เมื่อเท้ามันคัน อะไรมันๆ จะเกิดขึ้น
Group Blog
Italy
Kenya
Africa
Asia
Europe
Home Cuisine
English and whatnot
For the Sake of Complaining
Misc
<<
ตุลาคม 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
30 ตุลาคม 2554
เคนยา : โรงงานทำแก้วจากของเหลือใช้ reuse หรือ recycle
All Blogs
เคนยา : วัดแขกอินเดียในเคนยา ที่พึ่งทางใจพุทธศาสนิกชนยามไร้วัดพุทธ
เคนยา : เทศกาลดอกจักกะรันดาบาน
เคนยา : สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าโบสถ์ อนุสรณ์เชลยสงครามโลกครั้งสุดท้าย
เคนยา : Hells Gate ไต่ มุด ล่อง
เคนยา : ซัมบูรู ถิ่นนักรบที่แม้ไม่ใช่มาไซ แต่ก็ใกล้เคียง (ตอนจบ)
เคนยา : ซัมบูรู ถิ่นนักรบที่แม้ไม่ใช่มาไซ แต่ก็ใกล้เคียง (ตอนเริ่ม)
เคนยา : คนดีตกน้ำไม่ไหล แต่เปียกและอาย
เคนยา : ตามหานกฟลามิงโกสีชมพูไปจนสุดขอบเลค
เคนยา : Lake Elementaita เป็นเอดส์มายังสู้หาย
เคนยา : ล่องแก่งเบียดเสียด จะเครียดไปไหน
เคนยา : Kisumu เมืองปลานิล
เคนยา : เกาะพระจันทร์เสี้ยว สองเลี้ยวก็ถึง
เคนยา : Paradise Lost สวรรค์ที่หายไปแล้วไม่น่าหาเจออีก
เคนยา : ภารกิจพิชิต Mt. Kenya (วันที่ 4)
เคนยา : ภารกิจพิชิต Mt. Kenya (วันที่ 3)
เคนยา : ภารกิจพิชิต Mt. Kenya (วันที่ 2)
เคนยา : ภารกิจพิชิต Mt. Kenya (วันที่ 1)
เคนยา : อเบอร์แดร์ สวยแท้ดั่งภาพวาด
เคนยา : โรงงานทำแก้วจากของเหลือใช้ reuse หรือ recycle
เคนยา : Mount Suswa ภูเขาไฟดับแล้วที่ไม่ต้องปีน
เคนยา : ทะเลสาบมากาดิ แดดร้อน น้ำพุร้อน คนก็ใจร้อน
Hells Gate : ประตูสู่นรกกับการได้ไปที่ชอบที่ชอบ
Ngong Forest แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ถูกสาดด้วยความรู้
เคนยา : ไร่ชาของคุณป้าผู้ดี
เคนยา : อึ้ง น้ำตก 7 สาวน้อยยังมีฝาแฝด คนไทยค้นพบน้ำตก 14 สาวน้อยที่เคนยา
เคนยา : พาไปปีนเขาให้เมื่อยตุ้มเล่น
เคนยา : ดำน้ำดูปลา เคนยาเขาก็มี
เคนยา : มอมบาซา เมืองท่า เมืองเที่ยว
เคนยา : นากูรู ในป่ามีนก ในเมืองมีตึก ในสนามกีฬามีทอง
เคนยา : Lake Naivasha Country Club หนีความวุ่นวาย สายๆ ก็มาถึง
เคนยา : ประสบการณ์ตรงจาก(ปาก)ผู้เดินทางมาท่องเที่ยว
เคนยา : กุหลาบจะสวยไปไหน สวยไม่เผื่อแผ่ใคร สวยไม่บันยะบันยัง
เคนยา : ประพฤติตัวเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีบ้างไรบ้าง....
