Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 20 ไปออกกำลังกายกันดีกว่า

ตอนที่ 20 ไปออกกำลังกายกันดีกว่า

...........106

ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ขึ้นไปนอน บนเตียงนอนสีขาวที่แสนจะนุ่ม มีแสงไฟสีส้ม สลัวๆจากโคมไฟหัวเตียง ลมเย็นๆจากหน้าต่างพัดผ่านมาอย่างเย็นชำ ซึ่งเป็นอากาศหนาว ที่ผ่านมาจากหย่อมความกดอากาศสูงจากประเทศจีน ในเตือนตุลาคมของทุกปี ซึ่งเป็นอากาศที่บริสุทธิ์ จากนั้นแม่ของฟ้าสวย ก็เขยิบมานั่งข้างๆเตียง พร้อมเอามือลูบไปที่ไรผมของ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย อย่างอ่อนโยน ทำให้ เอกวิทย์ นั้นเกิดอาการเขิน จนหน้าแดงเหมือน ลูกตำลึงที่เพิ่งสุกเลยทีเดียว จากนั้นแม่ของฟ้าสวย ก็ได้เล่านิทานด้วยน้ำเสียงที่ แผวเบา แต่แฝงไปด้วยพลัง และความอบอุ่น

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดอกไม้ และใบไม้ยังไม่ได้รวมอยู่บนต้นเดียวกัน อย่างเช่นทุกวันนี้ มันต่างก็แยกกันอยู่ อีกทั้งเหล่าใบไม้ก็ไม่ได้มีแต่สีเขียว หากแต่มีหลากหลายสีสันงดงามนัก”

“แต่ดอกไม้กลับมีเพียงสีขาวเท่านั้น ใบไม้รวมอยู่กับหมู่ใบไม้ด้วยกัน มีแต่ความร่าเริง มีนิสัยรักสนุก ต่างจากดอกไม้ที่อยู่อย่าง เงียบเหงา เดียวดาย แม้จะอยู่รวมกันคุยกันกับหมู่ดอกไม้ด้วยกัน……”

ยังไม่ทันที่ แม่ของฟ้าสวย จะเล่านิทานจบ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็เกิดอาการสงสัย ว่าทำไมเสียงเล่านิทานที่อบอุ่นเช่นนี้ มันเหมือนกับว่า เขาเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน แต่ เอกวิทย์ ก็ไม่แน่ใจ จึงได้ถามแม่ของฟ้าสวย ด้วยสีหน้าที่สงสัย เหมือนเด็กเล็กๆที่ชอบถามคำถามผู้ใหญ่

“แม่ครับ เอ๊ะ แม่ค่ะ นิทานเรื่องนี้ เหมือนกับเคยฟังมาก่อนเลยค่ะ นิทานเรื่องอะไรเหรอค่ะ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยถาม พร้อมด้วยเครื่องหมายคำถามที่ลอยอยู่เต็มหน้า

“แน๊ะ! ลูกฟ้า ทำเป็นจำไม่ได้นะ นิทานเรื่อง นิทานใบไม้ ไง ลูกชอบฟังเรื่องนี้มากนิ ขนาดว่าแม่บอกว่า แม่จะเล่าเรื่องอื่นให้ฟัง ลูกก็บอกว่าอยากจะฟังแต่เรื่องนี้ ตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วนะ”

“งั้นเหรอครับ เฮ้ย!! งั้นเหรอค่ะ”

“ใช่สิ ขนาดตอนลูกโตแล้วลูกก็ยังมาอ้อนให้แม่เล่านิทานเรื่องนี้ให้ฟังอยู่บ่อยๆ อ้อนแม่เป็นเด็กๆเลย”

“งั้นเหรอครับ เอ๊ะงั้นเหรอค่ะ”

