม่มีความอดทน ...แต่ไม่เคยเป็นคนอ่อนแอ บางเวลาอาจท้อแท้ ...แต่ไม่เคยยอมแพ้ต่อสิ่งใด อาจจะเฉยชาเกินไป ...แต่ไม่เคยทรยศต่อความตั้งใจของตัวเอง โดย เฉกชนม์  Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
Reception Hall 
หนูแมวสอยเครื่องรางช่วยเรื่องเรียนมา ช่วยอยู่สักปีกว่า จนพอมาถึงขั้นธีสิส เลิกช่วย เพื่อนบอกว่ามันหมดอายุ ต้องไปเอาอันใหม่มาต่อจะได้จบไวๆ กร๊ากกกกกกกกกกกก
หนูแมวชอบเวลาเค้าหนีเทศกิจนะ ไวมากๆ ประเภทขนปุ้บหนีไป ไปยืนหน้าร้านชาวบ้านชาวช่องได้ลงช่องลงตัวตลอดเวลา แถมทำเนียนตะโกนขายของให้ร้านที่ไปหลบด้วย ก๊ากๆๆ
รอดูมหาสมุทรคับ ^^