นิยาย " ม. ปลาย วุ่นวายรัก " โดย เหมชาติ ทอง --( ตอนที่ 3.. )

                               
                                3.

.   เดย์วิ่งนำทุกคนไปที่บอร์ดหน้า
ห้องสมุด
.  เมื่อมีคนมาบอกว่า อ. ผ่องใส เอารูปกิจกรรม
สัปดาห์ห้องสมุดมาติดแสดงแล้ว
.    เร็วทันใจดีจัง  เล่นไปเมื่อวานนี้เอง
.
.           มีเด็กๆ มาออกันเต็มหน้าบอร์ดแล้ว
ส่วนใหญ่เป็นนักเรียน ม. ต้น   ที่เห็นเดย์มาถึง 
ก็แข่งกันส่งเสียงทักทาย
.
.        " แม่นมมาแล้ว--
.        ฮ่า ๆๆๆ
.                 ... ฮิ้ว !  "
.
.    สังเกตว่า ทางเหนือ-เวลาโห่-- จะมี ฮิ้ว!
เป็นตัวขีดเส้นใต้ให้ด้วย
.
.      น้องๆ แย่งกันชี้ให้เดย์ดูรูปเด็ดรูปนึง ที่
บอร์ด เป็นรูปตอนเดย์กำลังอ้าปากตะโกน
.
.      " อ้ายเดย์ --  ฮูปนี้ อ้ายเดย์อ้าปาก
อย่างวอกก่อน "
.
.        น้องๆ ว่าอ้าปากเหมือนลิง  เดย์ก็ไม่
โกรธ  ดูรูปแล้วร้อง ว้าย-- ยอมรับ
.
.       " แต๊--
.             ... หน้าอย่างวอก-อ่า "
.
.       หัวเราะขำรูปตัวเองอย่างอารมณ์ดี
 น้องๆ ก็หัวเราะตาม
.
.     โยธากับพงษ์   และอีกสองสามคน
ตามมาสมทบ
.     เด็กๆ จึงหันมาสนใจโยธาแทนเดย์
.
.     " อ้ายโย-
.              อ้ายโย โรเมโอ "
.
.         มาขอจับมือกับอ้ายโรเมโอกัน
.
.     โยธายิ้มให้กับน้องๆ ทุกคน  เลยได้เป็น
ขวัญใจแฟนละครเวทีอีกตำแหน่ง  นอกเหนือ
จากนักบาส-ดาวชู้ต
.
        *  *  *  *  *  *  *  *
.
.          " เปิ้นชอบต๋อนนี้ "
.
.        เด็กหญิง ม.1 คนนึง บอกกับเพื่อนๆ ว่า
"เค้าชอบตอนนี้"
.
.        ชี้ที่รูป    ตอนโยธาคุกเข่าหน้าระเบียง
คฤหาสน์     แหงนมองจูเลียต ที่ยืนอยู่บนโต๊ะ
นักเรียน  -เอ๊ย-ระเบียง
.
.           " เปิ้นชอบต๋อนนี้ "
.
 .              อีกคนว่าบ้าง  
.    ชี้ที่รูปตอนเอียดคุกเข่า แหงนหน้าเศร้าๆ
 แทงมีด ที่หน้าอกตัวเอง       ส่วนโยธานอน
หลับตาอมยิ้ม หนุนเข่าของเอียด
.    
.    " อ้ายโยหล่ออ่า...
.             เป็นพระเอก -เหม๊าะ ! "
.
.         เหม๊าะ คือ เหมาะสม
.                 - สมควรแระ
.
.        " บะเต้าใด น้อง "
.
.        โยธาต้องรีบถ่อมตัวว่า -ก็หล่อแค่
นิดหน่อยเองน่ะน้อง       ไม่ได้หล่ออะไร
เท่าไหร่หรอก
.
.     พอดีพงษ์มองไปทางซ้ายมือ
- บอกว่า
.
.        " อี่เจี๊ยบเตียวมาผ่อฮูปแระ "
.
.          โยธาเห็นไปมองตาม
.           - ใจช็อต ดัง- ตึบ !
.
.        เจี๊ยบกำลังเดินขึ้นเนินเตี้ยๆ มาห้อง
สมุด กับแมง และเอียด
.
.   แล้วอ้ายหนึ่ง -สงคราม นั้นล่ะ
.       เดินมาด้วยกัน ได้ไง ?
.
        *  *  *  *  *  *  *  *
.
.           " มีฮูปนักก่อ ? "
.
.       เจี๊ยบตะโกนถามแต่ไกล
.     เช็คเรทติ้ง ว่ามีรูปของงานสัปดาห์ห้องสมุด
ที่เป็นรูปของละครเวทีเยอะไหม ?
.
.       " ปะเลอะ ปะเต๋อ ! "
.
.        เดย์อยู่ตรงนั้น  ตอบไวกว่าเพื่อน
. ว่า  เยอะ-มาก !
. 
.        เจี๊ยบยิ้มกว้าง พอใจคำตอบ หันไป
เร่งสงคราม
.
.         " อ้ายหนึ่ง-
.               ขะใจ๋--ไปผ่อฮูปกั๋น "
.
.      แล้วตัวเองก็รีบดึงมือแมง  วิ่งมา
ทันที
.     ทิ้งให้เอียดเดินตามหลังมา เคียงคู่
กับพี่หนึ่ง ม. 6
.
   *   *  *  *   *   *   *   *
.
.      โยธาเม้มปาก   เมินหน้าหนีภาพ
นั้น
 .    ทำเป็นไม่ได้มอง   ใจแป้ว...จนไม่
อยากอยู่ตรงนี้
.
.      เจี๊ยบลุยไล่ดูภาพกิจกรรมละครอย่าง
เมามัน แทบไม่สนใจใครไหนแล้ว
.    ฮูปนั้น-ก่าเปิงใจ๋ ...
.         ฮูปนี้-ก่าจั๊ดเหม๊าะ
.
 .       พอแมงออกปาก ชวนวิจารณ์บางรูป
 เจี๊ยบก็นึกได้   ว่าตัวเองชวนอ้าย ม.6 มาดู
บอร์ดด้วยกัน
.
.     " อ้ายหนึ่งเจ้า   มีฮูปอ้ายตวยหนา "
.
.          หันไปเรียกสงคราม เพื่อจะให้มาดูรูป
คนดูละคร   ที่เขาถ่ายติดภาพของสงครามมา
ด้วย
.
.             เจี๊ยบจึงได้อึ้ง --
 .  ที่ได้เห็นสงครามกำลังแอบมองเอียด ที่กำลัง
ดูรูปที่บอร์ด -อย่างเคลิบเคลิ้ม  ลืมตัว
.  ด้วยสายตาที่ใครมองปร๊าดเดียว-ก็รู้ว่า อ้ายหนึ่ง 
ชอบเอียดซะแล้ว
.
.       " มีฮูปอ้ายหนึ่งตรงเพ้เจ้า "
.
.         เจี๊ยบบอกใหม่อีกที  หนึ่งจึงได้รู้ตัว 
.   ถามเจี๊ยบว่า  -ไหน ๆ
.
          *   *  *  *   *  *   *  *
.
.    "  ไอ่โยแสดงท่านี้ เปิงแต๊ะ
เปิงว่า
.     อย่างโรเมโอแต๊ๆ เลยอะ "
.
.          เจ๊๊ยบว่า
.    แล้วชี้ที่รูป ตอนโยธากำลังทำท่ารำพัน
กับคำกลอนในละคร
.  คนถ่ายช่างถ่ายได้มุมสวย ทำให้โยธาดูเป็น
พระเอกจริงๆ
.     หน้าตาหล่อเหลานั้นชวนฝัน
.
.              " อ่าว---" 
.
.     เจี๊ยบร้อง เมื่อมองไป หาโยธาไม่เจอ
.
.     " แล้วไอ่โยไปไหนแล้วหนิ ? "
.
.    พงษ์มองไปรอบๆ ไม่ทันสังเกตเหมือนกัน
ว่าโยธาไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
.
.    เดย์บุ้ยปากไปทางลานอิฐตัวหนอน  บอก
ว่า " นู่น ! "
.
.           " ปู้น!-- "
.
.    ทุกคนมองไป  จึงได้เห็นโยธาที่กำลังเดิน
คอตก ก้มหน้า เห็นแต่ด้านหลัง
.            ห่างไป...
.
.         เจี๊ยบตะโกนเรียก
.
.             " โย้ !  .... "
.
.       โยธาไม่ยอมหันกลับมามอง
.
.       เจี๊ยบจึงลองเรียกใหม่อีกครั้ง
.
