นิยาย " ม.ปลาย วุ่นวายรัก " โดย เหมชาติ ทอง --- ( ตอนที่ 4. )

                          4.

    สองวันต่อมา
.   คณะกรรมการนักเรียนก็ประกาศ
ไมค์ หน้าแถวเคารพธงชาติ ว่า
.    วันนี้ โรงเรียนจะเริ่มลดเวลาเรียนแต่ละคาบลง
ออดที่ประกาศหมดเวลาก็จะดังตามเวลาที่ปรับใหม่
       เวลาที่ลดลงนั้น จะรวมเป็นคาบใหม่สุดท้าย
แถมให้  เพื่อให้แต่ละคณะสีประชุมสมาชิก
.  จัดดำเนินการคัดเลือกนักกีฬา ฝึกซ้อมกองเชียร์   
และอื่นๆ
.
.        จากนั้นก็ประกาศสถานที่นัดประชุม ของ
แต่ละคณะ
.
.    " คณะตะวันเพลิง สีแดง ประชุมพร้อมกัน
ที่โรงอาหาร-นะคะ
.     คณะโสมทรงกลด สีเหลือง ประชุมพร้อมกัน
ที่หอประชุมชั้นบน
.         คณะมรกตมณี  สีเขียว ประชุมพร้อมกัน
ที่ลานหน้าห้องสมุด
.           คณะพยับเมฆา สีม่วง ประชุมพร้อมกัน
ที่ห้อง 503
.       และคุณะอัมพรพิลาศ สีฟ้า ประชุมพร้อมกัน 
ที่โรงพละ ค่ะ "
.
.       ได้ยินประกาศแล้ว เด็กๆ นักเรียน ม. 1 ถึง
ม.6  ที่นั่งฟังกับพื้นลานกว้าง ที่ใช้เข้าแถว  และก็
เป็นสนามบาส คู่กับสนามวอลเล่ย์ ตอนแข่งกีฬาสี
ด้วย
.      พากันขยับตัว ตื่นเต้น  หันมายิ้มให้กัน และ
เริ่มส่งเสียงคุย จ๊อกแจ๊ก
.
.    " นักเรียนทุกคน- เงียบ ! "
.
       เป็น อ. ผ่องใส น่ะเอง  ที่เปลี่ยนไมค์จาก
มือกรรมการนักเรียน  มาถือ พูดเองแทน
.     เริ่มต้นด้วยการสั่งให้ทั้งลานเงียบ
.          ก็เงียบ- ดักปิ้ง จริงๆ
.
.       " ทุกคณะสี ตั้งใจฟังนะคะ
.    สำหรับกีฬาสีปีนี้  นอกเหนือจากรางวัล
ของกีฬา กรีฑา ประเภทต่างๆ    รางวัลกอง
เชียร์ รางวัลเชียร์หลีดเด้อร์ และถ้วยรวมกีฬา
แล้ว
.   โรงเรียนก็จะมีรางวัลพิเศษ ขึ้นมาอีกหนึ่ง
รางวัล ค่ะ
.  และถือว่า นี่คือ รางวัลเกียรติยศสูงสุด!  "
.
.    เล่นเอานักเรียนทั้งลานร้องฮือ-ขะเง้อ
คอมอง
 .     เพราะเห็นมีการเดินไปยกถ้วยรางวัล 
ไซส์ใหญ่ยักษ์ๆ มาทางด้านหลัง ของ อ. 
ผ่องใส
.
.    "  คณะกรรมการนักเรียน
ช่วยยกมาให้ทุกคณะสีดูถ้วยด้านหน้า
.      ชัดๆ หน่อยค่ะ "
.
.      นักเรียน ม. ปลาย ชายหญิง สี่คน ที่เป็น
คณะกรรมการนักเรียนช่วยกันแบกถ้วยรางวัล
ที่มีเสาสูงสี่เสา และมีฐานข้างบนอีกชั้น
.    แล้วยังต่อยอด ให้มีเสาที่เล็กลงหน่อยอีก
สี่เสาสูง  ยันรับรูปที่หล่อเป็นเทพธิดาฝรั่งมีปีก 
กำลังยืนชูลูกโลก
.    เดินโชว์ให้ทุกคนดู ทางนั้น- ทางนี้
.