.............107

“ก็ตอนที่ลูกฟ้า นอนสลบอยู่ที่โรงพยาบาลเพชรบุรี แม่ก็เล่านิทานเรื่องนี้ให้ลูกฟังนะ แม่รู้ว่าตอนนั้นลูกคงหลับอยู่ แม่ก็เลยเล่านิทานเรื่องนี้ให้ฟัง ลูกเคยบอกแม่ว่า ฟังนิทานเรื่องนี้ ที่แม่เล่า ลูกจะหลับฝันดีทุกครั้งเลย”

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็นึกถึงตอนที่เขาสลบอยู่ในของร่างฟ้าสวย เขาจึงจำได้ว่า มีเสียงพูดบางอย่าง ที่รู้สึกอบอุ่นมากๆ ดังข้างๆหู ซึ่งเป็นเสียงที่แผ่วเบา แต่มีพลังมาก เสียงนั้นทำให้ เอกวิทย์ รู้สึกดี เอกวิทย์เลยได้รู้ว่า เป็นเพราะนิทานเรื่องนี้นี่เอง

“งั้นเหรอค่ะ เล่าต่อเถอะค่ะ หนูอยากฟังอีกเยอะๆเลย”

ว่าแล้วแม่ของฟ้าสวยก็ได้เล่า นิทานเรื่อง “นิทานใบไม้” ให้ฟัง และเป็นที่น่าอัศจรรย์ ที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย สามารถนอนหลับ ได้ในเวลาไม่นานนัก ทั้งๆที่เมื่อก่อนนั้น เอกวิทย์ นั้นจะนอนไม่ค่อยหลับ เพราะมีเรื่องที่ต้องคิดมากมาย โดยเฉพาะ เมื่อมาอยู่ในร่างกายของฟ้าสวย ที่เขานอนไม่หลับ เพราะมีเรื่องให้ต้องคิด และกังวลว่า จะต้องใช้ชีวิต อยู่ในร่างนี้อย่างไร อีกทั้งปัญหาที่ บริษัทเอเอเอส ใครจะดูแล ไหนจะเรื่องความรัก เรื่องของ สุดาทิพย์ อีก

เวลาผ่านไปไม่นานนัก ก็เป็นอย่างที่ แม่ของฟ้าสวยบอกไว้จริงๆ นั่นคือ หากว่า ฟ้าสวย ได้ฟังนิทานเรื่องนี้ จะทำให้นอนง่าย และหลับฝันดีจริงๆ

เรื่องราวในความฝันดีของ เอกวิทย์ในคืนนั้น เขาฝันถึงวัยเด็ก ซึ่งในฝัน เป็นเรื่องในขณะที่ แม่ของ เอกวิทย์ กำลังเล่านิทาน เรื่อง “เจ้าชายกบ” ให้ทั้ง เด็กชายเอกวิทย์ และ น้องแนน น้องสาวที่ตายไปแล้ว

เป็นความฝัน ของเหตุการณ์ในอดีต ของเด็กชายเอกวิทย์ เมื่อครั้งที่ครอบครัวยังอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ น้องสาว และเอกวิทย์ เมื่อแม่ของเอกวิทย์มาส่ง เด็กชายเอกวิทย์ และ น้องสาว ตัวเล็กวัย 2 ขวบ เข้านอน ซึ่งแม่ของเอกวิทย์ก็ได้เล่านิทานว่า

“กาล ครั้ง หนึ่ง มีเจ้าชายกบ และเจ้าหญิงแสนสวย......” ในฝัน ยังไม่ทันจะได้เล่า เด็กชายเอกวิทย์ก็พูดขึ้นในความฝันว่า

“แม่ครับ เรื่องนี้ แม่เคยเล่าแล้วนะครับ”

“งั้นเหรอจ๊ะ งั้นเล่าเรื่องนี้แล้วกัน”

...........108

“กาลครั้งหนึ่ง มีแม่มดใจร้ายคนหนึ่ง........” ยังไม่ทันจะได้เล่า น้องแนน น้องสาวตัวเล็กของ เอกวิทย์ก็พูดในความฝันของเอกวิทย์ว่า

