BlogGang.com : : Thaisoloclub : เคนยา : ซัมบูรู ถิ่นนักรบที่แม้ไม่ใช่มาไซ แต่ก็ใกล้เคียง (ตอนจบ)

เคนยา : ซัมบูรู ถิ่นนักรบที่แม้ไม่ใช่มาไซ แต่ก็ใกล้เคียง (ตอนจบ)

อาหารเย็นที่ทานได้อย่างเต็มอิ่มและเตียงในห้องพักที่นุ่มหลังทำให้การนอนค้างคืนคืนแรกที่ Ashnil Camp สบายหายห่วง ลืมภาระ งานการต่างๆ ในเมืองหลวงของเคนยาที่จากมาได้เป็นอย่างดี

เช้าวันที่สอง ออกเดินทางกันตั้งแต่หกโมงเช้า ด้วยความหวังที่จะเห็นสัตว์มากกว่าเมื่อวาน เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มและลดความรู้สึกเสียดายเงินที่จ่ายไป

แต่ก็เหมือนเมื่อวานอีกแหละ ไม่มีอะไรให้ดูมากนัก จริงๆ ถ้าวันนี้เห็นอะไรมากกว่าเมื่อวานจนเกินเหตุ ผมจะสงสัยว่าเจ้าหน้าที่แอบเอาสัตว์มาปล่อยทันที

จะยังไงก็ชวนให้นึกถึงคำของเพื่อนที่แนะนำมาว่าเห็นสัตว์มากและครบทุกชนิดและชวนให้สงสัยว่าเขาไปดูกันที่ไหนหรือช่วงไหนของปี ชักสงสัยว่ามันใช่ที่นี่หรือเปล่า

หลังจากผู้โดยสารเริ่มเซ็งกับการขับรถดมฝุ่นโดยแทบไม่เห็นสัตว์อะไรที่สร้างความตื่นเต้นได้เลย

นาย Alois ได้พาพวกเราไปแวะไฮไลท์อย่างหนึ่งของ Buffalo Springs คือบ่อน้ำแร่ธรรมชาติ

ที่ก็ไม่ธรรมชาติเสียทีเดียว เพราะมีการก่อปูนกั้นขึ้นเป็นบ่อ

น้ำใสเหมือนในสระว่ายน้ำที่โรงแรม เพียงแต่น้ำในบ่อนั้นเป็นน้ำแร่ตามธรรมชาติ

ตอนแรกถ่ายรูปอย่างเดียว น้ำใสเหลือเกิน เห็นฝรั่งใส่ชั้นในเล่นน้ำกันอย่างเซ็กซี่

พอปลอดคนก็เลยจะเอาบ้าง แต่ไม่กล้าขนาดใส่ชั้นในตัวบางจิ๋วแบบฝรั่ง อายวันแพ็คที่สะสมมานาน เลยลงทั้งกางเกงขาสั้นอย่างนั้น

ตอนแรกเพื่อนร่วมทริปยังอายแบบสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษไทยกันอยู่ ความบ้าของผมคงไปกระตุกเส้นอายของเขาขาดกระเด็น จึงได้ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าลงตามกันมาในที่สุด

อากาศในป่าที่เย็นระเรื่อยเฉื่อยฉิว เงียบสงบและเป็นส่วนตัว บวกกับน้ำในสระธรรมชาติที่อุ่นกำลังพอดี ทำให้ผมลืมความผิดหวังเรื่องสัตว์ที่ไม่มีให้ดูไปชั่วขณะ จะว่าฟินกับเขาก็ตอนนี้แหละมั้ง

และแล้วก็กลับโรงแรมไปทานอาหารเช้าและกลางวัน ข้อดีของการมาเที่ยวซาฟารีแบบนี้ คือ ค่าใช้จ่ายแม้จะแพงแต่จะรวมทุกอย่าง ทั้งที่พักและอาหารทุกมื้อ อย่างว่าละครับ นึกอยากจะทานข้าวนอกโรงแรมก็ไม่สามารถทำได้ เพราะไม่มีร้านค้า ตลาดหรือเซเว่นใดๆ ทั้งสิ้น ป่าล้วนๆ

