บล็อก- blog เปรียบเสมือนสมุดไดอารี่เล่มใหญ่ที่สุดของผม
|
|||||||||||||
นิยาย " จันทรากินรี " - โดย เหมชาติ ทอง -- ( ตอนที่ 6 . )  6. เวทแห่งกินรี . . . " เอ็งเก่งมาก นังเหยี่ยน พอบูชายัญด้วยสำรับจัดหนักแบบนั้น เสด็จพี่อนันตราชก็ลุ่มหลงข้า . จนไม่ลืมหูลืมตา " . . ดารารายส่งสร้อยคอทองคำหนึ่งสลึง พร้อมจี้มาม่า ในกล่องตลับกลมสีแดงมีฝาปิด เป็นรางวัลโบนัสให้นางบ่าว . . เหยี่ยนก้มกราบรับของกำนัล แล้วเปิดตลับ ออกดู นางตาลุกวาวกับความสวยสุกปลั่งของ สายคอทองคำ และจี้ . หยิบสร้อยมาสวมใส่ที่คอทันทีด้วยความดีใจ . . ดารารายทั้งนึกเอ็นดู และเวทนามันนัก หยิบคันฉ่องรุ่นมือถือ ส่งให้มันใช้ส่องดูที่ลำคอ ตัวเอง . เห็นนางบ่าวเอียงซ้าย เอี้ยวขวา ส่งยิ้มกับ คันฉ่องไปมาไม่เลิก . . แล้วอัปสราดารารายก็เปรยขึ้นว่า . . " แต่จะทำอย่างไรดี . ข้าถึงจะกำจัดนางจันทรากินรี ไปให้พ้นๆ เมืองนี้ได้ " . . " ทูนหัวของบ่าว - ยากปะไร . ก็ทรงออดอ้อน เพ็ดทูลให้องค์อนันตราช โองการออกมา -ซิเพคะ " . . ฟังที่นางเหยี่ยนเสนอความคิดมา ดารารายก็ติงมันทันทีว่า . . " โอ๊ย - - . มันไม่ง่ายอย่างที่แกคิดหรอก . นี่แกลืมไปแล้วเหรอ --ว่ายังมีองค์มาตารานี อยู่อีกทั้งคน . เดี๋ยวก็ออกมาบ๊งเบ๊งข้า ให้ต้องอับอายแบบ วันก่อนอีก ถ้าว่านางจันทราโดนข้าเล่นงานแบบ ไม่สมเหตุสมผล " . . " ก็สร้างความผิดเบอร์บิ๊กๆ ให้มันซิเพคะ จะได้ผิดแบบสมเหตุสมผล . เอาชนิดที่ -องค์มาตารับไม่ได้ จะได้ไม่มา ขัดขวางพวกเราอีก " . . " แล้วจะให้มันผิดเรื่องไรดีล่ะ ? " . . " ก็-- " . นังเหยี่ยนมีหูตาแพรวพราวทันใด . " ทำไมพระมเหสีไม่เรียกองค์เขมรัฐ ( ขะ-เม๋-รัด ) มาช่วยเรื่องนี้ ล่ะเพคะ " . . " เขมรัฐ -- น้องชายของข้า ที่ตอนนี้ ไปหางานพาร์ทไทม์ทำ ที่ร้านโรตีของชาว วิลาศ ที่เมืองดึกดำบรรพ์ -- นั้นน่ะหรา ? " . " เพคะ " . . นางเหยี่ยนยิ้มระรื่น . พักตร์หล่อแบบชนแควันโคเรียถูกใจนางจัง ของเจ้าชายวัยรุ่นคนนั้น ลอยมาวิ้ง-วิ้ง ในมโน . . " ทูลเรียกมา--- . ให้มาแสร้งทำตัวเป็นชู้ของเจ้าหญิงจันทรา หาทางเข้าไปซ่อนองค์ ในตำหนักรับรองให้ได้ " . . " อุ๊ย - แกนี่---" . . ดารารายถึงกับอุทานด้วยความทึ่ง . . " คิดการ เรื่องใส่ร้ายคนได้ลึกซึ้ง -อัปรีย์ ดีจริง . แต่-- แหม พอพูดถึงองค์เม๋ -น้องชาย ข้า ดูแกระริกระรี้ขึ้นมาเชียวนะ . ข้ารู้มาตั้งนานแล้วละ ว่าแกแอบชอบองค์ เขมรัฐ " . . " อุ๊ย--ตรัสไรก็ไม่รู้ . -บ่าวเขิน " . . นางเหยี่ยนอายม้วนต้วน ทูลว่า . . " ก็องค์เม๋-อะ ทรงพระแว้นๆ . เป๊คบ่าว -เลยแหละ เพคะ " . . " อย่า-- อย่า " . . ดารารายปรามมันทันที . . " เลิกคิดฝัน ที่จะมาเป็นน้องสะใภ้ข้า ข้าไม่มีวันให้บ่าวอย่างแกมาเป็นเมียของ เขมรัฐ --กิ๊ก ก็อย่าหวัง " . . " บ่าวก็พูดไปงั้นเอง " . . เหยี่ยนรีบแก้ตัว อาย-อะ . . " ตกลงว่า -เราจะใช้แผนการอุบาทว์นี้ ใช่ไหมเพคะ . งั้นบ่าวจะรีบไปตามองค์เม๋ที่นครดึกดำบรรพ์ เดี๋ยวนี้เลย . มันไม่ไกลมากอย่างโตนสะเรียม คงนำเสด็จ มาถึงที่นี่พรุ่งนี้เช้า " . . " ดี--- . ว่าแต่ - แกจำร้านโรตีของชาววิลาศได้แน่หรือ ? มันไม่ใช่โรตีราดนม กับโรยน้ำตาลทราย ของร้าน ชาวแขกกลิง นะแก " . . " แหม ---- . แหม ๆ - ๆ - ๆ " . . นังเหงี่ยนร้องรัว เผลอค้อนให้เจ้านายตัวเอง ที่ตรัสมาเหมือนจะดูแคลนคนอย่างตน . - รีบเถียงกลับทันควัน . . " บ่าวทราบเพคะ พระมเหสี . บ่าวไม่ได้เชยจนตกเทรนด์ -trend - หนิ . โรตีของร้านชาววิลาศจะแผ่นใหญ่ๆ มีหน้าชีส หน้าไส้กรอก หน้าซีฟู้ด หน้ามัชรูม และ ฮาวายเอี้ยน หรือจะสั่งแบบสุพริมรวม ก็ได้ . บางที ก็จะจัดรายการซื้อ 1 แถม 1 -- แระก็-มีเดลิเวอรี่ บริการส่งถึงที่ด้วยนะเพคะ " . . " หือม์..." . . ทรงค้อนให้มันบ้าง ด้วยสุดจะหมั่นไส้ จริตจะก้านที่ดูเกินๆ ขึ้นทุกวันของนางเหยี่ยน . . " รู้ดีไปซะทุกอย่าง . - นี่ขนาดวันๆ มีปัญญาได้กินแค่ขนมครก นะเนี่ย แก " . . ทรงว่างี้มา -- นังเหยี่ยนอายจริง หน้าม้านเลย ไปต่อไม่ถูก . . " เออ-- ร้านนั้นแหละ . แกต้องไปพาเขมรัฐมาหาข้าให้ได้ และระหว่างที่ต้องเดินทางมาด้วยกัน ต้อง ค้างแรมกลางป่า สองต่อสอง . ข้าขอสั่งห้าม -- . ไม่ให้แกบังอาจถูกเนื้อต้องตัวน้องชายข้า โดยเด็ดขาด ! " . . " เพคะ... . เหยี่ยนจะพยายามเตือนตัวเอง ไว้เพคะ " . . นางรับคำอ่อยๆ เพราะรู้ฤทธิ์ของเจ้านาย ดี ว่าคำไหนต้องคำนั้น . . " แล้วมเหสี ก็ทรงอย่าลืมบูชายัญด้วยล่ะ เพคะ . บ่าวจับไก่สองตัว มัดตีน มัดปาก ไว้ให้ แล้วในครัว " . . " เออน่ะ -- ข้าไม่ลืม . ไป- แกรีบไปทำงานให้ข้าได้แล้ว " . . . * * * * * * * * * . . กลางดึก ของราตรีนั้น . โพระดกที่นั่งดูกระจกมนตรา หวังจะตามส่องพฤติกรรมของนางเหยี่ยน อีกคืน . ต้องตกใจ ขนหัวลุก จนแทบจะหวีด ร้องออกมา . . แต่รีบกล้ำกลืนเสียงไว้ ด้วยเกรงใจองค์หญิง จันทรากินรี ที่บรรทมหลับอยู่ข้างๆ . . ตอนแรก กระจกฉายแต่ภาพครัว . รอเฝ้าดูตั้งนาน ก็ไม่เห็นวี่แววของนางเหยี่ยน . เอ- มันไปไหนของมันหรือ ? . . ทันใด ก็ปรากฏร่างของมเหสี เดินถือมีด เข้ามา . อัปสราดารารายก้มลงมองไปมา คล้ายกิริยา ของนางเหยี่ยนเมื่อคืนวาน . และแล้ว นางก็คว้าแม่ไก่ทั้งสองตัว ขึ้นมา เชือดคอ . ไก่ดิ้น ปั๊ด-ปั๊ด สะบัดปีกไปมา-เลือดสาด นอง . . โพระดกอึ้ง - . ดารารายช่างแสนเลือดเย็น ตอนเชือด คอไก่ . ดูนางนิ่งมาก ไม่มีอาการยี่หระ ไม่สะทก สะท้านเลยแม้แต่สักน้อย . . " ชอบกินแกงไก่กันเหลือเกินนะ นายบ่าว คู่นี้ " . . โพระดกแอบนึกค่อน . . แต่ครั้นพอเฝ้าดูต่ออีก-- . ก็เห็นดารารายเทเลือด และเครื่องใน ลงในชาม แล้วจุดธูปบูชา . . คราวนี้-- โพระดกก็เริ่มเข้าใจแล้ว ว่ามเหสีดารารายกำลังทำคุณไสยอะไร สักอย่าง . . พลัน -ที่เงาดำของผีวัวป่า บังเกิดขึ้น ให้เห็นอีกครั้ง . โพระดกแทบหยุดหายใจ . เพราะมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน มนตร์ดำ นั้นทรงอิทธิฤทธิ์ มากเกินใครจะคาดคิด . . ฝืนดูต่อ--จึงได้เห็นมเหสีเทน้ำมันหอม แตะตามเนื้อตัวหน้าโต๊ะคันฉ่อง แล้วเกิดมี แสงออร่า รังสีแห่งกามรมณ์เรื่อเรืองตามตัว ของนาง . . พี่เลี้ยงโพระดกจึงรู้แน่ว่า มเหสีอัปสรา กำลังทำเสน่ห์ยาแฝดนั่นเอง-- . . กระจกมนตราฉายภาพให้เห็นองค์ อนันตราชทรงเสด็จมาหานาง ทรงสบตา และยิ้มให้นางอย่างลุ่มหลง . แล้วทรงตรงเข้าโอบกอดมเหสีอัปสรา ดารารายที่ทอดกายนอนยิ้มยั่วยวน อ้าแขน รอรับองค์อยู่ -- . -ในทันที . . * * * * * * * * * * . โพระดกกลืนน้ำลายลงคอหนืดๆ ไม่อาจทนดู ซีนเสน่หา เรทเอ๊กซ์นั้นต่อไปได้ . นางจึงรีบเก็บกระจกมนตราใส่ห่อผ้า . . อยากจะปลุกบรรทมเจ้าหญิงจันทรา และเล่าความให้ทรงทราบเหลือเกิน . แต่ครั้นเห็นว่า ยามนี้ ก็ดึกมากแล้ว และ ทรงประทับนิทราหลับสนิทเช่นนั้น ไว้ทูลเล่า ทุกอย่าง พรุ่งนี้ดีกว่า . * * * * * * * * . . " บังคมเจ้าค่ะ เจ้าพี่ดาราราย " . . องค์ชายหนุ่มพักตร์เก๋อย่างวัยรุ่นแคว้น โคเรียพนมมือไหว้มเหสีอัปสราดาราราย-ผู้ พี่สาว . . " อ้อ-- เขมรัฐ- ( ขะ-เม๋-รัด) . ดีใจจัง เจ้ามาถึงแต่เช้าเลย-- . นางเหยี่ยนมันเล่าทุกอย่างให้น้องฟังหมดแล้ว ใช่ไหม ? " . . " เจ้าค่ะ--น้องทราบทุกอย่างแล้ว . แต่กำลังจะปรึกษาเจ้าพี่ ว่าน้องจะหาหนทาง เข้าไปอยู่ในตำหนักของเจ้าหญิงจันทรากินรีด้วย วิธีใดได้ " . . ดารารายมองหน้าเขมรัฐ- น้องชายผู้มีพักตร์ เฉี่ยวๆ เข้ากับบุคลิกนิสัยยียวน . . " พี่ก็คิดไว้ให้บ้างแล้ว-- . เพราะเจ้าจะเข้าไปในตำหนักดื้อๆ ไม่ได้แน่ เขามีกฎห้ามคนนอกเข้าไป ไม่ว่าหญิงหรือชาย . น้องจะต้องร่ายเวท แปลงกายเป็นสิ่งที่พวกมัน ยอมให้นำเข้าไปในตำหนักเท่านั้น" . . เห็นอีเหยี่ยนกำลังคลานเข่าเข้ามาเสนอ หน้า หวังจะได้อยู่ใกล้องค์เขมรัฐ- ไอดอล ของมัน จึงนึกอยากปรึกษามัน . . " เออนี่-- อีเหยี่ยน . ข้ายอมรับว่า หัวสมอง-อ่องออ โอเมก้าแห่ง ปลาไหลของเอ็ง มันดีนัก--- . ช่วยข้าคิดทีซิ ว่าจะให้องค์เขมรัฐแปลงร่าง เป็นอะไรดี ที่ไม่ใช่คน . และนังพี่เลี้ยงกินรีไม่เอะใจรู้ " . . " อุ๊ย-- . เหยี่ยนคิดเตรียมการไว้ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพคะ--" . . เหยี่ยนลอยหน้าลอยตาตอบ ชายตาวิบวับ ไปทางองค์เขมรัฐ . . " - ตอนบ่าวถวายพัด วีกล่อมไล่ยุงป่าให้ องค์เม๋ด้วยความเป็นห่วง . จนทรงนิทราหลับ แล้วฝันหวานถึงเหยี่ยน " . . " อีบ้า ! -- . เพ้อเอง อะ-แก " . . องค์เขมรัฐตรัสด่าทันที ทรงหมั่นไส้มัน ตั้งแต่ตอนเดินทางในป่า มาด้วยกันแล้ว . มันชอบแต๊ะอั๋ง หาเศษหาเลยอยู่เรื่อย . . " อย่าไปถือสามันเลยเขมรัฐ . ว่าแต่- แกคิดอะไรได้ล่ะอีเหยี่ยน ? " . . " ก็พวกมันเป็นกินรี-- มีสัญชาตญานนกเถื่อน . เราก็แปลงเป็น--" . . มันหันมองซ้าย-ขวา เหมือนกลัวมีใคร มาแอบดักฟังลิขสิทธิ์ความคิดของมัน . แล้วคลานเข่า ไปกระซิบที่ข้างหูของ ดาราราย . . และฉวยโอกาสทอง ตรงเข้ากระซิบ ที่ข้างหูองค์เขมรัฐ ที่นางปลื้มสุดๆ . . " โอ๊ย - นังเหยี่ยน . แกแอบจุมพิตข้า . --- ยี้ !!! " . . เขมรัฐโวยวาย เอามือปัดเช็ดแก้ม ข้างซ้ายของตัวเองไปมา . ด้วยความขยะแขยง . . อัปสราดารารายฟังที่นางเหยี่ยน กระซิบบอก ก็ต้องยกนิ้วให้มัน . . " สุดยอด อีเหยี่ยนเอ๊ย- . ใช่ --- . -เขมรัฐต้องแปลงร่าง เป็นสิ่งที่เจ้าว่า มานี้ . เจ้าช่างคิดการได้วิเศษจริงๆ อีบ่าว ของข้า . --- ฮ่า ๆ ๆ ๆ . นังโพระดกมันสัญชาตินก เห็นเข้า ก็คร้านที่จะรีบนำเข้าไปในตำหนักทันที . -แน่นอน ! " . . นางเหยี่ยนประนมมือ กราบรับคำชม . . อัปสราดารารายพอใจอุบายนี้มาก หันไปสั่งกำชับอนุชาว่า . . " จากนั้น-- เจ้าก็ต้องรีบคืนร่างเดิม นะเขมรัฐ . แล้วแอบซ่อนองค์ให้ดี รอจังหวะค่อย ออกมา ตอนพี่ตามไปสมทบ " . * * * * * * * * * . . จันทรากินรีฟังพี่เลี้ยงเล่าเรื่องที่มเหสี อัปสราดารารายทำเสน่ห์ใส่อนันตราชด้วย ความวิตก . . " ตอนนี้ หญิงพอเข้าใจแล้ว ว่าทำไม องค์อนันตราชถึงเปลี่ยนไปเช่นนั้น . แล้วนี่เราจะทำอย่างไรกันดี ? . เราไม่มีเวทที่จะใช้แก้เรื่องยาเสน่ห์ได้ " . . " ก็ต้องอยู่สู้กับมันจนวินาทีสุดท้าย ละเพคะ . ไหนๆ ก็ไหนๆ " . . มีเสียงเคาะประตูตำหนักรับรอง โพระดกรีบเดินออกไปส่องดู แล้วเปิดรับ . . ทหารวังยื่นห่อใบตอง ห่อหนึ่งให้นาง และบอกว่า . . " มีชาวบ้านฝากห่อหนอนไม้ไผ่ ให้ข้า เอามาให้ท่าน . เขาว่า เขาทราบว่าท่านชอบกิน จึงมีไมตรี ฝากมา " . . โพระดกรับมา แกะห่อดู เห็นเป็นหนอน ไม้ไผ่จำนวนหนึ่ง กำลังไต่ขี่กัน ยัวะเยียะ . นางกินรีนกไพรจึงน้ำลายปุ๊ น้ำลาย สอ . . " โอ- หนอนไม้ไผ่ - รถด่วน ของโปรดของข้าเลย . คนที่มอบให้ เขาเป็นใครหรือ " . . " ชาวบ้านนี่แหละ คงพึงใจในอัธยาศัย ของท่าน . ได้ของกินดีๆ ก็นึกถึงกัน " . . . * * * * * * * * * . . ปิดประตูแล้ว โพระดกถือห่อใบตอง เดินกลับเข้ามาหาเจ้านาย . อวดมันให้ทรงทอดเนตร . . " ชาวบ้านให้หนอนไม้ไผ่มาเพคะ ไว้กินกับอาหารมื้อค่ำนี้ . พี่ขอเอาไปเก็บไว้ในครัวก่อน " . . พอกลับออกมาจากครัว จันทรากินรี ก็เรียกให้นางเข้ามาหา .ยื่นหัตถ์ที่สวมแหวนสีแดงเรื่อให้พี่เลี้ยงดู . . " พี่โพระดก --- . แหวนที่เจ้าแม่ย่าให้หญิงใส่ดูกาลเวลา มันกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว " . . นางพี่เลี้ยงเห็นแล้ว ตกใจ . . " ตายล้าว !! . นี่แสดงว่า-- เราเหลือเวลาที่จะหาทาง ข่วยให้องค์สุริยันกินราฟื้นคืนชีพ เพียงพรุ่งนี้ อีก 1 วัน เท่านั้น-- ซิเพคะ " . . เจ้าหญิงได้ฟังพี่เลี้ยงยืนยันเช่นนั้น ถึงแก่กันแสง . . " หมดหวังแน่นอน พี่จ๋า-- . ศัตรูไม่มีความรักใดๆ เหลือให้หญิงเลย สักนิด . ตอนนี้ แม้แต่หน้าหญิง ก็ไม่ทรงยอม ทอดเนตรมอง " . . โพระดกเองก็ใจหายไม่แพ้กัน ได้แต่ ปล่อยให้เจ้าหญิงคร่ำครวญ . สักพัก นางก็นึกอะไรได้ ทูลว่า . . " เพลานี้ ก็เย็นแล้ว -- . เมื่อตอนกลางวัน พี่เห็นตัวนางเหยี่ยน มันแระ มันเดินแกว่งไปแกว่งมา อยู่แถว ตำหนักของมเหสี . เย็นนี้ มันคงออกไปจับไก่ที่คอกเล้าที่ กระท่อมปลายนามาอีกแน่ๆ . . พี่ขอตามไปดูมันนะเพคะ . องค์หญิงประทับอยู่ทางนี้ ทรงระวัง องค์ด้วย . ไง -พี่จะรีบไป และจะรีบกลับ " . .. * * * * * * * * * ลัดเลาะป่าทุ่งไปจนถึงเล้าไก่ ตะวันก็ยอแสง ทำท่าจะมืด . โพระดกค่อยๆ ย่องเดินวนดูรอบๆ เล้า ก็ไม่เห็นวี่แววของนางเหยี่ยน . . นางพี่เลี้ยงกินรีไม่กล้าเดินไปทางด้านหลัง ของเล้าไก่ เพราะเลยตรงนั้นออกไปเพียงเล็ก น้อย ก็จะเป็นลานหน้าผาหิน ที่ลึก และสูงชัน . เคยเห็นตอนกลางวัน วันก่อนแล้ว . ใครตกหน้าผาลงไป จะกระแทกกับหินก้อน ใหญ่ๆ ก้อนแล้วก้อนเล่า เป็นทอดๆ . -- ตายสถานเดียว ! * * * * * * * . . บรรยากาศปลายนา ริมผา เริ่มมืด เข้ามาทุกขณะ . โพระดกลุกขึ้นจากที่ซุ่มซ่อนข้างเล้าไก่ คิดว่าจะไม่อยู่รอดูนางเหยี่ยนแล้ว กลับไป ที่ตำหนักดีกว่า . . ทันใดนั้น - . นางก็ถูกตะครุบตัวจากด้านหลัง และถูกรัดคอด้วยเชือกทันที . . มันดีงกระชาก ลากนางอย่างแรง ถูลู่ถูกังไปที่ต้นไม้ขนาดกลางๆ ต้นหนึ่ง ด้านหลังเล้าไก่ . จับฝืนให้นางนั่งพิงต้นไม้ เอาเชือก เปลี่ยนจากรัดคอ มามัดมือไพล่หลัง ติด กับต้นไม้ไว้ . . . * * * * * * * * . . " นังบ่าวเหยี่ยน ! " . . โพระดกอุทาน เมื่อเห็นตัวตนของผู้ที่ ประทุษร้ายนางชัดเจน . ยอมรับในพละกำลังของนังรับใช้องค์ มเหสีดาราราย ว่ามันฟิต