.         เด็กๆ ร้องอู้หูว์- กัน 
.   ถึงจะรู้ว่า ก็คือถ้วยรางวัลเก่า ที่สูง และใหญ่
ที่สุด  ที่ก็โชว์ไว้ในตู้โชว์ของโรงเรียนทุกวันอยู่
แล้ว
.    แต่เมื่อถูกเอามาปัดฝุ่น ทำเป็นรางวัลใหญ่ของ
กิจกรรมนี้ ด้วยไซส์ที่ยักษ์บึ้มของมัน ทำให้เด็กๆ
ทุกคณะสีต่างก็หวังจะได้ครอบครองถ้วยใบนี้ เพื่อ
เป็นศักดิ์ศรีของพวกตน
.
.  มันเป็นกุศโลบายในการจัดการเรียนการสอน
วิธีหนึ่ง ที่ได้ผลดีมาก 
.      ในการที่จะช่วยส่งเสริม กระตุ้นให้นักเรียน
ทุกคนมีความฮึกเหิม  มีส่วนร่วมในกิจกรรม และ
มีความสามัคคีในหมู่คณะ
.
.     " คณะสีที่จะได้ถ้วยนี้ไป  คือคณะสีที่มีคุณสมบัติ
ดังต่อไปนี้ "
.
.       อ. ผ่องใส คว้าไมค์มาพูดอธิบาย
.
.     "   ตั้งใจฟังให้ดีนะคะ...
1. นักเรียนในคณะสี มีส่วนร่วมในกิจกรรม-ทุกคน
2. ส่งนักกีฬาลงแข่งกีฬา กรีฑา ครบทุกประเภท
3. เชียร์กีฬาพร้อมเพรียงกันทุกสนาม
 และ 4.  จัดเก็บขยะบริเวณอัฒจันทร์ ให้ดูสะอาด 
เรียบร้อยอยู่เสมอค่ะ 
.
 .        อะ- เชิญคณะกรรมการนักเรียนค่ะ -
-  อะลูกอะ "
.
.      อ. ผ่องใสเรียกนักเรียนที่ยืนรอพูดต่อ และ
ส่งไมโครโฟนให้แกรับไป
.
.    " ถ้วยนี้  พวกเราคณะกรรมการนักเรียน
ตั้งชื่อว่า  " The Spirit of Sportsman "
หรือ ถ้วยรางวัล " น้ำใจความเป็นนักกีฬา " 
.      พวกเราจะส่งเจ้าหน้าที่  ไปแอบตรวจ 
ให้คะแนนแต่ละคณะสี แบบไม่บอกให้รู้ตัว
นะคะ 
.       แต่รับรองว่า ยุติธรรมแน่นอนค่ะ "
.
             *  *  * *  *  *  *  *  *
.
.           ประชุมสีวันแรก--
.    เดย์ที่รับผิดชอบเรื่องเชียร์ และ
เชียร์หลีดเดอร์ ของคณะตะวันเพลิง
สีแดงก็เจอปัญหา
.
.   แต่เป็นปัญหาที่เกิดจากเพราะเดย์ไปตั้งเงื่อนไข
ส่วนตัวไว้เอง
.
.               นั่นคือ --
.     มีเด็กชาย ม.1 คนนึง  มาขอสมัครเป็นเชียร์
หลีดเดอร์
.
.     แกเดินส่ายก้น เห็นมาแต่ไกล ตรงมาหาเดย์  
พร้อมกับเพื่อนผู้หญิง  ม.1 ตัวเล็กๆ อีกสองคน
.
.         " น้องชื่อหยัง-หนิ "
.
.   เดย์อ่านชื่อที่ปักไว้บนอกเสื้อ แบบพยายาม
สะกดคำ
.
.         " จื้อ-บุญอ่อง "
.
.               แกบอก
.
.          " มันเป็นไทใหญ่"
.
.   เด็กหญิงที่มาด้วยกันรีบบอก เมื่อเห็นเดย์ทำ
สีหน้างงๆ  กับชื่อที่ไม่ค่อยเคยได้ยินแบบนี้
.  
.       " แล้วน้องจะมาสมัครหลีดก๋า ? "
.
.               " อือ- "
.
.           บุญอ่องพยักหน้า  
.   พลางกรีดนิ้ว โบกผ้าเช็ดหน้าสีชมพูลายคิตตี้
ไล่ลมไปมาที่ใบหน้า ให้ตัวเอง
.
.        " ก่าหันว่า โฮงเฮียนประกาศหื้อกุ๊คน
 มีส่วนฮ่วมในกิจก๋รรม "
.