.             "  โย !   ... "
.
.      แต่โยธาก็ยังทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน 
.ยังคงเดินห่างออกไปอีกเรื่อยๆ
.
.     เจี๊ยบมองตาม แต่ไม่เรียกอีกแระ พอเข้าใจ
ความรู้สึกของโยธาคนเจ้าอารมณ์ ที่ช่างอ่อนไหว
.     หากก็ไม่รู้จะว่าไงดี  ได้แต่ถอนหายใจอย่าง
เพลียๆ
.
.
.        *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.       บุุษบันไม่มีความผิดปกติใดๆ
ให้ใครเห็น ที่โยธาแสดงกริยาหุนหัน
ประท้วง
.        เดินหนีจากวงไปซะอย่างนั้น
.
.       เธอก็ยังคงดูภาพกิจกรรมบนบอร์ดด้วยกัน
กับเดย์  คุยหัวกัน แซวเล่นๆ กันขำๆ
.
.      ได้ยินเจี๊ยบถามสงครามว่า
 .
 .        " อ้ายหนึ่งเจ้า ---
.  แล้วกีฬาสีโฮงเฮียนเฮาจะมีเมื่อใดแต๊ ? "
.
.       " อาทิตย์ในนี่แหละ เจี๊ยบ " 
.
 .              หนึ่งตอบ
.
.  อาทิตย์ใน-ของทางเหนือ ก็คือสัปดาห์ถัดไป
จากสัปดาห์หน้า
.
.         " หยังมาโวยเหีย ? "
.
.      เจี๊ยบทำเป็นบ่นไปงั้นเอง ว่า ไม-ไวจัง
 หากจริงๆ ชอบใจ  ที่จะมีกิจกรรมโรงเรียน 
ให้ได้สนุกอีกแล้ว
.
.     " เจี๊ยบจำไว้เลย  เทอมสองจะมีกิจกรรม
โรงเรียนอัดเรียงกันแน่น -ทุกปี "
.
.            สงครามบอก
.
.       " แม่นและเจ้า 
.             กิจกรรม -ติ๊กๆ "
.
.    แมงที่ฟังอยู่ พลอยว่า  ว่ากิจกรรมมีมา
แบบไล่ตามกันติดๆ
.
.         " อั้น-คณะสีของอ้ายหนึ่ง 
.    ก่าตึงได้ป๊ะกับคณะสีของเจี๊ยบ "
.
.    เจี๊ยบว่า งั้นคณะสีของสงครามก็ต้อง
ได้เจอกับคณะสีของเธอ
.
.         หนึ่งหัวเราะ พยักหน้า
.
.      " เจี๊ยบสีหยัง ?
.            - อ้ายลืมแระ "
.
.       ปากสงครามถามเจี๊ยบ แต่สายตานั้น
เฝ้าจับจัอง มองหน้าสวยของเอียด
.
.       " สีแดงเจ้า
.          - คณะตะวันเพลิง "
. 
.         " อ้ายหนึ่งสีโม่ง "
.
.    แมงบอกให้เองเลย หมายถึงสีม่วง
.
.      " คณะพยับเมฆา  - 
.                 น้องจ๋ำได้ "
.
.       สงครามหัวเราะ ชมแมงว่าจำแม่น
แล้วพูดกับเอียด ทีเล่นทีจริงว่า
. 
.         "  เอียดคับ- 
.    ถึงจะอยู่คนละสี แต่เอียดช่วยเชียร์อ้าย 
เล่นบาสตวยเน่อคับ  "
.
.         " เหอ --  ได้ไย ? "
.
.    แมงรีบค้านทันที ว่า  อ่าว-- ได้ไง ? 
 บอกว่า
.
.          " หมู่เฮาสีแดง---
. ก่าตึงเชียร์ไอ่โยเล่นบาส ก่าเจ้า-อ้าย    
.          เนาะ- เอียดเนาะ  "
.
.      บุษบันหัวเราะ  พยักหน้า เห็นด้วย
กับแมง
.
.        " สีท่าจะม่วน ละปี๋นี้ "
.
.       หนึ่งยิ้มกริ่ม บอกว่าปีนี้ท่าจะสนุก
.
.    " ...โอเค-  พยับเมฆาจะเอาชนะตะวัน
เพลิงหื้อได้
.        เออ-- แล้วเอียดลงกีฬาไรมั่งล่ะ "
.
