บล็อก- blog เปรียบเสมือนสมุดไดอารี่เล่มใหญ่ที่สุดของผม
|
|||||||||||||
นิยาย " ม.ปลาย วุ่นวายรัก " โดย เหมชาติ ทอง --- ( ตอนที่ 8. )  8. . อานิด หรือปณิศราฟังหลานสาว เล่าเรื่องป้าเกด กับพี่เก่งมาหา . และเรื่องโมเดลลิ่ง ที่จะมาติดต่อ ทุกอย่าง--ให้ตนฟังอย่างละเอียด . เธอก็ให้ความเห็น . . " อาให้เอียดลองคิดเองนะ-- ไม่ใช่ว่า อาจะกีดกัน . แต่วงการบันเทิงสมัยนี้ เป็นเรื่องเสี่ยง มาก . เข้าไปแล้ว ถ้ามีอายุในวงการสั้น - แป๊บๆ ไม่ดังพอ นั่นคือขาดทุน เหมือน เปลืองตัว . คิดดูสิ เมื่อเราพยายามจะเข้าสู่วงการนี้ สิ่งแรกเลยที่เราต้องยอมรับ คือการสูญเสีย ความเป็นส่วนตัว . เพราะ ต่อมา ใครๆ เขาก็สามารถพูดถึง เราได้ วิจารณ์เราได้ ทั้งที่เราก็อยู่เฉยๆ อะนะ เขาถือว่าเราเป็นบุคคลสาธารณะ จะพูดถึงเราเมื่อไหร่ก็ได้ " . . หลานสาวนั่งฟังคุณอาพูด ตาแป๋ว . . " คนชอบเราเขาก็พูดดี แต่คนที่ เกลียดเราก็คงต้องมี . ถ้าเขาไม่ใช่ติ่งของเรา เขาก็คอยจิกเรา ทางสื่อ . ว่าเราอย่างเจ็บๆ เพราะถือว่าได้ด่าเล่น ฟรีๆ แบบไม่ต้องให้เห็นตัว . เป็นสิ่งที่คนดังสมัยนี้ ต้องอดทนกัน " . . เห็นหลานสาวคนสวยยังนิ่งฟังอย่างตั้งใจ คุณอาจึงว่าต่อ . " บางที - วันนึง เราอยากมีชีวิตที่เรียบง่าย สบายๆ และอยากเป็นส่วนตัวจริงๆ . แต่เราก็ยังต้องเป็นเป้าสนใจของคนทั่วไป ไม่เลิก ถ้าว่าครั้งหนึ่ง เราเคยมีชื่อเสียง เป็นที่ รู้จัก จะไปไหน ทำอะไร ก็มีคนคอยตามมอง . เอียดชอบไหมล่ะ ? - แบบนั้น " . . เอียดอึ้ง - อานิดอธิบายจนเธอ เห็นคล้อยตาม . . " แล้วดาราสมัยนี้ ก็เยอะ-แยะไป หมด ไม่รู้ใครเป็นใคร เกิดใหม่แทบจะทุก วัน . คนดูงี้-จำไม่หวัดไม่ไหว . เอียดก็ดูละกัน ว่าพวกเขาเหนื่อยกัน หรือเปล่า ต้องแข่งขัน ทำตัวให้เป็นข่าว ตลอด . แต่งตัวก็ต้องหวือหวา ล่อแหลม เอาใจกล้องนักข่าว จะได้รุมถ่าย เอาไป ออกสื่อ . แต่งเรียบร้อย ไม่เตะตา จะถูกลืม เงียบ -หายต๋อม . พอไม่ดัง ก็ตกงาน ไม่มีเงิน ไม่มีใคร สนใจเหลียวแล ต้องพาตัวเองออกจาก วงการไปดิ้นรนหางานอื่นทำ เลี้ยงตัวเอง " . . บุษบันนึกตาม มองเห็นภาพดารา ซื่อๆ ใสๆ หลายคน ที่ต้องปฏิวัติตัวเอง ยอมเปลี่ยนจากแนวแม่ชีคอนแวนต์ ที่ แสนเรียบร้อย มาเป็นแนวจี๊ดจ๊าด แซบซ่าส์ เพื่อสู้กับกระแสคนอื่นๆ ที่ กำลังแซงหน้า . ดูแล้ว ชวนน่าสงสาร-ไงไม่รู้ . . " จริงค่ะอา -เอียดก็รู้สึกอย่างนั้น " . . " พ่อเอียด กับแม่ คงอยากให้เอียด ตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบ แล้วมีงานการทำ ที่มั่นคง . ส่วนเงินทอง ฐานะบ้านเรา เอียดก็รู้นิ ว่าไม่ได้เดือดร้อนอะไร พอมีพอกิน . เงินค่าจ้างถ่ายโฆษณา แลกกับที่เขาเอา หน้าตาเราไปออกสื่อ จนกลายเป็นบุคคล สาธารณะตลอดไป . ถ้าเอียดชอบอย่างนั้น ก็ดีไป แต่ถ้าว่า จริงๆ แล้ว เอียดไม่ได้ชอบ เท่าไหร่-- อาว่า - ไม่คุ้มหรอก ดีไม่ดี ขาดทุนเลยแหละ " . . เอียดลงจากเก้าอี้ มานั่งพื้น กราบตักอานิดอย่างขอบคุณ . . ปณิศราลูบศีรษะบุษบันไปมา อย่างเอ็นดู . . ดีใจ ที่ครอบครัวของเธอยังปลูกฝัง ความเคารพนบนอบระหว่างกัน ของ พ่อแม่ พี่น้อง และเครือญาติ . ตัวปณิศราเอง โตจนทำงานแล้ว เวลาเดินผ่านพ่อ หรือแม่ ที่นั่งอยู่ในบ้าน เธอก็จะย่อตัว ก้มตัวเองต่ำลง เพื่อแสดง ความเคารพอย่างสูงสุดแก่บุพการี ทุกครั้ง จนเป็นนิสัย . * * * * * * * * * * * . . โยธาร่ำๆ จะไลน์หาเอียด อยากจะบอกเธอ ว่าพ่อกับแม่อนุญาต ให้เขาลองแคสติ้งงานโฆษณานี้ . . " ก็เอาสิ --- . ถ้าโยอยากลองดู -ก็ได้นะ . เราผู้ชาย ไม่มีอะไรจะเสียหาย . ถ้าได้งานจริง แม่จะเป็นคนดูแลโยเอง " . . แต่เอียดอ่า--- . ไม่เคยตอบไลน์ของเขาเลย . โน่น-เอียดจะโต้ตอบกัน ก็แต่ในไลน์กลุ่ม ของห้องที่เจี๊ยบเป็นคนตั้ง . . ไว้รอบอก ตอนพบกันที่โรงเรียนดีกว่า อยากรู้มาก ว่าทางบ้านของเอียดจะว่าไงมั่ง เรื่องจะถ่ายโฆษณา . * * * * * * * * * * . . จริงๆ แล้ว โยธาไม่รู้หรอก ว่าเมื่อบุษบันอ่านข้อความที่เขาส่งให้ แล้ว . เธอก็กดลบมันทิ้งทั้งหมด . . เอียดรู้ว่า -- . ปล่อยไว้ในเครื่อง--ไม่ได้เด็ดขาด . ก็โยธาเล่นพูดจาออดอ้อน-หวานฉ่ำ มาซะอย่างนั้น . เกิดวันไหน- อานิด . -ที่รับปากกับพ่อเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะดูแลหลานสาวอย่างดี ให้ตั้งใจเรียน จนจบ และสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ . เผอิญมาเห็นข้อความของโยธาในไลน์ เข้า ก็คงจะเข้าใจทันที ว่าเธอกำลังริมีแฟน เป็นแฟนกับเจ้าของไอดีนี้ อย่างแน่นอน . . อธิบายอานิดให้เข้าใจ คงจะยาก เหลือเกิน เอียดจึงต้องเซฟตัวเองไว้ก่อน . . แต่บุษบันก็ไม่ได้เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับ ที่โยธาสนใจเธอให้อานิดฟัง . เธอถือว่า โยธาเป็นเพื่อนปกติ ที่แค่มา สนใจเธอเป็นพิเศษเท่านั้น . ชีวิตของเธอยังเรื่อยๆ ไม่ได้มีปัญหา ถึงขั้นที่จะต้องขอปรึกษาอาเหมือนอย่างเรื่อง แคสติ้งงานถ่ายโฆษณา . * * * * * * * * . . รุ่งขึ้น แต่เช้า -- . กำลังรอรถเดือนมารับไปโรงเรียน ประลองพลก็โทรมาหาบุษบัน . ตามเบอร์ที่เธอให้ไว้กับป้าเกด . . " น้องเอียด-- . เพื่อนพี่มันอยากทราบว่า อานิดอนุญาตให้เอียดถ่ายโฆษณา-ปะ ? " . . บุษบันตอบพี่เก่งไป ตามที่เธอตัดสินใจ ว่าไม่ขอรับงาน . . " คือ อาบอกว่า - พ่อกับแม่อยากให้เอียดตั้งใจเรียนให้จบ . พร้อมเพื่อนๆ อะค่ะ " . . " อ๋อ-ครับ พี่เก่งเข้าใจ . เออ - แล้วเพื่อนของเอียดล่ะ พี่จะ ติดต่อได้ไง " . . " ไว้เอียดถามเพื่อนดูก่อน ยังไม่ทราบเหมือนกัน ว่าทางบ้านเค้าจะ ว่าไง . แล้วจะให้เขาติดต่อมาทางเบอร์พี่เก่ง เบอร์นี้นะคะ " . . " โอเคครับ " . * * * * * * * * . . โยธาเมมเบอร์ของประลองพลจากเอียด ไว้ . มองสบตาเธออย่างหลงใหล . . " เสียดาย -- เอียดไม่ได้ไปลองทดสอบ หน้ากล้องด้วยกันกับโย " . . บุษบันยิ้ม ให้กำลังใจโยธา . . " ทางบ้านเราไม่อยากให้เข้าวงการ แต่โยผู้ชาย คงสนุกดีนะ " . . ตอนนี้ เรื่องที่คุยกันเงียบๆ สองคน กลายเป็นเพื่อนๆ ทั้งกลุ่มรู้หมดแล้ว . . " ตอนแรก -เราก็ยังไม่แน่ใจไง เลยไม่ได้เล่า " . . เอียดรีบอธิบายให้เพื่อนๆ ฟัง . . " แค่แคสติ้งเอง- ยังไม่รู้จะได้งาน รึป่าว " . . โยธาเสริม . . เจี๊ยบดูจะตื่นเต้นกว่าใครเขา . บอกโยธาอย่างดีใจ . . " ยังไง ก็ถือว่าสุดยอด . เฮ้ย-- ดีใจด้วยว่ะโย เพื่อนเราจะได้เข้า วงการ เป็นดาราดังกะเขาแระ " . เจี๊ยบเอื้อมจับมือกับโยธา เชกแฮนด์ -shake hand เขย่าแรงๆ . -- แมงขอเชกต่ออีกคน . . " ย่าเอียด- หล่อนก็น่าไปแคสติ้ง ด้วยอ่า " . . เดย์มองหน้าสวยเข้ม คิ้วดกๆ จมูก กระทัดรัด ยิ้มน่ารักคล้ายยาย่า-อุรัสยา ของเอียด . บอกเพื่อน อย่างนึกเสียดายแทน . . เอียดยิ้มหวานให้เดย์ . . " พ่อแม่เราไม่อนุญาต อยากให้ เราตั้งใจเรียนให้จบ . -- จะให้เรารับราชการ " . . พงษ์พยักหน้า รับรู้เหตุผล . . แต่เดย์ยังบ่นต่อ . ว่า เสียดาย อะ-ย่าเอียด . - ถ้าชั้นเป็นหล่อน ละก้อ--- . . * * * * * * * * * * . . โยธารีบโทรหาแม่ - ให้มารดา เป็นคนโทรไปหาประลองพลเพื่อ บอกตอบรับ . . ซึ่งพอพูดจากันได้สักพัก เก่งก็ได้ให้ทาง เพื่อนที่เป็นโมเดลลิ่งโทรกลับมาคุย . มีการนัดหมาย ให้โยธาไปทดสอบหน้ากล้อง ที่บริษัทในตัวเมืองเชียงใหม่ ออฟฟิศก็ตั้งอยู่ในห้าง สรรพสินค้าใหญ่ ที่เป็นที่รู้จักกันดี . . " คุณแม่ จะมาพร้อมกับน้องด้วยเลย ได้ไหมครับ " . . ทางนั้นว่า . . " ดีค่ะดี -ถ้าอนุญาตให้คุณแม่ดูแลได้อย่างนี้ คุณแม่ก็สบายใจค่ะ " . . " ผมจะให้เก่งขับรถมารับ และส่งกลับ ถึงบ้าน . พรุ่งนี้ เก่งจะไปรับ 10 โมงเช้า นะครับ " . . " อุ๊ย- ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ " . * * * * * * * * * * . . มารดาโทรส่งข่าวกลับมา โยธาก็บอก เพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้-วันเสาร์ จะต้องไปแคสที่ บริษัทกับแม่แล้ว . . " เอียด -ไปด้วยกันดิ --นะ " . . โยธาเอ่ยชวนบุษบัน จ้องมองตาเธออย่าง คาดหวัง . . " เราคงไม่ไปหรอก " . . สบสายตาอ้อนวอนโยธาแล้ว เอียดต้องเมิน หลบหนีอารมณ์ที่เริ่มสะเทิ้น . . " เราบอกพี่เก่งไปแล้ว ว่าไม่เอา ถ้ายัง ไปอีก - เขาจะคิดไง " . . " งั้นฮาไปตวยได้ก่อ ? " . . เจี๊ยบถาม เธออยากเห็นกระบวนการการ ทดสอบหน้ากล้อง . . " -- ฮาใค่ผ่อขนาด เปิ้นแคสติ้งกัน อย่างไย " . . โยธาว่า ได้ -- มีเจี๊ยบไปเป็นเพื่อน ก็ดีสิ . . " ฉันไปด้วย--- ". . . เดย์ร้องขอไปบ้าง ไม่ได้ถ่าย ก็ขอให้ได้ไปดูเขา-ก็ได้นิ . . " ให้ฉันไปด้วยนะโย ฉันจะช่วยถ่าย คลิปตอนแกแคสติ้ง- . หรือจะให้ฉันไลฟ์ ถ่ายทอดสดทางเฟส ก็ได้นะ " . . " ถ่ายทอดสด มันจะรุงรังเปิ้น-ปะอี่เดย์ ? คิงตึงขอ-นุญาตเปิ้นก่อนเน่อ " . . เจี๊ยบรีบปรามเพื่อน . ติงว่า live นั้น อาจดูเอิกเกริกไป . จะรบกวนการทำงานของคนเขาที่นั่น . . " ค่า - คุณนายเจี๊ยบขา " . . เดย์ค้อนเจี๊ยบ ขวับนึง . . " อิฉันรับรอง จะขออนุญาตพี่เขาก่อน - แน่นอนค่ะ คุณ-อี่-เจี๊ยบ !! " . . พงษ์หัวเราะขำ คู่นี้-เดี๋ยวก็กัดกัน -แง่งๆ เดี๋ยวก็จู๋จี๋ หวานจ๋อย-- . สลับกันไปมา ทั้งวัน . . ตกลงว่า มีเจี๊ยบกับเดย์สองคน ที่จะติดรถ ไปบริษัทกับโยธา และคุณแม่ . โดยจะขี่มอเตอร์ไซคล์-motorcycle ไปจอด ไว้ที่บ้านของโยธาแต่เช้า . . แมงนั้น -ไปไม่ได้ บอกว่า ติดธุระ ต้องช่วยงานของที่บ้าน . . " วันพูก เปิ้นต้องไปโจ้ยแม่เก็บใบเมี่ยง บนดอย " . . ก้อยนั่งอยู่แถวนั้น ได้ยิน ได้ฟังเขาคุย กัน แต่ไม่ได้ออกความเห็นอะไร . คิดเลยว่า เรื่องนี้น่าเล่าต่อ ให้ใครคนนึง ได้รู้จัง . เพราะถ้าแอ้มได้ทราบ- ก็คงจะตื่นเต้น มากๆ . * * * * * * * * * * . . รถเก๋งคันโก้ของเก่งมารับที่หน้าบ้าน ของโยธาตรงเวลา . จอดแล้ว ประลองพลก็ลงมาสวัสดี ทักทายทุกคน . เก่งบ่นนิดหน่อย ว่าเกือบหลงซอย ที่มีบ้านหลังนึง หน้าตาคล้ายๆ กัน . . พอเห็นตัวจริงของโยธาเข้า ประลองพล ก็บอกกับคุณแม่ของโยธาอย่างพอใจว่า . . " สงสัยน้องโยจะได้งานนี้แน่ครับ คุณแม่ " . . คุณแม่ของโยธาหัวเราะ . . " ให้ได้ก่อนเถอะค่ะ แล้วแม่ค่อยแจ้ง ขออนุญาตโรงเรียนให้ . แม่ยังไม่บอกกับทางโรงเรียนเลย กลัว บอกไปแล้ว งานไม่ได้ อายเขาตาย " . . " โรงเรียนคงไม่ว่าไรมังครับ สมัยนี้แล้ว เด็กๆ มัธยมทำงานเป็นนักแสดง ระหว่างเรียนกันเยอะแยะไป . สมัยนู้น---ก็มีนะครับ ผมเคยทราบ อย่างแอนดริว เกร็กสัน ตอนนั้น ที่เริ่มดัง เขาก็ยังเรียน ม. ปลาย ที่โรงเรียนปทุมคงคา " . . " อ๋อ - . โรงเรียนมัธยมของรัฐบาล แถวๆ เอกมัย น่ะ . ครอบครัวของแม่ เมื่อก่อน เราก็อยู่แถว เอกมัยค่ะ " . . " อ้าว- เหรอครับ อยู่กรุงเทพฯ แล้วก็ ย้ายมาอยู่เชียงใหม่อีกที " . . " ใช่ค่ะ --พอดี คุณพ่อของโยอยากมา ทำงานที่นี่ " . . เด็กๆ ทั้งสามไม่กล้าพูดสักคำ ได้แต่ฟัง อย่างเดียว . เจี๊ยบกับเดย์ที่นั่งอยู่ตอนหลังของรถ กับแม่ของเพื่อน ให้รู้สึกตื่นรถคันใหม่เอี่ยม ที่เบาะยังลื่นๆ จนต้องนั่งเกร็ง ตัวลีบ . กลัวไถลตกเบาะ . . " เอียดไม่มาด้วยล่ะน้องโย " . . ประลองพลขับไป ชำเลืองถามโยธา ที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ . . " เอียดไม่ได้มาครับ " . . โยธาตอบทื่อๆ แบบนี้ ประลองพล เลยต้องต่อความสนทนาให้เอง . . " คุณพ่อของน้องเอียด ท่านค่อนข้าง เข้มงวด เป็นนายทหารน่ะ ก็เลยไม่ค่อยชอบ วงการบันเทิง . อยากให้ลูกสาวเรียนอย่างเดียว จบแล้ว ก็ทำงานรับราชการ " . . " พี่เก่งทราบไงครับ ? " . . โยธางง ถามทันที . . เก่งจึงเล่าปูมหลังให้ฟัง พอให้ได้ทราบเค้า ได้ยินกันทุกคน . จึงเข้าใจที่มา ว่าทำไมเอียดจึงรู้จักกับเก่ง และจนที่โยธาเอง ได้มานั่งรถของประลองพล กัน ณ ตอนนี้ . . " แล้วเพื่อนของเก่ง ที่ชื่อคุณแป๋ง ที่เรา กำลังจะไปหานี่ล่ะคะ " . . คุณแม่ของโยธาถามบ้าง . . " อ๋อ- แป๋งเป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกทีครับ รู้จักกันตั้งแต่-สมัยผมยังเรียนปีหนึ่ง . ที่บ้านของแป๋ง เขาเปิดบริษัทโมเดลลิ่ง มาสามปีแระครับ " . . " เรียนที่ มช ด้วยกันเหรอคะ " . . ประลองพลตอบว่าเปล่าครับ บอกว่า แป๋งทำงานไป เรียนไป ที่มหาลัยเอกชน แห่งหนึ่ง . . โยธา เจี๊ยบ และเดย์ ค่อยรู้สึก ผ่อนคลายเริ่มได้พูดคุยกับประลองพล บ้าง ไม่เคร่งเครียด จนอึดอัดกันอีก . . ไม่นานเท่าไรเลย รถก็ขับเข้าสู่เขต ตัวเมืองเชียงใหม่ . และแล่นตามเส้นทางสู่ห้างสรรพสินค้า ชื่อดัง . * * * * * * * * . . ประลองพลพาทุกคนขึ้นบันได เลื่อนไปชั้นสอง . เดินต่อไปทางขวาได้หน่อยนึง ก็ถึงออฟฟิศโมเดลลิ่ง . . เป็นห้องคูหาเดียว ส่วนหน้าทำเป็นบู้ธขายกาแฟ เครื่องดื่ม และพวกเค้ก . มีโต๊ะลูกค้าที่จัดเตรียมไว้ให้สามชุด ลักษณะโต๊ะ เป็น tea for two -ที่นั่งกันได้แค่โต๊ะละสองคน . ถัดไปด้านใน