...............619  


"ฝัน  ฝันร้าย อีกแล้ว  ฝันร้าย"  เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพูดอย่างหวาดกลัว และเหงื่อแตกพลั๊ก


"ใจเย็นๆนะฟ้า ใจเย็นๆ"  นุ่นพูดปลอบด้วยความเป็นห่วง


"ไม่ไหวแล้ว ต้องไป ต้องไป ต้อง...ง  ต้องไป"


"ไปไหนฟ้า  ไปไหน" นุ่นพูดขึ้น ในขณะที่ AF4 ยังคงงัวเงียอยู่


"ไป  ไปแหลมไร้ชื่อ เพชรบุรี  ไปเดียวนี้เลยนะ"


"แหลมไร้ชื่อ ไปทำไมกันฟ้า  ไปทำไม" นุ่นถามย้ำอีกครั้ง โดยที่มีชัยโรจน์ยืนมึนๆอยู่ข้างๆ


"ต้องไปนะ ต้องไป ถ้าไม่ได้ไปจะไม่ได้ไปอีกแล้ว"





         กว่าที่จะพูดคุยกันรู้เรื่อง ก็ใช้เวลาซัก พัก เมื่อเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ตั้งสติได้ เขาจึงขอร้องนุ่น และ AF4 แห่งแก๊งค์ 5 สาว ให้ช่วยอยู่รับหน้าหมอธีรพลกับพยาบาลที่นี้ จนกว่าจะถึงเวลาเที่ยง ซึ่งจะเป็นช่วงเวลาที่ แม่ฟ้าสวยจะมาอีกครั้ง



         จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงขอร้องให้ ชัยโรจน์ช่วยพาไปที่แหลมไร้ชื่อ จังหวัดเพชรบุรี ซึ่งตอนที่คุยกันอยู่นี้ เป็นเวลา 4.30 น. ชัยโรจน์ถามเหตุผลว่า ไปทำไม แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ไม่ยอมบอก จนสุดท้าย ชัยโรจน์ นุ่น และ AF4 จึงทนต่อลูกอ้อนของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ไม่ไหว จึงต้องยอม และคิดแผนการดังนี้ คือ



         ก่อนเที่ยง จะต้องรีบกลับมา เพราะแม่ฟ้าสวยจะกลับมาที่โรงพยาบาล ในระหว่างนี้ AF4 จะรับหน้าที่ เป็นคนไข้ นอนแทนฟ้าสวยบนเตียง ส่วน นุ่น จะทำหน้าที่ ดูต้นทางให้   เมื่อตกลงกันดังนั้น ชัยโรจน์จึงแบก เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ขึ้นขี่หลัง โดยมี นุ่น ดูต้นทางให้  ไปที่รถยนต์ ของชัยโรจน์ ที่จอดอยู่ชั้นล่าง เพื่อจะขับรถไปแหลมไร้ชื่อ จังหวัดเพชรบุรี  และแล้วแผนการ ก็เป็นไปได้สวย

...............620


         แต่อีกปัญหาหนึ่งก็คือ เจ้าหน้าที่ DSI ที่เฝ้าอยู่หน้า ห้อง    ซึ่งเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ขอร้องเจ้าหน้าที่ DSI ว่า ขอออกไปข้างนอก ไม่นาน ซึ่งเจ้าหน้าที DSI ก็ยอมตามนั้น เพราะคิดว่า คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่เจ้าหน้าที่ DSI จะขอสะกดรอยตามไปห่างๆ โดยที่ไม่ให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยรู้



         ระหว่างทางเดิน ตรงชั้นล่าง ชัยโรจน์ก็ได้เห็น วรวุทธ นั่งหลับ อยู่ที่ชั้นล่างของโรงพยาบาล โดยมีลูกน้องนั่งเฝ้าอยู่ โดยลูกน้องของวรวุทธจะทำหน้าที่ เอาเอกสารต่างๆ ของบริษัทจีเทกมาให้เซ็น  เมื่อเห็นดังนั้น ชัยโรจน์ จึงพูดขึ้นว่า


"ไอ้วรวุทธ มันมานั่งทำหอกอะไรที่นี้วะ"


ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็พูดว่า


“เขาคงจะรู้สึกผิดมั้ง”