ในฐานะที่อยากมาซัมบูรูและเป็นคนชักชวนคนอื่นให้หลงมาด้วยอีกห้าคน ผมรู้สึกผิดหวังกับการที่พาเขามาแล้วไม่มีอะไรให้เขาดูเลย จึงลองเจรจาต่อรองกับนาย Alois ว่าให้พี่แกช่วยพาไปดูอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำได้มั้ยว่ามีอะไรดีกว่านี้หรือเปล่า วันครึ่งที่ผ่านมา เราผิดหวังกันมาก เจ้านายผมที่มาด้วยก็ผิดหวัง หากเป็นอย่างนี้จะไม่แนะนำลูกค้ามาอีกแล้ว และอีกหลายเหตุผลที่ผมยกอ้าง จนในที่สุดนาย Alois ซึ่งคงจะกลัวเสียลูกค้าและไม่ได้ทิปหนักๆ รับที่จะพาพวกเราไปท่องซาฟารีใน Samburu National Reserve ซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ

มารู้เหตุผลที่นาย Alois ไม่คิดเสนอหรือไม่มีแผนที่จะพาเราไปตั้งแต่แรกเพราะระยะทางจากโรงแรมที่เราอยู่ไปยัง Samburu National Reserve ต้องขับรถไปอีกเป็นชั่วโมงเลย นอกจากสิ้นเปลืองน้ำมันเชื้อเพลิงแล้ว คงจะไกลเกินไปด้วย ไปกลับลำบากหน่อยเพราะประตูเข้าออกอุทยานเขาปิดตอน 18.30 น.

แม้จะมาถึง Samburu National Reserve ในเวลาเย็นแล้ว แต่ไม่ผิดหวังครับที่อุตส่าร้องขอเว้าวอนให้เขาพามา

เพราะเราเจอฝูงนางสิงกับลูกๆ ฝูงใหญ่เลย ประมาณ 7 ตัว

ค่อยๆ เดินแถวหน้ากระดานผ่านรถซาฟารีที่จอดล้อมอยู่ประมาณไม่ต่ำกว่า 30 คัน

พร้อมกล้องถ่ายรูปที่กดถ่ายกันจะแทบทุกวินาที โดยที่นางสิงและลูกน้อยไม่ได้แสดงความประหลาดใจอะไรกับนักท่องเที่ยวที่รุมถ่ายรูปพวกมันอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง เดินเนิบๆ ให้ถ่ายรูปสบายใจเฉิบ

รถพวกเราเองก็จอดดูกันเต็มอิ่มเลยครับ เพราะหากเปรียบเทียบกับสองวันที่ผ่านมา สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านับได้ว่าอลังการมาก

ผมไปมาไซมาร่ามาสองครั้งก็ไม่เคยนางสิงกับลูกจำนวนมากขนาดนี้

ดูกันจนลืมไปเลยว่าเราต้องขับรถกลับอีกหนึ่งชั่วโมง ทำให้คนขับรถต้องรีบขับรถออกมาจาก Samburu กลับโรงแรม ก่อนเขาปิดประตู ผมจึงสรุปเอาว่าที่เพื่อนเขาบอกมาว่าเห็นสัตว์เยอะแยะมากมายครบถ้วนกระบวนซาฟารีนั้นคงเป็นที่ Samburu National Reserve มากกว่า Buffalo Springs ที่พวกเราพัก

ระหว่างทางนาย Alois ขอแวะเยี่ยม girlfriend ก่อนเพราะเป็นทางผ่านพอดี แต่ girlfriend ที่ว่าอุ้มลูกสาววัยไม่กี่เดือนออกมาด้วย ทำให้เรารู้ว่านาย Alois มีลูกกับ girlfriend แล้ว แต่ยังไม่แต่งงานกัน เขาว่าเขาจะเชิญพวกผมไปงานแต่งงานเขาด้วย แต่งให้ทันปีนี้ก็แล้วกันนะ

