โลกนี้แสนสวยงาม... อยากให้เธอได้อยู่ร่วมชม...............
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2548
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
15 สิงหาคม 2548
 
All Blogs
 
"ป้าเบียน ดิษยเหม" กับ 54 ปีบน "เกาะเสม็ด"

โดย สรวิศ ชุมศรี schumsri@yahoo.com


"เหนื่อย..."

"ถ้าชั้นตัวคนเดียว คงแขวนคอตายไปแล้ว อยากได้ที่ก็เอาไปเหอะ เป็นคนไทยแต่ไม่มีแผ่นดินให้อยู่ แต่ชั้นลูกเยอะ ต้องทนอยู่ ต้องสู้กัน" เป็นคำพูดของ "ป้าเบียน" นางเบียน ดิษฐ์เหม หรือดิษยเหม หญิงชราวัย 69 ปี คนหนึ่งที่มาปักหลักลงฐานที่เกาะเสม็ดเมื่อ 54 ปีที่แล้วหรือประมาณปี 2494


มาอยู่ตั้งแต่วันที่นักท่องเที่ยวยังไม่รู้จักเกาะแก้วพิสดารแห่งนี้ และก่อนที่เกาะนี้จะถูกประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า-หมู่เกาะเสม็ดในปี 2524 โดยไม่ได้กันที่ให้ชาวบ้านที่อยู่มาก่อน

ป้าเบียนเริ่มอาชีพตั้งแต่เผาถ่าน ปลูกมันสำปะหลัง ทำประมง จนมาถึงร่วมกับสามี "ลุงหวัง" นายสมหวัง พึ่งกุศล เปิดรีสอร์ต "ลุงหวัง" ที่อ่าวช่อ และเริ่มกิจการเรือรับส่งคนที่มาเที่ยวที่เกาะ

แต่วันนี้เธอกลับกลายเป็นจำเลยของกรมป่าไม้ !!

ป้าเบียนเล่าว่า มาอยู่ที่เกาะนี้เมื่ออายุ 15 ปี ส่วนลุงหวังมาอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งก่อนที่จะมาอยู่เกาะเสม็ด เธอรู้จักกับลุงหวังได้ 3 ปีแล้ว เห็นลุงหวังเป็นคนดีจึงตกลงใจแต่งงานอยู่กินด้วยกัน

"อยู่แรกๆ ก็ไปเผาถ่าน พอท้องก็ทำไร่ ทำประมง ชีวิตคนจนทำพอกินไปวัน ไม่ได้หยุด จะได้พักก็ตอนให้นมลูก ได้โอกาสหลับ"

ส่วนการเปลี่ยนอาชีพมาทำรีสอรต"นั้น ป้าเบียนบอกว่า "เพราะต้องการทดแทนบุญคุณสมเด็จย่า"

"วันนั้น ฉันกับลุงหวังต้องไปส่งถ่าน ก็คิดว่าจะช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ"


"ก่อนออกจากบ้านไป ก็คิดว่าคงกลับเย็นมาก จะให้ไม้ขีดไฟลูกไว้ก็กลัวจะจุดกันไม่ได้ เลยให้ไฟแช็กไว้ให้จุดตะเกียง แต่ลูกไปจุดใส่มุ้ง ลูกอีกคนยังเล็กอยู่ในมุ้งเลยถูกไฟไหม้"

"พยาบาลเขาก็ช่วยกันล้างแผล สมเด็จย่าท่านมาช่วย บุญคุณสมเด็จย่าสูงมาก"

"ตอนนั้น เริ่มมีคนมาเที่ยวเลยมาคิดตั้งบังกะโล สร้างเป็นคนแรกเลย เก็บค่าที่พัก 30-50 บาท รวมเงินได้ 500 บาท ขึ้นฝั่งไปเสียภาษี เพื่อจะได้แทนคุณสมเด็จย่า แต่คนที่เขาเก็บภาษี เขาไม่เอา เขาบอกให้เอาตังค์ไปเลี้ยงลูก"

ป้าเบียนบอกถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตคนเกาะเสม็ดที่มีผลต่อเนื่องมาถึงทุกวันนี้ว่า "วันนั้นเป็นปี 2533 คุณประทิน(พล.ต.อ.ประทิน สันติประภพ อธิบดีกรมตำรวจในสมัยนั้น) เขามา ก็มีคนมาบอกว่า เข้ามาดูเรื่องที่เรามาอยู่ในที่อุทยานฯ ให้เราไปประชุม"

