เคนยา : อยู่อย่างคนไม่ไร้ที่ซุกหัวนอน
ว่างเล็กน้อย วันหยุดไม่ได้ออกไปเที่ยวข้างนอก แต่อยากเขียนบล็อกจะได้ดูดีมีสาระหน่อย ว่าแล้วก็หยิบกล้องดิจิตอลประจำตัว ออกเดินหาเรื่อง(ราว)มาเล่าสู่กันฟัง ก็ไม่ได้เดินไปไหนไกลหรอกครับ เดินวนเวียนอยู่ในบริเวณที่พักนั่นแหละ หลายท่านคงอยากรู้หรือถึงไม่อยากรู้ผมก็จะบอกว่า คนต่างชาติที่ชีวิตผกผันจนต้องมีเหตุให้มาทำงานและใช้ชีวิตอยู่ในประเทศนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร ที่พักอาศัยเป็นแบบไหน นอนบนต้นไม้ ในป่า หรือสร้างกระโจมหรือไม่ ไม่ขนาดนั้นครับ แต่ก็อยากอยู่เหมือนกันนะ คงได้บรรยากาศซาฟารีพิลึก ว่าแล้วก็เข้าเรื่อง อาจไม่มีอะไรตื่นตาเท่าบล็อกที่ผ่านมา แต่คงพอเห็นภาพที่ซุกหัวนอนคนต่างชาติในดินแดนอันไกลโพ้น (จากประเทศไทย) ที่นี่ที่อยู่อาศัยมีให้เลือกทั้งแบบบ้านเดี่ยว บ้านแฝด ทาวน์เฮ้าส์ และอพาร์ทเมนต์ ราคาก็แตกต่างกันไปตามขนาดและการตกแต่ง ผมเลือกอยู่อพาร์ทเมนต์ด้วยเหตุผลหลายประการ เรื่องเงินค่าเช่าซึ่งแน่นอนว่าถูกกว่าบ้านเดี่ยว และที่สำคัญไม่แพ้กัน คือ ความปลอดภัย ซึ่งผมคิดเอาเองว่า การอยู่อพาร์ทเมนต์ปลอดภัย เพราะมียามเฝ้า 24 ชม. (ไม่ต้องจ้างยามเอง) มีรั้วรอบขอบชิดชัดเจน มีคนอยู่กับเราพอสมควรทำให้ไม่เหงาหรือน่ากลัวจนเกินไป และส่วนใหญ่อยู่ในย่านที่เจริญหูเจริญตา
อพาร์ทเมนต์ที่ผมเช่าเป็น serviced and furnished apartment หมายความว่า คุณถือกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย ทุกอย่างมีพร้อมตั้งแต่ทีวี ตู้เย็น โทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต (รุ่นทากสปีด) รวมถึงแม่บ้านประจำที่คอยทำความสะอาดและซักรีดเสื้อผ้าให้คุณทุกวัน ที่นี่มีให้เลือกแบบ 1 ห้องนอน 2 ห้องนอน และเพนท์เฮาส์ซึ่งมี 3 ห้องนอน และพวกติดหรูคุณหนูจ๋าอย่างผม แน่นอนครับมีบุญได้แค่ 1 ห้องนอน เนื่องจากห้องไม่ว่างเหตุหนึ่งและเงินค่าเช่าได้ไม่สูงอีกเหตุหนึ่ง อัตราค่าเช่าฟังแล้วจะตกใจ ผมว่าบ้านเราเช่าเดือนละขนาดนี้ได้ห้องชุดสุดหรูเปิดประตูมาเจอรถไฟฟ้าเป็นแน่ ผมเช่าอยู่เกือบสองพันเหรียญ ได้อพาร์ทเมนต์ 1 ห้องนอน พร้อมภาพประกอบด้านล่างนี้
ตึกรูปตัวยูสีเทากระจกเขียวมองเห็นชัดเจนจากถนนใหญ่ ดูใหม่แต่จริงๆ ก็คงอายุเป็นสิบปีแล้ว จริงๆ ผมหาอยู่หลายที่นะครับ แต่ก็ชอบที่นี่ ราคาโอเค มีห้องไม่มากเกินไป ไม่ห่างจากที่ทำงาน
มาถึงหน้าประตูรั้ว ก่อนเข้า ก็ต้องได้รับอนุญาตจากคุณ รปภ. ก่อน ที่นี่มีเปลี่ยนหน้าอยู่สองสามคนเห็นจะได้ คนนี้ชื่อ Andrew ไม่ได้คิดจะถ่ายนะครับ พี่แกขอให้ถ่าย ใครสนใจคน(ต่างชาติ)ในเครื่องแบบติดต่อมาได้ครับ ขายเป็นกิโล
