surgery 2 heart 1

ฝนเป็นเด็กสาวที่เติบโต มาจากครอบครัว ค้าขาย พ่อและแม่ของเธอเป็นพ่อค้าแม่ค้าขายเสื้อผ้า ตามตลาดนัด เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว ฝนเป็นเด็กเรียบร้อยขยันและเป็นเด็กดี ถึงแม้หน้าตาและผิวพรรณเธอจะต่างไปจากพ่อแม่ คนทั่วไปมักมองและพวกเขาเหล่านั้น มักจะพูดทีเล่นทีจริงกับเธอเสมอว่า พ่อแม่ของเธอ เก็บเธอมาเลี้ยง บ้างก็ว่าเก็บเธอมาจากกองขยะ เธอโตมากับคำพูดเหล่านี้ หัวใจดวงน้อยๆของเธอจนกระทั่งตอนนี้เธอก็ยังไม่เคยลืม พ่อแม่มักไม่ค่อยมีเวลา จะอยู่ดูแลเธอเท่าไรนัก เพราะต้องออกไปขายของตามสถานที่ต่างๆ บ่อยครั้งเธอต้องไปช่วยพ่อ แม่เธอจัดร้าน ในบางครั้งเธอถึงกับรู้สึกเสียใจที่ได้ยินคำพูด ที่ว่าเธอไม่เหมือนพ่อกับแม่ของเธอเอาซะเลย แม่เธอมักจะปลอบเธอเสมอว่าอย่าไปฟังคนอื่น และหลายครั้งที่แม่เธอพูดออกไปว่า นี่แหล่ะลูกสาวของฉัน พ่อเธอเองก็เช่นกัน ถ้าได้ยินใครพูดอะไรทำนองนี้ ก็จะบอกให้เธออย่าไปสนใจ สมัยนี้ ถึงใครจะมองกันที่รูปร่างภายนอก แต่พ่อกลับมองว่าลูกของพ่อเป็นคนดี แค่นั้นก็พอแล้ว เธอเคยถามว่า พ่อแม่ เก็บหนูมาจากกองขยะจริงๆหรือคะ หรือบางทีก็ถามว่า หนูไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่จริงๆใช่ไหม ...

วันนี้เป็นอีกวันที่เธอตื่นมา เหมือนทุกวันที่เคยทำ กับบ้านที่ว่างเปล่า พ่อกับแม่ ออกไปขายของ เธอต้องจัดการหาอาหารเช้าใส่ท้องตัวเองมาเป็นเวลา 5 6 ปีแล้ว มีโน้ตเขียนไว้ที่กระดาน ไวท์บอร์ด จ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าโทรศัพท์ บ่ายๆ ออกไปช่วยพ่อกับแม่ เปิดร้านด้วย จากแม่...
เธอจัดการเก็บกวาดบ้าน ล้างถ้วยชาม หลังจากนั้นก็อาบน้ำ แล้วเธอก็มานั่งอยู่ที่นหน้ากระจก มองดูตัวเองแบบนี้มา 10 กว่าปีแล้ว เธอถอนหายใจทุกครั้ง เมื่อมองรูปดาราสาวที่เธอเอารูปมาติดไว้บนกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง เห้อ... หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดน้อยใจว่าทำไมถึงได้เกิดมาขี้เหร่จัง พลัน เสียงโทรศัพท์ ก็ดังขึ้น ฮัลโหล ค่ะแม่ ฝนกำลังจะออกไปค่ะ ปลายสายบอกเธอว่าเงินอยู่ที่เดิม หญิงสาวพูดคุยสองสามคำก็วางสาย เธอเดินไปที่ที่แม่เธอเก็บเงินเอาไว้ หุยย อะไรของแม่เนี่ย มีแต่ล๊อตเตอร์รี่ เธอเอามือควานหาจนเจอห่อผ้าเก่าๆ แก้มัดออกแล้วก็หยิบเงินเท่าที่ต้องใช้ออกมา อย่างที่เคยทำ

พี่ วันนี้เป็นวันเงินเดือนออก รีบไปหน่อยก็ดีจะได้ตั้งร้านเสร็จเร็วขึ้น ผู้เป็นสามี เหยียบคันเร่งเพื่อเพิ่มความเร็ว หลังจากไปรับสินค้าเพื่อที่จะมาตั้งร้านขาย