"คนเขาก็บอกว่าเจ้าใหญ่นายโตมาจะไม่ไปฟังเขาหน่อยรึ เราก็คิดว่าดี ไปถึงเขาก็ให้เซ็นชื่อ เราก็เขียนไม่เป็น เขาก็บอกว่าพิมพ์ลายมือก็ได้ แล้วเขาก็จับมาที่โรงพัก เขาบอกว่าจับมาดูว่าเราเข้ามาอยู่บนเกาะใหม่หรือเก่า จับมาได้ 2 วันก็ปล่อย แล้วก็มีการฟ้องศาลกัน"

"ตอนถูกจับ ญาติเขาจะมาประกัน ฉันบอกไม่ต้องประกัน เราทำกินสุจริต ให้ตายอยู่ในนี้"

คดีของป้าเบียนเริ่มที่ศาลจังหวัดระยอง โดยมีคำพิพากษาในปี 2539 ว่า นางเบียนมีความผิดตามพระราชบัญญัติ(พ.ร.บ.) อุทยานแห่งชาติ ฐานยึดถือครอบครองและทำอันตรายหรือให้เสื่อมสภาพดินหรือทรายในเขตอุทยานแห่งชาติ และฐานเข้าไปหาประโยชน์ในเขตอุทยานแห่งชาติ และ พ.ร.บ.โรงแรม ฐานเป็นเจ้าของโรงแรมโดยไม่ได้รับอนุญาต

"วันนั้น ฉันขอศาลท่านว่าให้ประหารชีวิตฉันเถอะ เพราะถ้าจะมีชีวิตอยู่ก็ต้องทำมาหากิน ถ้าไม่ได้ทำกินก็ต้องตาย" ป้าเบียนกล่าวทั้งน้ำตา

หลังจากนั้น เธอไม่ได้ยอมแพ้ แต่ได้อุทธรณ์ต่อศาลอุทธรณ์ โดยศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำพิพากษาในปี 2542 ยกฟ้องความผิดตาม พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ แต่ให้คงความผิดตาม พ.ร.บ.โรงแรม

แม้ศาลอุทธรณ์จะยกฟ้อง แต่เรื่องยังไม่จบ อัยการได้ฎีกาคัดค้านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ ซึ่งผลปรากฏว่าศาลฎีกาได้มีคำพิพากษาในปีเดียวกันว่า นางเบียนมีความผิดตาม พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ

ในช่วงระหว่างคดีนั้น อุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า-หมู่เกาะเสม็ดนั้น ได้กำหนดให้ชาวบ้านบนเกาะเสม็ดต้องจ่ายค่าเช่าที่ดิน ด้วยการเอาเรื่องไฟฟ้ามาต่อรอง ทำให้ชาวบ้านฟ้องศาลปกครอง สุดท้ายศาลปกครองได้ตัดสินว่าอุทยานฯต้องให้ชาวบ้านใช้ไฟฟ้าได้โดยห้ามนำเรื่องนี้ไปต่อรองกับเรื่องค่าเช่า

"พอหมดคดีที่จับกันปี 2533 เขาก็มาบอกว่า ที่นี่เป็นที่ราชพัสดุต้องเสียค่าเช่า เราขออะไรก็ไม่ให้ ซ่อมก็ไม่ได้ บอกต้องเช่าก่อน คิดย้อนหลัง เช่าปีเป็นล้านๆ เราบอกไม่มี เขาก็บอกให้กู้มาเช่า ผ่อนส่งก็ได้"

"พอเราไม่เช่า เขากลั่นแกล้งเราทุกอย่าง เราปลูกต้นไม้เขาก็มาตัด พอเราไปหานายกฯ เขาก็มารื้อบ้าน เขาไม่เคยจะพัฒนาอะไรเลย เราทำทางก็ไม่ได้ ฝนตกที โคลนก็ไหลลงทะเล พวกเราก็ต้องมาช่วยกันโกยออกจากทะเล เพราะทำให้ทะเลไม่สะอาด"

วันนี้ที่เกาะเสม็ด มีชาวบ้านบางคนขอยกธงขาว ขายสิทธิในการเช่าที่ดินให้นายทุน เกาะเสม็ดจึงเริ่มมีโรงแรมหรูผุดขึ้น "ธีรพงษ์ ภิญโญ" ลูกเขยของป้าเบียน บอกว่า องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน(องค์การมหาชน) จะทำให้เหมือนเกาะช้าง เก็บค่าที่พักกันคืนละ 1-2 หมื่นบาท

ส่วนป้าเบียนนั้นบอกว่า "ถ้ามาอยู่แค่ 4-5 ปี แล้วมาบอกให้ออกคงได้ แต่นี่ปล่อยมาตั้ง 50 ปี พอเจริญแล้วบอกว่าเราอยู่ไม่ได้ ยุติธรรมหรือไม่ คนจนมาอยู่ก่อน มาบุกเบิกจนเจริญ เลือดตาแทบกระเด็น แล้วจะให้ออกไป แล้วให้คนรวยเข้ามา"