เช้าวันสุดท้าย บอกลา Ashnil Camp

การเดินทางไปขึ้นเครื่องเหมือน déjà vu เพราะเป็นการนั่งรถพร้อมสัมภาระและแวะดูสัตว์ไปตลอดทางก่อนถึงสนามบิน ไม่เห็นอะไรอีกเหมือนเดิม ไม่ว่านาย Alois จะพยายามแค่ไหน ยิ่งพยามหนักเลยเช้านี้ คงลุ้นอยู่ว่าจะได้เงินค่าทิปสักเท่าไหร่

คงจะมีช้างนี่กระมังที่โผล่มาให้เห็นมากและบ่อยที่สุด คราวนี้ใกล้กันขนาดที่ว่าหากมันชาร์จมาที่รถ คงมีผมรอดคนเดียว (อ้าว คนอื่นไม่รอดซะงั้น)

และจำสิงโตตัวที่พวกผมเห็นในวันแรกได้หรือไม่ครับ สามวันผ่านไปมันก็ยังแอบอยู่ในพุ่มไม้เดิม เพียงแต่วันที่พวกเราเดินทางกลับนี้ มันได้ยกหัวโผล่ขึ้นมาให้เราถ่ายรูปกันเล็กน้อย แม้จะเห็นแต่ส่วนหัวเลยไม่รู้ว่าขาขาดหรือเปล่า แต่พวกเราก็พอใจในระดับหนึ่งแล้วครับ

เรามาถึงสนามบินตรงเวลาและเครื่องบินที่มารับพวกเรากลับก็ตรงเวลาเช่นกัน

ถ่ายรูปหมู่ จ่ายค่าทิป โบกมือลาคนขับรถและนาย Alois

สวนทางกับนักท่องเที่ยวฝรั่งกลุ่มใหญ่ที่ลงจากเครื่องบินที่เรากำลังจะขึ้นกลับไป อยากจะบอกพวกเขาเหลือเกินว่าไม่ว่าคุณจะพักที่โรงแรมไหนในเขตอนุรักษ์ Buffalo Springs หรือ Samburu ก็ตาม แต่จงเว้าวอนให้ไกด์พาไปดูสัตว์ใน Samburu National Reserve เถิด คุณจะได้ไม่ผิดหวังอย่างพวกเราในวันแรกและคุณจะได้ไม่นึกต่อว่าเพื่อนของคุณที่บอกว่าซัมบูรูเป็นอุทยานที่เขาชอบที่สุดพร้อมกับคำถาม “สัตว์เยอะตรงไหนหว่า”

ผมลืมอาการหวาดกลัวการนั่งเครื่องบินเล็กไปเสียสนิท จนกระทั่งมีข่าวสองสามวันหลังจากพวกเรากลับมาว่าเครื่องบินเล็กที่ให้บริการผู้โดยสารไปอุทยานแห่งชาติมาไซมาร่าลำหนึ่งได้ตกกระแทกพื้นระหว่างลงจอด มีผู้เสียชีวิต 4 คน รวมทั้งกัปตัน ว่าแล้วก็นึกถึงคำพ่อแม่ผู้นับถือศาสนาพุทธอย่างจริงจังของผม “คนเราถ้าไม่ถึงที่ก็ไม่ตายหรอก” และคำของเพื่อนผู้นับถือลัทธิเงินตรา สุรา กามา “คนชั่วไม่ตายง่ายๆ หรอก” จริงทั้งคู่ครับ

Create Date : 28 กันยายน 2555

Last Update : 28 กันยายน 2555 1:17:44 น.

3 comments

Counter : 2630 Pageviews.

Good ka

โดย: Strawberry IP: 110.171.171.103 วันที่: 28 กันยายน 2555 เวลา:14:53:20 น.

เหมือนมันจัดฉากยังงัยไม่รู้กุ๊ก อ่านแล้วนึกถึงวัดเสือที่เมืองกาญจน์ ที่ว่าเค้าวางยาซึมให้เสือเพื่อให้มันเชื่อง!

โดย: นพ IP: 58.11.177.125 วันที่: 28 กันยายน 2555 เวลา:19:30:57 น.

หนุกทุกครั้งที่ได้ไปเทียวค่ะ

โดย: หนุ่ย IP: 197.237.48.199 วันที่: 3 ตุลาคม 2555 เวลา:21:44:11 น.