แรงจัดยิ่งกว่า ควายผสมแรด ที่เขาเรียกกันว่า- แควด . เพราะโพระดกก็ได้พยายามดิ้นรนขัดขืน ต่อสู้กับมันสุดกำลัง แต่ไม่สามารถต้านทาน แรงปานนางยักษีของนางบ่าวเหยี่ยนได้ . . " ใช่ - ข้าเอง นังโพระดก " . . เหยี่ยนเบะปากใส่โพระดก . . " แกจะมาแอบดูข้าหรือ ? . ดีนะ - ที่ข้าเห็นแกเดินมาซะก่อน เลยซ้อนแผน จับตัวแกได้ทัน " . . " ก็ใช่- . เพราะข้ารู้ ว่าแกจะมาจับไก่ เอาไป เชือดบูชายัญที่ตำหนัก " . . " เอ๊ะ-- แกรู้ได้ยังไง ? " . . นังเหยี่ยนทึ่ง และแล้วก็นึกออก . . " อ้อ-- ลืมไป . -- เจ้าหญิงจันทรากินรี เจ้านายของแกก็เก่งใช่ย่อยเหมือนกัน . นี่คงใช้ญาณวิเศษ ส่องดูพวกข้า เหมือนวันนั้นอีกสินะ " . . " พวกแกบังอาจมาก ไม่เกรงอาญา แผ่นดิน กล้าทำเสน่ห์ใส่องค์อนันตราช !! " . . นางเหยี่ยนพยักหน้ารับ ไม่ปฏิเสธ หรือแก้ตัว ไม่ละอายที่ถูกจับผิดได้ . เพราะในเมื่อทุกอย่างมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ ต้องหน้าด้าน สู้กับทุกสิ่งทุกอย่างแบบหลัง พิงฝารูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส . นั่นคือ -- ต้องด้าน คูณด้าน -เท่านั้น !! . . " ถูกต้อง- . ในเมื่อแก- รู้ทุกอย่างเช่นนี้ ข้าก็คง ปล่อยแก ให้มีชีวิตลอยนวลต่อไปไม่ได้ แล้ว . เดี๋ยวข้าก็จะฆ่าแก--แล้วโยนร่างเน่าๆ ของแก ลงไปทางหน้าผาแกรนด์แคนย่อน นี้ " . . นางเหยี่ยนชี้ไปทางหน้าผาสูง ที่ยามนี้ มองเห็นเพียงลางๆ . . โพระดกใจหาย- . ถ้านางต้องตาย - แล้วองค์หญิงเล่า ใคร จะอยู่ดูแลพระองค์ ? . . " ฮี้ - ฮ่า ๆๆๆๆ " . . เหยี่ยนหัวร่อร่า ลั่นทุ่ง . . " อ้อ -- ถามหน่อยเด๊ะ ? . เมื่อตอนเย็น แกได้รับห่อใบตองใส่ หนอนไม่ไผ่แล้วใช่ไหม " . . โพระดกสะดุ้งเฮือก . . " แก !! --- . มันเป็นของแกหรือ ? " . . " จะบอกให้แกรู้ก่อนตาย . หนอนไม้ไผ่นั่น คือร่างแปลงของเจ้าชาย เขมรัฐ น้องชายสุดหล่อขององค์มเหสีอัปสรา ดาราราย ที่ข้าไปตามนำเสด็จกลับมาจากเมือง ดึกคำบรรพ์ . เพื่อมา จส.100- ร่วมด้วยช่วยกันกับพระภคินี ของท่าน กำจัดเจ้านายกินรีของแก ให้พ้นไป จากเมืองนี้ ไงล่ะ ! . ป่านนี้ ทรงคงร่ายเวท กลับคืนร่างเดิม จากรถด่วน-หนอนไม้ไผ่ เป็นเจ้าชายหนุ่มรูป งาม ผู้เข้าหาเจ้าหญิงจันทรา - ชู้รัก . -- ตามการนัด เข้าหากัน " . . " พวกแก !!! . -- เลวมากกกกก !! " . . โพระดกได้ฟัง โกรธแค้นแทบกระอัก เลือดเลยตอนนี้ ฮึดฮัด พยายามดิ้นรนไปมา . แต่เชือกที่มัด ก็รัดปมไว้แน่นหนาเหลือเกิน . . " แกจะไปโทษใครได้ล่ะ อีกินรีเอ๊ย " . . เหยี่ยนเย้ยหยัน . . " ก็ต้องโทษสันดานนกป่าขี้ตะกละ ของ แกเองนั่นแหละ -- . - หน็อย เห็นของกินอร่อย-ละเป็นไม่ได้ . ไม่ตรวจ ไม่สแกนบาร์โค้ดดูให้ดีซะก่อน ว่าในแพ็คเป็นอะไรแน่ . นี่กระไร-- เห็นทหารมันเล่าว่า แกรีบ ฉวยห่อ เอาเข้าไปเก็บไว้กินในครัวทันที . -- สมน้ำหน้า ! " . . ถึงทีที่โพระดกจะต้องร้องกรี๊ด-ด้วยความ โกรธแค้นบ้าง . . " อ๊ายยย-- " . . แล้วรีบด่าตอบนางเหยี่ยน เป็นชุดทันที . . " อีเหยี่ยน -- . อีมงกุฎ ! . อีเสื้อ ! . อีสนับเพลา ! . อีสไบ! . อีกำไลมือ -- . อีกำไลเท้า !! " . . นางเหยี่ยนกลั้นโมโหไว้ ตอบโพระดก แบบยั่วเย้าว่า . . " ถึงแกจะด่าข้าเป็นชุดใหญ่ ครบเครื่อง แบบนี้-- . แต่ข้าก็ไม่เจ็บแสบหรอกโว้ย ! " . . ทำให้โพระดกโกรธมากขึ้น จนตัวสั่น ตาลุกวาว จ้องมองนังเหยี่ยนอย่างอาฆาต พยาบาท . ขอบุ๊กกิ้ง -booking ผ่านเว็บอะโกด้า - Agoda.com จองเวรจองกรรมล่วงหน้า ยาวไปจนถึงชาติภพหน้าโน้น . . " ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ--- " . . นังเหยี่ยวเห็นท่าทางใจแหลกสลาย ของโพระดกแล้ว ให้รู้สึกสะใจ-- . - ฟิน ไม่รู้จะกี่รอบ . . " แกฟังต่อนะ--- . และเดี๋ยวในราตรีนี้ - องค์มาตารานี ก็ จะได้รับการเพ็ดทูลว่า เจ้าหญิงจันทรากินรี ทำการเสื่อมเสียพระเกียรติยศ ใฝ่ต่ำ ไร้ซึ่ง ยางอาย ลักลอบประพฤติผิดจารีตมณเฑียร บาล แอบนัดชายชู้เข้าหาถึงห้องบรรทม . จะนำเสด็จองค์รานี ไปตรวจค้น DNA ที่พระตำหนัก โดยองค์มเหสีอัปสราดาราราย และเจ้าชายอนันตราช-ผู้ทรงลุ่มหลงต่อองค์ มเหสีดารารายของข้า จนโงพระเศียรไม่ขึ้น . -- ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ " . . เหยี่ยนเล่าเป็นฉากๆ ให้โพระดกรับรู้ ด้วยต้องการเชือดเฉือน ทำร้ายจิตใจของ นางนั่นเอง . . " โทษของเจ้าหญิงจันทราครั้งนี้ ก็คือ ถูกจับเผาไฟทั้งเป็น ! . เพื่อขับไล่เสนียดบ้านจัญไรเมือง ที่เกิด จากการกระทำกามชู้ เป็นกาลีอีเว้นท์ ต่อนคร กัลปพฤกษ์ !! " . . โพระดกคับแค้นใจที่ตนทำอะไรไม่ได้เลย ณ ตอนนี้ . น้ำตาคลอ นึกสงสารชะตากรรมขององค์หญิง จันทรากินรียิ่งนัก ที่ชีวิตต้องมาอยู่ร่วมโลกกับ คนพวกนี้ . พวกมันช่างใจคอโหดร้าย อำมหิตเกินกว่า จะพรรณนา สาธยาย . . ทันใดนั้น นางเหยี่ยนก็พูดว่า . . " อีโพระดก-- . เอ็งกับข้า ต่างก็เป็นแค่ขี้ข้าที่คอยรับใช้ เจ้านาย -เสมอกัน . -- อยู่กันคนละโลกแท้ๆ " . . มันพูด เหมือนทำทีจะเห็นใจคนใช้แรงงาน ระดับเดียวกัน . . " แต่ --- " . . แล้วมันก็เปลี่ยนเป็นขับลำนำเพลง . . " -- พรหมลิขิตบันดาล ชักพา . ดลให้มาพบกัน-ทันใด . ก่อนนี้อยูกันแสน-ไกล . พรหมลิขิตดลจิต-ใจ . ข้าจึงได้มาใกล้ กับ-เอ็ง ! " . . มันเดินไปรอบๆ มองโพระดกที่ถูกมัด แน่น สิ้นอิสรภาพ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ . กล่าวแก่นาง อย่างสาแก่ใจต่อว่า . . " จริงๆ แล้ว ข้าก็ไม่ได้เกลียดอะไร เอ็งมากมายหรอกนะ . แต่จะบอกแค่ว่า วันไหน-มีคนมาเจอ แก ถูกตีหัว นอนตายโหงอยู่ตรงนี้ . ก็คือข้าเองนี้แหละ ที่เป็นคนเอาท่อนไม้ ฟาดหัวแก ! . -- ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " . . * * * * * * * * * * . . นางเหยี่ยนหัวเราะร่า เดินพูดพล่าม กับตัวเองเรื่อยเปื่อยเหมือนคนบ้า . ด้วยอารมณ์ของความย่ามใจ . . " วันนี้ เป็นวันนี้ที่รอคอยของข้าจริงๆ อีกินรีโพระดกเอ๊ย . ข้าไม่เคยนึกมาก่อน ว่าแกจะมาให้ข้า สังหารด้วยท่อนไม้ ได้ถึงที่นี่ . ที่นี่มันลับหูลับตาผู้คน แกไม่มีทางรอด ชีวิตกลับไปแน่นอน . ชะตาของแกมันถึงฆาตเอง . --- ฮ่า- ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " . . คราวนี้ มันถึงกับแหงนหน้าขึ้นฟ้า ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น . พลางเดินหาไม้ท่อนใหญ่ ก้มลงหยิบ เลือกท่อนนั้น -ท่อนนี้ . จะเอาขนาดที่เหมาะมือ ใช้เป็นอาวุธ ฟาดทำร้ายนางพี่เลี้ยงกินรี ตามคำที่มัน พูด . . . ขณะนั้น -- . โพระดกที่ถูกมัดไพล่หลังก็ได้แต่ทำใจ รอรับทุกสิ่งที่จะต้องเกิดกับตัวเธอ . แม้ว่าจะคือความเจ็บปวด จากการจะถูก นางเหยี่ยนทุบตี