โครงการถนนสายนี้มีตะพาบกิโลเมตรที่ 29 : ทางกลับบ้าน ปี 2560 ณ กลางเมืองที่กว้างใหญ่ มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินจูงมือลูกชาย หญิงสาวเดินไอมาตลอดทางตามสายลมที่สั่นไหว แต่ก็ยังจับมือลูกชายไว้แน่นไม่ปล่อยให้ไปไหน ส่วนเจ้าลูกชายก็จับมือแม่ไว้มั่น พร้อมขู่ตลอดเส้นทาง หนุ่มๆที่ไหนเดินมาเฉี่ยวหรือมองแม่ตัวแต่นิดเดียว ลูกชายจอมเฮี้ยวร้องแง่งๆไล่ไปทันใด หญิงสาวคนนี้ร่างกายอ่อนแอ ป่วยง่ายมาแต่ไหนๆ แต่กระนั้นก็ยังเทียวไปรับไปส่งเจ้าลูกชาย ลูกชายก็เป็นห่วงแม่พยายาม โตไวๆแต่ก็ไม่ไหว เวลามันเดินได้เท่าเดิมยิ่งใจร้อนเวลายิ่งเดินช้ามากมาย นั่นเป็นคำพูดของพ่อ เค้าก็ยังจำคำพูดของพ่อที่เคยพูดไว้ได้ เค้ายังเด็กเกินไปยังกลับบ้านคนเดียวไม่ไหว อายุเพียง 5 ขวบกว่าๆ ยังไม่อาจจะทำได้ มองไปรอบๆตัวเห็นแต่เด็กขี้มูกโป่งเอาแต่ร้องไห้ เด็กชายมึนตึ๊บ... งงตับแล่บไม่รู้จะไปปรึกษาใคร คุณแม่ร่างกายอ่อนแอมากมาย แดดแรง ลมเย็น ทั้งไอ บางครั้งก็มีไข้ เด็กชายตัวจ้อยมองไม่เห็นทาง แต่ไอเดียก็แว๊บขึ้นมาได้ เพิ่งนึกออกว่ายังมีคุณยายผอ. ที่เป็นผู้อำนวยการใหญ่ เด็กชายตรงเข้าไปในห้องผอ.ทันทีที่นึกได้ คุณยายผอ.เป็นบุคคลเถรตรง เมื่อเค้าตัดสินใจแล้วมักจะไม่ยอมใคร เด็กชายใช้ขาสั้นๆจ้ำอ้าวไปเร็วเท่าที่จะทำได้ เคาะประตูขออนุญาตก่อนเปิดเพราะที่บ้านเคยสอนไว้ ผอ.บอกเสียงดัง เสียงเข้มน่าเกรงขามบอกว่า “เข้ามาได้” คุณพี่ผอ.ครับ... ช่วยน้องด้วยน้องน้อยไม่เหลือใคร คุณยายผอ.ได้ยินคำว่า “พี่” ตอบตกลงช่วยในทันทีทันใด จงเข้ามาใกล้ๆพี่สาวแล้วรีบแจ้งปัญหามาโดยไว เด็กชายเห็นว่าเข้าทางจึงรีบกล่าวปัญหาโดยทันทีทันใด ผมมีปัญหา ผมมีข้อแลกเปลี่ยน ผมอยากเสนอให้ ผมอยากให้คุณพี่ผอ.เสนอตัวรับส่งผมชั่วคราวแล้วผมแล้วผมจะจดจำบุญคุณไว้ ผมจะไปขอเบอร์โทรอาจารย์ใหญ่โรงเรียนมัธยมข้างๆมาให้ เพราะผมแอบรู้มาว่าคุณพี่แอบปลื้มเค้ามาตั้งแต่ยังสาวแต่ไม่กล้าบอกออกไป เด็กชายจำคำที่พ่อสอนไว้ได้ว่าข้อมูลข่าวสารความรู้รอบตัวสักวันจะช่วยได้ เค้าถึงช่างสังเกตสังกา... ค่อยเก็บข้อมูลตลอดเวลาเผื่อได้ใช้ และก็ได้ใช้จริงๆความรู้รอบตัวมีไว้ไม่เคยเสียหลาย คุณยายผอ.ได้ยินดังนั้นรีบเฉไฉในทันใด แต่เด็กชายรุกแบบต่อเนื่อง... คุณพี่ไม่ต้องเขิลน้องคนนี้เข้าใจ น้องเห็นคุณแม่ไม่สบายแต่ยังต้องมารับมาส่ง น้องทนไม่ไหว ถ้าคุณพี่เสนอตัวคุณแม่น้องคงจะปฏิเสธไม่ได้ น้องยังเด็กเกินกว่าจะไปไหนมาไหนคนเดียวคุณพ่อได้บอกไว้ จะบอกแม่ว่าโตแล้วทั้งๆที่ยังไม่โตก็ไม่ได้ คุณยายผอ.ได้ยินดังนั้นถึงกับน้ำตาไหล คุณน้องไม่ต้องกังวล คุณพี่จัดการเอง คุณพี่จะจัดให้ เรื่องเบอร์โทรไม่ต้อง เรื่องนี้คุณพี่เต็มใจ แต่เด็กชายก็ตอบกลับไปในทันใด ไม่ได้ครับ ไม่ได้... แม่สอนไว้ว่าอย่าลืมทดแทนคุณใคร คุณพี่ช่วยผม ผมช่วยคุณพี่ ไม่ใช่การแลกเปลี่ยนเป็นเพียงการให้ คุณพ่อสอนไว้ว่า ข้อตกลงที่ทุกๆคนมีความสุขเป็นหนทางที่ใหญ่ ไม่ใช่ทางออกแต่เป็นทางที่ทุกๆคนสามารถเดินร่วมกันได้ คุณพี่ช่วยน้อง น้องช่วยคุณพี่ ระหว่างกลับบ้านน้องจะช่วยเป็นสะพานให้ ชื่อเสียงของคุณพี่เรื่องเป็นคนเถรตรง ยอมหักไม่ยอมงอ คุณแม่คงไว้ใจ คุณแม่ท่านคงสบายใจที่ปล่อยให้กลับบ้านกับคนที่เชื่อใจได้ ผมก็มีความสุขที่ไม่ต้องเห็นคุณแม่ต้องออกมารับอากาศในวันที่ไม่สดใส คุณยายผอ.