BlogGang.com : : Thaisoloclub : เคนยา : Mount Suswa ภูเขาไฟดับแล้วที่ไม่ต้องปีน

เคนยา : Mount Suswa ภูเขาไฟดับแล้วที่ไม่ต้องปีน

หากใครนิยมความตื่นเต้นและกิจกรรมออกเหงื่อ คงชอบเคนยาเอามากๆ เพราะมีเขาที่สูงประมาณพันถึงสองพันเมตรให้ปีนกันมากมายหลายลูก ส่วนใหญ่เป็นเขาหินโล้นๆ มีแต่ไม้พุ่มเตี้ย ปีนขึ้นลงได้ในวันเดียว ไม่เหมือนเขาแถวบ้านเรา ไม่ได้สูงจากระดับน้ำทะเลอะไรมาก แต่ดันเต็มไปด้วยป่าทึบ คิดจะปีนเขาบ้านเรา อาจจบด้วยการหลงป่าแทนได้

ละแวกที่พวกเรามากันในวันนี้ อยู่ไม่ห่างจาก Rift Valley และอุทยานแห่งชาติภูเขาลองโกน็อตมากนัก ผมเดาเอาว่าแถบนี้ เมื่อหลายล้านปีก่อน คงเกิดการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติประเภท แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด แผ่นเปลือกโลกเคลื่อนตัวอยู่เป็นประจำ ทำให้ภูเขาไฟดับแล้วและรอยแยกของเปลือกโลกอยู่ในบริเวณเดียวกัน คิดๆ ไป ก็ดีครับ เที่ยววันเดียวครบหมดทุกที่ แต่ถ้าจะปีนเขาไปเสียทุกลูกเลย วันเดียวไม่ครบแน่ๆ

การแวะจุดพักผ่อนริมทางเมื่อผ่านมาทางนี้กลายเป็นธรรมเนียมไปเสียแล้ว แวะแต่ละครั้ง แทบจะไม่เคยซื้ออะไรหรือสอบถามอะไรจากร้านที่แวะเลย ลงมาจากรถก็ถ่ายรูปสองสามรูป ซึ่งเป็นวิวเดิมๆ เอารูปเก่ามาดู มุมนี้ถ่ายไม่รู้กี่สิบรูปแล้ว

แต่ก็ยังต้องลงมาทุกครั้ง หนึ่งคือคนขับรถได้พักสายตาและดื่มน้ำดื่มท่า พวกเราได้แวะเข้าห้องน้ำ ซึ่งส้วมไม่หรูหราแบบบ้านเรา เป็นส้วมหลุมที่ต้องนั่งยองๆ มีแมลงวันและกลิ่นคละคลุ้ง แต่ยามปวดหนัก จะรู้สึกขอบคุณที่อย่างน้อยเขาก็มีให้

แวะแล้วเดินทางต่อ รวมระยะเวลาที่ถามเส้นทาง หลงทางและเลยทางเลี้ยวไปไกล ใช้เวลากว่าจะเดินทางถึง Mount Suswa (คนท้องถิ่นเขาออกเสียงว่าเม้าท์ซุสว่า) จริงๆ ก็ปาเข้าไปเกือบ 4 ชม. แน่ะ

เป็นการเดินทางที่ทรหดพอสมควร แม้จะนั่งอยู่ในรถตลอดทางก็ตาม ขับหลงไปจนเกือบจะถึงนรกอยู่แล้ว (มันคือชื่อเมืองเมืองหนึ่งในเคนยาครับ)

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากทางเลี้ยวเข้าไป พอเริ่มเข้าใกล้เขตภูเขาซุสว่า ถนนไม่ดีอย่างมาก (แทบไม่เห็นเป็นถนนเลย ขับรถไปตามร่องรอยที่พอจะเป็นทางขึ้นไปบนเขาได้) นึกกลัวรถตู้ที่นั่งมาจะงอแง ใครไปใครมาคราวหน้า แนะนำให้มาด้วยรถโฟร์วีลจะดีที่สุด

