Bloggang.com : fanrongjaing : surgery 2 heart 11

surgery 2 heart 11

ฮยอน ซู ยังคงจำเหตุการ์ก่อนมาเกาหลีครั้งนี้ได้ เขานึกย้อนไปวันที่เปิด คอมฯเพื่อจะเข้าไปหาข้อมูลการเรียนการสอนของเขา ก็มาเจอเว็บไซท์หนึ่งประกาศ รับสมัครหาล่าม เกาหลี ในตอนนั้นเขาคลิกเข้าไปอ่าน อย่างไม่ได้สนใจอะไรนัก มาสะดุดตา ตรงที่รายละเอียดในเว็บนั้นมีรูปถ่ายของเด็กสาว หน้าตาแบ๊วๆ โชว์อยู่ด้วย เขาอดหัวเราะใน ความซื่อของเจ้าของข้อความ ชื่อ นางสาว น้ำฝน ทิพย์พิรุณ อายุ 20ปี ต้องการรับสมัคร ล่ามชาวเกาหลีเพื่อเป็นเพื่อนเดินทางไปประเทศเกาหลี เป็นเวลา 3 เดือน คุณสมบัติดังนี้ อายุ 25 - 35 ปี ชาย หรือ หญิงก็ได้ ไม่เจาะจง มีความรู้ทางด้านภาษาอังกฤษ และเกาหลี มีใบอนุญาติต่างๆที่ออกโดย องค์กร หรือรัฐบาลจะพิจรณาเป็นพิเศา ค่าตอบแทนที่ท่านจะได้รับ 35000 บามต่อเดือน ไม่รวมค่าใช้จ่ายอื่นๆ สนในติดต่อ ตามเบอร์โทร xxxxxxxxx ตอนนั้นเขาแอบคิดว่ารูปที่เห็นนี่คงไม่ใช่รูปจริง เจ้าของข้อความคงเอารูปคนอื่นมาใช้แน่ๆ แต่พอได้เจอกันจริงๆ ทำให้ความคิดของ ชายหนุ่มเปลี่ยนไป เด็กอะไร ทำไมถึงได้มีความคิดที่เกินตัวแบบนี้ แต่ในสายตาของอาจารย์อย่างเขา ยังไง น้ำฝน ก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี

หลังจากกลับจากเกาหลี รีอาน หรือ ฝน บินมาพร้อมกับ ซังมิน แต่เธอขอแยกกับเขาแล้วค่อยเจอกันอีกที ซังมิน ให้ที่อยู่ที่เธอจะติดต่อเขาได้สะดวกไป ใจจริง ชายหนุ่มอยากจะไปส่ง หญิงสาวซะด้วยซ้ำ แต่เนื่องด้วยตารางงานที่ถูกกำหนดไว้แล้วจึงเป็นไปได้ยาก จากเมืองไทยไปสามเดือน สำหรับคนอื่นอาจจะคิดว่าแค่ช่วงระยะเวลานึงเท่านั้นแต่กับ ฝน มันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน เธอต้องมาเสียใจกับข่าวการจากไปของ ป้ามล จากคนที่อาศัยละแวกบ้านเธอ ทำไมนะ ทำไมป้าไม่รอหนู รอเจอหนูก่อน ฝนมีเรื่องตั้งมากมายจะบอกป้า เธอร้องไห้อยู่ที่โต๊ะหินหน้าบ้านอย่างเงียบๆ บ้านที่เงียบอยู่แล้วก่อนหน้าที่เธอจากไป วันนี้กลับกลายเป็นเงียบเหงาหนักกว่าเดิมหลายเท่า แล้วนี่เธอจะเหลือใครที่จะอยู่เคียงข้างเธออีกไหม