"แก่ขนาดนี้จะไปบุกเบิกที่ไหนได้อีก ชั้นยอมตาย ไม่ยอมหนีอีกแล้ว ให้ตายไปข้างนึง"

เรื่องราวป้าเบียนเช่นนี้ ไม่ได้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องแรก และแน่นอน คงไม่ได้เป็นรายสุดท้ายด้วย ตราบใดที่เรายังคงคิดถึงเรื่อง "เงิน" มากกว่า "คน"

และเรื่องราวบน "เกาะเสม็ด" ก็คงยังไม่เสร็จง่าย แน่นอน...
~~~~~~~~~~~~~~~


ที่มา : หนังสือพิมพ์มติชน วันที่ ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๔๘

//www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01way01310748&day=2005/07/31




Create Date : 15 สิงหาคม 2548
Last Update : 15 สิงหาคม 2548 2:51:59 น. 9 comments
Counter : 604 Pageviews.

 
น่าสงสารจัง


โดย: prncess วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:6:29:28 น.  

 





สวัสดีตอนเช้าค่ะ ...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:6:52:32 น.  

 

ช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

มองรถคิดถึงถนน

มองเมฆฝนคิดถึงท้องฟ้า

มองกาแฟคิดถึงน้ำชา

มองเวปไชค์พาให้...คิดถึงเธอ


** อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะจ้า**



...น่าสงสารคุณป้าจังเลยอะจ้า....


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:11:58:33 น.  

 
เฮ้ออออ.... อ่านแล้วก็ไม่รู้จะว่ายังไงดี


โดย: มะแต้มมะตูม วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:14:32:16 น.  

 
น่าสงสารนะครับ
เท่าที่เด็กชายก้องทราบมาล่าสุด
ชาวบ้านเริ่มรวมตัวกันต่อสู้แล้ว
และป้าเบียนก็โดนเข้าอีกคดีแล้วครับ
ใครมีโอกาสได้ไป หรือช่วยได้ ก็ช่วยๆ กันนะครับ


โดย: เด็กชายก้อง วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:14:46:44 น.  

 
เรื่องนี้...เคยเป็นข่าวบนสื่อหลายสื่อ..รวมทั้งทีวีด้วย..

จำได้ว่าไอทีวีเคยไปทำสารคดีเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม

รวมทั้งเคยดูผ่านรายการถึงลูกถึงคน

ไม่รู้ว่า.... ทำไม... คนทำมาหากินสุจริตต้องมาถูกไล่ออกจากบ้านของตัวเอง... เพื่อให้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของพวกนายทุนขูดรีดทั้งหลาย ที่วาดภาพอนาคตกันอย่างสวยหรู...


..เรื่องยังไม่จบอีกหรือ.......


โดย: star_hunt วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:17:45:57 น.  

 
อ่านจน จบแล้ว BG พึ่งมา เจ็บตาหมด.....^^

ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ เกี่ยวกับที่ดิน อย่างนี้ชาวเขาที่เกิด มา บนดอยก็คง จะ เกิดมาแล้วบุกรุก ป่าเลยเนอะ แล้วใครเป็นเจ้าของป่าล่ะ ใครเป็นเจ้าของผืนแผ่นดิน......เอ..งง กะ กฏหมาย


โดย: ไม่ได้ตั้งใจโสด วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:19:14:38 น.  

 
@ คุณ star_hunt : เรื่องยังไม่จบครับ พวกเขายังต่อสู้กันอยู่

@ คุณ ไม่ได้ตั้งใจโสด : จะปรับปรุงเรื่อง BG นะครับ ลืมลดขนาดก่อนใส่อะครับ อิอิ


โดย: เด็กชายก้อง วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:20:51:21 น.  

 
สู้ต่อไปน่ะขอเป็นกำลังใจ

อย่ายอมแพ้น่ะ


โดย: zouthfern IP: 203.155.120.133 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:22:50:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เด็กชายก้อง
Location :
แพร่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




แม้วันนี้เติบใหญ่
มาได้หลายฝนแล้ว
แต่ในใจก็ยังคง
เผื่อพื้นที่เล็กๆ
ไว้ให้เป็น
"เด็กชาย"

ดังนั้น ในบางครั้ง
พื้นที่บล็อกนี้
จึงมีพื้นที่
ที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว
และในบางพื้นที่
ยังคงเก็บไว้บ้าง
ให้สำหรับ
"เด็กชายก้อง"


.................

เพลง Lemon Tree
โดย Fools Garden
Get this widget | Share | Track details



















Friends' blogs
[Add เด็กชายก้อง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.