จนถึงแก่ความตาย . . นางสะอื้น ฝืนพนมมือ ในท่าที่พอจะกระทำ ได้ ด้วยว่าขณะนี้ นางกำลังถูกมัดมือไขว้หลัง อยู่ . ตั้งจิตอธิษฐาน กราบวิงวอนต่อเทพยดา ฟ้าดิน ขอให้เมตตานาง และโปรดช่วย คุ้มครององค์หญิงกินรีของตน . . พลัน - . จากการที่นางนึกถึงเจ้าหญิง . ถ้อยคำหนึ่งจากโอษฐ์ของจันทราที่เคย ตรัสถามนาง ก่อนจะพากันออกมาจากเมือง หิมพานต์ ก็แล่นผ่านมา . แว่วหวาน-ในโสตประสาทของโพระดก . . " เวทตัวไร --- . เป็นอย่างไรหรือ พี่โพระดก ? " . . . * * * * * * * * . . นึกถึงเวทนี้ได้ โพระดกก็ให้ ดีใจยิ่งนัก . นางรีบรวบรวมสติ ตั้งสมาธิ ร่ายเวท เรียกกองทัพตัวไรนกในทันที . . * * * * * * * * . . นางเหยี่ยน-ที่ยังกำลังเดินหาท่อนไม้ เหมาะมืออยู่ ท่ามกลางความมืดสลัว . . พอเลือกท่อนไม้ได้ จู่ๆ - นางให้รู้สึกคัน ยุบยิบ ขึ้นตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย . รีบเอามือปัดไปมา ตามลำตัว . . แต่ยิ่งปัดตรงนั้น-- ตรงนี้ก็คันแปล๊บ-ยุบยับ เพิ่มอีกเป็นเท่าทวี . . เพราะบรรดาตัวไรของนกโพระดก โฮกป๊ก - อยู่หนไหน จำนวนเหลือคณานับ พากันยกทัพ มาจากเวทมนตราอันวิเศษ . . มาถึงปั๊บ ก็รีบเข้าแถว รวมพล จัดตั้งแถวกัน ทันที . จากนั้นก็กระจายออกเป็นกองพัน แยกย้าย ไปไต่ตามตัวนางเหยี่ยน ทั่วทุกอณูของเรือนร่าง อย่างขมีขมัน . . " โอ๊ย-- . ตัวอะไรมาไต่ตัวข้าเนี่ย ? " . . . * * * * * * * * * . . โพระดกยังคงเร่งสวดมนตร์ เรียก ทัพตัวไรนกไม่ยอมหยุด . . ทำให้กองบัญชาการไรนกโพระดกสูงสุด ต้องรีบตั้งวอร์รูม-war room ประชุมพลด่วน . เร่งจัดส่งทหารไรนกมาให้ จนแทบจะหมด ทั้งกองทัพ . . ต้องรีบประกาศเรียกเหล่าทหารเกณฑ์ไรนก อันได้แก่ เหล่ากองหนุนที่ยังซุกตัวอยู่ตามขนนก โพระดกทั้งป่า . ระดมเรียกให้ออกมาช่วยเสริมกำลังพลเป็น กรณีฉุกเฉิน . . ถ้าในป่าทุ่งแห่งนี้ มีกล้องวงจรปิด cctv - closed circuit television -โคลส-ดึ เซอร์เคิท เทเลวิชั่น ก็คงจะจับได้คลิปภาพที่สุดอัศจรรย์ . ชวนให้เอาไปโพสต์-post ลงในเว็บยูทูบ เรียกแต้มซับสไคร้บ์-subscribe ได้รับอัฐจาก เหล่าโฆษณาเป็นยิ่งนัก . . นั่นคือ เป็นวิดิโอภาพเคลื่อนไหว ของเหล่า ประดาไรนกทั้งหลาย . ที่ต้องเวทมนตราวิเศษ ถูกดูดตัว -หวือออก มาจากตัวของเหล่านกโพระดก แล้วถูกดูดมารวม กันเป็นสายคลื่นลูกใหญ่ ประหนึ่งฝูงค้างคาวที่ กำลังพากันออกหากิน บินออกจากถ้ำ . แต่คลื่นนี้จะสีเทาๆ ตามสีของตัวไรนก . . สายคลื่นคืบเคลื่อนไปกลางอากาศอย่างรวดเร็ว ราวพายุ ด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 120 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง . ทำให้ป่าบางหย่อมมีลมกรรโชกแรง และทะเล ที่อยู่ห่างแม่น้ำของท่าเรือออกไปสุดไกลก็ยังมีคลื่น เล็กน้อย . . คลื่นตัวไรนกมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้ สู่หน้าผาหินสูงชัน ตรงลิ่วไปหานางเหยี่ยน ! . . . เหล่านกโพระดกทั้งป่า พากันร้อง โฮกป๊ก -สาธุ . - โฮกป๊ก-สาธุ . - โฮกป๊ก- สาธุ ! . . เพราะรู้สึกตัวโล่ง หายคันคะเยอไป ในบัดดลนั้น . . * * * * * * * * * . . เหยี่ยนกรีดร้องลั่น . สุดจะทน เมื่อกองทัพตัวไรส่วนหนึ่ง บุกเข้าไต่ถึงในรูหู และลูกตา . . นางโยนท่อนไม้ทิ้ง เอามือปัดเขี่ยหู ขยี้ตาทั้งสองข้าง . เดินโซซัดโซเซ . . สะเปะสะปะ ไปทางโน้น -- ทางนี้ . พลางร้องโอดโอยลั่น . . " โอยย--ช่วยด้วย . ข้ามองอะไรไม่เห็นแล้วววว - " . . ทัพตัวไรกระหน่ำรุมไต่นางไม่เลิกรา จนเหยี่ยนถึงกับบิดตัว ร้องลั่นป่า . กระทืบเท้า กระโดดดิ้นไปมาอย่างสุด จะอยู่นิ่งได้ . . และแล้ว นางเหยี่ยนก็ก้าวเท้า พลาด . ย่ำเท้าลงในที่ว่างเปล่า-- พลัดตกหน้าผา ลงไปทันที . . " วี้ดดดดดดด--- " . . นางหวีดร้องด้วยความตกใจ . เสียงดังโหยหวน ราวกับเสียงของสุกร ในโรงฆ่าสัตว์ ที่ร้องเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต ตอนถูกฆ่าเพื่อชำแหละร่าง . . มีเสียงดัง ตุ๊บ ! . - ตั๊บ ! . และก็ ตุ๊บ ! . และก็ - ตั๊บ ! . . เพราะร่างของนางกระแทกกับก้อนหิน ใหญ่ๆ เป็นสเต็ป ๆ หลายทอด . จนสภาพแหลกเหลว ไม่มีชิ้นดี . . . " นางทาสี หวีดร้อง ก้องไพรพฤกษ์ . ก่อนสะอึก กระอักอ่วม เลือดท่วมไหล . ตกผาหลั่น ปั้นเปื๊อน ครืนๆ ไป . นางขาดใจ ด้วยเจ็บปวด แสนรวดร้าว " . . . แปลก -- แต่จริง . และแล้ว - ร่างของนางไพร่เหยี่ยนที่ไร้ วิญญาณ ก็ค่อยๆ กลับกลายเป็นปลาไหล น้ำจืดตัวเขื่องตัวหนึ่ง นอนตายในสภาพสุด บอบช้ำ มีร่องรอยบาดแผลเหวอะหวะทั่วทั้งตัว . . นางเหยี่ยน -บ่าวผู้จงรัก . ได้จากอัปสราดาราราย-ทูนหัวของมัน โดยที่มันไม่มีโอกาสบอกลานาง . . และคืนนี้ -- มันก็ยังไม่ได้นำไก่สองตัว กลับตำหนักเพื่อเชือดบูชายัญให้นาง !!! . . . * * * * * * * * . . . " จันทรา-- เปิดประตูเดี๋ยวนี้ !!! " . เสียงองค์มาตารานีดังลั่น หน้าตำหนักรับรอง . . เจ้าหญิงจันทรารีบต่างประทีป เสด็จออกไปเปิดรับ . . เห็นองค์มาตายืนพักตร์บูดบึ้ง ด้านหลัง คือมเหสีอัปสราดาราราย และ อนันตราช กับทหารวัง . . " มีใครอยู่กับเจ้าในห้อง ? " . . ทรงกรรโชกเสียงถาม แสดงถึง อารมณ์พิโรธ . . จันทรากินรีงุนงง-- . เกิดอะไรหรือ ? . . " อะไรเหรอเพคะ ? . หม่อมฉันก็อยู่กับพี่เลี้ยงสองคน แต่ตอนนี้ โพระดกยังไม่กลับมาจาก ข้างนอก เพคะ " . . " นั่นไงเพคะ -องค์มาตา " . . ดารารายได้ทีขี้แพะไหล เอ๊ย-ขี่แพะไล่ ทันที . . " จันทรานัดชายชู้มาหา . ก็ไล่นังพี่เลี้ยงให้ออกจากตำหนัก . เก๋ไปอีก - เพคะ " . . " ดาราราย ... . จะมากไปแล้วนะ! ใครคือชายชู้ !-- . ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด " . . จันทรากินรีถามกลับเสียงกร้าว ไม่ พอใจคำพูดพล่อยจากปากมเหสีสัญชาติ ปลาไหลน้ำจืด . . ทันใดนั้น เขมรัฐก็เดินออกมาจาก ที่ซ่อน . ทำกิริยาเจื่อนๆ เหมือนคนถูกจับผิด ได้คาหนังคาเขา . . " เขมรัฐ !! . ตายล้าววว -- . อะไรกันนี่ ? . นี่เป็นเจ้าเองหรอกรึ ? ที่จันทรานัดให้เข้าหา " . . ดารารายแสร้งตกตะลึง ร้องอุทาน ต่อว่าน้องชายตัวเอง . . จันทราหันไปเห็นเขมรัฐ ก็ตกใจ แทบสิ้นสติ . . " นี่เจ้า--- . -- เจ้าเป็นใคร ? . เข้ามาในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? " . . " จันทรา.... . ไฉนมาพูดกับข้าเช่นนี้ " . . เขมรัฐเดินหน้าตามแผนการ เดินตรง เข้าใกล้ชิดจันทรา . . " - ก็เราอยู่ด้วยกัน ตั้งแต่หัวค่ำแล้ว " . . " ไม่จริง ! .. " . . องค์หญิงจันทราถอยหลัง ร้องตวาด เสียงแข็ง . . " ข้าไม่รู้จักเจ้า !! " . . เขมรัฐแอบเห็นมเหสีดารารายพยักหน้า ให้ตน เป็นการส่งซิกแนลให้เดินหมากต่อ . เขมรัฐจึงคุกเข่าลงต่อหน้าทุกคน ทูลว่า . . " องค์อยู่หัวอนันตราช และ องค์มาตา รานี พะยะค่ะ - . หม่อมฉัน เขมรัฐ - ต้องขอประทานอภัย ที่บังอาจแอบลักลอบเข้าพบกับจันทรา . โดยปิดบังไม่ให้ผู้ใดรู้ เยี่ยงนี้ " . . อนันตราชหลงเชื่อกลอุบาย ยกนิ้วชี้หน้า จันทรารัวๆ ตรัสบริภาษ อย่างกราดเกรี้ยว . . " เลวจริงๆ ! จันทรากินรี . นี่ถ้าข้าไม่เห็นกับตา ข้าคงไม่เชื่อ ว่าเจ้าหญิงสูงศักดิ์อย่างเจ้าจะกล้าทำ เรื่องเลวๆ สุดบัดสีในวังของข้าได้ถึง ขนาดนี้ " . . ดารารายแอบหลิ่วตาให้น้องชาย แล้วแสร้งกล่าวแดกดันเขมรัฐว่า . . " มิน่าเล่า-- เขมรัฐ . เจ้าอุตส่าห์เดินทางจากนครดึกดำบรรพ์ มาเยี่ยมพี่ . มาแล้ว - แทนที่จะพักผ่อนที่ตำหนัก กลับมาลอบสมสู่ เริงสวาท กับชู้ของเจ้า -ที่นี่ " . . จันทรากินรีร่ำไห้ ร้องว่า . . " ไม่จริง - ไม่จริง !!! " . ซ้ำแล้วซ้ำเล่า . . มันอะไรกัน ? . ทำไมทุกคนจึงรุมใส่ร้ายกันเช่นนี้ . . " เสด็จพี่อนันตราช และเสด็จมาตา เพคะ . ทรงโปรดเห็นใจเขาทั้งสองด้วยเถิด ที่ได้ตกเป็นทาสอารณ์สวาท กระทำสิ่งที่ เป็นกาลกิณีแก่นครกัลปพฤกษ์ของเรา " . . ดารารายแสร้งทูลขออภัยให้ ทำเป็น สงสาร เห็นใจจันทรา . . เขมรัฐรีบกล่าวแก้ตัว . . " แต่หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องนี้ เกิดขึ้นเลย พระเจ้าค่า . องค์หญิงจันทราทรงให้นางพี่เลี้ยง มานัดหมายหม่อมฉันเอง... . บอกว่า ทรงเสน่หาในตัวหม่อมฉัน " . . จันทรากินรีได้ฟัง ยกหัตถ์ปิดพักตร์ สะอื้นไห้ ส่ายพักตร์ไปมา . ทรงรันทดยิ่งนัก เพราะสุดจะทนฟัง คำใส่ร้ายที่กล่าวออกมาอย่างหน้าด้านๆ . ไร้ซึ่งความละอายแก่ใจ กันแบบนี้ . . องค์มาตาก็ทรงอินกับละครแหกเนตร แหกตานี้ ร่วมชี้หน้า ประนามเจ้าหญิง กินรีอีกองค์ ด้วยทรงเชื่อสนิทในคำทูล ของมเหสีอัปสราดาราราย . . " เลวมาก -จันทรา ! . เจ้ามาจากหิมพานต์ มาอยู่เมืองมนุษย์ ข้าก็ให้ความเมตตาเอ็นดู ยกย่องในศักดิ์ สกุลแห่งวงศ์วานกินรีกินราของเจ้าตลอด มา . หากบัดนี้- ข้าไม่อยากสัมผัสหญิง หยั่วเมือง ในลุคของเจ้าหญิงแสนซื่อ อย่างเจ้า อีกต่อไปแล้ว !! " . . ทรงสะอื้นฮักๆ ด้วยความเสียพระทัย เมื่อรักมาก-ก็ย่อมเกลียดมาก . หันไปตรัสบอกพระโอรส . . " อนันตราช... . เรื่องนี้-แม่รับไม่ได้จริงๆ มันช่างน่า อับอาย อัปยศสุดจะให้อภัย . เจ้าต้องจัดการกับนางจันทรา ตาม มณเฑียรการปกครอง -ขั้นเด็ดขาด ! " . . อัปสราดารารายได้ที รีบชิงทูลว่า . . " ถ้าเช่นนั้น . ก็คือ ต้องจับนางเผาทั้งเป็นกลางเมือง ต่อหน้าประชาชน ในวันพรุ่งนี้เพคะ " . . แล้วผายหัตถ์มาทางอนุชาของตน ที่ประทับยืนคอตก . . " สงสารก็แต่เขมรัฐ อนุชาแสนซื่อของ หม่อมฉันองค์นี้ . มันจะไม่ยุติธรรมกับเขาเลย ที่ไม่รู้ อิโหน่อิเหน่ มาถูกนางพี่เลี้ยงโพระดก หลอกให้ลอบเข้าหาเจ้านายของตัว " . . องค์มาตารานีที่ทรงเชื่อทุกคำพูดของ มเหสีดาราราย หันไปทางเขมรัฐ . จ้องพักตร์เจ้าชายวัยรุ่นเขม็ง . ตรัสถามว่า . . " เป็นเช่นนั้น จริงรึ-- เขมรัฐ ? " . . " พระเจ้าค่ะ- เสด็จมาตารานี . เป็นดั่งที่พระพี่นางอัปสราดาราราย ตรัสทูลมา ทุกประการ - พระเจ้าข้า " . . เขมรัฐแป๋งหน้าซื่อ ถวายบังคมอย่าง นอบน้อม ยืนยันคำพูด . . " ถ้าเช่นนั้น-- . ข้าก็ถือว่า องค์ขะเม๋ไม่ผิด -ขอยกฟ้อง ไม่ต้องรับโทษ " . . องค์มาตาสรุปดื้อๆ . . " ส่วนคนผิด ก็คือนางจันทรากินรี -คนเดียว เต็มๆ !! " . . จันทรากันแสงสะอื้น รู้สึกชาวูบไปทั้งองค์ ประทับยืนแทบไม่อยู่ . ส่ายพักตร์ไปมา ร้องปฏิเสธด้วยเสียงแหบพร่า . แทบจับความไม่ได้ . . " ฮือ ๆๆ . ไม่จริงนะเพคะ -- . พวกมันโกหกทุกอย่าง พวกมันใส่ร้ายหม่อมฉัน . -- ฮือ ๆ " . . " เสด็จพี่เพคะ " . . ดารารายแอบเป่าลมปาก ร่ายเสน่ห์ มนตร์ดำใส่หูเจ้าชายเบาๆ ยกมือลูบไล้ อกอนันตราชไปมาอย่างโอ้โลม . ขณะทูลเสนอว่า . " ทรงโองการให้ทหารวัง จับนางไปเข้า คอก ขังคุกไว้ก่อนในราตรีนี้ ซิเพคะ . แล้วพรุ่งนี้เช้า ก็ให้ทหารวังพาตัวนาง ไปมัดกับเสาหลักประหาร ที่ลานกลางนคร . จากนั้น ให้จุดไฟกับฟืนท่อนใหญ่ๆ เผาให้นางตายทั้งเป็น ต่อหน้าประชาชน . จะได้เป็นการล้างมลทินให้กับนคร กัลปพฤกษ์ของเรา เพคะ " . . " ทหาร- " . อนันตราชที่ต้องมนตร์เสน่ห์ ทรงมีพระ อาการเหม่อลอย ตรัสสั่งทหารคล้ายท่องจำ ในทันที . . " - ทหาร . ทำตามที่พระมเหสีอัปสราดาราราย ทรงแจกแจงให้ข้าฟัง เป็นฉากๆ และวางสเต็ปมาให้ แบบละเอียดพิศดาร . --เดี๋ยวนี้ !! " . . ทหารวังที่ถือหอกทวนเป็นอาวุธหมู่หนึ่ง รีบตรงเข้าช่วยกันจับกุมเจ้าหญิงจันทรากินรี . เอาเชือกเส้นใหญ่มัดมือ รวบผูกไว้ด้าน หลัง ทำให้เจ้าหญิงทรงสิ้นอิสรภาพ เสมือน ดั่งเป็นจำเลย . . เพียงได้ยินโองการสั่งทหาร จาก อนันตราช . จันทรากินรีก็ทรงเสียพระทัยสุดๆ นางจ้องมองพระองค์อย่างไม่เข้าใจ ว่านางไปทำอะไรให้ ธ เธอเคืองขุ่น . มาปรักปรำ เหมือนเป็นจำเลยแบบ หัวซุกหัวซุน . นี่หรือพ่อนักบุญ ? . --- แท้จริง ธ คือคนป่า !!! . . หึ ! -- ไม่ขอคุกเข่าเฝ้าง้องอน แม้ใจจะขาดรอน ขอตายดีกว่า . ไม่ขอร้องใครให้กรุณา ไม่ขอเศร้า โศกา . หรือบีบน้ำตา อ้อนวอนใครๆ .. เชฺิญ ธ ลงทัณฑ์ บัญชา จนสมอุรา จนสาแก่ใจ --- . จันทรากินรียอมพ่ายแพ้แก่ชะตากรรม นางหลับตา หมดสิ้นเรี่ยวแรง . ทรุดองค์ทอดลงกับพื้นห้องของตำหนัก รับรอง สิ้นสติในบัดนั้น . . * * * * * * * * . . ที่ข้างเล้าไก่ ปลายนา . นางเหยี่ยนตายสนิท กลายเป็นซากปลาไหล ตายโหงตั้งแต่หัวค่ำ . ปล่อยให้อัปสราดารารายหลงเข้าใจว่า นังบ่าวได้ทำการเซ่นไหว้ เชือดไก่ บูชายัญ ให้ตนเหมือนวันก่อนๆ . แล้วออกไปไถล ไม่กลับมานอนที่ตำหนัก . . . ส่วนนางพี่เลี้ยงโพระดกก็ยังถูกมัดมือ ไพล่หลังติดกับต้นไม้ นางพยายามดิ้น ให้ปมที่มัดหลุดออก แต่ก็เปล่าประโยชน์ . จนสุดท้ายก็ปลงตก ยอมแพ้ ปล่อยเลย ตามเลย นั่งพิงต้นไม้ และหลับไปด้วยความ อ่อนเพลีย . . พอตีสี่กว่าๆ -- . ใกล้เวลารุ่งอรุณของวันใหม่ . . บรรดาไก่ในเล้า ก็พากันร้องขัน แข่งกัน โชว์ลูกคอสิบชั้น ราวกับเตรียมตัวจะไปออก รายการ I can see your voice . . เสียงดังลั่น- . . " ก็อก ๆ ๆ ๆ ---- . อยู่ไป - ก็รกโลก!! . . ก็อก ๆ ๆ ๆ ---- . อยู่ไป - ก็รกโลก !! " . . โพระดกลืมตาตื่นขึ้น งงกับสภาพ ตัวเองเล็กน้อย ถึงจะยังง่วงๆ แต่นาง ก็หลับตานอนต่อไม่ไหว เพราะมีน้ำค้าง หยดใหญ่สองสามหยด คอยร่วงใส่หัว . แหมะ- แหมะ- . . รอบกาย ยังมืดๆ อยู่เลย .