Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 73 ปริศนาแหลมไร้ชื่อ อีกครั้ง

ตอนที่ 73 ปริศนาแหลมไร้ชื่อ อีกครั้ง

.................434

“ขนาดนั้นเลยเหรอฟ๊ะ กุเริ่มจะกลัวแล้ววะไอ้หมอพล งั้นมิงก็รีบๆหาวิธีพากุกลับร่างเดิมเหอะ เดี๊ยวฟ้าสวยเขาจะได้ฟื้น แล้วความลับบ้าบอนั้น ก็ให้ยัยฟ้าสวยจัดการเอาเอง”

“คุณวิทย์ไม่ต้องกลัวครับ เรื่องกลับร่างเดิมนั้น คุณวิทย์กลับได้แน่นอนครับ”

“อื่ม กุเชื่อ แต่เร็วๆหน่อยแล้วกัน”

“ตอนนี้ แม้ว่าเราจะยังไม่เข้าใจว่า สมองของเรา เก็บข้อมูล ความทรงจำได้อย่างไร และเป็นไปในรูปแบบไหน แต่เราค้นพบว่า ความทรงจำ สามารถถูกทำให้ลืม หรือถูกลบเลือนไปได้ เช่น อุบัติเหตุ โรคบางอย่างเช่น อัลไซเมอร์ หรือ ลืมเลือน เพราะ เป็นความทรงจำที่เราไม่ได้ใช้ เช่น ความรู้เก่าๆ เรื่องราวเก่าๆ ที่เราลืมไป”

“อืม”

กล่าวโดยสรุปหมอธีรพลอธิบายว่า หากว่าคน 2 คนเกิดการสลับร่างกัน แน่นอนว่า ความทรงจำที่ถูกเก็บไว้ในสมองส่วนฮิปโปแคมปัส หรือสมองส่วนอื่นๆของร่างๆนั้น อาจจะปรากฏภาพได้ในลักษณะที่เลือนรางมากๆ ต่อคนที่เข้าไปอยู่ใหม่ซึ่งก็คือเอกวิทย์ อาจจะเกิดสิ่งที่เรียกว่า “ภาพติดตา” และบางครั้งบางเหตุการณ์ที่มีความรุนแรง หรือเจ้าของร่างเดิมจำฝังใจ และอาจจะทำให้เอกวิทย์เกิดอาการ “ความฝันในสิ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อน” และจะเริ่มแสดงผลออกมาเรื่อยๆ ซึ่งจะมีผลต่อผู้ที่เข้าไปอยู่ใหม่อย่างแน่นอน

หลังจากที่ หมอธีรพล เล่าเรื่องทั้งหมดให้เอกวิทย์ฟัง ทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจิตตกมาก สังเกตุได้จาก เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเอามือบีบที่ดั๊งจมูกตลอดเวลา และทันใดนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็รู้สึกว่าจังหวะหัวใจมีการเต้นที่ผิดปรกติ มันเจ็บจิ๊ดๆขึ้นมา จนเอกวิทย์ต้องเอามือทุบที่หน้าอกของตัวเอง ดังปั๊กๆ จากนั้นหมอธีรพล จึงถามขึ้นว่า

“เป็นอะไรเหรอครับคุณวิทย์”

“ไม่รู้สิ อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บจิ๊ดๆที่หัวใจ มันแปลกมากๆ”

“แล้วคุณวิทย์มีอาการเหนือย หรือไม่มีแรงบ้างไหมครับ”

“อื่มใช่ ตอนแรกๆ ก็ปรกตินะ แต่หลังๆมาเนี๊ยะ มันเป็นหนักขึ้นทุกวัน มันเป็นโรคอะไรเหรอไอ้หมอพล”

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณวิทย์ คุณวิทย์คงจะพักผ่อนน้อย อาการแบบนี้เป็นเรื่องปรกติครับ”

“เหรอ”

