..อ่านมา .. ถูกใจตอนจบซะแระ .. 5555

.. ลดความอ้วนกันดีก่า

ฮ่า ฮ่า... สุดท้ายก็ต้องมานั่งลดความอ้วน

แวะมาเยี่ยมจ้ะ

บาย.................................

....ขอโทษน่ะ ที่เจนนี่ทำให้จ๊อบ มีความรู้สึกอย่างนี้ ตัดสินใจอย่างไง ก็โทรบอกเจนนี่น่ะ เจนนี่จะรอโทรฯจากจ๊อบ....

....คิดถึงจ๊อบ ทุกลมหายใจ...

ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมนานพอดูเหมือนกันนะค่ะ

ก็คงไม่ต่างกันคือ ในชีวิตคนเราทุกคนย่อมจะมีช่วงชีวิตเลวขอเพียงใครสักคนอยู่คอยช่วงเป็นกำลังใจ

55555 ร้องมาเป็นเพลงเลย

คนเรานี้มีอดีตเ็ป็นเหมือนครูค่ะ ... สอนอะไรเราหลายๆ อย่าง ... สิ่งที่ได้กลับมาคือความเข้มแข็ง (( สู้ๆ ต่อไปเน้อ ... ทาเคชิ ))

อย่าเสียใจไปเลย กับบ้างสิ่งบ้างอย่างที่ผ่านมา ... เพราะมันก็ผ่านไปแล้ว ... และเราก็ได้เลือกมันแล้ว อยู่ที่ปัจจุบันและอนาคตค่ะ ... ทำมันให้ดีที่สุด

ในโลกแห่งความวุ่นวาย แค่มีใครสักคนที่เข้าใจเรา ... แม้เพียงแค่หนึ่งคน ... ก็คงเพียบพอแล้วสำหรับแรงกำลังที่จะต่อสู้กับทุกๆ อย่างที่เข้ามา

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ก็แค่อยากให้กำลังใจเท่านั้น ... แต่ความจริงตัวเองก็ยังเอาตัวเองไม่รอดเหมือนกัน ... เมื่อคืนก็มีเรื่องบ้างอย่างที่ต้องคิด และก็ทำให้ไมเกรนเรียกหาอีกละรอบ ... ผลคือ นอนไม่หลับ และก็ไม่หลับ

ปล. ตอนนี้นู๋ลดน้ำหนักได้หลายโลแล้วล่ะพี่จ๊อบ แต่ก็คงยังไม่ผอมเพรียวหรอก (( ในบางครั้ง ช่วงอารมณ์นึงก็ยังแอบคิดถึงใครบางคนในอดีต และยังเก็บรูปเค้าอยู่ ถึงแม้จะมีแต่คนถามว่า ... จะเก็บไว้ทำป่ะอะไร ... ก็แค่ความทรงจำที่แสนดีสีจางๆ ))
.

เห้ออออออออ ได้รู้อะไรใหม่ๆย้อมใจตัวเองอีกแว้วววววววว

บล็อกของคุณสวยหวานเชียวละ

ขอแว็บไปลดความอ้วนก่อนค่ะ ... แล้วจะมาชมใหม่

แวะมาเยี่ยมค่ะ แอบขำตอนจบด้วยคน

....อตีดไม่สำคัญ ปัจจุบันสำคัญกว่า ว่าแต่ว่า นู๋นม จะรีเทิรนก็อาจจะมีหวังน่ะ ถ้าเจ้าของรูปเขาต้องการ....

"ก็แค่ความทรงจำที่แสนดีสีจางๆ" อืมมมมมม

แวะมาทักทายค่า ^^ บล็อกสีหวานแหววจังเลค่ะ

เจ้าตัวในรุปคอมเม้นนี่น่ารักจังเลยค่ะ

จริงๆๆลีไม่ค่อยจะได้เข้าไปอ่านอะไรมากนัก แต่คุณจ๊อบเอาเวปไซด์มาให้ดู ก้เลยเข้ามาลองออ่านดูค่ะ เขียนเก่งนิค่ะ อ่านแล้วนึกถึงตัวของลีเองเลยล่ะค่ะ ความเหงามันไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ขาดคนที่เรารักไป มันช่างโหดร้านจริงๆๆ เสร้าจังงงง

เวลาคนรักกันแล้วทะเลาะกัน ควรคุยกันดีๆอย่าใช้อารมณ์ตัดสิน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