ชัยโรจน์เมื่อได้ฟังดังนั้น ก็ทำหน้างงๆ





         และแน่นอน ลูกน้องของผู้มีอิทธิพลตัวจริง ก็เห็นเหตุการณ์ และได้สะกดรอยตาม ไปเช่นกัน





         
ณ ห้องทำงานของหมอธีรพล โรงพยาบาลศิริราช


       และในเวลานั้น หมอธีรพล จึงได้เรียก พยาบาลสุนิสาเข้ามาพบ ในวลา 5.00น. พยาบาลสุนิสา จึงพูดขึ้นว่า


"พี่หมอพล ยังไม่นอนอีกหรือค่ะ"


"พี่นอนนิดหนึ่งแล้ว  แล้วน้องนิสาละ ไม่นอนหรือ"


"อ๋อ คือนนี้ นิสา ต้องขึ้น(วอท)นะค่ะ" เลยต้องอยู่ดึก


"งั้นนิสา ช่วยไปฉีด มอร์ฟีนให้ คนไข้ที่ชื่อ ฟ้าสวยหน่อยนะ ซัก 0.4 โดส์ ตอนนี้คนไข้อยู่ในสภาวะค่อนข้างซึมเศร้า"   หมอธีรพลพูด

.................621


"อ๋อคุณฟ้าสวย สิ่งมีชีวิตชนิด C นี้ค่ะ เกิดอะไรขึ้นค่ะ"


"ตอนนี้  เราคงทำได้แค่ประคองอาการ หวังว่ามันจะไม่หนักไปกว่านี้ มอร์ฟีนที่ให้ อาจจะลดอาการซึมเศร้า จากการแท้งบุตรของสิ่งมีชีวิตชนิด C ได้"


"ได้ค่ะพี่หมอพล  แต่เอ๊ะ สิ่งมีชีวิตชนิด C กลัวเข็มนิค่ะ แต่มอร์ฟีน ต้องฉีดที่ก้นนะค่ะ จึงจะได้ผลดี"


"เรื่องนั้น ไม่ต้องกังวล ผมให้ยานอนหลับ ผ่านทางสายน้ำเกลือไปแล้ว"


"อ๋อค่ะ พี่หมอพล   งั้นนิสาก็ฉีดมอร์ฟีนที่ก้นได้เลยสิค่ะ"





   
ณ ห้องพักฟื้นคนไข้


         ว่าแล้ว พยาบาลสุดาทิพย์ก็ทำตามคำสั่ง  และได้จัดการ ฉีดยา ที่ก้น แต่ทว่า ก้นนั้น ไม่ใช่ก้นของฟ้าสวย  แต่เป็นก้นของ AF4 แทน


         ส่วน นุ่น นั้น ช่วยอะไรไม่ได้เลย ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย


         สุดท้าย เมื่อ มอร์ฟีนออกฤทธิ์ ทำให้ AF4 ต้องนั่งหัวเราะ ปนร้องไห้ จนเป็นที่น่าเวทนา ต่อ นุ่น ยิ่งนัก






ในรถยนต์ของชัยโรจน์


         ระหว่างเดินทางไป แหลมไร้ชื่อ จังหวัดเพชรบุรี เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เนื่องจาก ได้รับยานอนหลับผ่านทางสายน้ำเกลือไป ก็หลับตลอดทาง จนมาถึงจังหวัดเพชรบุรี เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยยังคงหลับอยู่


         ชัยโรจน์ นั้น ไม่อยากปลุก เพราะเห็นว่าเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังหลับสบายอยู่ และเห็นว่ายังพอมีเวลาถึงเที่ยง เวลานี้ก็ 6.00น.


