surgery 2 heart 16

เช็คอินค่ะ รีอานยืนอยู่หน้าล็อบบี้โรงแรม พนักงานขอ ชื่อเธอ รีอาน ค่ะ เธอเดินตามพนักงานที่หิ้วกระเป๋าไป ทำไมวันนี้โรงแรมคึกคักจังคะ เธอหันไปพูดคุยกับคนยกกระเป๋า อ้อ ตอนนี้โรงแรมกำลังเตรียมสถานที่ไว้จัดงานแต่งครับ แขกเลยดูเยอะเป็นพิเศษ เมื่อเธอเข้าไปในลิตฟ์ก็ได้ยิน แขกเหรื่อคุยกัน แต่เธอฟังไม่เข้าใจ พนักงานยกกระเป๋าพอจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นอยู่บ้างจึงชวนเธอคุย ว่าแขกพวกนนี้ก็มางานแต่งที่จะจัดขึ้นเหมือนกัน บรรยากาศดูดีจังนะคะ เต็มไปด้วยดอกไม้สด เจ้าสาวเป็นทายาทบริษัทผลิตรถครับ ส่วนเจ้าบ่าวก็คือเจ้าของโรงแรมนี้ รีอานถึงกับ ชะงัก จ้าวบ่าวที่ว่าก็คือ ซังมินหรอเนี่ย เมื่อเปิดประตูลิฟต์มา เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น รีอาน เจอเข้ากับซังมิน ชายหนุ่มเองก็ถึงกับ ผงะ จนพนักงานยกกระเป๋าต้องกล่าวคำขอโทษ รีอาน จึงเดินผ่าน ซังมินไป

เมื่อเข้ามายังห้องพัก เธอถึงกับสูดหายใจลึกๆ เข้มแข็งๆไว้นะ รีอาน เธอไม่ได้มาเกาหลีเพราะคนๆนี้ใช่ไหม การมาเกาหลีครั้งนี้เป็นไปตามคำเชิญของทีมแพทย์ที่เคยทำการผ่าตัดเธอ หญิงสาวในเกาหลีนับร้อยต่างให้ความสนใจ และสอบถามกับทางโรงพยาบาล อยากได้มีโอกาสพบตัวจริงของเธอ และอยากให้เธอช่วยแชร์ประสพการณ์ ในการเปลี่ยนตัวเองในครั้งนี้ รีอาน ตอบรับคำเชิญด้วยความยินดี ไม่จำเป็นที่เธอต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว หลังจากไปพบหมอตามคำเชิญ หญิงสาวก็ไม่รู้จะไปไหน เธอไม่อยากกลับไปโรงแรมตอนนี้ จริงสิ เธอหยิบซองเอกสารที่ได้รับจากโรงพยาบาลมา

ปีนึงแล้วสินะ ฉันคิดถึงที่นี่จัง รีอาน ยืนมองดูอาคาร ที่เธอเคยเช่าอยู่เมื่อตอนมาเกาหลีครั้งแรก เธอยังคงเห็นภาพความทรงจำที่เธอเดินหิ้วถุงกับข้าว และ มี ฮยอนซู เดินตามอยู่ข้างหลัง ชายหนุ่มรูปงามพูดน้อยคนนั้น เธอยังคงคิดถึงเขาอยู่ จนถึงเดี๊ยวนี้ อากาศเริ่มหนาวแล้ว เธอคิดว่าควรต้องกลับที่พักซะที เธอเห็นแท๊กซี่ที่กำลังจอดให้คนลง เธอได้แต่ยืนนิ่ง ผู้ชายรูปงานคนนั้นนี่ ฮยอนซู เองก็แทบไม่เชื่อสายตาของเขา ที่เห็นหญิงสาวที่เขาเฝ้าคิดถึง ยืนอยู่ตรงหน้า เธอมาเกาหลีทำไมหรอ ชายหนุ่มคิดว่า รีอาน คงมาเพราะงานแต่งของ ซังมิน พี่เสียใจด้วยนะเรื่องเธอกับ ซังมิน หญิงสาวแทบจะพูดอะไรไม่ออก ฉันมาเพราะโรงพยาบาลที่นี่เชิญมาค่ะ แล้วพี่พักอยู่แถวนี้หรือคะ ฮยอนซูชี้ให้ดู ห้องชั้น 2 ที่เขาและเธอเคยเช่าอยู่ด้วยกัน