.          " เอียดวิ่งค่ะ  "
.
.            เอียดตอบ
.
.      "  เอียดล่นโวยเน่ออ้ายหนึ่ง "
.
.    แมงกล่าวอวดสรรพคุณเพื่อนตัวเอง
กับรุ่นพี่ ว่าเอียดวิ่งเร็วนะ
.   เพราะรู้ว่า    เอียดเคยเป็นนักวิ่งของ
โรงเรียนทางใต้ที่เอียดย้ายมา
.
.          " โอ้ว-- ดีเลย
.   เดี๋ยวตอนใกล้แข่ง เราจะได้มาซ้อม
วิ่งด้วยกัน "
.
.      เจี๊ยบนิ่งไป  อ้ายหนึ่งพูดแบบนี้ ถ้า
โยธาอยู่ตรงนี้ด้วย คงได้เป็นเรื่องแน่
.
.      เธอจึงคิดเปลี่ยนเรื่องคุย  หันมามอง
ที่เดย์
.
.     " อี่เดย์  ---
.     คิงตึงได้เป็นหลีดแฮ๋ม  "
.
.          เจี๊ยบพูดเหมือนสั่ง
.
.         " ยินดีเจ้า-- "
.
.       เดย์ย่อเข่า ชักขาขวาไปด้านหลัง
ทำท่าถอนสายบัวรับตำแหน่งเชียร์หลีดเดอร์
-cheer leader -ของชอบ ล้อเจี๊ยบ
.
.       " แต่หลีดอย่างข้าเจ้า ---
จะขอแป๋งร่างเป็นปี้แนน -ทัดดาว นึกแจ้ง
.  ลงสนามวอลเล่ย์  ตบบอลเร็วใส่หมู่ป้อจาย
ตวยเจ้า "
.
.       ทุกคนขำเดย์กันอีก
.
.   หนึ่งนั้นหัวเราะเสียงดัง เห็นฟันขาวสวย
พูดว่า
.
.        " เอ้อ -  ได้หลายอย่างเลยเนาะ
 - เก่งจัง เดย์ "
.
.     เดย์แอบประเมินสองคน ที่มาชอบ
เอียด -แบบเล่นๆ
.       ว่าโยธานั้น  หล่อแบบน่ารัก แนว
ตี๋ๆ ใสๆ
 .       แต่อ้ายหนึ่งคนนี้ หล่อเข้ม แบบ
ไทยๆ แมนๆ ดี
.
       *  *  *  *  *  *  *  *  *
.  
.      โยธามีอาการนอยอยู่แค่
วันเดียว
.      อีกวันก็ร่าเริงเหมือนเดิม
.
.    ไล่เตะกับพงษ์ และกลุ่มเพื่อนๆในห้อง 
เสียงดัง จนเจี๊ยบต้องเบรกห้ามแทนหัวหน้า
ห้องที่พูดน้อย ไม่ค่อยจะปากกับเขา
.
       *  *  *  *  *  *  *  *
.
.    บุษบันกำลังนั่งที่โต๊ะเรียน
 จดวิชาภาษาไทยอยู่
.
.      จู่ๆ โยธาก็เดินตรงมาหา เหงื่อโทรม
มาทั้งตัว
.
.    เด็กหนุ่มลากเก้าอี้ตรงนั้น ตัวนึง มาวาง
หน้าโต๊ะเธอ
.           แล้วนั่งลงทันที
.
.   เอนหลังพิงพนัก มองหน้าบุษบัน พลาง
ตาละห้อย
.     บอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เบาๆ ว่า
.
.       "  โยเหนื่อยจังเลยเอียด...
     ขอโยนั่งพักตรงนี้-น้า -"
.
.      พงษ์เดินเหงื่อแตก เข้ามาในห้อง
อีกคน

.          แมงมอง แล้วถาม
.
.    " หมู่สูไปวิ่งเล่นที่ไหนกันมา -หนิ
เหื่อย้อยอย่างน้ำตกเหีย "
.
.    เหื่อ -ภาษาเหนือ ก็คือ เหงื่อ
 ส่วน เหีย คล้ายๆ ว่า  - ซะยังงั้น
.
.    " วิ่งเล่นรอบสนาม สองรอบมานะ
สิ "   
.          พงษ์ตอบหอบๆ 
.    แล้วว่า
.