.      เดย์กระอักกระอ่วนที่จะบอกปฏิเสธตรงๆ
ว่าได้เตรียมดรีมทีม เชียร์หลีดเดอร์ของตัวเอง
ไว้แล้ว
.     โดยปีนี้ เดย์คัดเอาคนผอมๆ หุ่นดี ตัวเท่าๆ
กัน  จะได้ดูดี เวลาลงหลีดกลางสนาม
.      ไม่ให้แพ้หลีดสีฟ้าอย่างปีที่แล้ว
.
.      แต่เด็กชายบุญอ่อง ม. 1 คนนี้ เป็นคนตุ้ย
มากๆ - คือ อ้วนจัด 
.      คะเนว่า คงหนักเกือบๆ ร้อยโล
.    ตัวตัน จนออกหนอกหลัง หนาเป็นโคกแน่น
และล่ำ เตี้ย
.
.         " น้องบะลงกีฬาล่ะ - "
.
          เดย์ถาม  ชี้ทางใหม่ให้
.
       " ลงทุ่มน้ำหนัก -กะได้ "
.
.         " อื๊อ- บะเอ๋า--- 
.                เปิ้นจะเป็นหลีด-- "
.
.     บุญอ่องหน้างอ  เหวี่ยงตัวหนาๆ  จิกหัว
รองเท้าบิดไปมา  ส่ายหน้าลูกเดียว
.            -ไม่ยอม
.   บอกว่า   อุ๊ย-ไม่อาว-- เค้าจะเป็นหลีด
.
.       เพื่อนที่มาด้วย บอกเดย์อีก
.
.     " อ่องมันเคยเป็นหลีด ตี้โฮงเฮียนเก่า
- ตอน ป.6 "
.
.            " โรงเรียนไหน ? "
.
.       เดย์ถาม  ทำหน้ายุ่งบอกบุญไม่รับ
.
.        บุญอ่องบอกชื่อโรงเรียนมา
. เป็นชื่อ "โรงเรียนบ้าน ---" อะไรซักอย่าง
.
.            เดย์ฟังไม่คุ้น
.
.           " โฮงเฮียนหยัง---
  -- บะฮู้จัก
.             -- มีไหนฮั่น ? "

.      เดย์ถามแดกดัน เสียงเครือว่า
 " โรงเรียนอะไร -ไม่รู้จัก- อยู่ไหนเหรอ  ? "
.
.    อยากจะร้องไห้   เพราะบุญอ่องบอกว่า 
ถ้าเดย์ไม่รับตนไว้ ก็จะไปถามคณะกรรมการ
นักเรียน    ว่าตนจะไม่ขอร่วมกิจกรรมกีฬาสี
ได้ไหม ?
.         เพราะรุ่นพี่ปฏิเสธตน
.
.      " โฮงเฮียนอยู่ตี้แม่ฮ่องสอน "
.
.             " โคะ --
.      อ้ายบะเกยไปที่ฮั่น ซักกำ "
.
.           เดย์กัดฟันบอก 
.    น้ำตาทำท่าจะซึมเลยคราวนี้
.  พอนึกสภาพว่า  ดรีมทีมของตัวเองต้อง
ล้มครืนแน่ ถ้าให้บุญอ่องมาเป็นหลีดด้วย
.
    เด็กหญิงที่มาด้วยกันพาซื่อ บอกว่า
.
.     "  ไปลำบาก อ้ายเดย์--
 โฮงเฮียนมีบนดอย-ปู้น  บะมีถนนราดยาง  
.     บางเตื้อ ก่าตึงได้นั่งล้องัวไปโฮงเฮียน "
.
.    ล้องัว ก็คือ เกวียนเทียมวัว
.
.  " เตื้อฮั่น  เปิ้นนั่งจ๊างกับอุ๊ย ไป๋เฮียน "
.
.   บุญอ่อง -อดีตหลีดโรงเรียนประถมฯ
จากแม่ฮ่องสอน  รีบเล่าอวดเสริมว่า 
.    ครั้งนึงนะ- เค้าเนียะ -ขี่ช้าง กับตา 
ฝ่าดอยสูงไปโรงเรียน
.
.     เดย์ปวดขมับ บุญอ่องไม่ยอมกลับไป
แถมหัวหมอ  อ้างคณะกรรมการนักเรียน
ไม่เลิก
.
.        ...ทำไงดีเนี่ย -?
.
.         บุษบันเดินมาหาพอดี 
เดย์รีบวิ่งไปลากมือเอียด  พาไปหลบปรึกษา
ตรงมุมนึง
.
.     " ตัวช่วยเค้าหน่อยเอียด 
.  น้องมันดื้อมาก-
.           จะเป็นหลีดให้ได้
.   เค้าเนี่ย--อยากจะกรี๊ดดด- ให้คอแตกตาย
 ตอนนี้-อ่า "
.