เป็นโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ตั้งขวาง ไว้ เป็นส่วนติดต่องานถ่ายแบบ . . คุณแป๋งเดินยิ้มกว้าง รี่ออกมารับ ชิงไหว้ก่อน อย่างนอบน้อม ตามสไตล์นักธุรกิจมืออาชีพ . . " สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีน้องๆ . เชิญครับ - เชิญครับ " . . หันไปสั่งเด็กที่ยืนที่บู้ธ ทำเครื่องดื่ม ให้กับทุกคน . . แป๋งจ้องมองโยธาหัวจรดเท้า แบบพิจารณา แล้วยิ้มถูกใจ . . " เอ้อ- น้องโยนี่ . - โอเคเลยนะ " . . แป๋งถามถึงเอียดด้วย . . " ตกลงน้องบุษบันไม่สนใจจริงๆ เหรอ " . " เอียดบอกว่า ติดที่ทางบ้านอยากให้เรียนครับ " . . โยธาตอบ . . " เอ้---เสียดาย-อะ " . . แป๋งจิ๊จ๊ะที่ปาก ทำหน้าเสียดายจริงๆ . . " หายากซะด้วย หน้าตาอย่างน้องเค้า " . . เด็กๆ มองไปรอบๆ สะดุดตาที่มุมสตูดิโอ เล็กๆ . ตื่นตาตื่นใจที่เห็นมีไฟสป็อตไลท์ -spot light แบบขาตั้งตรงนั้น สองสามตัว . . พอได้น้ำมาดื่มกันครบ เก่งบอกให้แป๋งคุยกับ คุณแม่ของโยธาเรื่องกติกาธุรกิจทันที เพื่อจะได้ รับรู้ เข้าใจตรงกัน ไม่มีปัญหาภายหลัง . . " คืองานนี้ ถ้าน้องโยผ่าน- . ก็จะถ่ายเป็นหนังโฆษณา และภาพนิ่งนะครับ " . . แป๋งรีบอธิบายดักไว้ก่อนเลย กันผู้ปกครอง จะวิตกกังวล . . " แป๋งรับรอง ไม่มีโป๊ ไม่มีเซ็กซี่ แบบให้ ต้องมีดราม่ากันแน่นอนครับ . -- จะเน้นถ่ายแบบ วัยรุ่นๆ ใสๆ ฝันๆ " . . ก็เห็นคุณแม่ของโยธาแอบยิ้มแบบโล่งใจ . . " ทางบริษัทของพี่แป๋ง จะทำหน้าที่เป็น ตัวกลางติดต่อ และกำหนดค่าตัวให้ . และในด้านที่ว่า ก็ประกอบอาชีพ ธุรกิจนี้- อะนะครับ ก็จะขอหักค่าตัวน้อง 30 เปอร์เซ็นต์ เป็นรายได้ของบริษัท . โดยจะหัก- หลังจากที่น้องโดนหักภาษี ณ ที่จ่าย ร้อยละ 5 จากทางโน้นแล้วนะครับ " . . " มันยังไงเหรอคะ ? . - ต้องหัก ถึง 2 ครั้ง " . . คุณแม่โยธาที่กำลังอ่านแบบฟอร์มสัญญา ที่แป๋งส่งให้พิจารณา เงยหน้าถาม . . " อ๋อ --มันยังงี้ครับคุณแม่ . สมมุตินะครับ-สมมุติ... . สมมุติว่า น้องโยได้ค่าตัวครั้งนี้ 3 หมื่น ถ่ายเสร็จ เวลารับค่าตัวจริง ค่าตัวของน้องโยจะ ถูกบริษัทถ่ายหนังหักภาษี ณ ที่จ่าย ร้อยละ 5 ไว้ทันทีเลย . -- ก็จะเป็นเงิน 1500 บาทครับ " . . แป๋งอธิบายอย่างคล่องแคล่ว ประลองพล นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ . . " นั่นคือ จะได้รับค่าตัวจริง 28,500 บาท แล้ว-จากค่าตัว 28,500 นี้ - บริษัทของแป๋ง ก็จะขอหัก 30 เปอร์เซ็นต์ ครับ . คิดเป็นเงิน --เอ่อ -- เดี๋ยวนะครับ " . . แป๋งเอามือถือมาจิ้มคำนวณ . . " 28,500--- . หักร้อยละ 30 ก็จะเป็นเงิน 8,550 . ดังนั้น- น้องโยก็จะได้รับค่าแสดงจาก บริษัทแป๋ง เป็นเงินสุทธิ 19,950 ครับ " . . " อ๋อ-- - ค่ะ " . คุณแม่ของโยธาพยักหน้า รับทราบ กติกานี้ . . เดย์นั่งเงียบกับเจี๊ยบอย่างสงบเสงี่ยม ตั้งใจฟังพี่แป๋งพูดธุรกิจ แบบเก็บสาระความรู้ อย่างเดียวเต็มๆ . ไม่กล้าแม้จะพูดอะไรสักคำ เพราะเกรง จะเป็นเรื่องที่ดูรุ่มร่าม ไม่เข้าที . . . " ให้น้องโยมาอยู่สังกัดโมเดลลิ่งของผม ไหมครับคุณแม่ " . . แป๋งมองโยธาอีกครั้ง ก็พูดออกมา . . " ผมจะให้คุณแม่เป็นผู้จัดการส่วนตัว ของน้อง . มีอำนาจในการคัด สกรีน- screen งาน จะตอบรับ หรือปฏิเสธงานก็ได้เต็มที่ และให้คุณแม่เป็นผู้เซ็นรับเงินผลประโยชน์ จากทางบริษัทผมครับ " . . " ตกลงค่ะ --- . คุณแม่เห็นแล้ว ว่าคุณแป๋งตรงๆ ดี . คุณแม่ก็ยินดีให้โยสังกัดที่นี่ " . . แป๋งดีใจ ที่คุณแม่ยินดีรับทำสัญญา เข้าสังกัด . . " อ้อ- คุณแม่ และน้องโยครับ ช่วงที่ สังกัดกับทางพี่แป๋งนี่ พี่แป๋งห้ามน้องโย ไปสมัครกับโมเดลลิ่งอื่นนะครับ " . . แป๋งรีบบอกอีกเรื่อง . . " เพราะธุรกิจเนี้ย- มันต้องแข่งขัน ช่วงชิงงานกันตลอด แบบใครมีดี บริษัท นั้นก็ได้งานไป . แป๋งต้องขอข้อนี้ จากคุณแม่ด้วยนะ ครับ " . . " ค่ะ --- . อันนี้ คุณแม่เข้าใจค่ะ " . . ขณะที่คุณแม่กำลังเซ็นสัญญากับ แป๋งที่โต๊ะใหญ่ . แป๋งก็หยิบเอาตลับแป้งขึ้นมา บอกให้โยธาไปล้างหน้ากับสบู่ ที่ซิงค์ . หน้าห้องน้ำ . . ประลองพลตรงไปที่มุมสตูดิโอ ดึง ฉากลงมากาง และจัดไฟสป็อตไลท์ . แล้วเรียกโยธาที่โดนแป๋งเอาพัฟ-puff ปัด แป้งรองหน้า จนเนียนใส . ถ่ายรูปทั้งหน้าตา และรูปร่างในมุมต่างๆ รวมถึงให้โยธาพูดแนะนำตัวเอง ตามสคริปท์ ถ่ายเป็นวิดิโอไว้ด้วย . เพื่อทำเป็นโปรไฟล์ของโยธา เตรียมไว้ ให้ลูกค้าได้ดู ได้ตัดสินใจเลือก . . ช่างกล้อง ก็คือ ประลองพล นั่นเอง ที่พอถ่ายเสร็จ ก็เรียกให้โยธา และทุกคน เข้ามาดูผลงาน . . -- พากันร้องฮือ . เพราะรูปถ่ายออกมาดีมาก สวยเตะตา ยังกะโยธาเป็นดารา ซูเปอร์สตาร์ล่วงหน้า ไปแล้ว - ไงงั้น . . ทุกคนจึงได้เข้าใจ ว่าทำไมพี่เก่ง- ประลองพล นักศึกษาปีสาม วิจิตรฯ มช ถึงได้มาเป็นช่างภาพประจำอยู่ที่บริษัทนี้ . เพราะฝีมือขั้นเทพ -นี่แหละ . . " มา- น้องสองคน - เจี๊ยบ เดย์ . พี่เก่งจะถ่ายรูปให้ครับ " . . เก่งเอาใจเจี๊ยบ และเดย์ ที่อุตส่าห์ มากะเขา . ถ่ายรูปแบบจัดแสงสตูฯ ให้ฟรีๆ .