แต่ความจริงแล้ว หมอธีรพลโกหก เพราะอาการแบบนี้คือ อาการโรคหัวใจกำเริบ ซึ่งจากใบประวัติการตรวจโรคของร่างกายของฟ้าสวยคนก่อนนั้น ระบุว่า ฟ้าสวยมีอาการโรคลิ้นหัวใจรั่ว และกล้ามเนื้อหัวใจอ่อนแรงตั้งแต่เด็ก ซึ่งหมอธีรพลก็รู้ดี แต่ไม่กล้าบอกความจริง เพราะนี้คือสิ่งที่หมอธีรพลกลัวมากที่สุด ซึ่งหมอธีรพลเรียกมันว่า “ความขัดแย้งระหว่างร่างกายและจิตใจ ขั้นรุนแรง” อาจจะเกิดขึ้น ซึ่งจะต้องหาวิธียับยั้งไม่ให้มันเกิดขึ้น แม้จะต้องแลกมากับการที่จะต้องปกปิดข้อมูลบางอย่างต่อเอกวิทย์ก็ตาม

.............435

ปรกติโรคหัวอ่อนแรงนี้ เป็นโรคเป็นโรคประจำตัวของร่างกายฟ้าสวย ไม่มีอันตราย แต่ทว่า ช่วงหลังๆ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เจอเรื่องเครียดหลายเรื่อง จนร่ายกายฟ้าสวยแทบจะรับไม่ไหวอยู่แล้ว อาการโรคหัวใจนี้จึงกำเริบ และแสดงผลอาการออกมา หมอธีรพลรู้ว่า จะต้องทำให้ร่างกายของฟ้าสวย และจิตใจของเอกวิทย์ นั้นรู้สึกผ่อนคลาย หมอธีรพลจึงพูดขึ้นว่า

“คุณวิทย์ครับ วันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่าไหมครับ”

“เที่ยวเหรอ”

“ใช่ครับ คุณวิทย์อยากไปเที่ยวที่ไหนบ้างครับ”

“เอ๊ะ แล้วนี้แกไม่ทำงานเหรอฟ๊ะไอ้หมอพล”

“วันนี้ผมว่างครับ อยากไปเที่ยว จะได้เปิดหูเปิดตาด้วยครับ”

“จริงหรือเนี๊ยะ แกมีเวลาว่างกับเขาด้วยหรือเนี๊ยะ ไม่น่าเชื่อ”

“มีสิครับ ว่าแต่คุณวิทย์อยากไปเที่ยวที่ไหนเหรอครับ”

ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ใช้ความคิดอยู่สักพัก ก่อนจะพูดกับหมอธีรพลว่า

“งั้นเราไปเที่ยวแหลมไร้ชื่อ ที่เราเคยไปกันวันนั้นไหม”

“อ๋อ แหลมไร้ชื่อ ที่เพชรบุรีใช่ไหมครับ ที่นั่นสวยดีนะครับ ดีเหมือนกัน จะได้ ซื้อของไปเยี่ยมตากับยาย และเด็ก 2 คนนั่นด้วย โอเค งั้นเราไปกันครับ”

ในรถยนต์ของหมอธีรพล ระหว่างเดินทางไปแหลมไร้ชื่อ จ.เพชรบุรี หมอธีรพลแอบมองเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยที่นั่งตรงเบาะข้าง และก็คิดในใจว่า

“คุณวิทย์ครับ คุณวิทย์ต้องอดทนไว้นะครับ มีหลายๆเรื่องที่ผมไม่กล้าบอกคุณวิทย์ ผมกลัวว่าคุณวิทย์จะรับไม่ได้ เรื่องราวต่างๆอาจจะไม่ได้ง่ายดายอย่างที่ คุณวิทย์ และ ผมคาดคิดเอาไว้ ผมรู้ว่า หากดูภายนอกแล้วดูเหมือนว่า คุณวิทย์จะเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ที่สามารถควบคุมกิจการขนาดเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน และควบคุมลูกน้องเป็นพันๆในบริษัทเอเอเอส แต่ผมดูออกว่า ความจริงแล้ว ตั้งแต่สมัยเด็กๆ คุณวิทย์เป็นคนที่โหยหาความรักมากแค่ไหน