.       พอเห็นเดย์ตารื้นๆ น้ำตาเอ่อจนตาแดง
เอียดยิ่งเห็นใจเพื่อน    รู้ว่าเดย์ตั้งใจ และเต็มที่
กับงานรับผิดชอบที่รักนี้สุดๆ   
.อยากให้ออกมางดงาม  เต็มร้อยสมดั่งที่ฝันไว้
.
.          " เอางี้สิเดย์ --
.     ก็ให้น้องเค้าเป็นหลีดชุดเล็กอีกชุด 
ไว้แยกเชียร์ เวลาที่ต้องแข่งพร้อมกันหลายรายการ "
.
.         เดย์ได้ฟัง ก็สะอื้นฮักนึง
โผเข้ากอดเอียดด้วยความดีใจ
.
.          " เอียดเจ้า--
.     เปิ้นขอบคุณตั๋วนักๆ ...
.             แม่น --
 ตั๋วนี้ ช่างกึ๊ดแต๊  ...
.       เปิ้นง่าว  กึ๊ดบะตัน "
.
.  -  ( อู๊ย--เอียด--
เค้าขอบคุณตัวเองมากๆ เลย
.      จริงด้วย---
ตัวเองนี่ ฉลาดจริงๆ เรย
.    เค้าโง่ อะ--- คิดไม่ทัน)
.
.    แล้วรีบเช็ดน้ำตา  ยิ้มร่าเริง
   โลกสดใส ฟ้าไฟสว่าง เลยทีนี้
.คว้ามือเอียด พากันไปหาบุญอ่อง
       ที่ยังยืนอ้วน  บิดตัวไปมา
และชำเลืองมองมาเป็นระยะ --
          รอคำตอบ
.
    *  *  *  *  *  *  *  *
.
.        " ตกลงเน่อ --
.     อ้ายฮับตั๋ว กับเปื้อนสองคนนี้
เป็นหลีด-
.     ก่าคือ จะมีหลีดชุดใหญ่ของ 
ม. ป๋าย
.   แล้วหลีดแฮ๋มชุ่น (= อีกชุดนึง)
เป็นชุดน่อย -ของ ม.ต้น
.    อ้ายจะหื้อน้องบุญอ่อง เป็นเก๊า
หลีด ม. ต้น 
.        - น่อ "
.
.          " เย่-- "
.
.   เด็กหญิงสองคนฟังแล้ว ตบมือดีใจ
.
.    ด.ช. บุญอ่องเหมือนจะยังมีแววเสียดายๆ
นิดๆ อยู่  ที่ไม่ติดหลีดชุดใหญ่ดังหวัง
     แต่เมื่อจะได้เป็นหัวหน้าหลีด ม. ต้น
ก็ยิ้มออก  พยักหน้ารับ
.
.            *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.   บุษบันรับหน้าที่ฝ่ายบัญชี สารบรรณ
ร่วมกับก้อย สองคน
.
.      ทั้งบัญชีใช้จ่าย และบัญชีรายชื่อนักกีฬา
กองเชียร์  ตลอดจนบันทึกการประชุม
.
.   เดินแยกกับก้อย ที่ไปรับรายชื่อกองเชียร์
เชียร์หลีดเดอร์
.
.        เอียดก็เดินไปรับใบแบบฟอร์มกรอกรายชื่อ
นักวิ่ง และนักบาสจากโยธา เพื่อเอามาเข้าแฟ้มรวม
.
.             โยธายิ้มให้
.   ส่งใบฟอร์มแมทให้เธอ พลางหัวเราะ
.
.      " โยวาดรูปเอียดไว้ในนี้ด้วย-อ่า "
.
.         รับมาดู เอียดขำ  โยธาวาดการ์ตูนญี่ปุ่น
แต่พอมองออกว่าเป็นรูปเธอเองไว้ตรงหัวกระดาษ
ใบรายชื่อ
.
.   " มีใบใหม่ไหม  เดี๋ยวโยลอกชื่อให้ใหม่ "
.
.     " ไม่เป็นไรมั้ง   แค่เราเก็บไว้เอง ไม่ได้ส่ง
เอกสารให้ใครตรวจ "
.
.       แล้วโยธาก็หน้าหมอง ถามบุษบันว่า
.
.          " เอียดรู้ยัง--
.    อาจารย์สิริยา เค้าให้เอียดถือป้ายโรงเรียน "
.