         และเมื่อถึงเวลา 7.00 น. ตำรวจจราจร ก็มาเคาะกระจก และบอกว่า

................622


"คุณครับ คุณมาจอดตรงนี้ไม่ได้นะครับ ขอดูใบขับขี่หน่อยครับ"


ตำรวจจราจร จ.เพชรบุรี พูด ทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยตื่น และเมื่อ ตำรวจจราจร เขียนใบสั่งเสร็จ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จึงได้ถามชัยโรจน์ว่า


"ทีนี้ที่ไหนแล้วเนี๊ยะ"


"อ๋อ เพชรบุรีแล้ว"


"แล้วทำไมไม่ปลุก"


"อ๋อ  พอดีว่า ไปแหลมไร้ชื่อที่ว่านั้น ไม่ถูกอะ"


"นั่นนะสินะ แกไม่เคยมานี้น่า  แถมแกยังเป็นโรคกลัวทะเลอีก แต่ไม่เป็นไร เดียวแก อยู่ในบ้าน ตากับยายก็ได้"






         เมื่อเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย บอกทางชัยโรจน์   จากถนนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 4 เส้นเพชรเกษม มุ่งหน้าลงใต้  จากนั้นก็เลี้ยวซ้าย ลงไปทางถนน ทางหลวงชนบท ซึ่งเป็นถนน 2 เลน ลาดยางอย่างดี  2 ข้างทางเต็มไปด้วยป่ายาง  จากนั้น ก็สุดเส้นทาง ก็กลายเป็นถนนลูกรัง  ฝุ่นตลบอบอวน  2 ข้างทางเต็มไปด้วยหุบเขา และเหวลึก อย่างไม่น่าเชื่อ   จนสุดท้าย  ก็มาถึงบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านที่ดูเหมือนจะได้รับการซ่อมแทรมใหม่  รั้วบ้าน เป็นที่ดินขนาดใหญ่  ส่วนหลังบ้านนั้น ติดทะเลอ่าวไทย  และดูเหมือนจะมีแหลมยื่นลงไป  อยู่ไกลลิบๆ


         บ้านหลังนี้ มีอุปกรณ์ ทำการประมงชายฝั่งอยู่มากมาย  มีปลาตากแห้งตากอยู่หน้าบ้าน   และเป็นบ้านที่ค่อนข้างห่างจากบ้านผู้คน ในนั้นมีตากับยาย และหลานๆอีก 2 คนแต่ไปโรงเรียนแล้ว  เมื่อรถยนต์ของชัยโรจน์มาจอด  เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เปิดประตูลงไป   จากนั้น คนในบ้าน ผู้ชายที่เป็นคนแก่ กำลังนั่งซ่อมอวน  ส่วนผู้หญิงที่ก็อายุไล่ๆกัน กำลังตากปลาบนลานตาก  ก็ทักขึ้นว่า


"อ้าวหนูแนน หนูไม่สบายเหรอนั้น เห็นใช่ชุดของโรงพยาบาล"  หญิงแก่พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง


"อ๋อ ป่วยนิดหน่อยค่ะคุณยาย และก็คุณตา ด้วยนะค่ะ แค๊กๆๆ"  ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ไอออกมา


"หนูแนนยายว่า ไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง หน้าตาซีดมากเลย  มาพักในบ้านก่อนมะ"

................623


"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วนี้ หลานๆไปโรงเรียนแล้วหรอค่ะ"  เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยถาม


"ใช่จ๊ะ  เอ๊ะแล้วนี้ใครละ แฟนหนูแนนเหรอ"


"ใช่ครับ"   ชัยโรจน์ชิงตอบ จนทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยมองหน้า  จากนั้นยายจึงพูดขึ้นว่า


"แหม หล่อนี้หนูฟ้า ใช่ได้ๆ มีลูกด้วยกันเร็วๆนะ"



         ชัยโรจน์นั้นเร่งร่า เลยที่เดียว เมื่อคุยกันได้ซักพัก เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงถามขึ้นว่า


"เดียวหนู ขออนุญาต เดินไปที่แหลมไร้ชื่อก่อนนะค่ะ"


"ได้สิจ๊ะ"  หญิงชรา ตอบ


         จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็บอกกับชัยโรจน์ต่อหน้าตากับยายความว่า


“คุณชัย รอที่นี้นะค่ะ เรารู้ว่า คุณชัยกลัวทะเล”


         ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เดิน ไปคนเดียว และด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย ทำให้เดินไปค่อยไหว ส่วนตากับยาย เห็นดังนั้นจึงพูดกับ ชัยโรจน์ว่า


"ไอ้ลูกชาย ใจคอจะปล่อยให้แฟน เดินไปที่แหลมคนเดียวจริงๆเหรอ  ไกลนะนั้น"