ก่อนจะไปเปิดร้านให้แม่ ฝนต้องแวะ ร้านสะดวกซื้อเพื่อจ่าย บิลต่างๆตามที่แม่สั่งไว้ เมื่อจ่ายบิลเสร็จเธอก็ดูนาฬิกา ต้องไปเปิดร้านก่อนที่พ่อกับแม่เธอจะไปถึง วันนี้เธอเลยตัดสินใจขึ้นแท๊กซี่ เมื่อขึ้นรถแล้วเธอก็บอกที่หมาย รายการวิทยุบนรถแท๊กซี่ก็รายงานว่ามีอุบัตเหตุเกิดขึ้น และทำให้การจราจรติดขัด แท๊กซี่คิดจะเปลี่ยนเส้นทาง แต่ก็ดันขับเข้าช่องทางจราจรผิด มีอะไรหรอคะ อา หญิงสาวเอ่ยถาม โชวเฟอร์ ข้างหน้า มีรถชนครับ รถติดยาวเลย เธอชะโงกออกไปมอง และมองดูเวลาอีก เลยบอกงั้นหนูขอลงตรงนี้ก็ได้ เธอคิดว่าจะเดินให้เลย จุดที่เกิดอุบัตเหตุไปก่อนแล้วจะนั่ง มอเตอร์ไซด์ต่อไปก็ถึงแล้ว

ทั้งตำรวนอาสาสมัคร ต่างก็วุ่นวาย ไหนยังจะไทยมุงอีก เธอได้ยินคนพูดว่า สองคนผัวเมีย ตายคาที่เลย ชนเข้ากับรถบรรทุกปูนแบบนั้น เมื่ออาสาสมัครและตำรวจเคลียพื้นที่การจราจรให้กลับมาใช้การได้ ฝนถึงกับเข่าอ่อน เมื่อเห็นแผ่นป้ายทะเบียนรถ ที่รถยกกำลังย้ายรถกระบะออกจากที่เกิดเหุต เธอมองไปรอบๆหวังจะได้พบ พ่อหรือแม่ของเธอ แต่ก็ไม่เห็น เธอจึงมองตรงไปที่ท้ายรถ อาสาสมัครที่กำลังจะเคลื่อนรถออกไป เธอตรงเข้าไป มีอาสาสมัครห้ามเธอไว้ เธอไม่ฟัง ปัดมือเขาคนนั้นแล้ว เมือเธอเห็นห่อผ้าที่เผยอให้เห็นใบหน้าเหมือฟ้าถล่มตรงหน้า เธอก็ถึงกับร้องไห้โฮ พ่อ แม่... ฮือๆ พ่อจ๋า แม่จ๋า เธอร้องไห้จนล้มหมดสติไป