ในที่สุดก็มาถึง โดยนัดพบกับเจ้าหน้าที่หน้าถ้ำแห่งหนึ่ง พร้อมกับจ่ายเงินค่าเข้าไปคนละ 500 ชิลลิ่ง ค่ารถอีก 500 หรือ 1,000 ชิลลิ่ง ไม่สามารถจำได้แน่นอน แล้วเจ้าหน้าที่เขาจะพาชมถ้ำตามหน้าที่ เราเบรกไว้ บอกว่าขอรับประทานอาหารกลางวันก่อน เพราะตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายแล้ว

เอาเสื่อมาปูและอาหารมาวางเรียงรายใต้ร่มไม้ ทานกันอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนเดิม

กับข้าวซึ่งถ้าอยู่ทานคนเดียวที่บ้านคงไม่อร่อยขนาดนี้

ทานเสร็จ เก็บข้าวของใส่รถ เจ้าหน้าที่ก็นำทางเราไต่ลงสู่ถ้ำ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อว่า Baboon Cave

ก่อนเข้าไปด้านใน ซึ่งมืดสนิทมากๆ เจ้าหน้าที่ได้บรรยายให้ฟังว่า ถ้ำเป็นที่อยู่ของลิงบาบูน (ใช่ครับ ไอ้ตัวที่ยิงฟันทีเห็นเขี้ยวยาวเป็นคืบ) ซึ่งกลางวันแบบนี้ เขาจะไม่อยู่กันและถ้ำมีความลึกจริงๆ หลายสิบกิโลเมตร ส่วนที่เจ้าหน้าที่ถืออยู่ในภาพนั้น ไม่ใช่ไมโครโฟนนะครับ แต่เป็นข้าวโพดปิ้ง ของทานเล่นที่อิ่มจริงของคนเคนยา

และแล้วก็เริ่มเดิน ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่งอยู่ในความมืดพร้อมใช้ทักษะในการคลำทางอยู่ประมาณ 20 นาที จึงได้พบทางสว่าง

เป็นโถงในถ้ำที่มีความสว่าง เพราะมีช่องให้แสงแดดส่องเข้ามาหลายช่อง

เจ้าหน้าที่เล่าว่าจุดนี้ คือ Baboon Chamber เป็นที่ที่ลิงบาบูนมารวมตัวกันตอนกลางคืน สังเกตว่ามีกองอึลิงกระจายอยู่เต็มพื้นที่

หินหลายก้อนมีความมันวาวสูง เนื่องจากเจ้าลิงพวกนี้เอาก้นถูไปมาจนหินมันแพล่บ เค้าถึงว่าซนเหมือนลิง นั่งนิ่งๆ ไม่เป็น

หมดเรื่องเล่าและคำถามแล้ว จึงชวนกันออกมาจากถ้ำ ผ่านทางมืดมิดเหมือนเดิม กับไฟฉายแรงเทียนต่ำของเจ้าหน้าที่ที่แทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ขึ้นมาถึงปากถ้ำ พี่ๆ เขามานั่งทำท่าพับเพียบไทยแลนด์ให้ถ่ายภาพ ฉลองที่รอดจากการตกเป็นเหยื่อของลิงบาบูนมาได้

เสร็จจากถ้ำเราถึงเดินทางไปยลโฉม Mt. Suswa พระเอกของการเดินทางมาครั้งนี้ ขับรถต่อไปอีก 45 นาที เอ ทำไมวันนี้ อะไรๆ ก็ไกลไปหมด ก่อนถึงขอเล่าเรื่องภูเขาซุสว่าให้ฟังคร่าวๆ ก่อนนะครับ เป็นภูเขาไฟดับแล้วที่แปลกลูกหนึ่ง เพราะมีปล่องสองปล่องซ้อนกันอยู่ คือ ปล่องด้านนอกและปล่องด้านใน ตามภาพ Wikipedia เขาว่าเหมือนปราสาทสองชั้นที่มีคูน้ำกั้นกลาง

สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณเกือบๆ 2,400 เมตร สูงใช่ย่อยครับ โชคดีที่รถขึ้นได้ถึงขอบปล่องเลย ไม่งั้นไม่มีแรงปีนแน่ๆ

และก็จะไม่ได้เห็นธรรมชาติที่สวยงามและมหัศจรรย์อย่างนี้

มีชะง่อนหินยื่นไปในหน้าผาหลายจุด

ตอนแรกพี่ๆ เขาไม่กล้ามาถ่ายกัน พอเห็นผมทำ ก็เลยทำตามกันบ้าง บางจุดดูน่าหวาดเสียว แต่อยากได้รูปสวยๆ ก็ต้องยอมไปยืนแข้งขาสั่นให้เขาถ่าย