“แม่ค่ะ เรื่องนี้แม่ก็เคยเล่าแล้วนะค่ะ” จากนั้น แม่ของเอกวิทย์ก็พูดขึ้นว่า

“ว้า! แม่นี้แย่จัง ไม่มีนิทาน เรื่องใหม่ๆมาเล่าให้ลูกฟังเลย เอางี้นะ เดี่ยวพรุ่งนี้ แม่จะไปหานิทานเรื่องใหม่มาเล่าให้ฟัง วันนี้ งั้น แม่ร้องเพลงให้ฟังแล้วกันนะ”

ว่าแล้ว ในความฝันนั้น แม่ของเอกวิทย์ ก็ได้ร้องเพลงให้ฟัง ส่งผลให้เด็กชาย เอกวิทย์ และน้องสาว นอนหลับอย่างเป็นสุข

เวลาต่อมา ในเช้าวันรุ่งขึ้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ตื่นขึ้นมาพร้อมกับชุดนอนสีขาวบาง ด้วยความรู้รู้สึกสดชื่นมาก แสงแดด และสายลมเย็นอ่อนๆ ส่อง และพัดโชยเข้ามา ผ่านหน้าต่าง อีกทั้ง เสียงนกระจิบ ที่เกาะสายไฟนอกหน้าต่างนกร้อง จิ๊บๆ ราวกับว่า นกพวกนี้พยายามจะบอกว่า เช้าแล้วนะ รีบๆตื่นเถอะวันนี้สดใสมากๆ

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย รู้สึกว่านอนหลับอย่างเต็มอิ่ม อย่างน่าประหลาดใจ ทั้งๆที่ ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในของร่างกายของฟ้าสวยนั้น เอกวิทย์ ไม่เคยนอนหลับสนิทเลยซักครั้ง และฝันร้ายมาโดยตลอด แม้ว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยในตอนนี้ จะมีผมเฝ้าที่ยุงเหยิง มีขี้ตา และมีกลิ่นปากนิดๆ เพราะเพิ่งตื่นนอน แต่ถ้าใครมีกล้องมาถ่ายรูป และแอบเอามาถ่ายเอาไว้ จะค้นพบเลยว่า ร่างของฟ้าสวย ตอนเพิ่งตื่นนอนนั้น เซ็กซี่ไม่เบาเลยที่เดียว

จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็บิดขี้เกียจ หยั่งกับแมว เพิ่งตื่นนอน และจากนั้น เขาก็พยายามหาสาเหตุอยู่สักพักว่า ทำไมจึงนอนได้อย่างเต็มอิ่มแบบนี้ ก็ค้นพบว่า เหตุที่ทำให้เขานอนหลับสนิท นั้นอาจจะเป็นผลมาจากนิทานเรื่อง “นิทานใบไม้” นั้นนั่นเอง จึงทำให้ตั้งแต่นั้นมา เวลาที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย รู้สึกนอนไม่ค่อยหลับ เอกวิทย์จะไปอ้อนให้ แม่ของฟ้าสวยมาเล่านิทานก่อนนอน เรื่องนิทานใบไม้ให้ฟังอยู่เสมอๆ

และแล้วเหตุการณ์ก็ได้ผ่านไปหลายวัน เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็อยู่บ้าน ช่วยแม่ของฟ้าสวย ขายของชำ และในคืนหนึ่งเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยได้หาข้อมูล บางอย่างจากอินเตอร์เน็ตภายในห้องนอนของฟ้าสวย ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่แห่งหนึ่ง จากนั้น เขาก็ได้เซฟรูปภาพ และข้อมูลนั้น และการปรินส์รูปสถานที่แห่งนั้นออกมา จากนั้นเอกวิทย์ จึงพูดกับตัวเองเบาๆว่า

............109

“ทะเลในรูปนี้สวยจริงๆ บรรยากาศดี เป็นปลายแหลมซะด้วย เอ๊ะ ถ้าชวนไอ้ชัยไปเป็นเพื่อน มันจะไปไหมฟ๊ะ มันยิ่งกลัวๆทะเลอยู่ ไม่รู้มันจะกลัวอะไรนักหนา คงเป็นเพราะเรื่องในวัยเด็กของมันละมั้ง กลุ้มแท้”

จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็เอารูปๆนั้น ไปติดไว้ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งรูปที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย พยายามหาข้อมูลนั้น เป็นรูปของของปลายแหลมแห่งหนึ่ง ที่อยู่ บนรอยต่อระหว่าง อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี และ อ.หัวหิน จ.ประจวบฯ เป็นปลายแหลมที่ ไม่มีคนรู้จัก เอกวิทย์ จึงตั้งชื่อแหลมนั้นว่า “แหลมไร้ชื่อ” ในรูปที่ปรินส์ออกมา เป็นปลายแหลมที่ ยื่นลงไปในทะเล มีดวงอาทิตย์ ส่องในตอนเช้าเป็นแสงสีทอง มีเรือ หาปลา ลอยอยู่ในทะเล หลายลำ บริเวณแหลม มีต้นหญ้า ที่ชูดอก และไหวแอนไปตามกระแสลม ดูแล้ว ให้ความรู้สึกที่สงบมาก

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย นั่งดูรูปนั้นอยู่นอนมาก ปากก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ไม่มีใครรู้ว่าเอกวิทย์กำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้น เขาก็แกะรูป แหลมไร้ชื่อ จาก จอคอมพิวเตอร์ เอาไปนอนดูบนเตียง ที่มีแสงสีส้ม จากโคมไฟหัวเตียงเป็นแหล่งเสียง จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ เคลี้อมหลับไป พร้อมๆกับรูปแหลมไร้ชื่อนั้น

ในวันต่อมา ซึ่งในเช้าวันนี้ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย รู้สึกแปลกใจมาก เพราะเขาเอาแต่คิดถึง บริษัทเอเอเอส ของเขาว่า ป่านนี้ บริษัทเอเอเอส ที่พ่อของเขาสร้างเอาไว้ให้จะอยู่อย่างไร และจะมีใครรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ซึ่งเอกวิทย์ก็ไม่รู้ว่าจะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างไร และจะมีใครเชื่อบ้างไหม เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยคิดไปคิดมาก็กลุ้มใจหนักเข้าไปอีก

แต่ทันใดนั้น สิ่งที่ทำให้ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ต้องรู้สึกประหลาดใจก็คือ โทรศัพท์มือถือรุ่นโบราณของฟ้าสวย ได้มีเสียงเรียกเข้า และเมื่อ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ดูโชว์เบอร์ ก็ปรากฏว่า เป็นเบอร์ของ ชัยโรจน์เพื่อนสนิทนั้นเอง

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย นั่งนึกอยู่นาน ว่าเหตุใด ชัยโรจน์ จึงรู้จักเบอร์ของฟ้าสวยได้ และแล้วเอกวิทย์ก็ต้องถึงบางอ้อ นั้นเพราะเหตุการณ์ในห้องน้ำ ภายในห้างโลตัสวันนั้นนั่นเอง

........110

แต่ทว่าในขณะนี้ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ยังไม่พร้อมที่จะรับโทรศัพท์ของ ชัยโรจน์ เนื่องจากเอกวิทย์ยังไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ ชัยโรจน์ ฟังอย่างไร และเอกวิทย์ คิดว่า เมื่อถึงเวลา เขาจะเป็นคนเข้าไปอธิบายเรื่องราวต่างๆให้ชัยโรจน์ฟังเอง

จนกระทั้ง ในเย็นวันหนึ่ง ฟ้าลั่น พี่ชายฟ้าสวย ก็ได้ชวน เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ไปออกกำลังกายที่ ฟิสเน๊ตเซ็นเตอร์ แห่งหนึ่ง ซึ่งเอกวิทย์ก็ต้องไป เพราะเป็นการขอร้อง กึ่งบังคับ

ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ ชัยโรจน์ เพื่อนสนิทของ เอกวิทย์ และเป็นรองประธาน บริษัทเอเอเอส ได้รับแจ้งข้อมูล จากช่างเทคนิคของ บริษัททรูตู้บ ว่า ขณะนี้พิกัดของเบอร์ 084-3998659 อยู่ที่พิกัด 256-215 ซึ่งก็คือ ฟิสเน๊ตเซ็นเตอร์ แห่งหนึ่งย่านดอนเมือง ซึ่งชัยโรจน์ ก็ได้ขับรถไปที่นั้นทันที เพื่อให้หายสงสัย ว่า ผู้หญิงที่โทรหาเขา และมีลักษณะการพูด ที่คล้ายคลึงกับ เอกวิทย์ เพื่อนสนิท ที่หายตัวไป นั้น แท้จริง เธอเป็นใครกันแน่

ฟิสเน๊ตเซ็นเตอร์ แห่งหนึ่ง เขตดอนเมือง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็พบว่า ที่ออกกำลังกายแห่งนี้ใหญ่พอสมควร มีผู้คนหลากหลาย ทั้งชาย และหญิงมาออกกำลังกายกัน มีทั้ง ฟิสเน๊ท สระว่ายน้ำ ที่เต้นแอร์โรบิค ฯลฯ แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็เลือกจะไปเล่น ฟิสเน็ต เพราะเป็นกีฬาที่เขาชอบอีกชนิดหนึ่ง นอกเหนือจาก เทคอนโด และมวยไทย ซึ่งทั้งเทคอนโด และมวยไทย นั้นเป็นกีฬาที่ เอกวิทย์ ชอบมากที่สุด

และที่แผนกเพาะกลาย ที่นี้จะมีผู้ชายตัวใหญ่ๆ บางคนก็ผอมแห้งแต่มีดวงตาที่มีความหวัง กระจกรอบแผนกเพาะกาย บานใหญ่ ติดอยู่รอบๆ ยิ่งทำให้ดูคึกคักมาขึ้นไปอีก ลูกเหล็ก เครื่องเล่น เครื่องยกน้ำหนัก ขนาดใหญ่วางเรียงรายกัน และอีกฝั่ง ก็จะมีผู้หญิง ซึ่งเป็นส่วนน้อย นั่งปั่นจักรยานกันอยู่ ดูแล้วน่าคึกคัก

ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็เดินเข้ามาในแผนกเพาะกายทันที แต่ทันใดนั้น สายตาของนักเพาะกายทุกคน หันขวับมามอง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยทันที ซึ่งก็ทำให้เอกวิทย์ รู้สึกแปลกๆ แต่ทว่า นักเพาะกายเหล่านั้น เหมือนกับว่า มีพลังขึ้นอย่างมากเมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดี และด้วยพลังฮอร์โมนสูบฉีด เมื่อเห็นหญิงสาว เข้ามา เหล่านักเพาะกาย จริงทำการ เพิ่มน้ำหนักลูกเหล็ก และเบ่งกล้าโชว์เป็นการใหญ่ แต่ทว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยนั้น กลับรู้สึก “สยอง” เมื่อเห็นสายตาของเหล่านักกล้าพวกนั้น

ซึ่งเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย แต่งตัวตามสบาย โดยสวมกางเกงขาสั้นสีดำ พร้อมด้วยรองเท้ากีฬาหุ้มข้อ ทำให้ขาวที่เรียว และขาวจั๊ว จนเป็นที่สนใจของนักเพาะกล้าม อีกทั้งมัดผมยาว ไว้ด้านหลัง มีปอยผมเล็กน้อยข้างหน้า และใส่ชุดสีขาว ตัวเล็กสมส่วน จนเป็นที่น่าสนใจ และสิ่งนี้เอง ก็ได้เพิ่มพลังให้กับการยกลูกเหล็กของเหล่านักกล้ามเป็นอย่างมาก แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