ซึ่งผมดีใจมากครับ ที่ในวันนี้ ผมได้เห็นรอยยิ้มจากใจจริงๆของคุณวิทย์ แม้ว่ารอยยิ้มนั้น จะอยู่บนใบหน้าของคุณฟ้าสวยก็ตาม แต่นั่น ผมก็รู้สึกว่าคุณวิทย์ยิ้มออกมาจากหัวใจจริงๆ เมื่อคุณวิทย์ได้รับความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัวของคุณฟ้าสวย โดยเฉพาะคุณแม่ของคุณฟ้าสวย ที่ดูเหมือนจะเจ้าระเบียบ แต่นั้นก็เพราะความรักครับ นี้อาจจะเป็นสิ่งเติมเต็ม สำหรับความรัก ความอบอุ่นของครอบครัว ที่ขาดหายไปในวัยเด็กของคุณวิทย์ก็เป็นไปได้ เรื่องราวจะเกิดอะไรต่อไปจากนี้ ผมยอมรับว่า ผมคาดเดาไม่ถูกจริงๆ แต่ผมคงไม่สามารถบอกกับคุณวิทย์ตรงๆได้เลย ผมยอมรับว่าผมกลัวเรื่องนี้มากๆเลย โดยเฉพาะเรื่อง ความขัดแย้งระหว่างร่างกายกับจิตใจขั้นรุนแรง แต่ผมก็หวังอยู่ลึกๆว่า เรื่องราวต่างๆจะเดินไปได้ด้วยดีครับ”

................436

ณ แหลมไร้ชื่อ จ.เพชรบุรี

เมื่อไปถึงแหลมไร้ชื่อ จ.เพชรบุรี ในตอนเที่ยง ซึ่งวันนี้มีเมฆมาก และอากาศดี จึงไม่ร้อน แม้จะเป็นเวลาเที่ยงก็ตาม

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกับหมอธีรพล ก็ได้ซื้อของฝากมากมาย ไปให้ตากับยาย และหลานๆอีก 2 คน และพูดคุยกันอย่างสนิทสนม และเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ขอตัวไปยังแหลมไร้ชื่อ ซึ่งตากับยาย ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดิน ก็อนุญาตเต็มที่

ส่วนหมอธีรพลก็ เดินตามไปด้วย และทั้ง 2 ก็ได้นั่งคุยกัน บนแหลมไร้ชื่อแห่งนี้ ซึ่งมีสายลมเย็นพร้อมกลิ่นไอทะเลลอยตามลมโซยเบาๆ พร้อมกับดอกหญ้าที่ไหวแอนตามแรงลม และเวลานั้นเอง หมอธีรพล ก็สังเกตุเห็นแปลงปลุกต้นดอกไม้เล็กๆ บนปลายแหลมแห่งนี้ หมอธีรพลจึงก็ถามขึ้นว่า

“เอ๊ะนั้น ใครมายกร่องปลูกดอกไม้ไว้ครับคุณวิทย์ สวยจังครับ”

“อ๋อ กุปลูกไว้เองแหละ”

“เอ๊ะ ตั้งแต่เมื่อไรครับ”

“ก็ประมาณ 3เดือนได้แล้ว ตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ใหม่ๆแล้วละ”

“อื่มครับ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณวิทย์จะชอบปลูกต้นไม้ แต่ดูเหมือนว่าคุณวิทย์จะชอบที่นี้มากเลยนะครับ”

“อืม มาที่นี้แล้วรู้สึกสบายใจไง ดอกหญ้า สายลม แสงแดด กลิ่นทะเล นอนเล่นที่นี้ยังได้เลย ตากับยาย เจ้าของพื้นที่เขาอนุญาตแล้ว”

ว่าแล้วทั้งเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็พูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆจนเกือบเย็น ว่าแล้วก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ซึ่งเป็นเสียงโทรมาจากแม่ของฟ้าสวยนั้นเอง

“ฮัลโหล ดีค่ะแม่” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพูด

“ลูกฟ้า ลูกทำงานอยู่ใช่มะ”

“เออ....อ.. ช..ใช่ค่ะแม่ มีอะไรหรือค่ะ”

ความจริงแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยโดดงานมา เพราะทนกับวรวุทธ ไม่ไหว

“เดียว 5 โมงย็น ไปรับน้องฟ้าใสด้วยนะ พี่ฟ้าลั่นเขาไม่ว่าง”

“ค่ะๆ ได้ค่ะแม่”

“แล้วอย่าเถลไถลละ สังคมนี้ยิ่งอันตรายๆอยู่”

“ค่ะแม่”

.................437

เมื่อแม่ของฟ้าสวยวางสายไป เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึง หันไปพูดกับหมอธีรพลว่า

“ไอ้พล แม่ของฟ้าสวยสั่งให้ไปรับน้องฟ้าใสวะ จะกลับไปทันไหมวะ”