แต่นางก็ยังพอมองเห็นนกฮููกใหญ่ ตัวหนึ่ง . มันกำลังยืนอยู่บนพื้นดินตรงหน้า จ้องมองเขม็งมาที่นาง . แล้วมันก็ทำตาโต เลิ่กลั่ก เอียงคอ ขยับหงอนหู ยุกๆ ยิกๆ ไปมา เหมือนอาการไม่แน่ใจ . . และแล้ว มันก็ร้องถามว่า . . " ท่านเป็นมนุษย์ หรือนกกันแน่ ? . เหตุใด- ข้าถึงรูู้สึกว่าท่าน -- โหน๊ก-นก ? " . . โพระดกได้ฟัง ดีใจมาก รีบบอก นกฮูก . . " ท่านนกฮูก - . -ข้าคือกินรี " . . " นั่นไง-- " . . นกฮูกอุทาน . . " ก็ถึงบอก - ว่า โหน๊ก-นก " . นกฮูกรีบว่าต่อ . " แล้วนี่ทำไม กินรีอย่างท่านต้องมา อยู่ในสภาพเยี่ยงนี้ . เล่ามา -ให้ข้ารูู้ " . . นางพี่เลี้ยงจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้นกฮูก ฟังอย่างละเอียด . ตั้งแต่-ที่ต้องเปิดประตูป่าหิมพานต์ เพื่อ ดั้นด้นตามล่าตัวเจ้าชายอนันตราชถึงยังเขต เมืองมนุษย์ . แล้วต้องเผชิญกับเหตุการณ์ร้ายๆ ต่างๆ จนมีสภาพเป็นเช่นที่เห็น . . นกฮูกฟังแล้วจิตตก ให้รู้สึกสงสาร เจ้าหญิงจันทรากินรียิ่งนัก . . " อนิจจา-- . ป่านนี้เจ้าหญิงกินรี วงศ์วิหคของพวกเรา จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ " . . นกฮูกเอาปีกทั้งสองไพล่หลัง เดินจุ๋งๆ วนรอบตัวโพระดก ดูเชือกที่มัดตัวนางแล้ว บ่นพึมพำ . . " เฮ่ย -- . เชือกเส้นนี้ มันก็เส้นใหญ่ซะเหลือเกิน .ข้าเองเพิ่งบินกลับมาจากเกาหลี ก็ไปทำ ศัลยกรรมติดเหล็กจัดรูปปากมาใหม่ --นี่ก็ ยังตึงๆ ปากอยู่เลย . คงช่วยจิกให้มันคลายออกไม่ได้ " . . พลัน--มันนึกอะไรได้ . . " แต่ท่านอย่าวิตก รอแผ๊บ -- . ข้าจะรีบไปจับหนูนา แล้วบังคับให้มัน ช่วยกัดมัดเชือกนี้ให้ท่าน เพื่อแลกกับชีวิต เซอร์ไวเวอร์-survivor รอดตายของมัน " . . " ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม . - ขอบคุณท่านมาก " . . โพระดกกล่าวชมด้วยความทึ่ง .แล้วกล่าวออดอ้อนนกฮูกด้วยใจร้อนรุ่ม . . " ท่านนกฮูกเจ้าขา -- . โปรดช่วยแก้มัดให้ข้าเร็วๆ ด้วยเถิด ข้าเป็นห่วงองค์หญิงจันทราเหลือเกิน " . . นกฮูกพยักคอหยึกๆ . รีบโผบิน ลับหายไปโดยไว . . * * * * * * * * * * อึดใจเดียวก็บินกลับมา . คาบหนูนาตัวใหญ่มาตัวหนึ่ง . ยังดิ้นกระแด่ว ๆ คาปาก . . มันอ้าปากวางหนูนาลงกับพื้น จ้องเขม็ง ด้วยดวงตาที่กลมโต . และรีบออกคำสั่ง เสียงห้าวเข้ม . . " เจ้ารีบไปจัดการกัดปมเชือกที่มัดนางไว้ ให้ขาด ให้ว่อง- . มิฉะนั้น- ข้าจะกินเจ้าเป็นอาหารเช้า แทนซีเรียล " . . เจ้าหนูนาตัวนั้นฟังแล้ว -ตาเหลือก รีบตรงไปที่นางโพระดก ไต่ปร๊าดไปหลังตัวนาง . แล้วลงมือใช้ปากกัดปมเชือกให้ -- รัวเร็ว แบบนันสต็อป เป็นหนูถีบจักร . จิ๊ก-จิ๊ก-จิ๊ก -จิ๊ก-จิ๊ก . --- จิ๊ก-จิ๊ก-จิ๊ก-จิ๊ก . . ประเดี๋ยวเดียว เชือกเส้นใหญ่นั้นก็ขาดรุ่งริ่ง หลุดออกจากมือ . --- โพระดกเป็นอิสระ . . นกฮูกถอนหายใจเฮือก พูดกับหนูนา ว่า . . " เอาละ-- . ข้าจะนับ 1 ถึง 3 . เจ้าจงรีบหนีไปให้พ้นสายตาข้าโดยไว . ไม่งั้น- เกมชีวิตเจ้ากับข้า ก็จะเริ่มต้น ออนไลน์ใหม่ กันอีกรอบ " . " 1- " . . ยังไม่ทันจะนับต่อ หนููนาตัวนั้นก็พุ่งจู๊ด สุดชีวิต.- . สวบ ! -เข้าพงหญ้า หายลับไปในบัดดล . . นกฮูกมึน--มองตาม แล้วค้อนให้อย่าง หมั่นไส้ที่หนูนาลักไก่กติกา . . นึกด่าในใจ . . ไอ้อ่า-เอ๊ย-- . ข้ายังไม่ทันได้นับ 2 ถึง 3 เล้ย เผ่นซะแระ . -- เสียดาย -นี่หากไม่ติดว่า ต้องติดคุยกับ นางกินรีต่อ -เอ็งเสร็จข้าแน่ . . " ข้าต้องขอขอบคุณท่านนกฮูกเป็น อย่างสูง ที่ช่วยชีวิตข้าไว้ และถือว่าท่าน ได้ช่วยองค์หญิงจันทรากินรีด้วย . พระคุณของท่านครั้งนี้ ข้าและเหล่า กินรา กินรี จะไม่มีวันลืมเจ้าค่ะ " . . โพระดกก้มลงกราบนกฮูกกับพื้นดิน อย่างสำนึกในบุญคุณ . " ไม่เป็นไร--ไม่เป็นไร แม่นางโพระดก เราต่างก็เป็นวงศ์วานวิหค -นกน่ารักด้วยกัน . ยังไงซะ พวกเราก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว มีอะไรก็ต้องช่วยกันดิ-- เนาะ " . . นกฮูกกะพริบตา ยิบๆ . เมื่อเริ่มมีแสงอาทิตย์อ่อนๆ เริ่มส่องมา แยงตาของมัน . . " โอ - . นี่ก็ อรุณจะรุ่งแล้ว สายตาข้าเริ่มไม่ค่อยสู้ กับแสงแระ-- . คอนแท็คเลนส์บิ๊กอายจากเกาหลี คู่ที่ข้าใส่ มาวันนี้ก็กันแสงไม่ค่อยอยู่ซะด้วยสิ . งั้น- ข้าต้องขอลาก่อนนะ ขอให้ท่านโชคดี -และรีบไปช่วยองค์หญิงกินรีเดี๋ยวนี้เลยนะท่าน " . . ว่าแล้ว นกฮูกก็กระพือปีก โผขึ้น และบิน จากไป พร้อมกับโชว์เสียงฮัมเพลงฮิต จาก "เพชรตัดเพชร " แบบอารมณ์ดี . ในแนวเพลงเชียร์กีฬาสี- คัลเล่อร์เกมส์ . . " นกกับนก- . บวกนก เป็นนก . ชัด-ชัด -ช่า " . . * * * * * * * * * . . ฟ้าเริ่มทอแสงยามเช้า . โพระดกรีบวิ่งฝ่าทุ่งหญ้า ลัดเลาะ กลับไปยังตำหนักรับรอง . . ประตูตำหนักถูกงับไว้เฉยๆ นางจึงรีบ ผลักเข้าไป ก็พบกับความว่างเปล่า . . คำเล่าเย้ยหยันของนางเหยี่ยนที่กรอกหู เมื่อค่ำวานยังก้องในความทรงจำ . . " โทษของนางครั้งนี้ ก็คือ . จับเผาไฟทั้งเป็น!! . เพื่อขับไล่การกระทำ อันเป็นเสนียดจัญไรแก่นครกัลปพฤกษ์ !! " . . ยังมิทันที่โพระดกจะคิดอื่นใดได้ นางก็ได้ยินเสียงผู้คนจำนวนมากเดิน ออกมาตามถนน เสียงคุยกันดังเซ็งแซ่ . . นางรีบฉวยผ้าคลุมมาคลุมผม และรวบ ปิดใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง แล้วรีบออกจากตำหนัก แฝงกายแทรกปะปนไปกับฝูงชน . . " เขาจับนางกินรีขังคุกตั้งแต่เมื่อคืน แล้วนำตัวไปที่หลักประหารตั้งแต่ตีห้า " . . เงี่ยฟังที่เขาคุยกัน โพระดกพอจะจับความได้อย่างนี้ . . " ตกลงจะเผานางทั้งเป็นหรือ น่าสงสารออก - " . . " แต่ก็สมควรแล้ว- นางนัดให้ชู้เข้าหาถึงตำหนักชั้นใน " . . " ใครกัน ชู้รักของนาง ? " . " ก็องค์เขมรัฐ ไง- องค์เม๋ -น้องชายของมเหสีดารารายน่ะ " . . กำลังจะเดินตามกลุ่มผู้คนไปที่ลานประหาร นางพี่เลี้ยงก็นึกอะไรได้ . หันหลังทำท่าจะวิ่งกลับ แต่กลัวชาวบ้าน จะสงสัยอาการลุกลี้ลุกลนของตน จึงฝืนเดิน กลับไปตำหนักอีกครั้งอย่างปกติ . เมื่อถึงแล้ว โพระดกก็รีบเปิดดูใต้กลุ่ม หมอนหลายใบที่วางปกปิดสิ่งนั้นไว้อย่างมิดชิด ตลอดมา . . โล่งใจ-- . ที่ปีก และหาง ของเจ้าหญิงจันทรากินรี และของนางเอง ยังอยู่ครบถ้วน ! . . . * * * * * * * * * . . ผู้คนทั้งเมืองกัลปพฤกษ์ ต่างอุ้มลูกจูงหลาน พากันออกจาก อาคารบ้านเรือน มาชุมนุมกันที่ลาน ประหาร . . ปากต่อปาก บอกเล่าแก่กันและกัน ข่าวที่จะมีการเผาเจ้าหญิงกินรีทั้งเป็นจึง กระจายไปอย่างรวดเร็ว ปานไฟลามทุ่ง . . เพียงแค่เวลายามสายของวัน จำนวน ผู้คนก็เพิ่มขึ้นมากมาย จนล้นหลาม . ต่างยืนเบียดเสียด ล้อมรอบกองฟืน กองใหญ่กลางลาน . ที่มีเสาหลักตั้งสูงโด่อยู่ตรงกลาง และมีร่างของเจ้าหญิงจันทรากินรีถูกมัด มือไพล่หลังให้ยืนพิงเสาไว้ รอการถูกเผา บูชายัญ . . ทหารที่ยืนเรียงรายรอบกองฟืน ถือคบไฟที่จุดไฟไว้แล้วในมือคนละอัน . -- รอเพียงคำสั่ง . . อนันตราชประทับที่เก้าอี้ เคียงข้าง ด้วยมเหสีอัปสราดารารายด้านซ้าย . ส่วนด้านขวา คือองค์มาตารานี- พระมารดา . และผู้ที่นั่งถัดต่อจากดาราราย คือ เจ้าชายเขมรัฐ . . " อีเหยี่ยนหายหัวไปไหน ... ไยจึงไม่มาให้เห็นหน้า . ตั้งแต่ค่ำวานนี้แล้ว " . . อัปสราดารารายที่หลงคิดแต่แรก ว่านางเหยี่ยนได้จับไก่มาฆ่าบูชายัญให้นาง อย่างเรียบร้อยแล้ว-เมื่อคืน แล้วมันคงออก ไปเที่ยวเตร่ เร่ร่อน เรื่อยเปื่อย ตามประสา นังไพร่ผู้สาวขาเลาะ . แต่ครั้นเช้ามา มันไม่โผล่หัวโผล่หน้า มาให้เห็นเลยแบบนี้ ดูท่าทางจะผิดปกติ เสียแล้ว . . ดารารายรู้สึกกังวล และสังหรณ์ใจ ว่า จะต้องมีอะไรร้ายๆ เกิดกับนังเหยี่ยน แน่ๆ . * * * * * * * * * . . อนันตราชยืนขึ้นประกาศ . . " เจ้าหญิงจันทรากินรี-- . เจ้าได้กระทำผิด เป็นกาลีบ้านกาลีเมือง แก่นครกัลปพฤกษ์ โดยเจ้าหลอกล่อให้ เจ้าชายเขมรัตน์เข้าหาถึงพระตำหนักชั้นใน " . . ประชาชนฟังปุ๊บ ก็โห่ร้อง . ก่นด่า สาปแช่งเจ้าหญิงด้วยถ้อยคำต่างๆ ทันที . สไตล์หมาหมู่ ได้ทีขี่แพะไล่ ขี้แพะไหล จู๊ดด- . . " โทษของเจ้า คือการถูกบูชายัญ เผาให้ตายทั้งเป็น . เจ้ายอมรับในสิ่งที่ข้าประกาศมานี้ ทุกประการ -- ใช่หรือไม่ ? . . อนึ่ง ตามกฎประหาร . เจ้าก็มีสิทธิ์ที่จะกล่าวแก้ตัวต่อหน้า ประชาชนเป็นครั้งสุดท้ายได้ . เจ้าจะใช้สิทธิ์นั้นหรือไม่ ? " . . จันทรากินรีบอกตัวเองให้เข้มแข็ง นางประกาศแย้งเสียงดัง . . " ข้าขอใช้สิทธิ์นั้น . ขอปฏิเสธข้อกล่าวหาทุกๆ เรื่อง เพราะข้าบริสุทธิ์ ไม่ได้กระทำผิดใดๆ . ข้าก็จะขอชี้แจงให้ประขาชนได้ทราบ ความจริง แม้ข้าจะต้องถูกบูชายัญ " . . อนันตราชถอยกลับมาประทับนั่ง . . . ดารารายตกใจมาก !!! . นางไม่รู้กฎข้อนี้มาก่อน . ตายละ - มีการอุทธรณ์ได้ด้วย เหรอนี่ ? . . จึงรีบทูลเจ้าชายอนันตราชว่า . . " อย่าทรงเสียเวลากับคำแก้ตัว น้ำขุ่นๆ ของนางจันทราเลยเพคะ . ทรงรีบโองการ ให้ทหารจุดไฟ เผานาง บัดนี้เสียเถิด " . . องค์มาตารานีที่ประทับนั่งติดกันกับ กษัตริย์อนันตราช พอได้ยินดารารายทูล มาเช่นนั้น ทรงฉุนกึก . หันพระพักตร์ขวับ มาที่อัปสราดาราราย ทันที ตวาดห้ามดารารายด้วยเสียงอันดัง . . " หยุดเดี๋ยวนี้นะ ดาราราย ! . นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของบ้านเมือง อนันตราชเป็นกษัตริย์ ต้องทรงปฏิบัติตาม ขั้นตอนของระเบียบนั้น . เจ้าเป็นเพียงแค่มเหสี อย่าริเสนออะไร ที่ขัดต่อมณเฑียรปกครอง . - ข้าไม่เห็นด้วย ! " . . ดารารายตกใจจนหน้าซีด . รีบยกมือไหว้มาตารานี . . " เพคะองค์มาตา . หม่อมฉันขออภัยเพคะ -- " . . อนันตราชออกไปยืนประกาศ อีกครั้ง . . " ประชาชนทั้งหลาย . ขอให้ทุกท่านจงเงียบ และฟังคำชี้แจง ของเจ้าหญิงจันทรากินรี ที่นางจะกล่าว- บอกต่อพวกเรา เป็นครั้งสุดท้าย " . . ทุกคนเงียบ - แทบจะไม่หายใจ รอฟังเจ้าหญิงจันทรากินรีพูด . เงียบ-จนคิดว่า แม้เจ้าหญิงจะกระซิบ เล่า ทุกคนก็คงจะได้ยิน . -ประมาณนั้น . . หากจันทราก็ตรัสด้วยเสียงดังฟังชัด . . " ข้ากำลังจะบอกทุกคนว่า . มเหสีอัปสราดารารายไม่พอใจ ที่ข้าจะมาเป็นมเหสีอีกองค์ของที่นี่ - " . . มีเสียงพูด " นั่นไง-- กรู ว่าแล้ว " ดังเบาๆ มาจากฝูงชน . . " มเหสีดาราราย จึงทำเสน่ห์ . จากวิญญาณผีวัวป่า . --- ใส่องค์อนันตราช ! " . . มีเสียงฮือ- จากเหล่าประชาชนดังขึ้น ทันที . . องค์มาตารานี และอนันตราชสะดุ้ง เฮือก . อัปสราดารารายเลิ่กลั่ก หันไปมอง หน้าน้องชาย . . จันทรากินรีตรัสต่อ . . " ในตัวมเหสีอัปสราดาราราย ขณะนี้ มีวิญญาณของปีศาจวัวบ้าสิงอยู่ . และข้าถูกนางใส่ร้าย โดยนางให้ เจ้าชายเขมรัฐ -น้องชายของนาง แปลง กายเป็นหนอนไม้ไผ่ ห่อไว้ในใบตอง . ให้ทหารวังเอาห่อใบตองมามอบให้ นางพี่เลี้ยงของข้า นำเข้าไว้ในตำหนัก " . . " อะไรกันนี่--เป็นเช่นนั้นไหม- . ห็า ดาราราย ? " . . อนันตราชรู้สึกเหมือนตนเองจะเห็นด้วย กับคำบอกเล่าของจันทรากินรี . . ที่เป็นเช่นนี้ เพราะมนตร์ดำแห่งยา เสน่ห์หมอผีกรั๊วะกำลังเริ่มเสื่อมนั่นเอง . วิญญาณผีวัวป่ากำลังอดอยาก มันไม่ได้รับการบูชายัญด้วยเลือด และ เครื่องในไก่ ตั้งแต่เมื่อคืนวานที่ผ่านมา . . " เอ่อ --- . เอ่อ - " . . ด้วยความตกใจกลัว- ทำให้แทนที่อัปสรา ดารารายจะรีบปฏิเสธ นางกลับลนลาน สับสน กระอึกกระอัก อู้บะถอบ ตอบบะถูก . -พูดไม่ออก ตอบอะไรไม่ได้ . . " อุ๊ย -- . ข้าก็พอนึกออกแล้ว " . . มาตารานีตรัสอุทานขี้นมา . . " ใช่ ๆ -- . ตอนที่ดารารายนำข้าเข้าไปตรวจค้น ในห้องบรรทมของจันทรา . ตอนเดินผ่านโต๊ะในครัว ข้าก็เห็นห่อ ใบตองห่อนั้นเหมือนกันนะ . มันจะต้องเป็นร่างแปลงของเจ้าแน่ๆ - เขมรัฐ ! " . . เขมรัฐสะดุ้งสุดตัว อ้าโอษฐ์ค้าง พักตร์ ซีดเผือด . . องค์มาตาจึงตรัสตะคอกสำทับ . . " อ่าว-- . อึ้ง- ซี อึ้ง ! . แก้ตัวไม่ออกเลยสิ --ใช่มั้ย ?? " . . เขมรัฐรีบกล่าวปฏิเสธ แต่น้ำเสียงที่ ฟังแหบพร่า กลับส่อถึงพิรุธ . . " หม่อมฉัน--- . หม่อมฉันไม่รู้เรื่อง-- " . . และหันไปร้องขอความช่วยเหลือจาก มเหสีดารารายผู้พี่สาว เสียงสั่นด้วยความ เกรงกลัวอาญา . . " เจ้าพี่ดาราราย --- . --ช่วยน้องด้วยเจ้าค่ะ - " . . ดารารายถึงตาจน ทุกอย่างรุมกดดัน นางจนไปต่อไม่ถูก . ตอนนี้ ทุกคนรู้เบื้องหลังดราม่ายาเสน่ห์ กันหมดแล้ว . --ทำยังไงดี ? . . นางจึงตัดสินใจเด็ดขาด เป็นไงเป็นกัน . ลุกขึ้นจากที่ประทับ เดินดุ่มๆไปหาเหล่า ทหารที่ยืนเรียงรายรอบกองฟืน . . มเหสีตะโกนสั่งทหารทันที . นางไม่คำนึงแล้ว ว่าการกระทำเช่นนี้ จะเป็นการก้าวล่วงพระราชอำนาจกษัตริย์ ขององค์อนันตราช ผู้ที่ประทับนั่งอยู่ เบื้องหลังนางแท้ๆ . . " ทหาร ! -- . จุดไฟเผานางจันทรา-- เดี๋ยวนี้ !! " . . ทหารทุกคนยังชะงัก เพราะคำสั่งไม่ใช่ โองการจากอนันตราชโดยตรง . . " ยังไม่ทำอีกรึ ? -- . หรือว่า พวกเจ้าทุกคนอยากหัวกุด หลุดขาดออกจากบ่า . -- ใช่มั้ย ??? . . ดารารายคับแค้นใจยิ่งนักที่ทหารไม่ ยอมทำตามคำสั่งของนาง . กระทืบบาทกับพื้นด้วยความโมโห ชี้นิ้วไปที่จันทรากินรี ที่ถูกมัดไว้กับเสา หลักประหารบนกองฟืนมหึมา . . " ข้าบอกให้จุดไฟ . -- เผานางกินรี . เดี๋ยวเน้ --เน้-เน้-เน้-เน้ -เน้-เน้ ! ! " . . เสียงตะเบ็งสั่งของมเหสีอัปสราดาราราย ดังลั่น สะท้อนสะท้านไปทั้งลานประหาร . ฟังน่ากลัวยิ่งนัก เพราะเสียงมันแตกพร่า ราวกับนางเองกำลังสติแตกเป็นเสี่ยงๆ . . เหล่าพลทหารสยอง กลัวเสียงนาง จนตัวสั่น รีบเอาคบไฟช่วยกันจ่อ จุดไฟ ที่กองฟืน ตามคำสั่งของนาง . . อนันตราชตกตะลึง เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น ต่อพระพักตร์เต็มพระเนตร . ทรงกริ้วจนพักตร์แดงก่ำ ขบพระทนต์แน่น รีบลุกขึ้น เดินองค์ตรง ลิ่วไปที่อัปสราดาราราย อย่างรวดเร็ว . พอถึงองค์ ก็กระชากไหล่นางให้หันกลับ อย่างสุดแรง . อัปสราตกพระทัยยิ่งนัก แรงกระชากทำให้ นางซวนเซ และล้มลงกับพื้นต่อหน้าเหล่า ประชาชน . . อนันตราชทรงชี้หน้านาง ตวาดใส่ ด้วยสุรเสียงสุดพิโรธ . . " ดาราราย -- . นี่เจ้ากล้าอวดดีอย่างไร -ห๊ะ ? .