.           " ฮื่ย !! -- จริงเหรอ
.     เราเพิ่งรู้จากโยบอกนี่แหละ "
.
.      " อาจารย์ให้เอียดถือกับอ้ายหนึ่ง "
.
.          บอกเอียดแล้ว โยก็นิ่งเงียบ
.
.   ป้ายโรงเรียนเป็นผืนผ้ายาวแบบขวางถนน
เพราะปักจักร เป็นชื่อโรงเรียนยาวเต็มยศ
.   เลยมีรางไม้กลึงสำหรับสอด ไว้ให้คนถือที่
ปลายไม้ คนละมุมได้จับ
.   และบางกิจกรรม ก็ให้ช่วยกันถือถึงสี่คน
.
.        " โยอยากถือป้ายกับเอียด
    ไม่อยากให้เอียดไปถือกับอ้ายหนึ่ง "
.
.      ความอ่อนไหวของโยธาทำให้บุษบัน
 พูดอะไรไม่ออก
.
.       " เอียดปฏิเสธอาจารย์ได้ไหม
แล้วมาถือป้ายคณะของเรา
.        โยจะถือธง ตามหลังให้
.           -- นะครับ เอียด "
.
.   บุษบันเอาใบรายชื่อสอดเข้าในแฟ้ม
ที่ถือมา
.          ไม่ตอบโยธา
.   
           *  *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.     "  อยากกิน- มะดันดอง
  ตี 1 ตี 2 -ลุกมาดอง-มะดัน
.                 อยากกิน- มะดันดอง
      ตี 1 ตี 2 -ลุกมาดอง-มะดัน
.
.             สีเหลือง  -ถูกบีบคอ
        กลับไปฟ้องพ่อ -อดกิน -มะดัน
.
.         อยากกิน -มะดันดอง
  ตี 1 ตี 2 - ลุกมาดอง-มะดัน
.           อยากกิน -มะดันดอง
      ตี 1 ตี 2  -ลุกมาดอง-มะดัน
.
.          สีเขียว - ร้องงอแง
        กลับไปฟ้องแม่ -อดกิน- มะดัน "
.
.        พงษ์กวักมือเรียกเจี๊ยบ
เจี๊ยบเลยบอกแมง ให้ช่วยคุมกองเชียร์
    สอนน้องร้องเพลงเชียร์ต่อ
.
.        " ไปดูอัฒจันทร์กัน "
.
.         *  *  *  *  *  *  *  *
.
.       ทำงานกับพงษ์ เจี๊ยบรู้สึก
ชอบมาก
.  เพราะพงษ์จะวางแผนรัดกุมทุกเรื่อง
.
.       อย่างที่เรียกไปดูอัฒจันทร์ พงษ์ก็ให้
น้องๆ นั่งเรียงหนึ่งจนเต็มแผง  นับดูได้ 15 
คน
.        แล้ววาดเป็นผังสี่เหลี่ยมลงมา 7 ชั้น
ตามขั้นของอัฒจันทร์
. 
.          " 15  คูณ 7  ได้ 105
.   กองเชียร์มีร้อยห้าคน  พอแปรอักษร
ได้อยู่
.      เดี๋ยวเราจะออกแบบมาให้ก่อน
แล้วช่วยๆ กันออกอีกทีละกัน
.     แล้วเวลาเชียร์   เจี๊ยบก็แบ่งโซน
ที่นั่ง  ให้น้องๆ ที่นั่งเชียร์  ยกอุปกรณ์
 เป็นลวดลายต่างๆ ได้   "
.
.         เจีียบยกนิ้วให้
.
.       พงษ์หยิบมือถือ มาเปิดกูเกิ้ล
เสิร์ชหารูปอัฒจันทร์เชียร์  ในหมวด
รูปภาพ
.     รูปอัฒจันทร์เชียร์ของโรงเรียน
ต่างๆ โผล่มา เต็มพรืด
.
.    "  เอาแบบไหนดีเจี๊ยบ  หมู่เฮา
ก่าบะใจ้มีงบนักอย่างโฮงเฮียนเปิ้น "
.
.        เพราะมีข้อจำกัดเรื่องงบประมาณ
จึงช่วยกันเลือกจากรูป   โดยเน้นแบบที่
คล้ายกับอุปกรณ์ที่พอมีอยู่แล้ว และหรือ
ที่พอจะหยิบยืมเขามาได้ฟรีๆ
.
.      แต่มีแผงบนสุด ที่พงษ์กำลังจะขอ
ออกแบบทำเอง
    ให้ดูแปลกใหม่  อันซีน สะดุดตา
.