ว่าแล้วหมอธีรพล ก็มองดูนาฬิกา บอกเวลา 3 โมงเย็น และหมอธีรพล จึงพูดขึ้นว่า

“เหลืออีกตั้ง 2 ชม. เวลาเหลือเฟือครับ โรงเรียนของน้องฟ้าใสอยู่ใกล้ๆสนามบินดอนเมืองใช่ไหมครับ”

“ใช่ ดีๆ งั้นเราไปรับน้องฟ้าใสกัน”

“ได้ครับคุณวิทย์”

ในรถยนต์ของหมอธีรพล ระหว่างเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพื่อไปรับน้องฟ้าใส เด็กนักเรียนหญิงชั้นอนุบาล 1

ในระหว่างเดินทางไปรับน้องฟ้าใส หมดธีรพลจึงพูดขึ้นในรถยนต์ว่า

“คุณวิทย์ครับ คุณวิทย์จะต้องดูแลร่างกายของคุณฟ้าสวยดีๆนะครับ อย่าออกกำลังกายหนักๆแบบหักโหม แล้วก็กินของบำรุงเยอะๆ กินไข่ไก่อย่างน้อยวันละ 2 ลูก ดื่มนม 3 แก้วต่อวัน พวกมะม่วง หรือของที่มีวิตามินซีสูงๆ ก็ควรต้องกินนะครับเพราะช่วงนี้ ร่างกายของคุณฟ้าสวยอาจจะขาดวิตามินซี แล้วก็นอนเยอะๆครับ”

“อะไรของมิงฟ๊ะไอ้หมอพล”

“อ๋อ ป่าวหรอกครับ พอดีว่า สุขภาพของร่างกายของคุณฟ้าสวย ไม่ค่อยแข็งแรง คุณวิทย์จะต้องดูแลร่างกายของคุณฟ้าสวยอย่างดี หากคุณวิทย์ยังอยากกลับร่างเดิมอยู่”

“เออ น่า เดี่ยวจะทำตาม บ่นอยู่ได้”

ว่าแล้ว วิทยุในรถยนต์ของหมอธีรพล ก็เปิดเพลง ของ Slot Machine

เพลง “ฝัน” เมื่อถึงประโยคสุดท้ายของเพลง ความว่า

“.......อาจต้องทุกข์ ต้องทนทรมาณ หากเราไม่รู้จักคำว่าพอ........” จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า

“ไอ้พล เพลงนี้เพราะจัง ความหมายดีด้วย”

“ยังไงครับคุณวิทย์”

“ประโยคสุดท้าย มันบอกว่า อาจต้องทุกข์ ต้องทนทรมาณ หากเราไม่รู้จักคำว่าพอ”

“อื่ม ใช่ครับ เป็นความหมายที่ดี”

“ที่จริงเรื่องนี้นะไอ้หมอพล มันเอามาประยุกติ์ใช้ได้กับทุกๆเรื่อง หากว่าเมื่อก่อน ตอนที่กุฟังเพลงนี้ กุหยุดคิดถึงความหมายของเพลงสักนิด กุคงไม่มานั่งเสียใจขนาดนี้หรอก”

“ยังไงกันครับคุณวิทย์”

“หากตอนนั้นกุรู้จักคำว่าพอ กุคงจะไม่เอาเปรียบผู้คน และทำลายคู่แข่ง ในการทำธุรกิจ รวยแล้วไง ตายไปก็เอาไปไม่ได้ อยู่ดี”

.......................438

“มันก็จริงครับ คุณวิทย์”

“แล้วยังจะเรื่องผู้หญิงอีก สมัยก่อน เพราะกุไม่รู้จักคำว่าพอไง ทำเรื่องเสียหายไว้มากมาย กุคิดว่านั่นคือความสุข ใครๆก็อิชากุ ว่าเป็นเพลย์บอย ควงสาวๆไฮโซไม่ซ้ำหน้า เพราะกุหล่อ แถมรวย แต่ความจริงแล้ว ยิ่งกุเป็นเพยล์บอยมากเท่าไหร่ หัวใจกุยิ่งเป็นทุกข์ และยิ่งเหงามากขึ้นกว่าเดิม กุรู้สึกว่ากุมันเลวมาก และกุก็ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่กับผู้หญิงดีๆคนหนึ่ง แถมยังเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวอีก”