ไยจึงเป็นคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง . ช่างโอหัง จองหองผยองตน กระทำตัวตีเสมอกษัตริย์เช่นข้า . นี่คงบรรลุแก่ความมักใหญ่ใฝ่สูง แล้วซินะ ถึงได้บังอาจกล้ามาโองการ แทนข้า . ต่อหน้าข้า ! -- เยี่ยงนี้ ! " . . อัปสราดารารายสั่นผวา . นางรู้ทันทีว่า ตอนนี้มนตร์เซรั่มยาเสน่ห์ ของหมอผีกรั๊วะแห่งโตนสะเรียม ได้เสื่อม เวท คลายฤทธิ์ --หมดสิ้นแล้ว ! . . * * * * * * * * อนันตราชยืนตะลึง . มองดูกองไฟจากฝีมือสั่งเผาของ ดารารายที่ลุกฮือ . ไฟนั้น- จุดปุ๊บ ติดปั๊บ เพราะฟืน ถูกอาบน้ำมันยางไม้ไว้ล่วงหน้า แล้ว ลามไปติดท่อนฟืนใหญ่ทั้งกองอย่าง รวดเร็ว น่าสะพรึงกลัว . . ทรงห้ามตอนนี้ ก็ไม่ทันเสียแล้ว ด้วยเชื้อน้ำมันของต้นยางนาที่สุมไว้โดย รอบนั้น ทำให้กองไฟโหมกระหน่ำสูงขึ้น -สูงขึ้น . . จันทรากินรีที่ถูกมัดยืนติดกับเสา หลักประหารเริ่มดิ้นรน สำลักควัน . น้ำเนตรองค์หญิงไหลพรากๆ ด้วย ความหวาดหวั่น เปลวไฟที่ลุกโชน กำลังจะลามมาถึงตัวของนางในไม่ช้า นี้แล้ว-- . . ทรงนึกถึงท้าวเทพปักษาผู้บิดา และ สุริยันกินราผู้เชษฐา . เจ้าหญิงร่ำไห้ ร้องคร่ำครวญ เรียกหา พระบิดา และพระเชษฐา . " เสด็จพ่อเทพปักษา ! เสด็จพี่ สุริยัน ! . โปรดช่วยหญิงด้วย . หญิงกำลังจะถูกเผาไฟบูชายัญ หญิงกำลังจะต้องตายแล้วเพคะ- " . . * * * * * * * * . . " องค์หญิงงงงงงง . -- รีบร่ายมนตร์กินรี . --เร็ว-เพคะ ! " . . มีเสียงนี้ ร้องตะโกนก้อง ดังแทรก ออกมาท่ามกลางกลุ่มฝูงชน . . -ทันใดนั้น . ก็ปรากฏร่างของกินรีโพระดก มีปีกมีหาง โผบินขึ้นกลางอากาศ ออกมาจากที่ตรงนั้น . . นางกระพือปีกขึ้นสู่ท้องฟ้า . แล้วบินตรงมาหาจันทรากินรี ที่กำลัง จะถูกกองไฟเริ่มตีวงรุมสุม . . นางพี่เลี้ยงโพระดกตะโกนร้องสั่ง องค์หญิงน้อยของตน ด้วยเสียงอันดัง . . " ร่ายมนตร์กินรีเดี๋ยวนี้เพคะ - องค์หญิง !! " . . * * * * * * * * . . จันทรากินรีได้ยินเสียงสั่ง ของนางพี่เลี้ยง . ก็ทรงตั้งสติ รีบหลับตานิ่ง เรียก สมาธิ ร่ายมนตร์กินรีเป็นภาษาเทพ ซ้ำๆ . . . " โอม ศิวา ปาจเร เมฆา เมฆา โอม ศิวา ปาจเร เมฆา เมฆา โอม ศิวา ปาจเร เมฆา เมฆา " . ( ความหมาย ) . . " โอม-ศิวะ จงบันดาล ม่านหมอกควัน . อย่างเร็วพลัน ให้ขาวมัว ไปทั่วถิ่น . ควันจงปก -คลุมอย่างหนา บังกายิน . กินรี จะโผผิน บินหนีภัย " . . โอม ศิวา ปาจเร . เมฆา เมฆา . โอม ศิวา ปาจเร . เมฆา เมฆา . โอม ศิวา ปาจเร . เมฆา- . - เมฆาาาาาาาา " . . ก็บังเกิดกลุ่มควันหนาทึบ พวยพุุ่งออกมา รอบๆ บริเวณนั้น ในบัดดล ทันทีทันใด . ราวกับมีใครมาชุมนุมเผาไร่ เผาหญ้า สดๆหน้าหนาว เพื่อเตรียมดินรอหาเห็ด ถอบ และยอดผักหวานป่า . - พร้อมๆ กัน ร่วมร้อยไร่ . . ผู้คนทั้งบริเวณลานประหารพากันตก ตะลึงในอานุภาพของเวทมนตร์กินรี . ทุกคนรู้ว่า สองกินรีกำลังจะบินหนีจาก หลักประหาร แต่หมอกควันก็แผ่บังสายตา หนาทึบจนมองกันไม่เห็น . ต่างร้องเรียกหาญาติสหาย คนที่มา ด้วยกัน ที่ตอนนี้เหมือนกำลังพลัดหลง กัน เซ็งแซ่ . แต่ควันเวทก็ยิ่งก่อตัวหนาขึ้น -หนา ขึ้น ทุกขณะ . จนไม่สามารถมองอะไรเห็นได้เลย . . โพระดกรีบแก้มัดให้เจ้าหญิงจันทรา อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ส่งปีก และหาง ให้ทรงสวมใส่ . . ซึ่งปีก และหางกินรี พอได้มาอยู่ตรง ตำแหน่งเดิมของร่างกาย ก็สามารถขยาย ตัว และสมานตัวเองกับร่างกายในฉับพลัน . กลายเป็นกินรีที่มีปีก และหางสมบูรณ์ โดยอัตโนมัติ . . และแล้ว --- . สองกินรี ก็กระพือปีกขึ้นลงสุดแรงเกิด . เทค ออฟ - take off . พาร่างโผขึ้น ทยานบินสู่ท้องฟ้า . แหวกผ่านอากาศไป อย่างสวยๆ . . . ช่วงนี้เอง- หมอกควันจากเวท ก็ค่อยๆ จางลง . . ทำให้ผู้คนชี้กันให้ดูบนท้องฟ้า ที่กลุ่ม เมฆสูง กลุ่มหนึ่ง . " โน่นไง -โน่นไง . เจ้าหญิงกินรี กับนางพี่เลี้ยง . บินหนีไปโน่นแล้ว " . . " เฮ้ย -- ถ่ายคลิป ๆ . เอาลงยูทูบ " . . ชาวยูทูบเบอร์ - YouTuber แห่งนคร กัลปพฤกษ์ที่อยู่กันตรงนั้น รีบบอกต่อๆ กัน . . . * * * * * * * * . . อนันตราชวิ่งตามจันทรากินรีและ พี่เลี้ยง . ร้องเรียกให้ทั้งสองบินกลับมา . . ทรงได้สติแล้ว . กลับมาเป็นเจ้าชายอนันตราชคนเดิม ที่รักเจ้าหญิงจันทรากินรีหมดฤทัย ด้วย หัวใจเพียว ๆ . . " จันทรา--- จันทรากินรี . โปรดกลับมาหาข้า.... . -ข้าผิดไปแล้ว " . . ทรงวิ่งตามออกไปยังกลางลาน ประหาร และโบกพระหัตถ์เรียก . -- แต่ไร้ผล . ในที่สุด อนันตราชก็หยุดวิ่ง ได้แต่ยืน สะอื้นฮักๆ เมื่อเห็นสองกินรีเร่งบินหนีลับฟ้า หายไปกับเมฆก้อนไกลๆ โน้น . . ทรงร่ำไห้ มองขึ้นไปที่ภาพนั้นบนท้องฟ้า ยกพระหัตถ์ทั้งสองขึ้นวิงวอน ร้องคร่ำครวญ ขอร้องจันทรากินรีให้กลับมา . ท่ามกลางสายตาของเหล่าฝูงชนที่ต่าง เฝ้ามองเหตุการณ์อย่างเอาใจช่วย . . " จันทรากินรี--- . โอ้ ยอดรัก . เจ้าอย่าจากข้าไปอย่างนี้ . โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถิด -- " . . . * * * * * * * * * * . . อัปสราดารารายยืนมองอนันตราช ที่วิ่งตาม และตะโกนร้องเรียกจันทรา กินรีให้กลับมา . น้ำตานางก็คลอเอ่อเบ้าด้วยความ น้อยพระทัย . . ดารารายรู้สึกว่า ตอนนี้ ตัวเองช่างดูไร้ค่า ชีวิตทั้งชีวิตไม่มีคุณค่าอะไรหลงเหลืออีกแล้ว . เพราะเวลานี้ ทุกคนก็ล่วงรู้กันหมด ว่านาง ได้ทำความผิดอย่างมหันต์ จนไม่อาจได้รับ การให้อภัย . แล้วทันใดนั้น-- . มเหสีสัญชาติปลาเหยี่ยนน้ำจืด ก็ให้รู้สึก อัดแน่นขึ้นมาในวรกาย . และเจ็บปวดในช่องท้องของนางเป็นยิ่งนัก . . รู้สึกเหมือนมีตัวอะไร กำลังดิ้นขลุกขลัก ไปมาอย่่างรุนแรงอยู่ในตัวของนาง . และเหมือนว่า มันกำลังจะพยายามดัน ตัวเองให้ขึ้นมาทางลำคอ ********************************************  จบตอนที่ 6. .................................................................. ** หมายเหตุ : ครั้งนี้เป็นการนำนิยายมาลงบล็อกใหม่อีกครั้ง เขียนลงบล็อกครั้งแรกเมื่อ 19 ตุลาคม 2559 สถิติบันทึกการเข้าอ่าน 2100 ครั้ง ณ 13 ธันวาคม 2561 ** ...................................................................................................
|
Huean Piang Din
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Group Blog
All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