พยักหน้าเห็นด้วย พร้อมหยิบโทรศัพท์โทรหาคุณแม่ของคุณน้องทันใด เมื่อแถลงในสิ่งที่ต้องการ คุณแม่น้องที่ปลายสายทำเสียงอ่อนใจ ลูกชายฉันไปพูดอะไรกับผอ.ใช่รึเปล่าคะ เด็กคนนี้แสนเจ้าเล่ห์เห็นแล้วจนใจ คุณยายผอ.หัวเราะเสียงดัง แล้วบอกว่าเดี๋ยวช่วงนี้จะไปรับส่งให้ คุณยายผอ.วางสายพยักหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คุณแม่ของน้องยอมแล้ว เย็นนี้คุณพี่จะไปรับ อย่ามาสายนะจำไว้ ไปส่งกลับบ้านผิดเวลาคุณแม่ของน้องอาจจะว่าเอาได้ เด็กชายต่อให้เพิ่ม.. ไหนจะต้องแวะนั่นแวะนี่อีกใช่ไหม ทั้งคู่หัวเราะคิกคัก อย่างสบายใจ พอโรงเรียนเลิก แวะแอบเหล่ครูใหญ่โรงเรียนข้างๆแล้วก็กลับบ้านโดยไว คุณแม่ออกมารอที่หน้าบ้าน เพราะอยากเขกกบาลลูกชายไวๆ เมื่อมาถึงคุณแม่เขกกบาลเบาๆหนึ่งครั้งข้อหาหมั่นไส้ เอาครูผอ.มากดดันแม่ให้อยู่บ้าน เกิดมาเจ้าเล่ห์เหมือนใคร ลูกชายตอบเสียงอ้อนๆก็ผมรักและเป็นห่วงแม่ผมนี่นา ห้ามยังไงไหว “ขี้โกง” นี่นาทำผิดแล้วยังมาปากหวาน รู้เลยว่าลูกใคร ลูกชายยักคิ้ว... นอกจากขี้โกงแล้วผมยังเห็นแก่ตัวกว่าใคร ไม่ว่ายามไหนผมก็เอาแต่ตัว เห็นแก่ตัวเป็นใหญ่ ตัวผมใจผมบอกว่า... ผมรักแม่มากกว่าสิ่งมีชีวิตไหนๆ ผมยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แอบวางแผนการแต่เพราะผมรักแม่ผมมากกว่าใคร ถ้าผมกลับเองแม่คงเป็นห่วง.. ให้กลับกับคนอื่นแม่ก็จะไม่ไว้ใจ ถ้าผมกลับมากับคุณพี่ผอ.ผมรู้ว่าคุณแม่คงต้องยอมให้ ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆผมยอมรับด้วยหัวใจ ตัวผมนี้ กายผมนี้ เป็นของพ่อแม่อย่างละครึ่งแล้วจะให้ผมคิดถึงใคร จริงอยู่ร่างกายอยู่กับผม.. แต่ถ้าไม่มีพ่อกับแม่ก็เกิดมาไม่ได้ เรานี่มัน “ลูกพ่อ” จริงๆ คุณแม่ถอนหายใจ คุณยายผอ.ยืนฟังมานานเลยมีคำถาม คำสงสัย คุณพ่อของหนูก็ยังไม่เสียแต่ช่วงนี้ไม่ทราบว่าหายไปไหน เด็กชายหัวเราะลั่น พร้อมกับคุณแม่พยายามปิดปากเจ้าลูกชายไว้ ลูกชายดิ้นหลุดออกมาหัวเราะพร้อมกับพูดว่า... คุณพ่ออยู่ที่ขั้วโลกใต้ คุณยายผอ.ทำหน้างงเจ้าหน้าที่การเงินไปทำอะไรที่ “ขั้วโลกใต้” เด็กชายหัวเราะพร้อมจะเฉลยแต่คุณแม่อายจนต้องปิดหน้าไว้ ผมจะเล่าให้ฟังเมื่ออาทิตย์ก่อนเราสามคนนั่งดูทีวีด้วยกัน.. ผมยังจำได้ ดูไปดูมาอยู่ๆคุณแม่ก็พูดขึ้นมาว่า.... “พระจันทร์..... ขวัญอยากเลี้ยงนกเพนกวิน” ^^ .................................................จากพระจันทร์ของขวัญ   Create Date : 03 เมษายน 2554 12 comments Last Update : 3 เมษายน 2554 1:14:22 น. Counter : 459 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามดึกคับ "เลี้ยงนกแพนกวินเลยหรอคับ"   โดย: raknakubkondee 3 เมษายน 2554 1:53:29 น.