เคนยา : นกกระจอกเทศยังไม่ทันกินน้ำ
เคนยา : ภัยใกล้ตัวที่ใกล้เข้ามาจนเกือบชิด
เคนยา : อยู่ไม่เป็นสุขเหมือนเจ้าไม่มีศาล
เคนยา : จะขอผ่านเข้าเมือง โปรดชำเรืองสักนิด
เคนยา : เมาท์ลองโกน็อต เม้าท์แตกกลางภูเขาไฟ ถอดใจไปหลายรอบ (ภาค 2)
เคนยา : เมาท์ลองโกน็อต เม้าท์แตกกลางภูเขาไฟ ถอดใจไปหลายรอบ (ภาค 1)
เคนยา : Mount Kenya สูงกว่า ไกลกว่า แพงกว่า เสล่อกว่า
เคนยา : รถมือสอง ลองมาขับ จับไม่กลัว
เคนยา : Do you ride an elephant to work?
เคนยา : ซาฟารีพาร์ค สมใจอยาก กินไม่หยุดปาก
เคนยา : มาไซมาร่า...สามเดือนผ่านไป ไฉไลกว่าเดิม (ตอน 2)
เคนยา : มาไซมาร่า...สามเดือนผ่านไป ไฉไลกว่าเดิม (ตอน 1)
เคนยา : มาไซ ชนเผ่ามาทำไม ตอน 2
เคนยา : มาไซ ชนเผ่ามาทำไม ตอน 1
เคนยา : ขึ้นไปเป็นเจ้าหญิงลงมาเป็นพระราชินี
เคนยา : Thomson’s Falls น้ำตกจากนรกสู่สวรรค์
เคนยา : ซาฟารีใหญ่กลางใจเมือง
เคนยา : เอนเตอร์เทนเมนต์และแหล่งมั่วสุมของฆาตกร (ฆ่าเวลา)
เคนยา : สงกรานต์แบบไทยในแอฟริกา
เคนยา : คิลิมันจาโร ยอดหิมะสูงระฟ้า (2)
เคนยา : คิลิมันจาโร ยอดหิมะสูงระฟ้า (1)
เคนยา : ช่วยลูกช้างด้วย...เจ้าประคู๊ณ
เคนยา : อยู่อย่างคนไม่ไร้ที่ซุกหัวนอน
เคนยา : นากูรู เช้าตรู่ ฟลามิงกู สีชมพู น่าดู
เคนยา : พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ เชยๆ แบบทันสมัย
เคนยา : Giraffe Center จูบแรกกับน้องยีราฟ
เคนยา : Karen Blixen แหม่มผิวขาวที่คนเคนยารู้จักมากที่สุด
เคนยา : ของขึ้นหน้าขึ้นตาที่ไม่ใช่สิว
เคนยา : Hell's Gate ประตูสู่นรก ?
เคนยา : ทะเลสาบไนวาชากับชีวิตสุดฮิป (โป)
เคนยา : The Rift Valley รอยแยกแห่งกาฬทวีป
เคนยา : โรงงานทำแก้วจากของเหลือใช้ reuse หรือ recycle
ก่อนกิ๊กกลับเมืองไทย (กิ๊กในที่นี้หมายถึงเพื่อนร่วมงานที่ชื้อกิ๊กนะครับ) ได้ชวนพวกเราไปเที่ยวโรงงานผลิตเครื่องแก้วจากแก้วใช้แล้ว ซึ่งโรงงานที่เอาเศษแก้วเก่ามาหลอมใหม่และทำเป็นของใหม่ๆ ขึ้นมาเช่นนี้ ภาษาอังกฤษเรียกว่าการ recycle ส่วนการ reuse เขาหมายถึงเอาของเดิมมาใช้ซ้ำๆ เช่น เอาขวดไวน์มาทำเป็นแจกันใส่ดอกไม้ คนไทยนี่ก็แปลกนิยมเรียกอะไรแบบนี้ว่า recycle ไปเสียหมด คงเป็นเพราะคำใหม่ พูดแล้วดูทันสมัย จะดูทันสมัยและมีภูมิรู้ยิ่งกว่าถ้าใช้ recycle กับ reuse ได้อย่างถูกต้องตรงตามความหมาย