       *  *  *  *  *  *  *  *  *
.   เด็กนักเรียนจากทุกคณะสี เดินสวน
กันแถวอัฒจันทร์ ให้ควั่ก
.
.        คุยกันไป คุยกันมา  เดี๋ยวเดียวเจี๊ยบ
ก็ได้รู้   ว่าบุษบันถูกอาจารย์ดึงไปถือป้ายให้
โรงเรียน
.
 .      " เพราะเล่นเป็นจูเลียต นั่นแหละ
ครูสิริยาเลยเลือกเอียดไปก๋ำป้ายโฮงเฮียน "
.
.          คนเล่าเดาสาเหตุ
.
     " ก๋ำป้ายตวยไอ่โยก๋า ? "
.
         เจี๊ยบถามเพื่อนคนละคณะ
ที่มาเล่าให้ฟัง
.      จูเลียตก็ต้องคู่กับโรเมโอ-สินะ
.
             " บะแม่น ---
      ก๋ำป้ายกับอ้ายหนึ่ง-ปู้น ...
.     หันว่าครูสิริยาจะหื้อแต่งตัวเป็นเรื่อง
นาคี   อ้ายหนึ่งมันมีซิกส์แผ็ค-six-pack
     ถอดเสื้อ โชว์กล้ามได้ " 
.
    "  เอียดฮู้แล้วก๋าหนิ? "
.
.    " คิงไปถามเอียดมันคนเดียวเต๊อะ
 ฮาก่าก้าฮู้ จากกรรมก๋ารนักเฮียน "
.
.     เอียดรู้หรือไม่ ก็ไม่เท่าไอ่โยรู้
 เจี๊ยบนึก--
 .      เดี๋ยวมีงอนอีก--
  .             เชื่อสิ
.
     *  *  *  *  *  *  *  *   *
.
.     เรื่องคนงามของห้อง 5/1
ที่ถูกกองกลางแย่งไปถือป้ายส่วนรวม
ซะแบบนี้
.  สำหรับเดย์ - เดย์ถือเป็นเรื่องใหญ่
.
       ตอนนี้เอียดถูกเรียกไปลองชุดนางพญา
ที่ห้องครูสิริยา 
      ในห้อง 5/1 เดย์ยังคงบ่นไม่หยุด เพราะ
กลัวขบวนพาเหรดสีแดงจะแพ้สีอื่น
.
.      " ตายแล้ว   คณะตะวันเพลิงของเฮา 
สีท่า- ตึงได้ก๊านสีอื่นแน่ งานนี้- "
.
.    เดย์กลุ้มจริงๆ ไม่ใช่จะบ่นเล่นๆ
.
.     "  ห้องเฮาก็เต๊อะ
 .          -- เป๋นเวรเป๋นก๋ำ
  แม่ยิงงามๆ  ก่าเขียมเหีย "
.
.     โทษเวรโทษกรรม  ว่าห้อง 5/1 
หาคนสวยๆ ยากเข็ญเหลือเกิน
.
.      "  เจี๊ยบก่าทอม...
 แมง - ถอดแว่นแล้วก่าผ่อ-บะหันทาง
.     เตียวไป-สะเงอะ สะงะ  อย่างคน
เป็นเอ๋อ "
.
.     เดย์ว่า เจี๊ยบก็ดันเป็นทอม  ส่วนแมง
ถอดแว่น ก็มองไม่เห็นทาง   เดินเงอะงะ
เหมือนคนเป็นโรคหูหนาตาเล่อ
.
.     พวกผู้ชายฟังแล้ว ขำคำพูดของเดย์
หัวเราะกันครืนใหญ่
.    แต่แมงฉุน --หมั่นไส้เดย์สุดจะทน
จึงลุกขึ้นเท้าสะเอว จิ้มหน้าผากคนช่างว่า 
จนหงายเงิบ
.      ด่าเดย์ อย่างหมั่นเขี้ยวว่า 
.
.         "  จ้าด-วอก !
ฮาบะได้งามอย่างสู-หนิ "
.
.      แล้วแมงก็หัวเราะ- ขำเองด้วย
.............................................
.
*     แปลว่าไรดีอ่า -งงเหมือนกัน
.   
.    จ้าด- ก็คือ ชาติ-  วอก-ก็คือ ลิง ....
.
.      คือ  ขณะที่ทางทางภาคกลาง
 จะด่ากันว่า -ไอ้ชาติหมา
.     แต่ทางเหนือนี้ จะด่ากันแคว่า  
-ไอ้ชาติลิง
.