. " เปิ้นกับไอ่โยโดนครูสุวิทย์สั่งให้วิ่งน่ะ "
.
.   พลางฉวยสมุดแถวๆ นั้น มาพัดวีให้ตัวเอง
แล้วลากเก้าอี้มาเอนนั่ง 
.    หลับตานิ่งเงียบ ไม่อธิบายต่อให้แมง 
และเจี๊ยบเข้าใจ   
.
.     สองสาวจึงมองหน้ากันแบบงืด ๆ
-คือ แบบงง ๆ  กับการเล่าที่ไม่เคลียร์
.
.   เดย์ที่แอบฟังอยู่ใกล้กัน ลุกเดินเข้ามา
หา บอกเฉลย
.
 .   " โยกับพงษ์ โดนครูสุวิทย์ทำโทษ
มาค่ะหล่อน  "
.
.         " เรื่องไรเหรอ ? "
.
.     เดย์กลับไม่ตอบ เดินหนีแมง และ
เจี๊ยบไปซะงั้น
.
.     พอดีพงษ์ลืมตาขึ้น มองไปทางโยธา 
ที่นั่งเอนหลังท่าทางหมดเรี่ยวแรง  ที่หน้า
โต๊ะของบุษบัน 
.        -ที่ไกลกัน อยู่สักหน่อย

.   จึงเล่าเองเสียงเบาๆ ให้เจี๊ยบ และแมง
ฟัง 
.     ว่าโยธาพาตนไปหาอ้ายหนึ่ง แล้วขอ
ท้าอ้ายหนึ่ง ให้ชู้ตบาสแข่งกัน อ้ายหนึ่ง
ก็ตอบรับ 
.       ก็ชู้ตกันสูสี - ลูกต่อลูก   ยังไม่มี
ใครแพ้ ชนะ
.
.   เผอิญนักเรียนที่มารุมดูพากันโห่เชียร์
เสียงดังลั่นโรงบาส   จน อ. สุวิทย์ที่กำลัง
สอนสุขศึกษาอยู่ใกล้ๆ  โมโหมาก 
.   เข้ามาถามว่า นี่-ใช่ชั่วโมงเรียน-รึเปล่า 
ก็เลยโดนสั่งลงโทษ 
.     ให้โยธา ตัวเอง  และอ้ายหนึ่ง วิ่งรอบ
สนามฟุตบอล คนละสองรอบ
.
.       " ธัมโม สังโฆ "
.
.            แมงอุทาน
.
.      " ไปท้าแข่งกันทำไม ---
.    อีกไม่กี่วันก็กีฬาสี จะได้แข่งกันจริงๆ 
อยู่แล้ว "
.
.        พอพงษ์ลุกขึ้น   เดินผละไปหา
โยธา   เดย์ก็แอบมาซูบซาบ ( ภาษาเหนือ
แปลว่า กระซิบ )
.   รายงานสองสาวอีกรอบ แบบเอ๊กซ์คลูสีฟ 
หมดเปลือก 
.  .
.     " ข้าเจ้าอยู่ในที่เกิดเหตุตวยเจ้า
.ไอ่โย มันท้าอ้ายหนึ่ง
        มันว่า ถ้าอ้ายหนึ่งชู้ตบาสก๊าน
-แพ้มัน      ห้ามอ้ายหนึ่ง มา-นี้ -
.   กับ-นี้ - เจ้า  "
.
.            " ก๋า ? 
.      -  ห้ามมานี้ -
.              - กับนี้
.              ... อี้ ? "

.     เจี๊ยบกับแมง ถามย้ำกับเดย์
.
.          " จ้าววววว-- "
.
.            เดย์พยักหน้า
.        ตอบรับ เสียงยาว
.
.       คนเหนือจะเข้าใจกันดี เรื่อง 
" นี้- กับนี้ "
.   มันเป็นการพูดเลี่ยงๆ ในสิ่งที่
รู้ๆ กัน   แทนการพูดตรงๆ  ที่พูด
แล้ว มันจะดูโจ๋งครึ่มไป
.
.       ห้ามมานี้- คือ ห้ามมายุ่ง
กับนี้-  คือ กับเอียด
 .             -- นั่นเอง
.
    *   *  *  *   *  *  *   *   
.
.    พงษ์-พอเดินมาหาโยธา
ก็ลากเก้าอี้ มานั่งชิดอีกคน
.