หลายวันต่อมา คนแถวละแวกบ้านของหญิงสาว คิดว่า ฝนคนใหม่เป็นคนมาเช่าหรือซื้อบ้านต่อจากเจ้าของเดิม ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก ฝน ที่ตัวดำๆคนนั้น เย็นแล้ว หญิงสาวจะออกไปทานข้าวแถวๆบ้าน เธอต้องชะงักกับเสียงเรียกของใครคนนึง ที่ดังมาจากข้างๆรั้ว ฝนได้มีโอกาส เข้าไปนั่งอยู่ในบ้านของป้ามลเป็นครั้งแรก ลูกสาวของป้าเป็นอัยการ เธอมอบซองกระดาษซองนึงให้กับ หญิงสาว แล้วบอกว่านี่เป็นความประสงค์ของคุณแม่เธอ หญิงสาวเปิดซองก็พบกับ เช็คฉบับนึง กับ จมหมายที่จ่าหน้าถึงเธอ นี่มันอะไรหรอคะพี่ หญิงสาวเอ่ยถาม ลูกสาวของป้ามล คุณแม่ท่านสั่งไว้ว่าให้มอบสิ่งนี้กับ เด็กฝนที่อยู่ข้างบ้าน ตั้งแต่พี่มาอยู่ พบเธอแค่ครั้งเดียวแล้วก็ไม่ได้เจออีกเลย น้องเป็นคนมาเช่า หรือ ซื้อคะบ้านหลังนี้ หญิงสาวนิ่งอยู่นาน อ้อ หนูมาเช่าต่อค่ะ อืมม งั้นได้เจอเด็กฝนบ้างรึเปล่า ก็ยังติดต่อกันค่ะเรื่อง ค่าเช่าและ เงินมัดจำต่างๆ งั้นพี่วานเธอช่วยส่งต่อให้กับ เด็กฝนที่จะได้มั้ย เธอมองดูที่เช็ค ขีดคร่อม และระบุชื่อของ นางสาวน้ำฝน ทิพย์พิรุณ จำนวนตัวเลขในเช็คระบุจำนวนเงิน 5 แสนบาท ทำไม พี่ถึงไว้ใจหนูคะ ไม่กลัวหนูจะ... อัยการลูกสาวป้ามล ตอบ เช็คนี้คนที่ขึ้นเงินได้มีแต่เจ้าของชื่อ ที่ระบุไว้ที่หน้าเช็ค เรื่องนี้พี่ไม่ห่วงหรอกค่ะ จะห่วงก็แต่กล้วว่ามันจะหาย อยากให้น้องส่งให้ถึงมือ น้องฝน จะได้ไหมคะ หญิงสาว รับปาก แล้วก็เดินออกจากบ้านป้ามล

ไม่นานฝนก็ตัดสินใจ ใช้เงินทุนจำนวนไม่มากเปิดร้าน เบเกอร์รี่ ของว่าง และกาแฟ อยู่ไม่หางจาก บ้านเท่าไรนัก เธอสำรวจดูในหมู่บ้านเธอยังไม่มีร้าน แบบนี้เลย น่าจะไปได้สวย และก็ดีกว่าที่เธอจะอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไร ให้เป็นที่สังเกตของชาวบ้าน ซังมิน เอง ก็ ใ้ห้คำปรึกษา ไอเดีย การตกแต่งร้าน สไตล์เกาหลี เรียกลูกค้าได้เยอะทีเดียว หลังจากเปิดร้านได้ 3 เดือน ก็เป็นที่ถูกใจของคนละแวกนั้น