หลังจากจัดงานศพพ่อกับแม่เธอผ่านไปหลายวัน บรรดาเพื่อนๆพ่อค้าแม่ค้า ต่างก็เห็นใจ และเข้ามาปลอบฝน เธอจัดงานอย่างง่ายๆ แต่เธอก็ทำมันอย่างดีที่สุด ฝนไม่ได้นอนอย่างเต็มที่มาหลายคืน เธอมักหลับๆตื่นๆกลางดึกอยู่บ่อยครั้ง เพราะช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนบางคืนเธอฝันไป ในฝันนั้นพ่อกับแม่เธออยู่กันพร้อมหน้า พ่อกับแม่บอกเธอว่าจะไปขายของแล้ว ฝนไม่ต้องไปช่วยพ่อกับแม่แล้วนะ ในความฝันเธอถามว่า เพราะอะไรถึงไม่ให้เธอไปช่วย แม่เธอบอกเธอว่า ทางมันไปลำบากและก็ไกลจากที่นี่ด้วย พ่อเธอพูดกับเธอว่า อย่าคิดว่าหนูไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่อีก และอยากให้ ฝนดูแลตัวเองดีๆ พ่อกับแม่จะไม่ได้อยู่ดูและหนูต่อไปแล้ว ฝนก็ต้องดูแลตัวเองนะลูก หญิงสาวสะดุ้งตื่นพร้อมรอยน้ำตา จะทำอย่างไรกับชีวิตของเธอต่อไปดี เธอเพิ่งจะเรียนจบ ม ปลาย ญาติพี่น้องก็ไม่มี ต้องอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้จริงๆหรือ บ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำแรง ของพ่อกับแม่ที่เก็บออมซื้อ แต่ท่านทั้งสองก็ไม่ค่อยได้อยู่ คิดแล้วก็พาให้น้ำตาเธอไหลอีก เธอเอามือปาดน้ำตา ร้องไห้ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว มีเสียงออดดังที่หน้าบ้านเธอเดินออกมาดู เป็นคุณป้าข้างบ้านที่เธอคุ้นเคย ป้าเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด พอรู้ข่าวเรื่องของหนูก็รีบกลับ เสียใจจริงๆด้วยนะ หนู เธอพยักหน้า ตอบขอบคุณ ป้าหน้าตาใจดีเดินเข้ามาโอบกอดเธอ คิดซะว่าพ่อกับแม่ไปดีก็แล้วกันนะ หนูฝน อย่าคิดมาก มีอะไรป้าพอจะช่วยได้ก็ให้บอก เราอยู่บ้านติดกันอย่าคิดเป็นอื่น ป้ามล มักจะมากดออดเรียกเธอบ่อยๆ และอยู่เป็นเพื่อนเธอ คอยปลอบเธอเพราะไม่อยากให้เธอคิดมาก เธอเองยอมรับว่าเคยคิดสั้นในช่วงแรกๆ แต่เธอก็นึกถึงคำพูดของพ่อกับแม่เธอขึ้นมา ถ้าท่านรู้ท่านคงจะเสียใจที่เธอคิดอะไรแบบนั้น เธอเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านมาเป็นเดือน โดยมีป้ามล มาคุยและทำอาหารมาให้เธออยู่บ่อยๆ จนวันนึงเธอเดินไปที่ห้องของพ่อกับแม่เธอ เพราะอะไรก็ไม่รู้ เธอหยิบเอาสมุดบัญชีของแม่ออกมาดู ในซองมีบัตร เอ ที เอ็มสอดอยู่ด้วย เงินในบัญชีที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อแม่ เก็บเงินจากการค้าขายได้มากถึงเพียงนี้ 5แสนกว่าๆ เธอมองไปยังลิ้นชัก ที่เก็บเงิน แล้วแกะห่อผ้าออกเธอหยิบเงิน มาใช้ในงานบางส่วน แล้วเธอก็เริ่ม เอะใจกับล็อตเตอร์รี่ที่ มีเป็นจำนวนไม่น้อยที่วางซ้อนกันอยู่ ดูจากวันที่ในสลากแล้ว มันก่อนที่พ่อกับแม่เธอจะเสียไปไม่นาน เธอเลยรวบรวมสลาก พวกนั้นมาตรวจ เอ ตรวจในอินเตอร์เนตก็น่าจะได้นะ เธอคิดแบบนั้น เสียง ออดหน้าบ้านดังขึ้น
ป้ามล ทำอาหารเย็นมาให้ แล้วเรียกเธอออกไปทานด้วยกัน ป้ามลเป็นอาจารย์ที่เกษียร แล้ว ลูกชายและลูกสาวก็แยกกันไปมีครอบครัวกันหมด ทิ้งป้า กับ คนดูแลป้าอยู่กันสองคน เมื่อยามที่พ่อกับแม่เธอยังมีชีวิตอยู่ พ่อมักเดินไปพูดคุยกับป้าเพราะเห็นว่าป้า อยู่คนเดียวบางทีแม่ก็ทำกับข้าวไปแบ่งกับป้าด้วยเหมือนกัน ป้ามลถามว่า จบ ม ปลายแล้ว หนูคิดจะทำอะไรต่อไป หญิงสาว ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย ป้ามลตอบว่าเข้าใจนะ แต่ป้าอยากให้หนู เรียนต่อ ปีนี้อาจจะไม่ทัน แต่เรายังมีเวลา นะ หนูเองก็ต้องจัดการอะไรหลายๆเรื่อง ใช่มั้นจ๊ะ ค่ะ

Create Date : 04 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 4 มีนาคม 2555 21:31:32 น.
Counter : 527 Pageviews.
Share Tweet