รูปที่ออกมา-สองคนนี้ -ปลื้มซะ . * * * * * * * * * * * * . . เดย์ กับเจี๊ยบ วันนั้น-- . ตอนที่พี่เก่งกำลังจะถ่ายทำโปรไฟล์ให้ โยธา . ก็รวบรวมความกล้า ถามขออนุญาต กับคุณแป๋ง . ว่าจะขอถ่ายคลิปการทำงานนี้ ส่งไปให้ เพื่อนๆที่โรงเรียนดู -ได้ไหมคะ ? . . คุณแป๋งยิ้มใจดี บอกว่า . . "ด้าย-- ได้เลยครับ - . ตามสบาย พี่อนุญาต-- " . . เลยดีใจ รีบยกไหว้ขอบคุณ . คุณแป๋งกัน . . เจี๊ยบให้เดย์ถ่ายเป็นคลิป . ตัวเองขอถ่ายเป็นภาพนิ่ง ตามถนัด . * * * * * * * * * * . . พอถ่ายทำเสร็จ จึงรีบส่งไลน์ไปให้ ดูในกลุ่ม . เดย์พิมพ์อธิบายว่า . . " รายงานสด จากเจี๊ยบคนหล่อ และเดย์ คนงาม นะคะ --- . ทางบริษัทโมเดลลิ่ง กำลังถ่ายทำ โปรไฟล์ให้คุณโยธา . ว่าที่ดาราคนใหม่ ค่า หนูๆ -- " . . ก็มีข้อความวิจารณ์เข้ามา -ตึ๊ง ตั๊ง ว่าโยธาหล่อ น่ารัก ทันสมัย . . พงษ์ว่า . . " จ๊าบมาก--เหมือน k-pop เลยว่ะ เพื่อนเรา " . . โยธาส่งสติ๊กเกอร์ " เย่ ! " ตอบรับ กับข้อความ . " ยังไม่รู้ ทางโน้นเขาจะเอาหรือป่าว " . . แมงส่งสติ๊กเกอร์ " กรี๊ดดดดด " ปลื้ม ปริ่ม มาจากไร่เมี่ยงบนดอย กับข้อความ . . " ว้าว---หล่อ ๆ ๆ ๆ -- กิ๊กฉัน " . . ก้อยก็ส่งสติ๊กเกอร์ยกนิ้วให้ และรีบ แชร์ภาพ และคลิป ต่อไปที่ไลน์ของแอ้ม ในทันที . * * * * * * * * . . เอียดส่งเป็นสติ๊กเกอร์รูปชื่นชมให้ ในไลน์กลุ่ม . ไม่มีข้อความใดๆ เสริม . . ส่วนในไลน์ส่วนตัวของเธอเอง ที่ไอดี Yo-Yo-Tha ส่งข้อความ รูป และคลิปมาให้ . เอียดก็ได้แต่เปิดอ่าน ไม่ตอบอะไรกับ ข้อความชวนซึ้งของเพื่อนหนุ่ม . ได้แต่พิศดูรูปสุดหล่อ มากเสน่ห์เหล่านั้น ของโยธาเล่นๆ . และดูแล้ว ก็จำต้องลบประวัติการสนทนา ทิ้งทั้งหมดเช่นเคย . . ไม่เป็นไร--เพราะก็ยังมีรูปเหล่านี้บางรูป ค้างให้เธอไว้ดูในไลน์กลุ่มบ้างแล้ว . . มันช่างต่างกับโยธา . ที่ขยันเซฟรูปของบุษบันในไลน์กลุ่มไว้ ในแกลลอรี่ทุกรูป . รวมทั้งรูปที่เขาแอบถ่ายเอียด ยามที่ เธอเผลอ อีกมากมาย หลายเซ็ท . . * * * * * * * .  . . *** จบตอนที่ 8. *** ......................................................................................... . หมายเหตุ : นำนิยายมาลงในบล็อกใหม่อีกครั้ง . เขียนครั้งแรก 7 ธันวาคม 2559 .บันทึกสถิติการเข้าอ่าน 1296 ครั้ง ณ 28 ตุลาคม 2561 ..........................................................................................
|
Huean Piang Din
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Group Blog
All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
