Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 50 ความบังเอิญที่แสนเจ็บปวด

ตอนที่ 50 ความบังเอิญที่แสนเจ็บปวด

.................296

ในระหว่างที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย กำลังนึกสงสัยใบหน้าของโจรปล้นร้านทอง ว่าทำไมหน้าคุ้นๆอยู่นั้น ก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวสมองของเขา นั้นก็คือ เรื่อง “ความบังเอิญ” ที่ว่ากันว่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไร้เหตุผล ราวกับว่า กำลังมีใครบางคน นั่งเทียนเขียนแต่งนิยาย ผูกโยงเรื่องราวต่างๆ ให้เป็นแบบนั้น แบบนี้ แต่ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ช่าง เพราะในขณะนี้ เอกวิทย์เริ่มที่จะกลัวซะแล้วว่า โจรปล้นร้านทองคนนี้ จะเป็นชายคนนั้นหรือไม่ ซึ่งว่ากันว่า “ความบังเอิญ” นี้แหละ ที่ผูกโยงชีวิตผู้คนเข้าไว้ด้วยกันอย่างมหัศจรรย์

จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบ 2 ชม. ก็ยังไม่มีการชาร์ทตัวประกันเกิดขึ้น เนื่องจากคนร้ายมีอาวุธปืน ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อตัวประกันได้ แต่สิ่งที่ตำรวจเป็นห่วงคืออาการปาดเจ็บของตัวประกัน ซึ่งความจริงแล้วเป็นแค่ซอสมะเขือเทศที่เลอะใส่เสื้อยืดสีขาวของ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก่อนหน้านั้นนั่นเอง

และในระหว่างนั้นเองเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ได้ยินเสียงของคนกลุ่มหนึ่งเรียกชื่อเธอ ซึ่งก็คือกลุ่มผู้หญิงแก๊งค์ 5 สาว และนุ่น นั้นเอง

"หัวหน้า ใจเย็นๆนะค่ะ ไอ้โจรบ้าจับหัวหน้าทำไม"

"หัวหน้า อดทนไว้นะค่ะ"

“ปล่อยหัวหน้าเดียวนี้นะ”

“พี่โจร มาจับพวกเราไปเป็นตัวประกันแทนก็ได้นะ”

เป็นเสียงของคนกลุ่มหนึ่ง ที่แต่งตัวเหมือนพนักงานอ๊อฟฟิต ดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงอึกทึกของไทยมุง เมื่อเอกวิทย์จ้องมองผ่านๆ ก็รู้ว่าเป็นพวกแก๊ง 5 สาว และนุ่น ซึ่งแสดงสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยอย่างมาก จนทำให้เอกวิทย์ต้องแปลกใจ

เหตุการณ์เลวร้ายมากขึ้นไปอีก เมื่อคนร้ายลากตัวเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เข้าไปในห้องเก็บของ ของห้างที่อยู่ใกล้ๆ จนทำให้หน่วยชาร์ทตัวประกันต้องเตรียมตัวเข้าชาร์ทเข้าใส่คนร้าย

แต่ทว่าคนร้ายอยู่ในมุมอับ ประกอบกับที่คนร้ายได้กราดยิงปืนออกมา ทำให้หน่วยชาร์ทตัวประกันไม่สามารถจะบุกเข้าไปได้

................297

จนกระทั่ง เหตุการณ์นี้ มีตำรวจระดับรองผู้กำกับท่านหนึ่ง เข้ามาบริหารสถานการณ์ฉุกเฉินด้วยตัวเอง จากนั้น ตำรวจระดับรองผู้กำกับก็ได้ยกโทรโข่งขึ้น และพูดผ่านเครื่องขยายเสียง กลางวงไทยมุ่งที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่

“คนร้ายที่อยู่ในห้องเก็บของ ขณะนี้ เจ้าหน้าที่ได้ล้อมไว้หมดแล้ว หากไม่ยอมมอบตัว เจ้าหน้าจะทำการ ขอพื้นที่คืน”

เมื่อพูดจบ ไทยมุง และเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้น้อย ก็หันมามองท่านรองดัง “ควับ!!” พร้อมๆกัน และทำสีหน้า งงๆ พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จากนั้น ก็มีตำรวจนายหนึ่ง สกิด และกระซิบกับท่านรองเบาๆว่า