"เออ  คือ  ผมเป็นโรคกลัวทะเล ครับคุณตา ยิ่งตอนนั่งเรือผมจะกลัวสุดๆ "


"อ๋อ อย่างนั้นหรอกเหรอ"


         แต่ภาพที่ออกมานั้น คือ หญิงสาว ร่างกายอ่อนแอ ในชุดผู้ป่วย กำลังเดินอยู่ตามลำพัง โดยที่กำลังจะเซ  เมื่อเป็นดังนั้นชัยโรจน์จึงจำใจวิ่งจากบ้านเข้าไปประคอง และก็พูดขึ้นว่า



"ไอ้วิทย์ มิงเดินไหวป่าววะ"

...............624


"ไหวสิ"


"แล้วนี้ มิงจะไปที่ปลายแหลมนั่นทำไมวะ"   ชัยโรจน์ถามด้วยความสงสัย


"กุจะไปหาใครบางคน"


"อะไรของมิงวะไอ้วิทย์  มาๆงั้นขึ้นมาขี่หลังกุนี้ กุเห็นมิงเดินแล้ว  กุอดสงสารไม่ได้"


"เอางั้น เหรอ เอ๊ะ แต่ไอ้ชัย มิงกลัวทะเลนิด"


"เล็กน้อยนะ กุเห็นทะเลนะแค่เสียวๆ  แต่นั่งเรือในทะเลนะอีกเรื่องหนึ่ง มาๆขึ้นมาขี้หลังกุนี้"


"เอางั้นก็ได้"


“เออ  ไอ้วิทย์ กุถามอะไรหน่อยนะ  ทำไม ตากับยายนั้น เรียกมิงว่า หนูแนนวะ”


“อ๋อ  แนน  ชื่อ แนน ก็คือน้องสาวกุเอง ที่ตายไปเมื่อ เกือบ 18 ปีก่อน  พอดีเกิดความเข้าใจผิดกัน  แต่บางที ตากับยายนั้น ก็เรียกกุว่าฟ้าสวยนะ   กุบอกว่ากุมี 2 ชื่อ”


“อ๋อ”




         ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ขึ้นขี่หลังชัยโรจน์ และเดินไปที่แหลมไร้ชื่อ  โดยระหว่างทางเดิน เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เผลอหลับไป บนหลังของชัยโรจน์ เพราะความอ่อนเพลีย บวกกับฤทธิ์ของยานอนหลับ  ที่หมอธีรพลฉีดผ่านทางสายน้ำเกลือ จนกระทั้ง ชัยโรจน์ได้มาถึง ปลายแหลมแห่งนั้น



         ที่ปลายแหลมแห่งนี้ สวยงามมาก  แสงแดดอ่อนๆในยามเช้า  มีหมอกลอยบางๆ เสียงคลื่น และลมพลิ้วไหว  มีลมทะเลพัดขึ้นมา มีต้นหญ้า ที่ชูดอกหญ้าไหวแอนไปตามกระแสลม กลิ่นดอกหญ้า และกลิ่นไอทะเล ตลบอบอวน  แต่มีสิ่งที่น่าสังเกตุคือ ตรงใกล้ๆปลายแหลม มีเนินดิน ที่เหมือนมีคนมาทำเอาไว้  และบนเนินเดินนั้น มีดอกไม้ ต้นดอกหญ้าป่า ที่ดูเหมือนมีคนมาปลูกไว้แต่ยังไม่ได้รดน้ำ  จากนั้น ชัยโรจน์ จึงได้ปลุกเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย



"ไอ้วิทย์  ถึงแล้วนะ ตื่นเถิด"




         เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย   และเขาก็ได้เดินไปที่เนินดินตรงปลายแหลมนั้น  จากนั้นก็นั่งลงที่ข้างๆกองดิน  และเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า


“ที่นี้ยังสวยเหมือนเดิมเลย  แม่คงจะชอบที่นี้มากเลยนะ"


"เอ๊ะ  แม่เหรอ"  ชัยโรจน์พูดอย่างประหลาดใจ







..................โปรดติดตามตอนต่อไป

....................