โรงงานแห่งนี้มีชื่อว่า Nani Kitengela Glass และ Anselm มีสองชื่อเพราะเป็นสองโรงงานแยกกันชัดเจน แต่อยู่ในอาณาบริเวณเดียวกัน เนื่องจากอันหนึ่งแม่เป็นเจ้าของ อีกอันหนึ่งเป็นของลูก คล้ายกับธุรกิจอีกหลายอย่างในเคนยาที่เจ้าของไม่ใช่คนเคนยา แต่เป็นชาวต่างชาติ รายนี้เป็นคนสัญชาติดัทช์ ซึ่งอยู่กินในเคนยามาเป็น 30 ปีแล้ว ภาษาท้องถิ่นจะเรียกคนขาวพวกนี้ว่า mzungu
จากเมืองเข้ามาตามถนน Langata ใช้ประมาณ 1 ชม. กว่าจะถึงสถานที่ตั้งของโรงงาน ครึ่งทางเป็นถนนลาดยาง อีกครึ่งทางเป็นถนนลูกรังดินแดงเข้าไปลึกสักหน่อยจากถนนใหญ่ ระหว่างนั่งรถ คิดว่ากลางค่ำกลางคืน ผมไม่มาแน่ๆ
ถ้าไปถูกทาง ตอนใกล้ๆ ถึงจะมองเห็นงานศิลปะประดับสองข้างทาง เป็นสัญลักษณ์ให้รู้ว่าถึงแล้ว มีทั้งตัวคล้ายเปรตวัดกู้และควายโปร่งแสง
เข้ามาถึงด้านในมีลานจอดรถโอ่โถงกว้างขวาง ท่ามกลางธรรมชาติ เรามาถึงกันตอน 11 โมง ยังมีผู้มาเข้าชมไม่มากนัก และไม่ต้องกลัวเดินไกลครับ ทั้งสองโรงงานอยู่ติดกันเลย เลือกเอาแล้วกันว่าจะชมโรงงานไหนก่อน โรงงานของลูกที่ผลิตของใช้ในบ้านหรือโรงงานของแม่ ซึ่งเน้นงานศิลปะ
พวกเราเลือกชมโรงงาน Anselm ของลูกก่อน เพราะอยู่ใกล้กับที่จอดรถมากกว่า และพี่ๆ เขาตื่นเต้นกับสินค้าจากโรงงานลูกกันมาก
โรงงานนี้มีลักษณะเป็นบ้านมากกว่าโรงงานแบบที่เราเคยเห็นตามบ้านเรา เป็นบ้านเป็นหลังๆ ทำจากปูน สร้างแบบน่ารักๆ
แต่ละหลังก็จำหน่ายสินค้าต่างประเภทกันไป อย่างหลังนี้ จำหน่ายพวกลูกปัด ต่างหู กำไล สร้อยคอ
พวกสินค้าที่ผู้หญิงชอบ พี่ๆ ที่มาด้วยกันปรี่เข้ามาก่อนเลย
อีกหลังหนึ่งที่น่าสนใจ เป็นโรงงานเผาแก้ว มีหนุ่มโรงงานสาธิตการเอาแก้วไปรีไซเคิล การเผา การเป่า การใส่สี
ดูแล้วก็ตื่นเต้นดี แต่สักพักเริ่มร้อนหน้าร้อนตา ต้องรีบเดินหลบฉากออกมา
ติดกันเป็นที่วางสินค้า ซึ่งล้วนแล้วแต่ทำจากเศษแก้วเหลือใช้ทั้งสิ้น
สินค้าสารพัดรายการ หม้อรามชามไห ถ้วย เหยือก แจกัน
เชิงเทียน โคมไฟ กระจก แก้วไวน์
สารพัดอย่าง สาธยายไม่หมด ใครสั่งซื้อทีละเยอะๆ เขาก็จัดส่งให้ทั่วโลก
เข้าไปด้านในอีกหน่อย เป็น workshop ทำเฟอร์นิเจอร์ที่มีส่วนประกอบจากแก้วของโรงงาน
หลายอย่างดูแล้ว น่าสนใจ นี่ถ้ามีบ้านอยู่เคนยานะ คงมีความสุขในการจับจ่าย
ราคาเครื่องแก้วและเฟอร์นิเจอร์ก็ไม่ได้แพงจนไร้เหตุผล
พี่ๆ เขาซื้อกันไปคนละหลายพันบาท ได้มาคนละสองสามถุงใหญ่ เขาว่าของแบบนี้มีเอกลักษณ์ หาที่อื่นไม่ได้แล้ว ผมไม่ซื้ออะไรเหมือนเดิม คิดว่าเงินถ้าไม่เก็บตอนนี้ ก็หาที่ไหนไม่ได้เหมือนกัน