“ท่านรองครับ ผิดงานแล้วท่าน”

“เออ จริงสินะ ผมลืม” ท่านรองกระซิบกลับเบาๆ จากนั้น ท่านรองก็พูดผ่านโทรโข่งเสียงดังอีกครั้งว่า

“คนร้ายที่อยู่ข้างใน ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ได้ล้อมเอาไว้หมดแล้ว และเจ้าหน้าที่ จะขอทำการ กระซับพื้นที่”

เมื่อพูดจบ ไทยมุง และเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านอื่นๆ ก็หันมามองอีก จนนายตำรวจนายเดิมต้องกระซิบอีกว่า

“ผิดงานอีกแล้วท่าน” แต่ไม่ทันจะได้พูดจบ ก็มีเสียงปืนดังออกมาจากในห้องเก็บของ เสียงดัง

“ปัง!! ๆๆๆๆๆๆ”

ดังออกมาหลายนัด จนทุกคนต้องหาที่หลบคมกระสุน ด้วยความโกลาหล

และทว่าในตอนนี้ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เห็นหน้าคนร้ายชัดเจนแล้ว ทำให้เขาจำได้ว่า นั้นก็คือ หัวหน้ายาม ที่เอกวิทย์ไล่ออกไปเพราะความโกรธ ในกรณีที่ปล่อยให้พ่อและแม่ของเนตรดาว พานักข่าวมาด่า เอกวิทย์ถึงหน้าบริษัท

ซึ่งดูเหมือนว่าคนร้ายจะเครียดมาก เพราะคนร้ายเพิ่งยิงปืนรัวใส่เจ้าหน้าที่ไปหลายนัด จนทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ทำอะไรไม่ถูก จนเมื่อเวลาผ่านไปซักพัก เอกวิทย์ก็เริ่มกล่อมให้คนร้ายยอมมอบตัว ซึ่งมันจะเป็นการดีกับทุกฝ่าย

"เออ.... คุณคะ" เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยถามเสียงอ้อมเอม

"ว่าไงครับ"

"คุณไปทำอะไรมาเหรอ"

.............298

"ผม....ปล้นร้านทองมา"

"การปล้นคนอื่น มันไม่ดีนะ"

"ที่จริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะปล้นหรอกครับ แต่เพราะความกดดัหลายอย่าง ผมเลยทำอะไรโดยไม่ทันจะคิด มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ"

"อยากจะเล่า หรืออยากจะระบายอะไรก็ได้นะ เราพร้อมรับฟัง และพร้อมที่จะช่วยเหลือทุกอย่างเลย"

"ครับ ผมถูกไล่ออกจากงานเมื่อ 3 เดือนที่เเล้ว ผมถูกไล่ออกโดยไม่มีความผิด”

"แต่มันก็ไม่ก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมาปล้นร้านทองนิ"

"ใช่ครับ ผมผิดเอง ผมทำไปโดยอารมณ์ชั่ววูบ ไม่ทันจะคิด"

"แต่ว่า...นายก็ไม่ควรจะสู้กับตำรวจนะ นายอาจจะโดนวิสามัญได้"

"ใช่ครับ แต่ตอนนี้ผมกลัวมาก ผมยิงเจ้าของร้านทอง เขายิงต่อสู้ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมมันเป็นคนเลว"

จากนั้นเขาก็ร้องไห้ออกมา มันทำให้เอกวิทย์อึ้งไปซักพัก ก่อนที่จะหยุดการสนทนาไป แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ คนร้ายพยายามจะยิงตัวตาย

"นายจะทำอะไรนะ!!"

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยรีบแย่งปืนทันที จนปืนลั่นขึ้นเพดาน 1 นัด "ปัง!!"

"ให้ผมตายเถอะครับ ผมมันเป็นคนเลว"

เขาพูดพร้อมร้องให้ออกมา ซึ่งเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็รู้ดีว่า เสียงปืนนัดนั้น อาจทำให้ตำรวจข้างนอกต้องตัดสินใจอะไรบางอย่างเร็วขึ้น ดังนั้นเอกวิทย์ควรจะพูดอะไรบางอย่างก่อนจะหมดโอกาสที่จะพูด ซึ่งมันอาจจะทำให้เอกวิทย์รู้สึกผิดมากไปกว่านี้

"นิ นายฟังเรานะ นายมีลูกมีเมียใช่ไหม"