........111

ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็เดินไปยกเครื่องเล่นเหล็ก ซึ่งได้ปรับน้ำหนักไปที่เบาที่สุด แต่แล้วก็ยกเกือบไม่ไหว นั้นเป็นเพราะร่างกายของฟ้าสวย เป็นร่างกายของผู้หญิง ที่จะอ่อนแอกว่าร่างกายผู้ชาย แต่ทว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็พยายามยกอย่างหน้าดำ หน้าแดง แต่ยกได้ไม่กี่ครั้งก็ต้องเลิกยก เพราะมันหนักเกินไปสำหรับร่างกายผู้หญิง ว่าแล้ว ฟ้าลั่น ที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ได้เห็นน้องสาวของตนเองยกลูกเหล็ก เห็นแล้วก็สงสารแทน

“พี่ว่าน้องไปเล่นกีฬาที่ผู้หญิงเขาเล่นกันดีกว่าไหม” ฟ้าลั่นพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความห่วงใย

“ไม่!! เราแข็งแรงนะ เมื่อก่อนเรายกหนักว่านี้อีก ..ขอบอก ไม่อยากโม้!!”

“เอ๊ะ!!...บอกว่าให้ไปเล่นกีฬาของผู้หญิง จะไปไม่ไป!!”

“ไม่ไป!!....จะยกเหล็ก”

“จะไปดีๆ หรือจะไปทั้งน้ำตา ห๊า!!” ฟ้าลั่นขู่ด้วยสายตา และหนวดสีดำอำมหิต

“โธ่ ไปก็ได้ ทำไมต้องขู่กันด้วย ว้า ที่นี้ไม่ยักมีโรงยิมเทคอนโดแหะ ”

“ไปเต้นแอโรบิคเลยไป๊!!”

“ไปก็ได้”

และแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ถูก สารวัตรฟ้าลั่น พี่ชายของฟ้าสวย ไล่ให้มาเต้นแอร์โรบิค ซึ่งที่เต้นแอร์โรบิค จะอยู่ใกล้ๆกัน มีคนนำเต้นอยู่บนเวที เปิดเพลงเสียงดัง และจังหวะค่อนข้างมันส์ คนนำเต้นก็นำเต้นไปตามจังหวะเสียงเพลง มีคนเต้นอยู่ข้างล่าง ส่วนมากเป็นผู้หญิง ทั้งสาวน้อย สาวใหญ่ ประมาณเกือบร้อยคน จากนั้น คนนำเต้น ก็เหลือบไปเห็น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย กำลังยืนลังเลอยู่ว่าจะเต้นดีหรือไม่ คนนำเต้นบนเวที จึงพูด ผ่านเครื่องขยายเสียง เสียงดัง

“อ้าว!!...น้องผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเลยค่า.....” เสียงคนนำเต้นเรียก เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยผ่านเครื่องขยายเสียง

“หนึ่ง......สอง ๆ เอ้า....ยกแขนซ้าย เอ้า.....ยกขาซ้าย เอ้า ..... ดมจั๊กแรตัวเองค่า”

..............โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 10 ธันวาคม 2552

Last Update : 10 ธันวาคม 2552 21:06:37 น.

2 comments

Counter : 712 Pageviews.

หายไปนานกว่าปกตินะ

โอ้...คิดถึงฟ้าสวยเหลือเกิน

พัฒนาการดีขึ้นนะแต่เอ...ทำไมต้องลงเลขกำกับทุกตอนด้วยหว่า

โดย: คุณหมอเถื่อน (doctorwar

) วันที่: 10 ธันวาคม 2552 เวลา:21:32:42 น.

คือว่า เลขพวกนั้น เป็นเลขหน้าใน word นะ ถ้าไม่ใส่ จะมีปัญหาตอนแต่ง กับตอนลงมาก เพราะนิยายเรื่องนี้ จะแต่งตามแผน

และถ้าไม่ใส่ จะมีปัญหาตอนลงในเว๊ปมากๆเลย แบบว่า งงตัวเอง

แต่ข้อเสียคือ ทำให้ผู้อ่านรู้สึก ติดๆขัดๆ

สรุปคือ ได้อย่างเสียอย่าง เฮ้อ กลุ้ม

โดย: ruddy01

วันที่: 10 ธันวาคม 2552 เวลา:23:53:29 น.