ผมไม่ได้บ้าบิ่นอะไรนะครับ ก่อนมาได้เช็คมาแล้วว่าพวกฝรั่งเขาก็นั่งถ่ายรูปแบบนี้กันได้ ปลอดภัยดีไม่มีปัญหา แต่ใครไปทะเล่อทะล่าตกเขา ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนะครับ

จบท้ายด้วยการถ่ายรูปหมู่ รวมเวลาที่ใช้บนปล่องภูเขาไฟนี้ไม่น่าจะถึงหนึ่งชั่วโมง แล้วก็ได้เวลากลับ เพราะตอนขามาใช้เวลานานไปหน่อย ขากลับถ้าไม่หลงทางอีก คงใช้เวลาน้อยลง

ระหว่างทางกลับ แวะดูโรงกลั่นน้ำจากพลังงานความร้อนใต้พิภพ (geothermal) ซึ่งเคนยาเขามีแหล่งพลังงานแบบนี้อยู่มาก ไปเที่ยวไหนก็เห็นอยู่แทบทุกที่

โรงกลั่นน้ำ เรียกซะหรูเลย จริงๆ เป็นแค่น้ำกลั่นตัวซึมจากท่อพีวีซี ลงในถังพลาสติก หนุ่มมาไซเจ้าของพื้นที่สาธิตว่าน้ำกลั่นสะอาด ดื่มได้ พวกเราได้แต่มอง

ด้วยความที่คนเคนยาเขารักธรรมชาติมาก จึงปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติ เช่น เอาต้นอาเคเชียทำราวตากผ้า ก็ practical ดี แต่ตอนเก็บคงต้องระวังหน่อย หนามอาเคเชียจะไปเกี่ยวเสื้อผ้าขาดหวิ้นได้

ออกมาถึงถนนใหญ่ ถึงได้เข้าใจคนขับรถว่าทำไมถึงได้พาพวกเราหลงทางอยู่นานสองนาน ดูป้ายบอกทางเขาซิครับ ขาดรอ่งแร่งและห้อยต่องแต่ง แต่ก็ไม่ได้เป็นที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมสูงอะไร แถมเป็นเขตอนุรักษ์ (Conservancy) ไม่ใช่อุทยานแห่งชาติ (National Park) คนอยู่ร่วมกับสัตว์และธรรมชาติได้ จึงเป็นเรื่องที่ไม่ผิดคาดที่การบริหารจัดการจะไม่ดีเลิศ

ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปอย่างไม่สงบของนายพันกัดดาฟี อดีตผู้ปกครองลิเบียอันยาวนานด้วยนะครับ เห็นวีดีโอสภาพก่อนตายแล้ว ใช้คำว่าสะบักสะบอมคงน้อยไป ใครผิดใครถูก ใครมีเบื้องหลังหรือจริงใจกับใคร ต้องรอดูต่อไป แต่ลองประเทศพังยับเยินขนาดนี้แล้ว ท่าทางจะไม่ฟื้นอีกนาน เหมือนประเทศอาหรับอื่นๆ ก่อนหน้านี้

Create Date : 22 ตุลาคม 2554

Last Update : 3 มกราคม 2555 17:45:43 น.

2 comments

Counter : 2915 Pageviews.

ก็เพราะน้ำมัน ไอ้กันมันถึงทำได้ทุกอย่าง /สงสัยหินมันแหลมขนาดนั้น ก้นลิงมันไม่พังเร้อ รึมันลับก้นกันทั่น
??

โดย: นพ IP: 58.9.30.149 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:56:57 น.

I'm also commenting to let you understand of the incredible discovery my friend's child gained reading through your webblog. She picked up a good number of issues, not to mention how it is like to possess an incredible coaching style to make the rest effortlessly learn about some tortuous topics. You truly did more than readers' desires. I appreciate you for churning out these effective, trustworthy, informative as well as easy tips about your topic to Janet.
snapback hats cheap //www.michelleskitchen.com/contact.asp

โดย: snapback hats cheap IP: 94.23.252.21 วันที่: 4 สิงหาคม 2557 เวลา:2:55:39 น.