.   แบบนั้นครับ ฟังซอฟท์-ซอฟท์  
น่ารักดีออก 
...................................................
.
.      พวกผู้ชายเลยว่า งั้นจับเดย์
แต่งหญิง ถือป้ายเลยมั้ย ?
.
  " เอาอี่เดย์แต่งแม่ยิง ก๋ำป้ายเลยบ๋อ ? "
.
.    ถึงทีที่เดย์จะอายม้วน ร้อง ว้าย !
.  ก้มหน้าหัวเราะร่วน โบกมือปฏิเสธ
 ร้อง  -ไม่เอ๊า ! - ไม่เอา ๆ ๆ
.          --- ไปมา
.
.    เดย์น่ะ เป็นคนกล้าๆ กลัวๆ เดี๋ยวก็เอา
เดี๋ยวก็ไม่--- แบบนี้อยู่เรื่อย
.
.   พอบอกปัดงานแต่งหญิงถือป้ายกับเพื่อนๆ 
ผู้ชายแล้ว เสหันไปทางเจี๊ยบกับแมง 
.       บอกว่า
.
.     " เปิ้้นอู้เล่นเน่อ - เจี๊ยบกับแมง 
.  ตัวเก่าบะดีโขดเปิ้นหนา  "
.
.   เค้าพูดเล่นน้า-เจี๊ยบ แมง ตัวเองก็อย่าโกรธ
เค้าล่ะ ---
.     พลางจับมือสองสาวเพื่อนรัก    บีบเบาๆ 
แบบขอโทษ สองที ที่เมื่อกี้ว่าเล่นกันแรงไป
หน่อย
.   แล้วหันมาบอกทุกคนว่า จะขอแก้ปัญหา
นี้เอง
.
.        " ... บะเป็นหยัง
.  เดียวเปิ้นค่อยเส้าะน้องแม่ยิง ม.3
- ม.4 มาก๋ำป้ายคณะสี แตนเอียดกะได้ "
.
.
.    *  *  *  *  *  *  *  *
.
.       ใครๆ ก็หัวเราะ ขำเฮฮากัน
มีแต่โยธา ที่แอบปลีกตัวเงียบ
.   แยกมานั่งหงอย ริมหน้าต่างตาม
ลำพัง
.
.     เด็กหนุ่มมองไปข้างนอก ตาเหม่อ
ลอย   ใบหน้าที่ปกติจะเริงรื่น สดใสนั้น
เฉยเรียบ
.
.        *  *   *  *  *  *
.
.       เจี๊ยบ กับแมง และพงษ์  รวมทั้ง
คนอื่นๆ ไม่มีใครเข้าไปปลอบ
.     ปล่อยให้สุดหล่อของห้องปลดปล่อย
อารมณ์ผิดหวังเองอย่างนั้น
.
.     เพราะรู้นิสัยโยธาดี ว่าถ้าเข้าไปคุย 
ไปถาม ก็เหมือนจะไปตอกย้ำ ให้โยธายิ่ง
เสียใจหนักขึ้น
.
.        *  *  *  *  *  *  * 
.
.     บุษบันกลับมาถึงที่ห้อง 
เพื่อนๆ ก็ถามกันทันที
.
.   " ตกลงเอียดต้องก๋ำป้ายโฮงเฮียนแต๊-
แม่นก่อ? "
.
.        " เจ้า "
.
 .    เอียดก็เริ่มพูดเมือง ผสมไทยไปเรื่อย
เหมือนกัน
.
.         แล้วเอียดก็เดินไปหาโยธา
.  คนทั้งหลายก็ทำเป็นไม่มอง  แต่หูงี้
-เงี่ยฟัง
.
.
.         " โย -- "
.
 .     บุษบันเรียกโยธาเบาๆ
.
.          โยธาหันมามองคนเรียก
.  สบตากับเอียด
.             น้อยใจยิ่งนัก --
.    ก็ได้ยินแล้ว  ที่เอียดบอกทุกคนว่า
ได้ถือป้ายโรงเรียน   คู่กับสงคราม ม.6 
แน่นอน
.
.      ดวงหน้าของเด็กหนุ่ม ยามนี้ 
หมองหม่น
.      นัยตาที่ใครๆ ว่าหวานคมคู่นั้น
ตอนนี้ดูเศร้าซึม
.
.     หัวใจของเอียดหวั่นไหว  เผลอวูบ 
สะท้านเยือก  
.      สงสารโยธาจับใจ
.