เมื่อก้าวเข้ามาด้านใน มันเหมือนกับห้วงเวลาเก่าได้ยอนกลับมา ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นมุมครัว โซฟาตัวนั้น เก้าอี้ตัวนี้ ฮยอนซู มองดูหญิงสาวตรงหน้าเธอดูสวยจนผิดตา คงไม่ได้ไปทำอะไรเพิ่มใช่ไหม ฮยอนซู หยอก พี่คิดว่าฉันจะทำอะไรเพิ่มได้อีกหล่ะ แค่เดินระวังจะล้มก็แย่แล้ว หญิงสาวยิ้ม นั่นสิ เธอทำศัลยกรรมมแทบจะทั้งตัวเธอเลยก็ว่าได้ภายในครั้งเดียว เขาอดคิดไม่ได้ว่าตอนนั้นทำไมไม่อยู่ดูแลเธอนะ ทั้งคู่อยู่พูดคุยกันไม่นาน รีอานก็ขอตัวกลับ แต่ใจของชายหนุ่มอยากจะกอดเธอเอาไว้ เธอไม่ได้มาที่นี่เพราะ ซังมิน จริงๆหรอ รีอาน ค่ะ การมาเกาหลีครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับเขา เธอไม่เป็นไรนะ คะ เรื่องอะไรคะ ฉันกลับดีกว่า

ทั้งคู่มานั่งอยู่บนรถแท๊กซี่คนเดียวกัน รีอาน ถึงกับงง ฮยอนซู อยากใช้เวลาอยู่กับ หญิงสาวให้นานกว่านี้ เขาเลยอ้างว่าจะมาส่งเธอที่โรงแรมแล้วก็จะกลับ จริงๆแล้วอยากมาดูให้เห็นกับตา ว่า หญิงสาวกับ ซังมินเลิกกันแล้วจริงๆ หรือก็อาจจะกลัวว่าถ่านไฟเก่าอาจจะคุรกรุ่นขึ้นมาอีก ใช่สิ รีอานดูสวยขึ้นกว่าเดิมมาก จนเขาอดคิดไม่ได้ จากรถแท๊กซ๊่ ฮยอนซูยังคงตามหญิง สาวขึ้นลิฟท์ไป พี่จะส่งเธอให้ถึงประตูห้องเลย แล้วค่อยกลับดีกว่า รีอาน ถึงกับหัวเราะออกมา หญิงสาวบอกมีสิ่งของจะให้อยู่เหมือนกัน งั้นก็ดีเลยค่ะ เมื่อมาถึงห้องพักที่โรงแรม ฮยอนซูไม่กล้าที่จะเข้าไป เขาได้แต่ยืนอยู่ข้างนอก จนรีอานต้องเรียก ชายหนุ่มจึงยอมเดินเข้ามา อ่ะ เธอคืนสมุดบันทึก ที่เขาเห็นก็จำได้ทันที นี่. คุณป้าบ้านเช่าฝากให้พี่ค่ะ แล้วก็นี่ด้วย รูปถ่าย ของเขา แต่ ฮยอนซู จำได้ ว่ามันมีรูปอีกใบนึง แล้วอีกรูปหล่ะครับ รีอานแกล้งทำเป็นไม่รู้ รูปไหนคะ ป้าให้ฉันมา ฉันหรอ เอ้ยย ให้หนูมาแค่นี้ ไม่มีรูปอะไรแล้วนะ รีอานถือรูปของตัวเองซ่อนไว้ด้านหลัง นั่นอะไร ไหนให้พี่ดูซิ ฮยอนซู พยายามแย่งรูปอีกใบ อ้าวนี่รูปหนู นะพี่ ของพี่ ทั้งคู่ต่างเถียงกัน และแย่งกัน ของพี่ได้ไง มันรูปหนูชัดๆอ่ะ ฮยอนซู แย่งมันมาได้ เอาเสียบไว้กับสมุดบันทึกทันที ชิส์ จะเอาไปทำไมคะรูปใบนั้น
เวลาเอารูปพี่ กับรูปเธอมาวางคู่กัน ดูแล้วพี่มีความสุข ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินออกมาหน้าห้อง หญิงสาวเดินมาส่งเขาที่ลิฟท์ ส่งพี่แค่นี้นะคะ อื้ม ไปพักเถอะ ระหว่างนั้น ลิฟท์ก็เปิดขึ้น ฮยอนซู จะก้าวเข้าไปในลิฟท์ก็ต้อง ชะงัก เมื่อคนที่เดินสวนออกมา คือ ซังมิน
ทั้ง 3 ผเชิญหน้ากันอีกแล้ว ยินดีกับนายด้วยนะ ซังมิน อ้อ ขอบใจมาก ฉันไม่ได้ส่งการ์ดเชิญให้ เจอนายก็ดีแล้ว เชิญนายตรงนี้เลยก็แล้วกัน ไม่รับปากนะว่าจะมางานนายได้รึเปล่า อืม ใช่สิ ตอนนี้นายไม่ใช่อาจารย์ แล้วนี่ ซังมิน แอบมอง รีอานอยู่ตลอด จนฮยอนซู บอกให้หญิงสาว กลับเข้าห้องไป