"ลูกเหรอครับ ผมมีลูก 2 คน วัยกำลังซนเลย" ว่าแล้วโจรปล้นร้านทองก็ยิ้มออกมาเมื่อพูดถึงลูก

"เอาล่ะ อย่างน้อย นายก็ควรจะอยู่เพื่อลูกของนาย"

"นายรู้ไหม ชีวิตคืออะไร ชีวิตคือการต่อสู้ คือสิ่งสวยงาม คือการทดสอบ คือทุกๆอย่างเท่าที่นายคิดออก เพราะฉนั้น นายห้ามสู้กับตำรวจ มอบตัวนะ อยู่เพื่อลูกของนาย"

..................299

“..........ฟังอย่างตั้งใจ..........”

“แม้ว่านายจะไม่ได้เป็นคนสร้างชีวิต แต่.....นายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำลายชีวิตของตัวเอง หรือแม้กระทั้งของผู้อื่น" เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพยายามเกลี้ยกล่อมสุดๆ

“..........ฟังอย่างตั้งใจ.............”

"เมื่อก่อน เราเองก็เคยทำผิดมากมาย โดยเฉพาะ.....กับผู้หญิง จนเราต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ไง เราก็เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า จิตวิญญาญนั้น มันอยู่ที่ใดของร่างกาย บางคนก็ว่า อยู่ที่มือ บางคนก็ว่าอยู่ที่หัวใจ บางคนก็ว่าอยู่ที่หัว"

“.........ฟังอย่างตั้งใจ..........”

"ซึ่งเราเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ แต่นายรู้ม๊ะ เราไม่สนใจหรอกว่าจิตวิญญาญนั้นจะอยู่ตรงไหน เรารู้แค่เพียงว่า ชีวิตมันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด เมื่อเราคิดว่าเราจะต้องตายจริงๆ พอตอนใกล้จะตายมันน่ากลัวมากๆ"

“.........ฟังอย่างตั้งใจ...........”

"เมื่อก่อนเราก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้หรอก แต่หลังจากที่เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับเรา ทำให้เราพยายามคิด หาคำตอบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่"

"เพื่อนเราคนหนึ่งที่เป็นหมอบอกเราว่า มนุษย์นั้นมีสติปัญญาอย่างจำกัด บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในเอกภพนี้นั้น มันเกินความเข้าใจของสมองของมนุษย์ มันเกิดขึ้นอย่างไร้เหตุผลรองรับ แม้เราจะไม่ค่อยเข้าใจความหมาย แต่เราก็แกล้งทำเป็นเข้าใจไป"

“.................ฟังอย่างตั้งใจ...................”

"เพื่อนเรา คนที่เป็นหมอยังบอกอีกว่า มนุษย์ใช้วิทยาศาสตร์เป็นเครื่องมือในการที่จะศึกษาเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น แต่บางสิ่งบางอย่างที่วิทยาสตร์พิสูทธิ์ไม่ได้ ก็ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่มี หรือแปลว่ามันจะมี หรือเป็นอย่างไร มันเป็นเรื่องที่เกินความคิด"

“..............ฟังอย่างตั้งใจ.................”

"แล้วนายรู้ไหม ในยามที่คนเราเผชิญ กับความยากลำบากในชีวิต สิ่งที่เรานึกถึง หรือสิ่งที่เราต้องการคืออะไร"

“................ฟังอย่างตั้งใจ................”

"มันคือ กำลังใจ และหากนายต้องตายจริงๆ ลูก 2 คนของนาย และคนที่รักนายจะอยู่อย่างไร

คำพูดของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยทำให้ อดีตหัวหน้ารปภ.บริษัทเอเอเอส ที่ต้องกลายมาเป็นโจรปล้นร้านทอง เพราะการไล่ออกของเอกวิทย์ เริ่มมีท่าทีที่อ่อนลง จากนั้นโจรจึงพูดขึ้นว่า

“โลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมคนรวยๆจึงไม่เห็นอกเห็นเห็นใจคนจนๆอย่างเราบ้าง พวกมันไม่มีหัวใจเลยหรือยังไง ไล่ผมออกทั้งๆที่ผมไม่มีความผิดอะไรเลย”