มอร์นิ่งจ๊ะน้องจันทร์ แวะมาอ่านตะพาบเป็นเรื่องที่ 2 อิอิอิ คุณขวัญอยากเลี้ยงนกเพนกวินเหรอ เข้าใจครีเอทเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 3 เมษายน 2554 5:18:18 น.

แบบนี้ต้องให้น้องขวัญมายืนยันว่าจริงรึเปล่านะครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 3 เมษายน 2554 6:04:44 น.

นกเพนกวิน   โดย: เริงฤดีนะ 3 เมษายน 2554 8:12:47 น.

นกเพนกวินคงยังอีกไกล.. แต่ตอนนี้..อยากให้ ตาแว่นหัวแตก...หุหุหุ ตัวละครเด็กในเรื่อง ยังเจ้าเล่ห์ไม่ได้ครึ่งคนแต่งร้อก...ชิ   โดย: ในความอ่อนไหว 3 เมษายน 2554 10:03:30 น.

^ ^ ยังมีแรงอาละวาดอีกนะนั่น.. บล็อกนี้ยาว.. แวะมาลงชื่อไว้ก่อน เด๋วกลับมาอ่านตอนค่ำๆจ้าาา.. อรุณสวัสดิ์ตอนสายๆนะจ๊ะคุณพระฯ..   โดย: ป้าโซ 3 เมษายน 2554 11:05:22 น.

ฝนตกหนัก ดินถล่ม น้ำป่าไหลหลาก พัดพาตะพาบไปคนละทาง กระจัดกระจาย จนลุกขึ้นมาเขียนได้ไม่ถึง 10 คน น้อยจ้งเลยนะคุณครู   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 3 เมษายน 2554 15:03:31 น.

กรี้ดดด คุณแม่ เลยเหรอคะ   โดย: ปันฝัน 3 เมษายน 2554 15:45:45 น.

หวัดดีค่ำๆครับ คุณครู อ่านตอนแรก นึกถึง ชินจัง จอมแก่น พอจบ อ้าว ลูกคุณพระจันทร์ในอนาคต 555   โดย: เศษเสี้ยว 3 เมษายน 2554 20:06:36 น.

2560...อืม ต้องจับตาดู   โดย: panwat 3 เมษายน 2554 23:28:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู มาอ่านเม้นท์น้องขวัญเป็นการเฉพาะเจาะจงเลยครับ เอิ๊กๆๆๆๆ   โดย: กะว่าก๋า 4 เมษายน 2554 6:48:00 น.

เวลามันเดินได้เท่าเดิมยิ่งใจร้อนเวลายิ่งเดินช้ามากมาย ...... คมกริ๊บ เดี๋ยวก่อนนะ วิ่งไปหาพาสเตอร์มาแปะก่อน เดี๋ยวเลือดไหลไม่หยุด 555 ........ แม่ขวัญอยากเลี้ยงนกเพนกวิน พ่อพระจันทร์เลยต้องไปขั้วโลกใต้สินะ   โดย: i'm not superman 4 เมษายน 2554 7:46:53 น.