หลังจากนั้น ก็ไปต่อกันที่โรงงานของแม่ ด้านหน้าโรงงาน เต็มไปด้วยงานศิลปะ ที่ดูรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง
หน้าประหลาดๆ ทำตามจินตนาการคนสร้างและดูเอาตามจินตนาการคนดู
บางอย่างก็สวย บางอย่างก็ไม่รู้ว่ามันจะให้เป็นอะไร แต่คนชอบศิลปะที่ผมมาด้วย คงบอกว่าสวย
นอกจาก gallery ด้านนอกแล้ว ยังมี gallery ที่อยู่อินดอร์ด้วย
ของที่วางจำหน่ายจะแตกต่างกับของในโรงงานลูกอย่างชัดเจน ของในโรงงานแม่เน้นงานศิลปะ มากกว่าการใช้งานจริง
เน้นลูกค้าที่ชอบสะสมงานศิลปะ ซึ่งพี่ๆ ที่ผมมาด้วยก็ซื้อกันอีกพอสมควร แต่ก็ยังไม่เยอะเท่าของจากโรงงานลูก ผมสรุปเอาว่า คนที่ชื่นชมงานศิลปะในโลกใบนี้ก็ยังมีจำนวนน้อยกว่าคนที่ยุ่งกับการใช้ชีวิตประจำวัน
ตอนกลับ ได้เห็นสิ่งปลูกสร้างที่ได้รับการบอกเล่าว่าเป็นบ้านของครอบครัวศิลปินครอบครัวนี้
และอูฐที่ตอนแรกนึกว่ารูปปั้น อยู่ในดงรูปปั้น ดูกลมกลืนทีเดียว
ใครมาเคนยาแล้วเบื่อกับโรงงานลูกปัด Kazuri ที่ขายดิบขายดีจนติดลมบนแล้ว สามารถแวะมาเยี่ยมชม ซื้อข้าวของที่ทำจากเศษแก้วใช้แล้วที่โรงงานนี้ได้นะครับ นอกจากจะช่วยให้ฝรั่งรวยขึ้นได้แล้ว ยังช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมโดยการนำของเหลือใช้มาทำเป็นวัสดุใหม่อีกด้วย
ข่าวทีวีช่วงนี้ แผ่นดินไหวในตุรกี น้ำท่วมกรุงเทพฯ และมีการปาระเบิดในใจกลางกรุงไนโรบี ผมได้รับผลกระทบทุกรายการเลย
Create Date : 30 ตุลาคม 2554
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2554 17:11:08 น.
2 comments
Counter : 3244 Pageviews.
Share
Tweet
เค้าเรียกถนน"ลูกรัง"จ้าเศษแก้วขวดแก้วบ้านเค้าไม่รู้เป็นไรแต่เมืองไทยเป็นขวดเบียร์ขวดเหล้า ขวดเครื่องดื่มชูกำลัง น้ำท่วม ลอยมากับน้ำเก็บได้เป็นเข่งแล้ว!
โดย: นพ IP: 171.97.13.162 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:27:21 น.
เปรตวัดกู้ 5555555 คิดได้ไงเนี้ย ขำ
โดย: madam zhu IP: 115.87.190.70 วันที่: 6 ตุลาคม 2555 เวลา:22:57:07 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Thaisoloclub
Location :
Rome Italy
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [
?
]
Friends' blogs
nungkwak
Qingqing
Webmaster - BlogGang
[Add Thaisoloclub's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.