.    เอียดจึงลุกขึ้น เดินไปที่พัดลมโคจร
ของห้องเรียน
.    ดึงสายสวิทช์เปิดลม พัดส่ายให้เพื่อน
ทั้งสองคน
.
.   สายลมเบอร์สามที่เย็นสดชื่น โบกวีผ่าน
ร่างของโยธา และพงษ์
.
. พงษ์นั้น พอมีกระแสลมพัดมาโดนตัว
 ก็เอ่ยบอกเบาๆ ทั้งยังหลับตา
.
.            " อื้อ-
.          ขอบคุณนะเอียด "
.
.    เพราะพงษ์เหนื่อยมาก อยากนอนอย่าง
เดียว  ไม่ขอทำอะไรอื่น
.
.      โยธาผงกหัวขึ้นมองเธอ  ยิ้มหวาน
ให้บุษบัน
.
.  " ขอบคุณครับเอียด "
.    
.         บอกเธอ ก่อนจะหลับตาลง
.  ของีบต่อ
.
.         เด็กหนุ่มตั้งภวังค์ คิดฝันว่า
.  ยามนี้ ตนกำลังได้นอนหนุนตักของเอียด
แล้วเอียดก้มมอง  คอยเอามือลูบไล้ใบหน้า 
และเรือนผมของตนให้อย่างแผ่วเบา
.
.   เพียงแค่นึกคิดอย่างนี้  โยธาก็รู้สึกอบอุ่น
และมีความสุขยิ่งนัก
. 
.  เดี๋ยวเดียว --สองหนุ่มน้อยก็หลับสนิท
.
.
.         *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.   ก้อยชำเลืองดู และรับฟังเรื่องราว
ในห้องเรียนอย่างเงียบๆ
.
.     จดงานไป ใจก้อยก็คิดถึงเกวลินเพื่อนรัก
อย่างนึกเห็นใจ
.    -- เอียดกำลังเป็นต่อแอ้ม
.
.    แอ้มหายเงียบไปสองวัน  ไม่มายืนรอโย
ไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารด้วยกัน ที่ใต้ต้น
สนปฎิพัทธ์ต้นนั้น หน้าอาคารอีกเลย
.
.    ตอนวันงาน- แอ้มทนแกล้งเจ็บข้อเท้าแค่
พักเดียว  พอละครเริ่มเล่นได้ฉากแรก เธอก็แกะ
ผ้าพยาบาลที่พันเท้าออกทันที
.    หิ้วไม้เท้าแทนการยันรักแร้ ไปนั่งดูละครกับ
เพื่อนๆ 5/2 จนละครจบ
.
.     ตอนเดินกลับออกไปนอกโรงเรียนด้วยกัน
ก้อยงี้- นับถือใจเกวลินสุดๆ
 .    ที่ไม่เห็นแอ้ม ว่ากระทบกระทั่งเอียดแม้แต่
คำเดียว
.
.    ครั้นลองแอบมองดูเอียดตอนนี้  ก้อยก็เห็น
เอียดก้มหน้าก้มตา มุ่งมั่นกับการจดงาน
. ไม่ได้สนใจไยดีโยธา ที่เอนตัวหลับนิ่งข้างๆ 
พงษ์
.
.        ก้อยได้แต่ถอนหายใจ  
.  บอกตัวเองว่า ถ้าโยธาจะคิดมีใจกับเอียดมาก
กว่าแอ้มจริงๆ-ละก็  มันก็เกิดจากความรู้สึกของ
โยธาเอง แท้เทียว
.
.     เพราะเอียดที่เธอเห็น  ก็ยังเป็นเอียด
คนเดิมๆ  ไม่ได้ประดิษฐ์ท่าทาง หรือแต่ง
จริต เพื่อโปรยเสน่ห์แก่โยธา แต่อย่างใด


.
.                     ***   จบตอนที่ 3 .  ***
.........................................................................................
.  หมายเหตุ :  นำนิยายมาลงในบล็อกใหม่อีกครั้ง         
.  เขียนครั้งแรก     10 พฤศจิกายน 2559
.บันทึกสถิติการเข้าอ่าน 1386  ครั้ง  ณ   18 ตุลาคม 2561
..........................................................................................

 

Create Date : 09 ตุลาคม 2563 Last Update : 9 ตุลาคม 2563 22:59:00 น. Counter : 429 Pageviews.		0 comments
Share Tweet