.         " เอ่อ --  "
.
.    เอียดมองโยธาเหมือนจะปลอบโยน
.
.      " อาจารย์สิริยาให้เรามาบอกโย
  ว่าอาจารย์ให้โยถือธงโรงเรียน
          -- นำหน้าป้าย  "
.
.        โยธามองเอียดนิ่ง --
หน้าเฉยเรียบ จนเอียดเดาอารมณ์เขาไม่ออก
.
.     " ให้โยไปพบอาจารย์ ตอนนี้เลย
.              จะได้ลองชุด "
.
.       " โยไม่อยากไป "
.
.           โยธาบอกกับบุษบัน 
.   น้ำเสียงชัดเจน
.
.
.       เอียดจึงหันมาทางเพื่อนๆ
.  ทำให้พงษ์ เจี๊ยบ แมง และเดย์ พากัน
มาที่โต๊ะของโยธาราวกับนัดกัน
.
.
.           "  เฮ้ย--
.    ไปเถอะโย  จะได้--- "
.
.      พงษ์จะพูดต่อ ก็รู้สึกติดคอขึ้นมา
.
.       เจี๊ยบเลยพูดแทนพงษ์ให้
.
.       "  ไปเถอะ -- นะ
.      อาจารย์อุตส่าห์เลือกแกแล้ว
  จะได้เดินเป็นเพื่อนเอียดมันด้วย "
.
 .    โยธาที่เบือนหน้า บอกเสียงเข้ม
ว่า 
.
.      " เอียดมีคนเดินด้วยแล้ว "
.
.
.        แล้วโยธา ก็หันมามองบุษบัน
  ถามเธอตรงๆ ว่า
.
.         " เอียด---
.    เอียดอยากให้โยถือธงมั้ยล่ะ ? "
.
.     บุษบันเม้มริมฝีปาก ไม่ตอบ
เธอสะบัดผม เชิดหน้า
.     ไม่ชอบใจเลย กับคำถามนี้ของ
โยธา
.  ถามทำไม จะให้ตอบว่าไง- ตรงนี้
.
.
.      ทำให้โยธามองเธออย่างเสียใจ
 ที่เมื่อพูดไป ยิ่งทำให้เอียดดูห่างไกล
 ออกไปอีก
.
.            " น่ะ --"
.               พงษ์พูด
  "  ไปหาครูสิริยากันเถอะ"
.
.    แล้วเข้าประคองเพื่อนแบบตัดบท
 พยักหน้าให้เดย์ มาช่วยกันอีกคน
.
.  เดย์กับพงษ์ ก็ดึงโยธาไปห้อง อ. สิริยา
จนได้
.
           *  *  *  *  *  *  *  *   *
.
.    เจี๊ยบรู้สึกว่า ในห้องนิ่งเหลือเกิน ไม่มีใคร 
พูดอะไรกันอีกสักคำ ชวนให้อ้ำอึ้ง
.       เธอจึงรีบทำเป็นถามเอียดเรื่องแฟ้ม
.
.    " เราได้ตัวนักกีฬาครบไหมเอียด ? "
.
.         เอียดตอบแบบส่ายหน้า
.    รู้ว่าเจี๊ยบกำลังช่วยเปลี่ยนบรรยากาศ
ที่อึดอัดนั้นให้   แต่เธอยังไม่ไหวที่จะพูด
เจื้อยแจ้วได้
.
.         " ขาดกีฬาไรอีก ? "
.
.            เจี๊ยบยังช่วยต่อ
.     ถามเหมือนสนใจข้อมูลจริงๆ
.
.   จนก้อยที่นั่งอยู่นึกเห็นใจ เอื้อมมือมา
ช่วยเอียด  หยิบแฟ้มตรงนั้น เปิดให้เจี๊ยบ
ดู
.
.       เอียดสบตาก้อยอย่างขอบคุณ
 ก้อยก็พยักหน้าให้เธอ หงึกๆ


.
.
.                ***   จบตอนที่ 4. ***
.........................................................................................
.  หมายเหตุ :  นำนิยายมาลงในบล็อกใหม่อีกครั้ง         
.  เขียนครั้งแรก  11 พฤศจิกายน 2559
.บันทึกสถิติการเข้าอ่าน 1411 ครั้ง ณ 27 พฤศจิกายน  2561
..........................................................................................   

Create Date : 10 ตุลาคม 2563 Last Update : 9 พฤศจิกายน 2563 9:29:54 น. Counter : 692 Pageviews.		0 comments
Share Tweet