เข้ามาด้านในก่อนเจอลิฟท์ ดูร่มรื่นดี ผมชอบมุมนี้มาก เขาปล่อยให้ไม้เลื้อยไปตามผนังตึกดูเป็นธรรมชาติ
ขึ้นลิฟท์มาแป๊บเดียวก็เข้ามาถึงห้องพักผม ตรงกลางห้องเป็นมุมดูทีวีและนอนเอกขเนก
ห้องทำงานส่วนตัว หรือจะเรียกว่า มุมทำงานแคบๆ กับแล็บท็อปเก่าๆ ก็ไม่ว่ากะไร
ห้องครัวซึ่งไม่น่าเชื่อว่าใช้งานตลอด แม้ส่วนใหญ่จะเป็นเมนูไข่ก็ตาม เคยลองทำหมูผัดกะปิ เหม็นติดห้องไปสามวัน
ระเบียงเล็กๆ พอยืนได้กับแมวดิ้นตายอีกตัว เฟอร์นิเจอร์เป็นไม้หมดนะครับ ไม้ที่นี่ยังไม่ใช่ของหายากมากนัก เห็นในสัญญาเช่าเขาเขียนว่าการตกแต่งสไตล์ Swahili Hardwood
จากระเบียงมองลงไปจะเห็นสระว่ายน้ำสีฟ้าสบายตา ตั้งแต่มาอยู่ผมเพิ่งเห็นคนลงไปว่ายน้ำครั้งเดียวตอนตีสาม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเมาหรือผมมึน
มองจากระเบียงไปฝั่งตรงข้ามด้านบน จะเจอเพนท์เฮาส์ ขนาดใหญ่ที่สุด วิวดีสุด ชั้นบนสุด มีลิฟท์และประตูเหล็กส่วนตัว มีพื้นที่ปลูกต้นไม้ มีระเบียงกว้างขวาง มีสามห้องนอนสองห้องน้ำ มีคนมีกะตังค์อยู่และอื่นๆ สนนราคาค่าเช่าประมาณเดือนละ 2,700 เหรียญ
และก็กลับเข้ามาในห้องผม ห้องสุดท้ายที่ท่านจะได้เห็น ส่วนตัวมากๆ ห้องนอน มุ้งเก่าๆ นั่นอย่าหัวเราะเยาะนะครับ มีประโยชน์สามารถกันยุงที่มีเชื้อมาเลเรีย ซึ่งเป็นยุงชนิดที่หาได้ไม่ยากที่นี่
ดาดฟ้าชั้นบนสุดของตึก มีพื้นที่กว้างขวาง พอขึ้นไปถึงได้รู้สาเหตุที่ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาใช้ประโยชน์ ลมเย็นและแรงมาก ประหนึ่งยืนอยู่บนยอดผาในหน้าหนาว ผมทนได้ไม่เกินสามนาที
มุมนี้มองจากสระว่ายน้ำขึ้นไปทางลิฟท์ น้ำสีฟ้าเข้มสะท้อนแสงแดดยามเย็นชวนมอง
นอกจากสระว่ายแล้ว ก็ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ อาทิ ยิมขนาดย่อม มีเครื่องออกกำลังกายหลายชนิด ซาวน่า ห้องอบไอน้ำ แม้กระทั่งจากุชชี่ ผมลองไปยิมอยู่หลายครั้งแต่ไม่กล้าลองเครื่องที่ใช้ไฟฟ้า ดูสภาพอุปกรณ์แล้วกลัวกลายเป็นสายดินจำเป็น
เดินมาจากที่พักไม่เกินร้อยเมตรก็เจอถนนใหญ่ เดินไปอีกไม่ไกลก็ถึงที่ทำงาน แต่ผมมักไม่ค่อยเดินครับ นอกจากจำเป็นจริงๆ และก่อนหกโมงเย็นเท่านั้น หลังหกโมงเย็นไปแล้วมีสถิติปล้นจี้สูงถึงสัปดาห์ละ 60 ครั้ง ถ่ายรูปเสร็จต้องรีบเดินกลับที่พัก ก็ไม่น่ากลัวขนาดนั้นแต่ผมไม่อยากเสี่ยงครับ
Create Date : 08 มีนาคม 2552 |
|
9 comments |
Last Update : 8 มีนาคม 2552 1:29:43 น. |
Counter : 1887 Pageviews. |
|
|
|