คืนนั้น ซังมินมาพบ รีอานที่ห้อง เขาดื่มจนเมา เมื่อรีอานเปิดประตู ซังมินก็ล้มลง หญิงสาวพยุงเขามานั่งที่ โซฟา จะโทรบอก พนักงานให้มาพาชายหนุ่มกลับออกไป แต่ ซังมินฉุดหญิงสาวล้มลง ทำไมคุณถึงมาที่นี่ หญิงสาวพยายามดิ้น คุณดูสวยมากจริง ชายหนุ่มพยายามจะจูบเธอ หญิงสาวเอามือยันหน้าเขาไว้ ปล่อยฉัน ได้ยินไหม ฉันบอกให้ปล่อย ฮึฮึ ปล่อยคุณตอนนี้ผมก็โง่นะสิ หญิงสาวตบหน้าซังมิน เข้าอย่างจัง เผี๊ยะ... ชายหนุ่มนิ่ง หญิงสาววิ่งหลบไปร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ เกือบแล้ว เธอเกือบจะใจอ่อนไปกับ ผู้ชายคนนั้นแล้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องน้ำ เธอตกใจ นิ่งอยู่นานกว่าจะรับ ปลายสายเป็น ฮยอนซู พี่นี่ก็ดึกมากแล้ว ฮยอนซูโทรมาเพื่อเชคดูว่า หญิงสาวไม่ได้ไปกับ ซังมิน แต่น้ำเสียงสั่นเครือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ปิดบังฮยอนซูไม่ได้ ทำไมเสียงเธอเป็นแบบนั้นหล่ะ รีอาน พยายามทำน้ำเสียงให้ปรกติที่สุด แต่ก็ยากจริงๆ เธอตกใจกลัว จิตตก กับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ จน ฮยอนซู มาเคาะเรียก เธอจึงเปิดและโผเขากอดชายหนุ่มทันที

คืนนั้นฮยอน ซูมาอยู่เป็นเพื่อน รีอาน มองดูเขาของในห้องที่กระจัดกระจาย หญิงสาวบอก ไว้ให้พนักงานมาจัดการตอนเช้า เธอไม่อยากเรียกมาตอนนี้ ฮยอนซู อยากจะไปชกหน้า ซังมินซะเดี๋ยวนี้ แต่ ไม่อยากปล่อยให้ รีอานต้องอยู่คนเดียวในสถานการณ์แบบนี้ เขานั่งมองดูหญิงสาวหลับไป

รีอานตื่นมาตอนเช้า ไม่พบฮยอนซู เขาทิ้งโน้ตไว้ พี่แวะไปทำธุระ แล้วเดี๊ยวเย็นๆจะแวะมาหา ล็อคห้องด้วย สั่งอาหารขึ้นมาทานข้างบนนะครับ

วันนั้น รีอาน อยู่แต่ภายในห้อง เธอยังตกใจกับเรื่องเมื่อคืนอยู่ มีพนักงานเข้ามาทำความสะอาดแล้ว และนำหนังสือ นิตยาสารมาเปลี่ยนให้ รีอาน หยิบเล่มนึงขึ้นดู ตาเธอไม่ได้ฝาด หน้าปกเป็นรูปของ ฮยอนซู อีกเล่มที่วางอยู่ก็เช่นเดียวกัน