“เอ๊ะ!” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังจะโดนด่า

..............300

“พวกเขานะ รวยจนล้นฟ้า โดยเฉพาะ ไอ้ประธานเอกวิทย์ ไล่ผมออก โดยที่มันไม่เคยสนใจเลยว่า หลังจากไล่คนจนๆแบบผมออก ทั้งที่ผมมีภาระที่ต้องดูแล จะเป็นจะอยู่อย่างไร”

“ทั้งๆที่ผมเองก็ทำงาน ทุมเทให้กับบริษัทอย่างดี ไม่เคยหลับในเวลางานเหมือนคนอื่นๆ เพราะผมรู้ว่าผมเป็นหัวหน้าพวกเขา จะทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมเป็นหัวหน้า คุณผู้หญิงว่าไอ้เอกวิทย์มันเลวไหมครับ”

“ค่ะๆ แหะๆ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเริ่มเหงือแตก

“มันไล่ผมออกเพียงเพราะว่า มีคนแก่ 2 คนมาด่ามันที่หน้าบริษัท เพราะมันไปทำลูกสาวเขาท้อง แต่มันดันไม่ยอมรับ จนผู้หญิงคนนั้นต้องไปทำแท้งจนตกเลือดตาย”

“..............เครียด...........”

“ผมรู้ข่าวจากวงในมาว่า ผู้หญิงคนที่ตายรู้สึกจะชื่อว่า อะไรน๊า อ๋อเนตรดาว ผู้หญิงคนนั้น ชื่อเนตรดาว”

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยต้องสะดุ้งเอือก เมื่อได้ยินชื่อนี้ จากนั้น อดีตหัวหน้ารปภ. ก็พูดต่อว่า

“ข่าววงในยังบอกอีกว่า ผู้หญิงที่ชื่อเนตรดาว ไม่ได้ต้องการจะทำแท้ง แต่โดนไอ้เอกวิทย์มันข่มขู่ จนต้องยอม มันเลวมาก”

“...............เครียดหนัก และเริ่มมีน้ำตาซึม.........”

“มันเทียบไม่ได้เลย กับการสูญเสีย คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ของผู้หญิงที่ชื่อเนตรดาว เขาก็รักลูกสาวของเขา มันผิดมากเหรอที่เขามาด่า”

มาถึงตอนนี้เอกวิทย์เริ่มน้ำตาซึม ด้วยความรู้สึกผิด

“เออ ขอโทษนะค่ะ คือว่าคุณทำงานอะไร แล้วที่บริษัทไหนเหรอ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยรู้แล้ว แต่ก็ยังแกล้งถาม

“ผมทำงานเป็นหัวหน้ายามที่บริษัทเอเอเอสครับ”

ความเงียบได้เข้ามมาแทนที จากนั้น อดีตรปภ.จึงได้พูดต่อว่า

“แต่คุณผู้หญิงก็เตือนสติผมได้ดีนะครับ คุณเป็นคนดีมากๆเลยครับ ดีใจมากๆครับที่ได้รู้จัก ผมจะออกไปมอบตัว ผมจะอยู่เพื่อลูก ผมว่าคุณเป็นคนดีนะครับ ผมขอโทษด้วยที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อน ผมจะมอบตัวครับ คุณผู้หญิงครับจงรักษาชีวิตของตัวเองให้ดีๆนะครับ ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่าเหมือนที่คุณบอกไว้จริงๆ จงอย่าอยู่เพื่อตัวเอง แต่จงอยู่เพื่อคนอื่น แล้วชีวิตจะมีความสุข”

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดัง "เพลี๊ยง!!!" เสียงกระจกในห้องเก็บของแตก มาพร้อมกับควันสีขาวที่แสบตามาก ถูกโยนเข้ามาในห้องพร้อมเสียงกับพังประตู และความอึกทึกครึกโครม มันทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยตั้งตัวไม่ติด ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแสบตา และแสบจมูกไปหมด ก่อนที่จะรู้สึกว่าตัวเองถูกลากออกไปห้อง เอกวิทย์รู้ทันที่ว่า ตำรวจบุกเข้าชาร์ทตัวประกันแล้ว และอดีต รปภ.คนนี้ ที่กำลังจะตัดสินใจมอบตัว กำลังตกอยู่ในสภาวะอันตราย

.................โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 03 มิถุนายน 2553

Last Update : 3 มิถุนายน 2553 12:27:12 น.

0 comments

Counter : 486 Pageviews.