เย็นนั้นที่หน้าบ้านของ ฝน เหมือนเธอจะได้ยินบทสนทนา ภาษาเกาหลี ใช่ เธอพยายามมองตามหาต้นเสียง มันดังมาจากรั้วข้างบ้านนี่ เธอมองลอดรั้วไป เห็น ชายหนุ่ม อายุ รุ่นๆเธอ นั่งอยู่ข้างๆนั่น เธอเห็นแค่ด้านหลัง เสียงเด็กหนุ่มนั่น แบบนี้หรือครับ อาจารย์ ผมออกเสียงถูกไหม แล้วก็มีเสียงคุ้นๆ ดังจากในบ้าน อ่ะพักกันก่อน ทานของว่างซักหน่อยนะ ร้านนี้เขาทำอร่อยมากเลยจ้า ลองดูสิ บุริน ครับ น้า อร อร่อย จริงๆด้วยครับน้า อาจารย์ครับ ลองทานดูหน่อย อัยการ อร สังเกตเห็น หญิงสาวยืน อยู่อีกฝั่งของรั้วจึง เอ่ยชวน หนูๆ หญิงสาวสะดุ้ง ตายแล้ว เรานี่เสียมารยาทจริงๆ มายืนแอบฟังคนเขาคุยกันทำไมนะ มาทานของว่างด้วยกันสิจ๊ะ น้าอร เดินเข้ามาจนใกล้ ขอบคุณค่ะแต่.. มาเถอะจ้า หนูพักอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ บุริน ชะเง้อมอง จนในที่สุด น้าอรต้องไปจุงมือ หญิงสาวให้มาร่วมทานของว่างกัน เมื่อนั่งลงที่โต๊ะ รีอาน ถึงกับ ผงะ ชายหนุ่มข้างๆ บุริน คือ ฮยอน ซู แต่สีหน้าของเขา นิ่งเฉย ทำราวกับไม่รู้จักเธอ บุริน มองคนทั้งคู่ ก่อนที่จะเอ่ย คนนี้ที่น้าบอกว่า คุณ ยาย ฝากของให้กับ คนที่ชื่อฝน ใช่มั้ยฮะ หญิงสาวสะดุ้ง พร้อมกับ ฮยอน ซู เขาหันมองหล่อนทันที อ้อจ้า น้ายังไม่ได้ถามชื่อของ หนูเลย เจอกันก็ต้องหลายครั้งแล้ว รีอาน ค่ะ น้าหลานมองหน้ากัน งั้นก็เป็นลูกครึ่งเกาหลี เหมือนกับ อาจารย์ ของ บุริน หน่ะสิ เปล่าค่ะ เป็นคนไทย ทำไมชื่อเหมือนคนเกาหลีเลยหล่ะ บุรินถาม จนน้าต้องสะกิด เตือน แต่หน้าตาเธอก็ดูไปทางแนวนั้นอยู่แล้วนี่ ไม่บอกก็ไม่รู้หรอก ผมยังนึกว่าเป็นคนเกาหลีเลย อาจารย์ว่ามั้ยครับ ฮยอน ซู พยักหน้ารับ ทำไมต้องมาเจอกันใน สถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ แล้วนี่ หนูอยู่คนเดียวหรอคะ น้าอร ถาม ค่ะ เป็นสาวแล้วยังตัวคนเดียวด้วย ปิดประตูให้แน่นหนา ด้วยนะจ๊ะหนู เธอนึกถึง คุณป้ามลทันที คำพูดแบบเดียวกัน เธอมองหน้า น้าอร คุณน้า.. พูดเหมือนกับญาตหนูคนนึงเลยค่ะ อ่ะนั่นไง ก็มันน่าเป็นห่วงจริงๆนี่นา ฮยอน ซุ มองข้ามรั้ว ตรงหน้าไป นั่นบ้านของเธอหรอ เขาคิดในใจ ทำไมเธอถึงต้องอยู่คนเดียวด้วยหล่ะ มีอีกหลายสิ่งที่ ฮยอน ซู อยากรู้ ทั้งคู่เดินออกจากบ้าน อัยการ อร เมื่อไม่มีใครตรงนั้น ฮยอย ซู จึง เอ่ยขึ้น เธอสบายดีใช่ไหม ค่ะ ฉันสบายดี ก็ดีแล้ว ชายหนุ่มคิดแบบนั้น เท่าที่เห็นเธอสวยกว่าตอนเจอกันครั้งสุดท้ายที่เกาหลีซะอีก เข้าบ้านไปซะ ดึกมากแล้ว เขาก็ยังอดเป็นห่วงหญิงสาวไม่ได้ ยิ่งเมื่อมาได้รู้ว่า ฝน อยู่คนเดียว ยิ่งทำให้เขาคิดมากเข้าไปอีก แล้วที่ผ่านมาหล่ะ เธอใช้ชีิวตแบบนี้ มาโดยตลอดงั้นหรอ

ฮยอน ซู มาเป็นครูสอนพิเศษ สอนภาษาให้บุริน หลานอัยการ อร ได้พักนึง เขามักจะมองไปที่รั้วฝั่งตรงข้ามเสมอ อาจารย์ครับ ๆ เสียงลูกศิษย์ เรียก อ้อ ว่าไง ถึงไหนกันแล้ว หลังจากเลิกสอนวันนั้น เขาเดินผ่าน ร้านเบเกอร์รี่ และเห็น รีอาน อยู่ในร้าน อยากจะเดินเข้าไป แต่คิดอีกทีเขาตัดสินใจเดินผ่านร้านนั้นไปเฉยๆ

อ่ะนี่คะ อาจารย์ รายละเอียดและสัญญาเช่า ป้าให้คนแปลเป็นภาษอังกฤษเลยนะ ชายหนุ่มพลิกเอกสารอ่านไปมา แล้วตกลงเซ็นต์ชื่อ บ้านหลังนี้เจ้าของไปเมืองนอก ตอนอยู่ก็ไม่ค่อยได้อยู่หรอก เขาซื้อคอนโดไว้ ใกล้ๆที่ทำงาน ที่นี่ก็เลยปล่อยให้เช่า แต่อยู่คนเดียวก็สบายดีนะ นี่ค่ะกุญแจ มีอะไรติดต่อป้า ตามเบอร์ที่ให้ไว้นะคะ ครับ ฮยอน ซู ขอบคุณ และเดินไปส่งที่หน้าบ้าน เขาตัดสินใจเช่าบ้านหลังนี้ เพื่ออะไร.. มันอยู่ใกล้มหาลัย แล้วก็สะดวกที่จะไปสอนพิเศษ บุรินด้วย เขาคิดแบบนั้น จริงๆรึเปล่านะ..

Create Date : 08 มีนาคม 2555

Last Update : 8 มีนาคม 2555 21:43:35 น.

0 comments

Counter : 380 Pageviews.