เมื่อฮยอนซู มาเคาะประตูเรียก แต่รีอานไม่ตอบ หญิงสาวโกรธที่เขาไม่ยอมบอกว่าตอนนี้เขาเป็นนายแบบไปแล้ว แต่ชายหนุ่มด้านนอก คิดว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับเธออีก จึงเขย่าประตูอย่างรุนแรง จนข้างๆห้องต่างก็เปิดประตูมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น รีอานอ่า เธออยู่ข้างในรึเปล่า เปิดประตูสิ หญิงสาวตัดสินใจเปิดประตู เธอทำให้พี่ตกใจมากนะ ทานอะไรรึยัง ชายหนุ่มเหลือบเห็นนิตยาสารที่เขาถ่ายไว้วางแผ่ อยู่ แต่ก็ไม่สนใจ เขาน้อยใจที่หญิงสาว ทำเฉย เย็นชาแบบนั้น เขาอุตส่าห์ยกเลิกคิวทั้งหมดเพราะเป็นห่วงเธอ พี่กลับไปเถอะค่ะ ฉันไม่เป็นไรแล้ว ประโยคทีหลุดมาจากปากหญิงสาวทำเขา รู้สึกน้อยใจ แต่ ฮยอนซู มักจะชอบเขียนมากกว่าพูดอยู่แล้ว เขาเลยต้องเดินออกจากห้องเธอไป รีอาน ไม่คิดว่า ฮยอนซูจะ กลับไปจริงๆ เธอก็เ็จ็บใจตัวเองที่พูดออกไปอย่างนั้น ฮยอนซู กลายเป็นนายแบบ และกำลังจะเป็นนักแสดงในไม่ช้านี่แล้ว พนักงานที่เข้ามาทำห้องให้เธอเล่าให้เธอฟัง เห้อ กลับเมืองไทยกันได้แล้วสิ ในใจเธอคิดว่าที่เมืองไทยยังมีใครอยู่รอเธออีกหรือ ไม่มี คิดแล้วน้ำตาเธอก็ไหลนองอีก การมาเกาหลีของเธอครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งแรกเธอต้องกลับไปสู่จุดเดิมอีก คือไม่มีใคร ถึงแม้ตอนนี้เธอจะมีพร้อมด้วยเงินทอง กับรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไป แต่มันไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขขึ้นมาเลย เพราะท้ายสุดเธอก็ต้องอยู่ตัวคนเดียวอยู่ดี เสียงเคาะประตู ใครกันนะ คงไม่ใช่ซังมินหรอกมั้ง แล้วถ้าเป็นเขาหล่ะ รูมเซอร์วิท ครับ เสียงของพนักงานดังขึ้น อ้อ เธอจึงไปเปิดประตู พนักงานเข็นรถเข้ามา เสิฟท์อาหารที่โต๊ะนะครับคุณผู้หญิง รีอานแปลกใจ ต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ เธอไม่ได้สั่งนี่ เอ่อ คือ ฉันไม่ได้สั่งของพวกนี้นะคะ อ๋อ คุณ ฮยอนซูเป็นคนสั่งครับ แล้วชายหนุ่มดังกล่าวก็ก้าวเข้ามาในห้อง พี่หิวข้าวแล้ว มาทานข้าวด้วยกันนะครับ

ในงานแต่งของ ซังมิน เป็นธรรมเนียมที่บ่าวสาวต้องมายืนต้อนรับแขกที่ด้านหน้า ยินดีกับนายด้วยนะ ซังมิน นาย ซังมินถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่า ฮยอนซู จะมาตามคำเชิญของเขา อ้าวหน้านายไปโดนอะไรมาหล่ะซังมิน เอามือลูบแผลที่ปากของเขา จ้าวสาวยิ้มต้อนรับ ขอบคุณที่ พี่ ฮยอนซู ให้เกีียรติมาร่วมงานค่ะ เอ่อแล้ว จ้าวสาวหมายถึง หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ฮยอนซู อ้อ ยูริอ่า นี่รีอาน รีอานครับ ยูริ รุ่นน้องผม โอ๊ะเพื่อนสาวพี่เป็นคนต่างชาิติด้วยหรอ

พี่พาฉันมางานนี้ด้วยทำไม พี่ก็อยากรู้ว่างานแต่งเขาต้องจัดเตรียมอะไรบ้าง เธอเองก็ต้องช่วยพี่จำ ด้วยนะ ทำไมต้องช่วยพี่จำด้วยหล่ะ รีอานอ่า พี่ถามเธอนะที่เมืองไทยยังมีใครที่เธอรออยู่หรือเปล่า แต่ที่นี่มีคนรอเธออยู่นะ เธอจะอยู่กับพี่ที่นี่ได้มั้ย หญิงสาวตัวชาไปหมด งานแต่ของเราอาจไม่ยิ่งใหญ่เท่านี้ แต่พี่สัญญาจะทำงานให้หนักขึ้น จะไม่ทำให้เธอต้องลำบาก เธอยินดีจะอยู่กับพี่ที่นี่ได้ไหม หญิงสาวถึงกับน้ำตารื้น ฉันขอกลับเมืองไทยบ้างได้ไหมคะ แน่นอนสิ ชายหนุ่มยิ้ม

Create Date : 30 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2555 20:32:01 น.
Counter : 1093 Pageviews.
Share Tweet