“ใครเหรอครับ”

“ผู้หญิงคนนั้น เธอชื่อ เนตรดาว เธอตายเพราะความเลวของกุไงไอ้พล มิงได้ฟังแบบนี้แล้ว คราวหน้า คราวหลังก็อย่ารังแกผู้หญิง พวกเธอเป็นเพศที่อ่อนแอ และมีความกดดันสูง ใช้ชีวิตอย่างลำบาก ต้องระวังตัวตลอดเวลา ตอนนี้กุมาอยู่ในร่างกายของฟ้าสวยกุเข้าใจเลยวะไอ้พลเฮ้ย”

“ครับ”

“แล้วตอนนี้กุก็มีผู้หญิง อีก 4 คนที่กุรู้สึกเป็นห่วงเขามากๆ”

“ใครบ้างครับ”

“คนแรก ก็แม่ของฟ้าสวย เธอดุเหมือนแม่ของกุที่เสียไปเลยวะ นิสัยคล้ายกันมากๆ ชอบด่า เวลากุทำอะไรผิด หยิกซะกุแขนช้ำไปหมด แต่กุก็ชอบนะ แม่ของฟ้าสวย เธอคงรักยัยฟ้าสวยเอามากๆ”

“ครับ พอจะเข้าใจครับ แล้วอีกคนละครับ”

“คนที่ 2 ก็ยัยฟ้าสวยนี้แหละ หากกุกลับร่างเดิมได้แล้ว แล้วยัยฟ้าสวยฟื้นขึ้นมาตามที่มิงบอก ยัยฟ้าสวยจะจำกุได้หรือป่าว ยัยนี้นะ จากที่กุอ่านประวัติส่วนตัวจากไดอารี่ ยัยนี้ บื้อ และโง่สุดๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเอาตัวรอดในสังคมที่แสนจะโหดร้ายแบบนี้ได้ แถมยังไปเป็นสายลับ กรมสืบสวนคดีพิเศษได้ยังไงก็ไม่รู้ เหลือเชื่อจริงๆ กุงงเลย ตอนนี้กำลังตัดสินใจว่า พอยัยฟ้าสวยฟื้นจึ้นมา กุจะลองจีบ ยัยฟ้าสวย แข่งกับไอ้ชัยดู กุละหมั่นไส้ไอ้ชัยจริงๆเลยวะ นึงไงวะ มาหอมแก้มกุ แถมดันมาขอกุแต่งงานอีก”

“ส่วนคนที่ 3 ก็น้องฟ้าใส ที่เราจะไปรับนี้แหละ นิสัยเหมือนน้องแนน น้องสาวของกุที่ตายไปเลยวะ น่ารักน่าหยิกมาก ขี้อ้อนสุดๆ”

“งั้นเหรอครับ แล้วคนที่ 4 ละครับ”

“คนที่ 4 ก็น้องดา นี้แหละ ดูเธอจะโลเล และลังเล ว่าชอบใครกันแน่ ระหว่างกุ กับ ไอ้วรวุทธมัน ตอนที่น้องดาหนีงานแต่งาน ของไอ้วรวุทธไป เล่นเอากุงงไปเหมือนกัน แต่กุเชื่อว่า น้องดายังรักกุอยู่ แสดงว่ากุก็ยังพอมีโอกาส มันเป็นรักแท้วะ ลืมอยากจริงๆ ไม่รู้ทำไม ถึงขนาดไอ้ชัยมันตั้งฉายาให้เป็น รักแท้ของไอ้เพลย์บอยซะงั้น ไอ้ชัยมันเกรียนแท้ๆ”

“งั้นเหรอครับ ไม่น่าเชื่อว่าคุณวิทย์จะมีรักแท้กับเขาด้วย”

“เรื่องนี้พูดยาก กุก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเป็นน้องดา ทำไมถึงตัดใจจากน้องดาไม่ได้ แล้วมิงละไอ้หมอพล มิงไม่มีรักแรก รักแท้กับเขาบ้างหรือ”

“เอ....อ ... คือ”

.................โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 01 ตุลาคม 2553

Last Update : 1 ตุลาคม 2553 0:02:20 น.

1 comments

Counter : 495 Pageviews.

โดย: Cheria (SwantiJareeCheri

) วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:8:25:28 น.