คุยกับนักเขียน  

รูปนี้ คือรูปที่จั่วหัวเรื่องนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น   รูปนี้คือ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ที่นั่งอยู่บนปลายแหลมไร้ชื่อ  เสียงคลื่น และลมพลิ้วไหว  มีลมทะเลพัดขึ้นมา มีต้นหญ้า ที่ชูดอกหญ้าไหวแอนไปตามกระแสลม กลิ่นดอกหญ้า และกลิ่นไอทะเล ตลบอบอวน  

......................

ความทรงจำครั้งสุดท้าย  (The last Memorial) - Clash

นิยายเรื่องนี้ กว่าร้อยละ 90 เปอร์เซ็นส์ ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก MV เพลงนี้  เรียกได้ว่า การตีความเนื้อหา เนื้อเรื่อง  บรรยากาศใน MV ที่เกี่ยวกับทะเล  ชื่อเพลง   พระเอก นางเอก คุก ฝูงชนฝรั่ง ที่ปาข้าวของใส่นางเอก ฯลฯ ถูกผู้เขียนตีความในแบบของผู้เขียนเอง  จนกลายมาเป็น นิยายเรื่องนี้

ด้วยชื่อเพลง "ความทรงจำครั้งสุดท้าย"  ความหมายของเพลงเกี่ยวข้องกับความทรงจำของเอกวิทย์  และความทรงจำของฟ้าสวย  รวมถึงความทรงจำของผู้คนที่เกี่ยวข้อง     "ความทรงจำ" เป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์ระลึกถึงตัวตนของตัวเอง  หากว่า มนุษย์สูญเสียความทรงจำ หรือไม่มีความทรงจำ การระลึกถึงตัวตน  รวมถึงคนที่รัก  ที่ชอบ  และที่เกลียด  ก็จะไม่มีอีกต่อไป  ดังนั้น "ความทรงจำ"  ทั้งความทรงจำที่ดี และไม่ดี จึงเป็นสิ่งสำคัญ  ที่ควรรักษามันไว้

https://www.youtube.com/watch?v=sfQMtwWEpGo

.....................

รูปที่ 1 นาทีที่  0.10  บรรยายกาศเนื้อหาที่เกี่ยวกับทะเล  เป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับแหลมไร้ชื่อ จ.เพชรบุรี  และความทรงจำของชัยโรจน์ที่เกิดจากทะเล  รวมถึงเรื่องราวเกี่ยวกับความลับของฟ้าสวยคนก่อน ที่ก็เกี่ยวข้องกับทะเลด้วยเช่นกัน

......................................

รูปที่ 2 นาทีที่  0.25  

ฝูงชนชาวฝรั่งกำลังปาข้าวของใส่หญิงสาวใน MV   ผู้เขียนก็จินตนาการว่า  

ฝูงชนฝรั่งพวกนี้  คือตัวแทนของความยากลำบาก  ที่เอกวิทย์ จะต้องเผชิญหน้า ในการ เข้าไปอยู่ในร่างกายของฟ้าสวย  ซึ่งเอกวิทย์จะต้องอดทนอย่างมากมาย เพื่อที่จะปรับตัวให้เข้ากับร่างกาย และการดำเนินชีวิตของฟ้าสวย  รวมถึงต้องต่อสู้กับตัวตน และอดีตของเอกวิทย์เองด้วย

...............................

รูปที่ 3  นาทีที่  0.42  

รูปนี้ดูเหมือนหญิงสาวที่อยู่ใน MV จะถูกจับขัง  รูปนี้ผู้เขียนก็จินตนาการว่า

ปัญหาของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ที่เขาต้องเผชิญนั้น เปรียบเสมือนคุกที่แข็งแรง  จะออกมาก็ออกมาไม่ได้  จะให้คนอื่นเข้าไปช่วย   ก็ช่วยไม่ได้  เอกวิทย์จำเป็นที่จะต้องพึ่งพาตัวเอง ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งของเขาเอง  ที่จะนำพาให้เอกวิทย์ผ่านอุปสรรค์นี้ไปได้ เดี่ยวตอนต่อๆไปจะอธิบาย รูปใน MV นี้เพิ่มเต็มแล้วกัน

Create Date : 03 เมษายน 2555
Last Update : 3 เมษายน 2555 4:18:05 น.		0 comments
Counter : 929 Pageviews.
Share Tweet